Mikrofauna górnojurajska w otworze wiertniczym Piekary

WandaBmLECKA

Mikrofauna górnoiuraiśka w otworze wiertniczym Piekary

WSTĘP

W utworachgórnojurajskich, profilu otwocu'-wiertniczego Piekary wy-

stępują

stoounkowo liczne otwornice. Fauna ta jest obfita przede wszyst-

kim

w marglistych partiach osadów, co wskazuje na

zależność:otwornic

()(}

wykształcenia

litologicznego

skały.

Stan zachowania mikrofa!,1Ily , nie jest dobry.

Nastręcza to

pewne

trudności

przy oznaczaniu gatunków ba- danych form. Okazy

są

bowiem obtoczone, a

szczegóły

morfologiczne sko- rupek - zatarte.

Część

okazów

zachowała się

tylko w postaCi

wewnętrz­

!Dych

ośródek.

Cechy

pozwalające

na

określenie przyna.leżoości

gatunko- wej danej formy

'llwidaczniały ,się

nieraz dopiero , po

zanurzeniusk~rupki

w ksylenie.

Na podstawie

szczegółQ'wej

"analizy

zasięgów występowąnia różnych

gatunków ·

ótwornią

oraz '

caleg(j~społu

mikrofaunistycznego (fig. 1),

a także Vi' nawiązaniu ' dO ' prlic W. Bieleckiej i W. Pożaryśkiegó' , (1954) i W. Bieleckiej (1960), stwierdzono w badanym profilu

obeonośćoSa.ciów

newizu (na

głębokości

368,00+366,00 m), argowu-rauraku

(IilRgłębokości

366,00+269,00 m) i astartu ? (na

głębokości

269,00+218,00 m). ..

Wyznaczende granic

między podpiętrami

na podstawie

mikręłaurty

na-

stręczało pewrie trudności:

Granice

te

nie zawsze

pokrywały się: ściśle

z granicami

określonymi

na

podst~wie

litologii i makrofauny 'przez Z.

Dą­

browską

i L.

MaJ.inowską., Analizując

otwornice stwierdzono,

że

'osady maImu

rozpoczynają się

od.

głębokości

368,5 m. W próbce bowieniz

głębo­

kości

368,6 m

występował zespół szczątków

mikrofauny charakterystyczm.y dla doggeru.

Głębokość

przeto 368,5 m

przyjęto

jako

granicę między

dog- getem a maI, mem. Jest , to

zgoąne

z obserwacjami przeprowadzonymi na

podsts;Wie:lifu1ogii:;i·~maktófauny;:

NEWIZ

Osadów'dywezu, udokumentowanychmakrofaunistycznieprzez L. Ma-

ljrl.owsłtą,

p.ie .

!lało ~~ę ,~~9wodnić Ilłikrypalę<;>nW1qgic;:znie..

W

próp.~,ach ~

Wiem ' ód

głębOkości

':1'68,0 do 366,0 iii;

'pochodzących'

fi CieihrtOS'zatYcp: 'trta'r;;.

gli,

występowal już

. ..zespól otwornic znanych z newizu.

!'I.aJeżY ~1n1 wy-

;~.

-

^{. ,'-' ," ,}

I:

ww ^{. . 0-}

~ S

^...

^....

^{łJł ;~}

001 _O

r

!"" ^*",

I

_·~oB

^gr~ .

_o ^"O

Profil lilolllgiczny

~' i r

^{'CI ! I" o}

Miejsca pobierania p 'róbek

g r ^o

_ił

^"

^~ _..

^-

^> _~ Trocluunmlna giobig~riniformis (J o n CI P ark.1

Vaginalina Jarasslca (Gil m b.)

~

.

> Conorboides sp

d

~.

Episrom,ina mOJIIllensis U h li g

!i

Episromiltll tenllkosrara B art. CI B r a n d

~

Epistomina parasrelligera (H ofkerl

Lingalina lae.issima (Terq,) Cirharina flabellata (Gil m b.)

~

^li!'

^•

Ifsracolus prorracra· (Barn.)

aS ...

I Planalaria be/erana (Gilmb:} $J

n '< _~

I

L.t"riclllina rorlllara (Lam.) ~

f

^OQ

^{•• • • •••}

^{J '} I.e"riculina quenstedri (Gil m b.1

go

~

-

^J Ifsraco"'s folium (Wiśn.)

~ g _{• • • I}

Textll/aria }urasJ/ca (GUm b.) al

~ ....

Lmrieu/ina ,arians (Barn.)

~

l

^{l .}

••• • •• I

Ophtlullmidiam carinarum m4Tginara (WIŚO.)

II·· • •

S:

~ ^tI2

~ ^{••• •}

^o

^{...0 0 •. 1 . • •}

l.ellticu/ina miinsreri ( R o e m.)

es: '

. l ..

•

^{I . . . ol}

^I

Spiri/lina renuissima GIi m b. -

"'.

ts

S. • • • • •••• 'I .

Spiri/Una orbicula Terq. el Berth.

,

$l

^' .., ^, _{• •} I

Nodosaria /'tIplulllUrriformis (Glimb.1

I

^{. R~opllaJC} IIomOllfg"'tiltllltS Se i b .

O

•

1f~lIIires er. ltelrtro-ja/'tlsslcUI (H a e u s 1.)

g M ^{• I}

Ltnricalina acatiallt;,lara (Te rq.) .

ID ~

^I Citltilri1lll implicllra lSehwag.)

l

^{I ...}

• •

¹ unticIIUna riilti (Wiś n.)

"

~. ł

^I,

^{• • •}

¹ Spi;iUiltll udreae Biel.

I,

•••

ł .. lo I SacCorN1.II /'tIn/osa (Brady),

~ ^I,

.... - ^{• I}

Plltell/MIIII criJtlltlle B i e I.

a.

^aó

. '

^'.: PlanlllariJI polypora (GUm b:)

n _".

I

IfltacO/II1 comptrtJa (Schwag.)

~ ^{• I}

^.~s..r.-narill triqller,a (GUnib.)

•• _I

Eog/lrrulbta bilocalariJ (Te r.q .)

l , ••

_I Troclloli1lll' er. I I . F. re n t z,

!f '

^A

. •. _•

I'lIreDina O(Iłirltica Terq.

!

^I EDg/lnuUIłtI oo/irltlca (T erq. I

."

El'"

o ...

m I r ^I

~Ii i~

l! .. -

ąo° ol

;!JljI

.. o.N

~N~'I

m' ~ a

al

!@ I~

~q

.... 1; ...

=!

=łi ^,B 0i'

tJ ~ .

~w w

l' ^I

mJI

... JI

...

.. I

li

_Ul

.~ N

"

;

',1 Ul

I

~ ...

t .

,,"

I .

'"

I ...

8

Gl Gl m

'"

Ił

••

. "'.

. ..

u.

I

w w

t &

u,g

~ ił

';i es

':1 :I

~. jj :I :I

O> Ol

... "' .

? 9

3 3

;; ;:

~ ~

c c'

H

ARGOW

~ !

.~

1 _g'

! a

ł

iD'

•• I

• i· ••

4 •• ,

.' .'

. ^{. ..}

• •

lo·

•• • 4

..,

O>

~.

8

_I

~ .

B a ,

... !

_a

::I

l

tj

I

.., '8

_iI

1

_::I

D a

. ,..

a

iD'

ł

r::

., •• _I

•

ASTAU

~ i1

~

t:j

$l)

i

_~.

,

~ O'

l f

.,...

I""

«Ii

420

Wanda 'Biele.cka '.

mienić:

Trochammina gIobigeriniformis

(J O

n. et P a r k.), Vaginulina

;u.rassica (G li m b.), Conorboides sp. Epistomina mosquensis U h l i

g~

E. tenuicostata B art. et B r a n d i masowo

występującą

E. parastelligera (H o

f

ker). Ponadto znaleziono: Lingulina laevissima (T e r q.), Citharina jlabellata (G li m b.), Astacolus protracta. (B o r n.), Planularia beierana (G u m b.), Lenticulina rotulata (L a m.), L. quenstedti (G li m b.), Asta- colus folium (W i

Ś D.),

Textularia jurassica (G li m b.), Lenticulina va-

mns

^(B

o

^T

n.), oraz reprezentowany licznie gatunek Ophthalmidium ca- rinatum marginata

(W

i

Ś

n.) i Lenticulina milnsteri

'(R

o e m.). Mniej licznie

występowały

Spirillina tenuissima " G li m b. i S. orbicula T e rq.

et B er t h. Z innych

mikroskamieniałości

stwierdZ9no

obecność

kolców

jeżowców, igieł gąbek

i elementów

szkielE~towych

szkadulmi . . ' .

^{> '}

Na

ogół

prawie wszystkie wymienionegaotunk:i otwornic

przechodzą

do warstw

wyższych,

to jest do osadów ; argowu. Charakterystyczne dla newizu jest jednak masowe

występowanie

pphthalmidium carina tum mar- ginata

(W

i

Ś

n.) oraz przedstawicieli

rodz~ju

EpiStomina, spotykanego nie- licznie wargowie.

Granicę między newizęrn,

a argowem przeprowadzono na

głębokości

366,0 m, w miejscu zaobserwowania zmian

zachodzących

w

składzie zespołu

otwornicowego.

JednoCześnie też pojawiają się

w

tym

miejscu nowe gatunki. Granica ta OdpoWjada,' praWie

ściśle

'granicy wy- , znaczonej przez L.

Malinowską

na

pods~wie

'amonitów.

:"j ?.' ^._~ (.

t·;

ARGOW - RAURAK

":.- . '.

W spągo-wy.cll"!~ach''''óSad6W''' argoWu, wykształconych litoiogicznie podobnie jak newiz, tj. w postaci margli ciellltlJOSzarych, a

wyżej

- margli szarych i

S2;.~~ą~J;tą~h.. "g,~~Qwa1;ych",

, :maleziono

dość liczną

mi-

krofaunę. Pojawiają się

tu nowe 'gartlmki., jak: Nodosarja raphanistriformis (G li m b.), Reophax homoagglutinans S ei, b., Ammoooculites cf. helveto- jurassicus (H a e u

sł.),

Lenticulina acu.tiangulata (T e r q.), Citharina implicata (S c h wag.), L. rilsti

(W i-ś

h.), Spirillina andreae B i e

1.~

Saccorhiza ramosa

(B

r a

d

y), Patellinella cristinae B i e 1., PlanuIaria polypora (G u m b.), Astacolus comptula, (S c h wag.), Saracenaria tri- quetra (G u m b.). Nieco

wyżej,

od

głęookości

360,9 m, tj.

w spągu

wa- pieni ma.rglistych,

^leżących

nad marglami, znaleziono jeszcze kilka no-

, wych form, jak: Eoguttulina bilocularis :

(T

e r q.), Trocholina cf. umbo

F

r e n

t

z., Patellina oolithica ,

T

e r q., Eoguttulina oolithica

(T

e r

q.)p

Paalzowella t'lLrbinella (G u m b.), Spirilli1l,a polygyrata G li

ID

b., Nodo- sam

milnsterańa

G

li

m b..

at.

nieco

,wyżej

Guttulina jurassica G

li

m b.

Ostatnio wymienione gatunld

są ńa ogół związane

z osadami wapiennymi.

W

miarę

jak wapienie

stają się

twarde,

zwięzłe,

obserwuje

się

od razu

zubożenie

mikrofauny ,i spotyka

się

coraz mniej gaotunków nielicznie re- prezentowanych pod

względem

-osobników;

Należy

tu

wymienić:

Lenticu- lina milnsteri (R o e m .), Spirillina tenuissima

G

li mb., S. orbicuIa T e r

q~

et B e r

t

h., Saccorhiza ramosa (B r a d y), Patellina oolithica T

e r

q., PaalzowelIa t'lLrbinella (G

li m

b.), Spirillina polygyrata G

li m

b .•

Guttulina jurassica (G li m b. oraz pojedyncze okarzy Nodosaria raphanistri-

Ir;mrtis .

ą

um.

^~~"

ⁱ

^,Spiri~in~

^{, andreae .. 1:H}

^ę

^{1. . ',' ' " .}

^{',< ,', 1}

W badanym profilu nie

można było uchwycić

granicy

między

Osadami

argoWU'j raUralru.na podsta.wi~

IDikr?fauny. Wprawdzie 'na

głębokości

Mikrofauna gómojUirajska w otworze Piekary

421

344,8' :ttt (granica ·makrofaunistyczna) obserwuje

się

w zespole otwornic pewne

zubożenie

form, to jednak, gdy w profilu

pojawiają się

ponownie

wkładki

margliste,

otworIloicestają s.ię

liczne. Reprezentowane

są

tu , pra- wie wszystkie gatunki, notowane poprzednio wargowie,

81

ponadto przy t

pywa kilka nowych form, cytowanych w literaturze zarÓwno z osadów.

argowu, jak i rauraku (E.!. Seibold, 1953; 1955; 1956).

Pojawiają się

tu:

Gaudryinella mutabilis (S c h wag.), Planularia cordiformis (Te r

q')ł

,Ramulina spandeliP aa l

Z.,

Planularia tricarinella (Re u s s), Lenticu- lina ·calva

(W i ś

n.), ' Proteonina cf. ampullacea

(B

r a

d

y),

Dentaliną

goldfussana G li m b., D. pseudocommunis F r a n k e. . Wszystkie otwornice

występujące

w górnych partiach osadów

raur~ku giną

.z

chwilą,

gdy skalp przybiera charakter wapieni twardych,

zwięzłych,

rafowych. Jednak jeszcze do

głębokości 269~Otn występują

formy raurackie-.

W osadach rauraku Polski

środkowej zauwatŻa się

na

ogół pewn~

zubo-

żenie

otwornic w stosunku do

zespołu

argowu. W profilu otworu wiert:";' niczego Piekary nie obserwuje

się

jednak tego zjawiska i raczej jest prze:::C

, ciwnie. Mikrofauna rauraku zawiera

więcej

gatunków otwornic wskutek

tego,

że

mamy tu do czynienia z

wkładkami

marglistymi. Brak form prze-

, wodnich jeszcze bardziej utrudnia

podzi~

tych osadów.

'." ASTART

(?)

'i;

G.ranica ..

ra~ak-ą.start,. określona

_ mikropaleontologicznie

100 głębo!.~cJ..

2lł9,OO

m" ,nie zgadza

,się

z.

granicą przeprowad,zoną ,na

podstawie

badań

~lqofą.u;ny

na

g~ębo~ości,252~00m.

Wynika to przede wszystkim z , cha,..

rakteru

-WYkształcenia'osadów: Począwszy od ... głębo~ości

273,0 m, tj. w wa':'

Płen~ch

.. twardych,

zwięzłych,

miejscami .przekrystalizowanych, -o char, ak,",:

~f~e; !~afow:y~~ ~faun~ staje.si~ . uboga, a , od głęb?kości ~69~0 ID J.~si leJ Jeszcze mrueJ. Z otwornIC znaleZIono tu dwa gatunki: Lent'Lcultna mun-

#e1i. , (R o :e m.) i Spirillina orbic:ula

T

e rq. et Be d h., formY konser-;

wątyw,ne~

. znane z :OSadów

całej

,jury. Ponadto

wystęPOWały

nieliczne Ostra- coda sp.,

ślimaki, igły gąbek,

kolce

jeżowców

i elementy szkieletowe szkar- lupni., Teg-o rodzaju

zespół szczątków

bywa znajdowany w oSadach astartq.;.

Brak przewodnich gatunkÓw otWornic, nie daje jednak

pewnośd

w

^okreŚ~

lemu 'aS'tarckiego wieku bada.nych osadów.

Zespół mikrofauny~znaleziony

w górnych partiach oSadów otworu wiertniczego Piekary, nie jest wystar-

czającym

do,wodem istnienia osadów astartu, ale nie wyklucza

możliwości

jego

występowania.,

tym bardziej

że

makrofauna. jest astarcka.

Granicę

przeto

między

raurakiem. a ootartem wyznaczono mikropaleon- tologicznie na'

głębokości

269,0 m, tj. w miejscu masowego zanikaniaga- tunków otwornic, znanych z osadów rauraku, a nie notowanych wastarcie.

Granicę tę należy więc uważać

za

orientacyjną,

tym bardziej

że ma~

fauna wyznacza

ją

na

głębokości

252,0 m . Nie

mając

jednak dostatecznych

przesłane~ mjkropal~g1;ologicznych,

nie

:mogę przes.u!ltlć·

jej

d~ tej głę- bokości.

'

'" ~

."

WNIOSKI

. . ^~ .

Reasumując

wyniki

badań '

mikro'paleontologicznych

można

stwier-

'.

dzić; że:

' .' ..

' . . 1. W profilu otworu wiertniczego Piekary

na

podstawiemikrofaouny

stwierdzonQ

-obecnoś!5osadów

doggeru, newizu,.argowu-raurak:u.j astartu ..

422

^. Wanda Bielecka ':

2. Mikropaleontologiczirl.e nie udowodniono

obecności

. osadów : dy-

We:7JU. . .' . . .

3. Granice

między poszczególnymipodpiętrami przebiegają następu.:.

jąco:

granica dogger-malm - na

głębokości

368,5 m; newiz-argow

~Iia głębokości

366,0 m; argow-raurak - mikropaleontologicznie nieitstalona;

rautak-a.stal't

~

na

głębokości

269,0 m, tj. w miejscu zanikania form rau ..

rackich.

4. Istnienie osadów astartu oparto

między

innymi na tym, ze wwa- pieniach rafowych, typowych na

ogół

dla rauratku, nie znaleziono

zespołu

otwornic t'aurackich. Stwierdzono natomiast

mikroskamienialości,

jakie

bywają

w osadach astartu; . . . .

5. Badania mikrofauny wykazaJy

wyraźną zależność występowania

otwornic od

wykształcenia

litologicznego osadów.

Zakład Nitu l. G.

Nadesłano dnia 16 Ustopada 1959r.

PIŚMIENNICTWO

:BIELECKA

W.; ' PoZABYsKI W.

⁽¹⁹⁵⁴⁾

^L Str~tygrafia

rirlkropaleontologlczm.gór- nego malmu w PolsCe środkowej.

Pr.

Inst.' GeóL 12 .. Warszawa. . BIELECKA W. (1960) - Stratygrafia mikropaleontologiCzna dolnego malmu okolic

. . Chrzanowa (w druku). ' .

. SEmoLD E; l. (1953) - Foraminiferenfauna und Kalkgebalt eines Profilii im gebank~

ten unteren Malm Schwabens. N. Jb. Geol. Mont. Abb., 98, nr' l, . p. 28-86. Stuttgart.

SEIBOLD E. l. (1955) - Revision der Foraminiferen-Bearbeitung C. W. GiimbeI (1862) aus den Streitberg Schwamm-Mergelm (Oberfranken, Unterer Malm). N. Jb. Geol. Pal1iont. Abli, 101, nr l, p. 91-134. Stuttgart. . SEIBoLD E. I. (1956) - Revision der Foraminiferen-Bearbeltung C. Schwagers (1865)

aus den Impressaschicbten (Unter-Malm) SQddeutschlands. N. Jb.Geol.

PaUiont. Abh~;103, nr 1-2, p.9l-';'154. Stuttg8rt

BEPXBEIOPCKAH MllKPÓClJAYIIA H3 CKBABUIIILI DEKAPLI, (OKOJlO n03BABB)

Pe3 IOMe

Pa3MeI.I:(eHHe q,op~POB B DP<><PWIe CKBa1KHHhI llexaPbI 06OCHOBI:r,IBile.r

~e101O~ee CTpaTHrP8cPH'ł:ecKoe paC'UlCJIeHHe. Oca,t{KOB, DO~aBaeMoe CHH3y BBepx:

~o rny6HHhI .368,6. al -~orr.ep;OT3.68,6 p;o 366,0 li'..,...; HeaH3; OT. 366,0 Ao269,O .Ii·";":'

streSZczenie' '

423

aprOB H' popaKK; OT 2'69,0~o218,OM- aCTaPT'(cPHr:'1). "YCTa,HOBJIeHHble MHKpO- na.neoHTOJIOrJ!I.'lecKHe i'pa~bI Me:lK~y nO~'bHpyca~!H Be COOTBeTCTByIOT ,TOqao rpaBH-

~aMonpe~eJIeBBbIM no MaEPoq,aYBe. ,

rJly6HBa 368,6 M npJiI.BJłTaR: KaK rp~ Me1K)07 ~orrei>oM H MaJIbMOM COBna"- Jtae-r c rpaBJiI.Il;off yCTaBOBJIeBBOff 'Ba ocHOBaBHJiI..mrroJIorHM H MaKPOcPayabI. OC~KOB

~e3a ~OKyMeHTHPOBaBBbIX MaKpOcP8Yaoff; MHB:pocPayaoff nO~Bep~b Be yAAJIOCb, TaK KaK B 06pa3~ax H3 rJIy6HBbI OT 368,0 ~O 366,0 M y2Ke n08BJIR:eTCR: KOMnJIeire (pOPaMHBJiI.cPep xapanepBbIX ~JIR: HeBJiI.3a.

OT rJIy6HBbI 364,9 M BCTPeqaeTCR: MIłOro BOBbIX B~oB xapanepBbIX ~JIR: apro:aa.

hó

Mepe Toro' KaK JiI.3BeCTBR:KH CTaBOBHJlHCb TBepEe H UJIOTBee, Ba6JIIO,JtaeTca ol5e,ll;"- HeHJiI.e MHKPO<PaYBbL Kor~a ze B npoq,HJIe n08BJI8IOTCR: MepreJIHCTbIe npOCJIOUH, Tór~a H cPopaMJiI.HJlI.cPepc'raBOBwrCR:60JIhwe. 'B HCCJIe~eMOM npoq,HJIe Ba OCBOBaBHH i4HKPOcPaYBbI Be B03MOJKBO 'yxaaTJ!I.l'h rpa~ M~yOC~KaMH aprOBa H popaKKa:~

B. ~Kax popaKKa~ewrPaJlbBOff ITOJIbWJiI. 3aMeqaeTC8 06i.IJraOBeBBo BeKoTopoe

()6e~HeHJiI.e cPop~cPep aproBa. B npocPHJIe JKe ITeKap 3'1'0 8BJIeęe Be Ba6JIIO~a-"

eTeR:.

rpaBJiI.Il;a Me2K~ popaKKOM H aCTaPTQM onpe~eJIeBa MJiI.KPOIIaJIeOHTOJIorJ!I.'lecm Ba rJIy6JiI.Be 269,0 M, B MeCTe MaCCOBoro HCqe3BOBeBHR: BH~OB cPoraMJiI.BHcPep JiI.3BeCT- BbIX JiI.3 popaKKOBbIX ~KOB, a BeBCTPeqaIO~CR: B aCTaPTe. STy rpaBHIU' CJIel1Yf!!l!

cqwraTb OPHeBTHpOBO'łBoff, TaK KaK no MHKPocPaYBe ee CJle,ll;osano 6bI yCTaBOBHTIt Ha rJIy6HBe 252,0 M. O~BaKo npH OTCY'l'CTBHM Tpe6YeMbIX naneoBOTOJIOrJ!I.'lecKJiI.X npe.tli':rocbIJIoK, ee BeJIb3R:Depe,ll;BHrBYTb Ba 3TY rJ!y6Hay.

Wanda BIELECKA

UPPEB .TURASSIC MICROFAUNAIN BORE-BOLE PIEKARY

(NEAR POZNA8) .

Summary

On ,the ba&is of exłend of foraminifers the authCJll' assms that, in the section of bore-hole: Dogger sediments .reach as far as

to

the depth of 368.6 m.; from depth 368.0

to

366.0 m., there are sediments of the Nevisian; from depth 366.0

to

^269.0 m., sediments ol the Argovian and Rauraclan; and, finally, from depth 269.0 to 218.0 m., sediments of the Astartian (Fig. 1). The micropalaeontological boundarles detennined between thesesubstages do not -correspond exaotly with the boundaries established on the basis of the macrofauna.

The deptli of 368.5 m. has been aS8umed to bę the. boundary between the Dogger and the Malm, dn' ilU:cordance with' observatiOll1s made as

to

'both thelr lithology . and macrofauila.. It proved impossible to determine;' on the basis of their micro-

fauna, the sediments of the Divesian which are documented by macrofauna. In· sampIes taken from the depth of 368.0 to 366.0 m., there already appeared a group ol foraminifers characteristic for the Nevisian.

Beginning with depth 364.9 m., many new species appeared, characteristic fo!

the Argovian. As the limestones grow harder and more compact, a graduał impoo

424

Wanda Bieleclm

v.erishment of the microfauna may be observed; but when the section revealed mad intercalations, the foraminifers again became more 'numerous. - It ls im,possible.

on the ba&is of the microfauna found in tbe, investigated section, to define the .boundary ,between Argovian and Rauracian sediments. As' a rule, there

OcCUl'S

an impoverishment in foraminifers in the .Rauracian of Central Poland, compared with the Argovian; however, in the vertical section at Piekary this feature has not

;been obServed.

The boundary ,between theRauracian. and the Astartian bas been determined micropalaeontologically at the depth of 269.0 m., lin the zone of the ml!ss disappear- ance of species of foraminifers known from Rauracian sediments ,but not observed in the Astartlan. Still, this boundary should be looked upon as approximate only, because on the basis of the disc10sed macrofauna this boundary should rather be drawn at 252.0 ID. depth. However, in view ol the lack of adequate micropalaeon- alogical evidence, it seems inadmissible to shift the boundary

ro

thls depth.