Przedmiotowy system oceniania z przyrody
Małgorzata Brzeczek
Przedmiot Przyroda jest realizowany w oparciu o Program nauczania przyrody w klasach 4–6 szkoły podstawowej „Tajemnice przyrody” autorstwa Jolanty Golanko (numer programu w szkolnym zestawie programów nauczania 11/15 ), z wykorzystaniem podręczników i ćwiczeń wydawnictwa Nowa Era Spółka z o. o.:
Tajemnice przyrody. Podręcznik do przyrody dla klasy piątej szkoły podstawowej Autorzy: Janina Ślósarczyk, Ryszard Kozik, Feliks Szlajfer Numer dopuszczenia 399/2/3013
Tajemnice przyrody. Podręcznik klasa 6. Autorzy: Joanna Stawarz, Feliks Szlajfer, Hanna
Kowalczyk Numer dopuszczenia 399/3/2014
Atlas. Przyroda. „Świat wokół nas”
I Pomiar osiągnięć ucznia.
Ocenianiu na lekcjach przyrody podlegają:
1. Odpowiedzi ustne ucznia.
2. Prace domowe ucznia.
3. Sprawdziany pisemne – prace klasowe, które obejmują cały dział nauczania (są one zapowiadane z tygodniowym wyprzedzeniem, potwierdzone zapisem w dzienniku i poprzedzone powtórzeniem).
4. Kartkówki z materiału obejmującego nie więcej niż trzy ostatnie jednostki lekcyjne (nie muszą być zapowiedziane wcześniej).
5. Zeszyty, notatki, wyniki prowadzonych obserwacji.
6. Ocenę aktywności na lekcjach (5 plusów = ocena bdb, a 3 minusy = ocena nast.).
7. Wykonywanie prac dodatkowych (albumy, zielniki, zbiory, makiety, opracowania, itp. ) 8. Efekty prowadzonej hodowli.
9. Zaangażowanie w pracy w grupie.
10. Umiejętność czytania mapy.
11. Posługiwanie się mikroskopem, kompasem i innymi przyrządami.
Oceny cząstkowe, półroczne i końcowe wystawiane będą w skali sześciostopniowej:
celujący 6
bardzo dobry 5
dobry 4
dostateczny 3
dopuszczający 2
niedostateczny 1
oceny cząstkowe mogą zawierać „+” i „-”, oceny półroczne i końcowe nie mają „+” i „-”
Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który posiada wiedzę i umiejętności znacznie wykraczające poza program nauczania przyrody w danej klasie. Biegle posługuje się językiem przyrodniczym, samodzielnie i twórczo rozwija swoje uzdolnienia, oraz biegle posługuje się zdobytymi wiadomościami w rozwiązywaniu problemów teoretycznych lub praktycznych z programu nauczania danej klasy. Proponuje rozwiązania nietypowe, rozwiązuje także zadania wykraczające poza program nauczania tej klasy. Uczeń bierze udział w konkursach z wiedzy przyrodniczej na szczeblu wyższym niż szkolny i odnosi tam sukcesy.
Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który opanował zagadnienia najtrudniejsze, nietypowe, najbardziej złożone, hipotetyczne rozwijające strukturę przedmiotu. Biegle posługuje się przyrządami przyrodnika. Poprawnie posługuje się językiem przedmiotu. Rozwiązuje samodzielnie problemy teoretyczne i praktyczne ujęte programem nauczania, potrafi zastosować posiadaną wiedzę do rozwiązywania zadań i problemów w nowych sytuacjach.
Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który w większości opanował wiadomości zawarte w programie nauczania.
Poprawnie posługuje się językiem przedmiotu, większość problemów rozwiązuje samodzielnie, nie wykazuje poważnych luk teoretycznych. Umie rozwiązać zadania bardziej teoretyczne, formułuje hipotezy .
Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który opanował podstawowe, ale stosunkowo proste i uniwersalne treści które są pewne naukowo i niezbędne na danym etapie kształcenia, użyteczne w działaniach praktycznych ucznia.
Potrafi wykonywać samodzielnie podstawowe polecenia . Rozumie język przedmiotu. Reaguje na pomoc nauczyciela przy zadaniach trudniejszych.
Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania konieczne, ale ma braki w opanowaniu wiedzy i umiejętności określonych programem nauczania. Przyswaja i rozumie treści najłatwiejsze, najprostsze i uniwersalne, bezpośrednio użyteczne w życiu codziennym. Właściwie reaguje na pomoc i komentarz nauczyciela. Bardzo słabo posługuje się słownictwem przedmiotowym i przyrządami przyrodnika. Zakres wiadomości pozwala jednak na dalsze kontynuowanie nauki.
Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który nie spełnia wymagań koniecznych, ma trudności w najprostszych działaniach dotyczących poszczególnych haseł programowych, nawet z pomocą nauczyciela. Prezentuje bardzo słabe walory poznawcze i nie rozumie omawianej treści. Braki w materiale rzeczowym wskazują na to, że uczeń nie poradzi sobie z kolejnym materiałem.
Sprawdziany pisemne uczniów są oceniane według ilości uzyskanych punktów, w skali sześciostopniowej, proporcjonalnie do ilości uzyskanych punktów.
Procentowa skala ocen:
100% - 90% - ocena bardzo dobra 89% - 75% - ocena dobra 74% - 50% - ocena dostateczna 49% - 31% - ocena dopuszczająca 30% - 0% - ocena niedostateczna
Ocenę celującą ze sprawdzianu otrzymuje uczeń, który wykona poprawnie zadania obowiązkowe (na ocenę bardzo dobrą) i zadanie dodatkowe również poprawnie.
Sposób informowania rodziców o osiągnieciach uczniów:
oceny ze sprawdzianów, kartkówek, odpowiedzi ustnych, za prace domowa, wpisywane są w zeszycie przedmiotowym i potwierdzane podpisem rodziców,
nauczyciel udziela informacji ustnej o osiągnięciach ucznia zainteresowanym rodzicom/opiekunom podczas wywiadówek i innych spotkań
nauczyciel umożliwia rodzicom wgląd do prac pisemnych ucznia (prac klasowych, kartkówek)
w przypadku bardzo niezadawalających wyników w nauce, nauczyciel wzywa rodziców do szkoły pisemnie lub telefonicznie w celu ustalenia zasad poprawy ocen.
II Kryteria zaliczenia przedmiotu.
W ciągu półrocza uczeń otrzymuje przynajmniej pięć ocen cząstkowych, w tym przynajmniej trzy oceny za prace klasowe.
Oceny niedostateczne muszą, a oceny dopuszczające i dostateczne z prac pisemnych mogą być poprawiane, w terminie dwutygodniowym (od otrzymania poprawionej pracy)
Jeżeli uczeń z przyczyn losowych nie pisał pracy klasowej musi ją zaliczyć w terminie dwóch tygodni od powrotu do szkoły po długotrwałej chorobie, lub w innym terminie ustalonym przez nauczyciela w przypadku nieobecności incydentalnej.
Poprawiać ocenę ze sprawdzianu można tylko raz.
Przy ocenianiu pracy poprawkowej stosowane są takie same kryteria jak przy sprawdzianach.
Nie można poprawiać oceny za nieprzygotowanie do lekcji.
Na prośbę ucznia poprawa sprawdzianu pisemnego może mieć charakter odpowiedzi ustnej. Ocena półroczna lub końcowa nigdy nie jest średnia arytmetyczną ocen cząstkowych. Największe znaczenie mają oceny za prace klasowe ucznia i samodzielną pracę na lekcji.
Warunki i tryb uzyskania oceny wyższej niż proponowana przez nauczyciela.
Uczeń może odwołać się od oceny półrocznej, (końcowo rocznej) wystawionej przez nauczyciela i ubiegać się o wyższą ocenę w następujących przypadkach:
1. Ocena półroczna (końcowo roczna) została wystawiona w oparciu o mniej niż pięć ocen cząstkowych.
2. Oceny cząstkowe wystawione przez nauczyciela były nieobiektywne, krzywdzące ucznia.
3. Uczeń nie miał szansy na poprawę ocen ze sprawdzianów z winy nauczyciela.
4. Uczeń chorował często lub choroba trwała długo i oceny zdobywane przez ucznia nie odzwierciedlały jego wiedzy i umiejętności.
5. Zdarzenia losowe negatywnie wpływały na proces uczenia się dziecka.
Rodzice ucznia, który zdecyduje się występować o ocenę wyższą od proponowanej przez
nauczyciela zgłaszają ten fakt nauczycielowi, w formie pisemnej, w terminie zgodnym z zapisem w WO. Dyrektor Szkoły powołuje Komisje nadzorującą sprawdzian wiadomości ucznia. Sprawdzian zostaje przeprowadzony w formie pisemnej i ustnej. Zadania przygotowane są w oparciu o wymagania na ocenę o która ubiega się uczeń. Sprawdzian zostanie zaliczony, gdy uczeń uzyska 80% punków z tego Sprawdzianu. Ocena uzyskana ze sprawdzianu jest ocena ostateczna, nie może ona być jednak niższa od oceny proponowanej przez nauczyciela.
O zagrożeniu oceną niedostateczną na półrocze (koniec roku) rodzice ucznia są informowani przez wychowawcę w bezpośredniej rozmowie lub w formie pisemnej na miesiąc przed końcem półrocza (końca roku).
O ocenach innych niż niedostateczna rodzice są informowani za pośrednictwem ucznia, w terminie dwóch tygodni przed klasyfikacją półroczną (końcowo roczną)
III Dostosowanie Przedmiotowego Systemu Oceniania z przyrody do możliwości uczniów ze specjalnymi wymaganiami edukacyjnymi
1. Uczniowie posiadający opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej o specyficznych trudnościach w uczeniu się oraz uczniowie posiadający orzeczenie o potrzebie nauczania indywidualnego są oceniani z uwzględnieniem zaleceń poradni.
2. Nauczyciel dostosowuje wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia posiadającego opinie poradni psychologiczno – pedagogicznej o specyficznych trudnościach w uczeniu się.
3. W stosunku wszystkich uczniów posiadających dysfunkcję zastosowane zostaną zasady wzmacniania poczucia własnej wartości, bezpieczeństwa, motywowania do pracy i oceniania małych sukcesów.
- Dyskalkulia, czyli trudności w liczeniu Oceniamy przede wszystkim tok rozumowania, a nie techniczną stronę liczenia. Uczeń ma, bowiem skłonność do przestawiania kolejności cyfr w liczbie i przez to jej zapis jest błędny.
Zły wynik końcowy wcale nie świadczy o tym, że dziecko nie rozumie zagadnienia.
Dostosowanie wymagań będzie, więc dotyczyło tylko formy sprawdzenia wiedzy poprzez koncentrację na prześledzeniu toku rozumowania w danym zadaniu i jeśli jest on poprawny -wystawienie uczniowi oceny pozytywnej.
- Dysgrafia, czyli brzydkie, nieczytelne pismo Dostosowanie wymagań będzie dotyczyło formy sprawdzania wiedzy, a nie treści. Wymagania merytoryczne, co do oceny pracy pisemnej powinny być ogólne, takie same, jak dla innych uczniów, natomiast sprawdzenie pracy może być niekonwencjonalne. Np., jeśli nauczyciel nie może przeczytać pracy ucznia, może go poprosić, aby uczynił to sam lub przepytać ustnie z tego zakresu materiału. Może też skłaniać ucznia do pisania drukowanymi literami lub na komputerze. Nie oceniamy czytelności rysunków, estetyki wykonanych prac, a jedynie ich poprawność.
- Dysleksja, czyli trudności w czytaniu przekładające się niekiedy także na problemy ze zrozumieniem treści Dostosowanie wymagań w zakresie formy:
Krótkie i proste polecenia,
czytanie polecenia zadania na głos, objaśnianie dłuższych poleceń.
- Inne rodzaje dysfunkcji – ocenianie zgodnie ze wskazaniami poradni.
Uczeń ze sprawnością intelektualną niższą od przeciętnej
W przypadku tych dzieci konieczne jest dostosowanie zarówno w zakresie formy, jak i treści wymagań. Obniżeniu wymagań, które obejmują jednak wiadomości i umiejętności określone podstawą programową. Poprawa prac klasowych odbywać się będzie przy pomocy nauczyciela.
Zastosowanie metod ułatwiających opanowanie materiału. Wymagania co do formy mogą obejmować między innymi:
- omawianie niewielkich partii materiału i o mniejszym stopniu trudności, - pozostawiania więcej czasu na jego utrwalenie
- podawanie poleceń w prostszej formie,
- unikanie trudnych, czy bardzo abstrakcyjnych pojęć - częste odwoływanie się do konkretu, przykładu - unikanie pytań problemowych, przekrojowych - wolniejsze tempo pracy
- szerokie stosowanie zasady poglądowości - odrębne instruowanie dzieci
- zadawanie do domu tyle, ile dziecko jest w stanie wykonać samodzielnie
