Strona
1
Umiędzynarodowienie
Dobre praktyki i rekomendacje
Spostrzeżenie wiodące:
Na podstawie przeprowadzonych rozmów i wymiany maili należy stwierdzić, że zespół pracowników IPAiE ma bardzo duży, ale nie do końca wykorzystany potencjał międzynarodowy. Spora część pracowników dobrze zna język angielski i jest gotowa do większego zaangażowania się w projekty międzynarodowe.
Problemem jest jednak przekonanie o słabym wsparciu organizacyjnym i technicznym ze strony administracji UP. Barierą utrudniającą działania osób aktywnych jest nierozpoznawalność instytutu (wydziału/ uczelni) w środowisku międzynarodowym oraz brak profesjonalnych materiałów (ofert, wzorów umów), które utrudniają skuteczne sieciowanie. Co więcej, każda dyscyplina ma swoją specyfikę. Wśród ekonomistów nastawienie na współpracę jest bardzo mocne, a wśród prawników słabsze. Wynika to głównie z faktu zamknięcia się na interdyscyplinarność i niedostrzegania korzyści takiej współpracy dla własnego dorobku i rozwoju naukowego. Z drugiej strony, wielu „nieaktywnym międzynarodowo” pracownikom brakuje wiedzy, kompetencji i umiejętności w zakresie podejmowania współpracy zagranicznej, nie mają pojęcia o dostępnych propozycjach, nie mają też świadomości, iż współpraca ta w najbliższych latach, w związku z reformą szkolnictwa wyższego, zyska na znaczeniu, pozostają więc zupełnie bierni. Podsumowując, zaobserwowano ogromne różnice pomiędzy pracownikami w zakresie aktywności i otwartości na działalność międzynarodową.
Część osób jest w tym obszarze bardzo mocna, a druga część bardzo słaba.
Osoby znajdujące się w grupie pośredniej stanowią jedynie niewielki odsetek.
Propozycje i dobre praktyki:
ERASMUS +
Bardzo sprawdza się „goszczenie” z prawdziwego zdarzenia i opieka nad pracownikami naukowymi zza granicy, przyjeżdżającymi w ramach różnych projektów. Częste kontakty nie tylko podczas pobytu na Uczelni, ale też wspólne kolacje, zwiedzanie miasta, zapewnienie atrakcji dodatkowych (np. zaproszenie kogoś do własnego domu, wyjście wieczorne na koncert itd.) sprzyjają nawiązaniu relacji osobistych nie tylko z „opiekunem” stażu, ale również z jego współpracownikami. Ułatwia to późniejsze podtrzymanie kontaktu i przekłada się na wspólne projekty.
Aby zachęcić pracowników z partnerskich uczelni do wybrania nas, jako miejsca docelowego przyjazdu należy przygotować „ofertę” naszego
Strona
2
Instytutu (w języku angielskim, może też rosyjskim) dla uczelni partnerskich i rozesłać im, aby w okresie rekrutacji pracowników na wyjazdy naukowe oferta była dostępna dla zainteresowanych i wpłynęła na ich wybór. Często bowiem wybieramy kraje i uczelnie bez głębszego namysłu, nie mając za wiele informacji o warunkach, jakie zastaniemy na miejscu. Lista uczelni partnerskich wraz z danymi kontaktowymi jest dostępna dla wszystkich na stronie Biura Współpracy Zagranicznej, więc możemy to zrobić bez większych kłopotów technicznych.
Warto wybierać do współpracy kraje i uczelnie, które są do nas podobne, którym będzie zależało na prawdziwej i długofalowej współpracy, a nie TOPowe jednostki, które potraktują nas instrumentalnie i nie dadzą szansy na pogłębienie współpracy.
Aby zachęcić i zainteresować pracowników współpracą międzynarodową można corocznie informować tych nowych (i nie tylko) o programie Erasmus+: planowanych datach rekrutacji, bazie uczelni partnerskich, priorytetach na najbliższy rok i osobach kontaktowych służących wsparciem w Instytucie i na UP. Zadanie to mógłby wykonywać nasz instytutowy koordynator na początku roku, w październiku. Zakładanie, że pracownicy sami znajdą wszystko na stronie internetowej lub pójdą się dowiedzieć do Biura Współpracy skutkuje ich słabym rozeznaniem i co za tym idzie, nikłym zaangażowaniem lub zupełną obojętnością.
W Europie praktykuje się mocne zaangażowanie we współpracę międzynarodową również pracowników administracyjnych. Są środki finansowe na ich wyjazdy, więc warto delegować ich na krótkie wizyty studyjne (tzw. staffweek - http://staffmobility.eu/staff-week-search). Z pewnością przełoży się to na ich motywację do pracy i wzmocni rozpoznawalność Uczelni.
Biuro Współpracy Międzynarodowej UP posiada w listę partnerstw, jednak jest tam mało uczelni, z którymi współpracujemy w ramach prawa, administracji i ekonomii. Warto wysyłać do Biura nowe propozycje uczelni i kontaktów. Pracownicy są chętni do zawierania nowych umów, służą wsparciem i pomocą w tym zakresie.
WSPARCIE PRACOWNIKÓW
Warto powołać zespół ds. umiędzynarodowienia, w którym będą pracowały osoby z każdej dyscypliny, znające biegle język angielski. Zespół wyszukiwałby granty, oferty, konferencje i przekazywał systematycznie
Strona
3
reszcie pracowników, służyłby też wsparciem językowym i organizacyjnym oraz doświadczeniem.
Warto systematycznie sprawdzać kompetencje językowe pracowników (np. ankieta), aby móc wypracować najlepsze sposoby ich wykorzystania i zaangażowania poszczególnych osób. Chodzi przede wszystkim o faktyczną znajomość języków obcych.
Aby poprawić „dane statystyczne” jeśli chodzi o wyjazdy naszych pracowników można zaoferować wsparcie tym, którzy nie znają języka angielskiego / innych języków i to stanowi dla nich barierę. Praktykuje się w tym zakresie m.in. organizację wyjazdów do krajów o zbliżonym brzmieniu języka, tj. Ukraina, Czechy, Słowacja, gdzie osoby te nieoficjalnie mogą wykładać po polsku.
Pracownicy (np. samodzielni), którzy mają wartościowe badania, jednak nie znają dobrze języka lub nie mają energii i motywacji mogą nawiązać partnerstwa z młodszymi osobami, znającymi język, ale nie mającymi takiego doświadczenia badawczego. W takich „parach” można wyjeżdżać na konferencje i pisać artykuły, publikując wspólnie. Wiele uczelni stawia na zespoły, w których nie pracuje się na zasadzie 50:50 tylko dzieli zadania np.
jedna osoba robi badania, druga pisze artykuł, trzecia go tłumaczy itd. Robią tak szczególnie medycy, których badania są realizowane w zespołach nawet 10-osobowych i takie jest też wskazywane „współautorstwo” np. artykułów.
Instytut mógłby wesprzeć pracowników w przygotowaniu im profesjonalnych CV w języku angielskim, które będzie można rozsyłać nawiązując współpracę.
Instytut mógłby zaoferować pracownikom lektoraty z języków, aby mogli podszkolić nieużywany i zapomniany język celem większego zaangażowania się w działalność międzynarodową. Wsparcie może mieć też formę dofinansowania kursów językowych w miastach, gdzie pracownicy mieszkają.
Praktykuje się tego rodzaju „nagrody” dla najbardziej zaangażowanych, a niestety nie znających języka na tyle biegle, by móc w nim pisać i publikować.
Ważne wydaje się wspieranie członkostwa pracowników w zagranicznych organizacjach i stowarzyszeniach np. w roli ekspertów. Warto zasugerować pracownikom naukowym, aby poszukali w swoich dyscyplinach takich organizacji. Często członkostwo w takich organizacjach wymaga opłacania składki bądź przedstawienia listu polecającego. Należy więc
Strona
4
poinformować pracowników, że Instytut wesprze potencjalnych zainteresowanych w tym zakresie.
Warto zachęcać pracowników do większej aktywności na portalach typu Academia.edu, Linkedin i ReserachGate, które promują dorobek pracownika i przy tym wpływają na rozpoznawalność jego jednostki macierzystej w gronie przedstawicieli danej dyscypliny na świecie. Po publikacji artykułów na takich portalach często kontaktują się z autorami inni przedstawiciele danej dyscypliny, co skutkuje zaproszeniami na konferencje i inne wydarzenia. Oczywiście aktywność powinna być prowadzona w języku angielskim.
Nagrody i wyróżnienia. Warto poinformować pracowników, że jeśli chcą zgłosić swoją kandydaturę w jakimś konkursie, to mogą to zrobić z własnej inicjatywy, a Instytut wesprze ich starania w sposób formalny. Często ludzie uważają, że się nie nadają, czekają aż zostaną dostrzeżeni i docenieni, co się nie dzieje, więc stają się obojętni. Należy wyjaśnić pracownikom, że sami najlepiej wiedzą o interesujących ich konkursach i nagrodach, aby nie krępowali się porozmawiać o ewentualnym zgłoszeniu swojej osoby z przełożonymi.
APLIKOWANIE O GRANTY MIĘDZYNARODOWE
W procesie aplikowania o granty międzynarodowe ważne jest mocne wsparcie administracyjne i językowe ze strony biur UP. Brak wsparcia bardzo zniechęca.
Pracownicy, którzy są laureatami grantów lub konkursów mogą dzielić się swoimi doświadczeniami w zakresie przygotowywania wniosków.
Warto przekazywać sobie nawzajem informacje o dostępnych wyjazdach i szkoleniach, przeglądać newslettery i aktualności MNiSW, NAWA lub innych instytucji.
SPRAWNY PRZEPŁYW INFORMACJI
Każde zawarte partnerstwo, nawiązany kontakt, odwiedzona uczelnia – powinny być wpisane do wewnętrznej bazy danych (np. tabeli) naszego Instytutu wraz z osobą kontaktową z ramienia IPAiE i dostępne dla pracowników np. w Sekretariacie. W przeciwnym razie o kontaktach wiedzą tylko wybrane osoby i z czasem kontakty te stają się „martwe”.
Strona
5
Likwidacja lub ożywienie „martwych” partnerstw. W tym celu należy podtrzymywać kontakty już zawarte, m.in. wysyłać życzenia w wersji papierowej kartki, gadżety, zaproszenia na nasze konferencje, newslettery, oferty pobytowe, informacje o ciekawych wydarzeniach naukowych i ciekawostkach z danej dyscypliny, co jakiś czas zapraszać kogoś z uczelni lub tam jeździć. Może to robić w imieniu wszystkich jedna osoba kontaktowa.
Warto przygotować dokument/ informację o możliwościach (formach) nawiązania współpracy międzynarodowej przez nasz Instytut i udostępnić wszystkim pracownikom. Chodzi o to, że czasami mamy kontakty prywatne, jesteśmy gdzieś na wakacjach i przypadkowo udaje nam się poznać kogoś interesującego z naukowego punktu widzenia. Wówczas dobrze by było, aby pracownik mógł być „ambasadorem” Instytutu i wiedzieć, co dokładnie i jak powinien omówić, zrobić, aby współpraca mogła zostać nawiązana.
Warto przygotować pełną i interesującą ofertę Instytutu w wersji angielskiej/ rosyjskiej, opisać w niej nasze działania, zamieścić zdjęcia i dane kontaktowe. Taki materiał powinien mieć każdy pracownik w wersji elektronicznej, aby móc samodzielnie szukać uczelni i instytucji zagranicznych do współpracy.
KSZTAŁCENIE NA ODLEGŁOŚĆ
Wiele uczelni prowadzi kształcenie na odległość (tzw. distance learning), które polega na tym, że studenci uczą się za pośrednictwem platformy elektronicznej, a na Uczelnię przyjeżdżają tylko w czasie sesji i na egzaminy końcowe. Pozwala im to na uzyskanie dyplomu zagranicznej Uczelni bez konieczności zamieszkania za granicą. Nawet pracownicy prowadzący te kursy przyjeżdżają zza granicy. Całość kursów odbywa się z wykorzystaniem np. platformy moodle.
W ramach umów dwustronnych uczelnie uruchamiają także inne programy (np. 2+2) polegające na tym, że student studiuje dwa lata w jednym kraju, a dwa w drugim i kończąc studia otrzymuje dwa dyplomy. Jest to propozycja bardzo atrakcyjna, bo wzmacnia potencjalne szanse absolwenta na rynku pracy, poszerza jego horyzonty i kontakty.
Uczelnie współpracujące ze sobą proponują studentom także umiędzynarodowienie ich studiów mniejszym zakresie, m.in. ukończenie jakiegoś konkretnego kursu w uczelni partnerskiej i uzyskanie
Strona
6
certyfikatu. Oczywiście kurs nie wyróżnia się niczym szczególnym poza faktem, że odbywa się bądź za granicą, bądź w uczelni macierzystej, ale prowadzi go osoba z zewnątrz. Certyfikat jest natomiast wystawiony przez partnera zza granicy.
Wiele uczelni oferuje studia on-line. Są to kursy np. podyplomowe w całości realizowane w systemie e-learning. Z możliwości tych korzystają najbardziej prestiżowe zagraniczne uczelnie, chcąc umożliwić obcokrajowcom w dostępnych dla nich ramach kontakt z własnym ośrodkiem.
OFERTA STUDIÓW DLA OSÓB ZZA GRANICY
Młodzież z Ukrainy rozpoczyna studia w wieku 17 lat. Dla wielu rodziców wysłanie syna czy córki do Polski na studia stanowi ciekawą i dostępną alternatywę dla pozostania w kraju. Młodzież ta przyjeżdża zupełnie bezradna, często bez znajomości języka, bez umiejętności zadbania o siebie.
Dobrą praktyką jest zorganizowanie dla nich nauki połączonej z pobytem (mieszkanie, wyżywienie) tak, aby rodzice mieli poczucie bezpieczeństwa i nie martwili się o dzieci w obcym kraju.
Warto dopracować stronę uczelni w języku angielskim (lub stworzyć też w języku rosyjskim) pod kątem rekrutacji (www.rekrutacja.up.krakow.pl), by studenci z zagranicy mieli możliwość aplikowania (również do naszego Instytutu).
Warto rozważyć rozszerzenie oferty o przedmioty w języku angielskim/
rosyjskim. Inne uczelnie silnie podążają w tym kierunku. Mają nie tylko przedmioty z językiem angielskim wykładowym (prowadzone dla polskich studentów, na które też uczęszczają np. studenci z Erasmusa), ale też całe kursy, kierunki studiów i podyplomówki. Kompetencje językowe są traktowane jako kompetencje ważne na równi z innymi. Zajęcia odbywające się w Instytucie dla studentów zagranicznych mogłyby być połączone z zajęciami polskich studentów, co wpłynie na wzajemną integrację. Studenci Erasmusa czują się „wyłączeni” i odseparowani od reszty społeczności akademickiej.
Wskazana jest analiza programów kształcenia na kierunkach Prawo, Administracja i Ekonomia Społeczna (studia pierwszego i drugiego stopnia) pod kątem stopnia umiędzynarodowienia treści programowych (czy uwzględnianie są zagadnienia międzynarodowe – w jakim stopniu i zakresie, np. czy case studies koncentrują się na Polsce, czy odwołują się do doświadczeń zagranicznych itp.)
Strona
7
SPOSOBY NA WAKACJE: SZKOŁA LETNIA, WYMIANY, PRAKTYKI
Wiele uczelni organizuje w czasie wakacji tzw. szkołę letnią (summerschool), na którą zaprasza się studentów, doktorantów i pracowników z polskich i zagranicznych ośrodków. W czasie pobytu realizuje się ciekawe projekty i podróżuje po kraju. Jest to forma ciekawego spędzenia wakacji połączona z nauką i zdobywaniem nowych doświadczeń. Udział jest
oczywiście odpłatny. Ofert jest mnóstwo, m.in.
https://www.summerschoolsineurope.eu/
Wiele uczelni realizuje wymiany studenckie. Dobrze sprawdzają się na warunkach tzw. „zamiany miejsc”. Studenci polscy opłacają polskie atrakcje, a zagraniczni swoje. Potem następuje wymiana osobowa i każdy bierze udział w atrakcjach, które opłacili partnerzy. Jest to wygodne szczególnie w sytuacji, gdy koszty życia w jednym kraju są nieporównywalne do drugiego.
Praktykowane są także tradycyjne wymiany, np. finansowane ze środków na politykę młodzieżową (http://www.eurodesk.pl/granty/erasmus-mlodziez- wymiany-mlodziezowe).
Każdego roku (nie tylko w wakacje) uczelnie oferują studentom zagranicznym płatne praktyki. Odbywają się one m.in. w firmach i kancelariach prawniczych, sądach, instytucjach państwowych i międzynarodowych, firmach konsultingowych, organizacjach non-profit, szkołach, na uniwersytetach oraz w działach prawnych firm i banków. Minimalny czas trwania praktyki wynosi tydzień. Młodzież pokrywa koszty przyjazdu, pobytu i
„praktyki”. Praktyka ma charakter wizyt studyjnych, luźnych wykładów, spotkań z ciekawymi osobami, wycieczek. Zakończona jest wydaniem formalnych dokumentów.
SZKOŁA PRAWA ZAGRANICZNEGO
Dla studentów kierunku Prawo, śladem dobrych praktyk innych uczelni można rozważyć utworzenie Szkoły Prawa Amerykańskiego, Szkoły Prawa Niemieckiego, Szkoły Prawa Francuskiego (do wyboru – w zależności od stopnia znajomości danego języka obcego). Szkoły takie realizowane są zwykle w partnerstwie z uczelnią zagraniczną z danego obszaru prawnego, trwają zwykle rok, w różnych cyklach, zajęcia na nich prowadzą głównie pracownicy naukowi, specjaliści, praktycy z uczelni partnerskiej, kończą się uzyskaniem certyfikatu. Cieszą się dużym zainteresowaniem, traktowane są jako prestiżowe. Często mobilizują studentów do sprawdzenia swojej wiedzy i umiejętności w międzynarodowych konkursów prawniczych.
Strona
8
ANGAŻOWANIE STUDENTÓW I DOKTORANTÓW W DZIAŁALNOŚĆ MIĘDZYNARODOWĄ
Pracownik naukowy wyjeżdżający na zagraniczną konferencję może zaprosić do uczestnictwa w niej studentów i doktorantów. Sami z pewnością nie zdecydowali by się na taki wyjazd, może nawet by o nim nie wiedzieli. Pod
„opieką” pracownika czują się bezpieczniej. W konsekwencji nawiązują nowe kontakty i chętniej angażują się z działalność studencką. Koszty może w części pokryć Instytut/ Wydział.
BADANIA STATUTOWE I ŚRODKI WEWNĘTRZNE
Warto jasno określić, co może być sfinansowane z pieniędzy Instytutu/
Wydziału. Wskazanie, iż koszty delegacji zagranicznych (np. kwerend, udziału w konferencjach) bądź tłumaczeń artykułów na język angielski w celu ich publikacji w zagranicznych czasopismach(formalnie może to być oczywiście „redakcja” lub „korekta” językowa) są akceptowalne i nawet pożądane z pewnością zachęci pracowników do podejmowania takich wyzwań.
W wielu uczelniach lista dofinansowanych projektów jest jawna, pracownicy wiedzą więc, na co kto otrzymał środki. Pozwala to na wypracowanie modelu, w którym środki otrzymują najlepsi i najbardziej efektywni pracownicy, pieniądze nie są więc marnowane na projekty, które nie wpisują się w priorytetową działalność jednostki. Mimo, że może to spowodować opór ze strony niektórych pracowników, to w dłuższej perspektywie wpłynie na profesjonalizację zadań badawczych i bardziej racjonalne wydatkowanie środków przez poszczególnych pracowników.
CZASOPISMA NAUKOWE
Wiele czasopism naukowych na zasadzie wymiany wysyła artykuły pracowników swojej jednostki do zaprzyjaźnionych czasopism za granicą, a w zamian drukuje artykuły osób z innych ośrodków. Może to się odbywać bez odpłatności, barterowo. Redakcja czasopisma koordynuje proces wymiany tekstów.
W radzie naukowej czasopisma można umieścić osoby z partnerskich uczelni i na zasadzie wymiany, w radach czasopism zagranicznych umieszczać nazwiska naszych pracowników. Podobnie w zakresie recenzentów.
Strona
9
Niebawem ma być ogłoszona lista czasopism z nową punktacją. Dobrym rozwiązaniem byłoby opracowanie wykazów wybranych według dyscyplin tytułów czasopism zagranicznych wraz z punktacją (oraz danymi kontaktowymi) i przekazanie ich pracownikom bezpośrednio (np. mailem).
Ułatwiłoby to pracownikom wybór i kontakt z wybranymi czasopismami.
Pomocą w tym zakresie mogłaby służyć Biblioteka.
Instytut mógłby mocniej wesprzeć pracowników, którzy chcą publikować w czasopiśmie ze Scopusa czy Web of Science (lub innej), warto wskazać osoby, które mają już za sobą pierwsze doświadczenia z tym związane i mogłyby "poprowadzi za rękę" mniej doświadczonych.
Podjęto próbę utworzenia w Instytucie międzynarodowego czasopisma naukowego (EuropeanJournal of Economics and Development) należy wesprzeć starania, aby czasopismo zostało zarejestrowane i zaczęło działać.
DOKTORATY I HABILITACJE ZA GRANICĄ
Istnieją możliwości prowadzenia seminariów doktoranckich prze polską kadrę za granicą o odwrotnie. Są to odpłatne usługi, dzięki którym profesorowie nawiązują kontakty zagraniczne z instytucjami oraz studentami.
Wiele np. czeskich uczelni oferuje możliwość przeprowadzenia odpłatnie postępowania habilitacyjnego, które podobno jest łatwiejsze niż w Polsce.
Osoba taka uzyskuje np. tytuł docenta, który zgodnie z polskimi przepisami jest równoznaczny z habilitacją – ministerstwo przekształca go więc w habilitację. Uzyskiwanie stopni i tytułów naukowych za granicą, szczególnie w krajach UE jest bardzo prestiżowe i wzmacnia współpracę osobową i międzyinstytucjonalną.
FILIE UCZELNI WE WSPÓŁPRACY Z INNYMI INSTYTUCJAMI
Wiele uczelni otwiera filie, wydziały zamiejscowe, ośrodki zamiejscowe swojej placówki za granicą. Działanie te są podejmowane we współpracy z instytucjami kształcenia z kraju docelowego.
PROMOCJA INSTYTUTU WŚRÓD STUDENTÓW ZA GRANICĄ
Aby wzmocnić rozpoznawalność UP / Instytutu należy zaistnieć w social mediach. W tym celu warto prowadzić swoje strony (Twitter, FB) w języku angielskim (rosyjskim) i reklamować posty z zasięgiem zagranicznym.
Strona
1 0
Aby studenci i uczniowie zza granicy dowiedzieli się o nas, należy organizować zdalne wydarzenia, m.in. konkursy dla studentów na film, zdjęcie, esej.
Warto rozważyć promowanie oferty programów studiów na targach edukacyjnych poświęconych szkolnictwu wyższemu w kraju i za granicą oraz podjęcie starań o akredytację programów przez odpowiednie jednostki akredytacyjne za granicą.
POSZUKIWANIA PARTNERÓW
Aby nawiązać współpracę zagraniczną należy przeszukać bazy danych i znaleźć kilka jednostek podobnych do nas (pod względem kierunków, wielkości, prestiżu, usytuowania). Dla innych uczelni równie ważne są międzynarodowe kontakty. Można więc szukać i wysyłać oferty współpracy i tym sposobem nawiązać kontakty w USA lub innych, oddalonych lokalizacjach.
Warto sprawdzić każdy kontakt, każdą ofertę kooperacji, nie kierując się przy tym stereotypowymi uprzedzeniami (np. wynikającymi ze statusu zawodowego danej osoby, bądź opinii o naukowej randze ośrodka, czasopisma itp.). Czasami współpraca z ludźmi czy ośrodkami dotąd (często zresztą pozornie) „nie dość zasłużonymi” może następować łatwiej, przebiegać sprawniej i prowadzić do bardziej zadawalających rezultatów.
Natomiast poczucie wyższości – czy to nasze własne, czy to te, którego doświadczamy niekiedy ze strony starszych kolegów albo w kontaktach z przedstawicielami instytucji – kooperację deformuje ustanawiając asymetrię relacji, która wpisana jest w każde poczucie wyższości.
Warto pamiętać o tym, że (nie tylko) w Europie Zachodniej działa mnóstwo różnorodnych instytucji i organizacji podejmujących – wprost lub pobocznie – wątki naukowe. Są w śród nich podmioty prywatne, społeczne, publiczne, międzynarodowe funkcjonujące w bardzo wielu wariantach, które w sensie statutowym, merytorycznym, organizacyjnym a także personalnym bywają na różne sposoby ze sobą powiązane tworząc razem sieciowe klastry działalności. Na współpracę z innymi niż uczelnie instytucjami EU przeznacza osobne środki, np. skierowane do NGO, nauczycieli, samorządów lub osób pracujących z młodzieżą (https://www.salto-youth.net), o które można łatwo i sprawnie aplikować.
KONFERENCJE NAUKOWE
Strona
1 1
Na organizowane przez Instytut konferencje warto zapraszać pracowników innych uczelni, również zagranicznych. Zaproszenie można wysyłać samemu lub poprosić o pomoc Biuro UP. Warto zaprosić do Rady Naukowej osoby z zagranicznych uczelni, a następnie poprosić je o promocję wydarzenia w swojej jednostce. Osoby te mogą być zaproszone w charakterze „gościa” – tj. z pokryciem kosztów pobytu.
Bardzo atrakcyjne są konferencje, na których gościem specjalnym (keynote speaker) – wygłaszającym wykład wprowadzający są osoby zza granicy. Osobom takim pokrywa się koszty transportu i pobytu.
Warto zachęcać pracowników do aktywnego uczestnictwa w zagranicznych konferencjach dofinansowując ich uczestnictwo, koszty przejazdu, noclegu. Dobre i ciekawe wystąpienie podczas takiego wydarzenia zwiększa nasze szanse na pozyskanie interesujących kontaktów. Dobrze, żeby precyzyjnie wybierać konferencje, koncentrować się na swoich głównych zainteresowaniach. Warto spisywać kontakty do poznanych tam osób i dzielić się nimi w swoich zespołach (dyscyplinach). Warto także uczestniczyć w innych wydarzeniach, np. szkołach letnich, podczas których można poznać przedstawicieli danej dyscypliny z całego świata i nawiązać ciekawe kontakty.
NIEWYMUSZONA INTERDYSCYPLINARNOŚĆ
Warto wspierać interdyscyplinarne działania pracowników, bo nauka na świecie nie koniecznie przystaje do naszych polskich realiów. Nasze podziały dyscyplin i zagadnień badawczych nie przekładają się jednoznacznie na te zagraniczne, co może stwarzać bariery i powodować obawy pracowników przed współpracą. Trzeba więc pozostawać ‘w zgodzie ze sobą’
w możliwie wszystkich wymiarach naszego życia, wówczas wzrasta prawdopodobieństwo nawiązywania relacji z ludźmi odbierającymi z nami na podobnych falach. Jeśli uda się nawiązać porozumienie w obszarze takiego poszerzonego spectrum zainteresować i towarzyszy temu zarazem personalne porozumienie, wówczas strony są bardziej skłonne do wychodzenia poza swoje profesjonalne rutyny i poszukiwania nowych znaczeń, nowych rozwiązań, a przynajmniej nowych kontekstów. – Nie jest to wprawdzie przepis na udaną współpracę interdyscyplinarną, ale bez tych składników współpraca interdyscyplinarna w przestrzeni międzynarodowej jest w najlepszym wypadku uciążliwa i unika się jej.
SYSTEMATYCZNY MONITORING I EWALUACJA UMIĘDZYNARODOWIENIA
Strona
1 2
Warto myśleć o umiędzynarodowieniu pamiętając o tzw. kryteriach oceny stopnia umiędzynarodowienia uczelni, dostosowując je do Instytutu i kierunków studiów: Prawo, Administracja, Ekonomia. Dla przykładu, ocena stopnia umiędzynarodowienia uczelni Fundacji Edukacyjnej Perspektywy na podstawie której sporządzany jest ranking szkół wyższych bierze pod uwagę siedem wskaźników:
o Programy studiów prowadzone w j. obcych w roku akademickim podlegającym ocenie
o Studiujący w językach obcych – parametr mierzony liczbą studentów studiujących w j. obcych w roku akademickim podlegającym ocenie
o Wymiana studencka (wyjazdy) – mierzona liczbą studentów wyjeżdżających w ramach wymiany zagranicznej, na co najmniej jeden semestr w roku akademickim, z wyeksponowaniem wyjazdów w ramach programu Erasmus, w proporcji do ogólnej liczby studentów
o Wymiana studencka (przyjazdy) – mierzona liczbą studentów przyjeżdżających w ramach wymiany, na co najmniej jeden semestr, z wyeksponowaniem przyjazdów w ramach programu Erasmus, w proporcji do ogólnej liczby studentów
o Studenci cudzoziemcy – liczba obcokrajowców w proporcji do ogólnej liczby studentów
o Nauczyciele akademiccy z zagranicy – liczba nauczycieli akademickich cudzoziemców w stosunku do ogólnej liczby nauczycieli akademickich
o Wielokulturowość środowiska studenckiego, mierzona liczbą krajów pochodzenia studentów cudzoziemców w przypadku, gdy ich liczba przypadająca na kraj wynosi min. 15 studentów.
Materiał opracowany na podstawie rozmów i konsultacji przeprowadzonych z nw. pracownikami IPAiE
Strona
1 3
Pracownicy:
Dr Adam Pązik Dr Agata Nodżak Dr Beata Pawlica Dr Damian Gil Dr Ewa Radomska Dr Hanna Dębska Dr Iwona Lupa-Wójcik Dr Karol Bieniek Dr Krzysztof Sala Dr Małgorzata Kmak Dr Marcin Mazgaj Dr Maria Różnowska Dr Łukasz Sanakiewicz Dr Marek Stych
Dr Renata Śliwa Dr Marta Czyżewska Dr Paulina Szyja Dr Paweł Nowak
Dr Mariusz Paradowski Dr Wojciech Maciejewski Dr hab. Grzegorz Krawiec
Prof. UP dr hab. Walery Okulicz- Kozaryn
Prof. UP dr hab. Piotr Tusiński Prof. UP dr hab. Andrzej Madera Prof. zw. Jacek Sroka
