Stosunek pracy – pojęcie i strony
dr Ariel Przybyłowicz
Zakład Prawa Pracy
WPAiE UWr
Przedmiotem prawa pracy są stosunki pracy i inne stosunki
prawne ściśle z nimi
związane.
Podstawowym aktem prawnym określającym prawa i obowiązki pracowników i pracodawców jest
Kodeks pracy.
Samo prawo pracy rozproszone jest jednak w wielu aktach
prawnych różnej rangi (art. 9
k.p.).
Definicja stosunku pracy
Art. 22 § 1 k.p.
Zobowiązania pracownika:
wykonywanie pracy określonego rodzaju,
na rzecz pracodawcy,
pod jego kierownictwem,
w miejscu i czasie wyznaczonym
przez pracodawcę.
Zobowiązania pracodawcy:
zatrudnianie pracownika,
wypłata wynagrodzenia
za wykonaną pracę.
Ryzyko pracodawcy jako cecha definicyjna stosunku pracy?
Brak w definicji, ale to również istotna cecha stosunku pracy
Ryzyko produkcyjne (techniczne i osobowe)
Ryzyko gospodarcze
Ryzyko socjalne
Karolina jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę w jednej z sieci restauracji fast-food. W okresie 01.10.2019-08.10.2019 r. była chora, ale postanowiła, że do pracy zamiast niej pójdzie jej narzeczony, aby nie tracić wynagrodzenia.
01.10.2019 r. w miejscu pracy zamiast Karoliny
stawił się jej narzeczony Marek, ale szef Karoliny,
Jan, odmówił dopuszczenia go do pracy,
wskazując, że istotą stosunku pracy jest osobiste
jej świadczenie. Czy Jan ma rację?
Zatrudnienie pracownicze a
zatrudnienie cywilnoprawne
Anna od marca 2018 r. co miesiąc zawierała umowę zlecenia jako pracownik obsługi magazynu. Zgodnie z umową pracować miała na podstawie grafika przedstawianego jej co tydzień przez kierownika hal magazynowych i we wskazanej przez niego części magazynu. Zdarzało się, że w ciągu dnia kierownik kierował ją do innej części magazynu niż wskazana pierwotnie. Anna nie miała też żadnego wpływu na grafik, choć kilkukrotnie prosiła o wyznaczenie jej zmian popołudniowych z uwagi na zajęcia rehabilitacyjne córki, ale nigdy nie były one uwzględnione. We wrześniu Anna poinformowała kierownika, że jest w ciąży i nie może już dźwigać dużych ciężarów. 30.09.2019 kierownik hali poinformował ją, że w październiku nie zostanie zawarta z Anną kolejna umowa.
Co może zrobić w tej sytuacji Anna?
Art. 22 § 1 1 . Zatrudnienie w warunkach określonych w § 1 jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony
umowy.
§ 1 2 . Nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną
przy zachowaniu warunków wykonywania
pracy, określonych w § 1.
Zasadnicze znaczenie w procesie sądowego badania, czy dany stosunek prawny jest stosunkiem pracy, ma ustalenie, czy praca wykonywana w ramach badanego stosunku prawnego faktycznie ma cechy wymienione w art. 22 § 1 k.p. Z art. 22 § 1
1k.p. wynika bowiem, że sąd w pierwszej kolejności bada, czy dana praca jest zatrudnieniem w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p., a art. 22 § 1
2k.p. stanowi dla pełnej jasności, że w razie wykonywania pracy w warunkach określonych w § 1 tego artykułu nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną.
Istotnym sensem regulacji zawartej w § 1
1i § 1
2k.p. jest zatem przeniesienie ciężaru badania charakteru stosunku prawnego, w którego ramach świadczona jest praca, z ustalania i wykładni treści umowy zawartej przez strony na ustalenie faktycznych warunków jej wykonywania. Gdy umowa faktycznie jest wykonywana w warunkach wskazujących na stosunek pracy, to ustalenie to, a nie treść oświadczeń woli złożonych przy jej zawieraniu, decyduje o charakterze łączącego strony stosunku prawnego.
(wyrok SN z 17.06.2016, I PK 139/15).
O zakwalifikowaniu umowy, jako umowy o pracę decyduje sposób wykonywania umowy, a w szczególności realizowanie przez strony tych cech, które charakteryzują umowę o pracę.
(wyrok SA w Gdańsku z 12.05.2016, III AUa
2130/15)
Pracodawca
Definicja legalna -
Art. 3 k.p.
PRACODAWCA
Osoba fizyczna
Jednostka organizacyjna
a) posiadająca osobowość prawną
b) nieposiadająca osobowości prawnej
Przykłady?
PRACODAWCA
Joanna Nowak i Jan Nowak prowadzą działalność gospodarczą w ramach
spółki cywilnej. W ich
przedsiębiorstwie zatrudnionych jest 11 osób. Kto jest w tym przypadku
pracodawcą?
Przedsiębiorstwo (art. 55
1k.c.) stworzone w ramach spółki cywilnej nie może aktualnie zatrudniać pracowników we własnym imieniu i działa na rachunek wspólników. Stroną zawieranych umów o pracę są wszyscy wspólnicy, a nie spółka. Wcześniejsze orzecznictwo uznające za pracodawcę spółkę było powiązane z nieobowiązującą ustawą z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej, na podstawie której spółka cywilna była uważana za podmiot gospodarczy.
Późniejsze ustawy regulujące działalność gospodarczą za przedsiębiorców uznały wspólników spółki cywilnej.
zob. postanowienie SN z dnia 17 czerwca 2014 r., II UZ
34/14
Spółka Mega Ubezpieczenia sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie rozwija swoją działalność w branży ubezpieczeniowej. W bieżącym roku planuje utworzyć 3 jednostki organizacyjne w formie oddziałów w Krakowie, Gdańsku i Poznaniu.
Oddziały mają zostać ujawnione w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego i będą nosić nazwy: Mega Ubezpieczenia sp. z o.o. Oddział w Krakowie, Mega Ubezpieczenia sp. z o.o. Oddział w Gdańsku oraz Mega Ubezpieczenia sp. z o.o. Oddział w Poznaniu. W tym celu Zarząd Spółki podejmie uchwałę wprowadzającą nowy Regulamin organizacyjny wraz z nowym schematem struktury organizacyjnej, który będzie załącznikiem do Regulaminu organizacyjnego.
Podczas zebrania Zarządu Dyrektor Działu Personalnego Mega Ubezpieczenia sp. z o.o. zaproponował, żeby pracownicy w nowych lokalizacjach zostali zatrudnieni bezpośrednio przez oddziały, a nie przez samą spółkę. Dyrektorowi Działu Personalnego wydaje się dopuszczalne, aby oddziały były odrębnymi pracodawcami, ale nie wie, jak do tego doprowadzić. Członkowie Zarządu mają wątpliwości, gdyż obawiają się kontroli ze strony Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Państwowej Inspekcji Pracy. Postanowili zwrócić się do prawnika z prośbą o poradę.
Czy oddział spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może posiadać status
odrębnego pracodawcy, a jeśli tak, jakie warunki powinien spełnić. Jakie są wady i
zalety takiego rozwiązania?
Problem wewnętrznych jednostek organizacyjnych
np. oddział, wydział itp.?
Taka jednostka może mieć przymiot
pracodawcy, jeżeli przyznano jej zdolność do
zatrudniania pracowników we własnym
imieniu oraz została wyodrębniona
organizacyjnie i finansowo. Zdolność
samodzielnego zatrudniania pracowników
musi mieć podstawę w aktach regulujących
ustrój osoby prawnej (np. statucie spółki) albo
aktach jej organów kreujących strukturę
organizacyjną (np. w uchwałach zarządu
spółki).
Pracodawca - podmiot :
dopuszczony przez prawo,
wyodrębniony organizacyjnie,
wyodrębniony majątkowo,
Pracodawca:
ten, kto ma „własne” prawo do zatrudniania czyli :
nawiązywania stosunku pracy,
zmieniania treści stosunku pracy, oraz
rozwiązywania stosunku pracy
we własnym imieniu
W charakterze pracodawców występują jednostki organizacyjne stanowiące część - oddziały - osób prawnych, wchodzące w skład przedsiębiorstw wielozakładowych.
Jednostki te mają zdolność do zawierania umów o pracę (lub nawiązywania w inny sposób stosunków pracy w charakterze pracodawców), jeśli z mocy przepisów normujących ich wewnętrzny status prawny mają kompetencję do samodzielnego zatrudniania pracowników (składania oświadczeń woli). Jeżeli natomiast wewnętrzna jednostka organizacyjna jest upoważniona do zawierania umów o pracę w imieniu kierownictwa podmiotu, w skład którego wchodzi (lub nawiązywania w inny sposób stosunków pracy), z osobami przyjmowanymi w niej do pracy, to sama nie jest pracodawcą, lecz zatrudnia pracowników w imieniu pracodawcy, którym jest wielozakładowy podmiot zatrudniający - pracodawca.
wyrok SA w Katowicach z dnia 14 grudnia 2012 r., III APa 25/12
Dla uznania jednostki organizacyjnej za pracodawcę, obok uprawnienia do samodzielnego zatrudniania pracowników, jednostka taka musi posiadać odpowiednie wyodrębnienie organizacyjne. Przy czym nie chodzi wyłącznie o wyodrębnienie, jakiego na gruncie prawa cywilnego wymaga się np. dla przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części albo dla takiej zorganizowanej części przedsiębiorstwa na mocy ustawy z 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wyodrębnienie organizacyjne konieczne dla zaistnienia jednostki organizacyjnej jako samodzielnego pracodawcy dotyczyć musi organizacji i finansowania tej jednostki. Tak samo, jak uprawnienie do samodzielnego zatrudniania pracowników wynikać powinno z wewnętrznych przepisów regulujących powstanie i organizację podmiotu, w skład którego wchodzi jednostka będąca odrębnym pracodawcą, tak też wymagane wyodrębnienie organizacyjne wynikać musi z tych przepisów.
wyrok NSA z dnia 3 marca 2016 r., II FSK 233/14
ZAKŁAD PRACY TO PLACÓWKA ZATRUDNIENIA
PRACODAWCA TO PODMIOT STOSUNKU
PRACY
Pojęcie zakładu pracy ma obecnie przede wszystkim znaczenie przedmiotowe, odnoszące się do zespołu wyodrębnionych składników majątkowych (np. biura, fabryki, sklepy), w których odbywa się proces pracy (np. art. 207 k.p.).
Nie jest pracodawcą jednostka organizacyjna
wyznaczona jako miejsce pracy. Pracodawcą
jest osoba fizyczna prowadząca działalność, a
nie prowadzone przez nią przedsiębiorstwo
jako zespół zorganizowanych składników
materialnych i niematerialnych
przeznaczonych do prowadzenia działalności.
Jedynym udziałowcem zarejestrowanej w Polsce spółki Maxim sp. z o.o.
jest niemiecka spółka Maxim World GmbH. Niemieccy decydenci mają zaufanie do osób zarządzających polską spółką, niemniej jednak chcieliby mieć swojego przedstawiciela, który byłby upoważniony do podejmowania w imieniu Maxim sp. z o.o. czynności z zakresu prawa pracy, w tym między innymi zawierania i rozwiązywania umów o pracę oraz nakładania kar porządkowych. Alf Claus zgodził się zostać takim przedstawicielem, ale postawił warunek, że nie będzie zawierał z Maxim sp. z o.o. żadnej umowy, ponieważ byłoby to dla niego zbyt duże zobowiązanie, zwłaszcza, że nie wiadomo, jak długi czas spędzi w Polsce. W związku z tym, Alf Claus chce pozostać w stosunku pracy tylko z Maxim World GmbH.