Georges Gurvitch

M. Karwowska

Georges Gurvitch

Studia Philosophiae Christianae 6/1, 309

[27] O zmarłych 309

w zbudzenia. O czywiście w zbudzenie m oże n astąp ić tylk o w te n sposób, że ja k iś o b ie k t zew n ętrzn y , p o siad ający en erg ię czyli ru c h , spow oduje k re a c ję pew n ej liczby fononów . W zbudzenie w ięc k ry sz ta łu czyli w p ro ­ w ad z en ie doń r u c h u n a s tę p u je isto tn ie „ab alio” .

W ydaje m i się, że te ro zw aż an ia m ożna uogólnić n a in n e o biekty fi­ zyczne, p rzy czym w niosek, że w zbudzenie tych obiektów , czyli w p ro w a ­ dzenie do n ic h ru c h u n a s tę p u je „ab alio ” p o zo staje słuszny.”

J. J a n ik

O ZMARŁYCH

Georges G u rv itc h

G. G u rv ith uro d ził się w 1894 r. w R osji. Z m a rł w e F ra n c ji 12 g ru d n ia 1965 r. S tu d ia rozpoczął w R ostow ie. Ja k o m łody n au k o w ie c w y k ła d a ł w ró żn y ch u n iw e rsy te ta c h rosyjskich. Po ro k u 1928 p rzy b y ł do P aryża, gdzie o b ją ł w y k ład y z za k resu n iem ieckiej filozofii w spółczesnej. Szcze­ gólnie je d n a k zw łaszcza w la tac h późniejszych in te re so w a ł się za g ad n ie­ n ia m i z dziedziny socjologii. P ra c a pt. „L’idée du d ro it social” sta ła się p o d sta w ą do o b ję cia w y kładów rów n ież n a u n iw ersy te cie w S tra sb u rg u . Z tego o k re su pozostaw ił szereg p u b lik a c ji m iędzy in n y m i o D u rk h eim ie, o ra z o L e v y -B ru h l au to rz e słynnej p rac y pt. „P hilosophie d ’A u g u ste C om te”, L a m o rale et la science des m o e u rs” . W 1939 r. G. G u rv ith zo­ sta je pow ołany do s.użby w ojskow ej. O dw ołany z niej w 1940 r. u d aje się do S tan ó w Z jednoczonych, gdzie n a jp ie rw o b e jm u je w y k ład y w jed n ej ze szkół fra n c u sk ic h w N ow ym Jo rk u , a n a s tę p n ie n a u n iw ersy te cie H a r­ v ard . Do F ra n c ji w ra c a w 1948 r. i o b e jm u je fu n k c ję p ro fe so ra Sorbony. G. G u rv ith c h a ra k te ry z u je się nie ty lko p ra c ą n a u k o w -d y d ak ty czn ą , lecz ta k że organizacjęjną. T a le n t o rg a n iz a c ją n y w y ra ża ł się najczęściej w o rg an iz o w an iu zjazdów i kon g resó w socjologicznych, za k ła d an iu s to ­ w arzy szeń socjologicznych, u rzą d zan iu la b o ra to rió w itp. J a k dalece był znaw cą sw ej dziedzinją św iadczyć może zaproszenie go do Z w iązku R a ­ dzieckiego celem o p rac o w a n ia po d staw socjologicznych w ielk iej re w o lu ­ cji paźd ziern ik o w ej. Z p rac n au k o w y ch o p u b lik o w a n j'ch n a szczególną uw agę za słu g u ją n a s tę p u ją c e : „P hilosophie p lu ra lis te du d ro it” „La sociologie au X X siecle” , L a vocation a c tu e lle de la sociologie”, „D é ter­ m in ism es socieaux et lib e rté h u m a in e ” , „T ra ité de sociologie” „D ialec­ tiq u e et sociologie” .

A n d ré L ouis L eroy

A n d ré Louis L eroy u rodził się w R ain ey w 1892 roku, w m iejscow ości oddalonej 37 km cd Pontoise. Z m a rł w dniu 7 m a ja 1967 roku. N ależy on