Fizyka i astronomia Poziom podstawowy

Fizyka i astronomia Poziom podstawowy

Listopad 2012

W niniejszym schemacie oceniania zadań otwartych są prezentowane przykładowe poprawne odpowiedzi.

W tego typu zadaniach należy również uznać odpowiedzi ucznia, jeśli są inaczej sformułowane, ale ich sens jest zgodny z podanym schematem, oraz inne poprawne odpowiedzi w nim nieprzewidziane.

Zadania zamknięte

Za każdą prawidłową odpowiedź zdający otrzymuje 1 punkt.

Zadania otwarte

Numer

zadania Poprawna odpowiedź Liczba

punktów 11. 11.1.

1 pkt – obliczenie współczynnika sprężystości sprężyny F=mg=kx

k mg

= x

k = ⋅

= 0 1 10

0 02 ² 50 ,

, kg m

ms

N m

10

11.2.

1 pkt – obliczenie okresu drgań sprężyny

T m

= 2p k

T =2 0 1 ≈ 50 0 28 p , kg ,

N m

s

1 pkt – obliczenie częstotliwości drgań f=T1

f = 1 ≈ 0 28 3 6

, ,

s Hz

11.3.

1 pkt – obliczenie energii potencjalnej sprężyny przy jej wychyleniu o 10 cm E kA

p= ² 2

N

Numer zadania 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

Odpowiedź A C C D A C B D A B

zadania punktów 11.4.

1 pkt – wyznaczenie prędkości maksymalnej z zasady zachowania energii E mv

p= m²

2

v E

m= 2mp

1 pkt – obliczenie prędkości maksymalnej v_m= ⋅

2 0 25 ≈ 0 1, 2 2

, J ,

kg

m s

1 pkt – obliczenie maksymalnego przyspieszenia

a F

m kA

m= = m a_m= ⋅

50 0 1 =

0 1 50 ₂

N

m m

kg

m s ,

, 11.5.

1 pkt – wypełnienie tabeli z wykorzystaniem wzorów F=mg

x F

=k

Nr m [g] F [N] x [cm]

1 0 0 0

2 200 2 4

3 400 4 8

4 600 6 12

5 800 8 16

6 1000 10 20

11.6.

1 pkt – wyskalowanie obu osi

1 pkt – naniesienie punktów i narysowanie prostej

16 8 12

4 20 x [cm]

F (x) [N]

0

2

4

6

8

10

zadania punktów 12. 12.1.

1 pkt – obliczenie oporu zastępczego Sposób 1.

R₁=4R=400W

1 pkt – obliczenie oporu zastępczego Sposób 2.

1 4

R_z=R R₂ 1R

4 25

= = W

1 pkt – obliczenie oporu zastępczego Sposób 3.

1 1

2 1

3 2

R = R+ R R₃= =R 100W

1 pkt – obliczenie oporu zastępczego Sposób 4.

R4 1R R R 2

1

2 100

= + = = W

10

12.2.

1 pkt – obliczenie mocy wydzielonej w obwodzie Sposób 1.

P U

1 R

2 1

100

400 0 25

= = V= W

W ,

1 pkt – obliczenie mocy wydzielonej w obwodzie Sposób 2.

P U

2 R

2 2

100

25 4

= = V= W

W

1 pkt – obliczenie mocy wydzielonej w obwodzie Sposób 3.

P U

3 R

2 3

100

100 1

= = V= W

W

1 pkt – obliczenie mocy wydzielonej w obwodzie Sposób 4.

P U

4 R

2 4

100

100 1

= = V= W

W 12.3.

1 pkt – obliczenie natężenia prądu płynącego przez opornik w pierwszym przypadku Sposób 1.

I U

1 R

1

10

400 0 025

= = V = A

W , 12.4.

1 pkt – obliczenie natężenia prądu płynącego przez opornik w drugim przypadku Sposób 2.

I U R

2 10V

100 0 1

= = =

W , A

13. 1 pkt – zastosowanie zasady zachowania pędu p₀=p_k

0=M v⋅ ₀−m u⋅

1 pkt – wyznaczenie prędkości początkowej platformy

v m

Mu

0=

8

1 pkt – zastosowanie II zasady dynamiki Newtona F_w= ⋅a M

Fw= = ⋅ ⋅T µ M g^α

1 pkt – wyznaczenie opóźnienia platformy po wystrzale a= ⋅µ g^α

1 pkt – zapisanie wzoru na drogę w ruch jednostajnie opóźnionym s v t= ₀ −at²

2

1 pkt – zapisanie wzoru na opóźnienie platformy

a v

t v

= D = t D

0

t v

= a⁰

1 pkt – wyznaczenie wzoru na drogę w ruchu opóźnionym s v v

a v

a v

a g

m Mu

= − = = 

 



0 0 02

02 2

2 2

1

2µ ^α

1 pkt – obliczenie drogi s =

⋅ ⋅

 ⋅









 ≈ 1

2 0 2 9 81 0 5

20 500 40

2

2

, , , m s

kg kg

m

s m

14. 1 pkt – zastosowanie prawa załamania światła sin

sin α β=n

n²₁

1 pkt – zauważenie, że kąt załamania wynosi 90°

sinb =sin90° =1

1 pkt – wyznaczenie wzoru na współczynnik załamania światła dla szkła n2=n1sinagr

n2=2 417, ⋅sin39° ≈1 523,

1 pkt – zastosowanie wzoru na współczynnik załamania światła n c

=v

1 pkt – obliczenie prędkości rozchodzenia się światła w płytce diamentowej

v c

1 n

1 8

3 10 8

2 417 1 24 10

= = ⋅

≈ ⋅

m

s m

s

, ,

1 pkt – obliczenie prędkości rozchodzenia się światła w płytce szklanej

v c

2 n

2 8

3 10 8

1 521 1 97 10

= = ⋅

≈ ⋅

m

s m

s

, ,

6

zadania punktów 15. 1 pkt – zaznaczenie kierunku przepływu prądu

1 pkt – zaznaczenie trzech sił działających na przewodnik

a

N

I F

B

Q

1 pkt – zapisanie siły elektrodynamicznej działającej na przewodnik z prądem, powo- dującej wychylenie tego przewodnika

F= ⋅ ⋅ ⋅I L B sin90° = ⋅ ⋅I L B

1 pkt – zauważenie relacji między siłą elektrodynamiczną a ciężarem przewodnika tga =F

Q

1 pkt – wyznaczenie wzoru na indukcję pola mg⋅tga= ⋅ ⋅I L B

B mg

= I L⋅

⋅ tga

1 pkt – obliczenie wartości wektora indukcji magnetycznej

B = ⋅ ⋅ °

⋅ ≈

0 022 9 81 10

2 0 2 ² 95

, kg ,

, m s tg

A m mT

6