Dziecko pod specjaln¹ ochron¹ prawn¹

(1)

ŒWIAT DZIECKA NR 5 (5), ROK I

Nr 5 (5) * lipiec 2016 r. Czasopismo bezp³atne

To nie jedyne i chyba nie najwa¿niejsze wnioski p³yn¹ce z konferencji, która odby³a siê na Politechnice Koszaliñskiej. Najistotniejsze dotycz¹ samego przestrzegania wspó³czesnych, a wiêc najbardziej aktualnych, w wielu przypadkach zupe³nie nowych, praw dziecka. Wiêkszoœæ pre- legentów, reprezentuj¹cych ró¿ne œrodowiska, zawody, dziedziny i instytucje lub inne podmio- ty, wskazywa³a na niepokoj¹co wysoki poziom nieprzestrzegania lub wprost ³amania praw naj- m³odszych Polaków.

Inny problem, na który zwracali uwagê uczestni- cy konferencji, to wysoki poziom przemocy ro- dzinnej, domowej, który k³adzie siê cieniem na ogóln¹ sytuacjê i pozycjê dziecka w spo³eczeñ- stwie.

Szczególna ochrona prawna

Konferencja by³a poœwiêcona szeroko rozu- mianym prawom dziecka, ze szczególnym uwzglêdnieniem praw dziecka do ochrony wize- runku, danych osobowych i innych informacji wra¿liwych.

– Nie mamy w¹tpliwoœci, ¿e temat konferencji by³ odpowiedzi¹ na jeden z najpowa¿niejszych problemów dotycz¹cych dobra dziecka – t³uma- czy Henryk Zabrocki, prezes koszaliñskiego oddzia³u TPD (na zdjêciu obok). – O tym, ¿e dziecko ma swoje prawa osobne, nikogo prze- konywaæ nie trzeba, natomiast o tym, ¿e dziecko funkcjonuje w przestrzeni publicznej, jako podmiot szczególnej ochrony prawnej, nale¿y mówiæ, powtarzaæ i edukowaæ.

Œwiat zdominowany przez informacjê totaln¹ i globaln¹ dzia³a na zasadzie faktów dokonanych.

Poprzez konferencjê z udzia³em ekspertów or- ganizatorom zale¿a³o na uœwiadomieniu wycho- wawcom, nauczycielom, opiekunom, wszystkim osobom, które maj¹ do czynienia z dzieæmi, ¿e wizerunek ich podopiecznych nie jest w³asnoœci¹ publiczn¹, równie¿ podlega ochronie prawnej.

W konferencji wziêli udzia³: rodzice, opiekunowie, pedagodzy, nauczyciele, pracownicy instytucji zwi¹zanych z dzieæmi, prawnicy, przedstawiciele organizacji pozarz¹dowych, s³u¿b mundurowych, studenci.

Partnerzy i organizatorzy

Z inicjatywy koszaliñskiego TPD, w organi- zacjê konferencji w³¹czy³y siê nastêpuj¹ce pod- mioty: Politechnika Koszaliñska, reprezentowa- na przez Wydzia³ Technologii i Edukacji, który realizuje kszta³cenie miêdzy innymi na kierunku Pedagogika, Miejski Oœrodek Pomocy Spo³ecznej w Koszalinie oraz Komenda Miejska Policji w Koszalinie.

Konferencjê organizacyjnie i merytorycznie wsparli: prof. Tadeusz Bohdal, rektor Politechniki Koszaliñskiej oraz dr Agnieszka H³obi³, prodzie- kan Wydzia³u Technologii i Edukacji za pomoc merytoryczn¹ i udzia³ z referatem.

– Bardzo cieszymy siê, ¿e prof. Stanis³aw Leszek Stadniczeñko przyj¹³ nasz¹ propozycjê objêcia funkcji opiekuna naukowego i przewodnicz¹cego rady programowej konferencji – mówi³ Henryk Zabrocki. – Prof. Stadniczeñko niedaw- no odebra³ z r¹k Marka Michalaka, Rzecznika Praw Dziecka, Odznakê Honorow¹ za Zas³ugi dla Ochrony Praw Dziecka „Infantis Dignitatis Defensori”.

Prof. Stadniczeñko to znany pedagog, praw- nik, nauczyciel i dzia³acz spo³eczny. Od lat dzia-

³a na rzecz ochrony praw dziecka. Le¿¹ mu na sercu przede wszystkim kwestie zwi¹zane z ro- dzicielstwem zastêpczym i tworzeniem rodzin- nych domów dziecka.

Nagroda dla Politechniki Koszaliñskiej Podczas konferencji, TPD w Koszalinie nagrodzi³o Politechnikê Koszaliñsk¹ oraz indywidualnie prof. Tadeusza Bohdala, rektora uczelni za wk³ad w dzia³alnoœæ na rzecz dzieci. Uroczy- ste przekazanie statuetki i znaczka TPD by³o wydarzeniem towarzysz¹cym konferencji (sze- rzej o tym wydarzeniu piszemy na stronie 3).

Przyznaj¹c uczelni statuetkê honorow¹, TPD wziê³o pod uwagê, ¿e Politechnika Koszaliñska

„od wielu lat – na Wydziale Technologii i Eduka- cji – kszta³ci pedagogów, nauczycieli, opiekunów dzieci; Wydzia³ Technologii i Edukacji jest rów- nie¿ organizatorem jedynego w swoim rodzaju majowego „Pikniku naukowego” dla dzieci; uczelnia prowadzi Koszaliñski Uniwersytet Dzieciêcy, wprowadzaj¹c najm³odszych studentów w œwiat nauki; wspiera i organizuje – równie¿ za poœred- nictwem œrodowiska studenckiego – wiele akcji spo³ecznych, charytatywnych, z których dochód zasila bud¿ety przedszkoli, stowarzyszeñ dla dzieci i oœrodków wychowawczych (najlepszym przyk³adem jest akcja: „Wrzuæ miedziaka dla dzieciaka”); bez rozg³osu wspiera dzieci i rodzi- ców potrzebuj¹cych wsparcia, równie¿ finansowego, w trudnych chwilach".

We wszystkich systemach administracyjnych pañstwa dziecko musi byæ podmiotem, a nie przedmiotem, ma swoje – czêsto osobne prawa – a doroœli, nie tylko rodzice i opiekunowie, lecz równie¿ urzêdnicy, nauczyciele, maj¹ wobec najm³odszych powinnoœci, które winni wype³niaæ z pe³n¹ odpowiedzialnoœci¹, starannoœci¹ i zgodnie z liter¹ prawa – to wnioski z konferencji „Dziecko miêdzy prawem a rzeczywisto- œci¹”, zorganizowanej 31 maja br. z inicjatywy koszaliñskiego Towarzystwa Przyjació³ Dzieci (TPD).

Dziecko pod specjaln¹ ochron¹ prawn¹

Ci¹g dalszy na str. 2

W numerze m.in.:

Pochwa³a bezinteresownoœci - str. 2 Politechnika Koszaliñska wyró¿niona przez TPD - str. 3

„Bezpieczne wakacje” z TPD w Koszalinie - str. 4

Stwórz dzieciom rodzinê zastêpcz¹ - str. 5 Bicie. Czas z tym skoñczyæ! - str. 6

O krytykowaniu rodziców - str. 7

Z historii Towarzystwa Przyjació³ Dzieci w Ko-

szalinie (2) Nowe formy wychowania - str. 8

(2)

Œwiat Dziecka – Miesiêcznik Towarzystwa Przyjació³ Dzieci w Koszalinie

Wydawca: Towarzystwo Przyjació³ Dzieci Zarz¹d Okrêgowy w Koszalinie, ulica Marsza³ka Józefa Pi³sudskiego 11-15, Koszalin 75-501 Kontakt: 94/342 56 27, 94/342 36 16; tpd@zeto.koszalin.pl; www.tpd24.pl

Redakcja: zespó³. Redaktor prowadz¹cy: Piotr Paw³owski. Kolegium redakcyjne: Rada Programowa TPD w Koszalinie.

Redakcja techniczno-graficzna: Zbigniew Janiszewski.

Œwiat przyœpiesza. Wnikli- woœæ wymaga czasu, które- go na co dzieñ mamy coraz mniej. Coraz czêœciej natomiast odczuwamy skutki po- wierzchownoœci, np. w rela- cjach miêdzyludzkich. „Cz³o- wiek dla cz³owieka ma tyle czasu, ile potrzebuje na za³a- twienie sprawy i ani minuty wiêcej” – mówi znajomy 82-latek, który z synem roz- mawia tylko, gdy ten jedzie samochodem. Kon- takt z ojcem trwa niekiedy zaledwie kilka przecznic warszawskich.

Z tym wiêksz¹ radoœci¹ przyjmujemy ka¿d¹ odmianê. Dostrzegamy w ludziach spokój, skupie- nie, zamiar bezinteresownego kontaktu. Kiedy ta relacja ma jeszcze dodatkowo charakter pomoco- wy, przecieramy oczy ze zdumienia. W tych cza- sach, w tym tempie ¿ycia, przy tylu obowi¹zkach?

Cud. Albo dobra wola, otwarte serce. Tak, czy inaczej, s¹ wyj¹tki od ka¿dej – nawet najbardziej gorz- kiej – regu³y.

Od kilku miesiêcy koszaliñskie Towarzystwo Przyjació³ Dzieci odwiedzaj¹ ludzie, którzy z pew- noœci¹ nale¿¹ do grona wyj¹tkowych. Wœród nich s¹ przedsiêbiorcy, specjaliœci z ró¿nych dziedzin, wolontariusze. Przychodz¹ pomóc, zaoferowaæ swoje wsparcie, zaraziæ nas ide¹, która pos³u¿y dzieciom, zapytaæ, czego potrzebujemy. Ot, tak, zwyczajnie, bez ceregieli, co za ka¿dym razem budzi moj¹ sympatiê.

Z tych rozmów i spotkañ rodz¹ siê inicjatywy i wydarzenie, nie bojê siê tych s³ów, wielkie, wa¿- ne, dostrzegane i doceniane przez spo³ecznoœci i œrodowiska. Za to wszystko, naszym nowym – i tym d³ugoletnim – Przyjacio³om serdecznie dziê- kujê i oczywiœcie proszê o wiêcej.

Ogromnie cieszê siê, ¿e w tym zacnym gronie znajduje siê samorz¹d Koszalina, z Prezydentem Piotrem Jedliñskim na czele.

W ubieg³ym roku, Prezydent – maj¹c do wy- boru wiele innych organizacji – wskaza³ Towarzy- stwo Przyjació³ Dzieci jako beneficjenta wsparcia finansowego pochodz¹cego z akcji charytatywnej PKO Bank Polski. Przypomnê, ¿e by³ to ogólno- polski (na 12 stadionach) bieg sztafetowy „Poma- gamy z ka¿dym krokiem” (ka¿de okr¹¿enie to jeden obiad dla dziecka). Otrzymaliœmy 50 tysiêcy z³otych, które przeznaczyliœmy na obiady dla dzieci z rodzin wymagaj¹cych wsparcia.

Ponadto samorz¹d pomaga utrzymywaæ, pro- wadzone przez Towarzystwo Przyjació³ Dzieci w Koszalinie, placówki opiekuñcze i wychowawcze. Istotnie wspar³, trwaj¹cy w naszej siedzibie, gdzie znajduje siê równie¿ ognisko dla dzieci „Gro- no”, remont piêtra w kamienicy przy ulicy Pi³sudskiego 11. Z dum¹ i satysfakcj¹ odnotowujê, ¿e lista dzia³añ wspólnych jest coraz d³u¿sza.

Prezydent jest naszym sprzymierzeñcem, na którego mo¿emy liczyæ. Wszystko to wymaga szczególnego podziêkowania.

Towarzystwo Przyjació³ Dzieci to organizacja 100-letnia (jubileusz przypada na 2018 rok). Mamy ogromne doœwiadczenie, gigantyczny dorobek i potencja³, a przede wszystkim ludzi, którzy chc¹ i potrafi¹ nieœæ pomoc dzieciom. Warto nam zaufaæ, tak, jak zrobi³ to prezydent Koszalina.

Henryk Zabrocki, prezes TPD w Koszalinie

Pochwa³a

bezinteresownoœci

Z inicjatywy koszaliñskiego Towarzy- stwa Przyjació³ Dzieci (TPD), na Politech- nice Koszaliñskiej 31 maja br. odby³a siê konferencja „Dziecko miêdzy prawem a rzeczywistoœci¹”.

Na program niemal szeœciogodzinnej konferencji z³o¿y³y siê trzy sesje (z udzia³em 15 prelegentów): „Wybrane prawa dziecka. Idee, deklaracje, rzeczywistoœæ”, „Dziecko w rozwoju” oraz „Prawa dziecka w rolach spo³ecznych; ogl¹d praktyczny”.

Idee, deklaracje, rzeczywistoœæ Tematy i autorzy wyk³adów: „Zabezpiecze- nie najlepiej pojêtego interesu dziecka przez ad- ministracjê publiczn¹” – prof. Stanis³aw Leszek Stadniczeñko; „Korczakowskie idee emancypa- cji dziecka i poszanowania jego praw” – dr Agnieszka H³obi³; „Misja i wk³ad Towarzystwa Przyjació³ Dzieci w powszechn¹ ochronê praw dziecka” – Barbara G³owacka; „Jak postrzega- my dziecko? Dziecko w reklamie” – dr Piotr Szarszewski; „Prawa dziecka w rodzinie.Akcep- towane i antagonistyczne sposoby ich urzeczy- wistniania” – sêdzia Piotr Boguszewski; „Dziec- ko w rodzinie zastêpczej. Dylematy prawne, socjalne, wychowawcze” – Gra¿yna Galiñska;

„Prawa dziecka w edukacji” – Halina Kantor;

„Prawa dziecka z niepe³nosprawnoœci¹” – Gra-

¿yna Ulman; „Kaci ze szkolnej ³awki. O przemocy rówieœniczej” – Jacek Paw³owski; „Dziec- ko, jako pacjent” – Katarzyna Latuszek-Paster- nak; „Ma³oletni konsument” – Arkadiusz Janz;

„Dziecko, jako podmiot procedur bezpieczeñ- stwa” – nadkomisarz Robert Faryniarz; „Han- del dzieæmi – problem i wyzwanie wspó³czesno- œci” – Piotr Boæko.

Plakaty Beaty Rolak

Konferencji towarzyszy³a wystawa plaka- tów profilaktycznych i informacyjnych o ró¿- nych aspektach przemocy domowej (na zdjê- ciu). Niezwykle sugestywne prace autorstwa Beaty Rolak ze Szczecina dotykaj¹ tematyki spo³ecznej, z zakresu miêdzy innymi przemocy wobec dzieci i innych zachowañ niepo¿¹- danych.

Autorka jest absolwentk¹ szczeciñskiej

Wy¿szej Szko³y Sztuki U¿ytkowej, na wydziale Grafiki iArchitektury Wnêtrz, specjalnoœæ gra- fika u¿ytkowa. Dyplom – „Identyfikacja Wizu- alna Miasta i Gminy Cedynia” – w Pracowni Projektowania Znaku i Form Identyfikacyjnych prof. Andrzeja Tomczaka. Otrzyma³a Nagro- dê Marsza³ka Województwa Zachodniopomor- skiego za Najlepszy DyplomArtystyczny 2011.

Beata Rolak jest wielokrotn¹ stypendystk¹ artystyczn¹ Prezydenta Szczecina. Laureatk¹ Nagrody Fundacji „Promocja Talentu” pod patronatem pary prezydenckiej RP Jolanty iAlek- sandra Kwaœniewskich. Jest cz³onkiem Zwi¹z- ku Polskich Artystów Plastyków. Pracuje w Towarzystwie Przyjació³ Dzieci ZOR w Szczecinie. Prowadzi dzia³alnoœæ artystyczn¹ i pedagogiczn¹ w województwie zachodniopomorskim oraz warsztaty plastycz- ne dla dzieci, m³odzie¿y, doros³ych.

Co roku w maju

Patronat honorowy nad konferencj¹ objêli:

Rzecznik Praw Dziecka (RPD), prezydent Ko- szalina, Piotr Jedliñski, rektor Politechniki Ko- szaliñskiej, prof. Tadeusz Bohdal oraz starosta Powiatu Koszaliñskiego, Marian Hermanowicz.

Po zakoñczeniu ostatniej sesji, organizatorzy konferencji zaprosili goœci i prelegentów do podpisania apelu poparcia dla starañ RPD, który 30 kwietnia br. zwróci³ siê do premier Beaty Szyd³o o podjêcie dzia³añ nad opracowaniem i wdro¿eniem Narodowej Strategii na Rzecz Walki z Przemoc¹ Wobec Dzieci (sze- rzej o apelu piszemy na stronie 6).

Prezentowane referaty z³o¿¹ siê na wy- dawnictwo pokonferencyjne, które uka¿e siê drukiem w drugiej po³owie roku, a ponadto do- stêpne bêdzie do pobrania na stronach orga- nizatorów, w tym stronie TPD w Koszalinie.

– Uznaliœmy, ¿e TPD powinno co najmniej raz w roku wspó³- lub organizowaæ du¿¹ kon- ferencjê na najbardziej aktualne tematy dotycz¹ce dzieci, rodziców i wzajemnych relacji opiekunów i podopiecznych – wyjaœnia Hen- ryk Zabrocki. – Chcielibyœmy przy tym zacho- waæ majowy termin tych spotkañ.

Magdalena Grzybowska Fot. Adam Paczkowski /Politechnika Koszaliñska Ci¹g dalszy za str. 1

(3)

Towarzystwo Przyjació³ Dzieci (TPD) w Koszalinie nagrodzi³o Politechnikê Kosza- liñsk¹ oraz indywidualnie prof. Tadeusza Bohdala, rektora uczelni za wk³ad w dzia-

³alnoœæ na rzecz dzieci. Uroczyste przekazanie statuetki i znaczka TPD by³o wydarzeniem towarzysz¹cym konferencji pod nazw¹ „Dziecko miêdzy prawem a rzeczy- wistoœci¹”, która – 31 maja 2016 roku – odby³a siê na Politechnice Koszaliñskiej.

Zas³ugi dla dzieci

Przyznaj¹c uczelni statuetkê honorow¹, TPD wziê³o pod uwagê, ¿e Politechnika Ko- szaliñska „od wielu lat – na Wydziale Tech- nologii i Edukacji – kszta³ci pedagogów, nauczycieli, opiekunów dzieci; Wydzia³ Tech- nologii i Edukacji jest równie¿ organizatorem jedynego w swoim rodzaju majowego

„Pikniku naukowego” dla dzieci; uczelnia prowadzi Koszaliñski Uniwersytet Dzieciê- cy, wprowadzaj¹c najm³odszych studentów w œwiat nauki; wspiera i organizuje – rów- nie¿ za poœrednictwem œrodowiska studenckiego – wiele akcji spo³ecznych, charytatywnych, z których dochód zasila bud¿ety przedszkoli, stowarzyszeñ dla dzieci i oœrod- ków wychowawczych (najlepszym przyk³a- dem akcja: „Wrzuæ miedziaka dla dzieciaka”); bez rozg³osu wspiera dzieci i rodziców potrzebuj¹cych wsparcia, równie¿ finansowego, w trudnych chwilach”.

Statuetkê, w pierwszej czêœci konferencji, odebra³ prof. Witold Gulbiñski, prorektor ds. nauki i rozwoju.

Czas, opieka, troska

Drug¹ kadencjê stoj¹cy na czele Poli- techniki Koszaliñskiej prof. Tadeusz Bohdal, w drugiej czêœci konferencji, przyj¹³ znaczek honorowy TPD, specjalne odznaczenie, zwy- kle eksponowane w klapie marynarki.

– Traktujê to wa¿ne dla mnie wyró¿nienie, jako wyraz uznania dla ca³ej uczelni i wszystkich naszych pracowników – powie- dzia³ rektor. – Sam mam wnuki, wiem, jak wiele potrzebujê czasu, opieki, troskliwoœci – doda³. – Jesteœmy otwarci na wspó³pracê z Towarzystwem Przyjació³ Dzieci. Wspól- nie mo¿emy zrobiæ jeszcze wiêcej na rzecz dzieci.

Piotr Paw³owski Fot. Adam Paczkowski/Politechnika Koszaliñska

Politechnika Koszaliñska wyró¿niona przez TPD

W konferencji wziêli udzia³: rodzice, opiekunowie, pedagodzy, nauczyciele, pracownicy instytucji zwi¹zanych z dzieæmi, prawnicy, przedstawiciele organizacji pozarz¹dowych, s³u¿b mundurowych, studenci

Statuetkê dla Politechniki Koszaliñskiej, na rêce prof.

Witolda Gulbiñskiego, prorektor do spraw nauki i rozwoju, przekaza³ Henryk Zabrocki, prezes koszaliñ- skiego TPD

Prof. Witold Gulbiñski ze statuetk¹ przyznan¹ uczelni przez TPD w Koszalinie

Na prawo: Specjalne wyró¿nienie dla prof. Tadeusza Bohdala, znaczek TPD, wpi¹³ w klapê rektora Poli- techniki Koszaliñskiej prof. Stanis³aw Leszek Stad- niczeñko, wiceprezes Zarz¹du G³ównego TPD

Statuetka TPD w Koszalinie dla Politechniki Koszaliñskiej

(4)

P

rzez dziewiêæ kolejnych pi¹tków, pocz¹w- szy od pierwszego lipca, odbywa siê cykl imprez dla dzieci pod has³em „Bezpiecz- ne wakacje”. Patronem akcji jest Piotr Jedliñ- ski, prezydent Koszalina, a bezpoœrednim organizatorem akcji z ramienia Urzêdu Miejskiego – Ma³gorzata Borek, pe³nomocnik ds. uzale¿nieñ.

1 lipca br., w ramach „Bezpiecznych wakacji” odby³ siê – popularny wœród najm³odszych – Festiwal uœmiechu, realizowany przez Fundacjê

„O Uœmiech Dziecka” oraz Towarzystwo Przyja- ció³ Dzieci w Koszalinie.

Zabawa rozpoczê³a siê o godz. 10, przed ra- tuszem w Koszalinie, gdzie zebrali siê najm³od- si mieszkañcy, w tym podopieczni œrodowisko- wych ognisk wychowawczych Towarzystwa Przy- jació³ Dzieci.

Imprezê uroczyœcie rozpoczêli: Stefan Ro- mecki, pose³ i Kawaler Orderu Uœmiechu, Prze- mys³aw Krzy¿anowski, zastêpca prezydenta Koszalina, Henryk Zabrocki, prezes Towarzy- stwa Przyjació³ Dzieci w Koszalinie oraz Ma³gorzata Borek.

Z Placu Ratuszowego barwny korowód, z³o-

¿ony równie¿ z orkiestry dêtej, ma¿oretek (dziew- cz¹t tañcz¹cych przy orkiestrze) oraz innych ar- tystów, przeszed³ na miejsce festiwalu, czyli na Dolinê Sportow¹.

Wœród atrakcji tego dnia nie mog³o zabrak- n¹æ miêdzy innymi: wystêpu orkiestry dêtej i wspomnianych ma¿oretek, spektaklu teatru „Na bruku” (z przedstawieniem „Charlie pomywa- czem”) oraz znanego teatru „Pinezka” („Trollowi- sko”), a tak¿e grupy cyrkowej „Szok” z Ukrainy.

Dla wszystkich uczestników festiwalu by³ na- miot dla dzieci z miasteczkiem cyrkowym z urz¹- dzeniami do æwiczeñ akrobatycznych (bezpiecznych dla dzieci). Zabawê w namiocie prowadzili Klauni Kulki.

Wychowawcy z ognisk Towarzystwa Przyja- ció³ Dzieci poprowadzili natomiast animacje sportowe dla dzieci w piêciu strefach.

Strefa malucha (2-4 lata) – k¹cik plastycz- ny: pianki, kredki; przechodzenie przez tunel.

Strefa przedszkolaka (5-6 lat) – ³owienie rybek z basenu na czas, tworzenie dzieciêcej bi¿uterii.

Strefa skrzatów (klasy I-III) – wyœcigi na du¿ych pi³kach z uchwytami, wyci¹ganie nogami kolo- rowych pi³eczek z wody. Strefa ¿aka (klasy IV- VI) – hokej na trawie, bitwa w ringo. Strefa M³o- dzie¿owa – gra w kó³ko i krzy¿yk przy pomocy hula-hop oraz woreczków, wyœcigi w folii.

Poza tym oczywiœcie, jak zawsze, by³y lody, malowanie twarzy dzieci i ogromne bañki my- dlane. Zabawa potrwa³a do godz. 13.30.

Fot. archiwum TPD Koszalin, Dorota JóŸków(bz)

Kalendarz

„Bezpiecznych wakacji”

2016

1 lipca - Sportowa Dolina, ul. Podgrodzie:

Festiwal uœmiechu;

8 lipca - Rynek Staromiejski: Piracka wy- prawa;

15 lipca - Misiowa Dolina, ul. Cisowa: Ha- wajska zabawa;

22 lipca - stadion ABC, ul. Wañkowicza:

Show z Klaunami Kulkami;

29 lipca - boisko, ul. Na Skarpie: W jeden dzieñ dooko³a œwiata;

5 sierpnia - orlik w Jamnie: Wakacyjna akademia sportu;

12 sierpnia - Sportowa Dolina, ul. Podgro- dzie: Wioska indiañska;

19 sierpnia - Rynek Staromiejski: Weso³e zabawy z Klaunami Kulkami;

26 sierpnia - Sportowa Dolina, ul. Podgro- dzie: Zabawa z policj¹.

Urz¹d Miejski w Koszalinie dba o to, aby dzieci w czasie wakacji mia³y zapewnione liczne atrakcje kulturalne, sportowe i rekreacyjne, natomiast koszaliñskie Towarzystwo Przyjació³ Dzieci uczestniczy i pomaga w organizacji imprez.

„Bezpieczne wakacje” z TPD w Koszalinie

(5)

Wiêcej dzieci samotnych

Wystarczy obserwowaæ obecn¹ rzeczywi- stoœæ. Zwiêksza siê liczba dzieci samotnych, zaniedbanych, krzywdzonych, potrzebuj¹cych pomocy. Powodów braku w³aœciwej opieki nad dzieckiem jest zbyt wiele, by je wszystkie wymieniæ, jednak przyznaæ trzeba, ¿e najwa¿- niejszym jest brak czasu.

Zapominamy czêsto, ¿e najwiêkszym da- rem, jaki rodzic mo¿e daæ swemu dziecku to w³aœnie czas. W coraz liczniejszych wypad- kach czas ten jest wykradany przez nadmiar pracy, wyjazdy, alkohol, hazard, chêæ zdoby- cia nowego partnera, roz³¹kê, porzucenia, brak wiêzi itp. Coraz wiêcej takich przypad- ków odnajdujemy wokó³ siebie. Ale taki stan rzeczy nie dotyczy wszystkich rodzin.

Popatrzmy na siebie – mo¿e wychowali- œmy ju¿ dzieci? Mo¿e teraz wychowujemy w³asne dzieci i mamy pomys³y na ich rozwój?

Mo¿e jesteœmy gotowi, aby pod swój dach, pod swoj¹ opiekê przyj¹æ dziecko, otoczyæ je mi³oœci¹, uwag¹, szacunkiem i trosk¹, której mo¿e do tej pory w ogóle nie dozna³o. Dla tak otwartych osób jest mo¿liwoœæ utworzenia rodzin zastêpczych.

Rodzina tymczasowa

Od 2012 roku w Ko³obrzegu funkcjonuje Punkt Wspierania Dziecka i Rodziny (PWDiR) pod patronatem Towarzystwa Przyjació³ Dzie- ci. Do podstawowych zadañ pracowników pla- cówki nale¿y miêdzy innymi szkolenie kandy- datów do pe³nienia funkcji rodziny zastêpczej niezawodowej, zawodowej; szkolenie osób, którym s¹d powierzy³ tymczasowo pe³nienie funkcji rodziny zastêpczej, organizowanie grup wsparcia dla rodzin zastêpczych, poradnictwo psychologiczne i pedagogiczne.

Pracownicy punktu s³u¿¹ wsparciem i pomoc¹ nie tylko rodzinom zastêpczym, ale tak-

¿e osobom, które tak¹ funkcjê chcia³yby pe³- niæ. W naszym spo³eczeñstwie wci¹¿ bardzo trudno prze³amaæ opory, aby przyj¹æ pod swoj¹ opiekê obce dzieci, a powodem tego czêœciowo jest niewiedza i lêk przed czymœ, co jest nam nieznane. Postaramy siê trochê przybli¿yæ ten temat. Co to zatem jest rodzina zastêpcza?

To przejœciowa forma opieki osobistej nad dzieckiem, którego rodzice zostali trwale lub czasowo pozbawieni praw rodzicielskich.

Cech¹ charakterystyczn¹ jest jej tymczaso- woœæ. Dlaczego?

Do czasu poprawy sytuacji

Dzieci pozostaj¹ w rodzinie zastêpczej do czasu poprawy sytuacji w rodzinie biologicz- nej (dziecko wraca do domu rodzinnego) lub uregulowania sytuacji prawnej – pozbawienia w³adzy rodziców biologicznych (dziecko ma szansê na adopcjê).

Rodzina zastêpcza ma obowi¹zek wspó³- pracy z rodzicami biologicznymi dziecka i Po- wiatowym Centrum Pomocy Rodzinie. Dziec- ko pozostaje w rodzinie zastêpczej do osi¹- gniêcia pe³noletnioœci lub do momentu ukoñ- czenia nauki w szkole.

Kto mo¿e zostaæ rodzin¹ zastêpcz¹? Ma³-

¿onkowie lub osoba samotna mog¹ pe³niæ funkcjê rodziny zastêpczej. Kandydat musi da- waæ rêkojmiê nale¿ytego wykonywania zadañ rodziny zastêpczej. Wymagane jest sta³e miejsce zamieszkania na terytorium RP. Kandy-

dat w pe³ni korzysta z praw cywilnych i oby- watelskich. Nigdy nie by³ i nie jest pozbawio- ny w³adzy rodzicielskiej, nie ograniczono mu w³adzy rodzicielskiej ani nie zosta³a mu ona zawieszona. Kandydat musi mieæ odpowied- nie warunki mieszkaniowe oraz sta³e Ÿród³o utrzymania.

Ponadto wywi¹zuje siê z obowi¹zku ³o¿e- nia na utrzymanie osoby najbli¿szej lub innej osoby, gdy ci¹¿y na nim taki obowi¹zek z mocy prawa lub orzeczenia s¹du. Kandydat musi uzyskaæ pozytywn¹ opiniê oœrodka pomocy spo³ecznej.

Wywiad œrodowiskowy

Kolejne wa¿ne pytanie: jak zostaæ rodzin¹ zastêpcz¹? Kandydat/kandydaci powinni zg³o- siæ siê do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, gdzie uzyskaj¹ szczegó³owe infor- macje – to pierwszy krok.

U Kandydata/kandydatów przeprowadzo- ny zostaje wywiad œrodowiskowy; sprawdzo- ne zostaj¹ miêdzy innymi warunki mieszkaniowe. Kandydaci poddani s¹ badaniu peda- gogicznemu i psychologicznemu. Bior¹ udzia³ w szkoleniu.

Po zebraniu wymaganych dokumentów

i pozytywnej kwalifikacji kandydatom mo¿e byæ proponowane dziecko. Kandydaci zapo- znaj¹ siê z sytuacj¹ ¿yciow¹, zdrowotn¹ pro- ponowanego dziecka i podejmuj¹ decyzjê o przyjêciu dziecka, lub te¿ nie. Po przyjêciu dziecka do rodziny opiekunowie zastêpczy mog¹ korzystaæ z pomocy specjalistów Po- wiatowego Centrum Pomocy Rodzinie lub Punktu Wspierania Dziecka i Rodziny.

Decyduj¹c siê na to, by swoje ¿ycie prze- organizowaæ w sposób umo¿liwiaj¹cy sprawo- wanie opieki nad dzieckiem, jako rodzina za- stêpcza musimy sobie zdawaæ sprawê, ¿e trafi do nas najczêœciej dziecko z ogromnym ba- ga¿em doœwiadczeñ i to najczêœciej tych przy- krych.

Dziecko z poczuciem krzywdy Dziecko – dodajmy, to wa¿ne – skrzyw- dzone, nieufne, z poczuciem krzywdy, ¿e za- brano je od mamy czy taty, których kocha pomimo wszystko.

Dziwiæ mo¿e niektórych ta mi³oœæ dzieci do rodziców, którzy je krzywdz¹. Ale to prze- cie¿ rodzice od zawsze tworz¹ im œwiat, w którym funkcjonuj¹, innego œwiata nie znaj¹, przystosowuj¹ siê do nawet najgorszych wa- runków.

Dopiero w innym œrodowisku maj¹ szan- sê zobaczyæ, ¿e mo¿e byæ inaczej, ¿e stan¹ siê wa¿ne, kochane i zauwa¿ane, ¿e mog¹ rozwijaæ swe talenty i uzdolnienia. Dzieci szczêœliwe ze szczêœliwych rodzin nie trafiaj¹ do rodzin zastêpczych. Coœ po drodze siê ze- psu³o, nie zadzia³a³o, spowodowa³o, ¿e rodzina siê rozpad³a na kawa³ki. Te rozbite, ma³e kawa³ki w postaci dzieci mo¿na „pozszywaæ”

du¿¹ iloœci¹ mi³oœci, czasu, cierpliwoœci.

Je¿eli uwa¿asz, ¿e jesteœ gotowy daæ kawa³ek siebie dzieciom, które potrzebuj¹ rodziny, to postaraj siê utworzyæ rodzinê podobn¹ do patchworka – piêknego, kolorowego, sk³a- daj¹cego siê z wielu elementów pozornie do siebie nie pasuj¹cych, ale odpowiedni o ³¹czo- nych z cierpliwoœci¹, uwag¹, mi³oœci¹ daj¹- cego w efekcie du¿o ciep³a i satysfakcji.

Justyna Falko Punkt Wspierania Dziecka i Rodziny

Zapraszamy na spotkanie Decyduj¹c siê na bycie rodzin¹ za- stêpcz¹ musimy zawsze pamiêtaæ, ¿e dzieci nie rodz¹ siê z natury z³e i okrutne, czasami mog¹ siê takimi staæ, bo czyni¹ je takimi doroœli i ich b³êdy.

Pamiêtaæ powinniœmy tak¿e przes³a- nie z ksi¹¿ki „Ma³y Ksi¹¿ê” Antoine Sa- int-Exupéry „Jesteœ odpowiedzialny za to, co oswoi³eœ”.

Po szczegó³y organizacyjne, szkoleniowe, prawne zapraszamy do Punktu Wspierania Dziecka i Rodziny w Ko³obrzegu, przy ulicy Sienkiewicza 10, pokój 211, gdzie s³u¿ymy rad¹, pomoc¹, wsparciem.

Cz³owiek bez domu jest jak statek bez portu. Piêkny, ale sa- motny. Nie mam tu na myœli domu jako budowli, ale ludzi tworz¹cych ten najwa¿niejszy kawa³ek œwiata. Chodzi oczywi- œcie o rodzinê.

Stwórz dzieciom

rodzinê zastêpcz¹

Dla wielu z nas s³owo „rodzina”

oznacza w naturalny sposób matkê, ojca, rodzeñstwo, kuzynostwo itd.

Wydaje siê byæ oczywistym, ¿e ka¿de dziecko ma swój rodzinny „port”, któ- ry zapewnia mu od zawsze i na zawsze bezpieczeñstwo, mi³oœæ, akceptacjê i w³aœciwy rozwój. Wydawaæ by siê mog³o, ¿e jest to nawet tak oczywiste,

¿e nie ma o czym mówiæ.

(6)

Zgodnie z wczeœniejsz¹ zapowiedzi¹, przedstawiciele uczestników konferencji „Dziecko miêdzy prawem a rzeczywistoœci¹” podpisali

„Apel – do Prezesa Rady Ministrów Beaty Szyd³o – w sprawie prze- mocy wobec dzieci”, wspieraj¹cy dzia³ania Marka Michalaka, Rzecz- nika Praw Dziecka, który podj¹³ dzia³añ nad opracowaniem i wdro¿e- niem Narodowej Strategii na Rzecz Walki z Przemoc¹ Wobec Dzieci.

Bicie. Czas z tym skoñczyæ!

Przypomnijmy. Zdaniem Rzecznika Praw Dziecka, Narodowa Strategia na Rzecz Walki z Prze- moc¹ Wobec Dzieci powinna obejmowaæ kompleksowe podejœcie nakierowane na zapobieganie, ochronê i wsparcie we wszystkich formach przemocy: fizycznej, psychicznej, ekonomicznej, sek- sualnej, rówieœniczej i instytucjonalnej.

Przemoc i okrucieñstwo

– Zrozumienie problemu przemocy wobec dzieci jest kluczem do wypracowania odpowiedniej polityki – przekonuje Marek Michalak (na zdjêciu wy¿ej: podczas wyst¹pienia w Sejmie). – Aktual- nie istniej¹ programy, maj¹ce na celu walkê z poszczególnymi formami przemocy, jednak brakuje strategii, która obejmowa³aby kompleksowo wszystkie jej formy.

Rzecznik podkreœla, ¿e przemoc jest realnym problemem. Spoœród blisko 50 tysiêcy spraw zg³oszonych do niego tylko w 2015 roku, ponad 5 tysiêcy zwi¹zanych by³o z ochron¹ przed przemoc¹, okrucieñstwem, wyzyskiem, demoralizacj¹, zaniedbaniem oraz innym z³ym traktowaniem.

Kampanie to za ma³o

Rzecznik Praw Dziecka wskazuje, ¿e kluczowe bêdzie uzyskanie w tej sprawie poparcia spo-

³ecznego dziêki kampaniom informacyjnym i akcjom maj¹cym na celu uwra¿liwienie opinii publicznej na problem przemocy wobec dzieci. Sam inicjuje takie kampanie od wielu lat (np. „Reaguj.

Masz prawo”, „Bicie uczy, ale tylko z³ych rzeczy”, „Bicie, czas z tym skoñczyæ”).

Kary za przestêpstwa pope³niane na dzieciach powinny byæ ostrzejsze – uwa¿a Rzecznik Praw Dziecka (RPD) i przekazuje Prezydentowi RP Andrzejowi Dudzie propozycje siedmiu nowych re- gulacji dla przepisów Kodeksu karnego. Zmiany maj¹ obj¹æ miêdzy innymi takie kwestie jak: prze- stêpstwa na dzieciach, osobach nieporadnych, przestêpstwa ze szczególnym okrucieñstwem, po- rwania rodzicielskie czy handel dzieæmi.

System jest niepraktyczny

O opracowanie Narodowych Strategii na Rzecz Walki z Przemoc¹ Wobec Dzieci apeluje tak¿e ONZ. Na ogromn¹ skal¹ zjawiska przemocy wobec dzieci w Europie zwracaj¹ równie¿ Rzecznicy Praw Dziecka zrzeszeni w europejskiej sieci ENOC.

Przedstawiciele uczestników konferencji w apelu do Beaty Szyd³o napisali miêdzy innymi: „(...) System wsparcia ofiar jest nieszczelny, niepraktyczny, dzia³a w oderwaniu od realiów; wiele osób ma poczucie podwójnego pokrzywdzenia: najpierw przez sprawcê, a nastêpnie przez wadliwie ustanowione lub stosowane prawo. Dlatego, w imieniu uczestników: prelegentów, s³uchaczy, goœci zaproszonych, przedstawicieli: instytucji, organizacji pozarz¹dowych, konferencji (...) popieramy starania Rzecznika Prawa Dziecka Marka Michalaka, zmierzaj¹ce do opracowania i wdro¿enia Narodowej Strategii na Rzecz Walki z Przemoc¹ Wobec Dzieci”.

Apel i... odpowiedŸ

„Podobnie jak Rzecznik Praw Dziecka uwa¿amy, ¿e tragedia powinna jasno wskazywaæ na priorytet pañstwa w dzia³aniach na rzecz walki z przemoc¹ wobec dzieci, a jej opracowanie le¿y w gestii rz¹du – czytamy równie¿ w apelu do premier rz¹du. – Mamy nadziejê, ¿e powstanie Naro- dowej Strategii na Rzecz Walki z Przemoc¹ Wobec Dzieci stanie siê jednym z priorytetów Pani Rz¹du, jej ustanowienie zostanie poprzedzone szeroko zakrojonymi konsultacjami spo³ecznymi, a wprowadzenie w ¿ycie nast¹pi tak szybko, jak tylko bêdzie to mo¿liwe”.

Pod tekstem apelu podpis z³o¿yli: Henryk Zabrocki, prezes Towarzystwa Przyjació³ Dzieci w Koszalinie oraz Piotr Paw³owski, przewodnicz¹cy spo³ecznej Rady Programowej TPD w Koszalinie.

Obok publikujemy odpowiedŸ, jaka nadesz³a z Departamentu Pomocy i Integracji Spo³ecznej Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Spo³ecznej, dok¹d – najwyraŸniej – apel trafi³.

Magdalena Grzybowska

Fot. Biuro RPD

(7)

W miarê dorastania, dzieci stopniowo odkrywaj¹, ¿e ich rodzice nie s¹ doskonali – to proces naturalny. Zaczynaj¹ ich po- równywaæ i oceniaæ, a przede wszystkim krytykowaæ. Czy mamy im na to pozwalaæ?

Myœlenie samodzielne

Wraz z rozwojem samodzielnego myœle- nia, dziecko traci bezkrytyczny stosunek do mamy i taty. Czasami krytykowanie rodziców jest rodzajem prowokacji, testu. W ten sposób dziecko dowiaduje siê czegoœ nowego o sobie samym i o rodzicach. Nie jest przyjemnie byæ krytykowanym przez w³asne potomstwo.

Je¿eli jednak zareagujesz gniewem lub z³oœci¹, mo¿e to staæ siê pocz¹tkiem konflik- tu. Z drugiej strony, chc¹c zachowaæ rodzi- cielski autorytet, nie zgadzamy siê na to, ¿eby nasze dziecko pozwala³o sobie na robienie uwag.

Warto zapamiêtaæ

* nie ma nastolatków, którzy bez zastrze¿eñ akceptowaliby swoich rodziców;

* kiedy dziecko krytykuje ciê, to nie znaczy,

¿e ju¿ ciê nie kocha lub kocha mniej;

* przykre s³owa wywo³uj¹ u nas emocje, ale próbujmy zapanowaæ nad nimi na tyle, ¿eby mo¿liwa by³a dalsza rzeczowa rozmowa;

* nie obra¿ajmy naszego dziecka, chocia¿

mo¿e oburzaj¹ nas jego uwagi;

* stanowczo protestujmy te¿, kiedy u¿ywa epitetów, ironizuje;

* wolno krytykowaæ, ale nie wolno obra¿aæ;

równie¿ nasze dzieci musz¹ znaæ tê zasa- dê i stosowaæ siê do niej.

Proœmy o konkrety

Na przyk³ad, gdy s³yszymy komunikat w rodzaju: „wy siê na niczym nie znacie” albo

„nie jesteœ dobrym ojcem/matk¹”, zapytaj wówczas: „dlaczego tak s¹dzisz?” b¹dŸ „co ci siê nie podoba w moim postêpowaniu?”.

B¹dŸmy gotowi s³uchaæ spokojnie, nie przerywaj¹c i nie okazuj¹c gwa³townych re- akcji. Czasem dopiero wtedy, gdy dziecko powie wiêcej, odkryjesz prawdziwy zarzut lub problem ukryty dot¹d za ogólnie niechêtnym nastawieniem do mamy czy taty.

S³uchaj aktywnie

Na przyk³ad spróbuj sformu³owaæ to, co dziecko chce daæ ci do zrozumienia pytaj¹c:

„czy chodzi ci o to, ¿e mieliœmy iœæ razem do kina, a ja spêdzi³em wieczór z cioci¹, która niespodziewanie nas odwiedzi³a?” albo „czy

Wojna domowa (4)

O krytykowaniu rodziców

Na pytania Czytelników „Œwiata Dziecka” odpowiada Henryk Zabrocki, pedagog, prezes koszaliñskiego oddzia³u Towarzystwa Przyjació³ Dzieci.

mówisz tak dlatego, ¿e zabroni³em ci prze- k³uæ ucho?”.

Pamiêtaj, ¿e – pomimo czêsto wystêpu- j¹cego w rozmowach chaosu informacyjnego i znaczeniowego – dziecku równie¿ zale¿y na konkretach, lecz samo na ogó³ nie potrafi zde- finiowaæ problemu i – nawet, kiedy wchodzi w konflikt – w gruncie rzeczy szuka u rodzica wsparcia.

Przyznaj racjê

Czasem w s³owach krytyki, które s³yszymy z ust dziecka, jest sporo racji. Przyznanie siê do w³asnych b³êdów i s³aboœci, wbrew temu, co czêsto siê s¹dzi, zbli¿a ludzi i po- prawia relacje miêdzy nimi.

Nie obawiajmy siê, ¿e wtedy dziecko straci do nas szacunek. Na przyk³ad, przyznaj¹c dziecku racjê, oczywiœcie wy³¹cznie wtedy, gdy j¹ ma, powiedz otwarcie: „tak, boli mnie g³owa i dlatego zaczê³am dokuczaæ ci z po- wodu ba³aganu w twoim pokoju; przepraszam, je¿eli by³am przykra, ale nie zmienia to faktu,

¿e masz u siebie nieporz¹dek”.

W ten sposób nauczymy dziecko uczci- woœci wobec samego siebie. Mówi¹c o swoich s³abych stronach, pomy³kach czy b³êdach, pokazujemy dziecku, ¿e ka¿dy ma jakieœ wady i dobrze jest zdawaæ sobie sprawê z ich ist- nienia, bo wtedy mo¿na z nimi walczyæ.

Nie dajmy siê sprowokowaæ

Czasem dzieciom nie chodzi o konstruk- tywny dialog z rodzicami, one po prostu chc¹ sobie ul¿yæ sobie w gniewie lub sprowokowaæ k³ótnie, bo wtedy czuj¹ siê gór¹. W³aœnie wtedy, kiedy brakuje wam s³ów, albo obawiacie siê, ¿e za chwilê wybuchniecie gniewem, po- proœcie o czas do namys³u.

Na przyk³ad powiedzcie: „tak, masz sporo racji, muszê to przemyœleæ, wrócimy do tego po kolacji”. Oczywiœcie, nie mo¿e to byæ unik,

Warto porozmawiaæ o naszych dzieciach

O tym, jak niebywale trudne, skom- plikowane i wielowymiarowe bywaj¹ relacje dzieci i rodziców opowiada g³oœny film „Musimy porozmawiaæ o Kevinie”

(2011), w re¿. Lynne Ramsay, który na- prawdê warto obejrzeæ. Nie ku przestro- dze, ale by wzbogaciæ swoj¹ wiedz¹ o procesach i problemach wychowawczych.

Kevin jest synem Evy i Franklina. Od pierwszych dni ¿ycia wystawia cierpli- woœæ matki na najciê¿sze próby. Jako nie- mowlê jest nadpobudliwy i p³aczliwy. Jako przedszkolak – z³oœliwy i niegrzeczny.

PóŸniejsze zachowania Kevina coraz trudniej zrzuciæ na temperament czy na- zwaæ typowymi ch³opiêcymi wybrykami, jak chcia³by jego ojciec.

Niemal ka¿dy postêpek ch³opaka jest wymierzony w Evê. Próbuje j¹ na prze- mian zez³oœciæ, zawstydziæ, doprowadziæ do za³amania nerwowego albo furii. Pew- nego dnia kompletnie wyprowadzona z równowagi kobieta ³amie Kevinowi rêkê.

Ch³opak triumfuje. Widz¹c poczucie winy matki, osi¹ga cel.

W wieku 15 lat posuwa siê jednak jeszcze dalej. Dopuszcza siê czynu, któ- rego Eva, choæ doœwiadczona przez okru- cieñstwo syna, nie przewidzia³a.

wiêc obietnicy trzeba koniecznie dotrzymaæ.

Zyskacie jednak trochê czasu na poradzenie sobie ze wzburzeniem czy uczuciem przykro- œci oraz na znalezienie argumentów.

Fot. materia³y dystrybutora filmu

„Musimy porozmawiaæ o Kevinie”

(8)

Rozwój nowych struktur

Po nie³atwych konsultacjach dokona³o siê to ostatecznie w czasie pamiêtnego spotka- nia dzia³aczy obydwu by³ych województw wczesn¹ wiosn¹ w Gryficach. Wypracowali- œmy wówczas wspólne stanowisko, uzgodni- liœmy kwestie programowe.

17 kwietnia 1999 roku odby³ siê zjazd, podczas którego wybrany zosta³ nowy Zachodnio- pomorski Zarz¹dTowarzystwa Przyjació³ Dzieci w sk³adzie: Zygmunt Pyszkowski – prezes, Henryk Zabrocki – wiceprezes, Barbara Boraœ-Bogumi³ - wiceprezes, Wanda Kielar – sekretarz, Jan Rosó³ – skarbnik.

Po tak prze³omowych zmianach trzeba by³o znowu poœwiêciæ wiele czasu i pracy na rozwój nowych struktur, okreœliæ ich rolê i miejsce w systemie dzia³añ na rzecz dziecka i rodziny w zreformowanym uk³adzie administra- cyjnym. Nie oby³o siê te¿ bez pora¿ek.

Sukcesy w procesie adopcji

Na pocz¹tku 1999 roku, ze wzglêdów fi- nansowych, zawieszono dzia³anie Oœrodka Adopcyjnego obejmuj¹cego teren zlikwidowa- nego województwa. Jednak ju¿ w 2000 roku uda³o siê go reaktywowaæ, choæ tylko na ob- szarze powiatu koszaliñskiego. Pomimo przej- œciowych problemów zarz¹d oddzia³u nie usta- wa³ w zabieganiu o funkcjonowanie tej niepu- blicznej placówki, która mia³a wieloletnie do- œwiadczenia i sukcesy w procesie adopcji.

Po 1999 roku wielu dzia³aczy w³¹czy³o siê w dzia³alnoœæ samorz¹dów lokalnych. W myœl zasady, ¿e nieobecni g³osu nie maj¹, starto- wali w wyborach samorz¹dowych, by po uzy-

skaniu mandatu radnego w gminach, czy po- wiatach mieæ realny wp³yw na decyzje lokal- nej w³adzy w sprawach rodzin, dzieci, a tak¿e samej organizacji. Dziêki nim udawa³o siê wspieraæ ró¿nego rodzaju przedsiêwziêcia podejmowane przez TPD, a równoczeœnie wypracowywaæ nowe formy wspó³dzia³ania z samorz¹dami.

Nieobecni maj¹ g³os

Byli w tym gronie miêdzy innymi: Antoni Szarmach – cz³onek zarz¹du powiatu ko³o-

Z historii Towarzystwa Przyjació³ Dzieci w Koszalinie (2)

Nowe formy wychowania

brzeskiego, Jadwiga Solniczek i Robert Lepa – Ko³obrzeg, Henryk Zabrocki – cz³onek zarz¹du powiatu koszaliñskiego. Im – i wielu innym – udawa³o siê skutecznie wp³ywaæ na po- litykê lokaln¹, zarówno w zakresie opieki nad dzieckiem (placówki wsparcia dziennego), jak i pomocy rodzinie (poradnictwo rodzinne).

Nowe czasy wymaga³y nowych i efektyw- niejszych form pracy. Decyzj¹ zarz¹du oddzia-

³u koszaliñskiego TPD (5 czerwca 2000 roku) oraz na mocy specjalnej uchwa³y (z 24 maja 2000 roku) powo³ano – jednego z pierwszych w kraju – Spo³ecznego Rzecznika Praw Dziec- ka Towarzystwa Przyjació³ Dzieci. Zosta³ nim ceniony w regionie pedagog Henryk Jeszke.

Po pierwszych pozytywnych doœwiadczeniach powsta³ w regionie ca³y system powiatowych rzeczników praw dziecka TPD, dziêki czemu instytucja ta mog³a byæ bli¿ej swoich podopiecznych bezpoœrednio w ich miejscu zamieszkania.

Inne myœlenie o dziecku

Po 2000 roku nast¹pi³ równie¿ okres wzmo¿onej pracy dzia³aczy nad rozwojem organizacji. Uruchomiono miêdzy innymi Oœro- dek Metodyczny Krajowego Komitetu Wycho- wania Resocjalizuj¹cego, jako pierwsz¹ pozarz¹dow¹ instytucjê szkoleniow¹ dla nauczycieli, w ramach której prowadzono wiele form doskonalenia i nabywania nowych kwalifikacji i umiejêtnoœci.

Uruchomiono kursy pedagoga rodzinnego, socjoterapii, kierowników kolonii i wychowawcy kolonijnego, ruszy³a dzia³alnoœæ Stu- dium Wychowania do ¿ycia w Rodzinie i Warsztaty Umiejêtnoœci Wychowawczych.

W sumie przeszkolono blisko 100.000 s³u- chaczy, w tym: nauczycieli, wychowawców, pedagogów, studentów, uczniów, pracowni- ków socjalnych, pielêgniarek, policjantów, pro- ponuj¹c im nowe – pozbawione jakichkolwiek elementów przemocy – formy wychowania.

cdn.

Fot. Anna Ko¿uchowska

Henryk Zabrocki

W 1999 roku, w wyniku reformy administracyjnej, zlikwidowano woje- wództwo koszaliñskie. Koszalin, wraz z zachodni¹ czêœci¹ by³ego woje- wództwa, znalaz³ siê w województwie zachodniopomorskim. Koszaliñski oddzia³ TPD w naturalny sposób przypisany zosta³ do oddzia³u szczeciñ- skiego. Na nowo trzeba by³o tworzyæ struktury i ustalaæ zasady dzia³ania.

Dzia³ania Towarzystwa Przyjació³ Dzieci w Koszalinie daj¹ gwarancjê w³aœciwej opieki i pieczy wy- chowawczej

Dzieci w placówkach Towarzystwa Przyjació³ Dzieci nie tylko bawi¹ siê, ucz¹ i poznaj¹ rówieœników, lecz tak¿e integruj¹ siê z innymi, uczestnicz¹ w wycieczkach i zwiedzaj¹ region