10622/13 ADD 1 REV 1 jw/dj/lw 1 DQPG

(1)

RADA

UNII EUROPEJSKIEJ Bruksela, 29 października 2013 r.

(OR. en)

10622/13 ADD 1 REV 1

PV/CONS 29 TRANS 311 TELECOM 159 ENER 255 PROJEKT PROTOKOŁU

Dotyczy: 3243. posiedzenie Rady Unii Europejskiej

(TRANSPORT, TELEKOMUNIKACJA I ENERGIA), które odbyło się w Luksemburgu w dniach 6–7 i 10 czerwca 2013 r.

(2)

PUNKTY PORZĄDKU OBRAD OTWARTYCH DLA PUBLICZNOŚCI¹

Strona WYKAZ PUNKTÓW A (dok. 10173/13 PTS A 38)

1. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do udostępniania na rynku wyrobów pirotechnicznych

[pierwsze czytanie] (AU + O) ... 4 2. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przemieszczania o charakterze

niehandlowym zwierząt domowych oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 998/2003

[pierwsze czytanie] (AU + O) ... 5 3. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniająca dyrektywę Rady 92/65/EWG

w zakresie wymagań dotyczących zdrowia zwierząt, regulujących wewnątrzunijny handel psami, kotami i fretkami oraz ich przywóz do Unii [pierwsze czytanie] (AU) ... 5 4. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie bezpieczeństwa działalności

związanej ze złożami ropy naftowej i gazu ziemnego na obszarach morskich oraz zmiany dyrektywy 2004/35/WE [pierwsze czytanie] (AU + O) ... 6 5. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniające rozporządzenie (WE) nr

450/2008 ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny)

w odniesieniu do daty rozpoczęcia jego stosowania [pierwsze czytanie] (AU) ... 6 6. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr

552/97 tymczasowo wycofujące dostęp do ogólnych preferencji taryfowych w odniesieniu do Mjanmy/Birmy [pierwsze czytanie] (AU) ... 7 Wykaz PUNKTÓW PORZĄDKU OBRAD (dok. 10164/13 OJ/CONS 29 TRANS 275

TELECOM 144 ENER 233)

3. Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie środków mających na celu zapewnienie wspólnego wysokiego poziomu bezpieczeństwa sieci

i informacji w obrębie Unii [pierwsze czytanie] ... 7 4. Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie identyfikacji

elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku

wewnętrznym [pierwsze czytanie] ... 7 5. Infrastruktura cyfrowa i usługi cyfrowe [pierwsze czytanie] ... 8 6. Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie dostępności stron

internetowych instytucji sektora publicznego [pierwsze czytanie] ... 8

(3)

7. Wniosek w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 98/70/WE odnoszącą się do jakości benzyny i olejów napędowych oraz zmieniającej dyrektywę 2009/28/WE w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych [pierwsze czytanie] ... 8 13. Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego

instrument „Łącząc Europę” [pierwsze czytanie] ... 9 14. Czwarty pakiet kolejowy

Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie

interoperacyjności systemu kolei w Unii Europejskiej (wersja przekształcona) [pierwsze

czytanie] ... 9 15. Pakiet w sprawie przydatności do ruchu drogowego [pierwsze czytanie] ... 11 16. Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zgłaszania

zdarzeń w lotnictwie cywilnym, zmiany rozporządzenia (UE) nr 996/2010 oraz uchylenia dyrektywy 2003/42/WE, rozporządzenia Komisji (WE) nr 1321/2007 i rozporządzenia

Komisji (WE) nr 1330/2007 ... 12 17. Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyposażenia

morskiego i uchylającej dyrektywę 96/98/WE [pierwsze czytanie] ... 16

*

* *

(4)

OBRADY USTAWODAWCZE

(Obrady otwarte dla publiczności zgodnie z art. 16 ust. 8 Traktatu o Unii Europejskiej) PUNKTY A

1. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do udostępniania na rynku wyrobów

pirotechnicznych [pierwsze czytanie] (AU + O)

PE-CONS 16/13 ENT 93 MI 254 CONSOM 57 COMPET 182 CODEC 717 OC 183

Rada zatwierdziła poprawkę przedstawioną w stanowisku Parlamentu Europejskiego w pierwszym czytaniu i przyjęła proponowany akt w odpowiednio zmienionym brzmieniu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. (Podstawa prawna: art.

114 TFUE).

Oświadczenie Bułgarii

„Bułgaria popiera przyjęcie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do udostępniania na rynku wyrobów pirotechnicznych.

Niemniej jednak Bułgaria wyraża żal w związku z tym, że w żadnych przepisach

przedmiotowej dyrektywy nie uwzględniono możliwości wyznaczenia przez producenta upoważnionego przedstawiciela. Brak zharmonizowanych przepisów regulujących to ogólne prawo producenta mogłoby prowadzić do rozbieżności w przepisach i praktykach

stosowanych w poszczególnych państwach członkowskich, co z kolei mogłoby utrudniać działalność podmiotów gospodarczych.

Aby zminimalizować negatywne skutki braku takich przepisów, Bułgaria uważa za konieczne wprowadzenie w swoim ustawodawstwie krajowym stosownych przepisów odniesienia określonych w decyzji 768/2008/WE”.

Oświadczenie Komisji

w sprawie kompetencji komitetu

„Komisja wyraża ubolewanie w związku z przyjęciem art. 45 ust. 2b, co mogłoby być przyczyną nieporozumień i niepewności prawa. Rola komitetów, które zapewniają kontrolę państw członkowskich nad wykonywaniem uprawnień wykonawczych przez Komisję, jest określona wyłącznie w rozporządzeniu nr (UE) 182/2011 przyjętym na podstawie art. 291 ust.

3 TFUE. Żaden inny akt prawa wtórnego nie może zatem zmienić tej roli ani nie musi jej doprecyzowywać. W szczególności regulaminy komitetów przyjmowane są przez te komitety na podstawie rozporządzenia nr (UE) 182/2011. Należy je zatem stosować, gdy komitet wykonuje swoje zadania określone w rozporządzeniu nr (UE) 182/2011. Wszelkie odniesienia do regulaminów poza tym kontekstem są zbędne i niewłaściwe. Mogłoby to także utrudniać funkcjonowanie komitetu”.

(5)

2. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przemieszczania

o charakterze niehandlowym zwierząt domowych oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 998/2003 [pierwsze czytanie] (AU + O)

PE-CONS 9/13 AGRILEC 27 VETER 16 CODEC 538 OC 133

Rada zatwierdziła poprawki przedstawione w stanowisku Parlamentu Europejskiego w pierwszym czytaniu i przyjęła proponowany akt w odpowiednio zmienionym brzmieniu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. (Podstawa prawna: art.

43 ust. 2 i art. 168 ust. 4 lit. b) TFUE).

„W ramach strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt¹ Komisja przeanalizuje dobrostan psów i kotów będących przedmiotem praktyk handlowych.

Jeśli z tej analizy wynikać będzie, że przedmiotowe praktyki handlowe stwarzają zagrożenie dla zdrowia, Komisja przeanalizuje różne możliwości ochrony zdrowia ludzkiego i zdrowia zwierząt. Mogłaby na przykład zaproponować Parlamentowi Europejskiemu i Radzie

dostosowanie obecnego ustawodawstwa unijnego dotyczącego handlu psami i kotami, w tym wdrożenie systemów rejestracji tych zwierząt, które to systemy byłyby kompatybilne

i dostępne we wszystkich państwach członkowskich.

W związku z powyższym Komisja przeprowadzi ocenę wykonalności i stosowności

rozszerzenia takich systemów rejestracji na psy i koty oznaczone i zidentyfikowane zgodnie z unijnym ustawodawstwem w zakresie przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych”.

3. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniająca dyrektywę Rady 92/65/EWG w zakresie wymagań dotyczących zdrowia zwierząt, regulujących wewnątrzunijny handel psami, kotami i fretkami oraz ich przywóz do Unii [pierwsze czytanie] (AU)

PE-CONS 10/13 AGRILEG 28 VETER 17 CODEC 540 OC 134

Rada zatwierdziła stanowisko Parlamentu Europejskiego w pierwszym czytaniu i przyjęła proponowany akt zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(Podstawa prawna: art. 43 ust. 2 TFUE).

1 COM(2012) 6 final/2 – Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady

i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie strategii Unii Europejskiej w zakresie ochrony i dobrostanu zwierząt na lata 2012–2015.

(6)

4. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie bezpieczeństwa działalności związanej ze złożami ropy naftowej i gazu ziemnego na obszarach morskich oraz zmiany dyrektywy 2004/35/WE [pierwsze czytanie] (AU + O)

PE-CONS 8/13 ENER 76 ENV 184 MARE 7 COMAR 12 PROCIV 36 CODEC 522 OC 127

Rada zatwierdziła poprawkę przedstawioną w stanowisku Parlamentu Europejskiego w pierwszym czytaniu i przyjęła proponowany akt w odpowiednio zmienionym brzmieniu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. (Podstawa prawna: art.

192 ust. 1 TFUE).

„1. Komisja ubolewa, że na mocy art. 41 ust. 3 i 5 niektóre państwa członkowskie są częściowo zwolnione z obowiązku dokonania transpozycji dyrektywy, i uważa, że takich odstępstw nie należy traktować jako precedensu, aby nie miały one wpływu na integralność prawa UE.

2. Komisja zauważa, że państwa członkowskie mogą skorzystać z możliwości

niedokonywania transpozycji i niestosowania art. 20 dyrektywy z powodu aktualnego braku jakiegokolwiek przedsiębiorstwa zarejestrowanego pod ich jurysdykcją, które prowadziłoby morską działalność wydobywczą poza terytorium Unii.

Aby zapewnić skuteczne egzekwowanie przepisów dyrektywy, Komisja podkreśla, że na takich państwach członkowskich spoczywa obowiązek dopilnowania, by

przedsiębiorstwa już w nich zarejestrowane nie obchodziły celów dyrektywy poprzez taką rozbudowę swych obiektów gospodarczych, aby obejmowały one morską

działalność wydobywczą, bez powiadomienia właściwych organów o tej rozbudowie, tak by organy te mogły przedsięwziąć kroki niezbędne dla zapewnienia pełnego stosowania art. 20.

Komisja zastosuje wszelkie niezbędne środki przeciwko ewentualnemu obchodzeniu przepisów, o którym zostanie poinformowana”.

5. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniające rozporządzenie (WE) nr 450/2008 ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny) w odniesieniu do daty rozpoczęcia jego stosowania [pierwsze czytanie] (AU)

PE-CONS 23/13 UD 94 ENFOCUSTOM 77 MI 334 COMER 102 TRANS 185 CODEC 923 OC 256

(Podstawa prawna: art. 33, 114 i 207 TFUE).

(7)

6. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 552/97 tymczasowo wycofujące dostęp do ogólnych preferencji taryfowych w odniesieniu do Mjanmy/Birmy [pierwsze czytanie] (AU)

PE-CONS 12/13 SPG 5 WTO 69 COASI 42 CODEC 623 OC 155

(Podstawa prawna: art. 207 TFUE).

********

PUNKTY PORZĄDKU OBRAD

TELEKOMUNIKACJA

3. Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie środków mających na celu zapewnienie wspólnego wysokiego poziomu bezpieczeństwa sieci i informacji w obrębie Unii [pierwsze czytanie]

Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2013/0027 (COD) Sprawozdanie z postępu prac

Debata orientacyjna

6342/13 TELECOM 24 DATAPROTECT 14 CYBER 2 MI 104 CODEC 313

10076/13 TELECOM 136 DATAPROTECT 68 CYBER 11 MI 449 CODEC 1209

Rada zapoznała się ze sprawozdaniem z postępu prac zawartym w dok. 10076/13 i odbyła debatę orientacyjną w oparciu o pytania przedstawione w dok. 10076/13.

4. Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie

identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym [pierwsze czytanie]

10977/12 TELECOM 122 MI 411 DATAPROTECT 73 CODEC 1576 10100/13 TELECOM 141 MI 452 DATAPROTECT 69 EJUSTICE 52

CODEC 1219

Rada przyjęła do wiadomości sprawozdanie z postępu prac zawarte w dok. 10100/13.

(8)

5. Infrastruktura cyfrowa i usługi cyfrowe

a) Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wytycznych dla transeuropejskich sieci telekomunikacyjnych, uchylającego decyzję nr 1336/97/WE [pierwsze czytanie]

Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2011/0299 (COD)

b) Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie środków mających na celu zmniejszenie kosztów wdrażania szybkich sieci

łączności elektronicznej [pierwsze czytanie]

7999/13 TELECOM 60 COMPET 177 CODEC 686 10088/13 TELECOM 139 COMPET 369 CODEC 1214

Rada przyjęła do wiadomości sprawozdanie z postępu prac nad tymi dwoma wnioskami zawarte w dok. 10088/13.

6. Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie dostępności stron internetowych instytucji sektora publicznego [pierwsze czytanie]

17344/12 TELECOM 250 CONSOM 155 MI 811 CODEC 2936 10089/13 TELECOM 140 CONSOM 101 MI 451 CODEC 1215

ENERGIA

7. Wniosek w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 98/70/WE odnoszącą się do jakości benzyny i olejów napędowych oraz zmieniającej dyrektywę 2009/28/WE w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych [pierwsze czytanie]

15189/12 ENV 789 ENER 417 ENT 257 TRANS 346 AGRI 686 POLGEN 170 CODEC 2432

+ REV 1 (fi,sv,cs,sk) + REV 2 (de)

8920/13 ENER 143 ENV 333 ENT 112 TRANS 186 AGRI 259 POLGEN 53 CODEC 924

(9)

TRANSPORT Intermodalność

13. Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego instrument „Łącząc Europę” [pierwsze czytanie]

16176/11 CADREFIN 117 POLGEN 177 REGIO 111 ENER 345

TRANS 292 TELECOM 161 COMPET 472 MI 533 ECO 129 + REV 3 (bg,et,el,es,hu,it,lt,pl,pt,ro,sl,sv)

+ REV 4 (cs,da,de,en,fi,fr,ga,lv,mt) + REV 5 (nl)

10060/13 TRANS 265 FIN 296 CADREFIN 121 POLGEN 83 REGIO 112 ENER 220 TELECOM 135 COMPET 356 MI 448 ECO 98 CODEC 1205

Rada przeanalizowała i zatwierdziła sprawozdanie z postępu prac nad wyżej wspomnianym wnioskiem zawarte w dok. 10060/13.

Transport lądowy

14. Czwarty pakiet kolejowy

Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie

interoperacyjności systemu kolei w Unii Europejskiej (wersja przekształcona) [pierwsze czytanie]

Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2013/0015 (COD) Podejście ogólne

6013/13 TRANS 39 CODEC 226 10276/13 TRANS 289 CODEC 1273

Rada osiągnęła porozumienie co do podejścia ogólnego do wyżej wymienionego wniosku w wersji przedstawionej w dok. 10813/13 oraz zgodziła się na umieszczenie w niniejszym protokole oświadczeń Austrii, Włoch i Łotwy.

Oświadczenie Austrii

„Austria zasadniczo popiera inicjatywę Komisji, by zharmonizować specyfikacje i systemy techniczne sektora kolejowego. Dlatego też Austria, jak wiele innych państw członkowskich, popiera również tendencję polegającą na ustanowieniu zharmonizowanych procedur

dotyczących pozwoleń dla poszczególnych podsystemów interoperacyjnej sieci kolejowej w ramach Europejskiej Agencji Kolejowej i poprzez nią. Jednak Austria jest zdania, że na obecnym etapie rozległe uprawnienia zapisane we wniosku nie powinny być jeszcze tej Agencji przyznawane w pełni. W szczególności przepisy art. 20 dotyczące pozwoleń udzielanych przez Europejską Agencję Kolejową w odniesieniu do wprowadzania

podsystemów ruchomych do obrotu – co również wiąże się z udziałem krajowych organów zezwalających – nie wydają się w swym praktycznych zastosowaniu popierać uproszczenia tych procedur. Zgodnie z powyższym Austria wyraża głęboki sceptycyzm w odniesieniu do tych przepisów i jest w stanie zatwierdzić wniosek w całości jedynie z zastrzeżeniem utrzymania pięcioletniego okresu przejściowego oraz obowiązków sprawozdawczych i informacyjnych proponowanych przez Komisję.

(10)

Dodatkowo Austria uznaje definicję „kolei lekkiej” w tekście kompromisowym za niepraktyczną, ponieważ definicja ta poważnie ograniczyłaby zakres przyszłego korzystania z systemów kolei lekkiej. Dlatego też Austria opowiada się za przywróceniem pierwotnej definicji zawartej we wniosku Komisji.

Austria – podobnie jak wiele innych państw członkowskich – zasadniczo odnosi się krytycznie do korzystania z aktów delegowanych i uważa, że powinny one zostać zastąpione aktami

wykonawczymi. Zastosowanie aktów wykonawczych uczyniłoby procedurę ustawodawczą znacznie bardziej przejrzystą”.

Oświadczenie Włoch

„Jak stwierdził minister infrastruktury i transportu Maurizio Lupi, przemawiając na posiedzeniu Rady, Włochy potwierdzają swoje stanowisko odnoszące się do następujących kwestii zawartych we wniosku dotyczącym dyrektywy w sprawie interoperacyjności systemu kolei w Unii

Europejskiej:

1) Artykuł 20 ust. 1 lit. f): propozycja dodania opcji, zgodnie z którą krajowe organy ds.

bezpieczeństwa do czasu rozwiązania konfliktów z Europejską Agencją Kolejową

dotyczących prawnych aspektów wprowadzania taboru do obiegu będą mogły podejmować środki zabezpieczające.

2) Artykuł 21: włączenie do artykułu zapisu przewidującego możliwość interwencji krajowego organu ds. bezpieczeństwa w przypadkach, gdy istnieje wątpliwość co do decyzji

przedsiębiorstwa kolejowego dotyczącej wykorzystania taboru na danej trasie.

3) Artykuł 35: apel o to, by numer identyfikacyjny organu zgłoszonego w ramach systemu NANDO był przyznawany 60 dni po zgłoszeniu (termin wyznaczony jako zakończenie procedury uznania w decyzji 768/2008).

4) Artykuł 1 ust. 3 lit. b): propozycja wydłużenia wykluczenia z zakresu dyrektywy sieci, które funkcjonalnie są odrębne i wykorzystywane jedynie do świadczenia usług lokalnego

transportu pasażerskiego i towarowego.

5) Artykuł 2 ust. 1 i załącznik I: propozycja dodania rozróżnienia między systemem kolei konwencjonalnych a systemem kolei dużych prędkości (zgodnie z dyrektywą 2008/57/WE)”.

Oświadczenie Łotwy

„Republika Łotewska popiera cele wniosku dotyczącego dyrektywy w sprawie interoperacyjności systemu kolei w Unii Europejskiej (wersja przekształcona) i z zadowoleniem przyjmuje postępy osiągnięte podczas dyskusji prowadzonych nad tym wnioskiem w czasie prezydencji irlandzkiej.

Republika Łotewska uważa jednak, że w czasie następnych dyskusji nad tym wnioskiem należałoby umożliwić większą elastyczność, jeśli chodzi o dopuszczenie pojazdów do korzystania z sieci o podobnych cechach, a równocześnie różniących się od głównej sieci kolejowej w Unii. Biorąc pod uwagę, że korzystanie z takich pojazdów jest ograniczone jedynie do tej sieci i że pojazdy te

(11)

15. Pakiet w sprawie przydatności do ruchu drogowego

a) Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie drogowej kontroli technicznej dotyczącej przydatności do ruchu drogowego pojazdów użytkowych poruszających się w Unii i uchylającego dyrektywę 2000/30/WE [pierwsze czytanie]

Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2012/0186 (COD) 12809/12 TRANS 251 CODEC 1961

+ REV 1 (de) + ADD 1

10277/13 TRANS 290 CODEC 1274

b) Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę Rady 1999/37/WE w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów [pierwsze czytanie]

Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2012/0185 (COD) 12803/12 TRANS 250 CODEC 1960

10278/13 TRANS 291 CODEC 1275 Podejście ogólne

Rada osiągnęła porozumienie co do podejścia ogólnego do wyżej wymienionych wniosków w wersji przedstawionej w dok. 10837/13 i 10838/13 oraz zgodziła się na umieszczenie w niniejszym protokole oświadczeń Belgii, Włoch i Łotwy.

Oświadczenie Belgii

„Belgia przyjmuje z zadowoleniem porozumienie osiągnięte przez prezydencję irlandzką na posiedzeniu Rady ds. Transportu, Telekomunikacji i Energii w dniu 10 czerwca 2013 r. co do pakietu w sprawie przydatności do ruchu drogowego. Jednak Belgia wyraża ubolewanie z powodu braku ambicji odnoszących się do niektórych przepisów wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie drogowej kontroli technicznej Podejście ogólne osiągnięte w odniesieniu do tego dossier osłabiło wpływ tego rozporządzenia; stało się tak, ponieważ z jej zakresu wycofano pojazdy dostawcze (N1).

Jednak obawy dotyczące nasilającego się ruchu tych pojazdów, a także ich wpływu na bezpieczeństwo ruchu drogowego, narastają. Ponieważ – w przeciwieństwie do pojazdów ciężarowych – pojazdy te nie są objęte żadnymi technicznym ani społecznym

ustawodawstwem europejskim, organy belgijskie chciałyby przypomnieć, że nadszedł czas, by przyjąć na szczeblu UE podejście ogólne mające na celu zaradzenie brakowi przepisów dotyczących pojazdów dostawczych”.

„Jak stwierdził minister infrastruktury i transportu Maurizio Lupi, przemawiając na

posiedzeniu Rady, Włochy potwierdzają swoje stanowisko odnoszące się do następujących kwestii zawartych we wniosku dotyczącym rozporządzenia w sprawie przydatności do ruchu drogowego:

– prawna forma aktu ustawodawczego: potwierdzamy, że opowiadamy się za aktem, który będzie bezpośrednio stosowany w państwach członkowskich, jak np.

rozporządzenie, które w odniesieniu do trudnego obszaru, jakim jest bezpieczeństwo ruchu drogowego, jest skuteczniejsze;

– zakres stosowania rozporządzenia: potwierdzamy, że opowiadamy się za włączeniem kategorii pojazdów N1, co ma zapewnić bardziej powszechne i skuteczniejsze kontrole pojazdów poruszających się w Unii Europejskiej”.

(12)

Oświadczenie Łotwy

„Republika Łotewska w pełni popiera cele wniosku w sprawie drogowej kontroli technicznej dotyczącej przydatności do ruchu drogowego pojazdów użytkowych poruszających się w Unii i uchylającego dyrektywę 2000/30/WE, to jest zapewnienie, że w przerwach między

okresowymi badaniami przydatności do ruchu drogowego pojazdy użytkowe nie stanowią znacznego zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Wniosek ma również na celu stworzenie równych szans w odniesieniu do jakości obsługi technicznej pojazdów użytkowych poruszających się na terytorium Unii poprzez zapobieganie sytuacjom, w których nieodpowiedzialne podmioty gospodarcze podejmują próby uzyskania przewagi konkurencyjnej poprzez eksploatację niewłaściwie utrzymywanych pojazdów.

Republika Łotewska chciałaby podkreślić, że pojazdy silnikowe należące do kategorii N1 są przeznaczone przede wszystkim do celów komercyjnych i że powinny być uznawane za pojazdy dostawcze; z tego względu ważne jest, by nie wyłączać tej kategorii pojazdów z zakresu dyrektywy.

Republika Łotewska nie może poprzeć usunięcia kategorii N1 z zakresu przedmiotowej dyrektywy, ponieważ udział niebezpiecznych pojazdów silnikowych w ruchu drogowym może stanowić poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego stojące

w sprzeczności z celami dotyczącymi tego bezpieczeństwa nie tylko na szczeblu krajowym, ale i unijnym.

Republika Łotwy popiera włączenie pojazdów kategorii O1, a zwłaszcza O2 do zakresu dyrektywy, pod warunkiem, że pojazdy tych kategorii są wykorzystywane w połączeniu z pojazdami kategorii N1, N2, N3, M2 lub M3.

Biorąc pod uwagę argumenty przywołane w niniejszym oświadczeniu, Republika Łotewska nie może wyrazić zgody na podejście ogólne dotyczące wniosku w sprawie drogowej kontroli technicznej i wstrzymuje się od głosowania nad podejściem ogólnym”.

Transport lotniczy

16. Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zgłaszania zdarzeń w lotnictwie cywilnym, zmiany rozporządzenia (UE) nr 996/2010 oraz uchylenia dyrektywy 2003/42/WE, rozporządzenia Komisji (WE) nr 1321/2007 i rozporządzenia Komisji (WE) nr 1330/2007 [pierwsze czytanie]

Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2012/0361(COD) Podejście ogólne

18118/12 AVIATION 203 CODEC 3132 10279/13 AVIATION 70 CODEC 1276

Rada osiągnęła porozumienie co do podejścia ogólnego do wyżej wymienionego wniosku w wersji przedstawionej w dok. 10735/13, przy czym Francja wstrzymała się do głosu. Rada zgodziła się na umieszczenie w niniejszym protokole oświadczenia Włoch.

(13)

„Mimo że zgadzamy się z ogólnym celem przedmiotowego wniosku, a zwłaszcza z celem dotyczącym harmonizacji zgłaszania zdarzeń i uproszczenia metod zdobywania danych, oraz mimo że z zadowoleniem przyjmujemy niektóre aspekty tekstu ogólnego podejścia

(zwłaszcza stosowanie obowiązkowego wymogu sprawozdawczego do sektora lotnictwa ogólnego, środki elastyczności dla „małych” organizacji¹, zastosowanie aktów

wykonawczych do ustanawiania wykazów zdarzeń, które muszą być zgłaszane oraz

szczegółowy wykaz informacji, które muszą być obowiązkowo zawarte w sprawozdaniach dotyczących zdarzeń²), zgłaszamy szereg uwag krytycznych odnoszących się do pewnych sformułowań, które stwarzają ryzyko z jednej strony niemożności osiągnięcia celu, którym jest harmonizacja, a z drugiej – niezgodności z przepisami ICAO.

Uwagi te odnoszą się do następujących artykułów:

Artykuł 2 ust. 8 (Definicje) oraz art. 5 ust. 1 i 3 (Zgłaszanie dobrowolne)

Mimo że możemy zaakceptować definicję „zdarzenia”, o ile dostosowuje ona przepisy

europejskie do przepisów ICAO dzięki objęciu pojęciem „zdarzenia” wypadków i poważnych incydentów, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 996/2010, chcielibyśmy podkreślić, że jest ona w poważny sposób niekompletna, skoro nie obejmuje przypadków, które mogą być zgłaszane za pośrednictwem systemu dobrowolnego zgłaszania (a przypadki takie mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa lotniczego). Byłoby lepiej oprzeć definicję zdarzenia na definicji zapisanej w przyszłym załączniku 19 (standard 5.1.2³), zgodnie z którą wszelkie informacje na temat nieregularnych sytuacji mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo lotnicze podlegają systemowi zgłaszania dobrowolnego. Można tu zauważyć, że pierwotna, sformułowana przez Komisję definicja zawarta we wniosku dotyczącym rozporządzenia⁴ była znacznie bardziej kompletna.

1 Zob. art. 4 ust. 2a (Zgłaszanie obowiązkowe) i art. 7 ust. 1a (Jakość i treść zgłoszeń zdarzeń).

2 Zob. art. 6 (Gromadzenie i przechowywanie informacji) oraz art. 4 (Zgłaszanie obowiązkowe, a zwłaszcza ust. 2a tego artykułu dotyczący uproszczonych wymogów dla osób lecących statkami powietrznymi innymi niż „skomplikowane technicznie statki powietrzne z napędem

silnikowym”).

3 Norma 5.1.2, załącznik 19, ICAO: „Każde państwo ustanawia system zgłaszania dobrowolnego, ułatwiający zbieranie informacji o rzeczywistych lub potencjalnych nieprawidłowościach w zakresie bezpieczeństwa, które mogą nie być uwzględniane w systemie zgłaszania

obowiązkowego”.

4 Zob. 2012/0361 (COD) art. 2 ust. 8: „zdarzenie” oznacza każdy przypadek, który jest lub mógłby być istotny w związku z bezpieczeństwem lotniczym; zdarzeniem jest zwłaszcza wypadek i poważny incydent w rozumieniu definicji zawartych w art. 2 ust. 1 i 16 rozporządzenia (UE) nr 996/2010 oraz incydent;

(14)

Niekompletne sformułowanie pojęcia „zdarzenie” powoduje ponadto konflikt z art. 5 dotyczący systemu zgłaszania dobrowolnego. Również w tym przypadku byłoby lepiej dodać odniesienie do sytuacji, które mogą podchodzić pod system zgłaszania dobrowolnego¹.

Artykuł 4 ust. 4 (Zgłaszanie obowiązkowe)

Ten artykuł określa terminy zalecane w przypadku zgłaszania obowiązkowego przez osoby (ust. 4) i przez organizacje (ust. 7): zwracamy uwagę na to, że przepisy te powodują zamieszanie i brak spójności z obowiązującymi przepisami, ponieważ dopuszczają one, by organizacje przekazywały wszelkie incydenty, nawet te najpoważniejsze, krajowemu organowi lotnictwa cywilnego, co zajmuje ponad 72 godziny. Zostało to jednak na mocy przepisów wykonawczych EASA określone jako termin nieprzekraczalny². Termin ten jest również zalecany w podręczniku zarządzania bezpieczeństwem ICAO³, w którym w odniesieniu do obowiązkowego zgłaszania poważnych incydentów i wypadków właściwemu organowi określono bardziej restrykcyjne terminy: 24 godziny dla wypadków, 48 godzin dla poważnych incydentów i 72 godziny dla incydentów.

Naszym zdaniem jest zatem niezbędne, by dostosować terminy zalecane dla zgłaszania obowiązkowego do przepisów zawartych w już obowiązującym ustawodawstwie⁴.

1 Art. 5 (Zgłaszanie dobrowolne) ust. 1, 2 i 3 mogłyby zatem otrzymać następujące brzmienie:

1. Każda organizacja mająca siedzibę w państwie członkowskim tworzy system zgłaszania dobrowolnego, aby ułatwić gromadzenie zdarzeń dotyczących faktycznych lub potencjalnych braków, które mogły nie zostać ujęte w systemie zgłaszania obowiązkowego, lub innych informacji dotyczących bezpieczeństwa, które zdaniem osoby zgłaszającej stanowią faktyczne lub potencjalne ryzyko.

2. Każde państwo członkowskie tworzy system zgłaszania dobrowolnego, aby ułatwić gromadzenie zdarzeń dotyczących faktycznych lub potencjalnych braków, które mogły nie zostać ujęte w systemie zgłaszania obowiązkowego, lub innych informacji dotyczących bezpieczeństwa, które zdaniem osoby zgłaszającej stanowią faktyczne lub potencjalne ryzyko.

System ten obejmuje również – choć nie tylko do tego sprowadza się jego rola – gromadzenie informacji przekazywanych przez organizacje zgodnie z przepisami ust. 5a.

3. Systemy zgłaszania dobrowolnego umożliwiają gromadzenie zdarzeń dotyczących faktycznych lub potencjalnych braków w zakresie bezpieczeństwa lub innych informacji dotyczących bezpieczeństwa, które nie muszą być zgłaszane obowiązkowo zgodnie

z załącznikiem I, lub zgłaszanie zdarzeń lub innych informacji dotyczących bezpieczeństwa przez osoby niewymienione w art. 4 ust. 3.

2 Np. w rozporządzeniach 748/2012, 2042/2003 oraz 965/2012.

3 Dokument ICAO nr 9859, wydanie trzecie, załącznik A, dodatek 3, rozdział 4.

4 Ustępy 4 i 7 artykuł 4 powinny otrzymać następujące brzmienie:

4. Każda osoba wymieniona w ust. 3 zgłasza zdarzenia do właściwego organu, w stosownych

(15)

Artykuł 7 ust. 2 (Jakość i treść zgłoszeń zdarzeń)

Zgodnie z tym przepisem każde zgłoszenie zdarzenia musi zawierać klasyfikację ryzyka zatwierdzaną przez właściwy organ lub przez EASA, a w razie potrzeby zmienianą zgodnie ze wspólnym europejskim systemem klasyfikacji ryzyka, który ma zostać opracowany w ciągu 3 lat od dnia przyjęcia przedmiotowego rozporządzenia.

Uważamy, że zgodnie ze wspólnym europejskim systemem klasyfikacji ryzyka¹ z pewnością stosowniejszy i spójniejszy byłby zapis mówiący o tym, że klasyfikacja ryzyka musi być określona przez organizację lub (gdy organizacji takiej brak) przez organ, do którego spływają zgłoszenia.

Jesteśmy zdania, że procedura „zatwierdzania”, której dokonywać ma ten organ w odniesieniu do każdego zgłoszenia, nie jest spójna z celem polegającym na harmonizacji procedur UE i z mającym nastąpić wkrótce przyjęciem wspólnego europejskiego systemu klasyfikacji ryzyka; wspomniana krajowa procedura zatwierdzenia jest zatem nieusprawiedliwiona i istnieje prawdopodobieństwo, że spowoduje nadmierne obciążenia administracyjne.

Artykuł 13 ust. 3a (Analiza zdarzeń i działania następcze na poziomie krajowym)

Chcielibyśmy zaznaczyć, że 30-dniowy okres na przedstawienie analiz nie jest żadną miarą

kompatybilny z obowiązującym ustawodawstwem międzynarodowym: W podręczniku zarządzania bezpieczeństwem ICAO² przewidziano 30-dniowy okres wyłącznie w przypadku incydentów, natomiast odniesieniu do poważnych incydentów i wypadków zaleca się okres – odpowiednio – 60- i 90-dniowy.

Artykuł 15 ust. 4 (Ochrona i odpowiednie wykorzystanie informacji)

Artykuł ten odnosi się do współpracy, prowadzonej na podstawie zawartych wcześniej porozumień, między właściwymi organami sektora lotniczego i sądowniczego.

W tym kontekście wydaje się stosowne wskazać – na podstawie długiego doświadczenia nabytego przez organy ds. badania zdarzeń lotniczych w związku z rozporządzeniem (UE) nr 996/2010³ – jak trudne z uwagi na implikacje odnoszące się do przepisów dotyczących postępowania karnego, okazało się zawarcie tego rodzaju porozumienia z organem prowadzącym postępowanie karne.

Zważywszy na takie problemy związane z wprowadzenie w życie i na trudność związaną z zawieraniem porozumień z organem prowadzącym postępowanie karne, nawet przez organy spełniające wymogi niezależności i bezstronności (a takimi organami są właśnie organy ds. badania zdarzeń lotniczych), proponujemy wykreślenie tego przepisu z tekstu wniosku.

Uważamy również, że tekst podejścia ogólnego wykazuje braki w odniesieniu do Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego. EASA może poszczycić się dość bogatym doświadczeniem, jeśli chodzi o zgłaszanie zdarzeń i byłoby wskazane, by wyznaczyć jej skuteczniejsze uprawnienia”.

1 Stosowne byłoby nadanie następującego brzmienia art. 7 ust. 2:

2. Każde zgłoszenie zdarzenia, o którym mowa w art. 6 ust. 3 i 4, zawiera klasyfikację zgłoszonego zdarzenia pod względem ryzyka dla bezpieczeństwa. Klasyfikację określa podmiot otrzymujący zgłoszenie zatwierdza właściwy organ państwa członkowskiego lub EASA, zgodnie ze wspólnym europejskim systemem klasyfikacji ryzyka określonym w ust. 5.

2 Dokument ICAO nr 9859, wydanie trzecie, załącznik A, dodatek 3, rozdział 4.

3 Zob. art. 12 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 996/2010: „Państwa członkowskie zapewniają, aby organy ds. badania zdarzeń lotniczych, z jednej strony, i pozostałe organy, które mogą być włączone w działania związane z badaniem zdarzenia lotniczego, takie jak organy prowadzące postępowanie karne, organy lotnictwa cywilnego i jednostki poszukiwawcze i ratunkowe, z drugiej strony, współpracowały ze sobą dzięki zawartym wcześniej

porozumieniom”.

(16)

Transport morski

17. Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyposażenia morskiego i uchylającej dyrektywę 96/98/WE [pierwsze czytanie]

Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2012/0358 (COD) Podejście ogólne

17992/12 MAR 149 ENT 319 CODEC 3104 10282/13 MAR 66 ENT 151 CODEC 1279

Rada osiągnęła porozumienie co do podejścia ogólnego do wyżej wymienionej dyrektywy w wersji przedstawionej w dok. 10819/13 oraz zgodziła się na umieszczenie w niniejszym protokole oświadczenia Włoch (w wersji zawartej poniżej).

„W pełni zgadzamy się z tekstem podejścia ogólnego odnoszącym się do już

eksploatowanych statków, które muszą nabywać nowe wyposażenie podczas swojego okresu użytkowania.

Z drugiej strony możliwa jest poprawa przepisów dotyczących nowobudowanych statków: dla tych statków stocznia mogłaby – jak to ma zazwyczaj miejsce – nabywać wyposażenie przed datą ich zdania. Wyposażenie to mogłoby już nie być zgodne z wymaganymi specyfikacjami w chwili montażu na statku, ponieważ zmieniły się techniczne normy konstrukcyjne.

W związku z tym, ponieważ:

1. art. 2 nie zawiera definicji „nowego statku”; zawarto ją jednak w dyrektywie 96/98/WE;

2. w biuletynie Komisji (sygn. TREN/G/FK D (2008) 442447 z dnia 1 grudnia 2008 r.) wydanym równocześnie z czwartą zmianą dyrektywy 96/98/WE, zawarto wyraźne odniesienie do przedmiotowej kwestii (mimo że biuletyn ten, zgodnie z nowym art. 4 zmienionej dyrektywy, będzie nieaktualny, gdy dyrektywa ta wejdzie w życie);

uważamy za stosowne, by przedmiotowa dyrektywa odnosiła się do wyżej wspomnianego biuletynu¹ oraz by do jej art. 4 włączyć poniższy ust. 2:

2. Do celów ust. 1 w przypadku nowych konstrukcji jako datę referencyjną służącą określeniu obowiązujących wymogów państwa członkowskie stosują datę położenia stępki lub datę, kiedy statek znalazł się w podobnym stadium budowy.

Powyższa propozycja wynika z wymogu, zgodnie z którym właściciel statku powinien nabyć wyposażenie zgodne z przepisami w dniu położenia stępki i że wyposażenie to powinno, na mocy wszelkich aktualizacji standardów międzynarodowych, zachować zgodność

z przepisami w dniu umieszczenia go na statku.

1 W przypadku nowych konstrukcji, kiedy to między momentem dostarczenia towarów a momentem zdania statku może upłynąć znaczna ilość czasu, potrzebne będą konsultacje

(17)

Data położenia stępki to dzień, w którym, o ile została podpisana umowa, statek rozpoczyna swoje istnienie: od tego momentu możliwe jest sporządzanie umów dostaw wyposażenia, czyli przejście do etapu, który typowo ma miejsce przed dostarczeniem wyposażenia jako takiego i jego montażem na statku.

Jeśli chodzi o „inne rozwiązania projektowe” (art. 8 ust. 2), uważamy, że w sytuacji braku wyraźnego odwołania do nich państwa członkowskie mogą jednak skorzystać z procedury przewidzianej w konwencji SOLAS, co zapisano w poniższym motywie (słusznie dodanym przez prezydencję do tekstu podejścia ogólnego):

(xx) Instrumenty międzynarodowe określają szczegółowe normy eksploatacyjne i normy badań dla wyposażenia morskiego, a także czasem dopuszczają środki, które odbiegają od ustanowionych przepisami wymogów, lecz które – pod pewnymi warunkami – są

odpowiednie, by cel wymogów został osiągnięty. Na mocy Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 r. (konwencja SOLAS) poszczególne państwa członkowskie działające na własną odpowiedzialność mogą stosować inne rozwiązania projektowe i ustalenia.

Zastosowanie zasady innych rozwiązań projektowych – zgodnych z zasadami zawartymi w konwencji SOLAS – nie wchodziłoby w zakres dyrektywy, a wykonywanie instrumentu międzynarodowego pozostałoby wyłączną kompetencją danego państwa członkowskiego i podlegałoby jego odpowiedzialności.

Jeśli zaś chodzi o przepisy dotyczące przeniesienia pozawspólnotowego statku do bandery państwa członkowskiego UE (art. 7), chcielibyśmy zaznaczyć, że odniesienie się wyłącznie do dyrektywy oznacza, że norma równoważności odnosząca się do ostatniej aktualizacji, jest konieczna dla wyposażenia umieszczonego już na statku. Oznacza to, że w odniesieniu do działań zaplanowanych w celu oceny i zatwierdzenia wyposażenia zamontowanego na

statkach pozawspólnotowych, które zostają przeniesione do bandery państwa członkowskiego UE, należy dokonać odwołania do wymogów dyrektywy w sprawie wyposażenia statków mających zastosowanie na dzień montażu wyposażenia na statku. Mimo że popieramy – na podstawie nabytego doświadczenia – logiczny i prawidłowy wybór, żywimy poważne obawy co do sposobu uzyskiwania danych, z uwagi na wiek statku i fakt, że współrozmówca jest państwem spoza Wspólnoty nie podlegającym regulacyjnym ograniczeniom dotyczącym wyposażenia morskiego. Dodanie odniesienia do wyrażenia „stosowne instrumenty i położenie stępki” uczyniłoby ten tekst jaśniejszym, pozwalając administracji państwa przyjmującego statek na ocenę normy stosującej się do danego wyposażenia na podstawie daty montażu na statku, jeśli jest znana, lub daty położenia stępki¹. Potrzeba ta wynika

z faktu, że obecne brzmienie – z formalnego punktu widzenia – pozwoliłoby na utrzymanie na statku jedynie takiego wyposażenia lub takich materiałów, w odniesieniu do których można na podstawie dokumentów obiektywnie udowodnić dokładny moment montażu na statku.

Podejście to doprowadziłoby niechybnie państwa członkowskie do przyjęcia przesadnie surowych kryteriów oceny, jeśli okazanie wyżej wspomnianego rodzaju dowodów byłoby niemożliwe.

W tych okolicznościach w następstwie ocen, w tym natury technicznej, przeprowadzanych osobno da każdego przypadku, zawarte w nowej dyrektywie odniesienie do daty położenia stępki pełniłoby rolę niejako klauzuli ochronnej, określając przypadki, dla których jedyny problem związany z otrzymaniem zezwolenia na zachowanie wyposażenia na statku wiązałby się z przeszkodą natury czysto biurokratycznej, a nie z aspektami technicznymi lub jakością wyposażenia.

Przepisy dotyczące położenia stępki statku są de facto wiążące na mocy szeregu konwencji”.

1 Stosowna byłaby zmiana art. 7 ust. 1, poprzez dodanie na końcu: … zgodnie z mającymi zastosowanie instrumentami międzynarodowymi oraz niniejszą dyrektywą, biorąc pod uwagę położenie stępki… od dnia, o którym mowa w art. 39 ust. 1.