1
PROGRAM NAUCZANIA Przedmiot: ekonometria
Rodzaj studiów: studia I stopnia System: stacjonarne Kierunek: ekonomia
Rok (semestr): 2 (4)
Forma zajęć: wykład i ćwiczenia Liczba godzin: 30 (15w, 15 c) Forma rozliczenia: egzamin TREŚCI KSZTAŁCENIA:
1. Modelowanie zjawisk ekonomicznych - zagadnienia wprowadzjące 1.1 Przedmiot ekonometrii
1.2 Pojęcie modelu ekonometrycznego 1.3 Klasyfikacja modeli ekonometrycznych 1.4 Czynniki i cele modelowania
2. Jednorównaniowe modele opisowe 2.1 Zapis modelu liniowego i potęgowego
2.2 Klasyczna metoda najmniejszych kwadratów (MNK)
- suma kwadratów reszt, układ równań normalnych, estymacja parametrów - warunki stosowalności i podstawowe założenia MNK
- problem współliniowości zmiennych objaśniających 2.3 Weryfikacja statystyczna
- miary dopasowania modelu (średnie błędy modelu, współczynnik determiacji, skorygowany współczynnik determinacji)
- analiza reszt (badanie autokorelacji składników losowych)
- wnioskowanie o parametrach strukturalnych modelu (błędy średnie ocen para- metrów i ich wykorzystanie, statystyka mexval)
2.4 Weryfikacja merytoryczna
- interpretacja parametrów modelu liniowego i potęgowego (przyrosty krańcowe, elastyczności, średnie elastyczności)
- ocena znaków i wielkosci parametrów
2. 5 Prezentacja i analiza wyników przykładowych modeli (dobre rady, złe przykłady) 3. Modele wielorównaniowe
3.1 Struktura powiązań i klasyfikacja wielorównaniowych 3.2 Postać struktoralna zredukowana i końcowa
3.3 Pojęcie i klasyfikacja mnożników 3.4 Modele input-output
- tablica przepływów międzygałęziowych w ujęciu ilościowym i wartoścoiwym - współczynniki techniczne i współczynniki koszrów
- model Leontiefa i jego rozwiązania w ujęciu ilościowym i wartościowym - model cen
4. Modele optymalizacyjne
3.1 Podstawy modeli programowania liniowego - elementy modelu
- metody rozwiązywania (metoda graficzna i algorytm simpleks)
3.2 Typy zbiorów rozwiązań dopuszczalnych w modelach PL i rozdaje rozwiązań.
3.3 Elementy analizy post-optymalizacyjnej.
LITERATURA:
Podstawowa:
Maddala G.S. Ekonometria, PWN
Kukuła K. (red.), Wprowadzenie do ekonometrii, PWN
Kukuła K. (red.), Badania operacyjne w przykładach i zadaniach, PWN uzupełniająca
M. Plich, Budowa i wykorzystanie wielosektorowych modeli ekonomiczno- ekologicznych, Wydawnictwo UŁ: rozdziały 3 i 4
C. Almon, The Craft of Economic Modeling. Part I (by Clopper Almon)
A. Welfe, Ekonometria, PWE
W.Grabowski, A.Welfe, Ekonometria. Zbiór zadań, PWE
2
Zasady rozliczenia kursu
1) Egzamin pisemny, na który składają się
- rozwiązywanie zadań – dwie prace kontrolne w trakcie semestru (maksymalnie 25 punktów);
- test egazminacyjny (maksymalnie 25 punktów); warunkiem przystąpienia do testu egzaminacyjnego jest zaliczenie ćwiczeń;
2) Warunkiem zdania egzaminu pisemnego jest uzyskanie co najmniej połowy maksymal- nej liczby punktów przewidzianej dla każdej z jego części.
3) Wynik punktowy egzaminu pisemnego jest korygowany punktami za frekwencję (punk- ty ujemne) i aktywność podczas ćwiczeń
- każda nieobecność na ćwiczeniach skutkuje zmniejszeniem dorobku punktowego o 5 punktów, chyba że zostanie rozliczona w trakcie dyżuru prowadzącego w terminie do 2 tygodni od momentu jej wystapienia; prowadzący ocenia jakość przygotowania do rozliczenia nieobecności w skali od 0 (brak przygotowania) do 5 (bardzo dobre przygotowanie) punktów, które odpowiednio redukują stratę punktów wynikającyh z nieobecności.
- na każdych ćwiczeniach prowadzący może przyznać do 2 punktów osobom wyróż- niającym się przygotowaniem i aktywnością podczas zajęć;
4) Ocena egazminacyjna ustalana jest w oparciu o łączną liczbę punktów uzyskanych pod- czas kursu (punkty z ćwiczeń + punkty z testu egzaminacyjnego). Maksymalna łączna liczba punktów z wynosi: 50; minimalna liczba punktów do zaliczenia kursu wynosi 25;
5) Osoba, która uzyskała zalicznie ćwiczeń i przystąpiła do testu egzaminacyjnego uzysku- je prawo do egzaminu w formie ustnej, który może zostać przeprowadzony na wniosek studenta lub prowadzącego.
