Reakcja będąca podstawą manganometrycznego oznaczania żelaza:
FeSO4 + KMnO4 + H2SO4 → Fe2(SO4)3 + MnSO4 + K2SO4 + H2O 1. zapis reakcji utleniania-redukcji w formie jonowej:
Fe2+ + MnO4- + H+ → Fe3+ + Mn2+ + H2O
2. określenie stopni utleniania pierwiastków chemicznych po stronie substratów i produktów oraz wskazanie pierwiastków, które ten stopień zmieniają:
FeII+ → FeIII+
MnVII+ → MnII+
3. zapisanie schematów utleniania i redukcji z uwzględnieniem cząsteczek lub jonów zawierających atomy, których stopień utlenienia się zmienia
Þ należy zbilansować liczby atomów każdego pierwiastka w obu schematach
(w zależności od środowiska reakcji można uzupełnić ilość atomów jonami H+, OH- i cząsteczkami H2O)
Þ należy zbilansować sumaryczny ładunek po obu stronach każdego schematu, dodając odpowiednią liczbę elektronów:
ULTENIANIE:
REDUKCJA:
4. ułożenie bilansu elektronowego
Þ liczba elektronów oddanych w procesie utleniania powinna być różna liczbie elektronów pobranych w procesie redukcji, dlatego należy pomnożyć zapisane schematy przez taką samą liczbę, po to by liczby elektronów były takie same:
5. dodanie stronami równań reakcji utleniania i redukcji
Þ liczby cząsteczek tej samej substancji oraz liczby elektronów po obu stronach równania należy skrócić:
6. zapisanie sumarycznego równania reakcji chemicznej:
7. sprawdzenie poprawności doboru współczynników stechiometrycznych
Þ należy sprawdzić, czy liczby atomów poszczególnych pierwiastków chemicznych oraz sumaryczny ładunek są takie same po obu stronach równania reakcji chemicznej:
Fe2+ + MnO4- + H+ → Fe3+ + Mn2+ + H2O
Dobieranie współczynników w reakcjach redoks /REDOKSYMETRIA
