Introductions – ćwiczenia w przedstawianiu się 1. Cele lekcji
Ogólny cel lekcji:
Uczeń doskonali sprawności słuchania i mówienia – przedstawiania się.
a) Wiadomości Uczeń zna:
formy przedstawiania się
najważniejsze pytania i odpowiedzi, które występują w prostych dialogach z obcymi osobami
komunikator „gadu gadu” lub podobny
słownictwo związane z tematem b) Umiejętności
Uczeń:
potrafi się przedstawić i zrozumieć odpowiedź rozmówcy
ćwiczy sprawność słuchania i mówienia
pyta i odpowiada na pytania w prostych dialogach
buduje i uzupełnia zdania w czasie teraźniejszym
potrafi obsługiwać komputer (szczególnie komunikator „gadu gadu” lub podobny) c) Postawy
Uczeń:
potrafi poprawnie zachować się podczas pracy z komputerem, pracy w parze i z nauczycielem
harmonijnie współpracuje z kolegami i nauczycielem
nie wstydzi się uczestniczyć w dialogach, rozmowach z kolegami lub obcymi ludźmi
2. Metoda i forma pracy
Metoda: podejście komunikacyjne, pytania-odpowiedzi, audiolingwalna, pogadanka, ćwiczebna, gramatyczno-tłumaczeniowa, praca z komputerem, burza mózgów
Forma: praca w parach i indywidualna
3. Środki dydaktyczne
Podręcznik, komputer, Internet (komunikator „gadu gadu” lub podobny)
4. Przebieg lekcji
a) Faza przygotowawcza
Nauczyciel sprawdza listę obecności, podaje temat i ogólny cel lekcji: „Nauczycie się, jak się przedstawiać i będziecie ćwiczyć proste dialogi w parach.”
b) Faza realizacyjna
1. Rozgrzewka językowa. Nauczyciel pyta: „Jakie pytania zadajecie nowym kolegom i koleżankom?” Uczniowie podają pomysły – burza mózgów. Każde zdanie jest zapisywane na tablicy po angielsku, wyjaśniane oraz zapisywane w zeszytach.
Następnie nauczyciel wskazuje kilku uczniów do przeczytania zdań na głos dla przećwiczenia wymowy. Przykładowe pytania znajdują się w załączniku (a).
2. Uczniowie wymieniają się swoimi numerami „gg”. Następnie dobierają się i siadają w parach, uruchamiają komputery oraz program „gg”. Nauczyciel pomaga w razie trudności (np. z rejestracją nowych uczniów).
3. Uczniowie zadają sobie pytania (z tablicy i inne, które wymyślą) i odpowiadają na nie po angielsku przez program „gg”. Nauczyciel sprawdza treść komunikatów i zwraca uwagę, jeśli jest nieodpowiednia. Podchodzi do każdej pary i pomaga w rozwiązywaniu ewentualnych problemów.
4. Uczniowie zamykają komputery i zmieniają partnerów rozmów, przesiadając się do innych kolegów. Zadają sobie i odpowiadają na podobne pytania, jak poprzednio z użyciem komunikatora, tym razem ustnie. Po zadaniu kilku pytań, znowu zmieniają rozmówców. Nauczyciel czuwa nad sprawnym przebiegiem rozmów, co kilka minut wydając polecenie: Change! Monitoruje pracę, poprawiając błędy uczniów.
c) Faza podsumowująca
Nauczyciel ocenia aktywność wszystkich uczniów plusami i minusami. Zadaje też pracę domową. Przypomina o konieczności przyswojenia dziś poznanych wiadomości.
5. Bibliografia
1. Michael Harris, David Mower, Anna Sikorzyńska, Opportunities Elementary, Slovakia, Pearson Longman 2005.
2. Hanna Komorowska, Metodyka nauczania Języków Obcych, Warszawa, WSIP 1999.
3. Wincenty Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa, Wydawnictwo Akademickie Żak 2003.
4. Małgorzata Rutkowska-Paszta, Uczyć lepiej i ciekawiej, Wrocław, Wersus 2002.
6. Załączniki
a) Przykładowe pytania What’s your name?
How old are you?
What music do you like?
What do you like?
What’s you favourite…?
Where do you live?
Do you have brothers or sisters? etc.
b) Zadanie domowe
Napisz 1 z dialogów, które prowadziłeś na lekcji. Zadaj przynajmniej 5 pytań.
Naucz się pytań poznanych na tej lekcji i odpowiedzi na nie.
7. Czas trwania lekcji
45 minut
8. Uwagi do scenariusza
Jest to lekcja integracyjna dla klasy pierwszej, jedna z pierwszych we wrześniu dla uczniów, którzy jeszcze słabo się znają. Lekcja musi się odbyć w pracowni komputerowej. Trzeba się upewnić, że uczniowie znają komunikator „gadu gadu” lub podobny oraz potrafią się nim posługiwać. Jeśli nie, trzeba im go wytłumaczyć oraz pomóc się w nim zarejestrować.
Najwięcej powinni pomóc uczniowie, którzy z tego typu komunikatora korzystają. Trzeba tak rozsadzić uczniów, aby w każdej parze była jedna osoba korzystająca z komunikatora „gg”.
