BIBLJOTEKA NARODOWA
KATALOG
WYSTAWY
ZBIORÓW
KARTOGRAFICZNYCH
BIBLJOTEKI
NARODOWEJ W WARSZAWIE
WARSZAWA MCMXXXIV
..
KATALOGI \VYSTAW
IV
KATALOG WYSTAWY KARTOGRAFICZNE}
CATALOGUE DE L'EXPOSITION CARTOGRAPHIQUE
BIBLIOTIIEQUE NATIONALE A VARSOVIE
CATALOGUE DE L'EXPOSITION DES COLLECTIONS
CARTOGRAPHIQUES
DE LA BIBLIOTHEQUE NATIONALE
A VARSOVIE
V A _ R S O V I E 1\1 C 1\'1 X X X I V
BIBLJOTEKA NARODOWA
KA1'ALOG WYSTAWY
ZBIORÓW
KARTOGRAFICZNYCH
BIBLJOTEKI NARODOWEJ
W WARSZAWIE
W A R S Z 1. X X X I V
'--.
-
6A'3A
DRUKARNIA TECHNICZNA SPÓ?KA AKCYJNA WARSZAWA CZACKIEGO
315 TEL.
614.67 i 277.98
AU
CONGRES I1VTERNA TIONAL
DE GEOGRAPHIE-VARSOVIE I934
*
MI?DZYNARODOW EMU
KONGRESOWI GEOGRAFICZNEMU
W \VARSZAWIE I934 R.
*
•
•
UWAGI WST?PNE - OBSERVATIONS PRELIMINAIRES.
Wystawa zbiorów kartograficznych urz?dzona zosta?a przez Bibljo-
tek? Narodow? w zwi?zku z Mi?dzynarodowym Kongresem Geograficz-
nym w Warszawie. Za?o?eniem jej jest z jednej strony zapoznanie szer-
szego ogó?u z kolekcj? map Bibljoteki Narodowej, a z drugiej zilustrowa-
nie kolei, jakie przechodzi?a w ci?gu wieków kartograf ja ziem polskich
a? do czasu odzyskania niepodleg?o?ci przez Pa?stwo Polskie. Cel ten
mo?na by?o osi?gn?? jedynie dzi?ki pomocy u?yczonej Bibljotece Na-
rodowej przez szereg pokrewnych instytucyj i osób prywatnych, które
odda?y do dyspozycji cz??? swoich zbiorów i umo?liwi?y w ten sposób
stworzenie pewnej zaokr?glonej ca?o?ci. Nale?? tutaj bibljoteki: Czarto-
ryskich w Krakowie, Uniwersytecka w Wilnie, Centralna Wojskowa, Or-
dynacji Krasi?skich oraz Publiczna w Warszawie, Archiwum Akt Daw-
nych w Warszawie oraz P. P. Jan Jakubowski i Jerzy Odrow??-Pieni??ek.
Jakkolwiek wystawa tworzy pewn? okre?lon? ca?o??, zajmuje si? bo-
wiem tylko zagadnieniem historji obrazu kartograficznego ziem polskich
do r. 1918, to jednak katalog jej nie mo?e by? traktowany (co trzeba
podkre?li? z naciskiem) jako próba bibljografji map, czy te? literatury
do dziejów kartografji polskiej. Na stworzenie wyczerpuj?cego przegl?du
map naszego kraju nie pozwala ani obecny stan bada? w tej dziedzinie,
ani tem mniej zasoby naszych zbiorów. Si?? zatem rzeczy trzeba by?o
ograniczy? si? do pewnego wyboru, t. zn. do wskazania prac najwa?-
niejszych, które zosta?y b?d? wystawione, b?d? te? obj?te samym tylko
katalogiem, je?li z tych lub innych wzgl?dów nie da?o si? pozyska? ich
orygina?ów, albo przynajmniej reprodukcyj. W tym ostatnim wypad-
ku nie podano gwiazdki przed numerem kolejnym eksponatu.
8 Poniewa? wystawa posiada, jak i wszystkie jej podobne, cele nie-
tylko dydaktyczne, lecz powinna tak?e przedstawia? si? w miar? mo?no?ci
interesuj?co, zatem przy doborze eksponatów wypad?o jedne rzeczy pod-
kre?li? silniej, a inne potraktowa? na drugim planie. St?d bierze si? ude-
rzaj?ca ju? na pierwszy rzut oka przewaga map z XVI i XVII w., podczas
gdy np. wiek XIX jest reprezentowany niewielk? w stosunku do nat??e-
nia produkcji kartograficznej liczb? map. Musimy jednak pami?ta?, ?e
mapy z tego czasu, jako niewiele si? ró?ni?ce od map wspó?czesnych, s?
mniej interesuj?ce, a pozatern jest to naogó? okres upadku kartografji
polskiej, b?d?cy nast?pstwem braku w?asnej pa?stwowo?ci.
Mapy wystawione rozsegregowano d?a .?atwo zrozumia?ych przy-
czyn na dwa dzia?y chronologiczne (mapy pochodz?ce: 1) Z czasów przed
1795 r. i 2) Z czasów po tej dacie) oraz 2 dzia?y rzeczowe (mapy: 1) ca?ej
Polski i 2) jej cz??ci). W obr?bie tych dzia?ów katalog podaje mapy
w porz?dku chronologicznym, natomiast na samej wystawie nie prze-
strzegano ?ci?le nast?pstwa chronologicznego. Tak np. mapy ca?ej Polski
z czasów przed 1795 r. zosta?y zszeregowane zale?nie od swej genezy,
t. zn. wed?ug pewnych typów filjacyjnych. I tak w obr?bie XVI i pierwszej
-
po?owie XVII stulecia zgrupowano osobno mapy pochodz?ce: 1) od
mapy Miko?aja z Kuzy; 2) od mapy Etzlauba; 3) od map Wapowskiego,
w?ród których znowu? wyró?ni? mo?na prace wzorowane: 4) na mapie
Europy Merkatora (1554); 5) na mapie Polski Grodeckiego i 6) na mapie
Polski Merkatora. W drugiej znowu? po?owie XVII w. i pierwszej
XVIII w. mamy do czynienia z mapami typu: 7) beauplanowskiego i 8)
sansonowskiego. Pewne tak?e grupy rzeczowe wyró?niono w dziale map
poszczególnych dzielnic dawnej i porozbiorowej Polski.
Opisy map obj?tych katalogiem zosta?y podane w formie mo?liwie
zwi?z?ej, starano si? przy tern jednak podawa? uwagi, obja?niaj?ce zna-
czenie poszczególnych eksponatów i ich stosunek do innych map.
Podobnie i przy podawaniu literatury przedmiotu ograniczono si?
do spisu najwa?niejszych prac z zakresu historji kartografji polskiej, uzu-
pe?niaj?c go w pewnych wypadkach wa?niejszerni publikacjami obcerni.
Komitet Wystawy Kartograficznej, pozostaj?cy w ?cis?ej ??czno?ci
z Komitetem Mi?dzynarodowego Kongresu Geograficznego, sk?ada? si?
z osób nast?puj?cych: Dr. Karol Buczek, Dyrektor Stefan Demby (prze-
wodnicz?cy), Kustosz Miko?aj Dzikowski, Prof. Jan Jakul:::owski, Dr. Bo-
les?aw Olszewicz, Prof. Dr. Stanis?aw Paw?owski, Prof. Dr. W?adys?aw
Semkowicz, Kpt. Jan Stebnowski .
•
La Bibliotheque Nationale polonaise organisa son exposition des col- 9
lections cartographiques en rapport avec le Congres G?ographique Inter-
national a Varsovie. Son intention est, d'un cót?, de faire connaitre au
public plus et endu la collection des cartes appartenant a la Bibliothequc
Nationale, et de l'autre, d'illustrer les ?tapes que traversait la cartographie
polonaise au cours des siecle? jusqu'au r?tablissement de l'Etat polonais
ind?pendant. Le second de ces buts ne put ?tre atteint que grace au
concours pr?t? aux organisateurs de l'Exposition par des instututions eon-
fraternelles et par des personnes particulieres qui ont mis a la disposi-
tion de la Bibliotlieque Nationale une partie de leurs collections, ce qui
permit de cr?er un certain ensemble harmonieux. Ce sont les Bibliothe-
ques: des Czartoryski a Cracovie, des Krasi?ski a Varsovie, Universi-
• taire a Wilno, Militaire Centrale et Municipale Publique a Varsovie, les
. Archives des Actes anciens, ainsi que MM. Jean Jakubowski et Georges
Odrow??- Pieni??ek.
Bien que l' exposition forme un certain tout nettement d?fini, car
elle ne s'occupe que de l'histoire de l'image cartographique du territoire
polonais jusqu'a 1918, son catalogue n?anmoins ne peut ?trc consid?r?
(ce qu' il faut mettre bien en ?vidence) comme un essai de bibliographie
des cartes ou bien des ouvrages sur I'histoire de la cartographie en Po-
logne. L' etat actuel des ?tudes dans ce domaine, et a plus forte raison,
les ressources des nos collections ne permettent pas de donner une revue
cornpl?te des cartes de notre pays. On a du donc, par la force m?me des
choses, se borner a une s?lection, s' est-a-dire, a la pr?sentation des tra-
vaux les plus importants qui sont expos?s (ceux-ci sont marqu?s d'un
ast?rique) ou bien indiqu?s dans le catalogue seulement, si, pour quel-
que raison, on na pas r ?ussi d'obtenir leurs originaux ou m?me leurs
reproductions.
L' exposition, comme toutes ses pareilles, vise non seculement des but s
didactiques, elle doit encore, autant que possible, interesser son public;
c'est pourquoi, en choisissant les objets a exposer, il fallait relever cer-
taines choses et mettre les autres au second plan. C' est la la source de la
pr?dorninance frappante des cartes du XVI-e et du XVII-e siecles, tan-
dis que, par exemple, le XIX-e siecle n' est repr?sent? que par une
quantit? de cartes tr es faible par rapport a l' intensite de sa production
cartographique. II faut pourtant nous rendre compte que les cartes
de cette ?poque pr?sentent moins d' int?r?t, car elles, ne diff?rent pas
beaucoup des cartes de notre ternps, et que, d'autre part, c' ?tait plutót
10 la p?riode de la d?cadence de la cartographie polonaise, r?sultant de
l'inexistance momentan?e de l'Etat polonais.
Les cartes expos?es sont reparties, pour de raisons faciles a saisir,
en deux sections chronologiques (1- jusqu'a 1795, 2- apres cette date)
et en deux sections par matieres (I - la Pologne entiere, 2- les parties
de la Pologne). A l'int?rieur de ces sections, le catalogue classe les cartes
dans leur ordre chronologique, mais a l' exposition l' ordre chronologique
n' est pas strictement observ?. Ainsi, par exemple, les cartes de la Po-
logne entiere, faites avant 1795, sont rangees dapres leur origine, c'est-
a-dire, selon leur filiation. Ainsi, pour le XVI -e et la premier? moiti? du
XVII-e ·siecles, on a group? a part les cartes derivant : I - de la carte de
Nicolas de Cusa; 2- de celle de Etzlaub; 3- des cartes de Wapowski;
parmi celles-ci, on peut distinguer les travaux model?s sur: 4- la carte
de l'Europe de Mercator (1554); 5-1a carte de la Pologne de Grodecki,
et 6- la carte de la Pologne de Mercator. D'autre part, pour la seconde
moiti? du XVII-e et pour la premier? moiti? du XVIII-e si?cles, nous
avons affaire aux cartes du type de: 7- celles de Beauplan, et 8- celles de
Sanson. On a distingu? aussi certains groupes dans la section des pro-
vinces partieulieros de l'ancienne Pologne et de la Pologne sous la do-
mination autrichienne, prussienne et russe.
Les descri ptions des cartes comprises dans le catalogue sont pr?-
sent?es de la facon la plus concise, mais on a eu en m?me temps soi n
d'y donner des notes expliquant la port?e des objets expos?s et leur
rapport aux autres cartes. De m?me, les indications bibliographiques se
r?duisent aux ouvrages les plus importants sur l'histoire de la carto-
graphie polonaise, complet?e dans certains cas des principales publica-
tions ?trangeres.
Le Comit? de l'Exposition Cartographique, fonctionnant en contact
?troit avec le Cornit? Ex?cutif du Congres G?ographique International,
est compos? comme suit: M. M. Charles Buczek, le Oirecteur St?phane
Demby (president), Nicolas Dzikowski, le Professeur Jean Jakubowski,
Boleslas Olszewicz, le Professeur Stanislas Paw?owski, le Professeur
Ladislas Semkowicz, le Capitaine Jean Stebnowski.
KAROL BUCZEK
RZUT OKA NA DZIEJE KARTOGRAFJI POL·SKIEJ.
Ziemie polskie po?o?one w ?rodku Europy, zdala od centrów kultu
ry staro?ytnej i ?redniowiecznej, pó?no bardzo, bo dopiero w czasach
Odrodzenia i Wielkich Odkry? otrzyma?y pierwsze mapy, oddaj?ce
z jakiem takiem przybli?eniem w?a?ciwy wygl?d dorzeczy Wis?y, Warty,
Niemna, D?winy ba?tyckiej, Dniestru, Bohu i Dniepru, które b?d?
obecnie s? obj?te granicami pa?stwa polskiego, b?d? te? nale?a?y do?
po schy?ek XVIII stu?ecia. Z tem wszystkiem jednak przy omawianiu
historycznego rozwoju obrazu kartograficznego tych?e obszarów cofn??
si? trzeba a? do staro?ytno?ci, wtedy ju? bowiem powsta?y pewne o nich
poj?cia, które odegra?y niema?? rol? nawet w czasach nowo?ytnych.
Zacz?? wypada oczywi?cie od dawnych Hellenów, gdy? oni pierwsi
spo?ród cywilizowanych narodów ?wiata staro?ytnego dostarczyli pew-
nych wiadomo?ci o obchodz?ccm nas terytorjum (a w?a?ciwie o jego
cz??ci po?o?onej w bezpo?redniem s?siedztwie pn. wybrze?y morza
Czarnego) i najwi?cej zdzia?ali na polu kartografji. Wobec faktu, ?e wy-
brze?a czarnomorskie zosta?y stosunkowo wcze?nie skolonizowane przez
Greków, nale?a?oby przypu?ci?, ?e znali oni dobrze kraje le??ce w ich
pobli?u. W rzeczywisto?ci spotykamy si? raczej z czem? przeciwnem,
z jednej bowiem strony same uj?cia Dniestru, Bohu i Dniepru zosta?y
przesuni?te przez geografów greckich o ca?e 2° szer. geogr. zadaleko
ku pn., a z drugiej okazuje si?, ?e nawet o dolnych biegach tych?e rzek
posiadali oni nader sk?pe i niedok?adne wiadomo?ci. Stepy obramiaj?ce
12 od pn. morza Pontyjskie i Meockie okaza?y si? zapor?, poprzez któr?
nie mog?y si? przedosta? do ?wiata greckiego wiadomo?ci o krajach po-
?o?onych dalej od wybrze?y.
Miejsce pewnych wiadomo?ci zaj??y wytwory wyobra?ni, a po cz??ci
i kosmologicznych spekulacyj. Wn?trze Europy wsch. zaludnione zo-
sta?o ró?nemi mitycznemi plemionami, rzekom za? uchodz?cym do mo-
rza Czarnego, Azowskiego i Kaspijskiego kazano wyp?ywa?, b?d? w my?l
u?wi?conej przez Arystotelesa teorji, z pot??nych gór Ryfejskich i Hi-
perborejskich, b?d? te? (Herodot z Halikarnasu) z wielkich, na dalekiej
pó?nocy le??cych jezior.
Dzi?ki zdobyczom wojennym Rzymian nad ?rednim i dolnym Du-
najem oraz ich si?gaj?cym a? po bursztynowe wybrze?a Ba?tyku stosun-
kom handlowym, zjawiaj? si? w dzie?ach autorów greckich i rzymskich
z pierwszych stuleci naszej ery pewne wiadomo?ci o ziemiach po?o?o-
nych w zlewisku morza Ba?tyckiego. Doskona?y ich przegl?d i zarazem
i kartograficzne opracowanie daje nam najwi?kszy pomnik antycznej
wiedzy geograficznej, a mianowicie nie?miertelna "Geograf ja" Klaudju-
sza Ptolemeusza z Aleksandrji (ok. ISO r. po Chr.).
Je?li chodzi o znajomo?? obszarów po?o?onych mi?dzy morzem
Ba?tyckiem z jednej, a Sudetami, Karpatami i morzem Czarnem z drugiej
strony, to dzie?o Ptolemeusza przewy?sza bezw?tpienia wszystkie wcze?-
niejsze i pó?niejsze kompendja geograficzne, dzie? Strabona, Pomponjusza
Meli, Plinjusza Starszego i Solina nie wy??czaj?c. Niestety tylko niewielk?
cz??? z po?ród wymienionych przeze? rzek, gór, ludów i miast (na obsza-
rze Polski jeden Kalisz, u Ptolemeusza Calisia) mo?na z jakiem takiem
prawdopodobie?stwem zidentyfikowa?. Wiele z podanych przez siebie
wiadomo?ci zaczerpn?? Ptolemeusz z tradycji lub od dawniejszych pi-
sarzy, st?d te? znalaz?y si? na jego mapach rzeczy zgo?a fantastyczne, jak
np. przecinaj?ce wzd?u? i wszerz ca?? Sarmacj? europejsk? (t. zn. kraj
mi?dzy Wis?? i Donem) pot??ne pasma górskie, w których zgodnie
z Arystotelesow? nauk? umie?ci? on ?ród?a znanych sobie rzek. Z gór
tych najwi?ksz? rol? odegra? pot??ny ?a?cuch, przecinaj?cy pod nazw?
gór Ala?skich, Ryfejskich i Hiperborejskich ca?? dzisiejsz? Europ?
wsch. O Sudetach i Karpatach posiada? Ptolemeusz bardzo s?abe wy-
obra?enie, niemniej przeto ?ród?a ?aby (50° zam. 50°45' szer. geogr.)
i Cisy (48°30' zam. 48°20' szer.) zosta?y przeze?, je?li chodzi o szeroko??
geogr. stosunkowo nie?le umiejscowione. B??dnie natomiast oznaczy? on
?ród?a jedynej z po?ród mo?liwych do zidentyfikowania rzeki ba?tyckiej
t. zn. Wis?y, a i uj?cie jej przesun?? on z gór? o I ?o (560 zam. 54°20')
'szeroko?ci zadaleko ku pn. Okazuje si?, ?e Ptolemeusz mia? wiadomo?ci 13
jedynie o dolnym biegu tej rzeki, a nie lepiej by? poinformowany równie?
o ukszta?towaniu wybrze?y Ba?tyku, które a? do uj?cia rz. Chronos
biegnie, wed?ug jego danych, wzd?u? równole?nika 56°, a dopiero na
wsch. od tej rzeki podnosi si? zlekka ku pn.-wsch. Poniewa? tak?e i pn.
wybrze?a morza Czarnego przesun?? on, zgodnie ze swymi poprzedni-
kami (Hipparch), o ca?e 2° szeroko?ci ku pn., zatem ró?nica mi?dzy sze-
roko?ci? geogr. uj?? Dniepru i Wis?y jest u niego do?? wierna (7°30',
zam. 7°45'). Co za? ciekawsze to, ?e tak?e ró?nica w d?ugo?ci geogr. tych
punktów (12°30' zam. 12°55') wcale dobrze odpowiada prawdziwemu
stanowi rzeczy. O wiele natomiast gorzej ni? z oznaczeniami szeroko?ci
ma si? rzecz z d?ugo?ci? geogr. Wystarczy wskaza?, ?e uj?cia Wis?y
umieszcza Ptolemeusz o 37°30' na wsch. od Gibraltaru, podczas gdy w
rzeczywisto?ci oddalenie tych punktów wynosi tylko 24° d?ugo?ci. Owa
nadwy?ka 13 ?o jest nast?pstwem znanego b??du jego map, który pole-
ga na przewi?kszeniu o zgór? 1/2 istotnej warto?ci równole?nikowej osi
morza ?ródziemnego, poci?gaj?ccm za sob? deformacj? obrazu karto-
graficznego ca?ego Starego ?wiata, a w pierwszym rz?dzie Europy.
Z "Geografj?" Ptolemeusza osi?gn??a kartograf ja grecka, a zarazem
i staro?ytna, szczytowy punkt swego rozwoju, poczem jednak rozpocz??
si? jej u padek. Dzie?o wielkiego Aleksandryjczyka posz?o w zapomnie-
nie, Rzymianie za? ma?o okazywali zmys?u dla omawianej dyscypliny.
Najwybitniejszy te?, zachowany do naszych czasów twór kartografji
rzymskiej, a mianowicie s?awna "Tabula Peutingeriana" (z IV w. ?) za-
s?uguje raczej na miano itinerarium pictum ni? karty geograficznej.
Poniewa? za? poza paroma nazwam ludów z obszaru Sarmacji nie podaje
ona ?adnych szczegó?ów o obchodz?cych nas obszarach, zatem niema
potrzeby d?u?ej si? nad ni? rozwodzi?.
Sam schy?ek staro?ytno?ci i pierwsze 7 stuleci ?redniowiecza to,
jak wiadomo, okres zupe?nego upadku geo- i kartografji. Wobec zapom-
nienia nauki o kulisto?ci ziemi mapy z tego czasu, t. zn. koliste i owalne
mappae mundi, by?y raczej obrazkami, pozbawionemi wszelkich nau-
kowych podstaw, przyczem tre?? ich czerpano z dzie? tego rodzaju, jak
Historide adversum paganos Paw?a Orozjusza (ok. 418 r.) lub Origi-
num sive etymologiarum libri Izydora z Sewilli (zmar? w 636 r.),
a wreszcie z Pisma ?wi?tego. Znan? ju? jornandesowi (po?owa VI w.)
i t. zw. Anonimowi Rawe?skiemu (po?owa VII w.) nazw? S?owian
(Sclavini) podaj? dopiero pochodz?ce z XI w. mappae minuli Lam-
berta z Sto Omer i t. zw. Cottonia?ska, nazw? za? Polski, która we-
14 sz?a w II po?owie X w. do rzeszy narodów o cywilizacji ?aci?skiej,
umieszcza poraz pierwszy na swej pochodz?cej z samego pocz?tku XIIIw.
mapie ?wiata Mateusz z Pary?a. ?wiadczy to o niebywa?ym konserwa-
ty?rnie kosmografów ?redniowiecznych, pewne bowiem wiadomo?ci
o ziemiach polskich miano na Zachodzie ju? w drugiej po?owie IX W.,
a ciesz?ce si? niebywa?em wzi?ciem Gesta Pontificum Hammaburgensium
Adama Breme?skiego (zmar? ok. 1075 r.) podawa?y sporo informacyj
o ca?ej zach. S?owia?szczy?nie.
Punkt szczytowy nie tyle rozwoju ile raczej sztuki sporz?dzania map
?wiata-wypada na czasy oko?o drugiej po?owy XIII w., z tego te? okresu
pochodz? nale??ce do najwybitniejszych reprezentantek tego typu ma-
py: Herefordzka i Ebstorfska. Ta ostatnia zw?aszcza oznacza wielki krok
naprzód, gdy chodzi o wiadomo?ci o ziemiach polskich, oprócz bowiem
znanych ju? dawniej rzek Wis?y i Odry, podaje jeszcze Niemen i D?win?,
oraz ca?y szereg miast, Rygi, Po?ocka, Smole?ska i Kijowa niewy??czaj?c
Zdobycze kartografji greckiej, które d?ugo jeszcze pozosta?y niezna-
nemi w ?wiecie ?aci?skim, starali si? przyswoi? sobie i rozwin?? uczeni
arabscy IX - XIV w. Dzi?ki za? podbojom i rozga??zionym stosunkom -
dyplomatycznym kalifów oraz dalekim wyprawom kupieckim rozporz?-
dzali oni wcale, jak na owe czasy, dok?adnerui wiadomo?ciami, nawet o tak
odleg?ych krajach, jak Ru? i Polska. Niestety nauka arabska, której tyle
zawdzi?czaj? nauki ?cis?e z astronoruj? na czele, nie mo?e poszczyci? si?
wi?kszerui sukcesami na polu kartografji i nie oddzia?a?a w najmniejszym
stopniu na dalszy rozwój tej dyscypliny. Za przyk?ad pos?u?y f tu mo?e
znana mapa ?wiata Idrisiego z I 154 r., która tylko niewiele odbiega od
ówczesnych mniszych map ?wiata, gdy chodzi o przedstawienie obcho-
dz?cych nas obszarów. Wprawdzie bowiem Idrisi posiada? wcale, jak
na owe czasy, liczne wiadomo?ci o rzekach i miastach tych krajów, nie
umia? ich jednak nale?ycie rozmie?ci?, co, wobec zniekszta?cenia wszyst-
kich nazw, pozbawia jego prac? wszelkiej realnej warto?ci.
Na ostatnie trzy stulecia ?redniowiecza przypada wspania?y rozwój
kartografji ?eglarskiej. Niestety zadziwiaj?ce sw? dok?adno?ci? zdj?cia
?eglarzy w?oskich i katalo?skich nie obj??y wogóle wybrze?y morza Ba?-
.tyckiego, ani nie oddzia?a?y w wi?kszym stopniu na rozwój kartografji
l?dowej. W rezultacie zatem obraz kartograficzny obszarów po?o?onych
mi?dzy morzami Ba?tyckiem i Czarnem nie wyniós? st?d ?adnej korzy?ci,
poza lepszem ni? u Ptolemeusza przedstawieniem wybrze?y pontyjskich.
Je?li bowiem obejmowano mapami ?eglarskiemi równie? obszary ?rodk.
i wsch. Europy, to wzorowano si? tu w du?ej mierze na wspó?czesnych
-. ."
..,'
"-
t
.;'
I ,x
,
I
#,1'