Uchwały Prezydium Naczelnej Rady
Adwokackiej
Palestra 13/5(137), 61-63
N A C Z E L N A R A D A A D W O K A C K A
A . U c h w a ły P re zyd iu m N a c z e ln e j Rady A d w o k a c k ie j
1. A D W O K AT W Y KO NUJĄ CY ZAWÓD W ZESPO LE MA SW O JĄ S IED ZIB Ę W S IE D Z IB IE ZESPO ŁU (ART. 67 UST. 2 U .O U .A .). N IE ZM IEN IA TEGO O K O LICZN O ŚĆ SKIERO W A N IA AD W O K ATA DO N A LEŻĄ CEG O DO TEGO ZESPO ŁU DYŻURNEGO P U N K TU POM OCY PR A W N EJ, N IE MA BOW IEM PR ZY N A LEŻN O ŚC I ADW OKATA DO DYŻURNEGO PU N K T U POM OCY P R A W N E J O D RĘBN EJ OD PR ZY N A LEŻN O ŚC I ADW OKATA DO ZESPOŁU. SK IER O W A N IE CZŁONKA ZESPO ŁU DO DYŻURNEGO PU N K T U POM OCY PR A W N E J JE S T W EW NĘTRZNĄ SPR A W Ą ZESPOŁU, REG U LO W A NĄ P R Z E Z
SAM ZESPÓ Ł (JEGO K IE R O W N IK A BĄDŹ ZEBRANIE). (uchw ała P re zy d iu m N aczelnej R ady A dw okackiej z dnia 6 m a rc a 1969 r.) F re zy d iu m N aczelnej R ady A dw ok ack iej, po rozpoznaniu sp raw y z odw ołania Z espołu A dw okackiego w L. od u ch w a ły R ady A dw okackiej w Z. z dn ia 25 stycz nia 1969 r. co do p rze n iesien ia siedziby adw . T.Z.,
p o s t a n o w i ł o : z ask arżo n ą u ch w ałę R ady A dw okackiej w Z. uchylić.
U z a s a d n i e n i e
A dw. T.Z. je st członkiem Z espołu A dw okackiego w L. Z espół te n m a dyżurny p u n k t pom ocy p ra w n e j w K., w k tó ry m z a tru d n ie n i byli skłóceni ze sobą adw . Z, i adw . P. W zw iązku ze złym i s to s u n k a m i z ad w o k a tem P., ad w o k a t U. zgłosił w niosek o p rze n iesien ie go do Z. lu b do L.
R ada A d w o k ack a w Z. u ch w a łą z d n ia 25.1.1969 r. przeniosła siedzibę adw . T.Z z dyżurnego p u n k tu pom ocy p ra w n e j w K. do Zespołu A dw okackiego N r 1 w L. P ow yższą u ch w ałę zask arży ł Z espół A dw o k ack i w L.
P re zy d iu m NRA zważyło, co n astęp u je:
A d w o k at w y k o n u jąc y zawód w zespole m a sw oją siedzibę w siedzibie zespołu (art. 67 ust. 2 u. o u.a.). Nie zm ienia tego okoliczność sk ie ro w a n ia ad w o k a ta do należącego do tego zespołu dyżurnego p u n k tu pom ocy p ra w n e j, n ie m a bow iem przyn ależn o ści a d w o k a ta do dyżurnego p u n k tu pom ocy p ra w n e j od ręb n ej od przyn ależn o ści a d w o k a ta do zespołu. S k iero w an ie członka zespołu do dyżurnego p u n k tu pom ocy p ra w n e j je s t w e w n ę trz n ą sp ra w ą zespcłu, reg u lo w a n ą przez sam zespół (jego k ie ro w n ik a b ąd ź zebranie).
P om inięcie tej zasady spow odow ało, że:
1) R ada A d w okacka n ajzu p e łn ie j zbędnie po stan o w iła „p rz en ie ść” adw . Z. do Zespołu N r 1 w L., skoro ju ż od d aw n a był on członkiem tegoż Z espołu;
2) Zespół w L. b ezpodstaw nie k w estio n o w ał zasadność z a tru d n ie n ia w Z e spole swego ak tu aln e g o członka — adw . Z.
62 N a c z e l n a R a d a A d w o k a c k a N r 5 (137)
Je śli chodzi o m e ry to ry c zn e z a ła tw ien ie sp ra w y , to — a b s tra h u ją c zarów no od decyzji R ady A dw okackiej w sto su n k u do adw . Z. p o d ję tej na p o d staw ie a rt. 78 u. o u.a., ja k i cd toczącego się p rze ciw n ie m u p o stę p o w an ia d y scy p lin arn eg o — w a k tu a ln e j jeszcze w tej chw ili sy tu a cji, w obec an tag o n izm u m iędzy dw om a członkam i Zespołu adw . Z. a adw . P., Z espół A dw o k ack i w L. pow in ien d la u n ik n ięcia n iep o trzeb n y c h zajść oddelegow ać jednego z nich do D P P P w K., a d ru giego z a tru d n ić w L. albo też, w ra z ie istn ie n ia k u tem u p odstaw , w y ciąg n ąć w sto su n k u do nich ko n sek w en cje p rze w id zia n e w § 19 rozp. w sp ra w ie zespo łów adw okackich.
Z pow yższych w zględów postan o w io n o ja k w se n te n c ji.
2. ZA TA R C IE S K A ZA N IA ZGOD NIE Z P R Z E P IS E M ART. 106 U. O U.A. N A S T Ę P U JE Z MOCY PRAW A PO S PE Ł N IE N IU W ARUNKÓW W TYM P R Z E P IS IE
PR ZEW ID ZIA N Y C H .
ORGANEM W ŁAŚCIW YM DO STW IER D ZEN IA ZA TA R CIA SK A Z A N IA P R Z E W ID ZIA N EG O W ART. 1C6 U. O U.A. JE S T RADA ADW OKACKA, KTÓRA P O D E JM U JE U CHW AŁĘ Z URZĘDU (§ 33 REGULAM INU RAD ADW O
K A CKICH).
(uchw ała P re zy d iu m N aczelnej R ady A dw okackiej z d n ia 6 m a rc a 1969 r.) P re zy d iu m N aczelnej R ady A dw ok ack iej, po ro zpoznaniu p ism a R ady A dw o k ac k ie j w W arszaw ie z dnia 25.11.1969 r. w sp ra w ie za ta rc ia sk a z a n ia p rze w i dzianego w a r t. 106 u. o u.a.,
p o s t a n o w i ł o : na p o d sta w ie a rt. 55 ust. 1 p k t 4 u. o u.a. w y jaśn ić, że:
1. z a ta rc ie sk a z a n ia zgadnie z p rze p isem a rt. 106 u. o u.a. n a s tę p u je z mocy p r a w a po sp e łn ie n iu w aru n k ó w w ty m przepisie przew id zian y ch ;
2. organem w łaściw y m do stw ie rd z en ia z a ta rc ia skazania p rzew idzianego w a rt. 106 u. o u.a. je st r a d a adw okacka, k tó ra p o d ejm u je uchw ałę z u rz ę du (§ 33 re g u la m in u r a d adw okackich).
U z a s a d n i e n i e
R ad a A dw okacka w W arszaw ie zw róciła się do P rezy d iu m NRA o w y ja śn ie n ie w try b ie a r t. 55 p k t 4 u. o u.a. n a stę p u ją c y c h k w estii:
„1) Czy za ta rc ie sk a za n ia — przy sp ełn ien iu w aru n k ó w p rze w id zia n y ch w a rt. 106 u. o u.a. — n a s tę p u je w drodze orzeczenia ko m isji d y sc y p lin a r nej, czy też uch w ały ra d y ad w o k a ck ie j?
2) Czy z a ta rc ie n a s tę p u je w yłączn ie n a w niosek, czy też m oże być d o konane z u rz ę d u ? ”
W ątpliw ość z a w a rtą w p y ta n iu p ierw szy m w y ja ś n ia dostatecznie p rze p is § 33 re g u la m in u ra d adw okackich, o czym św iadczy sfo rm u ło w an ie: „po stw ie rd z en iu p rze z ra d ę ad w o k ack ą z a ta rc ia ” . W y k ład n ia sem antyczna- tegO' p rze p isu w y ra źn ie w sk a z u je na to, że org an em pow ołanym do stw ie rd z en ia za ta rc ia je s t ra d a a d w okacka. P rz ep is te n zresztą został w p ro w ad zo n y do obow iązującego od 1967 r. re g u la m in u ra d adw o k ack ich w zw iązku z ró żn o ro d n ą p ra k ty k ą i m ia ł n a celu w łaśn ie u je d n o lic en ie p o stęp o w an ia w tym zakresie.
N r 5 (137) g: o s y d o u c h w a ł y P l e n u m N R A w s p r a w i e r o z m i e s z c z . a d w o k a t ó w 63
Z ag ad n ien iem nieco b ard z iej złożonym je s t p ro b lem , czy za ta rc ie sk a za n ia n a s tę p u je na w niosek zain tereso w an eg o , czy też z urzędu.
W ątpliw ości sw e R ada A d w okacka w W arszaw ie opiera w szczególności na ty m , że u staw o d aw stw o o ad w o k a tu rze n ie w yp o w iad a się w y ra ź n ie w te j m ie rze, pom ocnicze zaś w y k o rz y sta n ie p rze p isu k.p.k. (art. 496—499) p rze m aw ia ło b y — zdaniem te jże R ady — za poglądem o d ziała n iu na w niosek.
W zw iązku z pow yższym i w ątp liw o ściam i należy p rz e d e w szy stk im w y jaśn ić, że § 1 rozp. w sp raw ie postęp, dyscypl. przeciw ko adw . i aplik. adw . odw ołuje się do przepisów kodeksu p o stęp o w an ia karn eg o je d y n ie w za k re sie p o stę p o w a nia, a zatem tylk o w zak resie procesow ym , jeżeli odpow iedniej k w estii nie n o r m u ją przepisy o adw o k atu rze. Z a ta rc ie sk a za n ia zaś je st in sty tu c ją p ra w a m a te rialn e g o , a nie form alnego i dlatego odpow iedzi na p rze d staw io n e w yżej w ą t pliw ości nie należy posizukiwać an i w ro zporządzeniu w sp raw ie p o stę p o w an ia dy scy p lin arn eg o przeciw ko adw . i apl. adw . an i tym b ard z iej w k p.k. W yłącznie dec y d u ją cą je s t tu w y k ła d n ia p rze p isu a rt. 106 u. o u.a. P rzepis te n — odm iennie niż np. a rt. 90 § 1 k,k. — p o słu g u je się pojęciem : „n a stę p u je z a ta rc ie sk a z a n ia ”, co pro w ad zić m u si do w n iosku o z a ta rc iu sk a za n ia ipso iu re, jeżeli oczyw iście zo sta ły sp ełn io n e w a ru n k i w y m ienione w o m aw ianym p rzep isie a rt. I OS.
Dla w sk az an ia na te n d en c je rozw ojow e p ra w a należy zw rócić u w ag ę na to że w niesiony pod o brady S ejm u p r o je k t k.k. p rz y jm u je w a rt. 111 § 1, że z a ta r cie sk a za n ia n a stę p u je z m ocy p ra w a , oczywiście po upływ ie odpow iedniego okresu.
R ozum ow anie pow yższe p ro w a d zi do w n io sk u , że in sty tu c ja z a ta rc ia sk azan ia p rze w id zia n a w a rt. 106 u. o u.a. pociąga za sobą s k u tk i z m ocy sam ego p ra w a i d latego stw ierd zen ie przez ra d ę ad w o k ack ą tego fa k tu przez zb ad an ie, czy ziściły się w a ru n k i przew idziane w ty m przep isie, n a s tę p u je z urzędu.
Z ty c h przyczyn należało w y ja śn ić ja k na w stępie.
B.
G lo s y d o U c h w a ły Plenum N a c z e ln e j Rady A d w o k a c k ie j,
d o ty c z q c e j w y ty czn ych w s p ra w ie ro z m ie s z c z e n ia a d w o k a tó w
i w y z n a c z a n ia siedzib
(„Palesłra“ z 1968 r. nr 10). G L O S A I
W u ch w ale p rag n ę zw rócić uw agę je d y n ie na jej drd b n y fra g m e n t, k tó ry je d nak, ja k m i się w y d aje, je s t isto tn y , choć k o n tro w e rsy jn y zarazem . C hodzi m i m ianow icie o tezy w y rażo n e w p k t V III i IX tejże uchw ały.
U chw ała stw ierd za, że osoby w y m ien io n e w a rt. 65 ust. 1 i 2 u. o u.a., a w ięc za jm u jąc e sta n o w isk a sędziów i p ro k u ra to ró w , w iec ep ro k u rato ró w lu b p o d p ro k u rato ró w , m a ją praw o do uzy sk an ia w p isu na listę adw okatów , co — zdaniem NRA — nie m oże być id e n ty fik o w an e z obow iązkiem w pisu w o k ręg u te j izby ad w o k ack iej, k tó rą sam u b ie g ają cy się o w pis w skaże.
Ja k o je d y n y z re sztą arg u m e n t na p o tw ie rd z en ie tej tezy u ch w a ła NRA pow o łu je się na b rzm ien ie a rt. 79 u. o u.a., w k tó ry m to a rty k u le u staw o d aw ca za g w a
