Nauczanie teorii i technologii informacji geograficznej na studiach geograficznych na Uniwersytecie Jagiellońskim: uwarunkowania i perspektywy

ROCZNIKI GEOMATYKI 2008 m TOM VI m ZESZYT 5

NAUCZANIE TEORII I TECHNOLOGII INFORMACJI

GEOGRAFICZNEJ NA STUDIACH GEOGRAFICZNYCH

NA UNIWERSYTECIE JAGIELLOÑSKIM:

UWARUNKOWANIA I PERSPEKTYWY

TEACHING GEOGRAPHIC INFORMATION SCIENCE

AND TECHNOLOGY AT GEOGRAPHICAL STUDIES

AT THE JAGIELLONIAN UNIVERSITY:

CONSTRAINTS AND PERSPECTIVES

Jacek Kozak

Zak³ad Systemów Informacji Geograficznej, Kartografii i Teledetekcji, Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagielloñskiego

S³owa kluczowe: teoria i technologia informacji geograficznej, geografia, nauczanie, u¿ytkowanie informacji geograficznej, infrastruktura danych przestrzennych, INSPIRE Keywords: Geographic Information Science and Technology, geography, teaching, use of geographic information, spatial data infrastructure, INSPIRE

Wstêp

Od kilkudziesiêciu ju¿ lat geografowie aktywnie wspó³uczestnicz¹ w rozwijaniu najpierw systemów informacji geograficznej (GIS), a obecnie teorii i technologii informacji geogra-ficznej (Geographic Information Science and Technology, GI S&T). Historia rozwoju GI S&T to w znacznej czêœci historia wpisana w ostatnie pó³wiecze geografii. Jednym z fundamen-tów rozwoju teorii i technologii informacji geograficznej by³y prace z zakresu tzw. geografii iloœciowej, prze¿ywaj¹cej rozkwit w latach szeœædziesiatych ubieg³ego wieku, a tak¿e zainte-resowanie geografów analizami przestrzennymi, wynikaj¹ce z formowania siê nowego po-dejœcia w badaniach przestrzennych w po³owie XX wieku (np. Schaefer, 1953). Na tych polach szczególnie imponuj¹cy jest dorobek geografów anglosaskich (Coppock, Rhind, 1991), ale warto w tym kontekœcie wspomnieæ tak¿e geografów szwedzkich, np. prace Torstena Hägerstranda nad dyfuzj¹ przestrzenn¹ i dorobek oœrodka geograficznego Uniwersytetu w Lund.

W Polsce œwiadomoœæ rozwoju GI S&T na œwiecie do lat osiemdziesi¹tych ubieg³ego wieku by³a wœród geografów stosunkowo niska, szczególnie poza œrodowiskiem kartogra-fów oraz geograkartogra-fów wykorzystuj¹cych w swoich badaniach teledetekcjê. Tym niemniej, geografowie polscy stykali siê i wspó³pracowali z wybitnymi przedstawicielami dyscypliny z

krajów zachodnich (np. Chojnicki, Marble, 1973). Nie prze³o¿y³o siê to jednak na kszta³t programów nauczania geografii uniwersyteckiej. Radykalna zmiana nast¹pi³a w latach 90. XX wieku, kiedy to teoria i technologia informacji geograficznej sta³a siê przedmiotem zain-teresowania geografów, dostarczy³a powszechnie u¿ywanych narzêdzi, a tak¿e zaczê³a byæ wyk³adana na studiach geograficznych jako osobny przedmiot. Wœród oœrodków geogra-ficznych w Polsce, Uniwersytet Jagielloñski by³ jednym z pionierów i promotorów wprowa-dzenia zagadnieñ z tego zakresu do programu studiów geograficznych (Widacki, 2004).

Ostatnie lata to okres b³yskawicznego rozwoju rynku danych geograficznych, o czym œwiadczy na przyk³ad bogactwo dostêpnych w internecie archiwów danych satelitarnych, lotniczych i spadek cen ró¿nego typu danych. Jednoczeœnie coraz wyraŸniej rysuj¹ siê per-spektywy formowania efektywnych infrastruktur danych geograficznych. Wydawa³oby siê, ¿e jest to idealna sytuacja dla geografii. Tym niemniej, uwa¿ny ogl¹d ostatnich lat rozwoju teorii technologii informacji geograficznej œwiadczy o tym, ¿e rosn¹cy nacisk k³adziony jest na technologiczne aspekty dyscypliny (Rana, Sharma, 2006), a dominacjê w niej przejmuj¹ przedstawiciele nauk technicznych. Stawia to pytanie, jaka powinna byæ przysz³a rola geo-grafii w kszta³ceniu w zakresie teorii i technologii informacji geograficznej, i czy w ogóle geografia jak¹œ rolê w tym zakresie w przysz³oœci bêdzie jeszcze odgrywaæ? Artyku³ jest prób¹ refleksji na ten temat, opart¹ o kilkunastoletnie doœwiadczenia autora na polu nauczania teorii i technologii informacji geograficznej.

Historia i doœwiadczenia w nauczaniu

teorii i technologii informacji geograficznej

na kierunku geografia na Uniwersytecie Jagielloñskim

Jak zaznacza Widacki (2004), tradycja nauczania w zakresie kartografii, topografii, tele-detekcji i fotointerpretacji torowa³a drogê do wspó³czesnego nauczania w zakresie teorii i technologii informacji geograficznej w ramach geografii uniwersyteckiej. Nawi¹zywa³o ono równie¿ do metod analiz przestrzennych od dawna stosowanych w geografii, tak wiêc zajê-cia z tej dziedziny nie pojawi³y siê w pró¿ni (Widacki, 2004).

Na Uniwersytecie Jagielloñskim pierwsze zajêcia z GI S&T odby³y siê w roku akademic-kim 1992/1993, w skromnym pocz¹tkowo wymiarze godzin. Uruchomienie kursów w wiêk-szym zakresie nie by³o mo¿liwe z kilku wzglêdów: braku odpowiednio licznej kadry, braku sprzêtu komputerowego oraz oprogramowania. W pocz¹tkowej fazie u¿ywano do zajêæ pro-gramu IDRISI, jeszcze w wersji DOS.

W 1995 roku Uniwersytet Jagielloñski uzyska³ w ramach programu TEMPUS œrodki na projekt Applications of GIS in Environmental Studies, które umo¿liwi³y zakup sprzêtu kom-puterowego (stacje robocze przeznaczone do pracy w systemie Windows NT) oraz oprogra-mowania GIS wysokiej klasy (m. in. Erdas Imagine, ArcView oraz ArcInfo). Projekt pozwo-li³ jednak przede wszystkim na pierwsz¹, gruntown¹ przebudowê programu nauczania, pro-wadzon¹ we wspó³pracy z partnerami zagraniczymi (Manchester Metropolitan University oraz Paris-Lodron Universität Salzburg). Do elementów nowego programu nale¿a³y nastêpu-j¹ce elementy:

m liniowy uk³ad trzech kursów, w pierwszej wersji przewidzianych na 180 godzin na-uczania, od kursu podstawowego po zaawansowane, na potrzeby których opracowa-ny zosta³ podrêcznik (Widacki, 1997) oraz skrypt do æwiczeñ (Kozak, 1997),

m wprowadzenie krótkiego bloku zajêæ terenowych, z elementami pomiarów przy u¿y-ciu nawigacji satelitarnej (w ramach kursu Æwiczenia terenowe z geografii fizycznej kompleksowej),

m wprowadzenie zajêæ praktycznych (krótkie wizyty w przedsiêbiorstwach zajmuj¹-cych siê technologi¹ informacji geograficznej),

m wprowadzenie elementów e-learningu (przygotowany zosta³ zestaw materia³ów do pracy on-line; EnviroGIS, 1998).

Wypracowana struktura programu nauczania wykorzystywana by³a bez wiêkszych zmian przez prawie 10 lat, jakkolwiek modyfikacjom, czêsto bardzo istotnym podlega³y same kursy. Pocz¹tkowo, kursy te wchodzi³y w ca³oœci w sk³ad kursów fakultatywnych, wy-bieranych przez studentów, a zajêcia te cieszy³y siê zwykle znacznym zainteresowaniem. W zale¿noœci od poziomu, wybierane by³y przez oko³o 50% studentów geografii, g³ównie specjalizuj¹cych siê w geografii fizycznej, a tak¿e (sporadycznie) studentów innych kie-runków. Z uwagi na zaliczenie zagadnieñ teorii i technologii informacji geograficznej do tzw. minimum programowego w 1998 roku (Widacki, 2004), kurs podstawowy z tego zakresu uzyska³ nied³ugo póŸniej status zajêæ obligatoryjnych dla drugiego roku studiów na kierunku geografia. W tym samym czasie Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ (IGiGP) oferowa³ te¿ inne kursy obligatoryjne, które porusza³y zagadnienia pokrewne lub wchodz¹ce w sk³ad teorii i technologii informacji geograficznej. By³y to Kartografia i topografia oraz Teledetekcja œrodowiska.

W 2004 roku Zak³ad Systemów Informacji Geograficznej IGiGP UJ uruchomi³ studia podyplomowe z GI S&T, prowadzone w ramach sieci uniwersytetów UNIGIS (Widacki, 2004; Longley i in., 2006, s. 451; UNIGIS International Association, 2008). Program tych studiów jest to¿samy z programem dwuletnich studiów magisterskich, prowadzonych w ramach sieci UNIGIS przez Uniwersytet w Salzburgu. Na program ten sk³ada siê kilkanaœcie modu³ów obligatoryjnych i opcjonalnych, obejmuj¹cych szeroki zakres zagadnieñ z teorii i technologii informacji geograficznej, w nauczaniu natomiast wykorzystywane s¹ g³ównie metody e-learningu.

W po³owie obecnej dekady rozpoczêto w IGiGP prace nad zasadnicz¹ reform¹ studiów geograficznych – mia³a ona wprowadziæ profilowane specjalnoœci studiów geograficznych oraz przygotowaæ IGiGP do wprowadzenia studiów trzystopniowych, zgodnie z wymogami tzw. Procesu Boloñskiego1_{. W tym te¿ czasie, zgodnie z ide¹ Procesu Boloñskiego, z} inicja-tywy prof. dr hab. Wojciecha Widackiego przygotowano propozycjê studiów uzupe³niaj¹-cych magisterskich z geografii ze specjalnoœci¹ Systemy Informacji Geograficznej. Propozy-cja ta zosta³a zaakceptowana, a uruchomienie tych studiów zaplanowano na rok akademicki 2008/2009. W 2007 roku, na rok przed uruchomieniem studiów, w IGiGP przeprowadzono istotn¹ zmianê strukturaln¹: dwa zak³ady (Zak³ad Kartografii i Teledetekcji oraz Zak³ad Syste-mów Informacji Geograficznej) po³¹czono w jedn¹ jednostkê (Zak³ad SysteSyste-mów Informacji Geograficznej, Kartografii i Teledetekcji). Jednym z g³ównych zadañ nowego Zak³adu sta³o siê odpowiednie zreformowanie programu studiów w zakresie teorii i technologii informacji 1 _{Procesem Boloñskim okreœlane s¹ zmiany w europejskim obszarze szkolnictwa wy¿szego, polegaj¹ce}

przede wszystkim na wprowadzeniu studiów trzystopniowych (studia licencjackie, magisterskie, dokto-ranckie) oraz na ujednoliceniu zasad wyceny pracy studentów, przede wszystkim poprzez tzw. europejski systemu punktów kredytowych (ECTS). Zmiany te maj¹ w za³o¿eniu uelastyczniæ edukacjê na poziomie wy¿szym oraz u³atwiaæ mobilnoœæ studentów, zarówno w skali krajowej, jak i miêdzynarodowej (Kraœniew-ski, 2006).

geograficznej, zwi¹zane z uruchomieniem studiów uzupe³niaj¹cych magisterskich z geografii ze specjalnoœci¹ Systemy Informacji Geograficznej. Reforma ta objê³a równie¿ nauczanie na poziomie licencjackim. W pracach nad reform¹ studiów istotne by³y modele kszta³cenia przyjête w Polsce i na œwiecie oraz ograniczenia instytucjonalne i prawne wystêpuj¹ce w nauczaniu uniwersyteckim, przedstawione pokrótce w kolejnych rozdzia³ach.

Modele edukacji teorii i technologii informacji geograficznej

Na rynku polskim wspó³istniej¹ ró¿norodne modele kszta³cenia w dziedzinie teorii i techno-logii informacji geograficznej, poni¿ej wymienione zosta³y niektóre z nich. Najobszerniejszy zakres maj¹ studia prowadzone w ramach kierunku geodezja i kartografia; jako przyk³ady mog¹ s³u¿yæ oferta studiów na Akademii Górniczo-Hutniczej (Wydzia³ Geodezji Górniczej i In¿ynierii Œrodowiska Akademii Górniczo-Hutniczej, 2008) lub Politechnice Warszawskiej (Wydzia³ Geo-dezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, 2008). Studia w tym zakresie, czêsto znacznie rozbudowane, prowadzone s¹ tak¿e na uczelniach rolniczych; wspó³czesny stan kszta³cenia na wydzia³ach leœnych Szko³y G³ównej Gospodarstwa Wiejskiego, obecnego Uniwersytetu Rolni-czego w Krakowie oraz Uniwersytetu PrzyrodniRolni-czego w Poznaniu przedstawiaj¹ szczegó³owo Olenderek i Olenderek (2004), Wê¿yk i Kozio³ (2004) oraz Strzeliñski (2004).

W polskich oœrodkach uniwersyteckich kszta³cenie w zakresie teorii i technologii informa-cji geograficznej na kierunku geografia jest zró¿nicowane pod wzglêdem zakresu zagadnieñ oraz rangi (Widacki, 2004). Na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza GI S&T nauczane jest w ramach istniej¹cej od kilku lat specjalnoœci o nazwie Geoinformacja (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, 2008). Z kolei na przyk³ad na Uniwersytecie Warszawskim realizowany jest ob-szerny zakres zagadnieñ w ramach specjalizacji z teledetekcji na studiach uzupe³niaj¹cych ma-gisterskich (np. Katedra Geoinformatyki i Teledetekcji, 2008), a tak¿e kartografii.

Obecnie, z uwagi na olbrzymi zakres materia³u, nawet pobie¿na analiza modeli kszta³cenia GI S&T na œwiecie by³aby zadaniem trudnym. Tym niemniej, punktem odniesienia mo¿e byæ niedawno opublikowane opracowanie GI S&T Body of Knowledge (University Consortium for Geographic Information Science, 2006), przedstawione tak¿e w skrótowej formie w litera-turze polskiej (GaŸdzicki, 2006). Jest to wszechstronne przedstawienie zagadnieñ teorii i tech-nologii informacji geograficznej, s³u¿¹ce wypracowywaniu dopasowanych do indywidual-nych potrzeb modeli edukacji. GI S&T Body of Knowledge (dalej BoK) staje siê powoli po-wszechnie przyjmowanym na œwiecie standardem. Wyznaczaj¹c obecne granice tego, czym jest GI S&T, pozwala zorientowaæ siê twórcom programów studiów, na ile ich model kszta³-cenia spe³nia wspó³czesne wymogi w tym zakresie.

Ograniczenia

Wprowadzenie nowych treœci programowych powinno uwzglêdniaæ zarówno idealny model docelowy, jak i realia, w których program jest wprowadzany. Realia – to przede wszystkim ograniczenia formalne (minima programowe, przewidywana maksymalna liczba godzin zajêæ) oraz instytucjonalne (np. liczebnoœæ kadry dydaktycznej i jej kompetencje). Ograniczenia instytucjonalne wynikaj¹ najczêœciej z braków finansowych (np. niewystar-czaj¹ce œrodki na nowe etaty, nieodpowiednia wysokoœæ uposa¿eñ akademickich, obecnie ca³kowicie niekonkurencyjnych w stosunku do zatrudnienia poza uczelniami). Ograniczenia

formalne zawarte s¹ m.in. w dokumentach, zgodnoœæ z którymi jest dla wprowadzanego programu studiów (lub jej czêœci) warunkiem akceptacji przez komisje akredytacyjne. Przede wszystkim chodzi tu o minima programowe.

Minima programowe dla kierunku geografia (Biuletyn Informacji Publicznej, 2008) by³y opracowywane kilka lat temu. Treœci zaliczane do teorii i technologii informacji geograficz-nej rozdzielaj¹ one na trzy przedmioty (systemy informacji geograficzgeograficz-nej, kartografia i topo-grafia oraz teledetekcja), od wielu lat wspó³istniej¹ce ze sob¹ na kierunku geotopo-grafia (patrz np. Widacki, 2004). W chwili obecnej podejœcie reprezentowane w minimach programowych nale¿y oceniæ jako konserwatywne, zachowawcze, dezintegruj¹ce ca³oœæ wiedzy w zakresie GI S&T na trzy niepowi¹zane ze sob¹ dyscypliny (jakkolwiek wszystkie trzy podkreœlaj¹ znaczenie umiejêtnoœci wykorzystania komputera do przetwarzania danych geograficznych). Co wiêcej, minima geograficzne wyraŸnie nie doceniaj¹ znaczenia GI S&T dla formowania nowoczeœnie myœl¹cych geografów – np. w profilu absolwenta studiów zarówno pierwsze-go, jak i drugiego stopnia brak wzmianki o umiejêtnoœciach korzystania z technologii infor-macji geograficznej, a treœci w tym zakresie wymieniane s¹ wy³¹cznie na studiach stopnia pierwszego. Poniewa¿ minima ministerialne maj¹ charakter wzglêdnie trwa³y, a wiêc si³¹ rzeczy nie uwzglêdniaj¹ zmian, jakie zachodz¹ w tej dynamicznie rozwijaj¹cej siê dziedzinie.

Nowy model studiów z teorii i technologii informacji

geograficznej na kierunku geografia

Prace nad studiami uzupe³niaj¹cymi magisterskimi o specjalnoœci GI S&T w IGiGP UJ prowadzono wiêc opieraj¹c siê o znajomoœæ ró¿nych modeli kszta³cenia wystêpuj¹cych w Polsce oraz zakres dyscypliny prezentowany w BoK, a tak¿e w nawi¹zaniu do istniej¹cych ograniczeñ. Korzystano te¿ z doœwiadczeñ w³asnych – w tym tak¿e zwi¹zanych z prowa-dzeniem studiów UNIGIS oraz z obecnym uczestnictwem w projekcie Tempus, którego celem jest wypracowanie nowego programu nauczania w zakresie GI S&T na kierunku geodezja w Chorwacji (Geographic Information Science and Technology in Croatian Higher Education, 2008).

Zarysowanie modelu studiów wynikaæ powinno z analizy dostêpnych materia³ów, ale tak¿e z próby sformu³owania odpowiedzi na dwa wstêpne, niezwykle istotne pytania:

1. Do kogo adresowana jest oferta studiów? 2. Jaki jest po¿¹dany profil absolwenta?

OdpowiedŸ na pytanie pierwsze brzmi nastêpuj¹co: do dobrze zmotywowanych absol-wentów wiêkszoœci kierunków studiów maj¹cych punkty styczne z geografi¹, geodezj¹ lub informatyk¹. Nie wyklucza siê wiêc z góry osób np. po studiach technicznych lub informa-tycznych, ze stosunkowo niskim poziomem wiedzy geograficznej, ale te¿ i po licencjackich studiach przyrodniczych lub humanistycznych, czêsto o niskim poziomie kompetencji tech-nicznych. Podejœcie takie jest, po pierwsze, zgodne z duchem Procesu Boloñskiego, po drugie, daje mo¿liwoœæ doboru zespo³u magistrantów o zró¿nicowanych kompetencjach i, dziêki temu, realizowania nieszablonowych, wykraczaj¹cych poza ramy pojedynczych dys-cyplin problemów badawczych. S¹ te¿ i oczywiste mankamenty takiego podejœcia – np. koniecznoœæ uwzglêdnienia niejednakowego poziomu wiedzy kandydatów i koniecznoœæ uzu-pe³nienia przez nich podstawowych ró¿nic programowych.

Po¿¹dany profil absolwenta studiów mo¿na w zasadzie streœciæ w jednym zdaniu: umiejêt-noœæ wykorzystywania ró¿norakich aspektów teorii i technologii informacji geograficznej do rozwi¹zywania problemów natury geograficznej (przestrzennej), po³¹czona z umiejêtnoœci¹ re-fleksji nad tym, w jaki sposób technologia informacji geograficznej determinuje postêpowanie badawcze i dzia³ania praktyczne na ka¿dym ich etapie. Ta kwestia poruszona jest te¿ poni¿ej, gdzie odniesiono problem studiów z GI S&T do kwestii budowy infrastruktur danych geogra-ficznych i za³o¿eñ dyrektywy INSPIRE.

Opracowany program nauczania (Cio³kosz i in., 2008) stanowi pewien kompromis po-miêdzy modelem idealnym a ró¿norodnymi wymienionymi wy¿ej ograniczeniami (rysunek). Zasadnicze zmiany, jakie nast¹pi³y w porównaniu z modelem przyjêtym wczeœniej w IGiGP, to wprowadzenie na poziomie licencjackim jednego obszernego kursu z zakresu GI S&T oraz przesuniêcie œrodka ciê¿koœci nauczania z trzeciego roku studiów 5-letnich na pierwszy rok studiów magisterskich.

Obligatoryjny kurs wprowadzony na poziomie licencjackim, na pierwszym roku (Geoin-formatyka) obejmuje podstawowy zakres wiedzy i ma na celu zapewniæ wype³nienie mini-sterialnych minimów dla kierunku geografia z systemów informacji geograficznej, kartogra-fii i topograkartogra-fii oraz teledetekcji. Wprowadzenie przedmiotu integruj¹cego rozproszon¹ do tej pory wiedzê (na ró¿nych uczelniach czêsto realizowan¹ przez ró¿ne jednostki) ma charakter doœæ radykalnej innowacji. Jej efekt oceniæ bêdzie mo¿na po kilku latach prowadzenia nowe-go programu.

Rysunek. Schemat programu nauczania z teorii i technologii informacji geograficznej na studiach geograficznych w IGiGP UJ

Przesuniêcie œrodka ciê¿koœci nauczania z trzeciego roku studiów 5-letnich na pierwszy rok studiów magisterskich powoduje, ¿e przedmioty z zakresu GI S&T stanowiæ bêd¹ nieco ponad po³owê programu studiów magisterskich uzupe³niaj¹cych z geografii na specjalnoœci „Systemy Informacji Geograficznej”. Po¿¹dane zwiêkszenie udzia³u przedmiotów z tego za-kresu do oko³o 3/4 programu studiów magisterskich mo¿liwe bêdzie dopiero po wzmocnie-niu kadrowym IGiGP o specjalistów z tej dziedziny. Pozosta³¹ czêœæ zajêæ stanowi¹ b¹dŸ inne przedmioty wyk³adane na kierunku geografia, na ró¿nych specjalnoœciach. Pewnym manka-mentem takiego rozwi¹zania jest pojawienie siê luki w nauczaniu GI S&T na drugim i trze-cim roku studiów licencjackich – luka ta ma byæ w przysz³oœci wype³niona przez kursy fakultatywne, w du¿ej mierze oferowane w trybie on-line.

W przyjêtym programie nauczania niew¹tpliwie najwiêkszy nacisk po³o¿ono na wiedzê i umiejêtnoœci studentów w zakresie Ÿróde³ i wytwarzania danych geograficznych (ze znacz¹-cym udzia³em teledetekcji, jako niezwykle przydatnej do badañ geograficznych), analizy prze-strzennej i modelowania oraz spo³ecznego kontekstu stosowania i wdra¿ania technologii in-formacji geograficznej w ró¿nych sferach dzia³alnoœci cz³owieka. Priorytety te znajduj¹ od-zwierciedlenie w porównaniu przyjêtego programu nauczania z BoK i wskazaniu tych obsza-rów wiedzy (knowledge areas) oraz jednostek (units)wymienionych w BoK, które stanowi¹ te¿ zasadnicz¹ czêœæ programu specjalnoœci. S¹ to (University Consortium for Geographic Information Science, 2006):

Analytical Methods (Geometric measures; Basic analytical operations; Basic analytical methods; Analysis of surfaces)

Conceptual Foundations (Philosophical foundations; Cognitive and social foundations; Domains of geographic information; Elements of geographic information)

Cartography and Visualization (History and trends; Data considerations; Principles of map design; Graphic representation techniques; Map use and evaluation)

Data Modelling (Tessellation data models; Vector and object data models)

Data Manipulation (Representation transformation; Generalization and aggregation) Geocomputation (Cellular automata (CA) models)

Geospatial Data (Earth geometry; Land partitioning systems; Georeferencing systems; Datums; Map projections; Data quality; Field data collection; Aerial imaging and photogrammetry; Satellite and shipboard remote sensing; Metadata, standards and infrastructures)

Organizational and Institutional Aspects (Origins of GI S&T)

Warto tu wspomnieæ, ¿e pewne zagadnienia z wymienionych powy¿ej studenci poznaj¹ w ramach innych kursów prowadzonych na kierunku geografia. Dobrym przyk³adem mog¹ byæ zagadnienia z jednostek Philosophical foundations oraz Land partitioning systems. W przysz³o-œci, rozbudowa programu powinna dotyczyæ przede wszystkim obszarów Geocomputation, GI S&T and Society oraz Organizational and Institutional Aspects. Taki uk³ad logiczny pro-gramu: sk¹d dane? – jak je przetwarzaæ i prezentowaæ, aby uzyskaæ odpowiedzi na postawione pytania? – co wynika dla spo³eczeñstwa ze stosowania technologii informacji geograficznej? – jest efektem przyjêtego profilu absolwenta wprowadzanych studiów uzupe³niaj¹cych magi-sterskich.

Znaczenie kszta³cenia

w zakresie teorii i technologii informacji geograficznej

na geografii w kontekœcie dyrektywy INSPIRE

Mo¿na przyj¹æ, ¿e po¿¹dany model absolwenta jakichkolwiek studiów geograficznych k³ad¹cych nacisk na teoriê i technologiê informacji geograficznej wynikaæ powinien z uwa¿-nej lektury dyrektywy INSPIRE – a przede wszystkim jej wstêpuwa¿-nej czêœci (Dziennik Urzêdo-wy Unii Europejskiej, 2007), w którym pierwszym punktem uzasadnienia dyrektyUrzêdo-wy jest co nastêpuje: Polityka Wspólnoty w odniesieniu do œrodowiska stawia sobie za cel wysoki po-ziom ochrony, z uwzglêdnieniem ró¿norodnoœci sytuacji w poszczególnych regionach Wspól-noty. Ponadto do formu³owania i realizacji polityki w tym zakresie i innych polityk wspólno-towych, które zgodnie z art. 6 Traktatu musz¹ braæ pod uwagê wymogi ochrony œrodowiska, potrzebne s¹ informacje, w tym informacja przestrzenna. Dla uwzglêdnienia tych wymogów konieczne jest zapewnienie odpowiedniej koordynacji pomiêdzy podmiotami dostarczaj¹-cymi informacje i u¿ytkownikami tych informacji, tak aby mo¿liwe by³o po³¹czenie infor-macji i wiedzy pochodz¹cych z ró¿nych sektorów (podkreœlenie w³asne), natomiast w punk-cie czwartym czytamy, ¿e: Infrastruktura informacji przestrzennej we Wspólnopunk-cie Europej-skiej (INSPIRE) powinna wspomagaæ tworzenie polityki w odniesieniu do polityk i dzia³añ mog¹cych mieæ bezpoœredni lub poœredni wp³yw na œrodowisko. Oznacza to, ¿e rozwijanie infrastruktury danych geograficznych nie jest celem samym w sobie, ale ma s³u¿yæ szeroko rozumianemu, racjonalnemu gospodarowaniu cz³owieka w przestrzeni i jego dzia³aniom na rzecz poprawy, b¹dŸ utrzymania korzystnego stanu œrodowiska. A wiêc, najkrócej rzecz ujmuj¹c, idealny absolwent studiów geograficznych o specjalnoœci GI S&T to równoczeœnie idealny u¿ytkownik efektów dyrektywy INSPIRE, ³¹cz¹cy wiedzê przyrodnicz¹, spo³eczno-ekonomiczn¹ ze wszechstronnymi kompetencjami w zakresie GI S&T, obejmuj¹cymi jed-nak raczej elementy niezbêdne do u¿ytkowania informacji geograficznej, a nie do jej wytwa-rzania (te zarezerwowane s¹ dla dyscyplin technicznych).

Czy tego typu studia maj¹ szansê skutecznego konkurowania z innymi, znacznie pe³niej-szymi modelami studiów GI S&T, obecnymi na rynku polskim? S¹dzê, ¿e tak, tym niemniej dla ich powodzenia spe³nionych musi byæ kilka warunków. Przede wszystkim, studia takie musz¹ opieraæ siê na dobrze op³acanej kadrze akademickiej – konkurencja przemys³u w tej dziedzinie jest ogromna.

Program studiów wymaga ci¹g³ej aktualizacji materia³ów. Ostatnie 3–4 lata to pojawienie siê na rynku takich technologii lub pojêæ jak np. skaning laserowy czy te¿ us³ugi oparte na lokalizacji (Location Based Services). Program nauczania musi za tymi szybkimi zmianami nad¹¿aæ. Dotyczy to tak¿e obowi¹zuj¹cych ogólnopolskich wytycznych, takich jak minima ministerialne, które powinny byæ aktualizowane co najmniej co 4–5 lat.

Tak¿e absolwent studiów powinien byæ przekonany o koniecznoœci sta³ego uaktualniania swojej wiedzy. St¹d istotne jest wykszta³cenie umiejêtnoœci uczenia siê, np. za pomoc¹ Ÿróde³ internetowych. Wa¿ne jest wiêc powszechniejsze stosowanie e-learningu oraz korzystanie z ró¿nych form dostêpu do oprogramowania dla studentów, u³atwiaj¹cego pracê na prywat-nym komputerze. Powinno to zreszt¹ podnieœæ efektywnoœæ nauczania w sytuacji s³aboœci infrastrukturalnej wielu polskich oœrodków geografii uniwersyteckiej.

Nale¿y mieæ nadziejê, ¿e efektem wdro¿enia proponowanego programu studiów w IGiGP UJ bêdzie kierowanie na rynek pracy osób przygotowanych do pracy w erze INSPIRE:

skupionych nie na gromadzeniu danych, ale na ich twórczym wykorzystaniu do rozwi¹zy-wania problemów spo³ecznych lub gospodarczych, w ró¿nych skalach i na ró¿nych szcze-blach. W obecnym – w pewnym sensie przejœciowym okresie – osób o takich umiejêtno-œciach i wykszta³ceniu ci¹gle jeszcze brakuje. Wype³nianie tej luki na rynku to optymistycz-na, ale zdaniem autora, realna odpowiedŸ na postawione we wstêpie pytanie o rolê geografii w kszta³ceniu w zakresie teorii i technologii informacji geograficznej.

Literatura

Biuletyn Informacji Publicznej, 2008: Standardy kszta³cenia dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kszta³cenia. Dokumenty dostêpne na stronie: http://www.bip.nauka.gov.pl/bipmein/ index.jsp?place=Lead07&news_cat_id=117&news_id=982&layout=1&page=text, sprawdzono sierpieñ 2008.

Chojnicki Z., Marble D. (red.), 1973: Perspectives on Spatial Analysis. Geographia Polonica 25.

Cio³kosz A., Kozak J., Luc M., Ostapowicz K., Szablowska-Midor A., Szewczuk J., Troll M., 2008: Projekt programu zajêæ z geoinformatyki na studiach geograficznych. Materia³y niepublikowane, Instytut Geo-grafii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagielloñskiego, Kraków.

Coppock J.T., Rhind D.W., 1991: The History of GIS. [In:] Geographical Information Systems, Maguire D.J.,Goodchild M. F. , Rhind D.W. , (ed.). Longman, Harlow, pp. 21-43.

Dziennik Urzêdowy Unii Europejskiej, 2007: Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiaj¹ca infrastrukturê informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE).

EnviroGIS Case Studies, 1998: CD-ROM, Jagiellonian University, Manchester Metropolitan University, Paris-Lodron-University of Salzburg.

GaŸdzicki J., 2006: Zakres tematyczny dziedziny geoinformacji jako nauki i technologii. Roczniki Geomatyki t. IV, z. 2, PTIP, Warszawa, s. 15-27.

Geographic Information Science and Technology in Croatian Higher Education, 2008: GIST-CroHE. Doku-menty dostêpne na stronie http://tempus.geoinfo.geof.hr/, sprawdzono sierpieñ 2008.

Katedra Geoinformatyki i Teledetekcji, 2008: Dydaktyka. Dokumenty na stronie: http://telegeo.wgsr.uw.edu.pl/ education_pl.html, sprawdzono sierpieñ 2008.

Kozak J., 1997: Systemy Informacji Geograficznej. Æwiczenia. Wydawnictwo TEXT, Kraków.

Kraœniewski A., 2006: Proces Boloñski: dok¹d zmierza europejskie szkolnictwo wy¿sze? Ministerstwo Edukacji Narodowej, Warszawa.

Longley P.A., Goodchild M.F., Maguire D.J., Rhind D.W., 2006: GIS. Teoria i praktyka. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Olenderek H., Olenderek T., 2004: Kszta³cenie w zakresie geomatyki na na wydzia³ach leœnych. Roczniki Geomatyki t. II, z. 3, PTIP, Warszawa s. 27-30.

Rana S., Sharma J. (red.), 2006: Frontiers of Geographic Information Technology. Springer, Berlin-Heidelberg-New York.

Schaefer F.K., 1953: Exceptionalism in Geography: A Methodological Examination. Annals of the Association of American Geographers 43(3) pp. 226-249.

Strzeliñski P., 2004: Dzia³alnoœæ naukowa i dydaktyczna w zakresie leœnej geomatyki na Wydziale Leœnym Akademii Rolniczej w Poznaniu. Roczniki Geomatyki t. II, z. 3, PTIP, Warszawa, s. 58-64.

UNIGIS International Association, 2008, dokumenty na stronie: http://www.unigis.net/programmes.aspx, sprawdzono sierpieñ 2008.

University Consortium for Geographic Information Science, 2006: Geographic Information Science and Technology Body of Knowledge 2006.

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, 2008: Geoinformacja na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Dokumenty na stronie: http://geoinfo.amu.edu.pl/gi/, sprawdzono sierpieñ 2008.

Wê¿yk P., Kozio³ K., 2004: Edukacja geoinformatyczna studentów Wydzia³u Leœnego Akademii Rolniczej w Krakowie. Roczniki Geomatyki t. II, z. 3, PTIP, Warszawa, s. 50-57.

Widacki W., 2004: Systemy Informacji Geograficznej w programach edukacyjnych uniwersyteckich studiów przyrodniczych w Polsce. Roczniki Geomatyki t.II, z. 3, PTIP, Warszawa, s. 11-23.

Wydzia³ Geodezji Górniczej i In¿ynierii Œrodowiska Akademii Górniczo-Hutniczej, 2008: Dydaktyka. Doku-menty na stronie http://galaxy.uci.agh.edu.pl/~wggiis/abwydzialu/dydaktyka.html, sprawdzono sierpieñ 2008. Wydzia³ Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, 2008: Dydaktyka. Dokumenty dostêpne na stronie: http://www.gik.pw.edu.pl/dindex.php?dzial=dydaktyka&strona=dydaktyka, sprawdzono sierpieñ 2008.

Abstract

For several decades, geographers have been actively involved in the development of Geographic Information Science and Technology (GI S&T). In this paper, the questions were asked about the future role of geography in teaching GI S&T, and if geography would play any role in GI S&T teaching at all. The answers to these questions were given based on teaching experience of the Institute of Geography and Spatial Management, Jagiellonian University.

First classes in GI S&T at the Jagiellonian University took place in the academic year 1992/1993; later on, the GI S&T curriculum was subject to many changes, especially in the late 1990s. Currently, a new revision of GI S&T curriculum is ongoing, in relation to the implementation of master studies in geography with GI S&T specialization, which are expected to start in the academic year 2008/2009. This revision is based on many years of experience and a number of other teaching models in Poland and abroad. It was assumed that students completing the new study programme should be aware of various aspects of geographic information while solving geographic problems, and to reflect upon the impact of geographic information technology on research methodologies and practical actions at any stage.

In the paper, it was claimed that the graduates of the GI S&T study programme would have competen-ces of critical importance for the succompeten-cessful implementation of the INSPIRE Directive. Indeed, they might become ideal users of the spatial information infrastructures being constructed, who would know how to combine geographical knowledge with IT skills. This conclusion allows to evaluate optimistically the future significance of geography in the GI S&T teaching, especially in the context of current rapid developments in the geographic data markets.

dr hab. Jacek Kozak jkozak@gis.geo.uj.edu.pl tel. +48 12 664 52 99