Projekt dofinansowała Fundacja mBanku
TEMATYKA ZAGADNIENIA Liczby parzyste i nieparzyste do 20.
OBSZAR EDUKACJI I KLASA
uczymy się współpracujemy ruszamy się rozmawiamy bawimy się
CELE wprowadzenie pojęcia parzystości liczb;
ćwiczenie umiejętności rozpoznawania i budowania liczb parzystych;
ćwiczenie umiejętności rozpoznawania i budowania liczb nieparzystych.
CELE W JĘZYKU UCZNIA
Po zajęciach:
będziesz potrafił/a zbudować liczby parzyste i nieparzyste do 10.
MATERIAŁY DYDAKTYCZNE zestaw 55 żetonów;
cyfry od 1 do 10;
blok techniczny, kolorowe kartki, klej, nożyczki, kredki.
KOMENTARZ METODYCZNY
MOŻLIWOŚCI KONTYNUACJI
I DALSZE INSPIRACJE
£Parzyste
i nieparzyste wokół mnie
Przeprowadzenie tej lekcji w kręgu pozwoli dowiedzieć się, czy dzieci zro- zumiały pojęcie „pary”, bez którego nie ma sensu wprowadzanie pojęcia parzystości liczb. Bardzo ważne jest prawidłowe układanie żetonów, tak by bardzo wyraźnie zaznaczyć brak pary w liczbach nieparzystych.
W trakcie tej lekcji pozwalaj dzieciom mówić, dyskutować, szukać przy- kładów z życia.
Kiedy będziecie poznawać większe liczby można dzieciom zaproponować zabawę typu: „liczba, o której myślę jest zbudowana z 10 par, 12 par, 6 par”
itp. lub „12 par dodać jeden”, „7 par dodać jeden”. Do kontynuowania tematu parzystości i nieparzystości doskonale nadają się kości domino. Można poprosić dzieci, żeby znalazły kości tylko z liczbami parzystymi/niepa- rzystymi lub kości z liczbami parzystymi i nieparzystymi.
Podobna zabawę można zrobić z kartami do gry – dzieci szukają tam liczb parzystych i nieparzystych.
Projekt dofinansowała Fundacja mBanku
ORGANIZACJA PRACY UCZNIÓW
1
Zaproś dzieci do kręgu. Rozpocznij z nimi rozmowę od pytań: Ile mamy oczu? Ile mamy rąk? Ile skarpe- tek zakładamy na stopy? Ile rękawiczek zakładamy na dłonie? Następnie zapytaj, jak inaczej możemy powiedzieć, że mamy 2 skarpetki, 2 rękawiczki, dwoje oczu itp. Jeśli żadne dziecko nie będzie znało odpo- wiedzi wprowadź pojęcie „pary”.
Poproś dzieci, żeby zastanowiły się, jakie jeszcze pary widzą w swoim ciele, w klasie itd. (takie pytania są potrzebne do wybadania, czy dzieci zrozumiały pojęcie pary, które jest kluczowe w tym zagadnieniu).
2
Rozwiń dywanik na środku kręgu, połóż na nim obok siebie dwa żetony i nazwij je „to jest para, dwa - to para”. Następnie powiedz dzieciom, że teraz są gotowe do odkrycia pewnej tajemnicy liczb. Są takie liczby, które można zbudować z samych par.
3
Na dywaniku połóż cyfrę jeden, a pod nią jeden żeton. Zapytaj dzieci, czy „jeden” jest zbudowane z pary.
Poczekaj na odpowiedź uczniów i uczennic. Następnie obok cyfry jeden połóż cyfrę dwa, a pod nią obok siebie dwa żetony. Zapytaj, czy „dwa” zbudowane jest z pary. Poczekaj na zapewnienie ze strony dzieci, że tak. Obok cyfry dwa połóż cyfrę trzy, a pod nią trzy żetony, tak aby dwa były obok siebie, a trzeci pod nimi wyraźnie sygnalizujący brak drugiej pary. Zadaj dzieciom pytanie, czy „trzy” zbudowane jest z sa- mych par. Jeśli będą padały błędne odpowiedzi, podkreśl, że jeden z żetonów nie tworzy pary. Od tego momentu kontynuuj zabawę zapraszając pojedynczo dzieci do układania liczb i żetonów do liczby 10.
Kiedy już dzieci widzą wszystkie liczby rozłożone na pary, zapytaj się, które z liczb zbudowane są tylko z par.
Poczekaj na odpowiedzi dzieci. Następnie powiedz im, że te liczby nazywamy parzystymi. Zapytaj dzieci, które z liczb nie są zbudowane z samych par, poczekaj na odpowiedzi, następnie nazwij je nieparzystymi.
Poproś dzieci, aby wymieniły, które z tych liczb są parzyste i dlaczego, a które są nieparzyste i dlaczego.
Możesz też pytać pojedynczo dzieci, baw się z nimi tymi nazwami przez chwilę.
4
Stańcie w kręgu. Poproś dzieci, by zachowywały się zgodnie z instrukcją: Jeśli zobaczysz liczbą parzystą – zacznij klaskać; jeśli nieparzystą – zacznij tupać jedną nogą.
5
Na koniec wykonajcie plakaty o liczbach parzystych i nieparzystych. Rozdaj dzieciom (parom) kartki z białego i kolorowego bloku. Ich zadaniem będzie samodzielne wycięcie odpowiedniej ilości żetonów, przyklejenie ich pod wcześniej napisaną cyfrą.
