Porównanie antygenów produkcji praskiej i lubelskiej w próbie śródskórnej z toksoplazminą

S. TOS-LUTY, A. BARTOSZEWSKI, R. SIKORSKI

PORÓWNANIE ANTYGENÓW PRODUKCJI PRASKIEJ I LUBELSKIEJ W PRÓBIE ŚRÓDSKÓRNEJ Z TOKSOPLAZMINĄ

Dla rozpoznania toksoplazmozy konJ,eczne są, ruejednokrotnie nawet

decydujące, badania labora,toryjne. Do rutynowych badań należą od- czyny serologiczne: próba barwna Sabin-Feldmana, odczyn wiązania do-

pełniacza, oraz próba śródskórna z toksoplazminą wg Frenkela. Wyko- nanie dwóch pierwszych na.trafia :na duże trudności laboratoryjne, wią­

żące się przede wszystkim z koniecznością stałego utrzymywania szczepu na zwierzętach laboratoryjnych, natomiast próba śródskórna jest łatwiej­

sza w wykonaniu i dlatego nadaje się nie tylko do diagnostyki pojedyn- czych przypadków, a.le również do masowych badań epidemiologi5!zhych.

Swoistość i siła działania alergenu, używanego do odczynu śródskórnego, mogą ulegać dużym wahaniom nawet w tym samym laboratorium posłu­

gującym się tym samym szczepem i przestrzegającym tych samych metod produkcji. Podobnie jak każda seria antygenu wyprodukowanego w jed- nym laboratorium przedstawia inną wartość (czasem ,różnice są bardzo

duże), tak tym bardziej mogą różnić się między sobą antygeny pochodzące

z różnych pracowni. Celem porównania wartości alergenu wyprodukowa- nego przez Zakład Parazytologii Uniwersytetu Karola w Pradze (akad.

O. J i ro v e c) i I serii L 58 antygenu wyprodukowanego przez Zakład

Parazytologii !MP i HW w Lublinie wykonano odczyn śródskórny u .114 kobiet hospitalizowanych w I Klinice Położnictwa i Chorób Kobiecych AM w Lublinie.

U 18 kobiet użyto antygenu czeskiego oraz własnego w rozc. 1 : 1000.

Pierwszy wstrzykiwano w rnmię w okolicy musculus deltoideus, drugi

zaś w przedramię po stronie przyśrodkowej. Równocześnie stosowano antygeny kontrolne: produkcji czeskiej (0,250/o roztwór fenolu w płynie

fizjologicznym) - 6 cm poniżej wstrzyknięcia, toksoplazminy, natomiast produkcji własnej (przygotowany ze śledzion, zdrowych myszy z płynem

fizjologicznym) - wstrzykiwano na drugim przedramieniu. Antygen po- dawano w ilości około 0,1 ml (wielkość pęcherzyka 6-7 mm). Odczyny skórne odczytywano po 24 i 48 godz .

.,W!adomośc! Para.zytolog!czne", t. V, nr 6, 1959.

538 ^{S. TOś-LUTY,} A. BARTOSZEWSKI, R. SIKORSKI

Zgodne wyniki otrzymano w 83,30/o, przy czym stwierdzono pewną różnicę w intensywności odczynów w zależności od użytego antygenu.

W 66,60/o intensywność odczynów była jednakowa, natomiast w 16,60/o odczyny po alergenie czeskim były silniejsze i oznaczano je jako

+ + + ,

natomiast przy alergenie lubelskim oznaczono je tylko jako

+.

W 16,60/o wyniki nie pokrywają się, przy an,tygenie pierwszym odczyny były zde- cydowanie dodatnie, a w przypadku użycia antygenu własnego - ujemne lub bardzo słabo dodatnie. Stwierdzono więc, że I seria L 58 antygenu

własnego w rozc. 1 : 1000 jest słabsza od alergenu czeskiego użytego w ta- kim samym rozcieńczeniu.

W 48 przypadkach antygen 1ubelski użyto w rnzc. 1 : 250 i 1 : 500,

vozcieńczenie zaś antygen.u czeskiego nie uległo zmianie (1 : 1000). Oba antygeny wstrzykiwano symetrycznie w ramiona w okolicy musculus del- toideus. Przy takich rozcieńczeniach i tym samym miejscu szczepienia

zgodność wyników uzyskano w 85,40/o (41 przypadków). W 12,5°/o (6 przy-- padków) antygen lubelski dał wyniki dodatnie, antygen praski ujemne, a w 1 przypadku antygen praski dał wynik dodatni a antygen lubelski ujemny. Obserwując intensywność odczynów po 24 i 48 godz. stwierdzono bardzo silne odczyny wywołane antygenem własnym w rozc. 1 : 250.

Intensywność odczynów przy rozcieńczeniu a,ntygenu własn€go 1 : 500 i czeskiego 1 : 1000 była jednakowa.

W pozostałych przypadkach (48 kobiet) antygen własny stosowano w rozcz. 1 : 500, a antygen czeski bez zmian (1 : 1000). Zgodność wyników

wynosiła 95,40/o. Zastanawia nas, dlaczego nie uzyskaliśmy w tej grupie

większej zgodności, skoro siła, antygenów, wyprodukowanych z tego sa- megu szczepu, była jednakowa, a także miejsce wstrzyknięcia tokso- plazminy było identyczne (symetryczne). Być może wypływa to ze

swoistości użytych antygenów. Dochodzimy do wniosku, że dopóki nie

zostaną wprowadzone dokładne metody standaryzacji i będziemy posłu­

giwali się różnymi antygenami, uzyskiwane wyniki nie będą w pełni po- równywalne. (Pierwszą serię naszego antygenu wymiareczlmwaliśmy

z próbą antygenu uzyskanego z Zakładu Mikrobiologii AM w Krakowie).

Otrzymano 16.VIII.1959 r.

Z Zakładu Parazytologii IMP i HW i I. Klin. Polożn. i Chor. Kob. AM

w Lublinie

PORóWNANii: TOKSOPLAZMINY

S. TOś-LUTY, A. BARTOSZEWSKI, R. SIKORSKI

COMPARISON OF ANTIGENS PRODUCED IN PRAGUE AND LUBLIN, IN THE INTRADERMAL TEST WITH TOXOPLASMINE

5'39

The authors compared the reaction in 114 women caused by toxoplasmine pro- duced by the Parasitological Department of the "Universita Karlova'' in Prague and that one produced by the Parasitological Department of the Institute of Labour Medicine and Rural Hygiene in Lublin. At an equal dilution of antigens (1 : 1000) the first toxoplasmine induces more frequent and violent skin reactions. Some dif- ferences, which could not be nearer explained, were also observed when applying various dilutions. An exact standardization of the antigens aind diagnostic methods for toxoplasmosis should be introduced in order to be able to compare different results. ·