Piosenki dziecięce. [Cz. 1]; muzykę na tle motywów ludowych napisał Stanisław Colonna-Walewski

GEBETHNERA i WOLFFA

n ^ a ^ (cfh x cc)o ^ x 9 ^ ^ ^ o cO > J ll^ D x<£odj& x d f y z o z - a r ? >

^ a y r u U

P I O S E N K I

D Z I E C I Ę C E

\ v A

ZOYJA ROGOSZOWNA

PIOSENKI DZIECIĘCE

O ^JjC zc/Ą . o tć o 'Ó b o r u )ń /a )ó a ) C ócdo(^acr) 72X^dcS(XU

Cn iz n / J ^ a u ) (^ ¿ o o z n < x !^ c c L e a )c i^ :0

( Z fi& J o ć jc o c ć 6 c c ) ^ a J z iO c f'&

GEBETHNERA i WOLFFA

x < £ jc ć i x d fyz# ? A X /rv

^ ® L I O T P k a

Państwowego Ucei

W Q U \

Ib.

C H

18 6Í 8

K ‘

Myślę t y l k o o naszych piosenkach'! Żeby je już nasze dzieci jak najprędzej w rękach mieć m og ły ! Załączam tekst „ M a m u s i “ . T o już ostatnia — prawda? N ie ch że mi już P a n raz napisze, że książka g o t o w a ! . . . “

11 maja 1921 roku otr z y m a łe m ten ostatni list ś. p. Zofji R o g o - sz ó w n y , snadź słabnącą już dłon ią pisany, bo nie m al ró w no c ze śn ie przy- szła żałobna wieść o Jej odejściu (10.V.1921 r.). N i e zdążyłem już o d p o - wiedzieć, że książka uk ońc zon a, że g o t ó w ostatni Jej dar dla dzieci p o l ­ skich, które O n a tak serdecznie ukochała, k t ó r y m poświęciła twórczość

całą i pracę i m y śl nie oma l k a ż d ą . . .

T y l k o niech Pan nie pisze sa m yc h trudnych rzeczy! N i e c h tam będzie przynajmniej kilkanaście takich, żeby je sobie dzieci same zagrać m o g ł y ! . . . “

O t o Jej słow a, które b y ł y dla mnie cenną w s k a z ó w k ą przy pisa­

niu m uz y ki . Starałem się pisać jak najłatwiej. A l e to wł aśnie nie b y ł o wcale łatwe. W p r a w d z i e w literaturze istnieją już śliczne zbiorki pieśni i pi os en ek ( N i e w i a d o m s k i , S z o p s k i ) , są o n e jednak przeznaczone dla

„d o r o sł y c h “ , nie m o g ł em więc z nich brać przykładu. Chcąc pisać dla mł ody ch pianistów o nie wpr awn ych rękach i młodziutkich duszach, m u ­ siałem ciągle pamiętać o dwóch rzeczach, t. zn. 1) pisać jak najłatwiej, a równocześnie 2) starać się o to, aby a k o m p a n j a m e n t by ł sam przez się — bez śp iew u — f o r t e p i a n o w y m u tw or e m . N a d t o u s i ło w a łe m pro­

stotę melodji odziać w nieco barwniejszą i wy tw or n ie jsz ą szatę h a r m o ­

niczną niż ta, którą dziecku podają w s z k o l n y c h śp ie w n ik a c h i k a n -

tyczkach.

Materjał podzieliłem, ze w z g l ęd ó w d y d ak t y c zn yc h , na trzystopnie trudności. N i e s t e t y — pewne t ec h n i c z n o - w y d a w n ic z e wz g lę d y m u s ia ł y s p o w o d o w a ć n i e w ie lk ie wprawdzie, ale n i e u n i k n i o n e z m ia n y . W każ­

d y m razie pierwszą część chciałem udostępnić w ł as n or ę cz n e m u w y k o ­ na n i u całkiem m ł o d y c h „ p i a n i s t ó w “ , drugą zaś, a zwłaszcza trzecią czę­

ścią chcę zainteresować młodzież, p os un ię t ą już nieco w s w y c h fortepia­

n o w y c h studjach.

Melodje pi o se n ek zo stały przeważnie zaczerpnięte ze skarbnicy polskiej pieśni lud owej, lub o s n u t e na sw o jsk ic h m o ty w a c h . N i e k t ó r e — nieznane dot yc hc zas — w y c h o d zą po raz pierw szy z druku, niektóre zaś, opr ac o w an e już dawniej przez i n n y ch k o m p o z y t o r ó w , włąc zylę m tu również, o pa tr zy w sz y je p r z y s t ę p n i e j s z y m dla m ło d y c h rąk a k o m - pan jamen tem.

Oddaję dziś te p i o s e n k i polskiej m ł o d z ie ż y . Niech aj śp iew a je i gra „ n i e sięgając po rzeczy obce, często nie zrozumiałe i n i e s t o s o w n e , a nieraz wręcz jado wit e dla m ł o d y c h d u s z “ ! Niechaj ś p ie w a je z m y śl ą o Te j, która te p i o s n k i zebrała i która o dziecku p o l s k i e m m y śl a ł a przez całe sw oj e życi e. . .

Slanisłau) Colonna W alewski

K r a k ó w , w listop ad zie 1924 r.

N U T Y

.

'

s:'>® ÿ;ïK ÿi#

$&? G;' "rJv"'-';S »--5 ¿ V

W DZIEŃ BOŻEGO N A R O D Z E N I A

N a ro\ d ze n ia r a d o ść w szel k ie W d z ie ń B o że

s tw o rze m a

V \ l —V\V”

p rz y s p ie w u ją p rz y ś p ie w u ja..

Z e sz ła ró ża d o o g r o d u w ty m r ó żo w y m w ia n k u

n ip cjraxioso

w ty m ró ż o w y m w i a n k u , k o g o r ó z a w ta n ie c w e ź m ie ,w ty m ró ż o w y m

PP p o co r / t

w ia n k u ? k o g o r ó ża w ta n ie c w e ź m ie , w ty m r ó ż o w y m w ia n k u ?

P o le cia la p rz e p ió recz k a w p r o s o

b o r a czek b o s o . T r z e b a b y s i ę p a n i m a tk i

czy p o z w o li p rz e p ió re c z k ę s c h w y ta ć ?

A ndante

A czy z n a s z ty tę K ru s z w ic ę , co to M y s ią m a w i e ż y cę?

T o é 't o P ia s t ta m k r ó le m b y w a ł i p o G o M e s o b ie p ły w a ł.

Allegretto viro.

Á g d y p r z y sz ły po s tr z y ży n y , to c h ło p a k ó w i d z ie w c z y n y

r / f ć f o n m a r e a t o

ta m n a m ió d d o s ie b ie s

O m ó j s k o w r o n e c z k u ,

p o c o t e n

^ d ezw ij^ siq o d ezw ij się, o m ó j s k o w r o n e c z k u , o

n ie s ły c h a ć c ią ł lo d y s p ły n ę ły , śn ie g i p o gi nę ły

p m o t t o r < t p p >

fi j t m p r e d lm

choć lo d y s p ly nę ły , ś n i egi p o gi nę ły , n ie s ły c h a ć cie

rcfcfittiS »

!oś ta m w ie sie' 'S tu k n ę ło , coś ta m w ie sie h u k n ę ło

r»p o m o tto le g c /e r m e n , o

a td k o m a r z dę b a s p a d ł, i z ła m a ł 's o b ie k r z y ż a s k ła d

p e p o c o r'itJ io m e s s o

a to k o m a r z dę b a s p a d ł, z ła m a ł s o b ie k r z y ża s k ła d

p e p o c o m e n o m o s o \

« ( « « i « »

C y t b o b u s iu ! n ie p lącz już

p a tr z , ja k la l k i g rz e c z n ie ś p ią , cie z m ru z

po co a p o c o crejc

l’C/t tffi P P srs

■t ) » > V < <«f

16

S K R Z Y P K I K A S I E Ń K I

A l l e g r e l t o s c h e r z a n d o >nf J cti tr ia n d o

M iałaK asicń ka skrzypki jedwabne

ÉÉ

i gra ła na nich pio sen ki ła dne, oj gra ła,

poco r it. a te m p o

śpie w a ła,)

►

kie dy swoje bia łe gą ski

•| i ¡"“"i

i ' T ' pa sa ła.

— ^{f —}

¡ * 1

1 £ Í 7 1

17

się Kra ków, kia nia się W ar sza wa

Nr,

S Ł U Ż Y Ł E M U P A N A

A l l e g r e t t o s c h e r z a n d o

Siu ż y łem u pa na przez pier wsze

ci mi prze pió recz kę za to

dał ci mi, dał ci mi prze pió recz kę za to

P M i

20

- H — &

C Z Ę Ś Ć D R U G A

A n d a n i i no

K A C Z U S Z K A

p .

d o w i e czo ra , d a m ci k acz k ę

21

sćjttnuC o

ra zem d o o g r o d a , p o b ie g n ie m y ra z e m d o o g ro da

22

23

j c /n p r e J

25

A ndante ^{poco ten.}

Kiedym je chał na koniu bułanym, słońce sta ło nad rzeką,

a t e m p o

matka za mną oknem wygląda ła, czy odjeż dżam da Le ko

Poco meno m osso rtt.

~ ZM— ' ' ]ft 1 y~~~■* ''1— * P 'O

matka za mną oknem wyglą da la, czy od jeżdżam daleko

26

Owieczki!

» L e t / ó r i t p

^ B o nasz pasterzwkarczmie siedzi,bo nasz pasterzwkarczm ie siedzi

cie - o wieczki

28

29

P anno kasztę lan ko, klęknij na ko

lan ko, po deprzyj się w boczki, chwyć się za w ar koczki

r f f y .fr= jp— --- y > >

Buzię myj,.

,m * i— 1 , ■ , = !

wioski czesz, - T H ...

kogo chcesz,

H ••••'i

te go bierz!

tN N h

r r - ' j +

_2af__ d:__ ___ _ Cr- r j F r •.-j

i a;

--- *---

W- TT h J - Ft — 3 = ^

A l l e g r e t t o

W yjez dzaj bracisz k u ,

bo sam nie

w kazdej z le j przy go dzie dzwon dzwo neczkiem dzwon!

J e w r y tco

m í a

\pjtt6

\ĄV—

% le y y crm en te

p ro s z ę ! p o d b i j m i tę k o new ecz kę, w k tó r e j w o d ę n o szę!

M o j t y m i ły b e d n a r e c z k u - p o d b i j i d z i e żecz

—VW"'

ch u ste c z

33

U wię dły kwiatki,

u plo tę wianek z leś nych są sanek dla ma lusieńkie

o k w ia tu s z k a c h sn ij

d u n f m o lto r c t/l

CÜm. e m olto ra t/.

M o d é r a l o g r a z i o s o , q u a s i m i n u e l t o

P o c o p í a m o n o

W s z y s tk ie g^s k i p o p i y !y

p ¿ a r g c i/n c /U # p p n io rettd o a te /u p o

Z Ł O T E R Y B K I Q u a s i a l l e g r e t t o ma n o n I r o p p o ,

dla Ma ry sień ki

A n d a n te

p p ju i

TentpoT

ku! Pójdzie ‘my so ren

ffléno rncóáo

wic czo rem

m o ltc r it.

WIC

38

t « * ♦*,<*.»« <<»<<<<>.««»■

słoneczkoskrzącezmykajciepanny,bawasroztrącę!oj danadana da

Oj danadana da zmykaj d c panny, bo was roztrącę!

--- b— ^ — h— -k^=fr= h ..'■> 1

*r ..J N - W y r .

e pój dę za Niemca! N

) i »' /__ Jt. . 1 ie pój dę za Niemca!

p .... ""R---- 4--- 1--- — V-

< c n r l

1*--- ■*— !/•• i — »---

^ f f i

. T".:~J.. g # ^ = = * = b-f f- -..S --« ... i, ... .

i i

p p j l t l

Ma tuś mo, ja mi ła! Ma tuś mo ja

m

W

f n i

p p j u bW

W

40

i

mi ía! Cho ciaż on ta ki bó ga

M o lto m e n o m o sso

nie bę dę ja z nim ży ia! Cho ciaż on ta

>*r

i

....

a te m p e

T j U r j j

41

T E K S T

C Z Ę Ś Ć P I E R W S Z A

W DZ IE Ń BO ŻEG O N A R O D Z E N I A

W dzień Bożego Narodzenia radość wszelkiego stworzenia, ptaszki wgórę podlatują,

Jezuskowi przyśpiewują — przyśpiewują.

Słow ik zaczyna dyszkantem, szczygieł mu wtóruje altem, szpak tenorem huknie czasem,

a gołąbek gruchnie basem — gruchnie basem.

A wróbelek z swoim synem tak ćwierkolą za kominem:

— Cierp, cierp, cierp, cierp, miły panie, póki mróz ten nie ustanie — nie ustanie.

ZE S ZŁ A R Ó ŻA D O O G R O D U . ..

Zeszła róża do ogrodu w tym różowym wianku, kogo róża w taniec weźmie, w tym różowym wianku?

Zeszła róża do ogrodu w tym różowym wianku, kogo róża pocałuje w tym różowym wianku?

Zeszła róża do ogrodu w tym różowym wianku, komu róża się ukłoni w tym różowym wianku?

P R Z E P I Ó R E C Z K A

Poleciała przepióreczka w proso, a ja za nią nieboraczek — boso.

— Trzebaby się pani matki spytać, czy pozw oli przepióreczkę schwytać?

— Chwytaj--że ją, mój syneczku, chwytaj, tylko się jej skrzydełek nie tykaj.

— Jakże ją mam pani matko schwytać, żeby się jej skrzydełek nie tykać?

— Jak nastawisz, mój syneczku, sieci, to ci sama przepióreczka wleci.

Poleciała przepióreczka w proso, a ja za nią nieboraczek b oso...

S T A R A P I O S E N K A

— A czy znasz ty tę Kruszwicę, co to M ysią ma W ieżycę?

Toć^to Piast tam królem bywał i po Gople sobie pływał.

A gdy przyszły postrzyżyny, to chłopaków i dziewczyny tam na miód do siebie sprosił, by hulali tej godziny.

A dziś M ysia ta W ieżyca poczerniałe wznosi lica, w zachodzące patrzy zorze i przegląda się w jeziorze.

S K O W R O N E C Z E K

O mój skowroneczku, odezwij się, o mój skowroneczku, odezwij się,

choć lody spłynęły, śniegi poginęły, Bis nie słychać cię!

Kiedym piosnkę nucił, wiatr począł wiać, kiedym piosnkę nucił, wiatr począł wiać,

skrzydełka mam zmięte, j nóżki przemarznięte/ , bis

P O G R Z E B

Coś tam w lesie stuknęło, coś tam w lesie huknęło, a to komar z dęba spadł, złamał sobie krzyża skład.

Potłukł sobie i głowę 0 konary dębowe, potłukł sobie i ciemię, gdy tak gruchnął o ziemię.

Mucha wraz nadleciała 1 komara pytała — czy nie trzeba doktora, albo księdza przeora.

K O M A R A

N ie trzeba mi doktora, ani księdza przeora, nie potrzeba aptyki, tylko rydla, motyki.

Zleciało się w ilków sześć komarowe ciało grześć.

W ykopały dół w piasku pośród wycia i wrzasku.

W szystkie muchy płakały, gdy komara chowały, i śpiewały: „Rekwije!"

— już nasz komar nie żyje!.

M A M U S I A

Cyt — bobusiu! nie płacz już!

oczki zmruż!

patrz, jak lalki grzecznie śpią, cieplutko otulone — słodko śnią

słodko śn ią...

Cyt — bobusiu! nie płacz — cyt!

płakać wstyd!

bo tu przyjdzie ludojad,

co już dziewczynkom dużo lalek zjadł lalek zjadł.

Skoro płaczu zabrzmi głos — wetknie nos — porwie cićbie z ramion mych, do kłapouszków cię poniesie złych

niesie złych.

Cyt — bobusiu — nie płacz, nie - nie dam Cię!

Chwycę tatusiowy miecz

i ludojada het — odegnam precz!

wygnam precz!

N a mej piersi głów kę złóż — oczki zm ruż!

Śpią laleczki — i ty śp ij!

z uśmiechem na buzieńce słodko śnij słodko śn ij!...

B U Ł A N E K K R Z Y S I A

( B A l I A D A )

W stajence z bułankiem żegna się Krzyś, bo do szkól, bo do szkół odjeżdża dziś.

Łeb konia objęła chłopięca dłoń, do szyi płonącą przytulił skroń.

Po grzywie się toczą gorące łzy, a koń patrzy smutnie i cicho rży.

— Bułanku mój złoty! Bóg tylko wie, jak w mieście mi będzie bez ciebie źle!

— Ze mnie nie zapomnisz, daj nóżką znak — kopytkiem wystukaj trzykrotnie „ ta k “.

Zrozumiał koniczek, co mówią doń, położył kopytko na Krzysia dłoń.

A potem na wiecznej miłości znak wystukał kopytkiem trzykrotne „ ta k “.

Krzyś otarł łezkami zalaną twarz:

—W iem , że mnie bułanku w swem sercu masz.

Raz jeszcze konika uściskiem splótł, a koń patrzył za nim do stajni wrót.

Tak raz się żegnało przyjaciół dwóch:

Krzyś z złotym bułankiem, jak z druhem druh.

S K R Z Y P K I K A S I E Ń K I

Miała Kasieńka skrzypki jedwabne' i grała na nich piosenki ładne, oj grała, śpiewała,

kiedy swoje białe gąski pasała.

Oj grała, grała i pogubiła.

— Cóż ja nieszczęsna będę robiła?

Skrzypeczki, skrzypeczki,

oddajcież m i moje białe gąseczki!

Pobiegł Jasienio przez las w dolinę i znalazł białe gąski Kasinę.

Kasieńko! gąski masz.

Grajże teraz na skrzypeczkach, póki czasi

W I S E Ł K O , W I S E Ł K O

W isełko, W isełko, rzeko błękitnawa, kłania ci się Kraków, kłania się Warszawa.

A jak przyjdzie nocka, nocka Świętojańska, poniesiesz mój wianek, do samego Gdańska!

M A C I U S I O W A F U J A R K A

Oj po łące, po Zielonej Maciuś owce gna — i na malej, na wierzbowej fujareczce gra. -

N a małej wierzbowej fujareczce gra.

Szarpie wicher szarą świtką, wkrąg się ścieli m gła. .. . A wierzbowa fujareczka tęsknie, smutno gra.»..

Żałośnie i tęskno fujareczka g r a ....

S Ł U Ż Y Ł E M U P A N A

Służyłem u pana przez pierwsze lato, dał^ci mi, d ał-ci m i przepióreczkę zato. } w«

Służyłem u pana, a ta przepióreczka latała, fruwała koło ogródeczka. } b«

Służyłem u pana przez drugie lato, dał^ci mi, dał^ci mi kureczkę zato. } bi«

Służyłem u pana, a ta kureczka latała, fruwała i t. d.

(potem dostaje kaczuszkę, owieczkę, króweczkę i t. d.:

co wszystko lata lub biega „koło ogródeczka")

»» »» » i*»S

U kaczora złote pióra, u kaczuszki złote nóżki.

— Lulaj dziecię do wieczora, dam ci kaczkę i kaczora.

Kaczka bieży po dolinie, za nią kaczor w koźuszynie.

— Czekaj, kaczko! dam ci cacko!

— N ie postoję, bo się boję!

— N ie postoję, bo się boję,

byś mnie nie wziął w torbę twoją!

— Lulaj dziecię do wieczora, dam ci kaczkę i kaczora.

A gdy będzie słońce i pogoda, słońce i pogoda, pobiegniem y razem do ogroda,

pobiegniem y razem do ogroda.

Pobiegniem y boso, boso, boso, boso, boso, boso przez trawniczki, operlone rosą,

przez trawniczki, operlone rosą.

Będziem zrywać białe stokroteczki, białe stokroteczki, będziem śpiewać wesołe piosneczki,

będziem śpiewać wesołe piosneczki.

gBBSBSSg

52

&

A #

i w f e

$2? w

- v >

0 0 ^ ! 0 W w

M A Ł Y W O J O W N I K

I B J L I J I D J I )

— Mamo droga! mamo m ila! ja się uczyć nic będę!

ja się uczyć nic będę!

siądę sobie na swego konika i na wojnę pojadę — pojadę!

siądę sobie na swego konika i na wojnę pojadę!

Tej książeczki, coś mi dała, ja już czytać nie będę!

przypnę sobie szabelkę do boku i na wojnę pojadę!

I literek na tabliczce więcej pisać nie będę!

strzelę, huknę z mojej dubeltówki i na wojnę pojadę!

— Synku drogi! synku miły! czemuś tak mi nagle zbladł?

— Mamo moja! jakiś zwierzokropny z strasznym brzękiem na mnie spadł.

— Mamo - mamo! lezie po mnie! Mamo! ratuj! błagam Cię!

I rycerzyk w fałdy sukni matki razem z hełmem ukrył się.

Rzeknie matka: - Mój syneczku - do książeczki bierz się — bierz!

z niej się dowiesz, że chrabąszcz majowy, to nie żaden straszny zwierz.' Jeśli pragniesz być rycerzem, musisz nazwy tej być wart,

musisz w główce mieć rozumu więcej, a w serduszku męstwo, hart!

U Ś N I J J A G U Ś . . .

Uśnij Jaguś, uśnij — siwe oczki stuśnij, siwe siwiusieńkie, małe m alusieńkie... j b«

Uśnij Jaguś, uśnij, Pan Jezus cię uśpi, mama cię utuli w malowanej luli. } tu

53

54

J A B Ł O N E C Z K A

Kolo mego ogródeczka, koło mego ogródeczka zakwitała jabłoneczka, zakwitała jabłoneczka.

Bielusieńko zakwitała, bielusieńko zakwitała, czerwone jabłuszka m iała, czerwone jabłuszka miała.

A któż mi je będzie zrywał?

a któż mi je będzie zrywał, kiedy Janek się pogniówał, kiedy Janek się pognićwał?

L A T O

Czas zwieźć do stodoły dziś sianko pachnące — coś chmurzy się niebo, a ono na łące.

— Do grabi! chłopaki i dziewczynko hoża!

jak nas deszcz nie zmoczy — będzie łaska Boża.

Coś chmurzy się niebo — dalej do roboty!

a deszczyk drobniutki doda nam ochoty.

Już wszystko skończone, niech sobie deszcz pada, bo nasza króweczka już sianko zajada.

K A S Z T E L A N K A

Panno kasztelanko, klęknij na kolanko,

podeprzyj się w boczki, chwyć się za warkoczki.

Buzię myj, w łoski czesz, kogo chcesz, tego bierz!

55

D Z W O N E K P O L N Y

( B A L L J I D J! )

— Wyjeżdżaj braciszku, bo już na cię czas — bo sam nie przejedziesz przez ten gęsty las.

Braciszku — braciszku! weź ten kwiatek w dłoń,

w każdej złej przygodzie dzwoń dzwoneczkiem — dzwoń!

Do piersi — braciszku — wdzięczny kwiatek tul!

ten dzwoneczek polny dał mi leśny król!

Braciszek zatoczył koniem w ciemny bór, a w tern nań wyskoczył rozbójniczek z gór.

— Piękny paniczyku! trzos twój złotem lśni!

Razem z dukatami życie wydrę ci! —

i godząc weń nożem, krzyknął groźnie: „G iń!“ —

gdy wtem dzwonek polny zabrzmiał: „dziń — dziń — dziń!“

N a srebrny głos dzwonka stał się wielki cud­

na zbójnika runął cały leśny lud.

W ali na zbójnika krasnoludków czerń — pęta, wiąże, mota w głóg, w tarninę, w cierń.

Raz jeszcze zawołał srebrny dzwonka ton, złemu zbójnikowi wróżąc rychły skon.

Spętany głogami leży srogi zbój,

a rycerzyk szepcze: „Dzięki, kwiatku m ój!“

f i

C Z Ę Ś Ć T R Z E C I A

B Y Ł A B A B U L E Ń K A . . .

Była babuleńka rodu bogatego, miała koziołeczka bardzo upartego.

fik mik fik mik szwadyrydy I

, . . . , i po każdej zwrotce szwadyrydy rydy, bardzo upartego |

A ten koziołeczek swaw olny i pusty wyjadł babuleńce ogródek kapusty.

W zięła babuleńka kijka łozowego, wygnała do boru koziołka psotnego.

W idział to dziadulek, począł na nią hukać:

— „Idź^że mi babułko koziołeczka szukać!“

Poszła babuleńka, szukała dni kilka, zgubiła koziołka, napotkała wilka.

— ,,Idi--że babuleńko na rozstajne drogi, pod leszczyną znajdziesz koziołkow e rogi.

Poszła babuleńka tą polną ścieżyną, znalazła dwa rożki pod zeschłą drzewiną.

I w jeden rożeczek różańczyk schowała, a w drugi rożeczek tabaczki wsypała.

Wzdycha stary dziadzio, wzdycha babuleczka,

— „Oj! n iem asz- już niemasz —mego koziołeczka!"

Do rożka z tabaczką często zaglądają i paciorki szepczą i głośno kichają.

Ti

57

b i b l i o t e k a

Pańsfwowego Liceum Pedogogiczne?^

w Gl i w i c a c h"

Nr.

G O S P O S I A I B E D N A R E C Z E K

Mój ty m iły bednareczku —- bardzo Ciebie proszę!

podbij mi tę koneweczkę, w której wodę noszę!

Mój ty m iły bednareczku — podbij i dzieżeczkę,

a ja za to ci uszyję biełusią chusteczkę.

K O Ł Y S A N K A S T A S I A

Uwiędły kwiatki, pójdę po bratki do ogródeczka naszego,

uplotę wianek z leśnych sasanek dla m alusieńkiego.

Oj! lulu — lu — lu — oj! lulu — lu — lu — śpij synusiu — śpij!

o kwiatuszkach śnij!

Ustroję w bratki, lilje, bławatki mego synusia różowego,

uplotę złoty sen z róż pieszczoty dla m alusieńkiego.

O j! lulu — lu — lu — o j ! lulu — lu — lu — śpij synusiu — śpij!

o kwiatuszkach śn ij!

P A S T E R E C Z K A

H ula gąski, na gałązki,

hula na wodę, na wodę — hula na wodę!

W szystkie gąski popłynęły,

a ja nie mogę, nie m ogę—

a ja nie mogę!

Z Ł O T E R Y B K I

Są, są — są — złote rybeńki — są, są, są — dla Marysieńki —

oj! w tem tu jezioreńku!

oj! w tem tu jezioreńku!

Pójdziemy sobie, wyłow im y je wieczorem pom aleńku..

Płyń, płyń, płyń złocista ry b k o — w toń, w toń, w toń pom ykaj szybko —

oj! skryj się — skryj rybeńko!

oj! skryj się — skryj rybeńko!

Już rosa pada, a Stach się skrada | oj lz e srebrną siateńką..

Na łące złote

słoneczko skrzące —

zmykajcie panny, bo was roztrącę!

Oj dana — dana — da — oj dana — dana — da —

zmykajcie panny, bo was roztrącę!

N a łące piesek śmiało skaczący —

i ja przeskoczę ten strumyk rwący!

Oj dana — dana — da } w*

i ja przeskoczę ten strumyk rwący!

N a łące kwiaty, sianko pachnące,

wszystkie kopice ja tu roztrącę!

Oj dana — dana — da ) bu wszystkie kopice ja tu roztrącę!

Za uszy z wody babula drżąca

wyciąga chłopca — niczem zająca.

Oj dana — dana — da { bi*

wyciąga chłopca — niczem zająca.

59

D Z I E W C Z Y N A ZE Ś L Ą S K A

N ic pójdę za Niemca!

N ie pójdę za Niemca!

M atuś moja miła!

M atuś moja miła!

Chociaż on taki bogaty, nie będę ja z nim żyła!

Chociaż on taki bogaty!

nie będę ja z nim żyła!

•*•/ g i

U Stacha mojego, 1 bu aniżeli marcepany

a N iem ca b o g ateg o ! ^bis Choć u Stacha mego ) bu niem a k o n ia — b ro n y } w»

wolę jego, niż u Niemca pałacyk wyzłocony!

Pójdę w świat ze Stachem bi»

M atuś moja miła! } bu

za nic Niemca bogatego nie będę ja lubiła! bis.

S P Ó Ź N I O N Y F I J O Ł E K

Hej^ie ino, fijołeczku leśny!

Czemuześ się nie rozwinął wcześniej?

Czemuś czekał aż zimny szron spadnie? — aż kwiatek twój stulony op ad nie.---

S P I S R Z E C Z Y

C Z Ę Ś Ć Da NUTY TEKST

str. str.

W dzień Bożego Narodzenia . 9 45

Zeszła róża . . . . . . 10 45

P r z e p i ó r e c z k a ... 11 46 Stara p i o s e n k a ... 12 46

Skowroneczek . . . . . 13 47

Pogrzeb k o m a r a ... 14 47 M am u sia. ... 15 48 Bułanek K r z y s ia ... 16 49

Skrzypki K asieńki . . . . 17 50

W isełko, W ise łk o ... 18 50

Maciusiowa fujarka . . . . 19 50

Służyłem u pana... 20 51 C Z Ę Ś Ć I Da

Kaczuszka . . . . . . • 21 . 52

W słoneczku . . . . . . ^• 22 . 52

Mały w o j o w n i k ... ^* 23 . 53

Uśnij Jaguś . . . . . . • 25 53

P o ż e g n a n i e ... • 26 54

Zbłąkane owieczki . . . . ^• 27 54

Jabłoneczka . . . . . . « 28 55

L a t o ... * 29 55 K a s z te la n k a ... ^• 30 . 55 Dzwonek p o l n y ... • 31 ^S6

C Z Ę Ś Ć IID a

Była b a b u l e ń k a ... . 32 . 57

Gosposia i bednareczek • 33 . 58

K ołysanką S ta sia ... • 34 58 P a s t e r e c z k a ... • 36 • 58

Złote rybki . . • • 37 . 59

Sw aw olnik ... ^• 39 . 59 Dziewczyna ze Ś lą sk a . . . • ^• 40 . 60 Spóźniony fijołek ... ^• 42 60

S /

"v

0 2 . 06. ¡999

200^ - l9 - 0 2 2013 -09- T O

V-

S T U D IU M N A U C Z Y C IE LS K IE