Zagadnienia do konkursu – II etap
1) Narracja – znasz; przypomnimy sobie jeszcze
2) Powieść przygodowa - jedna z głównych odmian gatunkowych powieści . Fabułę powieści przygodowej stanowią przede wszystkim zdarzenia rozgrywające się w czasie podróży do nieznanych często egzotycznych krain; ich celem zaś jest dostarczenie odbiorcy rozrywki oraz przekazanie stosownej światopoglądowej nauki moralnej a nawet dydaktycznej i edukacyjnej.
Powieść społeczno-obyczajową - Powieść, w której dokładnie zostało przedstawione jakieś środowisko, społeczność, jej cechy, sposób życia. Charakteryzuje ją narracja w trzeciej osobie (tzw.
narrator wszechwiedzący) oraz dokonywanie niezwykle dokładnego opisu środowiska, w jakim odbywa się akcja. Autorzy powieści społeczno-obyczajowych czerpali tematy dla swoich utworów z obserwacji prawdziwego życia, zaś za pierwszorzędny cel utworu uważali oddanie charakteru konkretnego środowiska społecznego, nie zaś opis fascynujących przygód konkretnego bohatera. Z tego powodu bohaterami utworów tego gatunku są w większości osoby "typowe" dla danej grupy społecznej, reprezentujące jej najczęściej spotykane cechy, zaś napisanie utworu poprzedzały obserwacje dokonywane przez autora w opisywanym środowisku.
Powieść młodzieżowa – powieść, w której na plan pierwszy wysunięto problemy nastolatków. Fabuła rozgrywa się w świecie młodzieżowym: w szkole, na podwórku, w domu. Stylistyka tej powieści także często nawiązuje do gwary młodzieżowej. Zazwyczaj porusza problemy moralne, wybory, które odczuwa młody człowiek wkraczając w dorosłość. Z reguły nacechowana jest dydaktyzmem i podsuwa gotowe rozwiązania. Z racji odmienności specyfiki płci, zwykło się odróżniać literaturę dla chłopców i dziewcząt.
………..
3) A) RYMY
– rymy żeńskie to takie, które mają kilka sylab( mama - lama), zaś męskie to takie, które mają jedną sylabę.(koń-słoń)
- parzyste (sąsiadujące) aabb - okalające abba
- krzyżowe abab
Wyjaśnię Ci, o co chodzi i co oznaczają literki
B) Przysłowie - zdanie utrwalone w tradycji ustnej, które ujmuje w alegoryczno-obrazowej formie ważną myśl, najczęściej wskazówkę czy przestrogę.
Przysłowie jest bardzo swoistym gatunkiem literackim, stojącym na pograniczu literatury i języka potocznego. Przybiera postać stwierdzenia lub pouczenia, przeważnie jednozdaniowego. Inną cechą formalną przysłowia jest jego alegoryczność. Podwójny sens przysłów polega na tym, że operują one konkretnymi sytuacjami i wyobrażeniami, dotyczą jednak relacji ogólnych i wyrażają ogólne pojęcia.
Cechą tematyczną przysłów jest ich sens moralny – przysłowia są bowiem z reguły przestrogami, nakazami, zakazami i pouczeniami. Wyróżnikiem gatunkowym przysłowia jest także jego
powtarzalność – przysłowia znane są powszechnie lub przynajmniej bardzo szeroko na danym obszarze kulturowym, szerzą się drogą przekazu ustnego, występują przez całe wieki, a czasem nawet tysiąclecia, nierzadko w bardzo odległych od siebie regionach świata.
aforyzm - sentencja, złota myśl; zwięzła wypowiedź, formułująca w błyskotliwej formie ogólne spostrzeżenie, myśl filozoficzną, moralną. Aforyzm nie wyraża myśli powszechnie uznanych, lecz spostrzeżenia osobiste, wyrażone w sposób nieoczekiwany, wieloznaczny, metaforyczny, np.: "Żyć jest bardzo niezdrowo. Kto żyje, ten umiera". S. J. Lec Myśli nieuczesane.
Sentencję cechuje prostota i zrozumiałość, , złota myśl jest zwykle zaczerpnięta ze znanych dzieł.
4) Metafora (przenośnia)- to wyrażenie, które poprzez nietypowe połączenie wyrazów uzyskuje nowe (metaforyczne).
Potoczna- np. ostry język, rozmowa w cztery oczy, życiowe zakręty Poetycka- np. skrzydłą tęsknoty, ubrane w zieloności szatę
Metafora pomaga w utworzeniu świata ukazywanego w wierszu. Przenośnia pozwala opisywać, poznawać świat; wyraża i kształtuje stosunek do ludzi i świata.
5) Teatr:
gra aktorska - ogół środków, technik, chwytów, służących ukazaniu przez aktora na scenie jakiejś postaci (mimika, gest, ruch, sposób wypowiedz itp.)
Reżyseria, czynności związane z przygotowaniem przedstawienia, nadające tekstowi dramatycznemu kształt sceniczny, a więc: opracowanie tekstu, jego interpretacja,
prowadzenie prób z aktorami, współpraca ze scenografem, kompozytorem, choreografem, kierownikiem literackim, inspicjentem, suflerem, zespołem technicznym.
Scenografia – plastyczna oprawa filmu, sztuki teatralnej, widowiska operowego, baletowego lub telewizyjnego. Składa się z dekoracji, kostiumów, rekwizytów, charakteryzacji postaci i oświetlenia..
Najczęściej stanowi ją zabudowa sceny, składająca się ze zmiennych elementów malarskich, architektonicznych i świetlnych. Elementy te tworzą przestrzeń i tło dla akcji dramatu (filmu) lub występu scenicznego. Wykonuje się ją z lekkich materiałów, takich jak drewno, dykta, płyta pilśniowa, płótno, tektura.
Scenografia ze względu na swoją funkcję może budować relację scena – widownia oraz zwielokrotniać punkty widzenia np. przez inne umieszczenie sceny, widowni lub przez zmienne, ruchome punkty obserwacji widza, przechodzącego do różnych przestrzeni; jest dostosowana do koncepcji inscenizacji i ściśle współuczestniczy w tworzeniu spektaklu.
