Plan wystąpienia publicznego całego zespołu

(1)

Plan wystąpienia publicznego całego zespołu

1. Przywitanie,

określenie celu realizacji projektu

- Szanowni Państwo, celem naszego projektu było poszerzenie wiedzy na temat źródeł stereotypów i obserwacja przemian światopoglądowych w zakresie sposobu traktowania kobiet, określanych mianem wiedźm, czarownic, znachorek. (Piotr S.) - W realizacji zadań brało udział sześć grup, każda z nich miała przydzielone inne zadanie. (Paulina L.)

- Do naszych zadań należało odszukanie źródeł stereotypów (wskazanie na grupę, ukłon grupy, oklaski), przebadanie przy pomocy ankiet współczesnego rozumienia postaci wiedźmy (…), ukazanie żywotności postaci wiedźmy w literaturze i innych dziedzinach sztuki (…), przedstawienie historii sławnych kobiet oskarżonych o czary (…), ukazanie dowodów, że wiedza znachorek jest nadal żywa (…), a postać wiedźmy, czarownika, znachora zupełnie zmieniała swoją wartość w świecie fantasy (…) – Konrad M.

2. Stereotypy Zanim przejdziemy do przedstawienia wyników prac grup, pragniemy zaprezentować państwu krótki fragment filmu, który ukazuje, jak silnie zakorzeniony jest w myśleniu stereotyp wiedźmy. Oto sparodiowany sąd nad czarownicą z filmu „Monty Python i Święty Graal” (Wiktoria W.)

(film)

Jak sami Państwo widzą, stereotyp złej wiedźmy silnie jest zakorzeniony w myśleniu ludzi już od czasów średniowiecza. Grupa pierwsza ukaże, jakie były skutki takiego traktowania wiedźm, znachorek, czarownic. (Magdalena Dw.)

3. Grupa I

(stereotypy)

Naszym zadaniem było ukazanie sposobu traktowania kobiety nazywanej czarownicą, wiedźmą lub znachorką.

Realizowaliśmy pracę w oparciu o różne źródła historyczne. (Oskar) (prezentacja)

Doszliśmy do wniosku, że w dawnych czasach ludzie nie traktowali kobiet sprawiedliwie. Najważniejsze było posłuszeństwo kobiety, dlatego wszelki sprzeciw był piętnowany. Buntujące kobiety określano mianem wiedźm, w ten sposób eliminowano je, gdyż byłby społecznie napiętnowane. (Michał)

4. Grupa II (ankiety)

Zadaniem naszej grupy było sprawdzenie, czy stereotypy zakorzenione w przeszłości nadal są aktualne.

W tym celu przeprowadziliśmy ankietę. Oto, do jakich doszliśmy wniosków. (Weronika L.) (prezentacja) – wyniki i przy każdym slajdzie wnioski dot. wyników

Zauważamy, że społeczne skojarzenia z postaciami wiedźmy, czarownicy, znachorki są inne, niż w dawnych czasach.

Respondenci nadal mają stereotypowe wyobrażenie dot. wyglądu takiej kobity, ale nie traktują jej już w sposób negatywny. (Filip C.)

5. Moc zaklęcia, źródła strachu

- Badając źródła strachu przed wiedźmami doszliśmy do wniosku, że największy lęk wywoływały zaklęcia, które brzmią tajemniczo.

(Paulina L.)

- „Abrakadabra” to wyraz nie posiadający znaczenia. Od schyłku starożytności, w średniowieczu i we wczesnej nowożytności posługiwano się nim jako formułą magiczną, tj. wyrazem który odpowiednio wypowiedziany ma rzekomą moc wpływania na rzeczywistość. (Piotr S)

- (slajd) O magii tego słowa decydowało siedem liter zapisanych po grecku w ten sposób: АΒΡΑΣΑΞ, które razem mają wartość liczbową 365 (Α = 1, Β = 2, Ρ = 100, Α = 1, Σ = 200, Α = 1, Ξ = 60). Słowo to znajdujemy jako magiczny znak i symbol w greckich papirusach magicznych, również na starożytnych i średniowiecznych amuletach z kamienia, najczęściej w połączeniu z postacią o ludzkim tułowiu z głową koguta, ludzkimi rękami i wężami zamiast nóg. (Wiktoria R.)

- Pierwszy raz słowo ABRACADABRA pojawia się w De Medicina Praecepta Quintusa Sammonicusa Serenusa – człowieka zajmującego się gnozą, czyli magią liczb, lekarza cesarza rzymskiego Karakalli, znanego bardziej jako imperatora Cesara Marcusa

(2)

Aureliusa. Wspomniany lekarz stworzył cesarzowi amulet do walki z malarią, na którym wyryte było słowo ABRACADABRA w formie trójkąta. (Dawid D.) (slajd)

- Słowo z reguły było zapisywane w jeden z następujących sposobów (Kacper W.):

A - B - R - A - C - A - D - A - B - R - A A - B - R - A - C - A - D - A - B - R

A - B - R - A - C - A - D - A - B A - B - R - A - C - A - D - A

A - B - R - A - C - A - D A - B - R - A - C - A

A - B - R - A - C A - B - R - A

A - B - R A - B

A

A - B - R - A - C - A - D - A - B - R - A B - R - A - C - A - D - A - B - R

R - A - C - A - D - A - B A - C - A - D - A

C - A - D A

- Literatura wykorzystuje symbolikę zła w zaklęciach. W scenie pierwszej aktu IV „Makbeta” Williama Szekspira czytamy, jak uwarzyć wywar zła. Oczywiście, znają się na tym czarownice.(Wojciech H)

(półkole, dziewczyny z przodu, chłopcy z tyłu, przed dziewczynami kocioł z tektury) - Trzykroć miauknął bury kot.(Paulina L)

- Tak, i trzykroć puszczyk wrzasł. (Wiktora R) - Lelek jęczy: czas już, czas.(Wiktoria W) (Martyna M) Dalej, dalej, siostry wiedźmy, Czarodziejski krąg zawiedźmy

Wkoło kotła, wrzućmy doń Zbójczych jadów pełną dłoń.

- (Weronika L.) Ropuszysko, siostro płazu, Coś pod zimną bryłą głazu

Przez trzydzieści dni i nocy W odrętwiałej śpiąc niemocy, Skisło, zgniło w własnej ropie, Ciebie naprzód w kotle topię.

(3)

WSZYSCY

Dalej! żwawo! hasa! hej!

Buchaj, ogniu! kotle, wrzej!

CZAROWNICE

- (Kasia M.) Bagnistego węża szczęka Niech w ukropie tym rozmięka:

Żabie oko, łapki jeża, Psi pysk i puch nietoperza,

- (Paulina L) Żądło żmii, łeb jaszczurzy, Sowi lot i ogon szczurzy,

Niech to wszystko się na kupie Warzy w tej piekielnej zupie.

WSZYSCY

CZAROWNICE

- (Magdalena D.) Jeszcze ingrediencyj kilka!

Łuska smocza i ząb wilka, Z mumii sok, kiszka i ślina Zbójcy morskiego, rekina, Korzeń lulka i cykuty Z łona ziemi w noc wypruty,

- (Wiktoria R.)Język bluźniącego Żyda, Koźla żółć, i ta się przyda,

A do tego Turka nos I z Tatara brody włos.

WSZYSCY

CZAROWNICE

- (Wiktoria W.) Dwa paluszki małych dziatek Zaduszonych; na ostatek,

Dla nadania konsystencji Tej przeklętej kwintesencji,

- (Martyna M.)Tygrysicy uschłe trzewia.

By zaś zakląć wszelkie duchy, Wlejcie jeszcze małpiej juchy.

WSZYSCY

Buchaj, ogniu! kotle, wrzej! (tupnięcie)

(4)

(ukłon)

- Zapraszamy teraz grupę, której zadaniem miało być przebadanie literatury i innych dziedzin sztuki pod kątem wykorzystania motywu czarownicy. (Filip C.)

6. Grupa IV (film i

literatura)

W trakcie naszej pracy stwierdziłyśmy, że motyw znachorki, wiedźmy i czarownicy bardzo chętnie jest wykorzystywany w literaturze, filmie i malarstwie.(Wiktoria W.)

(Prezentacja)

Okazuje się, że z biegiem czasu zmienia się rozumienie czarownicy, co udowadnia literatura, film i malarstwo. (Wiktoria R.) 7. Grupa III (historia)

Zadaniem naszej grupy było prześledzenie historii kobiet oskarżonych o czary i wyjaśnienie, czym kierowali się

oskarżyciele. (Michał D.)

(prezentacja) – zmienić slajd z torturami na kadry tortur z filmów

Jak mogli Państwo zauważyć, niektóre oskarżenia i wyroki były absurdalne. Dzisiaj nigdy nie skazywalibyśmy tych kobiet na śmierć. Dowodzi to, jakie skutki mogą przynieść złe stereotypy. (Oskar J.)

8. Grupa V (leki) Nasza grupa w trakcie pracy ustaliła, że dokonania znachorów, czarownic i wiedź w dziedzinie ziołolecznictwa wykorzystywane są nadal w nowoczesnej medycynie.(Paulina L.)

(prezentacja)

Używanie ziół, których działanie znały kobiety niegdyś skazywane na śmierć za swoje umiejętności świadczy o tym, że postępowanie naszych przodków było podyktowane wyłącznie stereotypami. Wiedza znachorek miała istotny wpływ na współczesną medycynę.

(Piotr S.)

9.Grupa VB (fantasy) Nasza grupa odkryła, że we współczesnej fantasy, a szczególnie w grach, wykorzystywana jest postać czarownika, znachora, magika, jednak już w całkiem innym rozumieniu, niż dawniej.(Dawid D.)

(prezentacja)

Okazuje się, że ludzie przede wszystkim tęsknią za magią, czego dowodem jest ogrom gier, bazujących na świecie fantasy, czyli w scenariuszach powracających do wyobrażeń wczesnego średniowiecza. (Kacper w.)

10. Podsumowanie Na tym kończymy nasze wystąpienia. Mamy nadzieję, że nasze badania ukazały Państwu, jak zmieniały się stereotypy czarownicy, wiedźmy i znachorki na przestrzeni wieków. Dziękujemy. (Piotr S.)

(oklaski, ukłony i oklaski)