Towar jako przedmiot handlu - kl. IAC BSZ - 23.06.2020 – wtorek – I. Farrow Temat; Skóra naturalna - charakterystyka.
Skóra naturalna to jeden z najbardziej popularnych materiałów
wykorzystywanych do produkcji obuwia i galanterii skórzanej. Nic dziwnego – charakteryzuje się dużą trwałością i trudnym do podrobienia wyglądem. Dodatkowo
„starzeje się” w dużo ładniejszy sposób niż tworzywa sztuczne, a często wraz z wiekiem wygląda coraz lepiej. Kluczowym elementem, jeśli chcemy jak najdłużej cieszyć się skórzanymi wyrobami, jest właściwa pielęgnacja. Zależy ona przede wszystkim od rodzaju skóry, z którego wykonany jest przedmiot, dlatego warto wiedzieć, czym różnią się poszczególne rodzaje skór naturalnych i jak je rozpoznać, by dobrać właściwą pielęgnację.
Skóra licowa
Skóra licowa nazywana jest inaczej skórą gładką. Nazwą tą określa się wszystkie rodzaje skóry, w których strona licowa, (czyli najbardziej zewnętrzna warstwa skóry właściwiej) wyprawiona jest na zewnątrz, niezależnie od grubości naturalnego lica.
Dodatkowo warstwa ta wyprawiona jest w taki sposób, aby była gładka. Dzięki odpowiedniej technice – pokryciu powierzchni skóry licowej
odpowiednim woskiem lub inną podobną substancją, nabiera ona
właściwej struktury i właściwości – w ten sposób podnosi się nie tylko jej walory estetyczne. Staje się ona również bardziej odporna na zabrudzenia i wilgoć.
Najczęściej spotkać możemy skóry bydlęce, często używane są również skóry licowe cielęce lub jagnięce, są one jednak ze względu na swoją grubość, dużo bardziej delikatne.
Ciekawym przykładem skóry naturalnej licowej jest skóra nappa, która wyglądem przypomina delikatną skórę cielęcą, wykonana jest jednak ze skóry koziej. Jest ona skórą niewoskowaną i bardzo miękką, dlatego wymaga uważnej pielęgnacji,
ponieważ łatwo ją uszkodzić lub zaplamić.
Skóra surowa
Skóra surowa, w odróżnieniu od skór licowych, posiada mniej lubbardziej szorstką warstwę wierzchnią. Do tego rodzaju skóry zaliczyć możemy skóry nubukowe, welurowe i zamszowe.
Nubuk, często mylony z zamszem, to delikatnie oszlifowana wierzchnia warstwa skóry, która charakteryzuje się krótkim włosiem. Po oszlifowaniu na jej powierzchni zostaje delikatny meszek, na którym po przeciągnięciu palcem pozostaje jasny lub ciemny ślad, który wynika ze zmiany kierunku ułożenia włosia.
Zamsz natomiast to odpowiednio przygotowana odwrotna część skóry, czyli jej spód, inaczej nazywany mizdrą. W odróżnieniu od nubuku, meszek na powierzchni
zamszu charakteryzuje się dłuższym włosiem.
Ostatnim z najpopularniejszych rodzajów skór surowych jest welur, który tak naprawdę jest odmianą zamszu. Posiada on gęste i grube włókna. Najwyższą jakością cieszą się skóry welurowe wykonane ze skór cielęcych i kozich.
Skóra surowa, szczególnie zamsz i nubuk, ma bardzo delikatną strukturę, dlatego należy ją systematycznie pielęgnować produktami przeznaczonymi tylko do tego typu skóry.
Skóra lakierowana
Skóry lakierowane, bardzo często wykorzystywane do wyrobu damskiego obuwia i galanterii skórzanej, charakteryzują się gładką powierzchnią i wysokim, niemal lustrzanym połyskiem. Efekt ten otrzymywany jest dzięki użyciu
specjalnych lakierów, którymi pokrywa się skórę na ostatnich etapach produkcji.
Ten materiał wykorzystywany jest przede wszystkim do produkcji obuwia, torebek lub damskich portfeli ze skóry. Charakteryzuje się on eleganckim i oryginalnym wyglądem, dlatego tak chętnie wybierany jest przez kobiety. Jest ona bardzo podatna na uszkodzenia pod wpływem warunków atmosferycznych (na przykład deszczu lub mrozu) oraz na uszkodzenia mechaniczne, dlatego należy o nią szczególnie dbać.
Podobnie jak w przypadku skóry surowej, skóra lakierowana również wymaga odpowiednich środków do pielęgnacji, bo te przeznaczone do czyszczenia skóry licowej mogą ją nieodwracalnie uszkodzić.
.
