Nośniki transmisji
W konwencjonalnych sieciach kable są
podstawowym medium łączącym komputery ze względu na ich niską cenę i łatwość instalowania.
Przede wszystkim stosuje się kable miedziane ze względu na niską oporność, co sprawia, że sygnał może dotrzeć dalej. Typ okablowania w sieciach komputerowych jest tak dobierany, aby
zminimalizować interferencję sygnałów.
Nośniki transmisji
Przewodowe:
kable miedziane,
światłowody,
Bezprzewodowe:
fale radiowe,
mikrofale,
podczerwień,
światło laserowe.
Kabel koncentryczny
Kabel koncentryczny (BNC), często nazywany
"koncentrykiem", składa się z dwóch koncentrycznych (czyli współosiowych) przewodów. Najczęściej spotykany rodzaj kabla koncentrycznego składa się z pojedynczego przewodu miedzianego biegnącego w materiale
izolacyjnym. Izolator jest okolony innym cylindrycznie
biegnącym przewodnikiem, którym może być przewód lity lub pleciony, otoczony z kolei następną warstwą izolacyjną.
Całość osłonięta jest koszulką ochronną z PCW lub teflonu. Za pomocą koncentryka łączy się komputery
szeregowo i nie potrzeba żadnych dodatkowych urządzeń.
Najczęściej używamy dwóch rodzajów kabli
koncentrycznych zwanych popularnie cienkim
koncentrykiem lub grubym koncentrykiem.
Kabel koncentryczny
Kabel koncentryczny:
1. przewód
2. izolacja wewnętrzna 3. oplot (ekran)
4. izolacja zewnętrzna.
Cienki koncentryk
Cienki koncentryk (cienki ethernet) składa się z pojedynczego, centralnego przewodu
miedzianego, otoczonego warstwą izolacyjną. Jest to kabel ekranowany, a więc odporny na
zakłócenia. Jako ekran stosuje się cienką siatkę miedzianą. Maksymalna długość jednego
segmentu sieci realizowanej na cienkim
koncentryku wynosi 185 metrów. Nie jest to
odległość między poszczególnymi komputerami, lecz pomiędzy jednym a drugim końcem sieci.
Przepustowość 10Mb/s.
Gruby koncentryk
Gruby koncentryk (gruby ethernet) lub żółty kabel ze względu na to, że najczęściej ma żółty lub
pomarańczowy kolor. Gruby ethernet składa się z pojedynczego, centralnego przewodu otoczonego
warstwą izolacyjną, a następnie ekranującą siateczką oraz zewnętrzną izolacją. Maksymalna długość
jednego segmentu sieci realizowanej na grubym
koncentryku wynosi 500 metrów. Przepustowość 10
Mb/s.
Skrętka
Skrętka to obecnie najpopularniejsze medium transmisyjne. Składa się ona z 4 par przewodów, umieszczonych we wspólnej osłonie. Aby
zmniejszyć oddziaływanie elektromagnetyczne
przewodów na siebie, są one wspólnie skręcone.
Skrętka
Istnieją 2 rodzaje tego typu kabla:
ekranowany (STP, FTP)
nieekranowany (UTP) Różnią się one tym, iż
ekranowany posiada folie ekranującą, a pokrycie
ochronne jest lepszej jakości, więc w efekcie zapewnia
mniejsze straty transmisji i większą odporność na
zakłócenia. Mimo to
powszechnie stosuje się
skrętkę UTP.
Kategorie skrętki
Przepustowość skrętki zależna jest od tzw. kategorii.
Skrętka:
kategorii 1 to kabel telefoniczny
kategorii 2 przeznaczona jest do transmisji danych z szybkością 4 Mb/s
kategorii 3 do transmisji o przepustowości do 10 Mb/s
kategorii 4 do 16 Mb/s
kategorii 5 do ponad 100 Mb/s - ten typ ma
zastosowanie w szybkich sieciach np. Fast Ethernet
kategorii 6 stosowana do przenoszenia danych w siaciach o przepustowości do 10 Gb/s
kategoria 7 ekranowana skrętka stosowana do przenoszenia
danych w sieciach o przepustowości powyżej 1 Gb/s.
Światłowód
W światłowodach do transmisji informacji wykorzystywana jest wiązka światła, która jest
odpowiednikiem prądu w innych kablach. Wiązka ta jest modulowana zgodnie z treścią przekazywanych
informacji. To rozwiązanie otworzyło nowe możliwości w dziedzinie tworzenia szybkich i niezawodnych sieci komputerowych. Właściwie dobrany kabel może
przebiegać w każdym środowisku. Szybkość transmisji może wynosić nawet 3 Tb/s. Sieci oparte na
światłowodach zwane są FDDI (Fiber Distributed Data
Interface)
Światłowód - działanie
Światłowód jest wykonany ze szkła kwarcowego, składa się z rdzenia (złożonego z jednego lub wielu włókien), okrywającego go płaszcza oraz warstwy
ochronnej.. Transmisja światłowodowa polega na przepuszczeniu przez szklane włókno wiązki
światła generowanej przez diodę lub laser. Wiązka ta to zakodowana informacja binarna, rozkodowywana następnie przez fotodekoder na końcu kabla.
Światłowód w przeciwieństwie do kabli miedzianych, nie wytwarza pola elektromagnetycznego, co
uniemożliwia podsłuch transmisji. Główną wadą tego
medium jest łatwa możliwość przerwania kabla, a jego
ponowne złączenie jest bardzo kosztowne.
Światłowód
Łącza bezprzwodowe
Do transmisji danych łącznością bezprzewodową wykorzystuje się:
fale elektromagnetyczne
fale radiowe
Media bezprzewodowe
Fale elektromagnetyczne w zakresie podczerwieni IR (InfraRed) są stosowane na otwartym terenie, bądź wewnątrz budynków. Jako źródła promieniowania fal elektromagnetycznych wykorzystuje się diody
elektroluminescencyjne LED (Light Emitting Diode) lub diody laserowe. Przy używaniu łącz
bezprzewodowych w podczerwieni nie jest wymagane uzyskiwanie licencji na ich stosowanie w
przeciwieństwie do fal radiowych. Największym ograniczeniem tego medium transmisyjnego jest
niewielki zasięg wynoszący do kilkudziesięciu metrów.
Media bezprzewodowe
Zalety medium bezprzewodowego:
mogą przenieść duże ilości danych przy odpowiednio wysokich częstotliwościach pracy
niski koszt instalacji anten nadawczych (nie zajmują dużych powierzchni)
dla dużych częstotliwości (krótkich fal) wystarczają małe anteny
Wady medium bezprzewodowego:
tłumienie i dyfrakcja sygnału powodowane przez różne
przedmioty znajdujące się na drodze fali niosącej sygnał (np.
ptaki) oraz warunki atmosferyczne (np. deszcz, śnieg, mgła)
odbicie sygnału od płaskich powierzchni (np. woda, metal)
każdy może "podsłuchiwać" transmisję sygnału.
