1. IDENTYFIKACJA SUBSTANCJI, PRODUCENTA I DYSTRYBUTORA
Nazwa produktu: Ołów Wzór chemiczny: Pb Producent:
Dystrybutor:
2. SKŁAD I INFORMACJA O SKŁADNIKACH
Substancje stwarzające zagroŜenie:
Nazwa chemiczna % wag. Nr CAS Nr WE Symbol ostrzegawczy
Zwroty zagroŜenia (R)*
ołów 100 7439-92-1 231-10-04 T 20/22-33-61-62
3. IDENTYFIKACJA ZAGROśEŃ
Substancja została zaklasyfikowana jako niebezpieczna zgodnie z
obowiązującym prawem. T
ZagroŜenie poŜarowe: Substancja trudnopalna, nie stwarzająca zagroŜenia poŜarowego.
ZagroŜenie toksykologiczne:
Działa szkodliwie przez drogi oddechowe i po połknięciu.
Niebezpieczeństwo kumulacji w organizmie. MoŜe działać szkodliwie na dziecko w łonie matki. MoŜliwe ryzyko upośledzenia płodności. Ołów i jego związki są trujące. Mutagenne. Dawka trująca dla pyłów wynosi powyŜej 0,1 mg w 1 m3 powietrza.
ZagroŜenie
ekotoksykologiczne:
Ołów i jego związki w sposób trwały zanieczyszczają wszelkie elementy środowiska naturalnego.
4. PIERWSZA POMOC
Uwaga: W pierwszej kolejności naleŜy wyprowadzić poszkodowaną osobę ze skaŜonego ołowiem środowiska. UłoŜyć na lewym boku z głową skierowaną w dół.
Następstwa wdychania:
1. W przypadku wystąpienia takiej potrzeby wykonać sztuczne oddychanie lub podać tlen – najlepiej jeśli tego dokona osoba przeszkolona.
2. Zapewnić pomoc lekarską.
Następstwa połknięcia:
1. W razie zatrucia doustnego przepłukać usta wodą. Podawać doustnie 10% roztwór tiosiarczanu sodu lub 10% roztwór siarczanu magnezu oraz mleko, świeŜe białko, roztwór albuminy (w ramach procesu leczenia jest wskazane spoŜywanie duŜej ilości tartych owoców, surowej wątroby i stosowanie kąpieli siarkowych z domieszką tiosiarczanu sodu).
2. Do chwili odtransportowania do szpitala choremu zapewnić spokój, leŜenie i ciepło.
SkaŜenie oczu:
1. Przemywać skaŜone pyłem oczy strumieniem letniej wody przez 15-20 minut, przy wywiniętych powiekach.
2. Zapewnić pomoc okulisty.
SkaŜenie skóry:
1. Zdjąć skaŜone ubranie. Oczyścić mechanicznie skaŜoną skórę, przemyć duŜą ilością wody, następnie alkoholem oraz wodą z łagodnym mydłem.
2. W przypadku gdy podraŜnienie skóry nie mija, skonsultować się z lekarzem dermatologiem.
5. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU POśARU
Szczególne zagroŜenia: Substancja trudnopalna o niskiej temperaturze topnienia. W ogniu wydzielają się toksyczne gazy, pary i dymy.
Środki gaśnicze: Zgodnie z naturą i rozmiarem poŜaru obiektów sąsiadujących.
Zalecenia szczegółowe: StraŜacy powinni być wyposaŜeni w ubrania przeciwchemiczne i niezaleŜne aparaty oddechowe.
6. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU NIEZAMIERZONEGO UWOLNIENIA DO ŚRODOWISKA
Zalecenia ogólne: W przypadku wydostania się większej ilości ołowiu do środowiska, skaŜony teren naleŜy wyizolować z otoczenia, a poza jego obręb wyprowadzić osoby postronne. W pierwszej kolejności odciąć źródło skaŜenia środowiska. W razie potrzeby wezwać ekipy ratownicze.
Środki
ochrony osobistej:
Unikać kontaktu z ołowiem. Stosować ubrania ochronne z tkanin powlekanych, rękawice ochronne, okulary ochronne w szczelnej obudowie, a w warunkach zapylenia – ochrony dróg oddechowych. NaleŜy pamiętać o ograniczonym czasie działania ochronnego filtrów cząsteczkowych (filtr cząsteczkowy oznaczony kolorem białym i symbolem P2).
Zalecenia szczegółowe: Zabezpieczyć opakowania (pojemniki) przed wydostaniem się ołowiu do środowiska, pyły strącać rozproszonymi strumieniami wody. Stosować urządzenia odsysające.
Zabezpieczenie środowiska:
Zabezpieczyć studzienki ściekowe. W przypadku skaŜenia wód powiadomić odpowiednie władze. SkaŜony grunt podlega wymianie.
7. POSTĘPOWANIE Z SUBSTANCJĄ I JEJ MAGAZYNOWANIE
Zapobieganie zatruciom:
Podczas stosowania ołowiu nie jeść, nie pić, unikać kontaktów z ołowiem, unikać wdychania pyłów, przestrzegać zasad higieny osobistej, stosować odzieŜ i sprzęt ochrony osobistej, pracować w wentylowanym pomieszczeniu. Przechowywać w zamknięciu, poza zasięgiem dzieci.
Zapobieganie
poŜarom/wybuchom:
Dotyczy wytwarzania się niebezpiecznych koncentracji pyłu. Wyeliminować źródła zapłonu – nie wykonywać prac z otwartym ogniem, nie palić, nie uŜywać narzędzi iskrzących.
Magazynowanie: Ołów przechowywany jest w czystych, suchych pomieszczeniach zamkniętych, w temperaturze 5-15ºC i wilgotności 20-60%. Ołów układany jest luzem w stosy, w gąskach, na płaskich podkładach drewnianych. Nie układać bezpośrednio na podłoŜu. Blachy magazynowane są w zwojach.
Końce oklejane są papierem. Druty nawinięte na szpule umieszczane są w skrzyniach drewnianych. Śrut pakowany jest w woreczki lub puszki. Chronić przed uszkodzeniami mechanicznymi, odkształceniami, wilgocią, wpływem par kwasu azotowego i alkaliów. Nie dopuszczać do stykania się z zaprawami murarskimi. Zasady magazynowania określa norma PN-89/C- 81400.
8. KONTROLA NARAśENIA I ŚRODKI OCHRONY INDYWIDUALNEJ
Rozwiązania techniczne:
Ogólne – niezbędne do prawidłowego przewozu, magazynowania i stosowania ołowiu. Sprawna wentylacja i urządzenia odsysające (w przypadku pyłów).
Osobiste wyposaŜenie ochronne:
Drogi oddechowe: Maski ochronne z filtrami pyłów P2.
Ręce: Rękawice ochronne, powlekane.
Oczy: Okulary ochronne w szczelnej obudowie.
Skóra i ciało: Ubrania ochronne ze zwartej tkaniny. Fartuchy ochronne.
Ogólne środki ochrony:
Higiena pracy: Obowiązują przepisy ogólne przemysłowej higieny pracy. Unikać bezpośredniego kontaktu powierzchni ciała i dróg oddechowych z ołowiem. Nie wdychać pyłów. Zanieczyszczone ubranie wymienić.
Po pracy dokładnie wymyć powierzchnię ciała. Nie jeść, nie pić podczas pracy. Natychmiast usuwać wszelkie rozsypy.
Obowiązujące w Polsce najwyŜsze dopuszczalne stęŜenie (mg/m3) w środowisku pracy:
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.11.2002r. (Dz.U. Nr 217, poz. 1833) w sprawie najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń i natęŜeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy ze zmianą z dnia 1.10.2005r. (Dz.U. 212 poz.1769).
Nazwa chemiczna NDS (mg/m3) DSB (mg/l)
ołów i jego związki nieorganiczne (w przeliczeniu na ołów) 0,05 0,6
9. WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Masa atomowa: 207,02 g/mol
Postać fizyczna, barwa, zapach: Ołów w warunkach normalnych jest szarym, miękkim, plastycznym metalem. Na powietrzu traci połysk, poniewaŜ pokrywa się warstwą tlenku przechodzącego w węglan ołowiu(II). Ołów jest pierwiastkiem chemicznym naleŜącym do grupy 14(IV głównej) układu okresowego (węglowce). Krystalizuje w układzie regularnym. Zawartość ołowiu w skorupie ziemskiej wynosi 1,6.10-3. W związkach ołów występuje w stopniach utlenienia +2 i +4. Związki ołowiu +2 są trwalsze od związków ołowiu +4. Tlenek ołowiu(II) i wodorotlenek ołowiu(II) mają właściwości amfoteryczne. DuŜe znaczenie posiada ditlenek ołowiu, który jest bardzo silnym czynnikiem utleniającym. Ołów i jego związki są silnie trujące. Kumulują się w Ŝywych organizmach i są źródłem uporczywych zatruć.
Temperatura topnienia: 327,5ºC Temperatura wrzenia: 1744ºC Gęstość w 20ºC:11,35g/cm³ Gęstość usypowa: ok. 5,3 t/m³
Rozpuszczalność w wodzie i innych rozpuszczalnikach: Ołów rozpuszcza się w kwasie azotowym i gorącym stęŜonym kwasie siarkowym. Pewne ilości rozpuszczają się równieŜ w wodzie pozbawionej ditlenku węgla.
PręŜność par w 973ºC: 1,3 mbar
Temperatura zapłonu: Substancja niepalna.
Inne: NajwaŜniejszym jego minerałem jest galena PbS. Ołów występuje równieŜ w stanie rodzimym.
Otrzymywany jest przez redukcję PbO tlenkiem węgla oraz częściowe praŜenie i stapianie z PbS. Ołów stosowany jest do wyrobu rur kanalizacyjnych, przewodów gazowych i elektrycznych, kabli podwodnych, uszczelek do aparatów wysokociśnieniowych, osłon do kabli, ekranów ochronnych przed promieniowaniem jonizującym, płyt akumulatorowych, wyrobu aparatury do wytwarzania kwasu siarkowego, śrutu myśliwskiego. Jest składnikiem wielu stopów lutowniczych, łoŜyskowych, czcionkowych. Związki ołowiu były stosowane jako pigmenty farb i lakierów. UŜywane są do barwienia szkła.
10. STABILNOŚĆ I REAKTYWNOŚĆ
Stabilność i reaktywność: Słabo reaktywny chemicznie. Ulega tlenowi i ditlenkowi węgla z powietrza. Reaguje z parami kwasu azotowego i alkaliami.
Właściwości korozyjne: Brak
11. INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Drogi naraŜenia człowieka: Wdychanie, spoŜycie, kontakt ze skórą.
Informacja ogólna: Ołów jest trucizną ustrojową o działaniu kumulującym się. Do organizmu człowieka przedostaje się poprzez przewód pokarmowy, drogi oddechowe i skórę (np. tetraetylek(IV) i tetrametylek ołowiu(IV)). Zatrucia drogą pokarmową nie zdarzają się u osób nienaraŜonych na zatrucia zawodowe i nie odgrywają większej roli. Ołów i jego związki podane doustnie, trudno ulegają wchłonięciu przez organizm. W jelitach, pod wpływem siarkowodoru, tworzą nierozpuszczalne siarczki, które są wydalane z kałem. Ta część ołowiu, która ulegnie wchłonięciu, dostaje się przez Ŝyłę wrotną do wątroby i w duŜej części zostaje wydalona w Ŝółci z powrotem do jelit. Przy podawaniu człowiekowi codziennie ołowiu w ilości 1-2 mg w ciągu 30 dni stwierdzano, Ŝe prawie cały ołów był wydalany z kałem. Podstawową rolę przy zatruciach zawodowych odgrywa wchłanianie ołowiu w drogach oddechowych człowieka, gdzie mogą być wchłaniane te związki ołowiu, które są trudno- i w ogóle nierozpuszczalne, jak np. siarczek ołowiowy, krzemiany lub borokrzemiany ołowiu itp. Wchłanianie ułatwia m.in. fagocytoza. Ołów, wchłonięty przez drogi oddechowe, wprost przechodzi do krąŜenia ogólnego, omijając wątrobę – narząd odtruwający. Wchłonięty ołów pojawia się we krwi i w płynach ustrojowych.
Dane toksykologiczne:
Ocena działania rakotwórczego ołowiu i nieorganicznych związków ołowiu:
IARC – Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem:
dowód działania u zwierząt doświadczalnych – wystarczający, dowód działania u ludzi – niewystarczający.
Ocena ogólna – czynnik przypuszczalnie rakotwórczy u ludzi (grupa 2B).
Umiejscowienie lub rodzaj nowotworów: układ trawienny i układ oddechowy (dowód niewystarczający).
Działanie miejscowe:
Wdychanie pyłów: Suche usta, trudności w oddychaniu i stale utrzymujący się kaszel. W przypadkach cięŜszych powstaje niebieskawe zabarwienie skóry oraz skrócenie oddechu. MoŜe pojawić się obrzęk płuc i mogą wystąpić drgawki.
Kontakt ze skórą: Pojawia się podraŜnienie z zaczerwienieniem. W groźnych przypadkach mogą powstać pęcherze.
Kontakt z oczami: MoŜe pojawić się silne podraŜnienie, zaczerwienienie i ból.
Zatrucia ostre ołowiem: Zatrucia ostre ołowiem i jego związkami naleŜą do rzadkości. Spotykane są wśród robotników naraŜonych na działanie tetraetylku i tetrametylku ołowiu (tetraetyloplumbanu i tetrametyloplumbanu). Mogą takŜe występować jako skutek działania par ołowiu lub tlenku ołowiu w duŜych stęŜeniach. Zatrucia te polegają głównie na zmianach w ośrodkowym układzie nerwowym.
Dawka trująca dla pyłów ołowiu wynosi powyŜej 0,1 mg w 1 m³ powietrza.
Zatrucia przewlekłe ołowiem: Zatrucia przewlekłe ołowiem poprzedzane są okresem wchłaniania ołowiu – tzw. nosicielstwem ołowiu. Obejmuje on szereg charakterystycznych objawów, które mogą występować pojedynczo lub łącznie i są uwaŜane za przejaw krąŜenia ołowiu w organizmie. Najczęściej spotykane są następujące zespoły objawów zatrucia ołowiem:
– kolka ołowiowa polegająca na kurczach mięśni gładkich jelita. Ulegają one skurczom tonicznym, którym towarzyszą silny ból, obfite poty, bladość i zatrzymanie stolca. Mogą równieŜ wystąpić wymioty.
Tętno jest zwolnione, wzrasta równieŜ ciśnienie krwi. Napad kolki ołowiowej poprzedza zwykle dłuŜsze zaparcie stolca, słodkawy smak w ustach i brak łaknienia;
– niedokrwistość ołowiczna moŜe występować samodzielnie lub jako objaw towarzyszący innym objawom zatrucia. Jest to niedokrwistość niedobarwliwa, ze wskaźnikiem mniejszym od jedności. Liczba czerwonych krwinek spada do około 3 000 000, a zawartość hemoglobiny do 60%;
– ołowiczne poraŜenie prostowników jednym z objawów jest osłabienie prostowników wskutek zmian w ubarwieniu mięśni wyprostowanych przedramienia. Niedowładem, a później poraŜeniem jest ogarnięty niemal wyłącznie nerw promieniowy górnych kończyn, rzadziej dolnych. Stanom tym nie towarzyszą bóle ani zaburzenia czuciowe. Po pewnym czasie następuje zanik mięśni.
12. INFORMACJE EKOLOGICZNE
Działanie na organizmy wskaźnikowe:
Rośliny: Ołów opóźnia rozrost korzeni i wywołuje wyraźne ograniczenie oddychania. Szkodliwe skutki zaleŜą od gatunku rośliny, własności gleby i postaci związku ołowiu. Większe szkody występują przypuszczalnie w glebach kwaśnych, mniejsze w obojętnych lub alkalicznych.
Mikroorganizmy: Mikroorganizmy uczestniczące w tlenowym rozkładzie substancji organicznych wykazują objawy zatrucia, jeŜeli stęŜenie ołowiu wynosi bądź przekracza 0,1 mg/dm³. Toksyczne działanie na Flagellata i Infusoria rozpoczyna się przy 0,5 do 1,0 mg/dm³, zaś na inne bakterie przy 1,0 mg/dm³.
Wskaźnik oceny dla ostrej toksyczności: wobec ssaków: 1,0
wobec ryb: 2,0
wobec bakterii: 2,8 Stopień zagroŜenia wód: minimalny.
13. POSTĘPOWANIE Z ODPADAMI
Metody unieszkodliwiania:
Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U.62 poz. 628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U.112 poz. 1206) Zawartość opakowania wg:
rodzaju 06 04 05 inne nie wymienione odpady Opakowania wg:
rodzaju 15 01 02 opakowania z tworzyw sztucznych rodzaju 15 01 04 opakowania z metalu
rodzaju 15 01 07 opakowania ze szkła
Sposób likwidacji (D10) - termiczne przekształcanie odpadów w instalacjach lub urządzeniach zlokalizowanych na lądzie.
ZuŜyte opakowania dostarczać do uprawnionych do ich przerabiania przedsiębiorstw.
Opakowania opróŜnić całkowicie.
14. INFORMACJE TRANSPORTOWE
A. Transport drogowy i kolejowy (ADR /RID)
Nr UN: -
Klasa: -
Grupa pakowania: -
Kod klasyfikacyjny: -
Numer rozpoznawczy zagroŜenia: -
Nalepka ostrzegawcza wg (ADR/RID): -
B. Transport morski (IMDG) Nr UN: -
Klasa: -
Grupa pakowania: -
EmS – numer: -
Zanieczyszczenie środowiska morskiego: nie
Nalepka ostrzegawcza wg IMDG: -
C. Transport lotniczy (IATA-DGR) Nr UN: -
Klasa: -
Grupa pakowania: -
Nalepka ostrzegawcza wg IATA: -
15. INFORMACJE DOTYCZĄCE PRZEPISÓW PRAWNYCH
Substancja została zaklasyfikowana jako niebezpieczna zgodnie z obowiązującym prawem.
Na etykietach naleŜy umieścić następujące informacje:
Symbol ostrzegawczy na opakowaniu jednostkowym:
Napis ostrzegawczy na opakowaniach jednostkowych:
T Produkt toksyczny
Zwroty wskazujące rodzaj zagroŜenia R 20/22 Działa szkodliwie przez drogi oddechowe i po połknięciu.
R 33 Niebezpieczeństwo kumulacji w organizmie.
R 61 MoŜe działać szkodliwie na dziecko w łonie matki.
R 62 MoŜliwe ryzyko upośledzenia płodności.
Zwroty określające warunki bezpiecznego stosowania S 2 Chronić przed dziećmi.
S 37 Nosić odpowiednie rękawice ochronne.
S 45 W przypadku awarii lub jeŜeli źle się poczujesz, niezwłocznie zasięgnij porady lekarza – jeŜeli to moŜliwe, pokaŜ etykietę.
S 53 Unikać naraŜenia – przed uŜyciem zapoznać się z instrukcją.
Kartę wykonano zgodnie z:
• Ustawą o substancjach i preparatach chemicznych z dnia 11.01.2001r. (Dz.U.11 poz.84; z późniejszymi zmianami).
• Rozporządzeniem w sprawie karty charakterystyki substancji niebezpiecznej i preparatu niebezpiecznego.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 140, poz. 1171) ze zmianą z dnia 14.12.2004r. (Dz.U. 2 z 2005r. poz.2).
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 28.09.2005r w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem - ZAŁĄCZNIK (Dz.U.201 poz.1674), (29ATP).
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2.09.2003r. w sprawie oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 173, poz. 1679 z późniejszymi zmianami).
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2.09.2003r. w sprawie kryteriów i sposobu klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 171, poz. 1666 z późniejszymi zmianami).
• Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29.11.2002r. (Dz.U. Nr 217, poz. 1833) w sprawie najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń i natęŜeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy ze zmianą z dnia 1.10.2005r. (Dz.U. 212 poz.1769).
• Ustawą z dnia 27.04.2001r. o odpadach (Dz.U.62 poz.628) oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27.09.2001r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U.112 poz.1206).
• Ustawą z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz.U. 2001 nr 63 poz. 638).
• Klasyfikacją towarów niebezpiecznych zgodnie z Umową Europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR).
• Ustawą z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. 2002 nr 199 poz. 1671) z późniejszymi zmianami.
• Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26.09.1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. 2003 nr 169 poz. 1650) z późniejszymi zmianami.
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30.12.2004 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy związanej z występowaniem w miejscu pracy czynników chemicznych (Dz. U. z 2005r. Nr 11, poz. 86).
• Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21.12.2005r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz. U. Nr 259, poz. 2173).
• Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26.09.1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. 2003 nr 169 poz. 1650) z późniejszymi zmianami.
• Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30.12.2004 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy związanej z występowaniem w miejscu pracy czynników chemicznych (Dz. U. z 2005r. Nr 11, poz. 86).
• Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21.12.2005r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz. U. Nr 259, poz. 2173).
16. INNE INFORMACJE
Chemiczne określenie produktu:
Ołów
Symbol ostrzegawczy na opakowaniach jednostkowych T Produkt toksyczny.
R 20/22 Działa szkodliwie przez drogi oddechowe i po połknięciu.
R 33 Niebezpieczeństwo kumulacji w organizmie.
R 61 MoŜe działać szkodliwie na dziecko w łonie matki.
R 62 MoŜliwe ryzyko upośledzenia płodności.
Normy na sprzęt ochronny:
PN-EN 141:2002 Sprzęt ochrony układu oddechowego. Pochłaniacze i filtropochłaniacze, wymagania, badanie, znakowanie;
PN-EN 344:1996 Wymagania i metody badania obuwia bezpiecznego, ochronnego i zawodowego do uŜytku w pracy. Zmiana A1;
PN-EN 166:2002 (U) Ochrona indywidualna oczu. Wymagania;
PN-EN 374-3:2004 (U) Rękawice chroniące przed chemikaliami i mikroorganizmami. Wyznaczanie odporności na przenikanie chemikaliów;
PN-EN 466:1998 OdzieŜ ochronna. Ochrona przed ciekłymi chemikaliami. Wymagania dotyczące odzieŜy chroniącej przed chemikaliami z połączeniami nieprzepuszczającymi cieczy (typ 3);
Powietrze na stanowiskach pracy
PN-EN 1540:2004 Powietrze na stanowiskach pracy. Terminologia
PN-EN 689:2002 Powietrze na stanowiskach pracy. Wytyczne oceny naraŜenia inhalacyjnego na czynniki chemiczne przez porównanie z wartościami dopuszczalnymi i strategia pomiarowa.
Uwaga:
• UŜytkownik ponosi odpowiedzialność za podjęcie wszelkich kroków mających na celu spełnienie wymogów prawa krajowego. Informacja zawarta w powyŜszej karcie stanowi opis wymogów bezpieczeństwa uŜytkowania preparatu. UŜytkownik ponosi całkowitą odpowiedzialność za określenie przydatności produktu do określonych celów. Zawarte w niniejszej karcie dane nie stanowią oceny bezpieczeństwa miejsca pracy
uŜytkownika. Karta charakterystyki nie moŜe być traktowana jako gwarancja właściwości preparatu.
• Produkt nie moŜe być uŜywany bez pisemnej zgody w Ŝadnym innym celu aniŜeli podanym w p.1 karty charakterystyki.
• Karta charakterystyki jest bezpośrednio przekazywana dystrybutorowi produktu, bez zapewnień lub gwarancji co do kompletności bądź szczegółowości wszystkich informacji lub zaleceń w niej zawartych.
• Kartę wykonano w Przedsiębiorstwie EKOS S.C. 80-266 Gdańsk, al. Grunwaldzka 209, tel/fax: (0-58)305-37- 46, www.ekos.gda.pl e-mail: ekos@ekos.gda.pl na podstawie informacji i konsultacji uzyskanych od Zamawiającego oraz materiałów z własnej bazy danych.
• Informacje zawarte w niniejszej karcie charakterystyki są zgodne z aktualnym stanem naszej wiedzy i spełniają warunki prawa krajowego oraz Unii Europejskiej.
• Informacje zawarte w niniejszej karcie charakterystyki nie są gwarancją parametrów technicznych czy przydatności do określonych zastosowań.
