TEMATYKA ZAGADNIENIA Przeliczenia pieniężne.
OBSZAR EDUKACJI I KLASA
uczymy się współpracujemy odkrywamy rozmawiamy
CELE zapoznanie uczniów z podstawami systemu monetarnego;
ćwiczenie z uczniami dodawania w zakresie do 20;
doskonalenie umiejętności porównywania liczb (mniejsze/większe/równe).
CELE W JĘZYKU UCZNIA
Po zajęciach:
będziesz umiał/a wymienić monety występujące w Polsce:
1zł, 2 zł, 5 zł;
będziesz umiał/a wykonać proste obliczenia pieniężne z wykorzystaniem różnych monet;
będziesz pracował/a w zespole oraz dzielił/a się rolami przy realizacji zespołowych zadań.
MATERIAŁY DYDAKTYCZNE woreczki z monetami (5 woreczków – 20 monet jednozłotowych;
5 woreczków – 10 monet dwuzłotowych; 5 woreczków – 4 monety pięciozłotowe);
zestawy monet do zabaw edukacyjnych;
torba z zakupami;
wybrane produkty lub zdjęcia produktów;
karta pracy nr 1.
Kot w worku
KOMENTARZ METODYCZNY
MOŻLIWOŚCI KONTYNUACJI
I DALSZE INSPIRACJE
ORGANIZACJA PRACY UCZNIÓW
1
Poproś dzieci, by dobrały się w pary. Każdej parze rozdaj po jednym woreczku. Poproś, by każda para policzy- ła, ile mają łącznie pieniędzy, zapisała na kartce i podniosła kartkę do góry, tak by była ona widoczna dla wszystkich uczniów i nauczyciela.
2
Następnie z torby z zakupami wyciągnij pierwszy produkt z ceną – 10 zł. Zapytaj dzieci, czy chcą kupić ten produkt i jeśli tak, to jakimi monetami za niego zapłacą. Poproś o odpowiedź co najmniej 6 par, w tym 3 pary, które miały woreczki z różnymi zestawami monet. Zapisuj na tablicy wszystkie propozycje uczniów i uczennic, rysując (lub przyklejając duże modele) odpowiednie monety. Na zakończenie zwróć uwagę uczniów na to, że część propozycji jest taka sama, część się różni – zapytaj uczniów, ile możliwych propo- zycji pojawiło się na tablicy. Podkreśl, że wszystkie dają odpowiednią sumę pieniędzy na koniec. Możesz kontynuować zabawę wyciągając kolejne produkty. Ustalając cenę tych produktów pamiętaj, że dzieci w woreczkach mają ściśle określone monety (1 zł, 2 zł i 5 zł), z których mają ułożyć potrzebną sumę.
3
Połącz pary w sześcioosobowe grupy dzieci w taki sposób, aby w każdej grupie był woreczek ze złotówkami, dwuzłotówkami i pięciozłotówkami. Rozdaj grupom kartę pracy nr 1. Poleć, by z monet z trzech woreczków zbudowały odpowiednie sumy umieszczone na górze karty pracy w pierwszym wierszu tabeli, zaznaczając w odpowiednich wierszach z monetami znakiem „x” liczbę monet, których użyły do zbudowania konkretnej sumy (np. gdyby miały ułożyć 7 zł to mogą postawić siedem iksów przy złotówce albo jeden „x” przy dwuzłótówce, a drugi – przy pięciozłotówce; albo dwa „x” przy dwuzłotówce i trzy „x” – przy złotówce).
Dzieci w zespołach powinny same zdecydować, który wariant wybierają.
4
Zaproponuj sąsiadującym grupom – po zakończeniu zadania – by wymieniły się kartami pracy i sprawdziły, Możesz poprosić dzieci, by w nowych parach przygotowały woreczki z róż- nymi monetami dającymi łączną sumę 20 złotych.
Wykorzystaj kartę pracy nr 2. Jest ona zbliżona do karty pracy nr 1, tym razem jednak dzieci mają możliwość wpisania kilku rozwiązań w budowaniu tej samej sumy.
W karcie pracy nr 3 znajdziesz zadanie z treścią. Zachęć dzieci, by w parach rozwiązały zadanie, wykorzystując monety z woreczków.
Zaczynając pracę z monetami wchodzimy w obszar abstrakcji, nie pro- ponujemy zadań na monetach dzieciom, które pojmują liczbę ilościowo, a nie wartościowo. Cały czas pracujemy na konkrecie. Zajęcia są dobrą propozycją na pracę w parach, wzajemne konsultowanie się, ponieważ do rozwiązania wiodą różne ścieżki.
6 zł 8 zł 10 zł 12 zł
Kot w worku
Karta pracy nr 1
Kot w worku
Karta pracy nr 2
12 zł 12 zł 12 zł 12 zł
Rozwiąż zadanie.
Janek i Tosia
dostali od mamy14 zł
. Postanowili pójść na gofry. Janek kupił sobie gofra z bitą śmietaną i zapłacił za niego5 zł.
Tośka kupiła gofra z bitą śmietaną i czekoladą i wydała7 zł
.1. Jakimi monetami dała im mama kwotę 14 zł? Podaj kilka propozycji.
. . . . . . . . . . . .
2. Ile dzieci zapłaciły razem za gofry? Ile dostały reszty?
. . . . . . . . . . . .
3. Jakimi monetami sprzedawca mógł wydać im resztę?
Podaj kilka propozycji.
. . . . . . . . . . . .