I.3 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona
• Otrzymywanie promieniowania X
• Pochłanianie X przez materię
100 keV 1 nm =10 A
0.01 nm=0.1 A
1 keV
Lampa rentgenowska
KATODA
ANTYKATODA
elektrony
Napięcie U rzędu 10 kV; energia 10 keV
X
NATĘŻENIE X-ów •Widmo ciągłe
•Widmo
charakterystyczne
Promieniowanie hamowania (Bremstrahlung)
Mechanizm powstawania widma ciągłego w lampie rentgenowskiej
n I( n)
Cienka anoda:
pojedynczy akt emisji
l min = c/n max
I( l)
l
I( l)
wiele aktów
hamowania w
grubej
Badania strukturalne: dyfrakcja na kryształach i warunki Bragga
Wzmocnienie dyfrakcyjne zachodzi wtedy gdy różnica dróg optycznych fal rozproszonych na atomach jest wielokrotnością długości fali:
AB BC AE AB AE d ADcos sin
d ( cos ) dsin n sin
∆= + − = − = − θ =
θ
∆= − θ = θ = λ
θ
2
2 2 2
2 1 2
Płaszczyzna stałej fazy fali załamanej
Płaszczyzny sieciowe
Dyfrakcja polichromatycznej wiązki X na monokrysztale: metoda von Lauego
Promienie ugięte są monochromatyczne: monokryształ może służyć
jako monochromator ciągłego widma X z lampy rentgenowskiej.
Przykład zastosowania: metoda Debye’a - Scherrera
Dyfrakcja monochromatycznych X na polikrystalicznej
próbce:
Pochłanianie promieniowania E-m (X) przez materię
ł ą
ół ół
ść ł
2
2
ca kuj c dostajemy
- liniowy wsp czynnik absprpcji;
/ - masowy wsp czynnik absoprpcji [cm
Grubo materia u wyrażamy wtedy w g/cm
dI Idx I I exp( x)
/ g]
I I exp( (x ))
.
= −µ = −µ
µ µ ρ
= − µ ρ
ρ
0
0
p: produkcja par f: fotoefekt
c: rozpr. Comptona
Zjawisko Comptona (1922)
A. Compton, Phys. Rev. 22, 409, (1923)
Jest to nieelastyczne (tj. ze zmianą energii) rozpraszanie fotonów X na niemal swobodnych elektronach atomowych.
Zmiana długości fali:
'
h
( cos )
∆λ = λ − λ = m c 1 − Θ
Diagram Feynmanna przedstawiający proces Comptona
Elektron
Początkowo spoczywa Foton X
wirtualny e *
Foton
rozproszony o mniejszej częstości
Elektron wybity
Układ doświadczalny Comptona
θ spektrometr
krystaliczny tarcza
Lampa
rentgenowska
Wyniki A. Comptona
Rozproszenie Rayleigha – bez zmiany λ
Rozproszenie Comptona - λ
zmienia się z kątem
rozproszenia
Wyprowadzenie wzoru Comptona
' '
e
P O Z D E R Z E N I U E E
p
e
P R Z E D Z D E R Z E N I E M h
E ,
γ
= ν
γG = 0
'e
2 ' '
e
2
2 2 2
E
c = E E
h + c k w a d r a tu :
(h h c c c
h (
' e
' '
e e e
, p
E h m h h m c
c z y li
m m c ( )
p o d n o s im y d o
) ( ) ( m ) ( m )
)
( m )
= ν + = ν + = ν + γ
∆ ν = γ
∆ ν + ∆ ν +
∆ ν +
= γ
2
2
2 2 2 2
2
1
2
G
( )
ł ł
2 2 4 2 '
s k a d o w e p ę d u p o p r z e c z n a i p o d u ż n a :
h c = m c (1
( ∆ ν ) ( m ) γ − )
2 1
Wyprowadzenie wzoru Comptona cd.
( )
( )
ą
2
Z (2) i (3) obliczamy kwadraty sinusa i cosinusa
czyli eliminujemy k t : (m vc)
=
'
e
'
' ' ' '
h sin
sin m vc
h h cos
cos m vc
m c
h cos
φ :
ν θ
φ = γ
ν − ν θ
φ = γ
φ
γ = γ − =
= ν + ν − νν θ + νν − νν =
2 2
2 2
2 4 2
2 2 2
1
2 2 2
( )
( ) ( )
h
2Otr zymujemy :
( ∆ν + νν )
22
'( 1 − cos ) θ
Wyprowadzenie wzoru Comptona cd.
( ) ( )
( )
( )
( ) ( )
ó ą
ą
2 2 4 2 2
'
'
Por wnuj c wzory (1 i (4) dostajemy:
podstawiaj c za otrzymujemy:
(h h c =m c
h
')
oraz
mc h h ( cos )
c h c c
(
) ( )(m ) ( ) ( cos )
cos ) mc
ν = ν − ∆ν
∆ν = ν ν − ∆ν − θ
∆ν
=
∆ν + ∆ν γ − = ∆ν + νν
− θ = − = ∆λ
ν ν − ∆ν ν ν − ∆
− θ
ν
2 2
2