Basia i chorowanie - Zofia Stanecka, Marianna Oklejak - pdf – Ibuk.pl

Z o f i a S t a n e c k a M a r i a n n a O k l e j a k

Tekst:

Zofia Stanecka

Ilustracje:

Marianna Oklejak

Logo serii, projekt graficzny i skład:

Dorota Nowacka

Wydawca:

Agnieszka Betlejewska

Redakcja:

A g n i e s z k a T r z e b s k a - C w a l i n a Korekta:

B o ż e n n a K o z e r s k a ,

M a ł g o r z a t a M e r k e l-M a s s é Wersja elektroniczna:

D o r o t a M a g i e r tekst © Zofia Stanecka

© HarperCollins Polska sp. z o.o., Warszawa 2020

Wszystkie prawa zastrzeżone, łącznie z prawem reprodukcji części lub całości dzieł w jakiejkolwiek formie.

HarperCollins jest zastrzeżonym znakiem należącym do HarperCollins Publishers, LLC.

Nazwa i znak nie mogą być wykorzystane bez zgody właściciela.

HarperCollins Polska sp. z o.o.

ul. Starościńska 1B lokal 24-25 02-516 Warszawa

ISBN 978-83-276-6196-8

www.basia.com.pl

Polecamy także:

Szukaj na

Szpitalne łóżko miało metalowe oparcie i podnoszony zagłówek.

Tata położył Basię, poprawił jej poduszkę i pogłaskał po głowie.

Basia zamknęła oczy. Wydawało jej się, że Tata mówi coś do niej, ale nie umiała rozpoznać słów, bo w głowie zaczęło jej szumieć.

Gdy po jakimś czasie otworzyła oczy, w pokoju nie było ani Taty, ani pielęgniarki. Rozejrzała się wokół.

Na sąsiednim łóżku siedziała jakaś dziewczynka i uważnie jej się przyglądała. Z zagięcia ręki spływała jej plastikowa rurka biegnąca aż do zawieszonego na metalowym stojaku pojemnika z płynem. Basia spojrzała na swoją rękę. Ona też miała taką samą rurkę przyczepioną do sterczącej z ciała igły i przyklejoną do skóry plastrem. Było to trochę straszne, a trochę ciekawe.

Taki Janek na przykład nigdy nie miał igły w ciele.

– Gdzie jest Tata? – spytała Basia z wysiłkiem.

– Poszedł sobie – poinformowała ją dziewczynka. – Pewnie zostaniesz tu już na zawsze.

Basia poczuła się tak, jakby spadała w głęboką czarną dziurę.

15