Zagadnienia wstępne
Dorota Czerwińska
asystent i doktorantka w Katedrze Postępowania Karnego
Podstawowe pojęcia procesu karnego
proces karny – złożona instytucja prawa procesowego, w ramach której rozpoznawane są sprawy karne, przez co rozumie się badanie i wyjaśnianie okoliczności sprawy, ustalanie ich konsekwencji prawnych oraz – w razie potrzeby – przymusowe realizowanie wydanych orzeczeń
proces karny zapewnia publiczną drogę rozstrzygnięcia sporu między państwem (oskarżyciel publiczny) bądź pokrzywdzonym (oskarżycielem posiłkowym) a oskarżonym
Podstawowe pojęcia procesu karnego
proces karny w znaczeniu normatywnym (ogólnym) – ustawowy model, wzorzec procesu karnego
proces karny w znaczeniu konkretnym – praktyka konkretnego procesu karnego;
powinna odzwierciedlać model ustawowy
proces karny w znaczeniu rzeczywistym – suma konkretnych procesów
Przedmiot procesu karnego
współcześnie przyjmuje się, że przedmiotem procesu karnego jest odpowiedzialność prawna za czyn zarzucany oskarżonemu
odpowiedzialność karna:
grożąca – możliwość poniesienia przewidzianych przez prawo ujemnych następstw
ukształtowana
odpowiedzialność oparta jest na 2 podstawach:
faktycznej
prawnej
Przedmiot procesu karnego
przedmiot procesu powinien być:
niezmienny – w postępowaniu przygotowawczym zasada ta ma jednak charakter względny – art. 314 k.p.k.; wyjątek przewiduje też art. 398 k.p.k.
niepodzielny – niedopuszczalne jest orzekanie o fragmentach tego samego przedmiotu w różnych procesach. Zasada ta ulega jednak ograniczeniom ze względów ekonomii procesowej – np. art. 34 k.p.k.
Istota procesu karnego
W ujęciu historycznym:
proces jako stosunek prawny
proces jako system gwarancji
proces jako sytuacja prawna
proces jako forma realizacji prawa materialnego
współcześnie: istota procesu nie sprowadza się tylko do realizacji norm prawa karnego materialnego i wynika z wielu jego cech
działalność niezawisłego sądu i innych uczestników, uregulowana przez przepisy prawa karnego procesowego, przebiegająca w ramach stosunków procesowych i w określonym celu
Aksjologia procesu karnego
• Zbiór wartości zawartych wyraźnie lub w sposób dorozumiany w systemie prawa karnego
procesowego, stanowiący moralne jego zaplecze
• Zdeterminowany preambułą i przepisami Konstytucji RP:
• sprawiedliwość
• wolność
• przyrodzona godność człowieka
• Sprawiedliwość i prawda pełnią funkcję organizującą proces karny
Formy procesu karnego
skargowa – najstarsza, ukształtowana w Rzymie i Grecji; dominacja zasady skargowości i kontradyktoryjności, ustności, jawności
inkwizycyjna – średniowieczna; oparta na skupieniu w jednym ręku wszystkich trzech funkcji procesowych: obrony, oskarżania i orzekania; dominacja zasady oficjalności, pisemności, tajności
mieszana – współczesna; poszczególne stadia zbliżone są do obu z powyższych form
Rodzaje procesu karnego
proces karny powszechny (przed sądami powszechnymi) i specjalny (przez Trybunałem Stanu)
sporny status postępowania przed sądami wojskowymi:
postępowanie szczególne w ramach procesu powszechnego
proces powszechny, tyle że przed sądem wojskowym
proces specjalny
Rodzaje procesu karnego
proces zasadniczy
akcja cywilna – rozstrzyganie roszczeń cywilnych wynikających bezpośrednio z przestępstwa
– obowiązek naprawienia szkody – zadośćuczynienie
– nawiązka
– świadczenie pieniężne
– dawniej: powództwo adhezyjne
Funkcje procesu karnego
teoria klasyczna – funkcją procesu jest przede wszystkim realizacja prawa karnego materialnego
teoria postklasyczna – funkcja procesu to nie tylko doprowadzenie do ukarania, ale i stworzenie możliwości konsensualnego załatwienia sporu
dodatkowo wyróżnia się funkcję profilaktyczno- wychowawczą i pojednawczą
Funkcje przepisów prawa karnego procesowego
prakseologiczna (instrumentalna) - ukształtowaniu procesu karnego w sposób pozwalający na osiągnięcie jego celów w postaci sprawiedliwości materialnej i proceduralnej
gwarancyjna – zabezpiecza konstytucyjne prawa i wolności przez bezprawną działalnością organów
porządkująca – koordynują proces
Funkcje procesowe
zasadniczy kierunek (typ) aktywności procesowej wyznaczony przez procesową rolę danego podmiotu
– ścigania – orzekania – obrony
Podstawowe pojęcia procesu karnego
postępowanie karne – pojęcie wieloznaczne – może być równoważne procesowi karnemu;
samo postępowanie może też określać poszczególne etapy całego postępowania (np.
postępowanie przygotowawcze) lub postępowania szczególne (np. nakazowe)
również kodeks używa tego pojęcia w różnych znaczeniach – zob. art. 2, art. 160, art. 297 k.p.k.
Konkluzja: to pojęcie węższe niż proces i oznacza jego wycinek (czasowy czy przedmiotowy)
Podstawowe pojęcia procesu karnego
postępowanie karne można także rozumieć jako postępowanie zasadnicze, zwyczajne (dotyczące głównego przedmiotu procesu) w odróżnieniu od postępowań dodatkowych, wśród których wyróżniamy:
incydentalne (dot. kwestii wpadkowych) – np.
kwestia tymczasowego aresztowania
pomocnicze (usuwają szczególne trudności) – np.
pomoc prawna, postępowanie renowacyjne
następcze (toczą się po uprawomocnieniu wyroku) – np. o ułaskawienie
uzupełniające prowadzone na podstawie art. 420 k.p.k.
Podstawowe pojęcia procesu karnego
procedura karna – potocznie traktowana jako
synonim prawa karnego procesowego – to błąd!
procedura to pierwotny przedmiot regulacji prawa karnego procesowego (przedmiotem wtórnym jest proces karny)
procedura karna wyznacza wzorzec
postępowania przed sądami karnymi; obejmuje nie tylko normy k.p.k., ale również zwyczaje i orzecznictwo sądowe
Zjawisko proceduralizacji prawa
obserwuje się współcześnie wzrost znaczenia procedur, które kiedyś były traktowane jedynie jako środek realizacji norm prawa materialnego, a obecnie zyskują samoistne znaczenia dla sprawiedliwości decyzji
proceduralizacja oznacza również większe uwzględnianie skutków wydawanych rozstrzygnięć i szersze możliwości odstępstwa od norm prawa materialnego
zjawisko proceduralizacji ma związek z pojęciem rzetelnego procesu
Cele procesu karnego
ujęcie normatywne – art. 2 k.p.k.
dyrektywa trafnej represji:
odpowiedzialność spotka tylko i każdą osobę winną
odpowiedzialność przybierze odpowiedni rozmiar
dyrektywa ochrony interesów pokrzywdzonego
dyrektywa rozstrzygnięcia sprawy w rozsądnym terminie – zakorzeniona także w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP i art. 6 EKPCz
ujęcie doktrynalne
stan sprawiedliwości materialnej
stan sprawiedliwości proceduralnej
Pojęcie sprawiedliwości
sprawiedliwość materialna – doprowadzenie do słusznego zastosowanie normy prawa karnego materialnego przez prawidłowe ustalenie stanu faktycznego i prawidłową subsumcję czynu pod normę prawną
sprawiedliwość proceduralna – ukształtowanie przepisów prawa karnego procesowego w sposób, który pozwoli na sprawiedliwe rozstrzygnięcie o przedmiocie procesu
Pojęcie sprawiedliwości
Dla oceny sprawiedliwości istotny jest zatem nie tylko wynik procesu, ale i sposób, w jaki go osiągnięto. Proces powinien być bowiem prowadzony uczciwie.
sprawiedliwość proceduralna oznacza takie ukształtowanie przepisów prawa karnego procesowego, aby możliwe było sprawiedliwe rozstrzygnięcie o przedmiocie procesu.
Pojęcie sprawiedliwości dotyczy płaszczyzny stanowienia prawa. Na płaszczyźnie stosowania prawa odpowiada mu pojęcie rzetelności.
Pojęcie ścigania
Ściganie karne to przewidziane przez prawo działania prawne polegające na ustaleniu zaistnienia przestępstwa, ujęcia osoby, która według poczynionych ustaleń je popełniła, oraz oskarżenia jej przed sądem i popierania tego oskarżenia w celu uzyskania sprawiedliwości, a więc wyciągnięcia wobec niej konsekwencji karnych.
Ściganie to – obok obrony i orzekania – jedna z trzech funkcji procesowych.
Odmiany procesu karnego
z uwagi na sposób ścigania: z oskarżenia publicznego lub prywatnego → TRYBY PROCESU KARNEGO
ze względu na osobę oskarżonego:
postępowanie w sprawach osób pełnoletnich, nieletnich i wobec osób wojskowych
postępowanie podstawowe w trybie zwyczajnym i postępowania w trybach szczególnych
Postępowanie zwyczajne i postępowania szczególne → TRYBY PROCESU KARNEGO
postępowanie szczególne – tak jak zwyczajne – zmierza do rozstrzygnięcia o głównym przedmiocie procesu, ale istotnie różni się od postępowania zwyczajnego w sposób z góry przewidziany przez prawo procesowe
postępowanie szczególne mogą się toczyć:
obligatoryjnie i fakultatywnie, w sprawach wielkiej wagi i o drobne czyny zabronione, przed sądem powszechnym lub szczególnym, na podstawie k.p.k. lub innych aktów ustawodawczych
Postępowanie zwyczajne i postępowania szczególne
ze względu na stosunek postępowań szczególnych do formalizmu procesowego mogą być one:
ekwiwalentne – postępowanie karne skarbowe zwyczajne, postępowanie poprawcze w sprawach nieletnich
wzbogacone – obecnie nie występuje, do 1928 r. - postępowanie o zbrodnie przed sądami przysięgłych
zredukowane – przyspieszone, nakazowe i z oskarżenia prywatnego (to ostatnie jest i trybem ścigania, i postępowaniem szczególnym!)
Pojęcie trybu ścigania
tryb ścigania to ustalony – początkowo zwyczajowo, a następnie prawem stanowionym – sposób ścigania osób podejrzanych o popełnienie określonego naruszenia w celu pociągnięcia ich do odpowiedzialności za ten czyn, a więc inicjowania postępowania, które ma doprowadzić do wymierzenia sprawiedliwości.
tryb ścigania to porządek wszczynania i prowadzenia postępowania co do poszczególnych przestępstw.
Tryby ścigania
Obecnie funkcjonują dwa tryby ścigania:
publicznoskargowy
bezwarunkowy – tryb „domyślny”, związany z określoną w art. 10 zasadą legalizmu
warunkowy – na wniosek (dotyczy określonych w kodeksie karnym przestępstw względnie i bezwzględnie wnioskowych; istotny art. 12 k.p.k.!) lub za zezwoleniem
prywatnoskargowy – dotyczy określonych w kodeksie karnym przestępstw prywatnoskargowych (są ich 4); rozdział 52 k.k. reguluje postępowanie szczególne w sprawach z oskarżenia prywatnego
Granice procesu karnego
• Oddzielają działalność prowadzoną wewnątrz i na zewnątrz procesu
• Co do zasady rozstrzygnięcia o meritum sprawy karnej mogą zapadać tylko na podstawie czynności podjętych w granicach procesu karnego, ale są wyjątki (czynności operacyjno-
rozpoznawcze)
• Działalność w granicach procesu nie może przebiegać dowolnie, a w sposób i w celu przewidzianym prawem
• Granice:
• Podmiotowe – kto prowadzi proces i kto w nim uczestniczy
• Przedmiotowe – jaka aktywność jest dozwolona w procesie
• Temporalne – kiedy proces rozpoczyna się i kiedy kończy
• Wyznaczając granice procesu, ustawodawca związany jest Konstytucją, prawem międzynarodowym, aksjologią i celem procesu
Pojęcie i warunki rzetelnego procesu karnego
• Wyznaczany przez art. 6 EKPC
• To nie zasada procesowe, a standard czy też
metoda określenia ustawowego modelu procesu z uwzględnieniem konkretnej aksjologii
• Adresatami tego standardu są organy procesowe i to one mają rzeczywiście proces prowadzić z jego uwzględnieniem
• Kluczowa dla rzetelnego procesu jest możliwość ochrony przez strony swoich uzasadnionych
interesów oraz wartość takie, jak: domniemanie
niewinności, wolność od samooskarżania, in dubio pro reo, ne bis in idem czy audiatur et altera pars