Gymnasium mit Realschule I. Ordnung zu Thorn. Zu der am Dienstag den 23. März 1880

Z ü THORN.

I

<

EEFFENTLICHEN FBUEFUNG

ALLER KLASSEN

ZU DER

AM DIENSTAG DEN 29. MÄRZ 188o

STAT ('FINDENDEN

Kopernikartska

LADET

IM NAMEN DES LEHRERKOLLEGIUMS EIN

P R - J ^R. pTREHLKE) DIREKTOR. “՜

INHALT: Sc «улгиѵпа Scwvoítficni» -p-co cocona ocatioiii» pociivá. cRicfva-t? 9^аЭгоѵѵо&-ѵ.

Serw -Гн ac?u>i-ctvUiv. — Ղ^օ-m Չ)

THORN, 1880.

1880. Progr. No. 35. Gedruckt in der Buchdruckerei von Ernst Lambeck.

CORONA ORATIONIS FORMA.

SCRIPSIT

Ի ICHARD

Uuum Demosthenem orationes suas domi summa cum diligentia elaborare solitum esse, satis constet’), mirum est, quod banc consuetudinem in oratione de corona minus secutus esse videatur. Nam non modo saepius verba sua eadem repetit, verum etiam interdum sententiis istis repetitis ita nexum atque progressum orationis interrumpit, ut frustra commentatorum grex vitia aoçtOTixôií, si dicere licet, vanis excusationibus operire studeat* 2 ). Ñeque sententiarum ordo solum ejusmodi est, ut vix summo isto oratore sit dignus, sed in rebus ipsis quoque comme- moratis sunt quae lectorem offendant attentiorem. Quare Kirchhoffium 3), qui orationem de co­

rona e duabus recensionibus conflatam esse censeat, rem acu tetigisse opinatus, singula tantum - modo, quibus vel corrigatur vel certis finibus circumscribatur clarissimi viri sententia, per ­ tractare in animo babeo. Atque si ille quaestionis instituendae canonem, quo usus rectam ge- nuinamque Demosthenis orationis formam esset constructurus , sibi sumpsit et considerationem rerum4) turn vel a Demosthene vel a Philippe gestarum et Aeschinis habitam actionem , ego sensum et connexum sententiarum examinandum mihi proposai. Diversam igitur quaerendi viam ingressas, si ad eundem atque Kirchhoffius finem pervenero, eo magis id, quod uterque nostrum eruerit , speciem habebit probabilitatis. Jam videamus de prooemio, conflato, at K.

censet, ex duabus partibus, quarum altera ad primam orationis recensionem , ad secundam spectet altera; ita ut §§ 1—2. 5— 7. 95 6 ) ab eo, qui alteram editionem curavit sive fuit De ­ mosthenes ipse sive alius quispiam, postea sint additae. At primim fallitur K., prooemium

§§ 1 —8 consistere opinatus, nam, verum quaerentibus nobis, exordium § 18, ubi enumerandis rebus a se gestis orator incipit, demum flnitur. Quod dilucide demonstrat particula -p'p, ab oratore saepius (cf. De Halonn. § 2. ad Philipp, epist. § 3. contra An drot. § 5) praeter par-

’) A. Schaefer: Demosthenes und seine Zeit III. Beilage p. 78: „Wir wissen, dass Demosthenes nicht leicht unvorbereitet redete. “

2) Dissen ed. or. de cor. p. 142: „videbis autem opus սէ tractatione rerum , ita divisione et dispositione partium pulcherrimum p. 152: „de repetitionibus nonnulla dicenda videntur. Habentur repetitiones fortasse in omni oratione, nec evitări possunt semper, siquidem eadem re saepe alio loco denuo opus est, пес reprehendí hic quidquam potest, modo res digna sit quae repetatur, nec jejune id fiat, sed cum variatione “; p. 153: „etsi igitur re vera bis omnibus loéis subest idem, tarnen sic tractat! sunt, ut nullus plane similis (??) sit caeteris, ultimas autem omnium sit disertissimus et acerbíssimos. Quod quis non laudabit?“ Harles ed. or. de cor. proli, p. 3 sqq. attulit judicia ас laudes veterum commentatorum de hac oratione. Etiam Schaefer 1. c. III. p. 261 sqq. orationem de corona laudibus maximis eifert.

3) Kirchhoff in den Abhandlungen der Berliner Academie der Wissenschaften 1875; philologisch-historische Klasse p. 59—99.

4 ) Winiewski: commentarii historici et chronologic! in Demosthenis orationem de corona Monast. 1829;

grande volumen auctor conscripsit, sed ñeque quacstionem post tot annos de eadem re inchoatam divinavit, ñeque rebus hie narratis otfensus est, ut Kirchhoffius 1. c.

6 ) Kirchhoff 1. c. p. 80 —82.

1

Cap

A. Ordo sententiarum et nexus recensetur in prooemio (§§ 1 —17.) Quamquam K. baud ignoravit, laxe §§ 1 — 2. 3 — 4. 5—7. 8 inter se juncias esse G ), id tarnen, quod imprimis est in aperto, neglexit: sensum §§ 1 — 4 et rursus §§ 5—17 paene esse eundem, vel pottos dicam, saepius verbo tenus basce §§ inter se congruere; unde non injuria alteram prooemii partem ex altera pendere ac natam esse possis concludere. Verum, ut re dicta approbem, sensum singularum §§ nunc recensebo:

§ 1 orator deos precatur, ut sibi benevolentiam Atbeniensium parent efficiantque, ne ad ­ versarias in consilium adhibeatur; jam K. vidit 6 7). eadem verba etiam § 8 repeti; quid quod etiam § 10 idem orat auctor nosier: ápol 8' r¡v тара таѵга тоѵ /роѵоѵ au ѵ о іа ѵ svososi/íls ... хаі vuvl лараа/гаОг; porro buc velím contuleris § 141: xaXôS 5 ’ žvavríov úpňv tou; Osou; алаѵта;, xal íráaaç... xal г ՜տ ú /о pat ~ãoi touto՛.;, el ргѵ ԺՃհՕՀ лро; úpã; еілоірі ... гити/іаѵ poi ôouvat xal oioTTjOÍav. Quodsi cum К. §§ 1—2. 5-7. 10. 52. 122 —324 secundae recensionis esse ere ­ di mus, offens io maxima, quae in congruent) §§ 1 — 8 sensu inest, tollitur, altera manet, nam ne- que tum satis intellegi potest, quomodo orator verb orum ac sententiarum copia maxime omnium praeditus tam humiliter suim et ipsius sententias ter nam quinquies in oratione ut nunc earn traditam babemus id fit: § 4. 8 — 9. 11. 17 — repetere animum inducere potuerit.

6 ) Kirchhoff 1. c. p. 78.

՜) Kirchhoff 1 c. p. 80.

e, verba congruentia litteris spatio sejunctis nota vi; sententias easdem, sed aliis verbis expressas, in parenthesi plerumque adscripsi.

§ 2. Judices secundum leges et jusjurandurn ñeque ullam praesumptam opinionem afferre et rectum ordinem defensionis servare debent. Idem dicitur § 6 fere iisdem verbis: ժ.;ւա хаі огораі таѵтсоѵ ópoíaj; ú и. <Ã> v áxouaaí рои... йалгр oí vóp.oi xsXeúooatv; § 7 fine: vz¡v лро; той; Osou;

euasßstav (vide § 1) 8іа®оХаттшѵ хаі та тои Âsțovto; изтгроѵ òíxaia eòvolxô; лроаЗз^гтаі xal тараа /òjv га-jTÒv Гаоѵ xal xoivòv аруотгроі; àzpoar/jv, оитсо tt¡v Зіауѵшаіѵ лоі^егтаі (observa, etiam hic, ut § 2.

periodi атаЗоаіѵ incipere particula օԶ-ա !) cf. § 227, quae Aeschinis verba (adv. Otes. 62, 12) special.

§§ 3 et 4: Athenienses, quae est hominum indoles, convicia audiendi voluptatem

reipublicae utilitati praeferunt

,

cf

. § 138: T

v

¡;

глі таі

; Z

otòopíat

;

т

( 8

оѵт

( ;

xal

/

аріто

;

то

TÎ

jg та

Z

soj

; Gupyspov аѵта/Хатторгѵоі.

§ 4 Demosthenes accessurus est ad facta et acta in republica enarranda. Quod idem

consilium prae se fert

§ 8:

ps

'ZX

iuv os тои тг iòíou

ß

iou таѵто

; ... X

óqov

З

і

З

оѵаі

...

xal t

<7

jv xoivț

, лг-oZiTsupívtov ; § 11: илгр ргѵ т&ѵ лглоХітгиргѵшѵ, а хатг^еиоои 8) xal otsßaZZs;, г ; г т á a o> *

§ 17: ßouXopai 8s .. xaíl ’ гѵ гхаатоѵ аитйѵ г;гтаааі xal páÂtqí)’ oca ónsp... хатефеиаато рои.

§ 5: Benevolentia Atbeniensium privări Demostheni est acerbissimum, cf. § 3: où yap êcTiv taov vuv êpol тՀ; лар' úpñv sov oía; оіарартгіѵ.

§ 6 vide ad § 2.

§ 7 vide ad § 2.

§ 8 vide ad §§ 1 et 4.

/ ‘

paȚcpoci xat օլտհՀօլ (hi C Zooopía; aupzpopr^aç uTcoxptvsTOti).

2Ղ

cf. etiam §11.

§ 13. ŕjXtxa vijv

225, 226, 5, 12 totam § construxeris! —

§ 16. Summa improbitate se praeditum esse Aeschines ostendit, quum omissa concer- tatione adversus Demosthenem Ctesiphontem aggrediatur.

Neminem dubitare opiner, quin utraque § et verbis et sententiis altering respondeat, սէ jam, aut alteram ex altera nat am. aut duplicem recensionem ejusdem cogitationis utramque

§ esse, vix possit quisquam infltiari. Sed infra9) liane rem etiam paneis attingam.

°) p. 4 sq. h. diss.

§ 15. Aeschines, qunm Ctesiphontis rogationem accuse!, Demosthenem, sibi maxime odio- sum, honore speli are vuit cf. § 13 fine: ou yàp... Кт/р'/рйѵта p.sv òúvarat Siwxsiv St ’ sp.é,

§г, stïtsp êçôXsyçstv žvópaCsv аитоѵ oux av і'урафато § 12, то 5 os пароѵто? aytbvoç r¡ Ttpoaípsotç аитт) e/hpou U.SV èit^psiav š%st (hic тгроіататаі s/Dpav Ttpòç sp.ś) § 5 ¿Ttoarspsiadai (hie áçsZsa&at) ... րՀ;

Trap ’ ûp-шѵ euvota; xat çtXav&pámaç (hie uno verbo гтатірлаѵ redditum).

mine

§

àv^Xuiv.a xal Tà ттХеіата хате'рзиаато ¡лои, аѵау- xaľov гіѵаі vop-էՀա хаі òíxatov «¡ла.... iva ...

§ 17: Demosthenes ex jpsis rebus a se gestis Aeschinis accusationem mendacio ac cri- niti est demonstratnrus :

9: i~ai5՜/] 8’ oùx еЯа'тгш Xó^ov таХЯа Sisțtwv De § 9 quid sentiam, postea elucebit.

§ 10 vide ad §§ 1 et 4.

§ 11 vide ad § 4.

§ 12: Aeschines nostrum petulant ia ductus accusavit, cf. § 3 ouroç S' ¿x Tteptouaíaç ¡ioi>

xa-^-fopst. Observandum esse censeo, hic et §"§ 13 et 138 invenir! verbum ¿Kr'peta et â^petaCsiv, alioquin minus usitatum. —

§ 13 et 14: Aeschines contra Demos! heñís delicia legum auxilium poenasque adliibere debebat:

13: аЛл e<5 ot; аоіхоиѵта p.2 stupa тrt v тгоЯ'.ѵ, ouai ȚS TTjXtxoÚTOiç , ŕjXtxa vûv STpayqíòst xal Steifst, таі; ¿x тшѵ vóp-ajv Ttp-aiptatę кар’ au' та TdStx^flara /probat... xal тоитоv тоѵ тро- даоѵ.і.

§ 22 5 et 226:. . xal irpoaáasiç àvt't тйѵ toïç irs7rpaȚ|i3voi; ooxsľv

аота та тграуігат’ іХгу^оо; ooțwv võv Зате- pov Հ/гі pr/ropiov áyüva vopiiÇwv . ..

Facile ex §§ 13, р-етгѵгухоѵта to'jç ypóvou;

aZzjötov փտսՑտէէ ¡лгта&гѵта Ti Xsyeiv ... to'jç пар 1

§ 14:... u. X X’ ÓTiODV áSixoõvta p.s újxãç stúpa, stal v ó p. o t ítspl тга'ѵтсоѵ xa't Ttp.copťat xal

àyãivsç xa

'

t xptaeiç xtxpà xa

'

t ptsya

'Z

a

...

xa

'

t toutoi

;

տհ

՜Հ> ...

xp

^

a

&

at хат ip

.

ou

....

xa

'

t toõtov tóv

TpÓíTOV...

§ 15: vu v 5’ êzatà; т r ( ç ôp&íj; za t òtzaía;

óôo u zal » и 'с òj v tou; zap ’ au та та лрауріата sXéy/ouç, ToaoÛTû'.ç и'атгроѵ /póvoiç akia; zal azojuJia.Ta zal Xoióopía; aujișop^aa; ûzozplvôTat....

§ 279: Xoyóü; otv/¡Хгохгѵаі lòías г /Dpa; ... žaťt aTj|jisľov oòòsvòç уртузтои1 то ôs Ց՜է xal toùç Trpòç êp.à duTOv d*f<ova; saaavra võv êti tovo ’ т/xstv, тахзаѵ ł%si xaxíav.

§ 16: ó ti TÏfi ij'jisTspotî s/Qpaç Հա-Ճհ ê<p ’ v ( ;j.œv auTÜv ôtzatov т ( ѵ тоѵ êçsTOtapLÒv Ttoisľa&ai, où то u.àv too; áXXŕjXoo» á-famÇsadai irapaXeí-siv, ś-зглр Տ' ó't<o zaxóv ti 8<óaopsv С^теГг VTtSpßoXT] %àp dòixtaç TOÙTO

§ 17: ßouZop.at òà xal za')’ гѵ íxaarov аитшѵ

¿íeráaai, xal p-áZiaí}’ oaa.... хатзфеиаато y.o и ...

"E аті o’ àvayxaïov, ...xal кроа^хоѵ էնա;, ա;

.... ¿í/s. та прау|лат, îv а. —

՜

В Quae -fuerit forma prooemii in prima recensione.

Restât mihi dicen dum, quomodo, ejectis §§ spuriis et ab interpolator^ aliquo post Demo- sthenis mortem additis, genuinam prooemii formam restituere possimus. Quod optime fit quum ex observatione particularum, turn ex sententiarum ordine: §§ 1 — 4 sequi § 5 non potuit, quia

verbis

§ 4

sáv

8'

âș

’

ä лг

-

oújxa xal лгто

Х

ітгораі

ß

adt

'C

w

....

írsipáaotiat psv ouv

<Ь; ¡

лгтрк

Ь

тата toõto

Ttotsľv § 5 non respondetur, sed orator §§ 5 — 7. 9—17 sententias jam supra dictas simpliciter al iis verbis repetit.

§ 9 Kirchhoffio est suspiciosa.

§ 10 centonibus Demosthenicis constat, ci. § 268: èv 8г toî; idiot;, si u.y¡ лаѵ-г; tors, őrt

xotvò

;

xal tpt

X

ávhpto

TTO

ç

...

аіштгш xal oò

S

àv áv swrotpt

; § 141

si p

.

sv ժձ

՚/

յծ

Հ

лро

;

ópã

;

smoiptí

.. .

suto

- yťav pot SoSvat xal aarciqptav, si 8s rtpò; syhpav ... airtav èitáfm .. փտսՏՀ, rcávrtuv тйѵ àya&ùiv ávóv7¡rov բտ îtoi^aat, ubi observes bipartitam enunciationem, particula si effectam. —

§ 11 plane ex recto sententiarum ordine orator aberrat subitoque, sola particula 8г trans ­ itant efficiente, Aeschinem prima persona alloquitur: sane § 11, post habitam Aeschinis ora- tionem a Demosthene ferlasse ipso editionem curante additam, secundae recensión! ,0 ) originem debere, verbis тՀ; 8s лор -sia; табтт); .... et 5 xa -տփտօՅօս xal SisßaAXs;.... nimio plus probator.

§ 12 non quadrat ad nexum sententiarum paragraph! 11, quia orator de rebus publiais a se gestis dicturum se esse pollicitus promisse non stat cf. dXX՛ únsp ргѵ тйѵ nsxoXt-supsvwv а xaTs^sóSoe xal StißaXZs;, aÒTtza і£гтазш, sed §§ 12 — 17 nihil ejusmodi continent.

In § 13 imprimis neglegentia editoris hujus orationis apparel: habem us enim hie dupli cem ejusdem sententiae recensionem, ferlasse a Demosthene ipso ad marginem ascriptam, quae, dor ­ mitante editionis curatore, in textum verborum ipsum irrepsit. Quod milii valde persuasum habeo, atraque recensione incipiente cum vocábulo òAÂá; sed neglegens editor in § 14 pro àXXá falso scripsit aAZo, ut sententiarum ordo aliquo modo connecteretur, curam suam perverse im­

pendeos:

I. recensio. II. recensio.

§ 13:

а

ЯЯ’

sș

’

ot

;

абіхо

З

ѵта р

.

з swpa tt

¡

v тто

Я

іѵ

... ȚpOCp0|lSVOV.

§ 14: аЯЯ’ ótioõv áStxoovrá и.г Зр.<х; stúpa,

etat

...T

ot

; E

pyot

; «

òtou

.

A

t sensum rectum restituera minus prospere ei successit

,

vel examines initium

§ 14:

st ti

т(оѵ à'ZZwv, (óv.., ubi pergens idem dicit Հ xal à XX’ ձ-toùv ..; alterutrum, aut à'ZZtov aut àZZo spurium esse ñeque hue quadrare, est in manifesto; cui corruptelae facile adhibetur medicina, alteram recensionem, quae constat § 13 áZZ’ of;... usque ad initium § 14 ejicientibus nobis ac verbis § 14: dXZ ’ ótioõv ¿5. xts pergentibus : nihil none offensionis remanet.

Quibus de causis ego §§ 3 et 4, quarum tenor locutioque vere sint Demosthenica (observa concinnam sententiarum distributionem , aptam rotundamque periodorum constrnctionem , anaco- luthos!) primae, cum Kirchlioffio "), recensionis esse existimo. Sequebatur sine dubio § 8.

53 sqq. Hactenus plane К. vestigia premo, sed, quomodo §§ 1. 2. cum §§ 5 — 7. 10-52 con- jungere potuerit vir egregius, mihi est obscurum, quum § 2 eandem sententiam continent atque

§ 7, quum §§5 — 7 non modo sententiis, sed etiam verbis orationis Aeschineae constent cf.

Aesch. adv. Otes. 53, 3 sqq. : ¿yù irsmorsoxtbs /¡хш тгрштоѵ jxèv Dsoíç, 8г6тзроѵ toíç vóp.oi; xa't 10) Quam intellego primam recensionem , quam secundam, postea pluribus verbis exponam., vide infra.

n ) Kirchhoff 1. c. p. 86.

óp.tv, у'уоир.вѵо; ouôsp.íav napaaxsu yv la/úsiv лар’ úp.ľv p-sľCov tuj v vóp-ajv .. . xal tou; vóp.ou;, ou;

ёѵор-о&ёту asv ó 2оЯа>ѵ... őansp ot vóp.ot xsXsúouaiv. 54,27. 55, 1: xSv табтуѵ s'/ovts; туѵ ôtá-

■votav áxouotTS tujv p.sXXóvT«Jv pybýasabat Xoțojv , su oto’ ó'ti xal Síxaia xal su'opxa xal aup-^spovra up.iv аитоі; tpycpisîabs xal nday ту nóXst; 90. 15 et 18. —

§ 9 contra K. auctoritatem minus ejicere velim, quia verba § 10, quam K. secundae tri- buit recensioni, § 9 antecedere postulant.

a. Prima recensio igitur, quae fuit oratio a Demosthene domi ante habitam Aeschinis accusationem elaborata, compléctebatur §§ 3. 4. 8. 53 caet.

b. Secunda recensio, quae fuit oratio statim post Aeschinis accusationem apud judices habita, constabat §§ 1. 2. 9 —52 al. Atque Demosthenes ea, quae in judicio ex tem ­ pore adversus Aeschinis criminationes locutus erat, postea utrum ipse libelle addiderit, an alius id fecerit post mortem auctoris, in medio relinquam.

c. Spuriae §§, quae interpolatorem redolent insulsum, sunt §§ 5. 6. 7.

2 Cap II.

De reliquae orationis sententiis congruentibus.

§§ 22 et 23. Aeschines nunc vituperat, quae ante non vituperaverat et. si forte melius quid habebat, tune erant vituperanda. Quam sententiam orator sexcenties refricat cf. § 139:

xarüot ôuoïv аитоѵ dvaíyxy

Ь

а

'

тзроѵ

,

у p

.

yôsv toi

;

nsnpaypsvot

;

ón

’

êp

.

où тот

’

і

'/

оѵт

’

èyxa

X

sîv

...

у то tõjv

.. . œépstv eiç piaov та toÚtujv á р. г Ív oj. § 188 уѵ psv тоіѵиѵ той ôtxaíou noZtrou tots ostyái nÕatv, si Tt to’ jtojv stysv à'p-stvov, py vùv êniTtpãv. § 239 tí yàp vùv Zśyst;, ota ê/pyv праттвіѵ, ¿XX ’ ou тот cùv êv ту nóZst xal napoj v таит’ sypaçs; ; § 293 nœ; oòx dôtxsï; xal òstvà notsí;, toutoiç vùv ёухаХшѵ, <5v тот ’ oóx siys; Xsysiv реХтіш ; § 196, 19 9.

§ 34. Demosthenes ad crimina et maledicta Aeschinis pauca est responsurus; idem pro ­ mitt it §§ 4. 9. 11. 17. 53. 56. 58. —

§§ 51 et 52. Aeschines se hospitem appellat Alexandri, sed re vera homines pecunia corrupt! corrumpentium amici hospitesque vocari non possunt cf. § 284 проаг-otoù cptZíav xal Eeviav sívaí aot про; аитоѵ, ту piabapvía таита psTaTibêpsvo; та ¿ѵората .... aXX’ êptcbcóby; s-t тер та тоитшѵі... Spectant ad verba Aesch. adv. Ctes. 63, 12.

§ 56 orator denuo exponit dispositionem, qua usurus est in refellendis Aeschinis crimi- nationibus; vide ad § 34.

§ 59 veniam petit orator, si saepius res a se pro communi Graecorum salute gestis atti- gerit; cujus rei culpa jure meritoque in Aeschinem transferatul՝ , qui tale ' instituent certamen cf. § 4.

§ 66. Atenienses semper de principatu et gloria et honore dimicarunt, cf. 203 áytovt- Copsvy ns pl nptoTsrojv xal Ttpy; xal ô ó ; y ; xtvòuvsúouaa паѵта tòv aíñva ôiaTSTsXsxsv.

§ 201 руобпотв ту; nôZsœ; ¿v toi; spnpoabs ypóvoi; àapdXstav àôoçov pàZXov y tòv unso тйѵ xaXñv xívôuvov ýpypévy;; cf. § 205, 208. Vide praeclaram Periclis orationem apud Thuc. II c. 42 xal êv auToj Toj ápúvsabat xal nabsîv pàZZov y^yaápsvot y то svôóvts; atóCsobat; et rursus C. 64 таита -¡'àp êv sbst туоз ту nóXsi npÓTspov ts уѵ . .. yvàjTS 5s, ô'vopa рг-ратоѵ аотуѵ syouaav êv nàatv àv- Optônot; 5tà tó êv ^upipopaï; py sixstv, пХеіата Ôs аспрата xal novou; àvaZojxêvat noZśpojj c. 63 fíne.

§ 6 8. Semper majores Atheniensium pro libertate Graeciae quum pugnavissent, turpe

esset, nunc ultro earn Philippe cedere cf. § 200: si уар таита npoeîro áxovitl, nspl <5v oùôiva

xívôuvov, ó'vTtv ’ où% ónêpstvav ot npóyovot. .. vide Thuc. C. 42 et c. 64.

žSóxst ¡iot /ojpav

§ 86 xotl oTStpávouc s$ аотйѵ rțj лоХгі . . . j xa'i irãciv ú[iľv yevscOai. ..

oòSè Ttpóvoiav ou8sp,tav iota;

navTÒ; eSa>xsv erç ouSàv тед iroXeu

§ 179 -/.

al ê

S

coz

’'

ijiao

-

cov

¿

рлѵ

..

eiç toòç

TtsptsaTTjxÓTaç tv¡ тоЯгі xtvôóvooç. ..

§ 197 ар.гіѵшѵ ây<ú aoo ttoXítt); pyova...

xaõra xp^atpov ouSèv агаитоѵ

§ 69. Demosthenes optimám reipublicae administrandae rationem, et utilitati et gloriae et traditionibus convenientem, sequebatur, si omni modo Athenienses ad bellum contra Philip- pum inflammare studebat; cf. §§ 199, 206. 208 sqq.

§ 80. Ex Demosthenis administratione reipublicae ipsi laudes honores que reddebantur:

§ 80 ¿v ú p. ľ v pív та ха'ХЛіата, . . . стг

<pavot.. тара тшѵ ги тггпоѵдотсоѵ èy tyv оѵто.12 )

12 ) Perversa editorum cura lectionis vitia callide tegere vel emendare studet : sic plerique editores nonnullorum codicum jam correctam lectionem V7tr¡ p/ov pro vulgata ¿^ryvovro in textum receperunt; at åyrpovTO legitimum esse, comparatis §§ 60 et 86, s tátim elucet.

§ 122. Aeschines histrionum modo fidem superjacit augendo cf. § 12 7 патер žv тра-утЗир ßoüvTa... § 124 Aía/ívvj; тортаигіѵ аѵті тои xa-r^opeľv sľÁsto. Spectat verba Aeschin. adv.

Otes. 90, 30. —

§ 123. Majores haec judicia non aediflcarunt, ut e privata vita opprobria objicerentur, sed ut crimen poena afflceretur cf. § 278 ours yàp ty¡v òpyijv outs tt¡v еу&раѵ ... тсѵ.. ¿yaílóv TtoZÍTTjv osí tou; û~èp тйѵ хоіѵшѵ stasÄTjZuOÓTas Stxaárà; dçtoùv аѵтор ßsßatouv, օձՑ’ inrèp тоитшѵ si;

újxã; siaisvai; § 16.

§ 124 cf. §§ 13 et 14.

§ 138 Demosthenes, etsi multa de factis Aeschinis reipublicae saluți perniciosis dicere posset, tarnen omnia silentio est praeteriturus cf. § 50: xal its pl ¡isv тшѵ tóts прау&зѵтаіѵ еушѵ amo; 8’ оито; патар saiXoxpaaíav р.ои ՞Հ;

tato

;

ot xa

'

t тгріѵ spts smstv отюиѵ

,

stò

ÓT

s

;

tt

¡

v

pitahapvíav ; — nam orator hand ignorare se dicit, quam facile Athenienses amicos reipublicae vocent in suspicionem, credant communis salutis adversariis cf. § 3. — Totam § ego interpolator! tribuerim: observes primum, quam orator se de Aeschinis rebus gestis taciturum esse pollicitus, promissis non stet, nam § 142 sqq., quae fecerit Aeschines contra salutem pa ­ triae, enumerat; turn sententia ista Athenienses convicia audiendi voluptate patriae salutem neglegere, in § 3 apte dicta, hoc loco supervacat; deinde particula тоіѵиѵ minus sententiarum nexuin quadrat. Contra, ejectis §§ 137 et 138, si post § 136 pergimus verbis § 139, omnis difficult as de medio est sublata aptissimeque verbis praecedentis §: оито; 8è аиѵ^ушѵгСето, xal таѵаѵтіа ¿¡лартиргі ՜Հ татрйі, хаі таита փտսՅՀ adjunguntur verba sequentis § : xal то р.гѵ 8t¡ тгр8 тои roXsp.eľv о аѵгрш; аиѵаушѵіСеаЬаі ФіЯттр ... Laedunt quoque me verba аета таи h иатгроѵ (§ 137), plane diverse adhibita, quam § 36 eòbú;, oòx et; рахраѵ...

§ 141 cf. p. 2 et 4 h. diss., quae ad §§ 1 et 10 adnotavi. —

§ 197: Demosthenes semper bonum civem se praestitit semperque operam in rebus com ­ mun! saluți profuturis navavit, Aeschines patriae fuit pernicios ac ruina:

§ 197 âycb piv s8<oxa ¿p-aotòv st; та mai i SoxOÛvrc: aoțjbșspsiv ot>8źva xt'vSovov ¿xv7¡aa; ...

§ 180: тгЛеіоѵос açtoç icpáv7¡v rțj ігатрйі. Sb р.гѵ țs ouòèv ouSap-OD /p^aip-oç Հօնտէ, àyà 8s ттаѵта, ó'aa rcpooíjxs tóv á y a ն ò v тс о X t т ՝r¡ ѵ sîtpar- тоѵ.. .

cf. § 220 оито); ¿ESKsíapivjV p.. £. . ña՜’ о их

àacpaXsíaç òtSóvat, аЛХ’ ... § 219 ¿ЯЛ’ ó'p.a>; ouSstç ппттотв тоитшѵ 8tà

ab 8è.... out’ ek

irapáo%eç .. .

en 7:oZZà Zéyeiv xa't raina r^öújiat лХебш txavñv erp^aOat,

irovnjpíaç тт ( ; еаотои xaraaxeSáaaç... 7:ap7jv<ú/Z7¡a&e о’ г

тобтоу TOTÍ

I

omnia negotia simul suscepisse : se et decreta

§ 219: aXX’ opto; où Sek тгштготг toútcov 81 à rtavrò; гЗшхгѵ êauròv sí; ouSàv t^¡ тоХгі, аЯХ’ ձ ргѵ ypácptov ou x Sv âirpéaßeuoev .

§ 298 ере оитг xaipò; Оите çtXavDpw-ía Яоушѵ out’ åmzуугЯішѵ ргугЬо; out ’ ¿2.-1; оите tpoßo;

out ’ аЯХо ouSèv гтгт;рзѵ օձՑտ -рог^уаузто, шѵ г'хріѵа Stxatœv xa'i аир.<ргр0ѵта>ѵ rțj тахтріоі... In § 298 eadem atque hic sententia pluribus or nation busque verbis circumscribitur. Vide Aesch. adv.

Otes. 62, 3. 62, 36, ubi Demostheni opprobrio datur animus venalis et 77, 39, ubi Aeschines enumerat, quas virtutes bonus civis habere debeat. —

§ 200. Eventus rerum positus est in dei potestate ñeque infirma vis humana praecavere aut mutare eum potest cf. § 192: то Av -¡-à p Apa;, օն; av ó oaípajv ßouX^D^, тгаѵтсоѵ уі^ѵетаі ;

§ 193 p.7j 8z¡ touto ձ; áSíxz¡pa èpòv ՕՀհ . .. ¿v fàp т<Г he<p touto тгХо; zjv; § 208 ó' pèv ^v аѵоршѵ ayaílüv epȚov, атгааі Атграхтаі, rzj tÚ/Zj S’, т,ѵ ó oaípcov гѵгіргѵ ¿xa'aroi;, таит՜/] хг/pzjvTat; § 194. —

§ 208 Athenienses, sibi.pro coinmuni Graecorum salute libertateque vel gravíssima peri- cula subeunda esse opinați, viros hoc suadentes atque his consiliis rem gerentes, etsi cal am i- tates acceperunt, tarnen quam maximis affecerunt honoribus, c. § 204. Vel his quo que §§ cer- nitur, § 208 sententiam § 204 ornatioribus verbis circumscriptum et distinctius definitam red- dere; nec forma enunciationis non est similis, nam atraque periódus exit adverbio hune Athe- niensium morem laudante: гіхотш; — òtxaíw;.

§ 212. Non licet Aeschini eventum rerum minus prospere cedentium Demostheni culpae dare, quippe qui nec militants imperii nec fortunae pugnantium, sed solius dicendi habuerit po- testatem cf. § 192 rzjv ттроаіргаіѵ охотггі tz¡; тсоХітгіа; , pz¡ та aupßavra оихо<раѵтгі; § 193; § 245 xai таита vot; Zóyot;, rívó; yàp aXXou xúpio; zjv èya»; ou -yàp ríj; ys бхастои 'iu/îj; ouôs ttj; crparz^ía;,

% sp.’ атаитгі; su Dóvá;; § 24 7 ouxouv тйѵ ргѵ Suvapzœv оитз xúpio; ouS’ zjyepwv zjv êyà, мат’ ouS’ ձ Xoțo; тйѵ хата таита ітра/Ьзѵта>ѵ кро; ¿p¿ ; § 2 36 ¿yw Ss... tÍvo; xúpio; z ( v; oúSzvó;; § 303 гі 8г r¡

oaípovó; tivo; r¡ TÚ%7¡; і’з/и; r¡ отрат^уйѵ <pauXón¡; r¡ ~wv лро8і8оѵта)ѵ та; тоЯгі; ¿pwv xaxía.. . ¿Xu- раіѵгто toi; ó'Xoi;, tí Az)pioaDév7¡; áSixeľ; vide Aeschin. adv. Otes. 73, 33, quera locum hic spectat D.; 61, 36. 72, 33 sqq. 74, 6. — Atque baud parvum indicium, § 212 secundae recensión! de- beri, verba sunt § 211 Ягуг pot vr¡v г-іатоХ^ѵ, quibus in § 213 demum respondetur; quoad enira observasse mihi videor, loots genuinis semper decreta aut epistołae, simulac orator scribam ea recitare jussit, statira sequuntur; hic contra et in § 180 intercedit longior sententia. Vel par­

ticula xaÎTOt, ut in § 53 Toivuv, in § 83 тоіѵиѵ, in § 123 хаітоі, in § 138 toîvuv, in § 180 xairot, in § 206 toîvuv, in § 219 xairot operam interpolators, basce partículas ad transitara aptíssimas amantis, redolet. Quid! quod ex forma ipsa verbi ати/гіѵ passiva concludere licet, hane § non a Demosthene ipso, sed a rhetore aliquo posterions aevi próféciám esse. —

§ 219 Demosthenes gloriatur, se solum scripsisse et legationem obiisse:

§ 179 ouS ’ гураіра ргѵ, оих гттргаргиаа 8г... аХЯ ’ áitò ríj; ap/z(; 8tà ՞а'vтсоѵ а/рі т Հ;

теЯгитт;; Siz^ZDov xal гоюх՛ граитоѵ ¿ptv ...

гÎ; то'и; xtvòúvou; .. .

§ 180, 197, 298. Mihi observation digna videtur antithesis in §§ 179 et 219. — Vide Aesch. adv. Otes. 62, 42 ; тои; ap.a u.sv npsaßsuovTa;, ap.a Ցտ та ата урасроѵта;. —

§§ 222 et 223. Demosthenes propter merita in rempublicam decretis easdem fere sylla- bas habentibus jam ante coronatus est, ñeque Aeschines, quum coram adesset, ea accusavit:

§ 83: 'атвсраѵаіааѵтсоѵ toîvuv úptüv åp.s åm toutou tots, хаі урафаѵто; 'Аріатоѵіхои та;

а0та; сиХХара';, ааттер оитооі Кттркрйѵ ѵиѵ

§ 222:

av

& ’ <

uv

S

txatiu

); ¿

оте

<

раѵсг

6

р

.

т

)

ѵ úkò

TOUTwvt, xaî au itapàv oux аѵтгЯеуе? .. § 223:

таит: та фт^іа.аата ... тас abras auXÂaßâ? xaí

-(¿-¡

ț

>

a

<30 .. .

out

’

àv

T

îï

-

sv

A

to

/

iv

^;

каршѵ ootí

тоѵ гікоѵта ёурафато.

таит». рГ|[лат s'/ôt. а лер лротгроѵ u.sv ’Аріатоѵі- хо», vùv Sà Кт>]аі<ршѵ ^зурасргѵ pú -то 9 ŕ хаі таит' Ata/ívT); out’ àòí<o;sv . . . оитз тір урафарѵзѵт O U Ț X a T 7] Ț ó p 7J tj S V .

Vix quisquam ita obtusus érit, սէ alterum locum sententiam alterius eisdem verbis ex ­ prim ere neget; ñeque uter sit spurius atque ejiciendus, respicientibus nobis nexum sententia- rum potest esse in dubio : in § 83 sqq. recte procedit sensus, praesertim quum óvjcptapta para­

graph! verba cxplicans ac nitens statim recitetur; in § 222 sqq., ubi de D. rebus adversus Philippum gestis agatur, minus apte denuo in medium, quae supra jam commemorata erant, proferuntur. Quid autem de his §§ senserim, vide paullo inferius. —

§ 226. Aeschines tanto tempore post crimen modo rhetorum in május exaggerans De- mosthenem accusai, quia, rebus recentibus, minus judicum animos criminationibus circumvenire potuisset cf. § 15 vùv àxaràç t?( ç ձթնՀ; xal 8. 6. xat cpoȚtbv toùç crap ’ аита та лра^р-ат’ łXśy- youç, ToaoÓTOtç иатзроѵ ypóvotç aktaç . .... aupttpop^aa; ¿Tzoxpíverat; § 280 xať p.oi Soxstç êx тоитшѵ ..

XoȚtov ŽKtSstsív Ttva xat oeovaaxiaç [3ouXóp.svoç Ttotijaaahat тоитоѵ TtposÀsahat тоѵ аушѵа, oùx áätx/jpaTo;

ouSsvò; Âaßstv Tiptopiav.

§ 2 64: Demosthenes etsi multa de Aeschinis vita proferre posset, tăcere mavult, ne quid dicat quod oratione sua indignum esse videatur cf. § 129: oux акоршѵ, ó'ti yp-/¡ nepi aoù

xat тшѵ ашѵ efrtstv

....

ct

XX

à vr

¡

тоѵ

A

ta x

.

т

.

h

.

èxvâ

>,

բ

-

q

T

tspi aoù та

T

tpoarjxov

T

a

X

syœv аито

;

où

՜

օօհ

- TjXOVTaç åjjtauTtp օօհա> irpo^p^obai Xóyouç.

§ 2 53. Bona fortuna uti atque usam esse rempublicam Atheniensium, quae autem secus cesserint, fuisse partem ceterorum hominum fortunae, urbi Atheniensium obvenientem cf. §271 izoatp òtxaiÓTSpov xat аХт)Ьзатгроѵ tt¡v оигаѵтшѵ, ձ; еогхгѵ, ávDptóittov tu/tjv xotvàjv xal çopa'v Ttva TtpaȚ- р.а'тшѵ yaZsTrljv .... тоитшѵ atTiav TjȚsta&at.

§ 2 56. Demosthenes denuo, սէ § 59, veniam petit eorum, quae modo dixerat, sed co- actum se esse criminatione Aeschinis, ut in ejusmodi verba incident, quibus se quam mode- stissime usurum esse pollicetur cf. § 4 ■roÂXa'xtç Xá-jstv аѵа-(хааЬ^оор.аі тизрі àp-auToû. Bstpaaopat ptèv ouv ш; рзтріштата touto noteľv* ó'ti 8 ’ Sv то тграур-а аито аѵаухаС^, тоитои tt¡v a i тіа v ¿ort òixatog 3%3tv ó TOtoÕTOV Sywva зѵзт^за'рзѵо;. —

§ 268 cf. §§ 10 et 141.

§§ 27 2 et 27 3: Demosthenes si imperio functus esset, ceteri oratores infelicem rerum eventum ipsi opprobrio dare potuissent, quum autem, quam ceteri, solam dicendi potestatem habuerit, quomodo ei nunc calamitates vitio vertuntur?! cf. § 236 tívoç zóptoç t¡v; oòosvòç- «ձրձ xat spoi. Nam vera si sunt quaerenda, omnibus potius calamitatum culpam ascribi oportet cf.

§ 284 su/ji. Яоіооргі zal ¿vstStCaiç, <»v тгаѵта; pàXXov akiouç súp^asiç.

§ 279 cf. § 16.

§ 280. Nihil interest vei ad vocem vei ad gestum, quibus orator utatur, sed ad mentem voluntatemque rectam et facta inde nascentia cf. § 2 32 mxvu yáp (per slpúvetav dictum!) rcapà

touto

.. .

țsțovs та тйѵ

’ ЕХЯ

т

^

ѵшѵ

-

оаурата

,

гі тоиті то píjpa

,

à

XX

à рт

]

тоит

'

і оіе

Х

з

/^

ѵ іу

<Ь ՜

րլ

S

supl tt

¡

v

угТра, áXZà pv¡ Ssup'i тахр^ѵерса ; § 292 тоѵ тйѵ ѵ ó píoѵ zal ՞Հհ тгаХітгіа? сраахоѵта ©роѵті'Сгіѵ ... zal st pácét тйѵ хоіѵшѵ łv тоЗ тйѵ ¿ѵаѵтішѵ jiápei тзта'/Ьаі ; § 217. — Responde! verbis Aeschin. adv.

Otes. 84, 6. —

i

Tò

угХХоілгѵсиѵ suvotav.

§§ 283 et 284: Aeschines quum res prospere cederent, sibi nihil esse cum Philippe, jurejurando affirmabat; quum clades Atheniensium nunti aretur, statim amicitiam sibi cum eo esse, prae se ferebat cf. § 286 «... suhsvouvTcov тйѵ np«Țp.«T<ov -¿pvsîo&s 8top.voóp,s>oi, таит’ sv ol; гптаіагѵ t¡ nóXt; ü poZoȚ^оате; cf. etiam § 198.

§ 308. Aeschines si de suadendis rebus patriae utilibus agitur, tacet, sin respublica

detrimenti quid cepit

,

subito praeclarus fit orator

,

cf

. § 198

пра

'

ттгтаі tl тшѵ

6

pľv

S

oxoóvtwv

aup/pspsiv • аашѵо; Ma/wrp. аѵтгхрооаз Tt хаі țsțovs о Го ѵ о их sost, па'рзатіѵ Aioyív/jç, Sonso та pý;- и.ата хаі та спаор.ата, с/таѵ ті хахоѵ то ошр.а Xa'ßig tots xivéîrat. Atque concentus §§ is est, ut in utraque Aeschines cum aliqua re comparetur. —

§§ 314 et 315. Non aequum est viventes componere cum mortals : nam illorum gloriam honoremque rodit invidia aequalium, horum vitia, quippe qui viventibus jam non obstent, minus exagitat odium; quae quum ita se habeant, Aeschines Demosthenem conférât cum oratoribus suae aetatis, cum se ipso, cum alio quolibet, cf. § 318 àZZà про; too; C&vttzg ... tòv С&ѵта s;ś- таСе хаі той; xah’ sauTÒv § 319 хаі au про; той; vùv o pa р-г ритора;, про; ааитоѵ, про; ô'vTtva ßouZst Tolv ánávTtov. Spectant §§ Aesch. adv. Otes. 79. 42. 79, 4. 81, 6; vide etiam Thucyd. II 45 cphovo; yàp toi; ÇSat про; то аѵтГпаХоѵ, то òs u.t¡ su.no5<l>v ¿ѵтауам'атю sùvota тгтГіл^таі.

§ 322. Non minis, non promissis, non intentionibus adversar iorum Demosthenes moveri potuit, ut ea, quae patriae saluți ut ilia fore speraret, proderet; sed rectam justamque reipublicae gerendae viam quum semel elegisset. usque ad finem est persécutas:

§ 298

žp

.

s

...

out â

T

ta

ȚȚ

s

X

iâjv р

,

гуг

9

о

;

out

’ iÀTïlç outs tpófjoç . . ттрог^аугто, wv szptva otxaítov xal oup/pspóvTojv tt¡ гахтрйі oùosv TtpoSoùivai ...

tzXK’ атт’ ¿p lír,; xal Srxaraç... *}u/r^.. тгаѵта таита ûyiô)ç xal oixaiwç tts"oZÍtsu¡j. ai.

§ 322 où z dmsuloóvTOV, oùz è~ay . oòòa[iò>ç £՜(ձ> npoSsâtoxa tt¡v sí; úiiã;

yàp

È

ç dpyjjî sùi

)

ù

;

opն

'

ղv zott õtxatav tt

¡

v ó

8

òv

T7)ç TtoXiTSÍa; stZóp.v¡v ....

cf. etiam § 197.

Vidimus igitur, quoties verba singulorum locorum. ue dicam sententiae, altera ex alteris aut pendeant aut fluxerint; quae res ac conditio ut melius dijiTflicetur, baud abesse opinor ab hac quaestione, si summatim omnes et plane congruentes et similes tantum §§ in brevi con­

specta ponam:

A. Plane congruunt hae §§:

§ 1 = § 8 = § 141

§ 13 = § 14

§ 15 = § 225, 226

§ 16 = § 279

§ 9 = § 17

§ 66 = § 203

B. Similes sententias continent hae §§:

§ 1 Ճ 10

§ 2 Ճ 6, 7, 227

§ 3, 4 Ճ 138

§4 = 8, 11, 17, 59

§5ՋՅ.

§ 12 Ճ 3

§ 15 Ջ 5, 12, 13

§ 22, 23 ճ 139, 188, 196, 239, 273

§ 80 = § 86

§ 179, 180 = § 197

§ 179 = § 219

§ 83 = § 222, 223

§ 298 = § 322.

In summa 26 §§.

§ 34 ճ 4, 9, 11, 17, 53, 56, 58

§ 51, 52 ճ 284

§ 66 ճ 201

§ 68 ճ 200

§ 69 Ջ 199, 206, 208 Sqq.

§ 122 ճ 124, 127

§ 123 ՋՋ 278

§ 124 ճ 13, 14

3

§ 138 ճ 50, 3

§ 197 ճ 220, 219, 298

§ 200 ճ՜192, 193՜ 194, 208

§ 190 ՋՋ 199

§ 208 Ջ 204

§ 212 ճ 192, 193, 245, 236, 247, 303

§ 219 ճ 180, 197, 298

§ 226 ճ 280

§ 264 Ջ 129

§ 256 Ջ 4

§ 268 ճ 10, 141

§ 272, 273 Ջ 236, 284

§ 280 ճ 232, 292, 217

§ 283, 284 ճ 198, 286

§ 308 ճ 198

§ 314, 315 Ջ 318, 319

§ 322 ճ 197.

In summa 114 §§.

III.

tota oratione recensetur.

§ 253 Ջ 271

Cap Nexus sentent! arum in

Eodem die, quo Aeschines habuerit orationem accusatoriam, etiam Demosthenem in judicio se défendisse — num Ctesiplion pauca ad Judices fecerit verba, nihil ‘ ad rein! — quum ex more in causis agendis tunc sollemni’ 3) turn ex ipsa Demosthenis oratione constat. Ante autem quam Demosthenes in judicium venit, sine dubio domi diligenter et acute et sagaciter omnia, quae ab Aeschine contra se dici possent et quomodo iis adversaretur, circumspexerat 13 14 ); ñeque video, cur non omnia, quae ipse pro causa sua esset dictums, con cinné disposuerit, litteris mandaverit, memoriae infixerit; praesertim quum ex tempore Demosthenem raro vel omnino non dixisse, vetustas Claris verbis testiflcetur. At Aeschine crimina nova inauditaque praeter opi- nionem auctoris noștri15 ) proferente, Demostheni, nunc viam plerumque evitatam ingredi coacto, ex tempore, quae ipsi vitio verterentur, erant refellenda. Postea quum orationem suam in lucern esset edi է urus, adhibita Aeschinis jam vulgata oratione, ex memoria, quae apud judices locutus erat, ad marginem libelli domi diligenter script!, addidit. Ñeque tarnen fieri potuit quin multa, in libelle suo loco apteque dicta, nunc vel plane essent mutanda, vel alio transpo- nenda vel pluribus verbis circumscribenda. Restât autem quaestio, utrum Demosthenes ipse extremam operi suo imposuerit manum, an rhetor aliquis Demosthenis' exemplari et notis manu auctoris additis usus, orationem, ut nunc habemus, vulgaverit. Quod mihi propias fidem est, nam quantum ego quaestione mea croisse mihi videor, tota Demosthenis oratio de corona, sicuti nunc traditam manu terimus, tribus — id quod jam in prooemio appareil — membris male consarcinatis ad unum corpus redacta est:

13 ) Schaefer Լ c. III. p. 209 : „Aeschines als Kläger hatte das erste Wort “; Me 1er-Sch o eman n der attische Process p. 711: „Hatte der Kläger, und mit ihm seine Beistände, wenn welche da waren, gesprochen, und der Beklagte sich verantwortet“ ... Dissen ed. or. p. 140: primum .. prodiit Aeschines... Aeschinis oratione finita primum Ctesiphon respondit, quam tarnen responsionem brevem fuisse credas ... Ctesiphonti auvTjyopoç successif De­

mosthenes.

,4) Schaefer 1. с. III Beil. p. 80: „Gewiss hat Demosthenes seine Vertheidigung im Voraus wohl erwogen und auf das Sorgfältigste vorbereitet... D. ward im Voraus darüber klar, wessen er sich von seinem Gegner zu versehen hatte. Von Jugend auf hatte sich D. darin geübt in der Seele seines Gegners zu lesen, Gründe und Ge ­ gengründe im Voraus zu erschöpfen, den Gegenstand nach allen Seiten zu beherrschen. (Vergi, о. Bd. I 277 f.)“

15 ) § 225: sx лаЯакоѵ /póvtov ха'і фт)ріар.ат(оѵ тгоЯЯпѵ žxXs$avra, а іл^тг npo^Ssi pjSslç բփ՛ 5 v

-hjpispov pTjOzjVat, оіофаЯЯзіѵ ....

I. ex commentant) orationis, dom i diligenter elaborate; quam intellego primam re­

censionen).

TT ex additamentis, Demostłienis manu ad marginem istius commentarii post habitam apud Judices defensionem adscripts; quam intellego secundam recensionen).

III. ex additamentis, quae interpolator! has duas recensiones in unam conflanti, necessaria sunt visa; quas §§ voco spuri as.

Itaque ego, hac in re plane a Kirchhofflo dissentiens, fieri posse existimo, սէ ex conglu- tinata, quam nunc legimus, oratione genuinum commentarium, ejectis additamentis et Demo- sthenis ipsius et interpolatoris, restituants. Nam id certe mirum foret, si, quae est Kirchhoffii sententia, de commentario sine, ulla dubit at ione a Demosthene domi diligentissime elaborate, fragmentum parvum ñeque per se satis perfectum ñeque peroratione legitima ornatum ad nos pervenisset; mihi multo probabilius esse videtur , istum orationis commentarium totum inesse in oratione nobis tradita nostrumque esse videre, quomodo eum, indiciis aut sensu aut particulis transitum efficientibus, tanquam nucleum extricemus. Quo d ad assequendum utile mihi videtur, per singulas §§ summám totius orationis percensere, unde, quae §§ primae recensioni sint tri- buendae, quas Demosthenes, habita apud Judices oratione, addiderit, quae operam interpolatoris manifestent, statim elucebit.

Summa orationis.

(§§ 18—25.)

De pace Philocratis, Aeschine, non Demosthene auctore, facta; §§ secundae sunt recen- sionis, cf. Aesch. adv. Otes. 61, 42. 62, 24.

In § 18 mea sententia eireih' sensum loci turbat ñeque, adversas commentatorum16 ) arti- ficiosam explicationem, rețineri potest; ego scribere velim årel S ’; nam certe particula 8ź, prae- cedente тгрштоѵ aśv, exspectatur. Quod si probaveris, etiam sequens xal tollendum erit (Ébrei S ’

•Հ П. á. о. оѵ'У oí ¡jLtaoùv-s;.. ). Ut semel erst S ’ vitiose ¡in eiretô ’ mutatum erat, verba прйтоѵ p.śv, plane otiosa propter sequens eiret-a a neglegenti lectore addita esse videntur, nam sensum rectum non praebent.

*6) Dissen ed. or. p. 183: „logica ratio sententiarum haec est: initio belli Phocensis eo animo eratis, ut in ­ tercederé cum exercitu et subvenire Phocensibus velletis, ne posset Philippus se ímmiscere, postea vero ad pacem cum rege faciendam inclinastis, cum Peloponnesus tota dissidere coepisset." Sed vir clarissimus omnia animo sibi finxit, nam ego de tota ista sententia intercèdent! nihil video, nisi vitiosum sirstil’ . —

(§§ 25-423

De legatione Aeschinis ad Philippum et Atheniensibus et toti Graeciae perniciosíssima;

secundae recension!, Demosthenis manu factae, debentur cf. Aesch. adv. Ct es. 63, 15.

[§ 34] ab interpolatore est addita, nam quum narrationem interrumpat, quum frustis De- mosthenicis composita sit, cf. §§ 6, 9, 11, 17, 56, turn imprimis § 35 verbis: тіѵе; ouv уаѵ oí

■пара тобтои Zóyot tots pTjDsvTsç xal St ’ ouç алаѵт ’ аттшЯето bene se ad § 33 applicat.

(§42) orator se a digressione revocat.

(§6 43 — 50).

Quorumnam malorum ista Aeschinis legatio causa fuerit.

[§§ 50- 53.]

Praeter verba § 53: xai p.ot ХЦг ту -;pccpy Xaßwv hae §§ ab interpolatore sunt profectae;

paragraphe» 50 similis est § 138; §§ 5.1 et 52 simillima § 284 (cf. A es ch. adv. Otes. 63, 12);

§ 53 plane eadem atque §§ 56 et 58. Quum igitur a sententiarum ordine aberrant, quum ex

§§ vere Demosthenicis haustae sint, quum postea § 284 ejusdem sententiae aliam recensionem, Portasse a Demosthene ipso ortam videamus, quum nonnulla verba vel Deniosthenicae diction!

répugnent vel sint obscura : ( — êo>Àoxpaa:'av ... dxoXóaaa&ai ; too; vsojTspou; тйѵ гатrpayp-svojv (?) —, quum § 53 contraria dicat orator quam § 58 (ճհս.1 .. xożZo> ս -s՛.ľóvojv տ՜ւ toútujv ошргшѵ ôŕxaio;

sivai тоу /dvstv — síré àBió; տ1բւ toõ areoávoo ... sits xa'1 ..) nihil impedit, opinor, quominus e as vindicemus interpolator!.

§§ 53-60.

Demosthenes num mérito corona donetur, optime ex rebus ab eo gestis apparebit. — (§ 58) secundae est recensionis, quia spec!at Aescli. adv. Otes. 58, 15. Repetuntur hie modo vix tolerando sententiae §§ 53, 56, 57, 59. —

§§ 60 — 73.

Demosthenes acta a se in republica administrata recensei: semper se rempublicam ita administrasse, ut traditionibus Atheniensium convenisset, ñeque, si veram Atheniensium quis sectaretur utilitatem gloriamque, aliter vel suadere vel rem gerere potuisse quemquam.

In § 70 cum Kirchhoffio verba xairoi a6 Հ rorpha хтг spuria esse crediderim, cf. §§ 161 et 162, § 13 sqq. —

(§§ 73-79)

usque ad verba xal хрйтоѵ p.sv tI¡v sí; ПгЯокоѵѵг^аоѵ хтг secundae esse recensionis, eg о Kirch­

hoffio lib enter do.

§§ 79-95.

Quid porro fecerit Demosthenes e republica.

Atque recte vidit K., athetesi digna esse in § 80 verba բտ -à таота — auբբ«/օւ; in § 82 օձ Toivov — тт^гроѵ (cf. Aesch. adv. Otes. 85, 6) in § 83 xal огитг'рои — ^svo^svoo; totam [§85].

(§§ 95 —102)

secunda recensio; §§ 97 — 99 sententias a Thucydide mutuatas continent; similes dicuntur

§§ 201 —209; vide Thue. II 41 ¡j.óv7¡ (sc. urbs Athenarum) oòts toj xóXst ¿хгХЬоѵті ауаѵа'хтг (оіѵ gyet, w oľtuv xaxoTtahsľ, oots т<р úx7¡xóq> хатаи.ги.4'.ѵ, áç oò/ их’ а;ішѵ ãp/гтаі ; ib. 42 xal žv аитоі то àuúvsabat xal xahsív u.ãZZov íj-pjaa^svoi Հ то êvoóvTs; otúCsahai; ib. 64: ovopta ^fytcTOV аит /jv տ /оизаѵ ... òtà то таі? çD^œopat» բ»յ slxstv, хЛеіата ôs ооЗ^ата xal тгоѵоо; ávaXa>xsvai хоХзрлр, ib. 36 et 62 sqq.

§§ 102-109.

Quid Demosthenis decreta de re navali profuerint.

In § 108 verba xoXXà ՑՀ та dòúva-a aovsßatvev sententiarum progressum prohibent ñeque quid quam novi necessariive afferunt; optime autem procedit sensus, scribentibus nobis åv ток xsvTjatv TjV то XstToupysľv ac statim iy<b 8* êx тйѵ а x ó p oj v sk tou; suxópou;.

§§ 109 — 111.

Eadem mente imbutus erat Demosthenes in administrandis rebus Graecorum communibus.

§§ 111 — 122.

Ctesiphontis rogatio legibus non repugnat, nam Demosthenes non coronatus est ob ea, quorum rationes ei referendae erant, sed ob ea quae de suo erat largitus. Baud injuria De ­ mosthenes, hane rem Aeschinem sibi objecturum esse, animo providerat, cf. Aesch. adv. Otes.

56, 15 et ipsam accusationem § 55.

[§§ 122-126].

Demosthenem Aeschines odio private ductus calumniatur; — baud scio an §§ ab inter­

polator sint insertae; similes sententiae dictae §§ 13—16. 278.

§ 126

bene se applicat ad § 122; sed genuina sunt in § 126 sola verba: ¿tcsiotj toi'vov Հ ¡isv տճօտթՀ;

xa'i 8txaía ipîjçoç aitaat osSsixrat, 8 si 8s p.s rávorpcaióraT sfretv тері auroo, quae bene sequebantur verba § 129: oux a-opwv 8' ото /pi) nepi aoõ xat тшѵ ашѵ eiiretv. Atque equidem nescio, quid nos impediat credere, Demosthenem jam in commentario isto orationis domi elaborate vitám Aeschi- nis, saluți reipublicae perniciosam breviter attigisse; id quod bene respondent sensui §§ 60 — 109, ubi suam vitám semper reipublicae utilera fuisse demonstravit, nunc Aeschinis nusquam profuisse demonstraturus; praesertim quum se tantum par pari responsurum esse baud ignora ­ rei cf. Aesch. adv. Otes. 60, 39. 78, 12 sqq., ubi Aeschines adversarii vitara maligne tractat.

Postea autem Demosthenes, quum sibi praeter opinionem ab Aeschine malus rerum eventus

■culpae datus esset, haue orationis partem denuo elaboravit, ubique Aeschinis fortunara multo deteriorem esse quam suam demonstrare conatus. Forte igit.ur temere evenit, ut alterutra ejusdem rei recensio ad nos manaverit, quum editor alteram ejicere doleret : compara §§ 129 sqq.

et §§ 256 sqq.

(§§ 126 ex parte. 127-129)

secundae sunt recensionis, nam referuntur ad verba Aesch. adv. Otes. 90, 30. —

§§ 129 — 137.

De Aeschinis vita, quatenus reipublicae nocuerit.

[§§ 137 — 139]

ab interpolatore profectae, non quadrant ordinera sententiarum; paragraphum 136 bene sequitur

§ 139 verbis xal то ¡isv ot¡ ітро той тоЛер-еіѵ ipavspüç aovayiuvtCsabat ФіХіктпр 17). Auspiciosa porro пес vere Demosthenica est formala p.s-à та Շ У иатгроѵ (§ 137), ubi alterum verbum aut оатгроѵ aut р.гта таита est otiosum.

и ) p. G h. diss.

§ 139.

Quibus aliis rebus, Aeschinem partes Philippi sequi, cernatur.

(§ 140) secundae est recensionis.

§§ 141-160.

Pergit Demosthenes in enumerandis ab Aeschine rebus cum detrimento reipublicae gestis.

Fadem tangit Aesch. adv. Otes. 70, 21 sqq.

§§ 160-188.

Haud minime Demosthenis merita apparent in iis, quibus Aeschini est advérsalas. — Sunt §§ primae recensionis, sed nonnulla orator postea addiderat, quum respiceret Aesch. adv.

Otes. 65, 33 sqq.

In § 162 secundae recensionis sunt verba : ou; ab (üv-a; — Soxty-aaaVroiv.

Contra lectoris cupiditate explicând! textus auctus est verbis § 17 7 хаі лротороі; aôrotç іатіѵ ó xívSuvoç- sane glossema ad praecedentia verba, legenti obscuriora visa; quod ad demon­

strandum fortasse utilis erit § 184 fine: oià xò іурітате» eivai тоѵ Фікипгоѵ xrß èxsivœv %шра<, sine dubio ad hune locum pertinens. —

4

[§ 180] cur debeatur interpolator], causa non est abdita: sensus aberrat ñeque particula xaťroi membra dissoluta ac discrepanți a potest consuere; videas, quae ad § 212 adnotavi18 );

delude offendit me dictio то -s хат’ žxsľvov tòv xatpòv, similiter atque in § 137 р.зта таи У иатгроѵ;

tum imprimis interpolator hujus § Atlienis ita erat hospes, ut nomina demorum baud bene nosset; quum enim hie legamus êv KoZuttoS, demus in inscriptionibus semper scribitur КоЯХото?'9 ).

At dices nullo modo banc § interpolatam esse, quia res aequalibus solis notas tangat.

Audio! Sed omnia quae hie legimus: Demosthenem ab Aeschine Batalum vocari solere, Aeschi- nem in agendo Oenomao cecidisse, — haec omnia aut in aliis vel Demosthenicis vel Aeschi- neis orationibus invenimos aut a veteribus orationum commentatoribus audimus tradita. —

Nec minus in § 188 interpolata sunt verba p.sv тоі'ѵоѵ (!) — võv ётатір.аѵ, cf. § 22, 23 20 ) ah (§§ 189 — 192.)

Aeschines turn nihil melius Demosthene suadere habebat, cf. §§ 22 et 23, 139, 196, 239, 273; secundae sunt recensionis.

(§§ 192-197.)

Ne Aeschines Demostheni vitio vertat, quod Athenienses proelio slut victi, nam exitus rerum omnium est talis, qualem deus esse vuit, vide Aesch. adv. Otes. 61, 36. 72, 33. 74, 6.

Secundae igitur sunt recensionis.

Verba § 196 et piv yap r,v aoi— хатт(убрзід r¡ eyó aou; opera éditons hic sunt interposita, sequi enim debebant § 191.

(§ 197 — 199.)

Aeschines semper erat malus civis cf. §§ 219. 220. 298. 308.180., secundae sunt recensionis.

(§§ 199-210)

continuant sententiam §195: sed etiamsi tune utiliora suaderi potuerunt, tarnen Athenienses Demosthenis consilia ut sola reipublicae traditionibus gloriaeque convenientia sequi debebant;

quod quum baud ignoraren!, viros haec suadentes semper summis honoribus affecerunt. Secun­

dae sunt recensionis cf. §§ 66 et 68, quae similes sententias continent atque § 203; ad § 205 sqq.

conféras Thucyd. II. 44 sqq.

§§ 211 — 219.

De Demosthenis legatione ad Thebanos et de foedere Thebanorum et Athenieusium inde facto.

In § 211 verbis аЯЯа. yap èpmsaœv — ßouXop-at satis apparet, quam neglegenter editor partes orationes non congruentes confiare sit conatos. —

[§ 212] sine dubio inseriam2 ') esse, demonstrant quum verba Ягуг ф åmoroX^v, quibus respondetur demum § 213, tum particula xaŕrot, hue secundum sensum non quadrans; respicitur

autem Aesch. adv. Dies. 73, 33.

Quod indicium § insiticiae invenimos in (§ 217) nam ффр-ата fiuatüv legenda erant statim post § 216, ad quam etiam verba § 218 ouxouv фгі; jxàv áv fiuarat; фзѵ pertinent.

In § 218 verba xal та поЯЯа фрфата S vív оито; Stśaops sunt secundae recensionis.

[§§ 219 — 222.]

Interpolator! tribuendae non modo propter sententiarum disturbationem et particulam xaŕcot hic denuo usurpatam, sed etiam propterea, quod Philippi epistulae, quas spectat § 222, post

§ 218 erant recitandae; cf. §§ 179. 180. 197. 298, unde interpolator sententias ac verba con- gessit; vide Aesch. adv. Otes. 62, 39 sqq. —

,e) p. 7 h. diss. — ” ) Dissen 1. c. p. 81. — 20) p. 5 h. diss 2I ) vide p. 7 h. diss.

§ 222

in prima hujus orationis recensione secutara esse § 218 apparet ex verbis табт^ѵ tt¡v cp<nv7¡v èxsiypç ճփ Tjxe 8i ’ šp.s (cf. § 218 oía; . ..^oist <p<ovàç ó ФіЛигко;..)

Verba xal au тсар<1>ѵ — úzò тобтои o ’ oùoà ypaoivta fieri non potest, ut vel secundae recen ­ sion! vindicemus. Fluxerunt fortasse, ut §§ 223— 227, ex verbis Demosthenis ad marginem

§ 83 adscriptis. Nam vix rai hi persuaserini, Demosthenem bis eadera <]^<ріор.ата recitări jus ­ sisse. —

[§§ 223-227]

opus sunt interpolators sententiam § 83 pluribus verbis expressam hue transponentis.

(§§ 227 — 230).

Transitas male, ut in § 239, efficitur particula ¿-а; sententias Demosthenes ad marginem commentant adseripserat propter verba Aesch. adv. Otes. 62, 12 sqq. —

§ 230

genuina est propter verba Հ yàp åjA-q ігоХітеіа.., bene verba § 222 ¿vT Sv Sixaíwç ¿aTs?avo6p.7¡v excipient ia. —

(§§ 231-234)

additae sunt propter ea, quae oblique perstrinxerat Aesch. adv. Otes. 62, 12 sqq. 67, 36 sqq.

84, 6; cf. S 280.

SS 234— 236.

enumerat D., quas copias et quae auxilia habuerint Athenienses et Philippus, priusquam ad gubernacula reipublicae accessit.

(§ 236)

videtur esse secundae recensionis, quia D. verbis ,.se nullius alius rei potestatem habuisse, quam dicendi"՛ culpam, quasi calamitatum Atheniensium auctor fuerit, a se vuit removere cf. §§ 196 sqq. et Aeschineae orationis locos ibi alíalos.

S 237.

De foederibus, opera Demosthenis cum multis terris atque urbibus factis. — (§§ 238 —248)

secundae recensionis, cf. Aesch. adv. Otes. 65, 33. 72, 21 sqq. 61, 36. 72, 33. 74, 6. 62, 3.

62, 36. —

[§ 239] nescio an sit interpolators, ñeque enim sî -а sententiam § 238 continuat, cf. §§

22— 139. 188. 273.

§ 243, Aeschinem queque multa postea orationi suae addidisse, priusquam earn ediderit, testificai ur, cf. verba Aesch. adv. Gies. 86, 1 г-ерютаѵ p.s, á; êyà тіоѵ9уѵор.аі, commemorato postea exemplo mediei, a Demosthene hic usurpato; Aesch. adv. Otes. 56, 15 Xá$st. 86, 15 <ov

¿y¿> тгоѵ$}аѵор.аі Ä7)p.oohív7jv Xéysiv. —

In § 247 verba ouxouv тшѵ piv ооѵа'решѵ — -pò; śp.ś, sumpta ex § 245 sententia, sunt lectors alicujus additamentum. Quibus ejectis, aptissime verbis 8ta<p9sŕpetv той; šíri тйѵ іграура- тшѵ adjunguntur haec: хаі т<5 ys pv¡ Sia<p&apîjvai ...

§§ 248—251.

Athenienses Demosthenem, cujus in rempublicam merita bene nossent, et honoribus cu- mulaverunt et contra adversariorum criminationes defenderunt. —

In § 249 videntur insiticia esse verba toùto yàp xal àXïj&sç èart — гиорха оіхаатсоѵ; fortasse

sunt glossema ad vocera âoœCopjv, ubi ali quis Demosthenis fautor adscripsit „jure meritoque

(se. servatus est D.), quia id justifia judicum postulavit.1- •—

(§ 251) secundae est recensionis.

[§§ 252 —256]

mihi videntur esse interpolators; sententiae similes continentur §§ 192 sqq. 270 sqq. Prae- terea liarum §§ fabricator neglegens hand intellexit, qua de fortuna hic agatur, nam t6/t¡ pa- ragraphorum 252—256 plane est alia atque paragraphis 256-265 tractata.

(§§ 256-267)

Aeschinis vita ac fortuna comparator cum Demosthenis, cf. Aesch. adv. Otes. 60, 39.

78, 12 sqq. Sunt §§ sententiarum, quas §§ 126 sqq. continent, altera recensio, a Demosthene post habitam Aeschinis orationem commentai՝™ suo addita22).

[§ 2 56] fartasse confecit interpolator, ut sqq. §§ praecedentes exciperent, cf. § 4 et 126.

§ 267

se applicat ad § 250 verbis cpíps 3t¡ xctl та; — ú;j. tv аѵауѵш et Xsțs та; р.арторіа;; cetera verba aut interpolators aut certe secundae sunt recensionis.

§§ 268 —270.

Postquam orator quae pro reipublicae salute gessit, enum era vit, ea quae homo privatas in rempublicam méritas est silentio est praeteriturus, quia sua beneficia proferre parum abesset ab exprobrando.

Videas, attente lector, quam verba § 268 iv plv то ťvu v тоТ; ттр ձ; т^ѵ rcóXtv тоюйто; ea quae §§ praecedentibus narrata sunt omnino non respiciant. Spectare enim possunt sola

§ 250 verba. —

(§§ 270-276.)

Promit tit noster verbis ßouXopat 3s — sksľv itspl xoivwv aliquid, cui, diligentius nobis quae- rentibus, sequentibus §§ non plane satisfaci! ; nam minus loquitur de gestis rebus pro republica, quam verba Aeschinis: „Demosthenem omnium calamitatum Graecorum esse auctorem “ refellit.

Quum igitur ad istum sententiarum orbem : §§ 192— 211. 244-246. 252—256 pertineant, mea sententia hae §§ 210-276 paragraphum 254 initio continuantes éditons opera perversa hue irrepserunt. —

(§§ 276 — 285)

secundae sunt recensionis, cf. Aesch. adv. Otes. 84, 6. 63, 12. —

§§ 285-289.

Respublica quum Demosthenis in se meritorum bene esset memor Demosthenem, non Aeschinem ceterosque, quos semper sibi inimicos et fuisse et esse existimavit, ad orationem funebrem elegit habendam. — Verbo § 269 бпгі'Ят^аі bene respondent verba § 285 òiv oõx rJ p.v/¡p.óv7)oev; cf. Aesch. adv. Otes. 75. 12, quem locum fortasse A. postea addidit. —

(§§ 289-291)

sunt aut additamenta interpolatoris aut secundae recensionis; sensus pertinet ad §§ 192 sqq.

(§§ 291-297).

Demosthenes postea addidit, cf. Aeschin. adv. Otes. 62, 3. 61, 36. 74, 6. 65, 15 sqq.

87, 30. —

§§ 291 — 299.

Fortasse in prima recensione § 288 continuabatur paragraph! 297 verbis: еГта p? ёршта;

”) vide p. 13 h. diss.

x-å. Demosthenes dic.it, se dignum esse, qui corona donetur, nam se ñeque spem ñeque metura ñeque aliud quidquam impulisse, ut reipublicae salutem proderet.

(§§ 299 — 321).

Respondetur bis §§ Aeschinis verbis: 61, 36. 72, 21. 74, 6. 79, 42. Ñeque vero orationem hoc loco ita, ut habita sit, in lucera prodiisse, docent nos verba Aesch. adv. Cíes. 65, 33: var, àÀXà yaXxoľ; xa't áôajiavTtvotç Teŕysotv, Ճ; auróç <pv¡aiv, туѵ ytópav ýy.<ov srsíytas , ՜ -țj тйѵ Eußoisaiv xal Ѳг^аішѵ aDaij-a/ÚL, quum in § 299. ab Aeschine designata, nihil de muris aheneis vei adamantinis legamus: optimum testimonium, et Aeschinem, quum editionem oration i s curaret, multa ad.je- cisse et Demosthenem nonnulla eorum. quae apud Judices ex tempore dixisset, postea mutasse.

Idem Tsiytop-óę Demosthenis carpitur ab Aeschine etiam 87. 27 sqq., quae verba in oratione Aeschinis magis genuina, hoc est in judicio ab A. contra D. dicta esse censuerim. Quae res quomodo se habeat et quatenus altera oratio pendeat ex altera, optime ex schemate apparebit:

a. I rec. orat. Aesch. 87. 27 sqq.

b. D. oratio apud Judices

c II. rec. orat. Aesch. 65. 33 sqq.

d. Demosthenis edita oratio. —

In § 30 6 interpolata sunt verba <ov хатарОоиріѵшу — тгра'ур-ата хрі'ѵаааѵ, quod ex sqq.

verbis ad verba praecedentia zaXòv xáyaQóv тюХЦѵ se applicantibus cernitul՛; sententia loci interpolat! sumpta ex §§ 192 sqq. 244-246.

[§ 315] debetur mea opinione interpolator!, nam tota composita est ex sententiis Tliucy- didis cf. II 45: tov yàp oux оѵта anaç eiíubsv šitaivsív ... cs&óvo; --àp toi; (wat irpòç tò аѵтигакоѵ, ~ò 8à p.7] àp-noòàv ¿ѵта^шѵіатср eu vo ía тгті'ріт^таі: adde quod § 315 idem dicit at que § 319.

§§ 321 — 324.

Conclusio; orator demonstrat duas praecipuas boni civis virtutea se in republica admini- stranda exercuisse ; quare Aeschinem ceterosque oratores patriae perniciosos, qui nusquám e communi utilitate quidquam fecerint, dii funditus deleant, sibi concédant salutem se curam. — Sensus at que ordo sent en ti arum postulat, ut § 298 sequatur paragraphus 321 (298: ú-(úó; zed 8txaúi); írsiroXÍTSOjiat — 301 : 8óo .. oroÅrtTjV I%stv 8sï — օս՜ա foíp p.oi orsp't ip,otutou Zs-yovti ávsmtp ho vtútato v shrstv).

In § 321 insulsas lector verba addidit toutou yàp... hyýz tv s'tspa, quae relatio pronominis taó-Tjv ad vocabulum suvototv insiticia esse demonstrat; al ioquin enim totót tjv referendum esset ad epuatv. —

In § 322, ejicienda sunt, ut spuria, haec verba: ópãts os... ek ôp.ã; suvoiav cf. § 298.

Atque observatione dignum milii videtur. utrumque et. genuinum et interpolatum locum desinere in vocem euvotav ! —

Cap IV.

Qu as paragraphes prima orationis pro corona recensio continuent.

Constabát igitur com mentarías orationis liabendae a Demosthene diligenter elabóralas ejectis omnibus additamentis, sive auctor ipse sive editor ea fecit, his fere paragraphis:

3. 4. 8. 53 — 58. 59— 70 [xotttot — toótwv spój] 71 —73. 79 ßvtotöb' оі>8ар.ои — r^avttoóp.ijv]

80 [p.stà tauta — aóp.pa/ot] 81. 82 [ou toivuv — t^p-epov] 83 [zott dsutspou — ytpop-ívou] 84. 86 - 95.

102-107. 108 [коЯЯа տՀ — auvißatvsv] 109—122. 126 (ex parte) 129—137. 139. 141-162 [ou;

> 5