R O C Z N I K P O L S K I E G O T O W A R Z Y S T W A G E O L O G I C Z N E G O A N N A L E S D E L A S O C I É T É G É O L O G I Q U E D E P O L O G N E
T om (V olum e) X LII — 1972 Z e szy t (F a scicu le) 1 K r a k ó w 1972
JERZY KŁAPCIŃSKI 1
STYLOLITY W SKAŁACH WĘGLANOWYCH CYKLOTEMU WERRA W OKOLICACH LUBINA
(MONOKLINA PRZEDSUDECKA)
{Tabl. XVI—XIX, 1 fig. i 1 tabela)
Stylolites in carbonate rocks of the Werra Cyclothem in the area oj Lubin (Fore-Sudetic Monocline)
(PI. XVI—XIX, and 1 Fig. and 1 Table)
T r e ś ć : W opracowaniu tym omówione są formy stylolitowe występujące w w a
pieniach dolomitycznych i dolomitach wapnistych cyklotemu Werra (dolnego cechszty- nu) z monokliny przedsudeckiej. Wyróżniono w tych skałach m ikrostylolity i stylolity ząbkowane, stylolity kolumnowe oraz pseudostylolity.
W czasie p ro filo w an ia rd z e n i sk aln y ch z otw orów w iertn iczy ch w oko
licach L u b in a (fig. 1) n a tk n ą łe m się n a c h a ra k te ry sty c zn e te k s tu ry sty lo li
tow e w y stęp u jące w w a rstw a c h w ęglanow ych cyklotem u W e rra (tabela 1).
W a rstw y w ęglanow e są w yk ształco n e ja k o w ap ien ie dolom ityczne i dolo
m ity w ap n iste, a te k s tu ry sty lo lito w e w y stę p u ją w w ap ien iach i dolom i
tach, jed n ak że w w ap ien iach są liczniejsze.
P ierw sze d an e odnośnie do sty lo litó w pochodzą z p ierw szej połow y X IX w ieku. Początkow o uw ażano, że sty lo lity są pochodzenia org an iczn e
go F. K 1 o d e n (1828). W późniejszych e tap ach b a d a ń w y su w an o n a stę p u ją c e hipotezy: erozyjną, ciśnienia, rozpuszczania i rozpuszczania pod ciśnieniem , F. P l i e n i n g e r (1852), A. Q u e n d s t e d t (1861), F. F u c h s (1894), W. A. T a r r (1916), P .B . S t o c k d a l e (1922, 1926). W ró k u (1939) M. S. S h a u b p rz e d sta w ił tak że teo rię k u rczen ia się i ciśnienia.
W lite ra tu rz e geologicznej polskiej z p rz y k ład am i z w ap ien i ju ra js k ic h z obszaru P o lsk i fo rm y sty lo lito w e po ra z p ierw szy zostały dokładniej opisane p rzez K rzy szto fa R a d l i c z a (1966). Poza ty m K. R a d l i c z a n a lizu je dotychczasow e pog ląd y na p o w stan ie fo rm stylolitow ych.
G. I. B u s z i n s k i (1959) dzieli sty lo lity w edług ich w ysokości n a s ty lo lity duże > 2 cm, śred n ie 0,5— 2 cm, m ałe 0,1— 0,5 cm i m ik ro sty lo lity
<C 0,1 cm. W ty m sam ym ro k u S i a - B a n - D u n (1959) vide G. I. B u s z i n s k i (1961) dzieli sty lo lity w edług ich ro zm iaró w na duże 5— 10 cm., śred n ie 0,5— 5 cm., m ałe 0,1— 0,5 cm. oraz m ik ro sty lo lity < 0 , 1 cm. O bydw a podziały uw zg lęd n iające ro z m ia ry w ysokości sty lo litó w nie ró żn ią się b a r dzo od siebie. G. I. B u s z i n s k i (1961) dzieli rów nież sty lo lity w edług ich k sz ta łtu n a k o lum now e (słupkow e), ząbkow ane oraz p ag ó rk o w ate.
W om aw ianych fo rm ach w y ró żn iłem m ik ro sty lo lity , sty lo lity i p seudo
sty lo lity . P ierw sze dw a o k reślen ia p rz y ją łe m w edług w cześniej ju ż sto- 1 Wrocław, ul. Cybulskiego 30.
— 48 —
Fig. 1. Szkic sytuacyjny otworów wiertniczych, z których opracowano stylolity Fig. 1. Situation of bore-holes in which stylolites were observed
sow anych w ydzieleń. Z astosow ana tu n azw a p seu d o sty lo litó w je s t odpo
w iednikiem „ p a ra sty lo litó w ” w edług M.S. S z w i e c o w a (1958) i „pow ie
rzch n i suturo p o d o b n y ch ” w yró żn io n y ch przez K. R a d l i c z a (1966).
S ty lo lity p rzed staw io n e na tab licy XVI, fig. 1 i 2 m a ją p rzeb ieg poziom y i skośny, a ząbkow anie ich w ah a się w g ran icach od k ilk u m ilim etró w a n a w et do k ilk u cen ty m etró w (tabl. X V II, fig. 1). P o w ierzch n ie sty lo lito w e p o k ry te są bardzo cienką w a rstew k ą iłu czarnego. Z ąbkow anie sty lo litó w je s t zazw yczaj p ro sto p ad łe lub nieco skośne do p rzeb ieg u pow ierzchni.
S ty lo lity o p rzeb ieg u poziom ym przechodzą m iejscam i w m ik ro sty lo lity , k tó ry c h pow ierzchnie są rów nież p o k ry te bardzo cienką w a rste w k ą iłu czarnego. Na tabl. X V I fig. 1 w idoczny je st tak że sty lolit, k tó reg o p o w ierzch n ia m a przebieg pionow y. P rzecin a on w y raźn ie fo rm y sty lo lito w e p rzeb ieg ające poziomo i skośnie, a zatem po w stał on okresie p ó ź n ie j
szym od ty c h ostatnich. O prócz iłu cżarnego po k ry w ająceg o p ow ierzchnie stylolitow e, a zarazem w y p ełn iająceg o szczeliny stylolitow e, są rów nież m iejsca szczelin w y p ełn io n e gipsem i g aleną. W y p ełn ien ia gipsem i g alen ą zaznaczają się w fo rm ie biały ch p lam n a załączonych fo to g rafiach . Gips i galena w y stę p u ją poza ty m w licznych in n y ch szczelinkach lu b soczew kach, k tó re często p rz e c in a ją fo rm y stylolitow e. O b serw u je się ró w n ież szczelinki i soczew ki z gipsem i galeną n ie w ykazujące zw iązku ze sty lo - litam i. W ystępow anie gipsu i g alen y w w ap ien iach dolom itycznych byłoby zw iązane z procesam i h y d ro te rm a ln y m i po u tw o rzen iu się stylolitów . N a j
ładniej w ykształcona fo rm a stylolitow a je st przed staw io n a n a tabl. XVII, fig. 1. S ty lo lit te n m a w y raźn ie w ykształcone siodła i zatoki, a n a szczytach zaznacza się d ro b n e ząbkow anie. W m iejscach ty c h o b serw u je się n a jw ię k sze n agrom adzenie czarnego iłu. W szczelinach sty lo lito w y ch oprócz n a g ro m adzeń iłu czarnego spotyka się często gips i galenę w postaci b iały ch
— 49 —
T a b e l a 1 Cechsztyn monokliny przedsudeckiej
Piętra L i t o 1 o g i a Cyklotemy
górny
Iłołiąpki brunatnoczerwone górne sól kamienna
anhydryty pegmatytowe
iłołupki br unatnoczerwone dolne
Aller Z4
sól kamienna anhydryty głównie łupki ciemnoszare i dolomity płytowe
Leine Z3
środ
kowy
sól kamienna i potasowa anhydryty podstawowe dolomity główne
Stassfurt z 2
dolny
anhydryty sól kamienna anhydryty
d o l o m i t y w a p m i s t e w a p i e n i e d o l o m i t y c z n e margle i łupki miedzi onośne
Werra Zx
d ru k r o z strz elo n y — w a p ie n ie i d o lo m ity , w k tó r y c h w y stę p u ją o m a w ia n e s ty lo lity .
plam . Od n iek tó ry ch szczytów i zagłębień stylolitów z p raw ej stro n y okazu w idoczne są odchodzące cienkie szczelinki luib m ikrostylolity.
In te re su ją c a form a sty lo lito w a je st p rzed staw io n a n a taibl. XVII, fig. 2.
Pow ierzchnia stylolitow a je s t tu przecięta szczeliną rów noległą do tej po
w ierzchni w ypełnionej gipsem. W n ie k tó ry c h m iejscach gips w y p ełn ia szczeliny stylolitow e. W ypełnienia gipsem są późniejsze od p o w stan ia form stylolitow ych. S tylo lity z tabl. XVI, fig. 1 i 2 o raz sty lo lity z tab l. XVII, fig. 1 i 2 m ożna zaliczyć do stylolitów ząbkow anych, chociaż n ie k tó re ele m en ty stylolitów z tabl. XVI, fig. 2 i tabl. XVII, fig. 1 są form am i p o śred nim i m iędzy stylolitam i ząbkow anym i a stylolitam i kolum now ym i.
Na tabl. X V III, fiig. 1 i 2 p rzed staw io n e są fo rm y sty lo lito w e z ład n ie rozw iniętym i głębokim i siodłam i i zatokam i. N ie rozw inięte je s t tu ta j drobne ząbkow anie w m iejscach n ajb ard ziej 'uw ypuklonych siodeł i zatok, n a to m iast obserw uje siię nagrom adzenie dużej ilości m a te ria łu ilastego' czarnego. W zdłuż szczelin stylolitow ych przebiega cienka sm u g a gipsu w ychodząc m iejscam i poza fo rm y stylolitow e i biegnie niezależnie od niej, w y p ełn iając szczelinę w y stęp u jącą poza sty lo litem tabl. X V III, fig. 1 i 2 oraz tab l. XVII, fiiig. 2. P rzebieg cienkiej sm ugi gipsowej w skazyw ałby n a późniejsze u tw o rzen ie się jej niż p o w stanie 'fo rm y styloliitowej. F orm y z t a b l X V III, fig. 1 i 2 sw ym k ształtem p rzy p o m in ają sty lo lity k o lu m now e w y ró żn ian e p rzez G.I. B u s z i n s k i e g o (1961).
Na okazie tabl. X IX, fig. 1, p rzedstaw iony jest p rzełam pow ierzchni sty -
4 R o cz n ik PTG t. XLII/1
— 50 —
lolitów ząbkow anych. W idoczne tu są w y raźn ie drzazgow ate fo rm y sty lo - lito w e z cien k ą w a rstew k ą iłu czarnego. M iejscam i w y stę p u ją plam y jasn o szarego gipsu.
Na ostatn im okazie tabl. X IX, fig. 2 w idoczna je st w dolin ej części okazu fo rm a pseudostylolitow a w yp ełn io n a czarnym m ateriałem ilastym . W yżej n a ty m sam ym okazie ró w n ież z n a jd u je się form a pseudostylolitow a w y p eł
n io n a iłem czarn y m i gipsem w łó k n isty m jasnoszarym . Gips przebiega n ie re g u la rn ie i m ożna b y przypuszczać, że roztw ór zaw ierający gips w n ik n ą ł w m ateriał ilasty cza rn y w okresie późniejszym w y p ełn iając szczelinę pseudostylolitow ą. F orm y pseudostylolitow e z tabl. X IX , fig. 2 są bardzo podobne do stylolitów pagórkow atych w yróżnionych przez G.I. B u s z i n - s k i e g o (1961).
Z przedstaw ionych tu trzech ty p ó w stylolitów i m ikrostylolitów , s ty lolitów kolum now ych i pseudostylolitów w ypływ a, że geneza ich je st róż
na. F orm y stylolitow e i m ikrostylolitow e przedstaw ione n a tabl. XVI, fig. 1 i 2, tabl. X V II fig. 1 i 2 oraz tabl. X IX, fig. 1 n iew ątp liw ie p o w stały pod w pływ em rozpuszczania pod ciśnieniem w apieni dolom itycznych i dolo
m itów w apnistych. Działo się to 'zapewne w tedy, gdy skały b yły ju ż ca ł
kow icie zdiagenezow ane. W późniejszych i n a stę p n y c h etap ach w ra z z do
prow adzanym i roztw oram i u tw o rzy ły się w szczelinach stylolitow ych gips i galena. Szew stylolitow y biegnący pionow o do szw u stylolitow ego pozio
m ego tabl. L fig. 1 n ależy do szw u później utw orzonego, a zatem jest m łodszy od poprzedniego, przebiegającego poziomo. W ydaje isię, że pseudo- sty lo lity p o w stały rów nocześnie z sed y m en tacją osadów. B yłoby to zgodne z poglądem G.S. T e o d o r o w i - c z a (1963), k tó ry w iąże p o w staw an ie p a - rasty lo litó w z tw orzeniem się osadów. W późniejszym o k resie ju ż po dia- genezie w apieni, n iek tó re z n ich zostały w y p ełn io n e gipsem. R ów nież po
dobną hipotezę należy p rzy jąć odnośnie do form stylolitów kolum now ych, k tó re są p rzed staw io n e n a tabl. X V III, fig. 1 i 2. C ienka sm u żk a gipsu, jak to ju ż w spom niano w cześniej, jest zjaw iskiem późniejszym . W obydw u przy p ad k ach p rz y p o w stan iu pseudostylolitów i sty lo litó w kolum now ych działały procesy erozji lu b rozpuszczania G.I. T e o d o r o w i c z (1962, 1963) i R a d l i ć z (1966).
Je s t rzeczą w ątpliw ą, a b y szczeliny tektoniczne m ogły rozw inąć się w stylolity, ja k to się p rzy jm u je. W.N. H o ł o d o w (1955) i G.I. T e o d o
r o w i c z (1962, 1963). K u tak iem u stanow isku skłania się ró w n ież K. R a d- l i c z (1966). W ydaje się, że szczeliny tektoniczne n ie m ogą siię rozw inąć w typow e sty lo lity , poniew aż p ro sty i p ierw o tn y przebieg szczelin po
w inien się zaznaczać w tak im w y p ad k u w zdłuż pow ierzchni stylolitow ych, a jed n a k tak ieg o zjaw isk a rnie o b serw u je się w ty p o w y ch stylolitach. M a
te ria ł ilasty w y stęp u jący w postaci pow łok w ty p o w y ch stylolitach je st pozostałością po rozpuszczeniu, F.I. P e t t i j o h n (1949).
C iśnienie k ieru n k o w e mogło odgryw ać p ew n ą rolę p rzy po w staw an iu stylolitów kolum now ych tabl. X V III, fig. 1 i 2 o raz pseudostylolitów tabl. X IX, fig. 2, ale stress n ie b y ł tu zapew ne n ajw ażn iejszy m czynnikiem . W. J a r o s z e w s k i (1968) zw raca szczególną uw agę n a oddziaływ anie tektonicznego ciśnienia n a po w staw an ie stylolitów w obszarze przez niego om aw ianym . W om aw ianych przeze m n ie p rzy p ad k ach p rz y p o w staw a
n iu m ik rostylolitów i stylolitów ząbkow anych głów ną rolę, ja k to już w spom niałem w yżej, n ależałoby przypisać działalności roztw orów pod ciś
nieniem .
Zakład. Geologii Stratygraficznej Uniwersytetu Wrocławskiego
— 51 —
WYKAZ LITERATURY REFERENCES
F u c h s T. (1894), Über die Natur und Entstehung der Stylolithen. Sitzungsber. Akad.
d. Wiss. Wien. Math-Nat. Kl. 103, p. 673—688.
J a r o s z e w s k i W. (1969), New Site of Tectonic Stylolites Bulletin de l ’Academie Polonaise des Sciences. Serie Sei. geol. geogr. 17, 1, ¡p. 17—23, Warszawa.
K l ö d e n F. (1828), Beiträge zur mineralogischen und geologischen Kenntniss der Mark Brandenburg.
P e t t i j o h n F.J. (1949), Sedimentary rocks. New York.
P l e n i n g e r F. (1852), Über Stylolithen. Jahresh. d. Verein f. väterl. Naturk. in Württemberg.
Q u e n s t e d t A. (1861), Die Stylolithen. Epochen der Natur.
R a d l i c z K. (1966), Tekstury stylolitowe. The structures of stylolites. Kwart, geol., 2, 10, p. 367—382, Warszawa.
S h a a i b B.M. (1939), The origin of stylolites. J. sed. Petrology, 9, 2, p. 47—61.
S t o c k d a l e P.B. (1922), Stylolites: their nature and origin. Indiana Univ. Studies, 9, 55.
S t o c k d a l e P.B. (1926), The Stratigraphie significance of solution in rooks. J. Geol., 34, p. 399—414.
T a r r W.A. (1916), Stylolites in quartzite: Science, 43, p. 819—920.
B u s z i n s k i G. L. — B y m h h c j k h fi I \ H. (1959), O npnpoAe, hoimghkjiaiy pe h KJiaccHtJiHHau.HH cthjkwehtob. Eiojiji. Mock. Oóin,. Hon. ripH'p. ot reoji. 34, Nb 2, 138.
B u s z i n s k i G. I. — By n i HHCKHH I\ H. (1961), O cTHJKWi'HTax. H»b. Ak. HayK CCCP oep reoji. Ne 8, 39— 56.
T e o d o r o w i c z G. I. —. T e o f t o p o B H H I\ H. (1962), O CTMOJiHTax h CTpyKTyp- HblX nOiBöpXHOCTHX H MH K pCXCTpyKTyp3X. BiOJIJI. M.O. Hen. npHpO^bl, OTß. peO'JI., 37, CTp. 100—111, Ne 6.
T e o d o r o w i c z G. I . — T e ' o ^ o p o B H q T. H. (1963), O cyTypo-tCTHjiojraTOBbix no- BepxHocTax h 06pa30Banniix ,,’KO'Hyic b KOHyc” . H3.b. A. H. COOP, cep. reoji., Nb 11, erp. 85—94.
C h o l o d o w W . N, — XcJi of l OB B. H. (1955), K Boflipocy o npoHCXOMt a^ h hh cyTypo- -cthjiojmtobhx uiB'OB. H3B. A.H. CCCP, cep reoji.,N ° 2, C T p . 91—99.
S z w i e c o w M. S. — III ¡b e u; ob M. C. i(1948), neTporpa«|)iiH ocaflo«Hbix nopo<A r OC D80 A H3 A<IT • MO'CKiBa.
SUMMARY
A b s t r a c t : microstylolites, indentated stylolites, colummar stylolites and pseudo-stylolites are described.
The stylolites d escrib ed in th is p a p e r w ere ob serv ed in cores from bore-holes drilled in th e a rea of L ubin (Fig. 1). S tylolites a n d m icrostylo
lites p re sen te d in P la te XVI, Fig. 1 a n d 2, are h o rizo n tal or inclined, and the am p litu d e of th e in d en tatio n s ran g e from a few m m to a few cm (P alte XVII, Fig. 1). In P la te XVI, Fdg. 1 a younger v ertical sty lo lite cuts across th e horizontal a n d ¡inclined ones w hich a re older. A larg e stylolite w ith d istin ct througihs a n d highs on w h ich sm aller in d en tatio n s a re su p er
posed, is p re sen te d in P la te XVII, Fig. 1. T he stylolite surfaces are coated w ith clay an d /o r b y g y p su m a n d gelenite. The la tte r a re occurring also 4*
— 52 —
in n u m ero u s cracks an d lenses. A stylolite surface w ith a clay coating is show n in P la te XIX, Fig. 1. T he m icrostyloiites a n d stylolites show n in P late X V I a n d P la te XVII, an d in P la te X IX , F'ig. 1, w ere form ed p ro b ab ly by p ressu re solution. T he occurrence of gypsum an d galenite is p ro b ab ly related w ith h y d ro th e rm a l processes active a fte r th e fo rm atio n of sty lo lites. .
C olum nar stylolites are show n in P la te X VIII, Fig. 1 a n d Fig. 2. T he th ro u g h s an d highs show no in d en tatio n . B lack clay w ith a th in stre a k of fibrous gypsum occurs on th e sty lo lite surfaces. TTie gypsum is younger th an th e stylolites. P seudostylolites coated w ith black clay an d grey fibrous gypsum a re p re s e n t in th e specim en show n in P la te X IX , Fig. 2.
It seem s p robable th a t th e pseudostylolites a n d th e co lu m n a r stylolites w ere form ed d u rin g sed im en tatio n b y w ay of erosion or su b m arin e solution.
translated by R. Unrug Department of Stratigraphic Geology
Wroclaw University
OBJAŚNIENIE TABLIC EXPLANATION OF PLATES
Tablica — Plate XVI
Fig. 1. Stylolity i mikrostylolity ząbkowane z cienką smużką iłu 'Czarnego oraz lokalnie z gipsem lub galeną, które na fotografii zaznaczają się w postaci białych plam, w. n. Otwór wiertniczy S — 113, gł. 918,0 m, wapienie dolomityczne, cechsztyn dolny (cykl. Werra)
Fig. 1. Indeńtated stylolites and microstylolites w ith a thin coating of black clay, and with local accumulation of gypsum and galenite (white). Natural size. Bore-hole S — 113, depth 918,0 m, dolomitic limestones, Lower Zechstein, Werra Cylo- them
Fig. 2. Stylolity i mikrostylolity ząbkowane z cienką smużką iłu czarnego oraz z licz
nymi wystąpieniami gipsu i galeny, które często przerastają się wzajemnie, a na fotografii zaznaczają się w postaci białych plam, w. n. Otwór wiertniczy S — 113, gł. 917,0 m, wapienie dolomityczne, cechsztyn dolny (cykl. Werra) Fig. 2. Indentated stylolites and microstylolites w ith -a thin coating of black clay and
intercrossing gypsum and galenite (white). Natural size. Bore-hole S — 113, depth 917,0 m dolomitic limestones,-Lower Zechstein, Wen-a Cyclothem w. n. — wielkość naturalna
Tablica — Plate XVII
Fig. 1. Stylolit ząbkowany i mikrostylolity ząbkowane z cienką smużką iłu czarnego, miejscami z gipsem zaznaczającym się na fotografii w postaci białych plam, w. n. Otwór wiertniczy S-113, gł. 922,2 m, wapienie dolomityczne, dolny cech
sztyn (cykl. Werra)
Fig. 1. Indentated stylolite and microstylolites with a thin coating of blaok clay, and occasional gypsum (white). Natural size. Bore-hole S-113, depth 922,2 m dolomitic limestones. Lower Zechstein, Werra cyclothem
— 53 —
Fig. 2. Stylolit ząbkowany z cienką smużką iłu czarnego, przecięty szczeliną w ypeł
nioną gipsem. Gips zaznacza się na fotografii w postaci białej smugi, w. n.
Otwór wiertniczy S-255, gł. 818,0 m, dolomity wapniste, cechsztyn dolny (cykl.
Werra)
Fig. 2. Indentated stylolite with a thin coating of black clay crossed by a fissure filled with gypsum (white). Natural size. Bore-hole S-255, depth 828,0 m, calcareous dolomite, Lower Zechstein, Werra cyclothem
Tablica — Plate XVIII
Fig. 1. Stylolit kolumnowy ze smugą iłu czarnego oraz z cienką smużką gipsu, w. n.
Otwór wiertniczy S-120, gł. 863,8 m, wapienie dolomityczne, cechsztyn dolny (cykl. Werra)
Fig. 1. Columnar stylolite with a streak of black clay and gypsum. Natural size Bore-hole S-120, depth 863,8 m. dolomitic limestone, Lower Zechstein, Werra cyclothem
Fig. 2. Stylolit kolumnowy ze smugą iłu czarnego, lokalnie z cienką smużką gipsu, w. n. Otwór wiertniczy S-120, gł. 867,5 m, ¡wapienie dolomityczne, cechsztyn dolny (cykl. Werra)
Fig. 2.•Columnar stylolites with a streak of black clay and gypsum. Natural size.
Bore-hole S-120, depth 867,5 m, dolomitic limestone, Lower Zechstein, Werra cyclothem
Tablica — Plate XIX
Fig. 1. Przełam stylolitów ząbkowanych. Powierzchnia przełamu pokryta czarnym iłem miejscami gipsem, który zaznacza się na fotografii w postaci białych plam, w. n. Otwór wiertniczy S-120, gł. 860,8 ' m, wapienie dolomityczne, cechsztyn dolny (cykl. Werra)
Fig. 1. Surface of indentated stylolite coated with black clay and locally with gypsum (■white). Natural size. Bore-hole S-120, depth 860,8 m, dolomitic limestone, Lower Zechstein, Werra cyclothem
Fig. 2. Pseudostylolity, forma górna ze smugą iłu czarnego przerośniętego z gipsem, który zaznacza się w postaci białej smugi. Forma dolna ze smugą iłu czarne
go, w. n.
Otwór wiertniczy S-80, gł. 755,0 m, wapienie dolomityczne, cechsztyn dolny (cykl. Werra)
Fig. 2. Pseudostylolites w ith coatings of black clay and gypsum (top) (white). Natural size. Bore-hole S-80, depth 755,0 m. dolomitic limestone, Lower Zechstein, Werra cyclothem
Wszystkie zdjęcia wykonał mgr Jerzy S t a c h o w i a k All photographs by Jerzy S t a c h o w i a k M.Sc.
Rocznik Pol. Tow. Geol. t. X L I Î z. 1 Tabl. X V I
J. Klapciński
Rocznik Pol. Tow. Geol. t, X L I I z. 1 Tabl. X V I I
J. Kłapciński
Rocznik Pol. Tow. Geol. t. X L I I z. 1 Tabl. X V I I I
J, Klapciński
R ocznik Pol. Tow. Geol. t. XL1I z. 1 Tabl. X I X
J. Iila p ciń sk i
