Temat: Postępowanie podczas utraty przytomności i zasłabnięć.

Edukacja dla bezpieczeństwa klasa 8

26.10.2020 r.

Temat: Postępowanie podczas utraty przytomności i zasłabnięć.

Witajcie ósmoklasiści :)

Wasze ostatnie karty pracy już oceniłam. O ocenach poinformuję Was mailem.

Dziś zgodnie z zapowiedzią zajmiemy się reagowaniem na sytuacje związane z utratą przzytomności.

Zapoznajcie się z treścią dzisiejszej lekcji, zróbcie notatkę ( w Waszych zeszytach powinno się znaleźć to, co zaznaczone jest w tekście kolorem zielonym) i wykonajcie pracę domową na ocenę.

Krótkotrwała utrata przytomności na skutek niedokrwienia (niedotlenienia) mózgu to omdlenie, które w większości przypadków nie wymaga interwencji służb ratowniczych.

Przedłużający się stan nieprzytomności zagraża życiu i wymaga natychmiastowej reakcji oraz wezwania specjalistycznej pomocy.

Utrata przytomności to brak świadomości i zdolności reagowania na wszystkie bodźce zewnętrzne, takie jak: zimno, gorąco, ból, hałas itp. Z tego powodu osoba nieprzytomna staje się właściwie bezbronna. Wyłączona świadomość powoduje, że najmniejsze zagrożenia, z którymi osoby przytomne potrafią poradzić sobie same, u osoby nieprzytomnej mogą doprowadzić nawet do śmierci. Podstawowym zagrożeniem wynikającym z takiego stanu jest uduszenie spowodowane zatkaniem górnych dróg oddechowych własnym językiem. Inne zagrożenia to m.in.:

zachłyśnięcie śliną lub wymiocinami,

zatkanie dróg oddechowych ciałem obcym znajdującym się w chwili utraty przytomności w jamie ustnej poszkodowanego,

wychłodzenie lub przegrzanie,

urazy mechaniczne spowodowane przebywaniem w miejscach niebezpiecznych.

Przyczyny utraty przytomności mogą być różne, np. udar, zatrzymanie funkcji życiowych, uraz głowy, zadławienie, padaczka i wiele innych. Osoba udzielająca pierwszej pomocy przed oceną stanu przytomności poszkodowanego musi ocenić najpierw, czy miejsce jest bezpieczne i czy może podejść do poszkodowanego, nie narażając własnego życia. Następnie może dokonać wstępnej oceny stanu przytomności. Jeśli poszkodowany się porusza, krzyczy, płacze, wzywa pomocy, kieruje wzrok w naszą stronę, można z pewnością stwierdzić, że jest przytomny i oddycha. Jeśli może rozmawiać i logicznie odpowiada na pytania, osoba udzielająca pierwszej pomocy powinna przeprowadzić krótki wywiad, uzyskując najważniejsze informacje, które potem można przekazać zespołowi pogotowia ratunkowego lub innym służbom ratowniczym. Jeśli poszkodowany może swobodnie oddychać, ratownik stara się go nie przemieszczać i opatrywać urazy w pozycji zastanej. Pozwala to uniknąć pogłębiania ewentualnego urazu kręgosłupa u poszkodowanego.

Wywiad SAMPLE

S – symptomy:Co się dzieje? Co boli?

A– alergie:Czy jesteś na coś uczulony? (Na jakieś leki?) M– medykamenty: Czy przyjmujesz jakieś leki?

P– przebyte choroby: Czy chorujesz na coś?

L– lunch: Kiedy ostatnio jadłeś?

E– ewentualnie, co się stało: Czy pamiętasz wydarzenia przed wypadkiem?

Najlepiej wszystkie informacje zapisywać, ponieważ są szczególnie ważne, zwłaszcza, gdy poszkodowany straci przytomność przed przybyciem służb ratunkowych.

Jeśli poszkodowany nie porusza się i nie otwiera oczu mimo odgłosów dochodzących z otoczenia, osoba udzielająca pierwszej pomocy musi szybko dokonać szczegółowej oceny stanu przytomności.

Instrukcja: Ocena stanu przytomności poszkodowanego

Uklęknij przy poszkodowanym w taki sposób, aby móc obserwować jego twarz.

Złap poszkodowanego za ramię id elikatnie nim potrząśnij.

Zadaj poszkodowanemu krótkie pytania: Czy mnie słyszysz? Co się stało?

Wydaj poszkodowanemu jasne i proste polecenia: Otwórz oczy! Podnieś rękę! Daj znak, że mnie słyszysz.!

Jakakolwiek reakcja poszkodowanego na nasze działania (zmiana mimiki twarzy, grymas, otwarcie oczu, ruch ciała itp.) świadczy o tym, że odbiera on bodźce zewnętrzne. Może się zdarzyć, że z powodu odniesionych obrażeń lub z innych przyczyn taka osoba nie będzie w stanie logicznie odpowiedzieć na zadane pytanie lub wydane polecenie. Należy pamiętać, że każda próba reakcji (nawet nie do końca udana) świadczy o tym, że poszkodowany reaguje. Jeśli ocenimy, że poszkodowany jest przytomny, oznacza to, że oddycha, jednak już na tym etapie trzeba ocenić wstępnie wydolność oddechu, czyli zaobserwować i usłyszeć, czy oddech jest spokojny, czy słychać chrapanie, charczenie, czy przy oddychaniu pojawia się grymas bólu na twarzy.

Zapamiętaj!

Nigdy nie oceniaj stanu poszkodowanego:

 klepiąc go po twarzy,

 polewając zimną wodą,

 klaskając nad uchem,

 używając bodźca bólowego (np. szczypania).

Z różnych powodów może on odzyskać przytomność lub reagować na bodźce zewnętrzne, a wymienione czynności mogą spowodować u niego odruchową reakcję obronną.

Udrożnienie dróg oddechowych

Głównym zagrożeniem u osoby nieprzytomnej jest mechaniczna niedrożność dróg oddechowych spowodowana zapadaniem się języka na tylną ścianę gardła. Dzieje się tak dlatego, że taka osoba wiotczeje i język (który jest mięśniem) również traci swoją sprężystość i opadając, zamyka górne drogi oddechowe. Podstawowym zadaniem osoby udzielającej pierwszej pomocy jest zapewnienie drożność dróg oddechowych u osoby nieprzytomnej.

Aby udrożnić drogi oddechowe, należy ułożyć palce jednej dłoni na żuchwie a palce drugiej dłoni na czole, następnie powoli odchylić głowę maksymalnie do tyłu. Jeśli podczas odchylania głowy natkniemy się na opór, nie wolno pokonywać go na siłę – może to doprowadzić do poważnego uszkodzenia kręgosłupa. Należy również pamiętać, aby palce układać na częściach kostnych

żuchwy; ułożenie ich za nisko spowoduje przy odchylaniu głowy do tyłu dociskanie tkanek miękkich i podduszenie poszkodowanego.

Instrukcja: Udrożnienie dróg oddechowych

Uklęknij obok ramienia poszkodowanego.

Ułóż palce jednej dłoni na żuchwie.

Drugą dłoń połóż na czole poszkodowanego.

Odchyl głowę do tyłu. Uwaga: jeśli napotkasz opór, nie pokonuj go na siłę.

Zapamiętaj!

Nieudrożnienie dróg oddechowych przez ratownika i śmierć poszkodowanego z tego powodu to tzw. śmierć do uniknięcia.

Ocena oddechu

Kolejnym etapem udzielania pierwszej pomocy osobie nieprzytomnej – po udrożnieniu dróg oddechowych – jest ocena oddechu. Przytrzymując odchyloną głowę poszkodowanego (udrożnione drogi oddechowe), należy ocenić oddech metodą widać słychać czuć.

Widać – widzę ruchy klatki piersiowej i przepony.

Słychać – słyszę własnym uchem wydychane przez poszkodowanego powietrze.

Czuć – czuję na własnym policzku oddech poszkodowanego.

Instrukcja: Ocena oddechu poszkodowanego

Trzymając jedną dłoń na czole poszkodowanego, a drugą przytrzymując żuchwę, pochyl się i zbliż ucho oraz policzek do ust poszkodowanego (nie dotykając ich).Wskazówka: jeśli masz długie włosy, zadbaj o to, by nie przeszkadzały w ocenie oddechu, np. zepnij je z tyłu.

Nasłuchuj oddechu poszkodowanego.

Staraj się poczuć jego oddech na własnym policzku.

Obserwuj ruchy klatki piersiowej i przepony.

Aby można było prawidłowo dokonać oceny oddechu, poszkodowany musi mieć odsłoniętą klatkę piersiową. Tylko w taki sposób można dokładnie zaobserwować jej ruchy. Ocena oddechu wymaga skupienia, dość łatwo można jej dokonać w zamkniętych pomieszczeniach, kiedy z otoczenia nie dochodzą żadne hałasy. Jednak na ulicy, kiedy wieje wiatr, jeżdżą samochody, pada deszcz, jest ciemno, osoba udzielająca pierwszej pomocy musi być bardzo skoncentrowana.

Wiesz już, jak ocenić oddech. Teraz nauczysz się interpretować wyniki.

Dorosły człowiek w stanie spoczynku wykonuje zwykle 12–16 oddechów na minutę (niektóre źródła podają, że górna granica oddechu prawidłowego może dochodzić do 20 oddechów na minutę). Ocena oddechu u osoby nieprzytomnej trwa 10 sekund, więc aby uznać, że poszkodowany nieprzytomny oddycha prawidłowo, trzeba w czasie 10-sekundowej oceny zaobserwować co najmniej 2 oddechy. Brak oddechu u poszkodowanego lub stwierdzony 1 oddech w ciągu 10 sekund wiąże się z koniecznością rozpoczęcia resuscytacji krążeniowo-oddechowej (jak ją wykonać, dowiesz się na kolejnych lekcjach). Teraz skupimy się na osobie nieprzytomnej z oddechem prawidłowym, której pozostawienie na plecach bez drożnych dróg oddechowych doprowadzi do śmierci przez uduszenie.

Wskazówka

Bardzo często osoba, która ocenia oddech, w myślach liczy do 10. Niestety, zwykle jest to czas znacznie krótszy niż 10 sekund. Aby uniknąć takich pomyłek, można poprosić drugą osobę, by

odmierzyła 10 sekund lub sami w myślach możemy odliczać: sto-dwadzieścia-jeden; sto-dwadzieścia-dwa… Wymówienie takiej liczby trwa około sekundy, co pozwoli ustalić prawidłowy czas na ocenę oddechu.

Pozycja boczna

Poszkodowany nieprzytomny z oddechem prawidłowym musi mieć utrzymywaną drożność dróg oddechowych. Najlepszym rozwiązaniem jest ułożenie poszkodowanego w pozycji bocznej, którą określa się również jako pozycję kątów prostych, boczną ustaloną czy też pozycję bezpieczną.

Nie ma znaczenia, na którym boku kładziemy poszkodowanego, istotne jest, aby w razie długiego oczekiwania na służby ratunkowe obracać poszkodowanego na drugi bok co 30 minut.

Uwaga!

Wyjątkiem są kobiety w widocznej ciąży, które zawsze układamy na boku lewym.

Cechy pozycji bocznej – bezpiecznej:

jest stabilna,

zapewnia drożność dróg oddechowych,

chroni przed zachłyśnięciem.

Układanie poszkodowanego w pozycji bocznej

Obejrzyj film:

https://www.youtube.com/watch?v=o0KutNaPk8c

ZADANIE

Nagraj video, w którym układasz kogoś z Twoich domowników w pozycji bezpiecznej.

Filmik prześlij e- mailem ( marzena.h.f@gmail.com ) lub Messengerem.

Pozdrawiam Was, bądźcie bezpieczni :)

Marzena Hoffmann-Franki