Zasada lojalności

Zasada lojalności

definicja

 Zasada lojalności wobec klienta

polega na nakazie ochrony zaufania do adwokata lub radcy prawnego

przez konsekwentną pomoc w

realizacji jego interesu. Można ją zrekonstruować z wielu przepisów ustaw zawodowych i postanowień kodeksów etyki zawodowej.

Art. 86 § 1 KPK

 Formułuje dla obrońcy nakaz działania

wyłącznie na korzyść

oskarżonego.

Art.2 RadPrU



„Pomoc prawna

świadczona przez radcę prawnego ma na celu

ochronę prawną interesów podmiotów, na których

rzecz jest wykonywana”.

Art. 14 RadPrU

 Zgodnie z tym artykułem radca prawny prowadzi samodzielnie sprawy przed organami

orzekającymi, dbając o należyte

wykorzystanie przewidzianych przez prawo środków dla ochrony

uzasadnionych interesów jednostki organizacyjnej.

 Na poziomie kodeksów etyki zawodowej zasadę lojalności wyrażają postanowienia

kodeksów etyki adwokackiej i radcowskiej. § 6 ZZEAiGZ stanowi, że celem

podejmowanych przez adwokatów czynności zawodowych jest ochrona interesów klienta.

 Art. 8 KERP, zgodnie z którym: „Radca

prawny świadcząc klientowi pomoc prawną postępuje lojalnie i kieruje się dobrem

klienta w celu ochrony jego praw”.

 Prawo rozpoznaje różne interesy podmiotów i chroni je. Przy takim ujęciu zadaniem prawnika jest

wykorzystanie wszelkich zgodnych z prawem możliwości, aby interesy te zostały zrealizowane. Pojęcie

ochrony praw jest węższe,

ponieważ tylko niektóre interesy są chronione w formie praw

podmiotowych.

Prawo do obrony i prawo do sądu

 Wynika z Konstytucji z art. 42 ust. 2 oraz art. 45 ust. 1.

 „Każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postepowania. Może on w

szczególności wybrać obrońcę lub na zasadach określonych w ustawie

korzystać z obrońcy z urzędu”.



Prawo to obejmuje zarówno obronę w sensie

materialnym, a więc możliwość przeciwstawiania się przez

oskarżonego tezie oskarżenia;

jak i obronę w sensie

formalnym, a więc możliwość

korzystania z pomocy obrońcy.

Wyrok TK z 17.02.2004 r.



„Konstytucyjne prawo do obrony należy rozumieć szeroko, jest

ono bowiem nie tylko

fundamentalną zasadą procesu

karnego, ale też elementarnym

standardem demokratycznego

państwa prawnego”.

Prawo do sądu



„Każdy ma prawo do

sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki

przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły

sąd”.

 Prawo do obrony i prawo do sądu mają w znacznej mierze funkcje gwarancyjne w

stosunku do pozostałych praw i wolności, co związane jest z ich proceduralnym

charakterem. Możliwość ich

urzeczywistnienia jest zatem co do zasady warunkiem skutecznej ochrony pozostałych praw człowieka i obywatela. Prawo do

obrony i prawo do sądu to dwa

konstytucyjne prawa powiązane ze sobą funkcjonalnie.

Interes klienta

 Interes jest w znacznej mierze pojęciem

opisowym, przy pomocy którego można dokonać rekonstrukcji sytuacji społecznej danego

podmiotu. Rozumie się przez nie dążenie

jednostki, grupy społecznej lub jej organizacji do wstąpienia, zmiany lub wystąpienia z

określonego stosunku społecznego (lub układu stosunków społecznych) – w zależności od tego, czy stwarza on, zwiększa lub zmniejsza

możliwość zaspokojenia pewnej potrzeby / potrzeb danego podmiotu.



Posiadanie określonych

interesów przez klienta jest kwestią faktów, nawet jeśli nie zawsze jasne jest, co

stanowi potrzebę czy korzyść klienta w konkretnych

okolicznościach.

Dobro klienta

 Dobro jest pojęciem ocennym, wymaga wartościowania i jest

zrelatywizowane do jakiejś ogólnej

koncepcji dobra. Nie jest ono kwestią faktów, lecz określonych

przekonań moralnych. W

zależności od przyjętej koncepcji etycznej dobro klienta może być

wielorako rozumiane. Dla przykładu:

inaczej ono będzie pojmowane na gruncie etyki religijnej, a inaczej w świetle etyki świeckiej.

Zasada zaufania

 Zasada lojalności powiązana jest z

zasadą zaufania, ponieważ indywidualne zaufanie pomiędzy klientem i prawnikiem jest warunkiem skutecznego

wykonywania reprezentacji.

 Art. 45 KERP „Stosunki pomiędzy radcą prawnym a klientem powinny być oparte na zaufaniu. Utrata zaufania może być podstawą wypowiedzenia

pełnomocnictwa przez radcę prawnego”.