Przyszycie guzika – czy to takie proste? - Marian Żydek - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

MARIAN ŻYDEK

ur. 1933; Wojcieszyn

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, PRL

Słowa kluczowe Projekt "Rzemiosło. Etos i odpowiedzialność", Lublin, ulica Zamojska, krawiectwo, techniki krawieckie, praca krawca.

przyszywanie guzików

Przyszycie guzika – czy to takie proste?

Różnych ludzi się spotyka. Ja spotykałem takich klientów - szczególnie klientki, bo od mężczyzn się tego nie wymaga, że mówiły, że igła to coś strasznego – żeby [tak]

brać i szyć. Nieraz przychodziła z takim byle czym, że sobie by sama to zrobiła. Na przykład, guzik przyszyć czy coś - „Nie, w żadnym wypadku.”

Ale to guzik przyszyć, to też nie jest taka prosta sprawa. Guzik powinien być przyszyty na nóżce, żeby odstawał od materiału. Szyje się, zostawia luz, a później okręca, mocuje i już. A na egzaminie nieraz jest takie pytanie. Ja byłem w komisji egzaminacyjnej. To pytanie było takie nawet trochę podchwytliwe.

O przyszycie guzika - czeladnika się pytam. Zaczyna nieraz tam coś mówić, że nóżka musi być tak, tak. -”A jak wysoka nóżka?” A odpowiedź jest taka: jak gruby ten front, tak wysoka nóżka. Na przykład przy marynarce jest cienko, ale przy jesionce jest grubszy materiał - taki zimowy i płótno sztywne tam jest, i bezec, i jeszcze nieraz klejonka, to trzeba dać tą nóżkę wysoko. I odpowiedź jest prosta, jak gruby front - tak wysoka nóżka. A bezec, to jest wykładzina, podszewka jak w jesionce czy w marynarce, to jest kawałek takiego samego materiału jak na wierzchu.

Data i miejsce nagrania 2016-05-17, Lublin

Rozmawiał/a Anna Góra

Transkrypcja Mateusz Czekaj

Redakcja Aleksandra Mejzner