Konstrukcja strategii bezpoœredniego celu inflacyjnego

(1)

Katedra Marketingu,

Uniwersytet Marii Curie-Sk³odowskiej w Lublinie

I L O N A B O N D O S

Konstrukcja strategii bezpoœredniego celu inflacyjnego

Construction of direct inflation targeting strategy

S³owa kluczowe: polityka pieniê¿na, polityka monetarna, strategia bezpoœredniego celu inflacyjnego, BCI

Keywords: monetary policy, direct inflation targeting strategy, DIT

Wstêp

Polityka pieniê¿na jest obecnie jedn¹ z najwa¿niejszych dziedzin polityki gospodarczej (makroekonomicznej) realizowanej przez pañstwo¹. Strategia polityki pieniê¿nej prezentuje sposób, w jaki bank centralny planuje osi¹gn¹æ zamierzony cel. Z powodu zmiennoœci warunków, w jakich funkcjonuje gospodarka danego kraju, ewolucji ulegaj¹ zarówno cele, instrumenty polityki monetarnej, jak i opracowywane strategie. W Polsce od 1999 roku realizowana jest strategia bezpoœredniego celu inflacyjnego (BCI, direct inflation targeting – DIT) bêd¹ca jedn¹ z dwóch mo¿liwoœci (obok strategii eklektycznej) prowadzenia polityki pieniê¿nej w ramach podejœcia wieloparametrycznego. Ce- chuje siê ono tym, ¿e w³adze monetarne decyduj¹, jakich instrumentów u¿yæ na podstawie dok³adnej analizy sytuacji gospodarczej i z uwzglêdnieniem ró¿- norodnych dostêpnych danych makroekonomicznch. Celem artyku³u jest

U N I V E R S I T A T I S M A R I A E C U R I E - S K £ O D O W S K A L U B L I N – P O L O N I A

VOL. XLVI, 2 SECTIO H 2012

1M. Skopowski, M. Wiœniewski, Wspó³czesna polityka pieniê¿na – instrumenty, AE w Po- znaniu, Poznañ 2007, s. 5.

(2)

zaprezentowanie istoty strategii BCI ze wskazaniem korzyœci, ograniczeñ oraz zasad jej stosowania. Perspektywa wst¹pienia Polski do strefy euro i poprzedzaj¹ce ten moment dzia³ania dostosowawcze powoduj¹, ¿e poruszona w artykule tematyka jeszcze bardziej zyskuje na aktualnoœci.

1. Istota strategii bezpoœredniego celu inflacyjnego

Prekursorem strategii bezpoœredniego celu inflacyjnego (BCI) jest Szwecja, która na pocz¹tku lat 30. XX w. wprowadzi³a wskaŸnik dopuszczalnej zmiany cen². Wspó³czeœnie krajem, którego w³adze monetarne jako pierwsze siêgnê³y po omawiane rozwi¹zanie, jest Nowa Zelandia. Strategia inflacyjna szybko zyskiwa³a na popularnoœci, pod koniec lat 90. nast¹pi³o dalsze jej upow- szechnienie, przyjê³y j¹ niektóre kraje w z grupy rynków wschodz¹cych, w tym Czechy i Polska (1999 rok). Ramy czasowe strategii BCI w Polsce pokrywa³y siê z okresem przygotowania gospodarki krajowej do jej integracji z Uni¹ Europejsk¹, a w dalszej kolejnoœci z Europejsk¹ Uni¹ Gospodarcz¹ i Walutow¹³. Rosn¹ca popularnoœæ strategii wywo³a³a dyskusje, czy jej stosowanie wp³ywa na poprawê wyników gospodarczych⁴.

Strategia BCI oznacza rezygnacjê z wyznaczania celów poœrednich polityki pieniê¿nej. Bank centralny podejmuje dzia³ania dostosowawcze w zakresie stosowania instrumentów, nakierowane bezpoœrednio na osi¹gniêcie zaplano- wanego poziomu inflacji, przy czym podstaw¹ podjêcia decyzji jest ocena zagro¿eñ odchylenia od po¿¹danej œcie¿ki inflacyjnej, polegaj¹cej na ewolucji prognoz inflacyjnych⁵. Aby zrozumieæ istotê tej strategii, nale¿y zwróciæ uwagê na kilka cech charakterystycznych⁶:

– zobowi¹zanie banku centralnego do osi¹gniêcia i utrzymania niskiego i stabilnego poziomu inflacji,

– publiczne og³aszanie celu inflacyjnego,

– korzystanie z wszystkich dostêpnych informacji o sytuacji gospodarczej, – przejrzysta polityka informacyjna banku centralnego,

2G. Wójtowicz, Bank centralny w gospodarce rynkowej, „Bank i Kredyt” 2006, nr 1, s. 19.

3I. Pyka, Bank centralny na wspó³czesnym rynku pieniê¿nym, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 2010, s. 129.

4F. S. Mishkin, K. Schmidt-Hebbel, Does inflation targeting make a difference?, National Bureau of Economic Research, „Working Paper” No. 12876, Cambridge 2007, s. 1.

5P. Szpunar, Polityka pieniê¿na. Cele i warunki skutecznoœci, PWE, Warszawa 2000, s. 184.

6M. Musielak-Linkowska, Strategie polityki pieniê¿nej, [w:] W. Przybylska-Kapuœciñska (red)., Wspó³czesna polityka pieniê¿na, Difin, Warszawa 2008, s. 66.

(3)

– odpowiedzialnoœæ banku centralnego za realizacjê celu inflacyjnego, – opracowywanie prognoz inflacji,

– obowi¹zywanie w kraju systemu p³ynnego kursu walutowego.

Z punktu widzenia procedury wdra¿ania strategii BCI podstawowym wa- runkiem wstêpnym jest posiadanie przez bank centralny wysokiego stopnia niezale¿noœci oraz wiarygodnoœci⁷. Fakt, ¿e strategia BCI jest stosowana w wielu krajach, nie oznacza, ¿e sposób jej wykorzystywania jest jednakowy.

Wyró¿nia siê dwie skrajne formy⁸:

• sztywna – bank centralny akceptuje tylko niewielkie odchylenia rzeczywistej inflacji od zak³adanego poziomu; rzadko stosowana;

• elastyczna – bank centralny dopuszcza znaczne odchylenia faktycznej inflacji od planowanej, dziêki temu mo¿e siê skupiæ na dzia³aniach d³ugo- terminowych i wp³yn¹æ na obni¿enie oczekiwañ inflacyjnych podmiotów gospodarczych. W literaturze elastyczna forma strategii jest czasem wyjaœniana jako dzia³ania w³adz monetarnych zmierzaj¹ce nie tylko do realizacji celu inflacyjnego, ale i troski o inne wielkoœci, np. kurs walutowy, stopa bezrobocia.

Bez w¹tpienia strategia polityki pieniê¿nej musi cechowaæ siê przejrzys- toœci¹ i wiarygodnoœci¹. Uwzglêdniaj¹c te dwie cechy, wyró¿nia siê trzy od- miany strategii BCI⁹:

• pe³na strategia (full fledged inflation targeting) – w³adze monetarne ciesz¹ siê œrednim lub wysokim poziomem wiarygodnoœci, sk³adaj¹ ustawowe zobowi¹zanie do osi¹gania celu inflacyjnego, obarczone s¹ wiêc du¿¹ odpowie- dzialnoœci¹; tak¹ odmianê strategii stosuje m.in. Nowa Zelandia, Wêgry i Polska;

• eklektyczna strategia (eclectic inflation targeting) – w³adze monetarne s¹ w oczach podmiotów gospodarczych bardzo wiarygodne, do tego stopnia, ¿e mo¿liwe jest utrzymanie stabilnego poziomu cen bez pe³nej przejrzystoœci i przy ni¿szej odpowiedzialnoœci za cel inflacyjny. Stopieñ elastycznoœci polityki pieniê¿nej jest na tyle wysoki, ¿e oprócz realizacji g³ównego celu mo¿liwa jest równie¿ stabilizacja dochodu;

• lekka strategia (inflation targeting light) – w³adze monetarne ustalaj¹ szeroki cel inflacyjny, s¹ bardzo ma³o wiarygodne, gospodarka kraju jest

7D. Daianu, Inflation targeting, between rhetoric and reality. The case of transition economies,

„The European Journal of Comparative Economics”, 2007, vol. 4, s. 42.

8M. Jurek, P. Marsza³ek, Pieni¹dz, polityka pieniê¿na i systemy kursowe. Wspó³czesne teorie i rozwi¹zania praktyczne, AE w Poznaniu, Poznañ 2007, s. 28.

9A. Carare, M. Stone, Inflation Targeting Regimes, „Working Paper”, No. 9, IMF, Washington 2003, s. 3.

(4)

niestabilna i podatna na ró¿nego rodzaju zaburzenia. Ta odmiana traktowana jest jako forma przejœciowa do czasu osi¹gniêcia przez gospodarkê kondycji odpo- wiedniej dla wdro¿enia pe³nej strategii BCI.

Charakteryzuj¹c strategiê BCI, nale¿y zwróciæ uwagê na kilka problemów techniczno-organizacyjnych, które towarzysz¹ jej realizacji. Rozwi¹zanie tych kwestii wymaga udzielenia odpowiedzi na 5 nastêpuj¹cych pytañ¹⁰:

1. Kto og³asza cel inflacyjny?

Ta kwestia jest œciœle zwi¹zana z zakresem niezale¿noœci w³adz monetarnych. Polska jest krajem, w którym podmiotem og³aszaj¹cym jest NBP, inne mo¿liwoœci to wspólna decyzja rz¹du i banku centralnego lub samodzielne og³oszenie przez rz¹d danego kraju.

2. Czy cel powinien byæ ustalony punktowo, czy w postaci pasma?

Obie mo¿liwoœci posiadaj¹ wady i zalety. Ustalenie celu w postaci pasma zwiêksza elastycznoœæ dzia³añ, bank centralny informuje w ten sposób, ¿e z uwagi na bardzo zmienne otoczenie i niepewnoœæ nie jest mo¿liwe dok³adne pokrycie siê poziomu rzeczywistej inflacji z ustalonym punktowo celem. Jednak podmioty gospodarcze lepiej toleruj¹ wyminiêcie siê faktycznej inflacji z celem okreœlonym punktowo, ni¿ w postaci pasma. W przypadku tej drugiej sytuacji bank centralny nara¿ony jest na powa¿n¹ utratê wiarygodnoœci. W Polsce RPP ustali³a cel w postaci pasma wahañ 2,5% +/– 1pkt. proc.

3. Jaka powinna byæ optymalna szerokoœæ pasma?

Niezwykle wa¿ne jest ustalenie takiej szerokoœci pasma, która z jednej strony bêdzie pokazywaæ, ¿e bankowi centralnemu zale¿y na walce z inflacj¹ (pasmo nie za szerokie), z drugiej strony bêdzie zabezpieczaæ przed ryzykiem uplasowania rzeczywistej stopy inflacji poza dopuszczalnym pasmem wahañ (pasmo nie za w¹skie). Istotne jest równie¿, aby akceptowane granice ustalone zosta³y symetrycznie.

4. Jaki jest w³aœciwy horyzont czasowy i czy nale¿y zmieniaæ cel w trakcie jego obowi¹zywania?

W literaturze widoczna jest zgodnoœæ co do tego, ¿e optymalny horyzont czasowy to od 1do 4 lat. Poni¿ej roku inflacja jest w du¿ym stopniu poza wp³ywem w³adzy monetarnej, ustalenie zaœ celu na okres d³u¿szy ni¿ 4 lata mo¿e skutkowaæ utrat¹ wiarygodnoœci. W Polsce w okresie 1999–2003 obowi¹zywa³ cel œrednioroczny, od 2004 roku obowi¹zuje cel ci¹g³y. Koncentruj¹c siê na drugiej czêœci pytania, nale¿y stwierdziæ, ¿e w zasadzie nie zaleca siê

10A. Wojtyna, J. Drop, Strategia BCI: przes³anki teoretyczne i doœwiadczenia wybranych krajów,

„Materia³y i Studia NBP”, zeszyt nr 118, NBP, Warszawa 2001, s. 13 oraz M. Sobol, Polityka pieniê¿na Narodowego Banku Polskiego w drodze do euro, CeDeWu, Warszawa 2008, s. 62–64.

(5)

modyfikacji celu w trakcie jego obowi¹zywania. Nale¿y bowiem mieæ œwiado- moœæ, ¿e wiele pozytywnych zmian gospodarczych ma charakter przejœciowy, poza tym modyfikacja celu, który zosta³ ju¿ podany do wiadomoœci spo-

³eczeñstwa i przez nie zaakceptowany, mo¿e istotnie os³abiæ wiarygodnoœæ strategii. Je¿eli ju¿ bank centralny zdecyduje siê na zmianê celu inflacyjnego, to jest zobowi¹zany odpowiednio wczeœniej poinformowaæ o tym podmioty gospodarcze i podaæ przyczynê takiej decyzji. NBP od chwili wprowadzenia strategii BCI dwukrotnie obni¿a³ cel inflacyjny: w marcu 1999 roku z 8,0–8,5%

do 6,6–7,8% i w czerwcu 2002 z 5% +/– 1 pkt proc. do 3% +/– 1 pkt proc.

5. Jaki wskaŸnik stosowaæ do pomiaru inflacji?

Decyduj¹c siê na okreœlony wskaŸnik, bank centralny powinien braæ pod uwagê, czy dany indeks ma po¿¹dane cechy, tzn.: jest dobrze znany podmiotom gospodarczym, precyzyjny i aktualny oraz nie uwzglêdnia zmian cen spowo- dowanych jednorazowymi szokami¹¹. Wybór w³aœciwego wskaŸnika ma kluczowe znaczenie dla skutecznoœci strategii BCI. Je¿eli wybrana miara bêdzie uwzglêdnia³a wielkoœci, na które bank centralny nie ma wp³ywu, to automa- tycznie rzutuje to na stopieñ zbie¿noœci celu inflacyjnego z faktyczn¹ inflacj¹ mierzon¹ danym wskaŸnikiem. Przy wyborze w³aœciwej miary pojawia siê wymiennoœæ miêdzy czytelnoœci¹, a mo¿liwoœci¹ kontroli. Najczêœciej, tak¿e w Polsce, stosowany jest wskaŸnik wzrostu cen towarów i us³ug konsumpcyjnych CPI (Consumer Price Index). Do zalet¹²tego wskaŸnika nale¿y zaliczyæ to, ¿e jest zrozumia³y i znany podmiotom gospodarczym, rzadko poddawany korek- tom oraz czêsto publikowany przez urz¹d statystyczny niezale¿ny od NBP.

Istotn¹ wad¹ jest fakt, i¿ jest to bardzo szeroka miara – uwzglêdnia przyczyny zmian cen, na które bank centralny nie ma wp³ywu, np. ceny kontrolowane, zmiany podatków poœrednich. Wada ta powoduje, ¿e coraz wiêcej banków wykorzystuje inne mierniki, np. inflacjê bazow¹ (core inflation), która nie uwzglêdnia sezonowych zmian cen i wahañ bêd¹cych efektem przejœciowych szoków poda¿owych. Jednak i ta miara posiada wady, g³ównie tak¹, ¿e nie jest tak dobrze rozumiana przez podmioty gospodarcze. Ostatecznie nale¿y uznaæ,

¿e przy braku wskaŸnika, który pozbawiony by³by wady wskaŸnika CPI i dorównywa³ mu pod wzglêdem zalet, znacznie czêœciej wykorzystywany jest ten w³aœnie indeks. Równoczeœnie mog¹ byæ publikowane inne miary, ale podstawow¹ pozostaje wskaŸnik CPI.

11M. Musielak-Linkowska, op. cit., s. 78.

12M. Musielak, Istota strategii BCI oraz przyk³ady zastosowania, „Zeszyt Studiów Dokto- ranckich” nr 10, AE w Poznaniu, Poznañ 2003, s. 41.

(6)

2. Argumenty za stosowaniem strategii BCI

Porównuj¹c charakterystyki ró¿nych strategii polityki monetarnej, mo¿na zauwa¿yæ, ¿e strategia BCI posiada cechy, dziêki którym uznawana jest za ciekawy sposób prowadzenia polityki pieniê¿nej. Poni¿ej zaprezentowane zosta³y zalety omawianej strategii¹³:

– przejrzystoœæ i jasnoœæ. Ustalony przez bank centralny cel inflacyjny jest jasno okreœlony, dziêki czemu podmioty gospodarcze nie maj¹ problemów z jego zrozumieniem. W tej strategii ocenia siê w³adze monetarne pod k¹tem zrealizowania za³o¿onego celu finalnego, bank centralny nie musi wyjaœniaæ przyczyn nieosi¹gniêcia celów poœrednich, na które nie w pe³ni ma wp³yw;

– zwiêkszanie wiarygodnoœci banku centralnego. Bardzo du¿e znaczenie odgrywa jego polityka informacyjna. Jedn¹ z najwa¿niejszych publikacji NBP jest raport o inflacji. Zamieszczane s¹ w nim informacje m.in. o tym, czy cel inflacyjny zosta³ osi¹gniêty, je¿eli nie, to z jakich powodów, przedstawiane s¹ równie¿ prognozy inflacji ze wskazaniem problemów, które mog¹ mieæ istotny wp³yw na osi¹gniêcie celu;

– wiêksza odpornoœæ na naciski polityczne. Dok³adnie okreœlone ramy odpowiedzialnoœci w³adz monetarnych za realizacjê celu inflacyjnego zmniej- szaj¹ mo¿liwoœæ wywierania wp³ywu na posuniêcia banku centralnego ze strony rz¹du, który mo¿e sugerowaæ dzia³ania daj¹ce szybkie, lecz krótkotrwale pozytywne efekty np. w sferze zatrudnienia, wzrostu gospodarczego, ale nega- tywnie wp³ywaj¹ce na poziom inflacji;

– uwzglêdnianie wszelkich dostêpnych informacji. Bank centralny, podej- muj¹c decyzje, bierze pod uwagê informacje dotycz¹ce gospodarki pochodz¹ce z ró¿nych Ÿróde³, s¹ to zarówno dane o charakterze iloœciowym, jak i jakoœ- ciowym. Dziêki temu ogranicza siê istotnie ryzyko podjêcia suboptymalnej decyzji;

– koncentracja g³ównie na gospodarce krajowej. Bank centralny, realizuj¹c strategiê BCI, skupia uwagê przede wszystkim na sytuacji gospodarczej kraju, poprzez takie podejœcie mo¿liwe jest szybkie reagowanie na wahania popytu krajowego, nie da siê tego osi¹gn¹æ np. w przypadku strategii opartej na kursie walutowym;

– pos³ugiwanie siê nominaln¹ kotwic¹. Ustalony poziom inflacji wyra¿ony w wartoœci wskaŸnika CPI stanowi kotwicê nominaln¹, jest ona ³atwo rozumiana przez podmioty gospodarcze, stwarza równie¿ pewn¹ regu³ê postêpowania w³adz monetarnych, dziêki czemu ³atwiej odpieraæ naciski polityczne. Dziêki

13M. Musielak-Linkowska, op. cit., s. 70–74.

(7)

kotwicy nominalnej wysy³ane s¹ okreœlone sygna³y dotycz¹ce stanu i rozwoju gospodarki kraju – wp³ywa to stabilizuj¹co na oczekiwania inflacyjne;

– elastycznoœæ. Decyduj¹c siê na strategiê BCI, bank centralny zyskuje du¿¹ swobodê dzia³ania. Szczególnie ma to znaczenie przy wyborze instru- mentów i sposobów reagowania na ró¿nego rodzaje szoki gospodarcze.

3. Krytyka strategii BCI

W miarê wzrostu popularnoœci omawianej strategii przybywa nie tylko jej zwolenników, lecz równie¿ przeciwników. Ci ostatni wskazuj¹ na kilka istotnych wad¹⁴:

– ograniczone mo¿liwoœci kontroli inflacji. Na poziom inflacji wp³ywa wiele czynników, na czêœæ z nich bank centralny nie ma wp³ywu. Problemem jest równie¿ stale istniej¹ca niepewnoœæ co do rozwoju zjawisk gospodarczych w przysz³oœci, a nawet co do bie¿¹cego stanu gospodarki;

– opóŸnienia czasowe. Efekty podejmowanych przez bank centralny decyzji widoczne s¹ dopiero po up³ywie pewnego okresu czasu (6–7 kwar- ta³ów). Ma to znacz¹cy wp³yw na skutecznoœæ strategii, poniewa¿ bardzo czêsto efekty pojawiaj¹ siê, gdy warunki gospodarcze s¹ ju¿ zupe³nie inne, ni¿ w chwili podejmowania decyzji;

– mo¿liwoœæ wyst¹pienia wiêkszych wahañ w poziomie dochodu. Fluk- tuacje w poziomie dochodu pojawiaj¹ siê, gdy bank centralny nadmiernie skoncentruje siê wy³¹cznie na inflacji. Mog¹ byæ jednak ograniczane, jeœli cel inflacyjny zostanie okreœlony w postaci dopuszczalnego pasma wahañ, a nie punktowo;

– du¿e wymagania odnoœnie do znajomoœci wielu zale¿noœci ekonomicz- nych. Stosowanie omawianej strategii wymusza na banku centralnym, aby stale monitorowa³ i analizowa³ powi¹zania istniej¹ce miêdzy instrumentami polityki pieniê¿nej, a celami inflacyjnymi. Nie jest to zadanie ³atwe dla kraju, który dysponuje ograniczonym zasobem informacji dotycz¹cych przesz³ych zjawisk gospodarczych. Ograniczona dostêpnoœæ informacji by³a istotnym problemem dla polskich w³adz monetarnych w pocz¹tkowym okresie stosowania nowej strategii¹⁵. Problem braku wystarczaj¹cych danych statystycznych dotycz¹cych odpowiednio d³ugich okresów czasowych zosta³ równie¿ przedstawiony w analizach przeprowadzonych przez Miêdzynarodowy Fundusz Walutowy

14Ibid., s. 74–78.

15Œredniookresowa strategia polityki pieniê¿nej na lata 1999–2003, NBP, Warszawa 1998, s. 9.

(8)

w okresie przechodzenia Polski na now¹ strategiê pieniê¿n¹. Z dokumentu wynika jednoznacznie, ¿e baza statystyczna, jak¹ dysponowa³a wówczas Polska, by³a niewystarczaj¹ca i bank centralny podczas podejmowania decyzji musia³ uwzglêdniaæ doœwiadczenia innych krajów oraz korzystaæ z dorobku teorii ekonomii¹⁶;

– koniecznoœæ silniejszej koordynacji pomiêdzy polityk¹ pieniê¿n¹ i fis- kaln¹. Aby wzmocniæ wiarygodnoœæ stosowanej strategii niezbêdna jest wspó³praca na linii rz¹d – bank centralny. Gospodarka nie mo¿e przejawiaæ

¿adnych symptomów dominacji fiskalnej. Polska stosuje strategiê BCI od 1999 roku, a mimo to nie uda³o siê osi¹gn¹æ zadowalaj¹cego poziomu porozumienia w tym obszarze;

– mo¿liwoœæ wywo³ania niestabilnoœci finansowej¹⁷. Zdaniem niektórych autorów zachwianie stabilnoœci finansowej mo¿e wynikn¹æ z systemu p³ynnego kursu walutowego, który jest jednym z wymogów stawianych przez strategiê BCI.

Na koniec warto jeszcze wskazaæ na funkcje, jakie przypisuje siê omawianej strategii¹⁸. Jedn¹ z nich jest usprawnianie sposobu komunikowania siê w³adz monetarnych z podmiotami gospodarczymi. Druga polega na zapewnieniu dyscypliny polityki pieniê¿nej i sprawnego nad ni¹ demokratycznego nadzoru.

Zakoñczenie

Strategia BCI zyska³a popularnoœæ jako skuteczny sposób prowadzenia polityki pieniê¿nej. Jak ka¿de rozwi¹zanie obok istotnych zalet posiada równie¿

wady. Co wiêcej, stawia okreœlone wymagania techniczno-organizacyjne, których spe³nienie istotnie wp³ywa na skutecznoœæ podejmowanych dzia³añ.

Efekty stosowania strategii BCI zale¿¹ równie¿ od specyficznych cech gospodarki danego kraju. W Polsce strategia BCI stosowana jest od ponad 10 lat.

Uwzglêdniaj¹c zobowi¹zanie kraju do wst¹pienia do Eurosystemu, mo¿na ocze- kiwaæ zmian w sposobie realizowania polityki pieniê¿nej. Pomijaj¹c ju¿ kwestiê daty wst¹pienia do trzeciego etapu UGiW, nale¿y pamiêtaæ, ¿e przez dwa lata poprzedzaj¹ce moment akcesji Polska bêdzie zobowi¹zana, w ramach systemu ERM II, usztywniæ kurs z³otego wobec euro. Wobec zaistnienia koniecznoœci wprowadzenia tak istotnych zmian w polityce kursu walutowego nie wydaje siê,

16P. F. Christoffersen, R. F. Wescott, Is Poland ready for inflation targeting?, „Working Paper”, No. 41, IMF, Washington 1999, s. 29.

17M. Jurek, P. Marsza³ek, op. cit., s. 28.

18A. Wojtyna, Szkice o polityce pieniê¿nej; PWE, Warszawa 2004, s. 143.

(9)

aby mo¿liwe by³o dalsze skuteczne prowadzenie polityki monetarnej na bazie strategii BCI w pe³nej odmianie. Rzeczywistoœæ gospodarcza najbli¿szych kilku lat zweryfikuje opiniê przedstawion¹ przez autorkê.

Bibliografia

Carare A., Stone M., Inflation Targeting Regimes, Working Paper No. 9, IMF, Washington 2003.

Christoffersen P. F., Wescott R. F., Is Poland ready for inflation targeting?, „Working Paper”

No. 41, IMF, Washington 1999.

Daianu D., Inflation targeting, between rhetoric and reality. The case of transition economies,

„The European Journal of Comparative Economics”, 2007, vol. 4.

Jurek M., Marsza³ek P., Pieni¹dz, polityka pieniê¿na i systemy kursowe. Wspó³czesne teorie i rozwi¹zania praktyczne, AE w Poznaniu, Poznañ 2007.

Mishkin F. S., Schmidt-Hebbel K., Does inflation targeting make a difference?, National Bureau of Economic Research, „Working Paper”, No. 12876, Cambridge 2007.

Musielak M., Istota strategii BCI oraz przyk³ady zastosowania, „Zeszyt Studiów Dokto- ranckich” nr 10, AE w Poznaniu, Poznañ 2003.

Musielak-Linkowska M., Strategie polityki pieniê¿nej, [w:] W. Przybylska-Kapuœciñska (red.), Wspó³czesna polityka pieniê¿na, Difin, Warszawa 2008.

Pyka I., Bank centralny na wspó³czesnym rynku pieniê¿nym, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 2010.

Skopowski M, Wiœniewski M., Wspó³czesna polityka pieniê¿na – instrumenty, AE w Poznaniu, Poznañ 2007.

Œredniookresowa strategia polityki pieniê¿nej na lata 1999–2003, NBP, Warszawa 1998.

Szpunar P., Polityka pieniê¿na. Cele i warunki skutecznoœci, PWE, Warszawa 2000.

Wojtyna A., Szkice o polityce pieniê¿nej; PWE, Warszawa 2004.

Wojtyna A., Drop J.; Strategia BCI: przes³anki teoretyczne i doœwiadczenia wybranych krajów,

„Materia³y i Studia NBP”, zeszyt nr 118, NBP, Warszawa 2001.

Wójtowicz G., Bank centralny w gospodarce rynkowej, „Bank i Kredyt”, 2006, nr 1.

Construction of direct inflation targeting strategy

In recent years, several governments in developed and developing countries decided to im- plement direct inflation targeting (DIT). The monetary policy has to be a systematic process of taking decisions and using all available information and data to make this policy clear for the pub- lic. Under inflation targeting, low inflation is a primary goal of monetary policy, and the only one for which a numerical target is announced, although other goals like full employment or low ex- changed rate volatility may be pursued on a secondary basis. The aim of this paper is to present the essence of DIT. The article concentrates on three aspects: types of strategy, technical and organiza- tional requirements, advantages and disadvantages. The author tried to present the construction of DIT as exemplified by the monetary policy in Poland.