• Nie Znaleziono Wyników

Sprawozdanie z wręczenia Nagród imienia Profesora Mieczysława Gogacza i sympozjum pt. „Tomizm konsekwentny”

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Sprawozdanie z wręczenia Nagród imienia Profesora Mieczysława Gogacza i sympozjum pt. „Tomizm konsekwentny”"

Copied!
4
0
0

Pełen tekst

(1)

Michał Zembrzuski

Sprawozdanie z wręczenia Nagród

imienia Profesora Mieczysława

Gogacza i sympozjum pt. „Tomizm

konsekwentny”

Rocznik Tomistyczny 4, 303-305

(2)

303

Michał Zembrzuski

Sprawozdanie z wręczenia Nagród imienia

Profesora Mieczysława Gogacza

i sympozjum pt. „Tomizm konsekwentny”

Ósme sympozjum zatytułowane „To-mizm konsekwentny”, połączone z wrę-czeniem nagród im. Profesora Mieczy-sława Gogacza, odbyło się w dniu 29 listopada 2014 roku w auli budynku Wy-działu Filozofii Chrześcijańskiej UKSW przy ulicy Wóycickiego 1/3 w Warszawie. Jak co roku spotkanie zgromadziło wie-lu przyjaciół i uczniów profesora, a tak-że sporą grupę studentów.

Na początku prof. Artur Andrzejuk przywitał Prof. Mieczysława Gogacza, składając mu życzenia z okazji 88. rocz-nicy urodzin. Przywitał także laureatów Nagrody i gości sympozjum, a szczegól-nie Gościa Honorowego, ks. prof. dr hab. Andrzeja Maryniarczyka z Katolickie-go Uniwersytetu LubelskieKatolickie-go Jana Paw-ła II. Przywitał obecnych uczniów Prof. M. Gogacza, a szczególnie dr. Janusza Kapustę oraz dr. Marka Prokopa. Na-stępnie przywitał Kapitułę Nagrody Pro-fesora Mieczysława Gogacza: dra Paw-ła Bromskiego, rektora Wyższej Szkoły Amerykanistyki i Stosunków

Między-narodowych, płk. dra Jerzego Niepsuja, dr Izabellę Andrzejuk i sekretarza kapi-tuły – dra Michała Zembrzuskiego, który prowadził pozostałe części sym-pozjum. Prof. A. Andrzejuk wymienił nieobecnych na uroczystości patronów honorowych Nagrody – ks. bpa Wiesła-wa A. Meringa, oraz prezesa Fundacji „Veritas”, Wojciecha Płazaka. Przywitał obecne na uroczystości władze Wydzia-łu, Panią Dziekan Wydziału Filozofii, prof. Annę Latawiec oraz Panią prof. Annę Lemańską. Na koniec powitani

zostali wszyscy goście, sponsorzy Na-grody oraz uczestnicy Sympozjum. Prof. A. Andrzejuk przedstawił również plan

całej uroczystości.

Następnie dr M. Zembrzuski popro-wadził część Sympozjum związaną z wrę-czaniem tegorocznych nagród. Przypo-mniał najważniejsze zasady Regulaminu Nagrody i przedstawił tegorocznych lau-reatów. Nagrodę w postaci specjalnego dyplomu otrzymał obecny na spotkaniu dr Marek Prokop, zawsze wspierający

(3)

304

Michał Zembrzuski

inicjatywę dorocznych sympozjów. Na-grody wręczali dr Paweł Bromski a tak-że płk. dr Jerzy Niepsuj.

Potem odbyło się już samo sympo-zjum zatytułowane „Tomizm konse-kwentny”, które prowadziła Pani dr Magdalena Płotka. Jako pierwszy refe-rat wygłosił Gość Honorowy, ks. prof. Andrzej Maryniarczyk. Referat nosił tytuł: Cóż po metafizyku w czasach

trud-nych? Podkreślił on, że sytuacja

metafi-zyki jest trudna, ale nie jest beznadziej-na. W sposób niezwykle wyraźny zaznaczył, że rola metafizyki w filozo-fii polega na „przywróceniu filozofilozo-fii fi-lozofii”, gdyż w sytuacji, w której na pierwszym miejscu znalazły się przekonania i poglądy, a nie kwestia prawdy, tylko metafizyka jako czyta-nie rzeczywistości i jej rozumieczyta-nie mo-że przywrócić filozofii jej przedmiot zainteresowania.

Później tegoroczni laureaci Nagrody przedstawili następujące referaty:

1. mgr Natalia Kunat (KUL):

Specyfi-ka języSpecyfi-ka metafizyki w ujęciu Stanisława Kamińskiego i Mieczysława Alberta Krąp-ca;

2. mgr Konrad Lampart (KUL):

Kon-cepcja duszy ludzkiej jako substancji niezu-pełnej w ujęciu św. Tomasza z Akwinu oraz współczesnych wybranych komentato-rów (K. Kłósak, J. Pastuszka, M. A. Krą-piec);

3. ks. mgr Korneliusz Pełka (UMK):

Bałwochwalstwo w świetle traktatu o reli-gijności z „Summa theologiae” św. Toma-sza z Akwinu.

Natalia Kunat rozpoczęła swoje wy-stąpienie od krótkiego zarysowania dzie-jów badań nad językiem metafizyki. Zwróciła uwagę na różnice zachodzące między podejściem do języka filozofii w tradycji antycznej i średniowiecznej a podejściem charakterystycznym dla czasów nowożytnych i współczesnych. Podkreśliła, że tradycja klasyczna hoł-duje zadaniu ostatecznościowego i racjo-nalnego ujęcia świata realnie istniejących rzeczy i osób, które może się dokonać za pomocą języka naturalnego, właściwe-go dla metafizyki, a także za pomocą metody wyjaśniania, polegającej na unie-sprzecznianiu zdań o rzeczywistości. Następnie zaakcentowała relacje między językiem metafizyki i samym światem realnym, podkreślając jednocześnie funkcje języka w komunikowaniu treści poznania. Laureatka nagrody podkre-śliła również to, że język metafizyki jest tak wyjątkowy, że nie możliwe jest po-równanie go do innych typów wiedzy – tylko w jego ramach może pojawić się odpowiedź na pytanie o to, jaka jest ra-cja istnienia rzeczy.

Jako kolejny prelegent wystąpił Kon-rad Lampart, który przedstawiając za-gadnienie duszy, odróżnił Tomaszowe określenia od tomistycznych interpreta-cji. W swoim wystąpieniu zaakcentował jednak antropologiczno-metafizyczne konsekwencje najczęściej błędnego w fi-lozofii rozumienia duszy. Właściwe ro-zumienie duszy ludzkiej jako substancji niepełnej gwarantuje rozwiązanie problemów tzw. opóźnionej animacji, problem istnienia duszy ludzkiej po śmierci ciała, a także we właściwym świetle przedstawia redukcyjne ujęcia duszy u Kartezjusza czy Williama

(4)

Jame-305

Sprawozdanie z wręczenia Nagród imienia Profesora Mieczysława Gogacza i sympozjum pt. „Tomizm konsekwentny”

sa. Jak podkreślił Konrad Lampart, ko-nieczne wydaje się w dobie upowszech-niania różnych redukcjonistycznych ujęć człowieka przypomnienie realistycznej antropologii św. Tomasza, zgodnie z któ-rą człowiek stanowi compositum ciała i duszy.

Na problematykę teologiczną w swo-im wystąpieniu zwrócił uwagę ks. Kor-neliusz Pełka. Dobitnie podkreślił ak-tualną w życiu każdego człowieka problematykę bałwochwalstwa – ido-latrii. Jego zdaniem bałwochwalstwo w największym stopniu uwypukla od-dzielenie człowieka od Boga (separatio

a Deo), a więc poniekąd stanowi istotę

grzechu. Bałwochwalstwo nie tylko jest wypaczeniem cnoty religijności, ale rów-nież funkcjonuje jako fałszywa poboż-ność. Prelegent następnie omówił przy-czyny tego grzechu podawane przez Akwinatę, a następnie skupił uwagę na trzech elementach będących swoistą „drogą do nikąd” (kuszenie Boga, Jego uwodzenie, a także pogarda Bogiem,

będące sposobami realizacji zła w czło-wieku).

Po referatach prof. A. Andrzejuk za-prosił dwóch uczniów Profesora Goga-cza do wyrażenia wspomnień o semina-riach i wykładach prowadzonych przez niego. Najpierw wystąpił dr Marek Pro-kop, a po nim dr Janusz Kapusta.

Dr M. Zembrzuski podsumował Sympozjum, zaprezentował najnowsze publikacje, które ukazały się w ramach prac Katedry Historii Filozofii Staro-żytnej i Średniowiecznej. Wspomniał o trzecim tomie „Rocznika Tomistycz-nego”, o książce zatytułowanej Filozofia

i służba. Wokół myśli Tadeusza Klimskie-go poświęconej zmarłemu profesorowi

Tadeuszowi Klimskiemu. Wspomniał również o książce zatytułowanej

Filozo-fia na Polskim Uniwersytecie na Obczyź-nie, zredagowanej przez dr M. Płotkę,

J. Pyłat i prof. A. Andrzejuka, a także o Tomizmie polskim 1879-1918.

Słowni-ku filozofów, zredagowanym przez dr

Cytaty

Powiązane dokumenty

W każdym razie powstające odruchy są różnego rodzaju i zależą od poprzednich zachowań systemu autonomicznego, a także od wrodzonych talentów, bo na

Użyte w nieodpowiednich warunkach dadzą co najwyżej uczulenie i katar sienny. Właściwie tylko w okresie owulacji da się skutecznie sterować zachowaniem kobiety w ten

W rezultacie, jeśli przed T nie było ani jednego „zdarzenia”, to sztucznie przyjmujemy że momentem ostatniego zdarzenia było

Być może nie jest to jeszcze bardzo powszechne postrzeganie wolontariatu, ale staje się on znaczącym elementem widniejącym w rubryce „doświadczenie zawodowe”. Dla przyszłego

Udowodnić, że średnia arytmetyczna tych liczb jest równa n+1 r

Zaznacz TAK, jeśli zdanie jest prawdziwe, a NIE, jeśli zdanie jest fałszywe.. Okres zbioru ogórków trwa krócej od okresu, kiedy można

2) In der Offenbarung des Johannes findet man keine besonderen chris- tologischen Entwicklungen. Es wird eine schon entwickelte Christologie vorausgesetzt. Beim Menschensohn,