Słowo wstępne Rektora ATk Ks. Prof. Remigiusza Sobańskiego inaugurujące uroczystość nadania doktoratu honoris causa

(1)

Remigiusz Sobański

Słowo wstępne Rektora ATk Ks. Prof.

Remigiusza Sobańskiego

inaugurujące uroczystość nadania

doktoratu honoris causa

Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 26/3-4, 8-15

(2)

8 Nadanie doktoratu honoris causa [4]

polskiego i dla k u ltu r y narodow ej K siędza P rym asa. Z w ie l k im u zn a n iem — stw ie rd ził Ks. D ziekan — n a leży p a trzyć na dzisiejsze w y s iłk i i in ic ja ty w y K siędza P rym asa zm ierza ją  ce do p rzeprow adzenia ug od y narodow ej i braterskiego po jed nania P olaków oraz do zintegrow ania w s z y s tk ic h P olaków po p rzez u trz y m y w a n ie łączności Kościoła w Polsce z Polonią róż n y c h krajów .

Rada W yd zia łu — biorąc pod uw agę form ację praw niczą K siędza Prym asa, Jego działalność ja ko ka n o n isty, biskupa, a następnie P rym asa i polskiego m ęża sta nu szczególnie zasłu żonego w obec społeczeństw a polskiego i dla k u ltu r y p o lskiej -— jed n o m yśln ie podjęła uchw ałę o w y stą p ie n iu w Senacie A T K z w n io sk ie m o nadanie K się d zu P rym aso w i w sto so w n ym cza sie ty tu łu doktora „honoris causa” n a u k praw nych.

J. M. K s. R e k to r R. S o b a ń ski zaproponow ał, aby w charak terze prom otora w y stą p ił ks. prof. M. Ż u row ski.

W arszaw a, dnia 26 k w ie tn ia 1982 r.

(— ) K s.prof. T adeusz P a w lu k — d ziekan i(—) Ks. d r J e rz y S y r y jc z y k — sekreta rz

SŁOWO WSTĘPNE REKTORA ATK KS. PROF. REMIGIUSZA SOBAŃSKIEGO

INAUGURUJĄCE UROCZYSTOŚĆ NADANIA DOKTORATU HONORIS CAUSA

iM am zaszczy t o tw o rz y ć u ro c z y s tą se sję , p o d czas k tó r e j w r ę c z y m y W ie lk ie m u K a n c le rz o w i A T K , J. E. K s. A rc y b is k u p o w i G n ie ź n ie ń s k ie m u i W a rsz a w sk ie m u , P ry m a s o w i P o ls k i D r Jó z e fo w i G l e m p o w i d y p lo m d o k to ra honoris causa n a szej A k a d e m ii. W ż y c iu u c z e ln i je s t (to w y d a rz e n ie n a jw y ż sze j ra n g i. N iech m i b ęd z ie w o ln o zaitrzym ać się p rz e z c h w ilę n a jego p rz e s ła n k a c h id eo w y c h .

C h c e m y uczcić — ta k ja k m y , jak o U czeln ia, je s te ś m y to w s ta n ie u cz y n ić —• sp o łeczn ą i n a ro d o w ą słu żb ę O jczy źn ie K s. P ry m a s a jak o h ie r a r c h y k o ścieln eg o , w ła ś n ie jak o P ry m a s a P olski.

(3)

-źniie: o d Radzdima G audentego, w praw dzie .plem iennie abcego, ale zw iązanego z polskim (księciem i jeg o p o lity k ą, poprzez ty ch w szy stk ich , k tó ry c h znam y z ann ałó w 'historii, w śró d nich M ikołaja, pierw szego polskiego P ry m asa, do w spółczes nych n a m A ugusta, S tefan a, Józefa, łączących pasterzow anie w n a js ta rs z e j i w a k tu a ln e j sto licy Potoki. Służą O jczyźnie —• i itę cechę ch cem y dziś podk reślić — jako m ężow ie Kościoła, jako ci, k tó rz y przew od zą k ościelnej diakonii. M iejsce, jakie biskup zajm u je w organicznej s tru k tu rz e Kościoła, oraz rola, jak ą w zespolonej h isto rii Kościoła d N arod u Polskiego od g ry w a P ry m a s —■ p rim u s princeps regni Poloniae, sp raw ia, że o n nie ty lk o org an izuje służibę Kościoła rodzinie lud zkiej zgro m adzonej n a ziem iach polskich, ale że słu żb a Ita ogniskuje się w jego u rzęd zie i że jego osoba s ta je się jej sym bolem i zna kiem spraw czym , skutecznym .

Je st to służba w śród lu d zi — k o n k retn y c h , znaczonych w ich m en taln o ści p iętn e m czasów, u g in ający ch się p od b rze m ie niem wciąż now ych, choć zawsze jednakow o d o sk w ierających u tra p ie ń , rozżalonych p e rm a n e n tn y m niepow odzeniem , .coraz am bitn iejszy ch oczekiw ań. N ie m oże Ibyć inaczej, skoro chrześ cijaństw o w yrosło z o tw a rc ia się Boga n a człow ieka i zba w iennego n ach y len ia n ad ko n d y cją ludzką. P a rty c y p u je ono w dośw iadczeniach ludzkości, w jej w ędrów ce po czasie i p rze strzen i, chce ibyć św iatłem ro zja śn ia ją c y m droigę, drogow ska zem rodzącym nadzieję, solą oczyszczającą. N ie jest ono ze św iata, ale dla św iata. Jeg o p rap o c z ą te k spoczyw a p o n ad h i storią, ale ono sam o w ta p ia się św iadom ie i ak ty w n ie w dzie je ludzkie. W szak „w szystkie drogi K ościoła p ro w ad zą do^ czło w ie k a ” — ja k to stw ierd za J a n P a w e ł II w encyklice R edem -

pto r hom inis. Człowiek — to p osłannictw o Kościoła.

D latego Kościół w zbaw czej m isji, jak ą m a do spełn ienia w św iecie i w obec św iata, w y su w a n a pierw sze m iejsce p o d noszenie godności osoby ludzkiej. S kierow ać człow ieka do Bo ga, to znaczy p rze d e w szystkim podnieść ;go, ocalić jego god ność, a g d y ta została naru szo n a lu b zd eptana, zrekonstruow ać i przyw ró cić ją. Sw ój w k ład w foudowę lu d zk ich s tr u k tu r świalta w nosi Kościół p ro k la m u ją c p ra w a ludzkie, podnosząc sz ta n d a ry wolności, nap o m in ając do przezw yciężania sporów

(4)

m iędzy n aro dam i, (klasami i rasam i. W szelkim i silam i, jakie tylko zdoła zelbrać, p ró b u je w ro zd zieran ej na w ielu pozio m ach i w różnych k ie ru n k a c h rodzinie lu d zk iej wciąż n a nowo i n iestru d z e n ie rozsu p ły w ać k o n flik ty , a p o m n y jej pow ołania d o jedności u siłu je w yzw alać i um acniać 'Więzi społeczne.

D onośnie b rz m i w św ieoie głos K ościoła naw ołującego do pokoju: b ęd ąc znakiem przyszłego p o k o ju pow szechnego, całą sw oją isto tą i k ażd y m o d ru ch em w łasnego życia zaszczepia po k ój n a zdemfi d u d n iąc e j w yniszczającym i sta rc ia m i 'i m obilizu je w szystkich, k tó rz y dzierżą losy św iata, O jczyzny, N arodu czy n a w e t sioła n ajm n iejszeg o iulb rodzin y, by rozsiew ali u p r a gniony pokój. (Nie k o n k u ru je ani n ie ry w a liz u je z n ik im , lecz w łącza się w izaprzęg, b y .razem z w szystkim i lu dźm i d o b rej w oli u p raw ia ć ro lę św ia ta i w rzucać w n ią ziarno, o k tó ry m wie, iż jest Władne p rzy n ieść błogosław ione owoce. N ie k ie ru ją c się ziem ską am bicją, ofiaruije w spółpracę i prow adzi d ia log, szczególnie u w ra ż liw iają c y ludzkość n a etyczne a sp e k ty

jej działalności i o d słan iający w a rto śc i — ale i zagrożenia '— m o raln e k u ltu ry , p o lity k i, w szy stk ich urząd zeń , w śró d k tó ry c h ży je człowiek, a k tó re n ie p o w in n y m u przeszkadzać, lecz sp rzy jać jego rozw ojow i i k tó re w y m a g a ją — jak to sam i boleśnie od czuw am y — ciągłego uzd raw ian ia.

K reśląc ideow e tło n aszej dzisiejszej uroczystości, sięgam do posłanniczej św iadom ości Kościoła, do naszego credo Ec- clesiam . Ł atw o znaleźć a rty k u la c ję te j w ia ry m iędzy in n y m i w d o k u m entach ostatn ieg o S oboru, n a k tó ry m Kościół ch ciał św ia tu — nie zawsze dość go ro zu m iejącem u — coś pow iedzieć o sobie, oczywiście nie n a zasadzie to w a rz y sk iej p rezen tacji, lecz ew angelizacji.

W iara K ościoła jed n ak, to nie słow a ty lk o i tek sty , lecz p ra k ty k a , to już p o n ad 19 w ieków w e ry fik a c ji historycznej. Nie tu ta j i nie te ra z p o ra, by dokum entow ać czy b o d a j n aw et egzem plifikow ać rea liz a c ję m isji Kościoła w świecie. Nie ch o dzi p rz y ty m w cale o w zględy czasowe, w k ażd ym razie nie n a p ierw sz y m m iejscu. Po p ro stu : w P olsce dziś nie trzeba dowodzić, że Kościół słu ży człow iekow i w jego w ym iarze jed n o stkow ym i społecznym . iMy w szyscy jesteśm y św iadkam i te j służby. D ośw iadczam y jej jako ojczyzna, n aró d , obyw atele,

(5)

ludzie, Polacy. Znaczna część z nas m e m u s i zaglądać do a rc h i wów, b y sobie p rzypom nieć dzieło p ry m a sa H londa d la rep o - lonizacji i u trw a le n ia naszego n a ro d u n a Z iem iach Z achodnich i P ółnocnych. W szyscy m a m y w ż y w ej pam ięci positać P ry m a sa Tysiąclecia — ty siąclecia P a ń stw a Polskiego i K ościoła w nim. W y starczy p rz e jrz e ć n ad esłan e p o jego zgonie depesze kondo len cy jn e, b y soibie w yobrazić jego znaczenie w życiu n aro d u i p ań stw a. O d b lisk o ro k u śledzim y pry m aso w sk ą służbę O j czyźnie i N aro do w i A rcy b isk u p a M etro p o lity G niezna i W ar szaw y, ks. d ra Jó zefa G lem pa. R ok to czas re la ty w n ie k ró tk i, ale jakże było go dużo, jakiż on in te n sy w n y , jak nasycony b rzem ien n ą tre śc ią . K s. arcyfbisfcup G l e m p p rz e ją ł d zie dzictw o d p osłannictw o p ry m a só w P olski, w ziął n a sw oje b a rk i n a d z ie je społeczeństw a, 'usiłuje uspokoić spienione fa le naszego życia społecznego, b y 'w yprow adzić je n a drogę pokoju.

Za chw ilę m oi koledzy p rze d staw ią b a rd z ie j szczegółowo i uczczą P ry m aso w sk ą służbę i zm aganie się o pokóij w n a ro dzie. J a n a to m ia st ch ciałb y m jeszcze — kończąc szkic tła ideow ego n aszej uroczy sto ści — w yjaśnić, dlaczego dziś w ogóle o itym w szy stk im m ów im y, dlaczego uczelnia nasza sk ła d a dziś ho łd społecznym zasługom ks. P rym asa. Odpow iedź je s t króttka: b o uczelnia sp ełn ia sw oje zadania ty lk o w tedy, gdy tk w i w życiu w łasnego n aro d u . To społeczne zakorzenie nie n a le ż y do n ajlep szy ch tra d y c ji uczelni kościelnych i jest ich szczególną pow innością. N ie w zg lęd y p restiżow e, lecz au te n ty c zn a p o trz e b a społeczna sto i u koleb k i dob rych uczelni i stan o w i n iezb ęd n ą p rze słan k ę ich użyteczności.

D a ru ję sobie szersze ro zw ijanie te j m yśli, p ra g n ę jed n ak podkreślić, że u czeln ia nasza jest obecna w życiu n a ro d u i K o ścioła nie ty lk o w sensie b iern y m , dośw iadczając ich radości i — zwłaszcza ■—■ bólów , lecz w sensie 'jak n a jb a rd z ie j czyn n y m — sw oim w ysiłkiem d y d akty czn ym , w ychow aw czym , b a daw czym , edy to rskim . W obec w y d a rz e ń — itakże w y d arzeń o statn ich k ilk u n a s tu m iesięcy — za jm u je m y postaw ę czyn- nną, ta k ą jak ą d y k tu je nam nasze polskie, ufotim ow ane n a w ie rze chrześcijańskiej sum ienie. N ie d ecy d ujem y w p rost o lo sach św iata i n aro du , a le przecież jesteśm y też ich podm iotem . T w orzym y cząstkę n aro d u , a jako chrześcijanie — podm iot

(6)

12 Nadanie doktoratu honoris causa

W

oibecności K o ścio ła i jego d z ia ła ń m a ją c y c h 'Uzdrawiać ś w ia t, zb liżać lu d z i i zaszczepiać p o k ó j. N ie je s te ś m y ty lk o k ib ic a m i

zmagań P ry m a s o w sk ic h , lecz n a sw oim , a k a d e m ic k im o d c in k u s ta r a m y się głosić, sipełniać i w s p ie ra ć p o s ta w ę i słu żb ę, k tó r e j p rz e w o d z i P ry m a s P o lsk i.

Od chrześcijanina zawsze w ym aga się działania, n ieraz p i- (trzebne też są d e k laracje. Z ain spirow ana przez W y d z i ał P r a w a K a n o n i c z n e g o u chw ała S e n a It u ATK, n a d a jąca Ks. P ry m asow i ty tu ł d o k to ra honoris causa n a u k p ra w  nych, jest w łaśnie ta k im w yznaczeniem utożsam ienia się z p o staw ą P rym asa, k tó re g o m am y zaszczyt m ieć jak o naszego W ielkiego K anclerza. S k ład am y .to w yznan ie publicznie, c h y ląc czoła p rz e d Jego zasługam i i w y ra ż ają c u znan ie d la n ich w sposób n aju ro czy stszy i w życiu ak ad em ickim najw yższy. Ż yw im y przek on an ie, że o d dając h ołd p a trio ty c z n ej i społecz n e j służbie Ks. P ry m a sa , w y ra ż am y uczucia k ręg ó w znacznie szerszych niż nasza w spólnota 'Uczelniana. Nie jesteśm y p rz e  cież w yizolow aną w yspą, d a je m y głośny i u ro czy sty w y raz czci i w dzięczności p a n u ją c e j pow szechnie w naszym narodzie i tę tn ią c e j w śród w szystkich w iern y ch Kościoła w Polsce, p a trz ą c y c h z a te n c ją 'i n ad z ie ją n a sw ojego P ry m asa.

D ziękujem y Ks. P rym asow i, że zechciał p rzy ją ć d o k to ra t h o noris causa, n a d a n y p rzez naszą uczelnię po Taz pierw szy w ciągu 28 la t jej istn ien ia. D zięk ujem y Ks. P ry m aso w i za jego obecność w śród nas w d n iu dzisiejszym , za to, że razem z nim m ogliśm y się m odlić w in te n c ji naszej O jczyzny i o błogosła w ieństw o Boże d la niego, za to, że d ał n am okazję do w y ra ż e n ia n aszych uczuć i do zadeklarow ania n aszej po staw y, dzię k u je m y za w szystkie przeżycia d n ia dzisiejszego, ta k dla nas historycznego.

J e s t n am ogrom nie tmiło, że Ks. P ry m aso w i i n am to w a rz y szą w dzisiejszej uroczystości Jego — pozw alam sobie użyć C yprianow ego określenia — K oledzy w biskupstw ie. Obecność K sięży B iskupów pod k reśla w spólnotow y, p raw dziw ie Kościel n y c h a ra k te r słu żb y Ks. P rym asa.

Uroczystość nasza je s t rów nież sposobnością do okazania d u m y, że n ie k tó rz y spośród członków polskiego kolegium (bisku pów są n aszym i kołegam i-proiesoraim l. D ziękując za obecność

(7)

ks. bpow i p ro f. K azim ierzow i M a j d a ń s k i e m u —- o rd y n a riuszow i szczecińsko-kam ieńskiem u, ks. topowi doc. B ohdanow i B e j z e, ks. topowi doc. E dw ardow i O z o r o w s k i e m u , ks. topowi doc. K azim ierzow i R o m a n i u k o w i , iks. topowi d ro w i S tanisław ow i S t e f a n k o w i , praignę w yrazić nasz głęboki szacun ek d la ich tru d u łączenia obow iązków p a ste rsk ic h i a k a dem ickich. Ks. topowi K . M ajd ań sk iem u chciałb ym p rz y tej okazji ra z jeszcze gorąco podziękow ać za um ożliw ienie d eleg a cji naszej U czelni uczestniczenia p rzed w czoraj w e w sp an iały ch uroczystościach dziesięciolecia diecezji szczecińsko-kam ieńskiej.

G łęboką radość sp raw ia n am zaszczycającą nas obecność ks. arcy b pa B ron isław a D ą b r o w s k i e g o , se k re ta rz a E piskopa tu Polski, iks. ibpa Józefa R o z w a d o w s k i e g o , o rd y n ariu sza łódzkiego, ks. b pa E d w ard a K i s i e l a , o rd y n ariusza w B iałym stoku, iks. b p a J a n a C z e r n i a k a , su fra g a n a gnieźnieńskiego i ks. b p a Jerzego D ą b r o w s k i e g o , zastępcę se k re tarz a K o n fere n c ji E p isk op atu Polski. Bardzo sotoie cenim y obecność K się ży B iskupów . P rag n ęlib y śm y , b y K sięża B iskupi zaglądali do nas ja k najczęściej, słu ży m y bow iem — w sposób w łaściw y środow isku akadem ickiem u — 'tej sam ej m isji ew angelizacji k tó re j K sięża B iskupi jako przełożeni sw oich K ościołów p rz e wodniczą. K o n ta k ty z K siężam i B iskupam i tra k tu je m y w k a tegoriach ch rześcijań sk iej w ięzi i św iadectw a.

U roczystości dzisiejszej nie trzy m aliśm y w tajem nicy, nie m am y bow iem pow odu u k ry w a ć naszego p rzy w iązan ia do W iel kiego K an clerza i u zn an ia d la jego p ra c y i zaangażow ania. B ardzo serdecznie w ita m w ięc naszych m iłych i w ielce sza n ow nych Gości, k tó rz y zechcieli p rzy ją ć zaproszenie, zaszczy cając n as sw oją obecnością i ty m sam y m w spólnie z nam i w y ra ż a ją u zn an ie osobie i działaniom Ks. Prym asa.

W itam P anów M inistrów , p. prof. Benona M i ś k i e w i - c z a — m in istra (Nauki, S zkolnictw a W yższego i T echniki, p. prof. A dam a Ł o p a t k ę — m in istra-k iero w n ik a U rzędu ds. W yznań. J e s t to pierw sza obecność Panów M inistrów w śród n as — chciałbym pow iedzieć w n aszych m u ra c h , mogę aitoli jedynie ośmielić się w yrazić n adzieję, że Panow ie M inistrow ie w y je d n a ją i w y d adzą odpow iednie decyzje, dzięki k tó ry m n a sze rn u ry rzeczyw iście niebaw em w yrosną.

(8)

W itam przełożonych i p rzed staw icieli K ościołów chrześci jań sk ich li p rezesa P o lsk iej R ad y E kum enicznej — ks. prof. W itolda B e n e d y k t o w i c z a. Obecność p rzełożonych K oś ciołów ch rześcijań sk ich dowodzi, <że aczkolw iek m y chrześci jan ie wciąż j'eszcze nie d o rastam y do podjęcia i rea liz a c ji danej i zadan ej n a m jedności, to jed n a k n ik t z n a s n ie m a w ą tp li wości co do obligu jącej n as -Ewangelii m iłości i p o k oju i że m isja t a łączy n as ponad w szelkie różnice.

W itam P an ó w A m basadorów ... .Nous som m es in fin im e n t r e connaissants p o u r la p résen ce d e le u r E xcellences M essieurs les A m bassadeurs et R e p ré se n tan ts des am bassades q u i ont rép o n d u à n o tre in v itatio n . D ans vos p erso n n es nous accueil lons les re p ré s e n ta n ts d es .nations avec lesq u elles n o tre A ca d ém ie a e n tre te n u de trè s vives re la tio n s scientifiques et m ê m e aussi am icales. J ’ai l ’h o n n e u r de sa lu e r M. Jacq u es D u- p u y — am b assad eu r de F ran ce, Joost L. v an d e r K u n — am b assad eu r d ’Hodlande, J a v ie r V i U a c i e r e s •— am bassa d e u r d ’Espagne.

W itam w yższych przełożonych zakonów m ęskich i żeńskich. W itam o. Józefa P ł a t k a — g en e ra ła OO. P au lin ó w , ks. E d w a rd a S z y m a n k a — w ik ariu sza generaln ego T ow arzystw a C hrystusow ego, ks. Z y g m u n ta P e r z a — p ro w in cja ła OO. J e zuitów , ks. H en ry k a K i e It l i ń s k i e g o — p ro w in cjała K się ży P alloty nó w , o. opata A leksego C h a i c a r z a z Jędrzejow a. Zażyłość z rodzinam i zakonnym i, jak ą m am y p rzyjem ność utrzy m y w ać, w idzim y rów nież ma p lan ie w spólnego św iadectw a chrześcijańskiego.

W itam ks. p ułk o w n ik a d ra Ju lia n a H u m e ń s k i e g o — g e n eraln eg o d ziek an a W ojska Polskiego. Miło m i p ow itać w szyst kich p rzed staw icieli św ia ta nau k i. W itam w szczególności Ich M agnificencje R ek to ró w w yższych uczelni: p. re k to r M arię R a d o m s k ą z A kadem ii R olniczej w W arszaw ie, p. prof. Jó zefa Ł u k a s z e w i c z a — re k to ra U n iw e rsy te tu W rocław skiego, p. prof. W ładysław a F i n d e i s e n a — re k to ra Poli te c h n ik i W arszaw skiej, p. prof. S ta n isław a K a ł u ż y ń s k i e g o •—■ p ro re k to ra U n iw e rsy te tu W arszaw skiego, p. prof. A n d rz e ja K o p f f a — p ro re k to ra U n iw e rsy te tu Jag iello ń sk ie go, p. prof. H e n ry k a K u p i s z e w s k i e g o i p. pro f. H en ry

(9)

-fca S a m s o n o w i c z a z U n iw e rsy te tu W arszaw skiego. Szcze gólnie serdecznie w itam delegację b ratn iego i zaprzy jaźnio ne go K atolickiego U n iw e rsy te tu Lubelskiego: Jego M agnificencję ks. r e k to ra M ieczysław a K r ą p c a , iks. p ro re k to ra H e n ry k a W o j t y s k ę i ks. dziek ana Józefa K r u k o w s k i e ,g o. Ś ro dow iska akadem ick ie ‘są Ks. P rym aso w i szczególnie zobow iąza ne, co w ic h im ien iu c zu ję się upow ażniony głośno i w y ra ź nie podkreślić. C ieszym y się obecnością K sięży R ekto rów se m inariów du ch ow n y ch — d iecezjaln y ch i zakonnych.

W itam p rzed staw icieli w ładz:

p.

n aczeln ik a A lek san d ra W o- ł o w i c z a i p. d y re k to ra Jerzego Ś l i w i ń s k i e g o . W itam serdecznie w szystkich naszy ch m iły ch Gości.

C hciałbym w reszcie dać w y raz serd eczn ej w dzięczności wszysltkim, k tó rz y , choć nie m ogli przy być, okazali so lid a r ność z w yd arzen iem d n ia dzisiejszego. N a pierw szy m m ie j scu — J. E. N uncjuszow i A postolskiem u ks. arcybiskupow i L uigi P o g g i, k tó ry p ro sił m n ie o pub liczn e w yrażenie jego łączności z nam i. N ie ste ty u sta lo n y w ścisłym te rm in a rz u od lo t n a dziś u niem ożliw ia M u osobisty u d z ia ł w n aszej u ro cz y stości. T ak ich św iad ectw solidarności o trzy m aliśm y wiele.

W itając ra z jeszcze w szystkich ob ecnych Gości i członków n aszej w sp ó ln o ty akad em ick iej, d zięk u jąc za 'w szystkie n a d e słan e g ra tu la c je i życzenia, o tw iera m u ro czy stą se sję pro m o cy jn ą i p ozw alam sobie w y razić n ad zieję, że przeżycia dnia dzisiejszego, zw iązane z uczczeniem P rym aso w sk iej słu ż b y N a rodow i i O jczyźnie, zbliżą nas k u u rzeczyw istn ien iu Jego wi zji p ojed n an ia, pokoju, spraw iedliw ości i m iłości Polaków .

PRZEMÓWIENIE

DZIEKANA WYDZIAŁU PRAWA KANONICZNEGO KS. PROF. TADEUSZA PAW LUKA

PODCZAS UROCZYSTOŚCI

NADANIA DOKTORATU HONORIS CAUSA

W asza M agnificencjo i P rz eśw ie tn y Senacie!

'Wasza Ekscelencjo, Najdositojmieijisey K sięże P ry m asie Polski! Wasze Ekscelencje, N ajpirzew ielebniejsi K sięża A rcybiskupi i Biskupi!