:STANISLAW MATEUSZ GĄSIOROWSKI
Nowe dane o wieku radiolarytów serii reglowej dolnej
UJTatrach
STRESZCZENIE: Sedymentacja radiolarytów serii reglowej dolnej w Tatrach Za- choą~ich przetrwała do górnego oksfordu i kimerydu. Wynika to z oznacZeni?
apt'ychów póchodZących z radiolarytów i ze skał 'bezpośrednio wyżej leżących.
DOTYCHCZASOWE POGLĄDY NA WIEK RADIOLARYTOW SERII REGLOWEJ DOLNEJ W TATRACH
W serii ręglowej dolnej w Tatrach występują radiolaryty. i wapie- nie radiolariowe. Dokładny opis petrograficzny tych skal podaje Z. Suj- kowski (1932).
W czerwonych wapieniach bulastych i lupkach hematytowych, które
leżą poniżej radiolarytów i wapieni radiolariowych, znaleziono Vi kilku miejscach amonity górnego liasu. Dlatego powszechnie przyjmowano, że
dolna granica radiolarytów i wapieni radiolariowych serii reglowej dolnej w Tatrach pokrywa się mniej więcej z granicą liasu i doggeru (Rabowski
~ .
i Goetel 1925,. Sokolowski 1925, 1948, Guzik 1939, Passendorfer 1951).
O· wieku górnej granicy radiolarytów i wapieni radiolariowych
serii reglowej dolnej w Tatrach wypowiadano różne twierdzenia. S. Soko-
łowski (1925, str. 81) pisze, że "leżące zawsze nad niemi" (tzn. nad czer- wonymi wapieniami bulastymi i łupkami hematytowymi górnego liasu)
"czerwone i, brudnozielone wapienie rogowcowe" · (radiolaryty i wapie- nie radiolariowe), "ciągnące się nieprzerwaną serią do łupków i margli neokomskich ... będą równoważnikiem doggeru i malmu". Zdanie to odnosi
się do Tatr Zachodnich i do Holicy. F. Rabowski i W. ~Oetel (1925, tabela stratygraficzna) zaliczają do doggeru "wapienie z rogowcami i radiolaryty czerwonawe i zielonkawe", a do malmu - "wapienie bulaste czerwone,.
szare i zielonkawe z Apt. beyrichi punctatus sparsilamellosuS". K. Guzik (1939), piSząc o obszarze na. zachód od Doliny Kościeliskiej, uwaźa, ze ra- diolaryty reprezentują dogger, "wapienie plytow~ czerwone" "(prawdo::..
222 STANISLAW MATEUSZ GĄSIOROWSKI
podobnie radiolaryty, wapienie radiolariowe, margle i wapienie bulaste) - oksford-kimeryd, wapienie białe płytowe (prawdopodobnie "wapienie
białe" neokomu Rabowskiego i Goetla (1925) - tyton. S. Sokołowski
(1948) uważa, że radiolaryty serii reglowej dolnej w Tatrach Bielskich
reprezentują dogger, a czerwone i zielonawe wapienie bulaste - malm, i pisze, że w Tatrach Bielskich między "krzemionkowymi wapieniami dog- geru" a "czystymi wapieniami malmu." brak "typowego wy.trnztałcenią
czerwonych równołupiących się rogowców" (prawdopodobnie czerwonych wapieni płytowych ~. Guzika 1939), które ku zachodowi pOj,awiają się już w grupie Holicy.E. PaSsendorfer .(1951, str. 57) zalicza do doggeru wapienie krzemionkowe i radiolaryty, a dO,malmu wapienie bulaste, które
"rozdzielone są czasem warstwaml łupków ilastych i marglistych... cza- sem zawierają krzemienie", i w których występują: Punetaptychus punc- tatus Voltz, Lamellaptychus lamellosus Park., L. beyrichi Opp.,· oraż
"cżerwone wapienie płytowe" i wyżej leżące "wapienie białe" Tatr Za- chodnich.
WIEK GORNEJ GRANICY RADIOLARYTOW SERII REGLOWEJ DOLNEJ W TATRACH
Z powyższych poglądów wynikałoby,. że określenie wieku górnej granicy radiolarytów i wapieni radiolariowych serii reglowej dolnej w Tatrach mogło być oparte tylko na aptychach z wapienia bulastego malmu, jako na jedynych skamieniałościach oznaczonych. Niestety, brak opisów, przedstawień i dokładnej lokalizacji tych aptychów. Jeśli przyjąć
poprawność oznaczeń, to trzeba by uznać, że ta część wapienia bulastego, z której pochodzą aptychy, jest młodsza od dolnego oksfordu 1, a częścio-
wo lub całkowicie jest młodSza od górnego oksfordu 2. •
Ponieważ nie znaleziono w wapieniu bulastym aptychów dolno- oksfordzkich, można było przypuszczać, że cały wapień bulasty jest młod
szy od dojnego oksfordu, a więc, że niżej leżące radiolaryty i wapienie radiolariowe sięgają co najmniej do dolnego oksfordu. '
W jednym z profilów serii reglowej dolnej" w Tatrach Zachodnich
znalażłem aptychy, z których oznaczeń wynika, że sedymenlacja radio- larytów kończyła się w tym miejscu dopiero na granicy oksfordu i kime- rydu oraz w kimerydzie.
1 W obecnym komunikacie używam terminów stratygraficznych· w sensie Arkella Cif'56).
2 Lamellaptychus lamellosus (Park.), L. sparsilamellosus (Guemb.) i Puncta-' ptychus punctatus tVo1tz) pojawiają się w gól'1l1ym oksfordzie, a Lamellaptychus beyrichi (Opp.) em. Trauth w kimerydzie; L. sparsilamellosus (Guemb.) sięga do tytonu, a· pozostałe formy do neokomu.
o
WIEKURADIOLARYTOW'SERII REGLOWEJ, DQLNE.J 22.~Radiolaryty ;j i wapienie radiolariowe Tatr były na pewno osadem pelagicznym i tworzącym się wolno i bez przerw, a według wszelkiego,
prawdopodobieństwa były osadem głębokiego morza (Z. Sujkowski 1932).
D.Andrusov (1953) i K. Birkenmajer (1953) uważają radiolaryty pieniń
skiego pa'5la skałkowego, które są· bardzo podobne do radiolarytów Tatr (Sujkowski op. cit.), za osady głębokomorskle, pelagiczne, tworzące się
~olno i bez przerw. Osady tego typu zwykle tworzą się synchronicznie lub prawie synchronicznie na dużych obszarach. Jest· więc bardzo praw- dopodobne, że wszędzie w serii reglowej dolnej w Tatrach górna granica radiolarytów je~t tego sam~go wieku, co w opisan~ profilu w Tatrach Zachodnich.
Jeśliby to przypuszczenie okazało się słuszne, uprościłoby to histo~
rię tektoniczną. geosynkliny. Jeśliby radiolaryty serii reglowej dolnej w Tatrach reprezęntowały tylko dogger, to trzeba by przyjąć, że maksi- mum głębokości serii reglowej dolnej Wypadło na czas, w którym wyspa wierchowa dopiero była zalewana. Jeżeli radiolaryty serii reglowej dolneJ sięgają do kimerydu, to maksimum 'głębokości serii reglowej dolnej, które powinno być reprezentowane przez którąś część radiolarytów, moglo być'
synchroniczne z maksiinum głębokości serii wierchowej. W pienińskim
pasie ' skałkowym radiolaryty zaczynają się osadzać w wyższej części
doggeru, a kończą - w kimerydzie; maksimum ich rozprzestrzenienia, przypada na oksford (Andrusov 1953, Birkenmajer 1953). Jeśli radiolaryty serii reglowej dolnej reprezentują dogger i oksford, to diachronizm mię
dzy nimi a radiolarytami pasa skałkowego jest mniejszy, niż wówczas', gdy reprezentują tylko dogger.
OPIS PROFILU UTWOROWJURAJSKICH W SERII REGLOWEJ DOLNEJ NA LEWYM ZBOCZU DOLINY CHOCHOLOWSKLEJ
Skałka, z której pochodzą aptychy wymienione poniżej, znajduje
się między dwoma potokami między Krytą a Przysłopem na lewym (za- chodnim) zboczu Doliny Chochołowskiej. Na południowym zboczu tej
skałki są odsłonięte następujące ska~ynależące do serii reglowej dolnej:
..
.
I. . wapienie krynoidowe liasu
II. wapienie bulaste czerwone. i łupki hematytowe (lias górny) III. radiolaryty i wapienie radiolariowe zielone i szare, plamiste;' plamy są cienkie i długie, równoległe do uławicenia. Brak szklistych ro- gowców.
Kontakt między utworami II a III nie jest widoczny.
IV. radiolaryty i wapienie riadolariowe zielone i szare bez plam;
w
niektórych ławicach występują szkliste rogowce224 STANISLA W MATEUSZ GĄSIOROWSKI'
V. radiolaryty czerwOne i zielone, pstre; w niektórych ławicach
vrr-
stępują szkliste rogowce.
VI. 1. radiolaryty zielone nieplamiste ze szklistymi rogowcami
w wIęksżości ławic '. ,
2 . . kilka lawic radiolarytów zie~onych i czerwonych, pstrych,
ze
szklistymi rogowcami
.3. radiolaryty zielone nieplamiste, w dolnej części ze szklistymi rogowcami, a w górnej - bez nich.
Utwory III-VI powinny odpowiadać radiolarytom K. Guzika (1939).
VII. a. radiolaryty i wapienie radiolariowe czerwone, rzadziej pstre;
zielone i szare; rogowców szklistych zwykle brak a jeśli są, to małe
i o wyraźnych granicach
. h
margle, barwy czerwonej, szarej i zielonej, bez rogowców c. wapienie mniej lub więcej bulaste o spłaszczonych konkre- cjach barwy czerwonej, szarej i zielonej.W dolnej części skaly VII przeważają radiolaryty (a), a w górnej - margle i wapienie (b, c). - Skala ta powinna odpowiadać "czerwonym
. wapieniom płytowym" K. Guzika (1939).
VIII. margle szare i niebieskawe; czasem podrzędnie występują
partie czerwone
IX. wapienie jasne.
Kontakt między dwoma ostatnimi utworami nie jest widoczny.
W radiolarytach plamistych (III) znalazłem fragment żebrowanego
aptycha. Prawdopodobnie jest to LamellaptychiLs. Jeśli tak jest, to skala ta jest młodsza od dolnego bajosu. .
W luźnyeh fragmentach radiolarytów zielonych znalazłem:
Lamellaptychus ex gr. c? Trauth -
1
okaz Lamellaptychus sp. 2 ex gr. a Trauth - l okazLamellaptychy ż. grupy c występują od bajosu do neokomu. La- mellaptychy podobne do Lamellaptychus sp. 2 ex gr. a pojawiają się
IN Pienińskim Pasie Skałkowym razem z lamellaptychami z grupy b, a więc na granicy dolnego i górnego oksfordu. Lamellaptychus. sp. 2 ex gr. a posiada wyraźnąinfleksję. LameUaptychy posiadające infieksję, jak wynika z danych zawartych w monografiach F. Trautha (1930, 1938) i z moich obserwacji w Pienińskim Pasie Skałkowym i w okolicach Kra- kowa, pojawiają się na granicy dolnego i górnego oksfordu. Dlatego są
dzę, że wiek Lamellaptychus sp. 2 ex gr. a jest młodszy od dolnego oks- fordu. Lamellaptychus ex gr. c? może pochodzić równie dobrze z dol- nych (IV) jak z górnych (VI) radiolarytów zielonych. Natomiast gdyby Lamellaptychus sp. 2 -e:x gr .. a pochodził z dolnych radiolarytów zielonych
o
WIEKU RADiOLARYTOW SERII REGLOWEJ DOLNEJ 225(IV),' tO: trzeba by więkSzą część radiolarytów omawianego profilu uznać
.za młodszą od dolnego okSfordu, co wydaje się nieprawdopodobne. Dla- tego sądzę, źe Lameliaptychus sp. 2 ex gr. a pochodzi z górnych radiO-
iarytów zielonych (VI). .
W luźnych fragmentach pochodzących z kompleksu VII znalazłem:
w radiolarytach i wapie~iach radiolariowych (a):
l4me.llaptychus. sp. 1 ex gr. a Trauth (= LameUaptychus sp. ex gL ą Trauth, Gąsiorowski in Birkenmajer & Gąsiorowski 1958)
;5 okazów .. . '
Lamellaptychu8 ex gr. a Trauth - 12 okazów L . .ci, 'lameHosus (Park.) - 1 okaz
L .. ,Gl. theodosia (Desh.) - 1 okaz
Lamellaptychus ex gr. b Trauth z infleksją koło wierzchołka termi- nalnego - 10kw?:
Laez:'aptychus ex gr. b I Trauthalbo ex gr. b II Trauth - 1 okaz
· vi
marglach (b): .. Lamellaptychus ct beyrichi (Opp.) em. Trauth - 1 okaz
LameHaptychus sp. 1 ex gr. a Trauth (r=Lamellaptychus Sp. ex gr. a Trauth, Gąsiorowski in Birkenmajer & Gąsiorowski 1958) - 3 okazy
Lamellaptychus ex gr. a Trauth - 3 okazy .
w
wapieniach (c):Lamellaptychus sp. 1 ex gr. a Trauth (= Lamellaptychus sp. ex
~r. a Trauth, Gąsiorowski in Birkenmajer & Gąsiorowski 1958) - 2 okazy Lamellaptychus ex gr. a Trauth -.: 4 okazy
· Laevaptychus ex gr. d I Trauth albo ex gr. d IV Trauth - 1 okaz i dwa nieoznaczalne fragmenty lewaptychów.
· Ponadto w luźnych fragmentach radiolarytów czerwonych i zielo-
nych, pstrych, matowych, zn;;uazłem:
Lamellaptychus ex gr. b Trauth z illfleksją koło wierzchołka termi- nalnego - 1 okaz
Lamellaptychus z grupy b lub c - l okaz.
Fragmenty te mogą pochodzić zarówno z dolnych (III) jak i z gór- nych (VII,a) radiolarytów czerwonych. Fragment pierwszy łączę. z radio- larytami (VII, a) z analogicznych powodów, z jakich powyżej łączyłem
okaz Lamellaptychus sp. 2 ex gr. a z górnymi radiolarytami zielonymi.
Wydaje mi się, że wyżej wymieniony zespół· aptychów kompleksu VII reprezentuje dwie różne fauny aptychów.' Dolna byłaby reprezento- wana przez lamellaptychy z grupy b, górna - przez pozostałe aptychy,
oprócz lewaptychów, o których nic nie da się powiedzieć. Sądzę tak dla- tego, że w Pienińskim Pasie Skałkowym bezpośrednio nad fauną, w któ- rej ilościowo ogromnie przeważają lamellaptychy z grupy b, występuje fauna, w której ilościowo ogromnie przeważają lamellaptychy z grupy a,
:Acta Ocologica <>0100108, vol. IX - 15
STANISLAW MATEUSZ GĄSIOROWSKI ,
oraz dlatego, że . lamellaptychy z grupy b nie zostały znalezione. ani w • marglach. (VII,b), ani w wapieniach (VII, c), które występują przede wszystkim
w
wyższej części kompleksu (VII), zostały zaś znalezione tylko w radiolarytach (VII, a), występujących głównie wnjższej . części lto:m:"pleksu (VII).
Dolna granica fauny starszej pokrywałaby się lub byłaby młodsza
'od dolhe.j,grani<;ypoziomu Peltoceras bimammatum senSu lató;poni~
są tu obecne lamellaptychy z grupy b z infleksją koło wierzchołka termi- nalnego, które --.. jak wynika z prac F. Trautha (1938) i z moieh obser- wacji w Pasie Skałkowym - pojawiają się mniej więcej na tej granicy,.
oraz brak jest trójkątnych lamellaptyehów Z grupy c; które w 'pasie·
Skałkowym masowo występują poniżej tej granicy, a sporadycznie' -
powyżej,
Dolna granica fauny młodszej, a równoczesme górna granica fauny' starszej, pokrywałaby się mniej więcej z, granicą oksfordu i kim.erydu,
ponieważ występują tu formy LamelZaptych'US cf. beyrichi i L. cf. theo- dosia i ponieważ przeważają ilościowo lamellaptychy z grupy a (Trauth 1938 i moje obserwacje w Pienińskim Pasie Skałkowym).·
Jeżeli wszystkie aptychy wymienione z kompleksu VIII reprezen-
tują tylko jedną faunę, to fauna ta jest w całości młodsza od oksfordu.
górny tyton-neokom (Upper
Tith.On~lln-Neoc,omian)
kimeryd-środkowy tyton (Kimmeridgian-Middle
. Tit-honian)
górny oksford /Upper Oxfordian) ....
T a b e l a (Chart) 1 .
wapienie jasne (ix) (white limestones) margle szare (VIII) (grey marls)
górna część kompleksu VII: przewaga margli i wapię-·
ni bulastych (alternating layers of marls and nodular·
limestones, subordinately layers of radiolarites. and' 'limestones with Radiolaria)
dolna częśĆ kompleksu VII: przewaga radiolarytów i wapieni radiolariowych (alternating layers' of radio-- larites and limestones with Radiolarió., subordinately layers of marls andnodular limestones)
radiolaryty zielone (VI) (~pper gr~en radiolarites)
~----,-:---I radiolaryty czerwone (V) (red radiolarites) . dolny. . oksford-dogger
(Lpwęr Oxfordian-Dogger)
. .', ;(~'. ",!!,,'-
gÓ~ny)illS
(:u'PPęr ~ias) .. ' .
radiol~ryty i wapienie radiolariowe ~ie1one (IV) (green}l radiolarites and limestones with Radiolaria)
radiolaryty i wapienie radiolariowe' piamiste (mi' (ilpotted radiolarites and' limestones' \\Iith Radiolaria)·
wapietiie bulaste czerwcne i łupki hematytow~(tl}.
, ··(no.dular~im.es~Ones) · i. , .....
'. ..
o WIEKU RADIOLARYTOW SERII REGLOWEJ DOLNEJ 227
Górna granica fauny z kompleksu VII, względnie górna granica fauny młodszej z kompleksu VII, jest starszą od górnego tytonu, ponieważ
brak jest w niej, lamellaptychów z depresją lateralną, a lewaptychy są dość częste (dane w monografiach F. Trautha (1931, 1938) i moje obser- Wacje w Pasie Skałkowym).
Rezultaty tych rozważań są przedstawione w tabeli 1.
Na zakończenie pragnę podziękować ProfesorowiE. Passendorfe-
n~wi za łaskawe wskazanie mi miejsca, z którego pochodzą opisane aptychy.
Pracownia, Geologiczno-Stratygraficzna PAN Kraków, 'w sierpniu 1958 r.
LITERATURA CYTOWANA' I
ANDRUSOV D. 1953. Etude gelogique de la Zone des Klippes Internes des Kar- pates Occidentales, IV. - Geol. Prace Slov. Akad. Vied a Umeni, v. 34.
Bratislava.
ARKELL W. J. 1956. Jura.ssi.c Geology of the World. London.
BIRKENMAJER K. 1953. Preliminary revdsion of the stratigraphy 'of the Pieniny Klippen-belt series in. Poland. - BuH. Int. Acad. Pol. Se1., CI. III, vol.' 1;
fasc. 6. Va!l"Sovie.
BIRKENMAJER K. & GĄSIOROWSKI S. M. 1958. Aptychy tytońskie i neokomskie na wtórnym złom w senonie pasa skałkowego Polski (Les Aptychus titho- niques et neocomiens comme depOlts secondaires dans le Senonien de la zone Pienine des Klippes de Pologne). - Rocz. P. T. Geol. (Ann. Soc. Geol.
Poł.), t. XXVIII, z. 3. Kraków.
GUZIK K. 1939. Serie reglowe na zachód od Doliny Kościeliskiej w Tatrach (Si.rbtatric series west of Kościeliska Valley in the Tatra Mts.). -Biul. ·P.I.G.
(Buli. Serv. Geol. Pol.) 18. ,Warszawa.
PASSENDORFER E. 1951. Jura Tatr. - Reg~ Geologia Polski, t. I/l, s. 49-57.
Kraków.
RABOWSiKI F. & GOETEL W. 1925. Budowa Tatr. Pasmo reglowe (Les nappes de recouvrement de la Tatra. La structure de la zone subtatrique). - Spraw.
P.I.G. 'fauli. Serv. Geol. Pol.), t. III/1-2. Warszawa. ' , "
SOKOLOWSKI S. 1925. Spostrzeżeriia nad Wiekiem i wykształceniem liasu ·reglo'- wego 'w Tatrach (Die Beobachtungen uber da:s Alter und Entwicklung des subtatrischen Lias in Tatrageoorge). - Rocz. P. T. Geol. (Ann. Soc. Geol. Pol).
t. II. Kraków.
1948. Tatry Bielskie (Les Tatry, Bielskie. La geologie de leurs versants meri- dionaux). - Prace P.I.q-, . (Trav.Serv.Geol.Po1.), t. IV. Warszawa.
SUJKOWSKI Z" 1932. ,Radiolaryty Polskich Karpat Wschodnich i ich porównanie z radiolarYtal:nii. tatrzańskimi (Radiolarites des Kavpates Polonaises Orientales et leur eompai'aison avec 1es radiolarites de la Tatra). - Spraw. P.I.G.
(C.-R. Seanc. Serv-. Geo1. Pol.), t. VII/l. Warszawa.
STANISLAW MATEUSZ,G1\SIOROWSKI" '.', ,',,'
T:/iAUTH F. 1930. Aptychellstudien V. - Ann., Natllirhist; Mus.; \Vien, Bd. ,XLIV.
" Wien. ,'" '
- 1931., AlptychenstudienVII. - Ibidem, Bd. XLV. '
- 1938." ,Die Lame1laptychi des Oberjura und d~' Uriterk:-reide. 'PalaeOOt~
:, graphica, Bd. LXXXVIII, Abt.A: Stuttgart.
C:.M. 'rOHCJi10POBCIQI,
:.i ·
(Pe3IOMe)
CorJI'aCHO MHeHJ1:~ pa3HhlX aBToipo!B. pawro,napHTbI 'H'JOKHeH -cy6- Ta'I'paHC'KOH cepJ1l1 B TaTpax lHa"laJIH ocroK,i{aTbCH lH'a 1;paHmJ;e JleHaca
~, ,l\Orrep~ TaR: K'aK lDOKe HX BCTpe-<l:aIOTCJI noPOAl>I, ~O,Zl;ep1Ka:upre
aMMOHH'J.':W:BepXlHero JleHaCa. Bo3paCT :m:e Bep~HeH :rp~ p~Jl'apH':' TOB He Mor 6bITb onpe,Zl;eJleH T<RHeeJ13-3a ~ ,ZI;aHH:bIx.
ABTOP onpe,Zl;eJIHJI 'anTKXH, IrorOpbIe 6bJ:.Jm J1M, H~eHbI BPa,n;nO-:- JrapJ1Tax HIDKHeH cy6TaTpaHOKIOH cepHH, B M3Bec'NIDM IIJ?O<PHJIe,;S, Sa'!"
~TaT.Pax (iITJI. XVII n XV1II),a TaIOKe 'C'Ipa'mI'paqmqecIroe 3Ha"le- HHe 9THX 'anTHXOB H c,n;eJlaJI B:&mO,ZI;, "ITO B
IIJ>O<lm.ne,
H3 IroTOporo IIpOHcxo- p,i& :aII~ ce,Il;J1'MeHT~H p~JlapKTOEi 3a!KOIH'IHJlah B irn'MMepnp;:are! I,' IS. M.G1\SIOROWSKI
, .' j ' ONc,THE :AGE OF RADIOLARlTES IN TBE:SUB-TA'11RIC SERIES
IN THE TATRA MTS.
(Summary)
• :: J
ABsTRACT: The sedimentation of radiolarites of' the lOWer subtatr.ie series in Western Tatra came to a close during the Uppermost Oxfordiari" and Kimmeridgian.
This is ascertained on a fauna of Aptychi deriving from radiolarites and dir~t]y
, " overlying rocks.
Some Upper Liassic ammonites have been found in various places of the'Tatra Mts., in nodular limestones which ~derlie theradiolarites of the lower sub-iatric seties (e.
g.
SokOlowski1925). In a 'klippe consisting of the' lower' sub-tatric series in theChocholowska Valley (West'Tiittli Mts.) the present author collected: (1)iil
the upper green radlolarltes:Lamellaptychus sp. 2 ex 'g!:., a, Trauth - 1 specimen" (2,) in .. the rock
o
WIEKU-' RADl0LARYTOW· SERIIREGLOWEJ DOLNEJ (229immediatelJ overlying the upper green radiolarites: L. cf. beyrichi (Opp.) em. Trauth - 1, LamelIaptychus sp. 1 ex gr. a Trauth (= Lamellaptychus Sp. ex gr. a Trauth, G~iorowski in Birkenmajer & G~siorowski 1959)~
10j-L. ex gr.a Trauth ..:....19. L. cf. lamellosus (Park.) ~ 1, L. exgr. bTrauth with an' inflexion near the terminal point - 2, L. cf. theodosia (Desh.) - . - 1, Laevaptychus ex gr. b (I or II) Trauth - 1, L. ex gr. d (I or IV) Trauth - 1.
The author thinks that Lamellaptychus sp. 2 ex gr. a is younger than the -Lower Oxfordian (all stratigraphic terms are used in ArkelFs '(1956) sense), and that assemblage (2) consists of aptychi belonging"
to
two successive faunas, namely. an uppermost Oxfordian fauna and a :K:i~
meridgian - Middle Tithonian- fauna. The reasonsfo~ these opini~J:ls :are . given in the Polish text.
The author's views on the stratigraphy of the above mentioned- ldippe are summed up in chart 1 of thePopsh text.
In the Polish text, the author compares the age of radiolarites of the lower sub-tatric' series in the Tatra Mts .. with that of. some ottter Carpathian radiolarites, and suggests inferences as to the tectonkal hi- story of the geosync1ine.
Laboratory of Geology and Stratigraphy of the Po1.ish Academy of Sciences
. Krak6w, August 1958
OB.JASNIENIA· DO PLANSZ XVII-X,vIII
DESCRIPTION OF PLATES XVII-XVIn PLo XVII
. Fig. 1
-Lamellaptychus ex gr. bTraUthzinfleksjq kolo wierzcholka terIninalnego. Aptych
w fragmencie wapienia radio~ariowego (VII, a)
x
2,7Lamellaptychus ex gr.b Trauth with inflexion near terminal point. Assemblage (2).
Aptychus in a fragment of limestone -. x 2,7
Fig. 2
Lamellaptychus sp. 1 ex gr. a Trauth. Aptych w fragmencie wapienia bulastego
(VII, c) x5
Lamellaptychus sp. 1 ex (lr. a Trauth. Assemblage (2). Aptychus in a fragment of
nodular limestone x5
Fig. 3
Lamellaptychus ex gr. b Trauth z ialfleksjq kolo wierzcholka terminalnego. Aptych w fragmencie czer:wonego radiolarytu (VII, a lub Ill) x 3:
LamellaptychuB ex gr. b Trauth with inflexion near terminal point. Aptychus in
a fragment IOf red radiolarite x 3:
230 STANISLA W MATEUSZ G..t\SIOROWSKI
Fig. 4
]..amellaptychus sp. 2 ex gr. a Trauth. Aptych w fragmencie zielonego .radiolarytu
~~~ x~
Lamellaptychus sp. 2 ex a ~uth.· Assemblage (1). Aptychus in a fragment of green'
radiolarite x 14
PLo XVIII
Fig: 1
.tamellapt1lchus cf. theodosia (Desh.) Aptych wfragmencie wapienia radiolariowego
(VI!, a) x 5,5
Lamellaptychus cf. theodosia (Desh.). Assemblage (2). Aptychus in a fragment
of
limestone with Radiolaria x 5,5
Fig. 2
LamelZaptychus cf. beyrichi (Opp.) em. Trauth. Aptych w fragmencie margla
(VII, b) x 2,2
Lamellaptychus cf. beyrichi (Opp.) em. Trauth. Assemblage (2). Aptychus ;n a frag-
ment of marl x 2,2
Fig. 3
Lamellaptychus . cf. lamellosus (Park.). Aptych w fragmencie wapienia radiolariowego
m~~ x3
Lamellaptychus cf .. lameZlosus (Park.). Assemblage (2). Aptychus in a fragment of
limestone with Radiolaria x 3
Wszystkie aptychy pochodzq z serii reglowej dolnej, ze skalki na leWYffi zboczu Doliny Chocholowsk;iej mi~ Kryt~ a. Przyslopem
All the figured aptychi derive from the lower sub-tamc series. They have been collecj;ed from a klippe on the left slope of the Chocholowska Valley, between Kryta
and Przyslop
, I
... :;.~.
Wszystkie totogratie wykonal J. Malecki All photographs by J .. Malecki
.1l.CTA GEOLOGICA POLONICA, VOL. IX, PLo XVII S. M. G4SIOROWSKI
Fig. 1 Fig. 2
Fig. 3 Fig. 4
.ACTA GEOLOGICA POLONICA, VOL. IX, PLo XVIII S. M. G4SIOROWSK7
Fig. 1
Fig. 3
Fig. 2
