Uczestnicy procesu
Dorota Czerwińska
Katedra Postępowania Karnego
Uczestnicy procesu
● organy
● strony
● podmiot zobowiązany i właściciel przedsiębiorstwa
● przedstawiciele procesowi stron
● przedstawiciel społeczny
● osobowe źródła dowodowe
● pomocnicy organów
Organy procesowe →
organy państwa o określonej przez przepisy prawa strukturze organizacyjnej, uprawnieniach i obowiązkachIstotne zagadnienia:
-właściwość i skład sądu
-wyłączenie sędziego i innych organów -organy postępowania przygotowawczego -zasady organizacji prokuratury
-problem obiektywizmu prokuratora
-pojęcie prokuratora bezpośrednio przełożonego i nadrzędnego
Istotne pojęcia:
-iudex inhabilis -iudex suspectus -dominus litis
Organy postępowania przygotowawczego
1) Prokurator – może prowadzić każde postępowanie
przygotowawcze, a jeśli nie robi tego osobiście – to je nadzoruje 2) Policja – prowadzi dochodzenie, a śledztwo – jeżeli zostanie jej
powierzone
3) organy z art. 312 k.p.k. – mają uprawnienia Policji – SG, ABW, KAS, CBA, ŻW, inne wskazane w przepisach szczególnych 4) organy wskazane w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości
wydanym na podstawie art. 325d k.p.k. – prezes UKE, organy PIS,
organy IH
Sąd
•właściwość sądu
• miejscowa – art. 31 i 32 k.p.k.
• rzeczowa – art. 24 § 1 i art. 25 § 1 k.p.k.
• funkcjonalna – art. 24 § 2, art. 25 § 2, art. 26 i 27 k.p.k.
•wyłączenie sędziego
• z mocy prawa (iudex inhabilis) – art. 40 k.p.k.
• z mocy decyzji procesowej (iudex suspectus) – art. 41 k.p.k.
• z urzędu
• na wniosek (strony lub sędziego)
•skład sądu:
• I instancja: art. 28 i art. 30 § 1 k.p.k.
• II instancja i SN: art. 29 i art.. 30 § 2 k.p.k.
Zasada obiektywizmu
konstytucyjna, skodyfikowana (art. 4 k.p.k.)
„dyrektywa, zgodnie z którą organ procesowy powinien mieć bezstronny stosunek do stron i innych uczestników procesu oraz nie powinien kierunkowo nastawiać się do samej sprawy” - S. Waltoś
składa się na nią bezstronność (tj. niezawisłość + brak uprzedniego nastawienia do uczestników procesu) oraz brak kierunkowego nastawienia do samej sprawy i nieprzesądzanie jej wyniku (tak S. Waltoś)
Zasada obiektywizmu
adresowana nie tylko do organów procesowych, ale i do wszystkich uczestników procesu, których działalność powinna budzić zaufanie stron, a zatem biegłego, tłumacza, specjalisty, protokolanta i stenografa.
problem obiektywizmu prokuratora – nie ulega wątpliwości, że zasada ta wiąże go w postępowaniu przygotowawczym, ale czy w sądowym, kiedy występuje już w roli oskarżyciela publicznego, tj. strony?
Zasada obiektywizmu
Trzy warunki obiektywizmu wg S. Waltosia:
niezawisłość od stron i własnego środowiska oraz niepodległość sposobu myślenia
przestrzeganie reguły audiatur et altera pars i art.
410 k.p.k.
minimalne działanie czynników irracjonalnych, wpływających na podejmowanie decyzji
Bezstronność
bezstronność jest przez niektórych autorów traktowana jako synonim obiektywizmu (W. Jasiński)
bezstronność – aspekty:
subiektywny – brak uprzedzeń do strony i rozważenie całokształtu materiału dowodowego
obiektywny – wyeliminowanie wszelkich potencjalne uzasadnionych wątpliwości co do zachowania bezstronności subiektywnej w sprawie i wobec stron – gwarancja: wyłączenie sędziego!
zewnętrzny – unikanie przez sędziego publicznego manifestowania poglądów
Niezależność i niezawisłość
niezależność dotyczy sądów, władzy sądowniczej jako takiej – tu m.in. tryb mianowania na stanowisko, niezależność od władzy wykonawczej i ustawodawczej, niezależność w zakresie organizacji pracy
niezawisłość dotyczy poszczególnych sędziów
Gwarancje ustrojowe
Gwarancje ustrojowe:
wysokie kwalifikacje zawodowe
nieusuwalność sędziego (?)
stałość stanowiska (art. 82c PUSP)
nieprzenoszalność (art. 75, art. 22 PUSP)
zasada incompatibilitas
immunitet sędziowski
odpowiedzialność dyscyplinarna (?) – art. 110a, 112, 114, 115c PUSP
status materialny
Gwarancje proceduralne
nadrzędność sądu wobec stron co z art. 168b, art.
360 p.2?
kolegialność orzekania – obecnie wyjątek
obowiązek obiektywizmu
tajność narady i głosowania
zasada samodzielności jurysdykcyjnej (art. 8 k.p.k.) – ograniczenia: art. 8 § 2 k.p.k., art. 442 § 3 k.p.k., art.
441 § 3 k.p.k., związanie orzeczeniem TK
→ problem decyzji administracyjnej
Strony procesowe →
podmioty posiadające interes prawny w korzystnym dla nich rozstrzygnięciu procesu, działające we własnym imieniuStrony procesowe - podziały
Reprezentanci procesowi stron
oskarżony i podejrzany mają obrońcę!
pozostałe strony zawsze, a inni uczestnicy, jeżeli ich interesy tego wymagają, mogą korzystać z pomocy pełnomocnika!
Pełnomocnikiem lub obrońcą może być tylko adwokat lub radca prawny
przymus adwokacko-
radcowski – w odróżnieniu od obrony obligatoryjnej związany z wagą
konkretnej czynności, a nie okolicznościami
podmiotowymi
podstawowe uprawnienie oskarżonego
źródła: art. 42 Konstytucji RP, art. 6 ust. 3 EKPCz, art. 14 ust. 3 MPPOiP, art. 6 k.p.k.
aspekt materialny obrony – prawo do osobistej walki ze stawianym zarzutem
aspekt formalny obrony – prawo do korzystania z pomocy obrońcy
to zespół wielu uprawnień i jedna z najważniejszych
gwarancji współczesnego procesu karnego
obrona – całokształt czynności podejmowanych w procesie
karnym przez oskarżonego (choć niekoniecznie przez
niego), zmierzających do odparcia oskarżenia lub roszczeń
cywilnych albo do zmniejszenia odpowiedzialności lub
uciążliwości procesowych
w znaczeniu abstrakcyjnym – pewna idea o szczególnym znaczeniu dla procesu; ogólny zespół reguł określających uprawnienia oskarżonego
w znaczeniu konkretnym – zespół norm prawnych
określających uprawnienia procesowe oskarżonego i
służących ochronie jego interesów w procesie karnym
jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem oskarżonego
obrona może przybrać postać obrony czynnej lub obrony biernej – podział ze względu na aktywność oskarżonego w procesie
nie wydaje się możliwe i celowe formułowanie zasady
przeciwstawnej; ukazanie wariantowości sprowadza się
do przedstawienia ograniczeń tej zasady
prawo do niezwłocznej informacji w zrozumiałym języku o istocie i treści stawianych zarzutów
prawo do dysponowania odpowiednim czasem i możliwościami przygotowania obrony
prawo do bronienia się osobiście lub przez ustanowionego obrońcę
prawo do bezpłatnego obrońcy z urzędu, jeżeli uzasadnia
to dobro wymiaru sprawiedliwości
prawo do przesłuchania świadków obu stron na tych samych zasadach
prawo do bezpłatnej pomocy tłumacza
prawo do rozstrzygnięcia w rozsądnym czasie
prawo do sądu
prawo do obecności na rozprawie
prawo do jawnego i ustnego procesu
prawo do jawnego wyroku i rzetelnego uzasadnienia
prawo do apelacji
zasada prawa do obrony to dyrektywa postępowania o
charakterze uprawniającym, w myśl której oskarżony ma
prawo bronić swych interesów w procesie – za pomocą (i z
wykorzystaniem) zespołu uprawnień procesowych – przed
stawianym mu zarzutem lub grożącymi konsekwencjami
prawnymi
na zespół procesowych uprawnień oskarżonego składają się te wszystkie normy, które służą ochronie pozycji procesowej oskarżonego i umożliwiają mu udział w postępowaniu karnym na prawach strony
prawo do informacji
prawo do składania wyjaśnień i ich odmowy
prawo do wypowiadania się
nemo se ipsum accusare tenetur
inicjatywa dowodowa
udział w czynnościach procesowych
prawo do zapoznania się z aktami
prawo do zaskarżania orzeczeń
oskarżony
podejrzany
problem osoby podejrzanej – uchwała SN z 20.09.2007, I uchwała SN z 20.09.2007, I KZP 26/07
KZP 26/07
prawo do obrony powinno przysługiwać od podjęcia pierwszych czynności faktycznych przeciwko osobie nawet bez wydania postanowienia
przysługuje ono do zakończenia postępowania, w tym
wykonawczego
wymagają ścisłej wykładni i zachowania propocjonalności
zakaz naruszania wyraźnych obowiązków procesowych
zakaz naruszania norm prawa karnego materialnego
wyrok SN z 9 lutego 2004 r., V KK 194/03
zakaz naruszania słusznych interesów innych uczestników
Obrona obligatoryjna a obrona z urzędu
obrona obligatoryjna – zachodzi wówczas, gdy z uwagi na określone okoliczność utrudniające obronę k.p.k. przewiduje, że oskarżony musi mieć obrońcę; może być fakultatywna lub z urzędu
obrona z urzędu – zachodzi wówczas, gdy do ustanowienia obrońca dochodzi w drodze wyznaczenia go przez sąd:
wówczas, gdy oskarżony nie ma obrońcy w sytuacji obrony obligatoryjnej
prawo ubogiego
Pozycja obrońcy
art. 86 § 1 k.p.k. - może on przedsiębrać czynności jedynie na korzyść oskarżonego
czy może zaskarżyć zażaleniem postanowienie o przyznanych mu kosztach zastępstwa, które ma ponieść oskarżony?
samodzielność obrońcy!
Kolizja obrony
Obrońca X broni trzech współoskarżonych o kradzież roweru. Na etapie postępowania przygotowawczego żaden z nich się nie przyznaje i zgodnie twierdzą, że byli tego dnia w pubie.
Na etapie postępowania sądowego jeden z nich zaczyna twierdzić, że jego w pubie nie było, ale wie, że koledzy byli.
Na kolejnej rozprawie drugi z nich zaczyna w swoich wyjaśnieniach obciążać pierwszego i trzeciego.
W którym momencie doszło do kolizji obrony?
Któremu z oskarżonych obrońca winien wypowiedzieć upoważnienie do obrony?
Jak postąpi sąd, jeżeli obrońca tego nie zrobi?
Wykonywanie uprawnień małoletniego pokrzywdzonego
Do prokuratora przychodzi matka z 10-letnim synem, aby złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia na jego szkodę przestępstwa przez ojca. Następnie składa oświadczenie o działaniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego i w tym charakterze działa. Czy jest to dopuszczalne?
Do prokuratora przychodzi matka z 10-letnim synem, aby złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia na jego szkodę przestępstwa przez ojca. Prokurator w fazie in personam przesłuchuje chłopca bez pouczenia go o prawie do odmowy składania zeznań ze względu na stosunek bliskości z podejrzanym.
Oceń postępowanie prokuratora.
Wykonywanie uprawnień małoletniego pokrzywdzonego
Uchwała SN z 30 września 2010 r., I KZP 10/10:
Rodzic małoletniego nie może, działając w charakterze przedstawiciela ustawowego, wykonywać praw tego małoletniego jako pokrzywdzonego w postępowaniu karnym, w tym także w postępowaniu z oskarżenia prywatnego, jeżeli oskarżonym jest drugi z rodziców.
Uchwała SN z 20 grudnia 1985 r., VI KZP 28/85:
Decyzja o skorzystaniu z prawa odmowy zeznań (art. 165 § 1 k.p.k.) należy do osoby, której przysługuje wymienione uprawnienie także wtedy, gdy do dnia przesłuchania nie ukończyła 18 lat.
Uchwała SN z 19 lutego 2003 r., I KZP 48/02:
Prawo odmowy zeznań, określone w art. 182 § 1 k.p.k., przysługuje każdemu świadkowi, a więc także małoletniemu.
Skarga subsydiarna - art. 55
Skarga subsydiarna - art. 55
Skarga subsydiarna - art. 55
Kumulacja ról procesowych
Podmiot zobowiązany (art. 91a) Właściciel przedsiębiorstwa (art. 91b)
osoba fizyczna, prawna, ułomna osoba prawna
przesłanka: uzyskanie korzyści majątkowej lub bezpodstawne
wzbogacenie się kosztem podmiotów państwowych lub samorządowych
przesłuchanie w charakterze świadka
prawo do odmowy zeznań
prawo do pomocy tłumacza
obowiązek stawiennictwa jak oskarżony
prawo do pomocy pełnomocnika
dostęp do akt postępowania sądowego
inicjatywa dowodowa
prawa strony w zakresie czynności
procesowych odnoszących się do tego środka
przesłanki:
z przestępstwa sprawca osiągnął, chociażby pośrednio, korzyść majątkową znacznej wartości przedsiębiorstwo jest własnością osoby
fizycznej
przedsiębiorstwo służyło do popełnienia tego przestępstwa lub ukrycia osiągniętej z niego korzyści właściciel tego chciał lub się na to
godził
Przedstawiciel społeczny
Inne podmioty
reprezentujące interes publiczny:
Rzecznik Praw Obywatelskich
Rzecznik Praw Dziecka
Prokurator Generalny
prokurator - art. 60 § 1
dopiero na etapie postępowania sądowego zgłasza go organizacja społeczna
Przesłanki dopuszczenia go do udziału:
•zgoda jednej ze stron lub interes wymiaru sprawiedliwości
•interes społeczny lub indywidualny związany ze statutowymi zadaniami
organizacji społecznej oraz rozpoznowaną sprawą
Osobowe źródła dowodu
→ osoba wezwana przez organ procesowy do dostarczenia środka dowodowego
Pomocnicy organów procesowych
specjaliści (≠biegli!) - osoby dokonujące czynności technicznych
protokolanci
stenografowie
tłumacze
konwojenci
osoby ułatwiające im wykonywanie ich funkcji