PSYCHOTERAPIA 3 (194) 2020 strony: 5
DOI: 10.12740/PT/131984
WSPOMNIENIE
Dr n. med. Ewa Jaworska-Frańczak
1947–2020
Urodziła się w Wałbrzychu. Od 4. roku życia mieszkała w Boguchwale koło Rzeszo- wa. Studiowała medycynę w Akademii Medycznej im. Mikołaja Kopernika w Krakowie.
Została psychiatrą i psychoterapeutką. Rozpoczynała swoją drogę w psychiatrii w Pań- stwowym Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych im. dr. Józefa Babińskiego w Kra- kowie (Kobierzynie). Pracowała w jednym z pierwszych w Polsce ośrodków psychiatrii środowiskowej dla młodych ludzi z depresją i ryzykiem samobójstwa, utworzonym przez profesor Zenomenę Płużek. W latach 1974–1976 była słuchaczką Studium Doktoranckiego dla pracujących. Została asystentką profesor Marii Orwid w Klinice Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Katedry Psychiatrii UJ CM. Pod jej kierunkiem prowadziła badania nad funkcjonowaniem społeczności terapeutycznej w stacjonarnym oddziale psychiatrycznym dla młodzieży. Wyniki tych badań były podstawą jej przewodu doktorskiego na Wydziale Lekarskim UJ CM. Była współautorką pierwszego polskiego podręcznika psychiatrii młodzieżowej, pod redakcją Marii Orwid, i pierwszego polskiego podręcznika medycyny młodzieżowej, pod redakcją Marii Rybakowej.
Kiedy opuściła zespół Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży, zajęła się opieką nad osobami ratowanymi po próbach samobójczych w Klinice Toksykologii UJ CM. W latach 1994–2004 pracowała w Zespole Opieki Zdrowotnej dla Szkól Wyższych w Krakowie.
Po przejściu na emeryturę prowadziła praktykę prywatną.
Dr Ewa Jaworska-Frańczak należała do psychiatrów, którzy są przeciwni oddzielaniu psychoterapii od codziennej praktyki psychiatry. I udawało się jej tę postawę zachować.
Odeszła po długiej chorobie 25 listopada 2020 roku.
Jacek Bomba
