Rok XXXI 11 kwietnia 2021
1220 * *
adsum vademecum duszpasterskie
Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Czernicy Wrocławskiej
nr
Błogosławieni,
którzy nie widzieli, a uwierzyli
J 20, 19‐31 * Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im:
«Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego:
«Widzieliśmy Pana!»
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś?
Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
11 kwietnia 2021
DRUGA NIEDZIELA WIELKANOCNA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
Dz 4, 3235; Ps 118 (117), 24. 1618. 2224 (R.: por. 1c); 1 J 5, 16; Por. J 20, 29; J 20, 1931
8:00 Czernica +Zbigniew Kuźniar w 5 rocznicę śmierci oraz o zdrowie dla mamy Janiny
9:30 Wojnowice dziękczynnobłagalna w intencji Katarzyny Sokół z okazji 30 rocznicy urodzin
11:00 Czernica dziękczynnobłagalna w intencji rodziny Broniszewskich
KOMENTARZ DO EWANGELII (opusdei.org)
Ewangelia drugiej niedzieli okresu Wielkanocnego, zwanej także niedzielą Bożego Miłosierdzia, opowiada o dwóch spotkaniach Pana ze swoimi uczniami. W dniu zmartwychwstania, pod podwójnym znakiem pokoju i radości, Jezus Chrystus tchnie na nich, przypominając stwórcze tchnienie, i daje im Ducha Świętego, którego moc umożliwi im odpuszczanie grzechów. Tylko Bóg może odpuszczać grzechy i czyni to ponieważ jest pełen miłosierdzia. Wszechmoc Boża ukazuje się w tej bliskiej miłości, która oczyszcza nas, aby wprowadzić nas do swojego życia.
„I Ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Formuła rozgrzeszenia w sakramencie pokuty wydaje się tak krótka, ale jest w niej obecna cała moc zasług życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa[1]. Za każdym razem kiedy się spowiadamy, dzięki obcowaniu świętych pomagamy innym wiernym prosić o Boże przebaczenie. Kiedy pomagamy innym przyjąć sakrament pojednania, przykładem i słowem, dokonujemy uczynku miłosierdzia: dzieje się tak np. w przypadku ojca lub matki, którzy prowadzą swoje córki i synów do spowiedzi i spowiadając się przed nimi.
Tomasz nie był obecny kiedy Jezus ukazał się w dniu zmartwychwstania.
W następną niedzielę Jezus na nowo ukazał się w swoim chwalebnym ciele pośród uczniów. Zwrócił się do Tomasza, zachęcając go, aby dotknął jego ran. Tomasz, wątpiący aż do tego momentu, czyni wyznanie wiary: «Pan mój i Bóg mój!» To najwznioślejsze chrystologiczne wyznanie wiary w całej Ewangelii. Możemy je powtórzyć, wyrażając w ten sposób naszą wiarę w Chrystusa, prawdziwego Boga i prawdziwego Człowieka, odwiecznego Syna Ojca (por. J 5, 16).
«Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli»: błogosławi nam Pan;
a jednocześnie prosimy go, aby przymnożył nam wiary w miłość, jaką w Duchu, ma Bóg Ojciec wobec nas, jego synów i córek w Chrystusie. Pan uczynił nas nie tylko przedmiotem swojego miłosierdzia, ale podmiotem, który dzieli się tym miłosierdziem z innymi. „Jego miłosierdzie na wieki” (Ps 118 [117], 2).
Z tą wiarą, pod opieką Najświętszej Marii Panny, Matki Miłosierdzia, nauczymy się pomagać bliźniemu w jego potrzebach duchowych i cielesnych, pełniąc uczynki miłosierdzia, co do ducha – pouczać, doradzać, pocieszać, umacniać, przebaczać i cierpliwie znosić cierpienia – i co do ciała – nakarmić głodnego, przyjąć do domu podróżnego, nagich przyodziać, nawiedzać chorych i więźniów, umarłych pogrzebać, dać jałmużnę potrzebującym[2]. W ten sposób Dzieje Apostolskie opisują nam pierwszych chrześcijan (por. Dz 4, 3235). Wielkanoc udziela im Bożego Miłosierdzia i uzdalnia do dzielenia się nim.
3
[1] Por. Fernando Ocáriz, A la luz del Evangelio (W świetle Ewangelii), s. 103.
[2] Por. Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2447.
Błogosławieni,
którzy nie widzieli, a uwierzyli
AUDIENCJA GENERALNA OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA | 7 kwietnia 2021r.
Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!
Dzisiaj chciałbym się skupić na związku między modlitwą a komunią świętych.
Kiedy się modlimy, nigdy w istocie nie czynimy tego sami: nawet jeśli o tym nie myślimy, jesteśmy zanurzeni w majestatycznej rzece modlitw, która nas poprzedza i płynie dłużej, niż my.
W modlitwach, które znajdujemy w Biblii, a które często rozbrzmiewają w liturgii, zawarty jest ślad dawnych historii, cudownych wyzwoleń, zsyłek i smutnych wygnańców, wzruszających powrotów, uwielbień wznoszonych w obliczu cudów stworzenia… W ten sposób głosy te są przekazywane z pokolenia na pokolenie, w ciągłym przeplataniu się doświadczenia osobistego z doświadczeniem ludu i rodzaju ludzkiego, do którego należymy. W modlitwie uwielbienia, zwłaszcza w tej, która wypływa z serc ludzi maluczkich i pokornych, rozbrzmiewa echo kantyku Magnificat, który Maryja wznosiła do Boga w obecności swojej krewnej Elżbiety, lub okrzyku starca Symeona, który biorąc Dzieciątko Jezus w objęcia, powiedział: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa” (Łk 2, 29).
Modlitwy – te dobre – są „dyfuzyjne”, rozprzestrzeniają się nieustannie, z pomocą albo i bez, wpisów na „portalach społecznościowych”: z oddziałów szpitalnych, z chwil świątecznego spotkania, jak również z tych, gdy ktoś cierpi w milczeniu… Ból każdej osoby jest bólem wszystkich, a szczęście jednych przenosi się na nastawienie innych.
Modlitwy zawsze rodzą się na nowo: za każdym razem, gdy składamy ręce
i otwieramy serce przed Bogiem, znajdujemy się w gronie świętych
anonimowych i świętych uznanych, którzy modlą się wraz z nami i wstawiają
się za nami, jako starsi bracia i siostry, którzy przeszli przez te same ludzkie
dzieje. W Kościele nie ma żałoby, która pozostaje samotna, nie ma łez, które
są wylewane w zapomnieniu, ponieważ wszystko tchnie i uczestniczy we
wspólnej łasce. To nie przypadek, że w starożytnych kościołach pochówki
odbywały się w ogrodzie wokół budynku sakralnego, jakby mówiąc, że
w każdej Eucharystii w jakiś sposób uczestniczy zastęp tych, którzy nas
poprzedzili. Są tam nasi rodzice i dziadkowie, są ojcowie i matki chrzestne,
KOMENTARZ DO EWANGELII (opusdei.org)
Ewangelia drugiej niedzieli okresu Wielkanocnego, zwanej także niedzielą Bożego Miłosierdzia, opowiada o dwóch spotkaniach Pana ze swoimi uczniami. W dniu zmartwychwstania, pod podwójnym znakiem pokoju i radości, Jezus Chrystus tchnie na nich, przypominając stwórcze tchnienie, i daje im Ducha Świętego, którego moc umożliwi im odpuszczanie grzechów. Tylko Bóg może odpuszczać grzechy i czyni to ponieważ jest pełen miłosierdzia. Wszechmoc Boża ukazuje się w tej bliskiej miłości, która oczyszcza nas, aby wprowadzić nas do swojego życia.
„I Ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Formuła rozgrzeszenia w sakramencie pokuty wydaje się tak krótka, ale jest w niej obecna cała moc zasług życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa[1]. Za każdym razem kiedy się spowiadamy, dzięki obcowaniu świętych pomagamy innym wiernym prosić o Boże przebaczenie. Kiedy pomagamy innym przyjąć sakrament pojednania, przykładem i słowem, dokonujemy uczynku miłosierdzia: dzieje się tak np. w przypadku ojca lub matki, którzy prowadzą swoje córki i synów do spowiedzi i spowiadając się przed nimi.
Tomasz nie był obecny kiedy Jezus ukazał się w dniu zmartwychwstania.
W następną niedzielę Jezus na nowo ukazał się w swoim chwalebnym ciele pośród uczniów. Zwrócił się do Tomasza, zachęcając go, aby dotknął jego ran. Tomasz, wątpiący aż do tego momentu, czyni wyznanie wiary: «Pan mój i Bóg mój!» To najwznioślejsze chrystologiczne wyznanie wiary w całej Ewangelii. Możemy je powtórzyć, wyrażając w ten sposób naszą wiarę w Chrystusa, prawdziwego Boga i prawdziwego Człowieka, odwiecznego Syna Ojca (por. J 5, 16).
«Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli»: błogosławi nam Pan;
a jednocześnie prosimy go, aby przymnożył nam wiary w miłość, jaką w Duchu, ma Bóg Ojciec wobec nas, jego synów i córek w Chrystusie. Pan uczynił nas nie tylko przedmiotem swojego miłosierdzia, ale podmiotem, który dzieli się tym miłosierdziem z innymi. „Jego miłosierdzie na wieki” (Ps 118 [117], 2).
Z tą wiarą, pod opieką Najświętszej Marii Panny, Matki Miłosierdzia, nauczymy się pomagać bliźniemu w jego potrzebach duchowych i cielesnych, pełniąc uczynki miłosierdzia, co do ducha – pouczać, doradzać, pocieszać, umacniać, przebaczać i cierpliwie znosić cierpienia – i co do ciała – nakarmić głodnego, przyjąć do domu podróżnego, nagich przyodziać, nawiedzać chorych i więźniów, umarłych pogrzebać, dać jałmużnę potrzebującym[2]. W ten sposób Dzieje Apostolskie opisują nam pierwszych chrześcijan (por. Dz 4, 3235). Wielkanoc udziela im Bożego Miłosierdzia i uzdalnia do dzielenia się nim.
5
są katecheci i inni wychowawcy….
Święci są nadal tutaj, niedaleko od nas, a ich podobizny w kościołach przywołują owo „mnóstwo świadków”, którzy zawsze nas otaczają (por. Hbr 12, 1). Są to świadkowie, których nie adorujemy – oczywiście – ale których czcimy i którzy na tysiące sposobów przypominają nam o Jezusie Chrystusie, jedynym Panu i Pośredniku między Bogiem a ludźmi. Przypominają nam, że także w naszym życiu, choć słabym i naznaczonym grzechem, może zakwitnąć świętość. Nigdy nie jest za późno, by nawrócić się do Pana, który jest miłosierny i łaskawy (por. Ps 102, 8).
Katechizm wyjaśnia, że święci „kontemplują Boga, wychwalają Go i nieustannie opiekują się tymi, których pozostawili na ziemi […]
Wstawiennictwo jest ich najwyższą służbą zamysłowi Bożemu. Możemy i powinniśmy modlić się do nich, aby wstawiali się za nami i za całym światem” (KKK, 2683). W Chrystusie istnieje tajemnicza solidarność między tymi, którzy przeszli do życia przyszłego, a nami, pielgrzymami w tym życiu:
nasi zmarli bliscy, z nieba, nadal się nami opiekują. Oni modlą się za nas, a my za nich.
Już tutaj, w naszym ziemskim życiu, doświadczamy tej więzi modlitwy:
modlimy się za siebie nawzajem, prosimy i ofiarujemy modlitwy… Pierwszym sposobem modlitwy za kogoś jest rozmowa z Bogiem o tej osobie. Jeśli czynimy to często, każdego dnia, nasze serce nie zamyka się, pozostaje otwarte na braci. Modlitwa za innych jest pierwszym sposobem ich miłowania i pobudza nas do konkretnej bliskości.
Pierwszym sposobem, by zmierzyć się z okresem cierpienia, jest proszenie naszych braci, a zwłaszcza świętych, żeby się za nas modlili. Imię jakie otrzymaliśmy w chrzcie świętym nie jest etykietą ani ozdobą! Zazwyczaj jest to imię Dziewicy Maryi, świętej lub świętego, którzy czekają jedynie, aby „podać nam rękę” by wyjednać od Boga łaski, których najbardziej potrzebujemy. Jeśli w naszym życiu trudne doświadczenia nie osiągnęły punktu kulminacyjnego, jeśli nadal jesteśmy zdolni do wytrwałości, jeśli mimo wszystko ufnie idziemy naprzód, być może wszystko to zawdzięczamy, nie tyle naszym zasługom, ile wstawiennictwu wielu świętych, niektórych w niebie, innych pielgrzymujących, podobnie jak my na ziemi, którzy nas wspierali i nam towarzyszyli.
Błogosławiony niech zatem będzie Jezus Chrystus, jedyny Zbawiciel świata,
wraz z tą ogromną rzeszą świętych, którzy zapełniają ziemię i którzy uczynili
swe życie chwałą Boga. Ponieważ – jak mówił św. Bazyli – „święty ofiarowuje
się, by zamieszkiwać z Bogiem, i został nazwany Jego świątynią” (Liber de
Spiritu Sancto, 26, 62: PG 32, 184A; por. KKK, 2684).
INFORMACJE DUSZPASTERSKIE
* Przypominamy o obowiązku zachowania dystansu, dezynfekcji rąk i zasłania nosa i ust w kościele i kancelarii.
Parafia p.w.Podwyższenia Krzyża Świętego, Proboszcz: ks. mgr Jan Pankała RM, ul. św. Brata Alberta 3, 55003 Czernica Wrocławska, tel.: 713180005 Wydawca Tygodnika: Sekcja Katechetyczna Parafialnej Rady Duszpasterskiej. Konto PRD: BS OŁAWA 09 9585 0007 0020 0200 0677 0001
Zachęcamy do korzystania z biblioteki, która znajduje się na półpiętrze, po drodze na chór, pożyczać książki można samodzielnie, zawsze w czasie kiedy otwarty jest kościół, w niedzielę i w tygodniu, przed i po nabożeństwach, warto poszukać czegoś co pogłębi i wzmocni nasza wiarę, odpowie na nasze wątpliwości, zachęci świadectwem innych wierzących.
Mamy książki także dla dzieci i młodzieży. Wystarczy wziąć książkę jeśli się spodoba przeczytać i oddać albo wymienić na inną, nie trzeba się zapisywać.
Witaj, opiekunie Odkupiciela, i oblubieńcze Maryi Dziewicy. Tobie Bóg
powierzył swojego Syna; Tobie zaufała Maryja; z Tobą Chrystus stał się
człowiekiem.
O święty Józefie, okaż się ojcem także i nam, i prowadź nas na drodze życia.
Wyjednaj nam łaskę, miłosierdzie i odwagę, i broń nas od wszelkiego zła.
Amen.
Papieskie Intencje Apostolstwa Modlitwy na kwiecień 2021
Intencja powszechna — Podstawowe prawaMódlmy się za osoby, które narażają swoje życie, walcząc
o podstawowe prawa w dyktaturach, w reżimach autorytarnych,
a nawet w przeżywających kryzys demokracjach.
Dz 4, 2331; Ps 2, 12. 34. 56. 78 (R.: por. 12d); Kol 3, 1; J 3, 18
17:30 Wojnowice +Maria Skałecka w 30 dni po śmierci i pogrzebie
Parafia p.w.Podwyższenia Krzyża Świętego, Proboszcz: ks. mgr Jan Pankała RM, ul. św. Brata Alberta 3, 55003 Czernica Wrocławska, tel.: 713180005 Wydawca Tygodnika: Sekcja Katechetyczna Parafialnej Rady Duszpasterskiej. Konto PRD: BS OŁAWA 09 9585 0007 0020 0200 0677 0001
Dz 5, 1726; Ps 34 (33), 23. 45. 67. 89 (R.: por. 7a); Por. J 3, 16; J 3, 1621
17:30 Czernica +Maria Skałecka (od Teresy Szubert z rodziną, Pawła Dubiela z rodziną, Szulców z Bogdaju, Szulców i Kołodziejów z Wałbrzycha, Szubarków z Odalanowa)
Dz 4, 3237; Ps 93 (92), 1. 2 i 5 (R.: por. 1a); J 3, 14b15; J 3, 7b15
17:30 Czernica ++z rodzin Kamińskich, Robak i Budzińskich
Dz 5, 2733; Ps 34 (33), 2 i 9. 1718. 1920 (R.: por. 7a); Por. J 20, 29; J 3, 3136
7:30 Czernica w pewnej intencji z rodziny Ławniczak
Dz 5, 3442; Ps 27 (26), 1bcde. 4. 1314 (R.: por. 4ab); Mt 4, 4b; J 6, 115
17:30 Czernica +Jan Grzybowski w 1 rocznicę śmierci
18:0019:00 Adoracja Pana Jezusa, przebywającego w Najświętszym Sakramencie
Dz 6, 17; Ps 33 (32), 12. 45. 1819 (R.: por. 22); ; J 6, 1621
17:00 Czernica +Marcin Pawlarczyk w 66 rocznicę śmierci ++rodzeństwo
TRZECIA NIEDZIELA WIELKANOCNA
Dz 3, 1315. 1719; Ps 4, 2. 4 i 9 (R.: por. 7b); 1 J 2, 15; Por. Łk 24, 32; Łk 24, 3548
8:00 Czernica dziękczynnobłagalna w intencji Grażyny Bernackiej i Zofii Kamola (od Wieczernika)
9:30 Wojnowice +Maria +Leon Helt +Danuta Łabuz
11:00 Czernica – dziękczynnobłagalna w intencji ministranta Piotra Sikorskiego w 13 urodziny
13 IV wt.
12 — 18 kwietnia 15 tydzień roku 2021 12 IV
pon.
16 IV pt.
17 IV sob.
18 IV niedz.
Kalendarz liturgiczny
14 IV śr.
15 IV czw.
7
