WESOŁE PRZEDSZKOLE
MIESIĘCZNIK PRZEZNACZONY DLA PRZEDSZKOLAKÓW
I RODZICÓW
MARZEC 2014r.
PRZEDSZKOLE SAMORZĄDOWE W RAJSKU
„Jak ślimak spotkał Wiosnę”
(Autor: M. Galica)
Wczesnym rankiem, gdy wszyscy jeszcze spali, a słońce wysuwało pierwsze promyki spod kołderki, drogą maszerowała Wiosna. Pierwszy zobaczył Wiosnę zaspany ślimak. Wyciągnął szyję i z ciekawością przyglądał się dziwnej osobie.
Wiosna była ubrana w zielone spodnie – ogrodniczki z wypchanymi kieszeniami i słomkowy kapelusz. Dźwigała wielki plecak, a w ręce trzymała kolorową parasolkę.
- Wiosna idzie – mruknął ślimak – czas więc i na mnie – i pomaszerował zza Wiosną.
Tymczasem Wiosna usiadła na skraju drogi i otworzyła plecak. Najpierw wyjęła z niego kolorowe kwiaty. Garść niebieskich niezapominajek posadziła po jednej stronie strumyka, a kępkę żółtych kaczeńców po drugiej stronie.
- Ładnie, ładnie – mruknął Ślimak.
A Wiosna już sadziła tulipany. Było im troszkę chłodno, więc stuliły się w pączkach, jeden pod oknem Kubusia, drugi przy budzie Reksia, a trzeci i czwarty pod oknami babci.
Ślimak przyglądał się temu uważnie i próbował policzyć tulipany, ale stale się mylił i musiał zaczynać od początku.
Za domem Wiosna chodziła od drzewa do drzewa i chuchała na małe pączki, głaskała drzewa po gałęziach i coś do nich cichutko szeptała, aż drzewa obudziły się i wypuściły pierwsze listki.
Zaciekawiony Ślimak przyglądał się i czekał: - Co ta Wiosna jeszcze wymyśli?
Tymczasem Wiosna wyjęła z plecaka wielki grzebień i powiedziała – Teraz uczeszemy czuprynę łąki – i zaczęła machać grzebieniem po ziemi. Po chwili szara trawa odżyła, zazieleniła się, a Wiosna uśmiechnęła się zadowolona.
Ślimak wdrapał się na najwyższą łodyżkę, żeby lepiej widzieć, co będzie dalej.
Wiosna szukała czegoś po kieszeniach swoich spodni i po chwili wyjęła stamtąd garść zielonych żabek, które wypuściła na trawę.
Z plecaka wyciągnęła zaspane biedronki i motyle. Położyła je delikatnie na ziemi, otworzyła pudełko z farbami i pomalowała skrzydła motyli na żółto, niebiesko, pomarańczowo albo w kolorowe kółeczka. Później zrobiła kropki na skrzydełkach biedronki i znowu zaczęła czegoś szukać w kieszeniach.
Ślimak wyciągnął szyję – Co ona tam jeszcze ma? – mruczał. Wiosna delikatnie wyjęła z kieszonki maleńkiego skowronka, podniosła go wysoko, wysoko do
nieba i powiedziała:
- Śpiewaj głośno, niech wszyscy wiedzą, że już przyszłam.
Słońce płynęło po niebie i uśmiechnęło się wesoło, skowronek trzepotał skrzydełkami i dzwonił jak mały dzwoneczek, a Wiosna otworzyła kolorowa parasolkę, powiesiła ją na drzewie i ułożyła się w niej wygodnie, żeby wypocząć.
Och – pomyślał ślimak – śliczna jest ta Wiosna, jak będę duży, to chyba się z nią ożenię.
Pokoloruj panią Wiosnę.
Przyjrzyj się obrazkom. Uzupełnij litery w nazwach pór roku, później
ponumeruj rysunki i pokoloruj.
Połącz kwiatki z właściwymi doniczkami.
Powiedz jak nazywa się ten kwiatek – symbol przedwiośnia?
Narysuj drogę owadów do kwiatów, zaczynając od strzałki.
Policz ile jest dziewczynek a ilu chłopców.
Pokoloruj tylko pola z kropką ,a dowiesz się ,
o której zwykle zaczyna się wieczorynka.
Pokoloruj domek zgodnie z oznaczeniami literowymi.
Labirynt – które zwierzątko dobiegnie do lasu?
Gdy dzieci się kłócą
Drobne sprzeczki, awantury, a nawet bójki zdarzają się wśród dzieci. Jak powinnaś zareagować, by położyć im kres? Radzimy! Kłótnie zdarzają się w każdym domu
Gdy konflikt dopiero się zaczyna, a ty masz cały czas dzieci na oku, daj im szansę na samodzielne rozwiązanie sporu. Nie musisz za każdym razem biec z radą, gdy maluchy chcą jednocześnie bawić się tą samą zabawką, czy jeździć na jednej hulajnodze. Obserwuj uważnie zachowanie dzieci. Może same wpadną na jakiś pomysł?
Póki nie dochodzi do rękoczynów i nie robią sobie krzywdy, lepiej się nie wtrącać. Dzieci też muszą nauczyć się rozwiązywania sporów. Jedynie co warto zrobić, to nieco ostudzić emocje. Jak? Można podejść do małych awanturników, mówiąc: "Hulajnoga jest jedna, a was dwóch. Nie możecie jeździć na niej jednocześnie. Macie trudny problem, ale wierzę, że go zgodnie rozwiążecie".
Mam dla ciebie podpowiedź.
Jeśli dziecko przybiega do ciebie ze skargą na kolegę, a ty masz pewność, że nie jest zagrożone jego bezpieczeństwo, udziel mu kilku wskazówek. Jednak nie rozwiązuj tego sporu za pociechę. Przede wszystkim poproś, by latorośl dokładnie opisała ci sytuację. Jeśli z relacji wynika, że kolega wymusza na twoim dziecku jakieś zachowania, na które ono nie ma ochoty, powinno wyraźnie to powiedzieć, np.: "Nie chcę się w to bawić", "Mam inne plany niż ty", "To nie dla mnie".
Doradź, by unikać ocen typu: "Twoje pomysły są głupie", "Tylko ty mogłeś wpaść na coś tak beznadziejnego". To niepotrzebnie zaostrza spór. Czasem warto odwrócić uwagę dziecka od tematu konfliktu, bo tak naprawdę trudno go rozwiązać. Dzieci chcą oglądać różne programy w telewizji? Rzuć im nowy pomysł, np.: "A może wybralibyście się na rolki albo na basen?".
Koniec tej zabawy!
Natychmiast wkrocz do akcji, gdy kłótnia zamienia się w rękoczyny i obrażanie siebie nawzajem. Pod żadnym pozorem nie możesz pozwolić, by dzieci się biły albo rzucały przekleństwami. Bez względu na to, po czyjej stronie leży racja, rozdziel urwisów (posadź ich na oddzielnych krzesłach w pokoju, ławkach w parku lub każ pójść do innych pomieszczeń).
Gdy się uspokoją, podkreśl, że zachowanie pełne agresji jest naganne i ty go nie akceptujesz.
Dopiero potem poproś, by dzieci opowiedziały, co skłoniło je do tak karygodnych czynów.
Zaproponuj pokojowe rozwiązania konfliktu. O bójce twojego dziecka z kolegą koniecznie powinni dowiedzieć się także jego rodzice.
Szykany? Wykluczone!
Spory między dziećmi mogą mieć formę psychicznej przemocy. Twoja reakcja jest wtedy niezbędna. Gdy dziecko jest agresorem, wyraźnie daj do zrozumienia, że poniżanie, wyśmiewanie się, dokuczanie innym jest naganne. Wyjaśnij, że w ten sposób nie można zachowywać się wobec nikogo - nawet tego, kto ma odmienne od nas zdanie. Zażądaj, by latorośl przeprosiła kolegę, którego skrzywdziła. Warto porozmawiać z psychologiem, dlaczego dziecko w sporach z rówieśnikami sięga po tak drastyczne środki.
Gdy dziecko jest ofiarą, zachęć je do zwierzeń. Upewnij je w przekonaniu, że nikt nie ma prawa w ten sposób się wobec niego zachowywać. Podpowiedz, co ma zrobić w sytuacji, gdy ktoś mu dokucza. Koniecznie porozmawiaj z rodzicami agresora i psychologiem.
www.mamdziecko.interia.pl
