W wyniku wyborów do Parlamentu Europejskiego z 2009 roku w ławach parlamentarnych znalazło się 50 deputowanych z Polski. Na mocy Traktatu Lizbońskiego zwiększono nie tylko kompetencje tego organu, ale wprowadzono również zmiany w jego składzie. Po konferencji międzyrządowej z 23 czerwca 2010 roku wprowadzono zapis, że do końca VII kadencji Parlamentu Europejskiego liczba mandatów (736) wynikających z wyborów bezpośrednich, zostanie zwiększona o 18 mandatów. Wprowadzone zmiany spowodowały, że Polska otrzymała dodatkowe miejsce w Parlamencie Europejskim, co ostatecznie daje obecnie liczbę 51 mandatów [Węc 2011: 198].
Polityczny skład reprezentacji polskich wyborców uzyskany w wyniku opisywanej elekcji był, w dużym stopniu, powtórzeniem efektów wyborów parlamentarnych z 2007 roku.
Podobnie jak wtedy, mandaty zostały rozdzielone pomiędzy 4 partie polityczne, a ich rozkład odpowiadał uzyskanej wtedy strukturze poparcia [Wojtasik 2010A]. Może to być więc argument za osłabieniem hipotezy o drugorzędności (second-order elections) wyborów do PE w Polsce [Wojtasik 2010B: 135]. Z drugiej jednak strony, wśród kandydatów na listach wyborczych i wybranych eurodeputowanych próżno by szukać liderów ugrupowań parlamentarnych, co wskazuje na ewidentną preferencję dla politycznej aktywności na gruncie krajowym [Turska-Kawa 2010: 215-216].
Specyfika mandatu eurodeputowanego [Glajcar 2010: 51-54], kompetencje Parlamentu Europejskiego [Domagała 2010: 23-25] oraz polityczna konstrukcja jego frakcji sprawiają, że nie można przyjąć do oceny politycznej aktywności miar wywodzących się z polityki krajowej. Celem prezentowanego artykułu jest stworzenie porównawczego narzędzia do analizy aktywności polskich przedstawicieli w PE, ze szczególnym uwzględnieniem ich sformalizowanego udziału w pracach plenarnych. Jest to najbardziej transparentny obszar ich działalności, którego analiza powinna pozwolić wyborcom na ocenę jakości pracy i zaangażowania w sprawowanie mandatu.
22
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
Metodologia
Przedmiotem badań zawartych w artykule jest aktywność polskich posłów w toku prac PE, z wyszczególnieniem ośmiu kategorii aktywności: pytań parlamentarnych, projektów rezolucji, opinii jako sprawozdawca, opinii jako kontrsprawozdawca, sprawozdań jako sprawozdawca, sprawozdań jako kontrsprawozdawca, wystąpień na posiedzeniach plenarnych oraz oświadczeń pisemnych. Dane zawarte w niniejszej analizie (aktualne na 15 lutego 2014 roku) pochodzą z oficjalnej strony Parlamentu Europejskiego1. Kilka miesięcy wcześniej Lena Kolarska-Bobińska i Rafał Trzaskowski w wyniku rekonstrukcji rządu Donalda Tuska zostali powołani w skład Rady Ministrów2. Delegacja polskich posłów w Parlamencie Europejskim została uzupełniona 17 grudnia 2013 roku, gdy mandaty objęli Tadeusz Ross oraz Zbigniew Zaleski. Pomimo konieczności rezygnacji z funkcji przed zakończeniem kadencji Lena Kolarska-Bobińska i Rafał Trzaskowski zostali objęci niniejszymi badaniami.
Wykluczeni zostali natomiast ich zastępcy, ze względu na bardzo krótki czas sprawowania przez nich funkcji.
Badając aktywność parlamentarną polskich deputowanych VII kadencji PE, założyłam, że przedstawione kategorie aktywności eurodeputowanych mają różny wpływ na proces legislacyjny. W końcowej analizie, wyłaniającej najmniej oraz najbardziej aktywnych polskich eurodeputowanych, do badanych kategorii aktywności zostały przypisane wagi, wynikające z wpływu na proces legislacyjny. Przyjęte wagi są wynikiem subiektywnej oceny autora, opartej na znajomości sposobu działania instytucji UE. W ten sposób kategorie, mające realny wpływ na kształt przepisów, uzyskują większy udział w określeniu średniej ważonej, niż te, które choć pozornie wpływają na poziom aktywności, nie są istotą działalności poselskiej.
Analizując aktywność polskich posłów do PE, dla każdej z wymienionych kategorii aktywności została przydzielona ważona wartość punktowa:
6 pkt. - sprawozdania jako sprawozdawca;
5 pkt. - sprawozdania jako kontrsprawozdawca;
4 pkt. - opinie jako sprawozdawca;
3 pkt. - opinie jako kontrsprawozdawca;
1 pkt. - wystąpienia na posiedzeniu plenarnym, pytania, oświadczenia pisemne.
1 zob. też. http://www.europarl.europa.eu/meps/pl/search.html?country=PL.html (dostęp: 15.02.2014)
2zob. też. https://www.premier.gov.pl/wydarzenia/aktualnosci/nowi-ministrowie-zaprzysiezeni.html (dostęp:
15.02.2014)
23
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
Średnia ważona kategorii aktywności, liczona dla każdego polskiego przedstawiciela indywidualnie, kształtuje pozycję w ostatecznym rankingu, a wyniki uzyskane przez eurodeputowanych zostały przedstawione w formie procentowej - najlepszy wynik został uznany jako maksimum, a wartości kolejnych posłów obliczone zostały procentowo względem lidera.
Podsumowana została również działalność eurodeputowanych w poszczególnych kategoriach aktywności, uwzględniając przynależności do partii rodzimych. Wyniki przedstawione zostały w formie wykresu, obrazującego sumę aktywności posłów przynależących do tej samej partii, przyjmowaną dla każdej z analizowanych kategorii aktywności, podzieloną przez liczbę deputowanych tej partii.
Aktywność polskich deputowanych pod względem zadanych pytań parlamentarnych Jedną z podstawowych form aktywności posłów do Parlamentu Europejskiego jest możliwość zadawania pytań skierowanych do Rady, Komisji Europejskiej i Europejskiego Banku Centralnego [Regulamin Parlamentu Europejskiego, art.115-118]. Tryb i forma pytań uzależniona jest od sposobu, w jaki poseł chce uzyskać odpowiedź. Pytania do Rady lub Komisji, wymagające odpowiedzi ustnej i debaty muszą być zadawane przez komisję, grupę polityczną lub co najmniej 37 posłów. Decyzję o wpisaniu pytania do porządku dziennego podejmuje Konferencja Przewodniczących, a odpowiedzi udziela przedstawiciel instytucji, której pytanie dotyczy.
W przypadku, gdy pojedynczy poseł chciałby zadać pytanie, może to zrobić w trakcie tzw. tury pytań, odbywającej się podczas każdej sesji miesięcznej Parlamentu Europejskiego.
Poseł przekazuje wówczas swoje pytanie pisemnie przewodniczącemu PE, do którego należy decyzja czy pytanie zostanie dopuszczone do tury pytań sesji miesięcznej. Poseł może skorzystać z tej formy zadawania pytań raz w miesiącu. Inną możliwością skorzystania z tej formy działalności przez jednego posła jest wniesienie pytania wymagającego odpowiedzi na piśmie. W tym przypadku pytanie przekazywane jest za pośrednictwem przewodniczącego Parlamentu Europejskiego instytucji, do której jest skierowane. Jeżeli nie zostanie udzielona odpowiedź, pytanie dołącza do tury pytań sesji miesięcznej. Pytania kierowane do Europejskiego Banku Centralnego muszą być składane w formie pisemnej za pośrednictwem przewodniczącego właściwej komisji tematycznej, a odpowiedź publikowana jest w Dzienniku Urzędowym UE [Naturski 2007].
W pierwszej kolejności przedmiotem badań została uczyniona aktywność polskich eurodeputowanych wynikająca z liczby zadanych przez nich pytań parlamentarnych. Poseł,
24
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
który najczęściej korzystał z możliwości zadawania pytań zajmuje pierwsze miejsce w klasyfikacji i uzyskuje przy tym 100% aktywności. Wyniki pozostałych przeliczane są na procenty, przyjmując liczbę uzyskaną przez lidera jako maksimum możliwe do pozyskania.
Tabela 1. Aktywność polskich eurodeputowanych VII kadencji pod względem pytań parlamentarnych
Lp. Poseł do PE Przynależność
25
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
42. Jazłowiecka Danuta PO 16 7%
*Lena Kolarska-Bobińska została powołana na stanowisko ministra nauki i szkolnictwa wyższego przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013, z mocą od 3 grudnia 2013
*Rafał Trzaskowski został powołany na stanowisko ministra administracji i cyfryzacji przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013, z mocą od 3 grudnia 2013.
Opracowanie własne na podstawie danych z oficjalnej strony Parlamentu Europejskiego (dostęp:
15.02.2014)
Analiza wykazała, że najbardziej aktywnym pod względem liczby pytań parlamentarnych był Michał Kamiński, który zadał w badanym okresie 241 pytań. Drugą pozycję w rankingu zajął Zbigniew Ziobro, który możliwość zadania pytania parlamentarnego wykorzystał 210 razy. Niewiele mniej, bo 208 pytań zadał Marek Migalski. Najrzadziej z tej formy aktywności korzystali natomiast: Marek Siwiec (7 pytań), Arkadiusz Bratkowski oraz Jerzy Buzek (po 3 pytania). Na wynik tego ostatniego wpłynęło jednak piastowanie funkcji przewodniczącego PE, co ogranicza możliwość udzielania się na forum plenarnym.
Aktywność polskich eurodeputowanych pod względem projektów rezolucji
Każdy poseł ma możliwość złożenia projektu rezolucji dotyczącego spraw objętych zakresem działalności Unii Europejskiej [Regulamin Parlamentu Europejskiego, art. 115-118]. Projekt ten nie może przekroczyć dwustu słów. Właściwa komisja podejmuje decyzję, czy dołączyć przedstawioną propozycję do innych projektów rezolucji bądź sprawozdań.
Może również zarządzić wydanie opinii, jak również wydać decyzję o sporządzeniu sprawozdania. Decyzja o wyborze procedury musi zostać przekazana autorom projektu rezolucji. Elementem sprawozdania jest wówczas tekst złożonego projektu rezolucji.
Przewodniczący przekazuje opinie w formie pisemnej, które są kierowane do innych instytucji Unii Europejskiej. Przed ostatecznym podjęciem przez właściwą komisję decyzji o sporządzeniu sprawozdania autor, autorzy lub jego pierwszy sygnatariusz mają możliwość wycofania projektu. W przypadku, kiedy projekt zostanie przyjęty przez komisję, jedynie ona może go wycofać. Może to zrobić do chwili rozpoczęcia ostatecznego głosowania nad nim.
Projekt, który został wycofany, może zostać ponownie zgłoszony przez komisję, grupę polityczną, jak również grupę co najmniej 40 posłów [Naturski 2007].
26
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
Liczba przedstawionych projektów rezolucji przez polskich eurodeputowanych stanowi drugą z analizowanych kategorii aktywności. Poseł, który przygotował najwięcej projektów rezolucji obejmuje pierwsze miejsce w klasyfikacji, uwzględniającej to narzędzie i uzyskuje przy tym 100% aktywności. Wyniki pozostałych przeliczane są na procenty, przyjmując liczbę uzyskaną przez lidera jako maksimum możliwe do pozyskania.
Tabela 2. Aktywność polskich eurodeputowanych VII kadencji pod względem liczby projektów rezolucji
Lp. Poseł do PE Przynależność
27
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
39. Kozłowski Jan PO 7 3%
*Lena Kolarska-Bobińska została powołana na stanowisko ministra nauki i szkolnictwa wyższego przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013, z mocą od 3 grudnia 2013
*Rafał Trzaskowski został powołany na stanowisko ministra administracji i cyfryzacji przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013, z mocą od 3 grudnia 2013.
Opracowanie własne na podstawie danych z oficjalnej strony Parlamentu Europejskiego (dostęp:
15.02.2014)
Z badań podsumowujących aktywność polskich posłów do PE pod względem korzystania z tego narzędzia wynika, że najwięcej projektów rezolucji przygotował Filip Kaczmarek, który jest autorem 280 projektów. Na drugim miejscu znalazł się Tomasz Poręba z łączną liczbą 270 przygotowanych projektów. Trzecie miejsce w klasyfikacji zajął Ryszard Legutko, który jest autorem 248 projektów rezolucji. Można również wyróżnić: Ryszarda Czarneckiego i Adama Bielana, którzy przygotowali odpowiednio 234 i 222 projektów.
Ostatnią pozycję w klasyfikacji zajęli Adam Gierek i Janusz Zemke, którzy podczas całej kadencji nie przygotowali żadnego projektu rezolucji. Końcowe pozycje w tabeli klasyfikacyjnej zajmuje ośmiu polskich eurodeputowanych, których aktywność wynikająca z liczby przygotowanych projektów, według kryteriów przyjętych w badaniu wynosiła 1%.
W gronie tych posłów znaleźli się: Sidonia Jędrzejewska, Bogdan Marcinkiewicz, Wojciech Olejniczak, którzy dwukrotnie skorzystali z możliwości przygotowania projektów rezolucji.
Niewiele więcej projektów sporządzili Arkadiusz Bratkowski i Małgorzata Handzlik (3 projekty). O jeden projekt więcej przygotowali Jolanta Hibner, Jarosław Kalinowski oraz Bogusław Liberadzki.
Aktywność polskich eurodeputowanych pod względem liczby opinii jako sprawozdawca Komisja tematyczna, której jako pierwszej wydano prośbę o rozpatrzenie sprawy może zwrócić się do przewodniczącego PE o wyznaczenie innej komisji tematycznej do wydania opinii na dany temat jeżeli uzna takie działanie za konieczne [Regulamin Parlamentu
28
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
Europejskiego, art. 49]. Każda komisja tematyczna ma możliwość przekazania własnej opinii do komisji właściwej, zajmującej się rozpatrywanym tematem [Naturski 2007].
Poniżej przedstawiony został ranking polskich eurodeputowanych pod względem liczby wydanych przez nich opinii w roli sprawozdawcy. Poseł, który przygotował najwięcej opinii obejmuje pierwsze miejsce w klasyfikacji i uzyskuje przy tym 100% aktywności.
Wyniki pozostałych przeliczane są na procenty, przyjmując liczbę uzyskaną przez lidera jako maksimum możliwe do pozyskania.
Tabela 3. Aktywność polskich eurodeputowanych VII kadencji pod względem liczby opinii
Lp. Poseł do PE Przynależność
29
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
36. Wojciechowski Janusz PiS 1 14%
*Lena Kolarska-Bobińska została powołana na stanowisko ministra nauki i szkolnictwa wyższego przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013, z mocą od 3 grudnia 2013
*Rafał Trzaskowski został powołany na stanowisko ministra administracji i cyfryzacji przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013, z mocą od 3 grudnia 2013.
Opracowanie własne na podstawie danych z oficjalnej strony Parlamentu Europejskiego (dostęp:
15.02.2014)
Badania pokazały, że liderem pod względem liczby wydanych opinii jako sprawozdawca jest Piotr Borys. Na moment badania przygotował on łącznie 7 opinii, co daje mu 100% aktywności w rankingu. Końcowe pozycje w tabeli zajmuje dwunastu eurodeputowanych, którzy nie wydali żadnej opinii podczas całej kadencji. W tej grupie znajdują się: Arkadiusz Bratkowski, Jerzy Buzek, Ryszard Czarnecki, Marek Gróbarczyk, Jolanta Hibner, Jarosław Kalinowski, Jacek Kurski, Sławomir Nitras, Mirosław Piotrowski, Marek Siwiec, Jacek Włosowicz oraz Janusz Zemke.
Aktywność polskich posłów do PE pod względem opinii jako kontrsprawozdawca
Aktywność polskich eurodeputowanych została również zbadana pod względem liczby wydanych przez nich opinii jako kontrsprawozdawca. Poseł z największą liczbą przygotowanych przez niego opinii jako kontrsprawozdawca obejmuje pierwsze miejsce w klasyfikacji i uzyskuje przy tym 100% aktywności. Wyniki pozostałych przeliczane są na procenty, przyjmując liczbę uzyskaną przez lidera jako maksimum możliwe do pozyskania.
Tabela 4. Aktywność polskich eurodeputowanych VII kadencji pod względem liczby kontropinii
Lp. Poseł do PE Przynależność
30
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
3. Kaczmarek Filip PO 12 52%
31
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
51. Zasada Artur PRJG 0 0%
*Lena Kolarska-Bobińska została powołana na stanowisko ministra nauki i szkolnictwa wyższego przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013, z mocą od 3 grudnia 2013
*Rafał Trzaskowski został powołany na stanowisko ministra administracji i cyfryzacji przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013, z mocą od 3 grudnia 2013.
Opracowanie własne na podstawie danych z oficjalnej strony Parlamentu Europejskiego (dostęp:
15.02.2014)
Niekwestionowanym liderem pod względem liczby wydanych opinii w roli kontrsprawozdawcy został Adam Bielan, który na moment badania miał ich na swoim koncie aż 23. Drugie miejsce zajął Konrad Szymański z 15 wydanymi opiniami, natomiast na trzecim miejscu znaleźli się Filip Kaczmarek oraz Bogdan Marcinkiewicz, wydając po 12 opinii.
Dwunastu posłów do PE podczas swojej kadencji nie wydało żadnej kontropinii. W skład tej grupy wchodzą: Arkadiusz Bratkowski, Jerzy Buzek, Danuta Hübner, Sidonia Jędrzejewska, Jarosław Kalinowski, Michał Kamiński, Ryszard Legutko, Sławomir Nitras, Mirosław Piotrowski, Jacek Protasiewicz, Jacek Saryusz-Wolski oraz Artur Zasada.
Aktywność polskich eurodeputowanych pod względem sprawozdań jako sprawozdawca Prace posłów w komisjach kończą się sporządzeniem sprawozdań przedkładanych na posiedzenia plenarne. Mogą mieć charakter legislacyjny, nielegislacyjny, jak również sprawozdań z własnej inicjatywy [Regulamin Parlamentu Europejskiego, art . 119].
Sprawozdanie legislacyjne powstaje w oparciu o projekt legislacyjny, który Komisja Europejska nadsyła do PE, a przewodniczący kieruje go do odpowiedniej komisji tematycznej. Dokument sporządzany zostaje przez sprawozdawcę, wybieranego spośród wszystkich członków komisji. Sprawozdanie powinno zawierać projekty poprawek do propozycji Komisji Europejskiej, jak również projekt rezolucji. Sprawozdawca przedstawia propozycję sprawozdania pozostałym członkom komisji. Po przedstawieniu mają oni prawo do składania poprawek, w przypadku dużej ilości poprawek o podobnym znaczeniu, przewodniczący może zaproponować poprawki kompromisowe. Głosowanie w pierwszej kolejności dotyczy poprawek kompromisowych, następnie poprawek złożonych przez członków komisji, w ostatecznym etapie głosowanie dotyczy całościowego tekstu sprawozdania. Po przegłosowaniu całości sprawozdania poseł odpowiedzialny ma za zadanie przygotować projekt rezolucji legislacyjnej zawierający sprawozdanie wraz z preambułą, jak również odezwy, których tekst może być uzupełniony kolejnymi poprawkami. Przyjęta rezolucja przedkładana jest przez przewodniczącego pod obrady plenarne PE [Naturski 2007].
32
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
Sprawozdanie nielegislacyjne sporządza sprawozdawca, wyznaczony przez członków komisji i jako przedstawiciel komisji, posiadający odpowiedni mandat w tym zakresie.
Następnie przedkłada je bezpośrednio na posiedzeniu plenarnym [Tamże].
Sprawozdanie własne to dokument, który nie powstał na prośbę o konsultację bądź opinię w tym zakresie. Stworzenie takiego dokumentu jest wyłącznie decyzją komisji.
Sprawozdanie własne może powstać pod warunkiem uzyskania zgody Konferencji Przewodniczących PE, a jego temat jest zgodny z kompetencjami komisji [Tamże].
Poniższa tabela przedstawia ranking aktywności polskich eurodeputowanych pod względem liczby wydanych sprawozdań. Tak jak we wcześniejszych fazach analizy, poseł z największą liczbą sprawozdań obejmuje pierwsze miejsce w klasyfikacji i uzyskuje przy tym 100% aktywności. Wyniki pozostałych przeliczane są na procenty, przyjmując liczbę uzyskaną przez lidera jako maksimum możliwe do pozyskania.
Tabela 5. Aktywność polskich eurodeputowanych VII kadencji pod względem liczby sprawozdań
Lp. Poseł do PE Przynależność
33
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
27. Nitras Sławomir PO 1 7%
*Lena Kolarska-Bobińska została powołana na stanowisko ministra nauki i szkolnictwa wyższego przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013, z mocą od 3 grudnia 2013
*Rafał Trzaskowski został powołany na stanowisko ministra administracji i cyfryzacji przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013, z mocą od 3 grudnia 2013.
Opracowanie własne na podstawie danych z oficjalnej strony Parlamentu Europejskiego (dostęp:
15.02.2014)
Badania wyłoniły lidera najczęściej korzystającego z tej formy aktywności, którym została Lidia Geringer de Oedenberg. Jest ona autorką 14 sprawozdań jako sprawozdawca, co daje jej 100% aktywności w tym rankingu. Na drugim miejscu uplasowała się Danuta Hübner z 12 sporządzonymi sprawozdaniami. O jedno sprawozdanie mniej na swoim koncie ma Tadeusz Zwiefka. Zaraz po nim znajdują się Ryszard Czarnecki oraz Sidonia Jędrzejewska, którzy mają na swoim koncie 10 sprawozdań. Siedemnastu eurodeputowanych nie zanotowało żadnego sprawozdania jako sprawozdawca. Do osób tych należą: Arkadiusz Bratkowski, Tadeusz Cymański, Adam Gierek, Andrzej Grzyb, Jolanta Hibner, Jarosław Kalinowski, Michał Kamiński, Paweł Kowal, Jacek Kurski, Elżbieta Łukacijewska, Bogdan Marcinkiewicz, Marek Migalski, Mirosław Piotrowski, Jacek Protasiewicz, Joanna Senyszyn, Jacek Włosowicz, Janusz Zemke.
34
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
Aktywność polskich eurodeputowanych pod względem liczby sprawozdań jako kontrsprawozdawca
Przedmiot badań stanowiły także sprawozdania wygłoszone w roli kontrsprawozdawcy. Zbadana została aktywność każdego z posłów pod względem liczby sporządzonych przez nich sprawozdań. Poseł najbardziej aktywny w tej kategorii obejmuje pierwsze miejsce w klasyfikacji i uzyskuje przy tym 100% aktywności. Wyniki pozostałych przeliczane są na procenty, przyjmując liczbę uzyskaną przez lidera jako maksimum możliwe do pozyskania.
Tabela 6. Aktywność polskich eurodeputowanych VII kadencji pod względem kontrsprawozdań
Lp. Poseł do PE Przynależność
35
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
33. Senyszyn Joanna SLD 1 1%
*Lena Kolarska-Bobińska została powołana na stanowisko ministra nauki i szkolnictwa wyższego przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013, z mocą od 3 grudnia 2013
*Rafał Trzaskowski został powołany na stanowisko ministra administracji i cyfryzacji przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013, z mocą od 3 grudnia 2013.
Opracowanie własne na podstawie danych z oficjalnej strony Parlamentu Europejskiego (dostęp:
15.02.2014)
Najwięcej sprawozdań jako kontrsprawozdawca na swoim koncie posiada Ryszard Czarnecki, który na moment badania przygotował ich 69. Drugie miejsce zajął Tadeusz Zwiefka z 22 sprawozdaniami, uzyskując jedynie 31% możliwej aktywności. O jedno sprawozdanie mniej opracował Konrad Szymański. Wynik ten dał mu trzecią pozycję w tabeli. Najmniej aktywni pod względem wykorzystywania tego narzędzia aktywności są polscy przedstawiciele w PE, który nie mają w swoim dorobku żadnego kontrsprawozdania.
Są nimi: Piotr Borys, Arkadiusz Bratkowski, Jerzy Buzek, Jazłowiecka Danuta, Sidonia Jędrzejewska, Filip Kaczmarek, Jarosław Kalinowski, Michał Kamiński, Bogdan Marcinkiewicz Jan Olbrycht, Mirosław Piotrowski, Piotr Poręba, Jacek Protasiewicz, Jacek Saryusz-Wolski, Czesław Siekierski.
Aktywność polskich posłów do PE pod względem wystąpień na posiedzeniu plenarnym Posłowie do Parlamentu Europejskiego mają prawo do wystąpień na forum tej instytucji [Regulaminie Parlamentu Europejskiego, art. 144]. Zabranie głosu jest możliwe podczas obrad komisji, której mówca jest członkiem bądź zastępcą, jak również podczas
36
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
obecności członka stałego komisji. Przewodniczący komisji udziela wówczas głosu prelegentowi, zachowując prawo do skrócenia czasu wystąpienia.
Kolejną możliwością zabrania głosu są obrady plenarne PE, posłowie mogą zabrać głos po uprzednim zapisaniu się na listę mówców. Czas, jakim poseł dysponuje uzależniony jest od ilości osób przemawiających, jak również limitu przydzielonego w danej debacie grupie politycznej. Każdemu posłowi przysługuje raz w miesiącu wystąpienie trwające nie dłużej niż minutę w ważnych kwestiach politycznych. Eurodeputowany ma również prawo złożenia nieprzekraczającego minuty ustnego oświadczenia, dotyczącego własnego zachowania podczas głosowania. Oświadczenie to może zostać złożone po zakończeniu
Kolejną możliwością zabrania głosu są obrady plenarne PE, posłowie mogą zabrać głos po uprzednim zapisaniu się na listę mówców. Czas, jakim poseł dysponuje uzależniony jest od ilości osób przemawiających, jak również limitu przydzielonego w danej debacie grupie politycznej. Każdemu posłowi przysługuje raz w miesiącu wystąpienie trwające nie dłużej niż minutę w ważnych kwestiach politycznych. Eurodeputowany ma również prawo złożenia nieprzekraczającego minuty ustnego oświadczenia, dotyczącego własnego zachowania podczas głosowania. Oświadczenie to może zostać złożone po zakończeniu