Wprowadzenie
Wybory do Parlamentu Europejskiego z 2009 roku miały bardzo duże znaczenie w procesie kształtowania się polskiego systemu partyjnego. Stanowiły one pierwszą ogólnopolską elekcję od czasu przedterminowych wyborów parlamentarnych z 2007 roku, które skutkowały odsunięciem od władzy Prawa i Sprawiedliwości oraz przejęciem jej przez koalicję Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego. Przyniosły one również ukształtowanie się układu relewancji czterech partii na poziomie parlamentarnym, a także postępujący proces marginalizacji innych ugrupowań, szczególnie populistycznej Samoobrony RP oraz eurosceptycznej, odwołującej się do tradycji endeckiej z okresu II RP, Ligi Polskich Rodzin, tworzących koalicję rządową z Prawem i Sprawiedliwością. Wybory europejskie były również ważnym sprawdzianem dla będącego w defensywie PiS, który w świetle sondaży notował sporą stratę do Platformy Obywatelskiej [Wojtasik 2010: 76-77].
Tabela 1. Wyniki wyborów parlamentarnych 2007 roku oraz do Parlamentu Europejskiego z 2009 roku
Wybory parlamentarne 2007
Wybory do Parlamentu Europejskiego 2009
Platforma Obywatelska 41,5% 44,4%
Prawo i Sprawiedliwość 32,1% 27,4%
Lewica i Demokraci / SLD-UP* 13,2% 12,3%
Polskie Stronnictwo Ludowe 8,9% 7%
* W wyborach parlamentarnych 2007 roku, Sojusz Lewicy Demokratycznej był częścią komitetu Lewica i Demokraci, w 2009 roku tworzył komitet z Unią Pracy.
Opracowanie własne na podstawie danych Państwowej Komisji Wyborczej
Zdecydowanym zwycięzcą wyborów została rządząca Platforma Obywatelska, którą poparło 44,4% głosujących, co przełożyło się na obsadzenie 25 mandatów. Drugie miejsce, uzyskawszy dziesięć mandatów mniej, zajęło Prawo i Sprawiedliwość, na które głos swój oddało 27,4% Polaków. Wynik ten należy uznać za porażkę tej formacji, tym bardziej, iż dystans względem PO, w przeciągu dwóch lat, zwiększył się z niewiele ponad dziewięciu
102
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
do siedemnastu punktów procentowych. Próg wyborczy, usytuowany na poziomie 5%, przekroczył również komitet wyborczy Sojuszu Lewicy Demokratycznej i Unii Pracy, a także Polskie Stronnictwo Ludowe. Opisywaną elekcję cechowała niska frekwencja, wynosząca niespełna 25%. Rezultat ten stanowi swego rodzaju potwierdzenie wyników badań przeprowadzonych przez Agnieszkę Turską-Kawę [2011: 32] i Waldemara Wojtasika [2011:
205-225], w świetle których, wybory do Parlamentu Europejskiego uważane są przez 70%
badanych za najmniej ważne spośród przeprowadzanych w Polsce. Na przeciwległym biegunie, uznającym wybory europejskie za najważniejsze, znalazło się jedynie 2,5%
wskazań.
Reprezentanci Prawa i Sprawiedliwości, wspólnie z przedstawicielami brytyjskiej Partii Konserwatywnej, a także czeskiej Obywatelskiej Partii Demokratycznej oraz pojedynczymi deputowanymi z pięciu innych państw, utworzyli frakcję Europejskich Konserwatystów i Reformatorów – ECR. W jej skład weszły partie konserwatywne, które w poprzedniej kadencji stanowiły część chadeckiej frakcji Europejskiej Partii Ludowej – EPP oraz ugrupowania tzw. eurorealistów, w przeszłości należące do frakcji Unii na rzecz Europy Narodów – UEN. Uznanie dla tradycyjnych wartości konserwatywnych oraz odrzucanie wizji federalizacji Europy na rzecz współpracy państw narodowych, a także ostrożność wykazywana względem procesów integracji europejskiej, sytuuje frakcję po prawej stronie względem grupy chadeckiej [Kosowska-Gąstoł 2010: 406].
Zmiany zachodzące na polskiej prawicy w latach 2010-2013, a dokładniej kolejne rozłamy dokonywane w łonie Prawa i Sprawiedliwości, w istotny sposób rzutowały na kształt polskiej delegacji wewnątrz frakcji ECR. Spośród piętnastu deputowanych, którzy uzyskali mandat z list PiS, obecnie jedynie siedmiu reprezentuje tę partię. W wyniku pierwszego rozłamu, dokonanego po przegranych przez Jarosława Kaczyńskiego wyborach prezydenckich w 2010 roku, partię opuściło czterech deputowanych, którzy weszli w skład utworzonego ugrupowania Polska Jest Najważniejsza [Pięciu znanych polityków opuszcza PiS]. Politycy ci jednakże nie zdecydowali się na opuszczenie frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów. Zgoła inaczej sytuacja miała miejsce w przypadku deputowanych, skupionych wokół Zbigniewa Ziobry, którzy po wystąpieniu z PiS i założeniu partii Solidarna Polska, opuścili również szeregi frakcji ECR, przechodząc do eurosceptycznej grupy Europa Wolności i Demokracji – EFD [Marmola, Olszanecka 2013:
120]. Tym samym liczebność frakcji ECR zmniejszyła się o czterech deputowanych [B. europosłowie PiS zmienili barwy. Będą eurosceptykami].
103
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
Tabela 2. Skład frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów
Państwo Partia polityczna Liczba
deputowanych Wielka Brytania
Partia Konserwatywna 25
Ulsterscy Konserwatyści i Unioniści – Nowa Siła 1
bezpartyjna 1
Polska
Prawo i Sprawiedliwość 7
Polska Razem Jarosława Gowina 4
bezpartyjny 1
Czechy Obywatelska Partia Demokratyczna 9
Włochy Forza Italia 1
Conservatives and Social Reformers 1
Chorwacja Chorwacka Partia Prawa dr. Ante Starčevicia 1
Węgry Węgierskie Forum Demokratyczne 1
Belgia Lista Dedeckera 1
Litwa Akcja Wyborcza Polaków na Litwie 1
Łotwa Zjednoczenie Narodowe "Wszystko dla Łotwy!"–
TB/LNNK 1
Holandia Unia Chrześcijańska 1
Dania bezpartyjna 1
Opracowanie własne na podstawie http://www.europarl.europa.eu/meps/pl/search.html?country=PL
Obecnie, w ostatnich miesiącach funkcjonowania VII kadencji Parlamentu Europejskiego, frakcja Europejskich Konserwatystów i Reformatorów liczy 57 deputowanych. Najsilniejszą reprezentację stanowią Brytyjczycy, w większości przedstawiciele Partii Konserwatywnej. Drugą pod względem liczebności grupę stanowią deputowani z Polski. Prawo i Sprawiedliwość jest reprezentowane przez siedmiu parlamentarzystów, a Polska Razem Jarosława Gowina przez czterech. Dziewięciu przedstawicieli posiada czeska Obywatelska Partia Demokratyczna – ODS, która w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 roku odniosła zdecydowane zwycięstwo, uzyskując 34,5% głosów [Czyż, Kubas 2012: 150]. W przypadku pozostałych partii politycznych, ich reprezentacja ma charakter jednoosobowy.
Lojalność względem frakcji w grupie Europejskich Konserwatystów i Reformatorów Grupy polityczne w Parlamencie Europejskim tworzone są przez przedstawicieli formacji bliskich pod względem ideologicznym, reprezentujących określone rodziny partii politycznych, tożsamych pod względem programowym [Wiszniowski 2008: 122]. Tym
104
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
samym, bardzo ważnym elementem przy badaniu działalności deputowanych jest określenie poziomu lojalności względem własnej frakcji, świadczącym o stopniu jej wewnętrznej spójności, wykazywanej przy okazji głosowań.
Tabela 3. Lojalność względem frakcji poszczególnych grup w Parlamencie Europejskim
Frakcja parlamentarna Wskaźnik lojalności
względem frakcji Zieloni / Wolne Przymierze Europejskie (Greens/EFA) 94,79%
Europejska Partia Ludowa (EPP) 92,43%
Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów (S&D) 91,65%
Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy (ALDE) 88,43%
Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy (ECR) 86,57%
Zjednoczona Lewica Europejska / Nordycka Zielona Lewica
(GUE-NGL) 78,98%
Europa Wolności i Demokracji (EFD) 49,81%
Opracowanie własne na podstawie danych VoteWatch.eu za okres 14.07.2009-06.02.2014
Podstawę przedstawionych w powyższej tabeli badań stanowią dane zamieszczone na stronie internetowej VoteWatch.eu. Charakteryzują one poziom wewnętrznej lojalności, określany poprzez analizowanie spójności poszczególnych frakcji parlamentarnych podczas głosowań. Wskaźnik lojalności względem frakcji dla grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, wynoszący 86,57%, uznać należy jako umiarkowany. Spójnością wewnętrzną na niższym poziomie charakteryzują się jedynie dwie skrajne frakcje. Z jednej strony jest to ultralewicowa Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica. Zrzesza ona deputowanych partii komunistycznych, a także skandynawskich partii ekologicznych i jest kontynuatorką tradycji frakcji komunistycznej, obecnej w Parlamencie Europejskim od lat 70. XX wieku. Na przeciwległym biegunie znajduje się z kolei grupa Europa Wolności i Demokracji. Uznawana jest za frakcję silnie prawicową, zrzeszającą partie eurosceptyczne [Kosowska-Gąstoł 2010: 407-408].
Tabela 4. Lojalność największych partii politycznych tworzących ECR względem frakcji
Partia polityczna Wskaźnik lojalności największych
partii względem frakcji ECR
Partia Konserwatywna (CP) 97,38%
Obywatelska Partia Demokratyczna (ODS) 95,11%
Polska Jest Najważniejsza (PJN) 88,48%
Prawo i Sprawiedliwość (PiS) 88,07%
Opracowanie własne na podstawie danych VoteWatch.eu za okres 14.07.2009-06.02.2014
105
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
Tabela 4 określa poziom lojalności największych partii politycznych, wchodzących w skład Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, względem własnej grupy.
Najwyższym wskaźnikiem lojalności, wynoszącym ponad 97%, cechują się przedstawiciele brytyjskiej Partii Konserwatywnej. Należy zauważyć również, że spośród dwudziestu deputowanych znajdujących się na czele rankingu lojalności względem ECR, dziewiętnastu reprezentuje właśnie brytyjskich Torysów. Wysoki współczynnik lojalności charakteryzuje także przedstawicieli Obywatelskiej Partii Demokratycznej.
Zgoła inaczej przedstawia się sytuacja w odniesieniu do deputowanych polskich ugrupowań. Wskaźnik lojalności przedstawicieli Prawa i Sprawiedliwości jest o ponad dziewięć punktów procentowych niższy w porównaniu do brytyjskich konserwatystów.
Na bardzo zbliżonym poziomie sytuuje się wskaźnik nieistniejącej już partii Polska Jest Najważniejsza, której deputowani w większości zmienili barwy polityczne, wstępując do utworzonej na początku 2014 roku Polski Razem Jarosława Gowina.
Warto w tym miejscu zastanowić się nad przyczynami faktu, iż frakcja ECR cechuje się średnim stopniem wewnętrznej spójności oraz tym, że deputowani z polskich partii politycznych charakteryzują się zdecydowanie niższym wskaźnikiem lojalności niż ich koledzy z Wielkiej Brytanii oraz Czech.
Pierwszą i najprawdopodobniej główną przyczyną jest fakt, iż frakcja ta istnieje dopiero od początku VII kadencji Parlamentu Europejskiego. Tym samym, obok grupy Europa Wolności i Demokracji, posiada najkrótszy staż parlamentarny. Stanowi ona mozaikę bardzo dużej, posiadającej 25 mandatów, czyli prawie połowę spośród ogółu deputowanych frakcji, Partii Konserwatywnej, średnich pod względem liczebności delegacji: Obywatelskiej Partii Demokratycznej, Prawa i Sprawiedliwości oraz Polski Razem Jarosława Gowina, a także szeregu partii politycznych, których reprezentacja ma charakter jednostkowy. Wielość podmiotów, tworzących ECR oraz bardzo krótka historia współpracy tych partii politycznych rzutują na brak wewnętrznej spójności.
Frakcja Europejskich Konserwatystów i Reformatorów utworzona została poprzez mechanizm ideologiczny. Spoiwem łączącym poszczególne ugrupowania polityczne jest zbieżność ideologiczna oraz programowa, odnosząca się głównie do wizji funkcjonowania zjednoczonej Europy oraz obrony tradycyjnych, konserwatywnych wartości. Frakcje takie posiadają słabszą pozycję w Parlamencie Europejskim w porównaniu z grupami utworzonymi w wyniku działania mechanizmu instytucjonalnego. Podstawą tworzenia tychże grup jest maksymalizacja wpływu na funkcjonowanie Parlamentu Europejskiego oraz zachodzącego w nim procesu decyzyjnego [Wiszniowski 2008: 303-304]. Kwestie ideologiczne,
106
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
w przypadku tych grup, posiadają mniejsze znaczenie. Powstałe w ten sposób frakcje EPP, S&D oraz ALDE, mimo iż wewnętrznie mniej spójne niż ECR, charakteryzują się wyższym wskaźnikiem wewnętrznej lojalności, co motywowane jest właśnie priorytetowym podejściem do zwiększania wpływu na działanie Parlamentu Europejskiego. Niewielkie różnice w kwestiach ideologicznych pomiędzy podmiotami tworzącymi ECR rzutują jednakże na zmniejszanie się wewnętrznej spójności grupy, gdyż to właśnie im, podczas głosowania, nadaje się pierwszorzędne znaczenie. Tym samym odrzuca się możliwość budowania wewnętrznego konsensusu, co w pozytywny sposób wpływałoby na tworzenie silniejszej pozycji frakcji wewnątrz PE.
Charakteryzując frakcję ECR, szczególną uwagę zwrócić należy na działalność brytyjskiej Partii Konserwatywnej. Posiadając 25 przedstawicieli, a także dysponując bardzo dużym doświadczeniem na poziomie działalności w Parlamencie Europejskim, sięgającym lat 70. XX wieku, stanowi ona najważniejszy element grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów. W tym kontekście, powierzenie w 2009 roku funkcji przewodniczącego frakcji Michałowi Kamińskiemu, reprezentującemu Prawo i Sprawiedliwość, miało jedynie charakter symboliczny. Brytyjscy konserwatyści, szczególnie w kwestiach europejskich, posiadają silnie wyklarowane poglądy, sprzeciwiające się umacnianiu pozycji Unii Europejskiej kosztem państw narodowych, co prowadziłoby do intensyfikacji procesu federalizacji zjednoczonej Europy. Kluczowym w tej kwestii zdaje się być dążenie do ustawowego zagwarantowania prymatu prawodawstwa Parlamentu Zjednoczonego Królestwa względem decyzji podjętych na szczeblu europejskim [Biskup 2011: 146-149].
Przywiązywanie większej wagi do realizacji własnych interesów kosztem wspólnotowych prowadzi do zmniejszania poziomu współpracy wewnątrz frakcji oraz stopnia jej spójności.
Działania Partii Konserwatywnej w dużej mierze motywowane są wzrostem nastrojów eurosceptycznych wśród Brytyjczyków. W świetle badań przeprowadzonych na początku 2014 roku, stosunek zwolenników wystąpienia z Unii Europejskiej do przeciwników takiego rozwiązania wynosi 42 do 37%. Propozycja premiera Davida Camerona, lidera konserwatystów, postulująca przeprowadzenie w 2015 roku referendum dotyczącego dalszego członkostwa w Unii, nakierowana jest głównie na powstrzymanie wzrostu popularności skrajnie antyeuropejskiej Partii Niepodległości Zjednoczonego Królestwa (UKIP), która to jest, obok lewicowej Partii Pracy, głównym konkurentem Torysów na arenie politycznej Wielkiej Brytanii [Wójcik 2014: 48-50].
107
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
Porównanie aktywności polskich deputowanych z przedstawicielami innych państw wewnątrz frakcji ECR
Podstawową formą aktywności deputowanych, której analiza stanowi przyczynek do szczegółowego badania ich działalności, jest frekwencja na posiedzeniach plenarnych Parlamentu Europejskiego.
Tabela 5. Średnia frekwencja na posiedzeniach plenarnych Parlamentu Europejskiego partii politycznych tworzących ECR
Partia polityczna Średnia frekwencja
Polska Razem Jarosława Gowina 88,74%
Prawo i Sprawiedliwość 83,97%
Obywatelska Partia Demokratyczna 81,76%
Partia Konserwatywna 79,97%
Opracowanie własne na podstawie danych VoteWatch.eu za okres 14.07.2009-06.02.2014
Przedstawione dane jasno wskazują, iż deputowani reprezentujący polskie partie we frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów zdecydowanie częściej biorą udział w posiedzeniach plenarnych Parlamentu Europejskiego niż ich koledzy z Czech i Wielkiej Brytanii. Szczególnie wysoką frekwencję odnotowali czterej deputowani Polski Razem Jarosława Gowina, których średnia jest o prawie 5 punktów procentowych wyższa od deputowanych Prawa i Sprawiedliwości.
Tabela 6. Polscy deputowani ECR z najwyższą i najniższą frekwencją na posiedzeniach plenarnych PE
Deputowany Przynależność partyjna Średnia frekwencja
1. PIOTROWSKI Mirosław PiS 95,84%
2. SZYMAŃSKI Konrad PiS 90,26%
3. BIELAN Adam PRJG 89,54%
4. ZASADA Artur PRJG 89,09%
…
9. PORĘBA Tomasz PiS 79,29%
10. CZARNECKI Ryszard PiS 78,42%
11. WOJCIECHOWSKI Janusz PiS 77,68%
12. KAMIŃSKI Michał bezpartyjny 62,31%
Opracowanie własne na podstawie danych VoteWatch.eu za okres 14.07.2009-06.02.2014
Na czele rankingu frekwencji (tabela 6), z bardzo dużą przewagą nad pozostałymi polskimi deputowanymi frakcji ECR, znajduje się Mirosław Piotrowski, reprezentujący Prawo i Sprawiedliwość, którego udział w posiedzeniach plenarnych Parlamentu Europejskiego wynosi 95,84%. Drugie miejsce zajął kolejny deputowany PiS, Konrad
108
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
Szymański. Wartym podkreślenia jest fakt, iż w pierwszej czwórce tego rankingu znajduje się dwóch przedstawicieli PRJG, co stanowi połowę delegacji tejże partii. Jest to potwierdzenie danych zaprezentowanych w tabeli 5, wskazujących, iż właśnie członkowie tej partii charakteryzują się największą średnią frekwencją spośród członków ECR. Na końcu rankingu średniej frekwencji znajduje się Michał Kamiński (62,31%), od czasu przyłączenia się partii Polska Jest Najważniejsza do PRJG pozostający deputowanym niezależnym, a także deputowani PiS: Janusz Wojciechowski, Ryszard Czarnecki i Tomasz Poręba.
Analizując frekwencję polskich członków ECR, warto porównać ją z działalnością deputowanych z Polski, reprezentujących inne frakcje parlamentarne (tabela 7). W wyniku wyborów do Parlamentu Europejskiego 2009 roku, polscy deputowani weszli w skład trzech frakcji parlamentarnych. Deputowani Platformy Obywatelskiej oraz Polskiego Stronnictwa Ludowego kontynuowali współpracę w ramach chadeckiej frakcji EPP, Prawo i Sprawiedliwość przystąpiło do utworzonej frakcji ECR, a przedstawiciele komitetu Sojuszu Lewicy Demokratycznej i Unii Pracy stali się częścią frakcji socjalistycznej [Piasecki 2012:
274-275]. Na zmianę przynależności polskich deputowanych, w trakcie trwania kadencji Parlamentu Europejskiego, miały wpływ podziały wewnątrz polskich partii politycznych.
Czterej posłowie PiS, którzy odeszli, tworząc Solidarną Polskę Zbigniewa Ziobry, zdecydowali się również na opuszczenie frakcji ECR na rzecz eurosceptycznej EFD. Artur Zasada, po przystąpieniu do Polski Razem Jarosława Gowina wystąpił z frakcji chadeckiej, przechodząc do konserwatystów. Z kolei Marek Siwiec, po odejściu z SLD i przyłączeniu się do Twojego Ruchu, nie zdecydował się na wystąpienie z frakcji S&D.
Tabela 7. Średnia frekwencja polskich deputowanych z podziałem na frakcje polityczne
Frakcja parlamentarna Polskie partie polityczne wchodzące w jej skład
Europejska Partia Ludowa (EPP) Platforma Obywatelska,
Polskie Stronnictwo Ludowe. 88,21%
Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy (ECR)
Prawo i Sprawiedliwość,
Polska Razem Jarosława Gowina. 83,76%
Europa Wolności i Demokracji (EFD) Solidarna Polska Zbigniewa Ziobro 78,62%
Opracowanie własne na podstawie danych VoteWatch.eu za okres 14.07.2009-06.02.2014
Polscy deputowani, wchodzący w skład frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów charakteryzują się niższym wskaźnikiem średniej frekwencji udziału w obradach plenarnych niż polscy członkowie dwóch największych grup parlamentarnych:
109
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
chadeckiej Europejskiej Partii Ludowej oraz socjaldemokratycznego Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów. Ostatnie miejsce w tym rankingu zajmują deputowani Solidarnej Polski, będący członkami eurosceptycznej frakcji Europa Wolności i Demokracji.
Wymagającą dysponowania sporą wiedzą w określonej dziedzinie formą działalności deputowanych jest przygotowywanie projektów sprawozdań, a także opinii do nich. Poseł, reprezentując odpowiednią komisję parlamentarną, przedstawia je na forum Parlamentu Europejskiego. Sprawozdania i opinie odnoszą się do wniosków legislacyjnych Komisji Europejskiej.
Tabela 8. Sprawozdania i opinie członków ECR oraz polskich deputowanych z podziałem na frakcje Liczba
Opracowanie własne na podstawie danych VoteWatch.eu za okres 14.07.2009-06.02.2014
Powyższa tabela ukazuje liczbę sprawozdań i opinii złożonych przez polskich deputowanych, z uwzględnieniem podziału na frakcje parlamentarne, a także średnią przypadającą na jednego posła. Zawiera również dane dotyczące działalności frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów. Średnia złożonych sprawozdań, przypadająca na jednego członka ECR, w porównaniu do polskich przedstawicieli tejże frakcji jest bardzo zbliżona, oscyluje w granicach dwóch sprawozdań przypadających na deputowanego.
Szczególnie aktywnym na tej niwie, spośród polskich deputowanych, jest Ryszard Czarnecki, który złożył ich aż dziesięć. Pozostali polscy deputowani ECR byli już na tym polu zdecydowanie mniej aktywni, czterech spośród nich nie złożyło do tej pory żadnego sprawozdania. Zdecydowanie gorzej, na tle swojej frakcji, wypadają polscy deputowani pod względem liczby złożonych opinii. Spośród 125 opinii skierowanych przez członków grupy, jedynie szesnaście jest autorstwa Polaków, co stanowi wynik prawie o połowę niższy w porównaniu do średniej dla całej frakcji.
Średnia przedłożonych sprawozdań oraz opinii, przypadających na jednego polskiego deputowanego ECR, jest niższa od średnich polskich przedstawicieli dwóch największych parlamentarnych grup politycznych. W przypadku sprawozdań różnica ta jest zdecydowanie
110
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
mniejsza niż w przypadku opinii, gdzie średnia Polaków z frakcji konserwatywnej jest prawie dwukrotnie niższa niż deputowanych PO i PSL, wchodzących w skład grupy chadeckiej.
Zdecydowanie najgorzej w tym rankingu wypadają deputowani Solidarnej Polski, którzy w trakcie trwania VII kadencji Parlamentu Europejskiego przedłożyli jedynie jedno sprawozdanie oraz pięć opinii.
Bezpośrednim instrumentem sprawowania funkcji kontrolnej przez parlamentarzystów są pytania parlamentarne, zwane również interpelacjami, kierowane podczas posiedzeń plenarnych Parlamentu Europejskiego do instytucji i organów Unii Europejskiej. Podczas posiedzeń odnotowuje się również wystąpienia poszczególnych deputowanych, w trakcie których zabierają głos na tematy, będące istotą danej dyskusji.
Tabela 9. Wystąpienia na posiedzeniach plenarnych oraz pytania parlamentarne członków ECR oraz polskich deputowanych z podziałem na frakcje
Liczba
Opracowanie własne na podstawie danych: http://www.europarl.europa.eu/portal/pl
Za pomocą szczegółowych danych, odnoszących się do działalności deputowanych, zamieszczonych na oficjalnej stronie Parlamentu Europejskiego, można scharakteryzować aktywność poszczególnych posłów, a także frakcji parlamentarnych, na posiedzeniach plenarnych Parlamentu Europejskiego. Polscy deputowani zasiadający we frakcji ECR są pod tym względem bardziej aktywni od przedstawicieli innych państw wewnątrz grupy. Na polskiego posła przypada większa liczba wystąpień oraz zadawanych pytań parlamentarnych.
Na tym polu aktywności zauważalne są istotne różnice w działalności polskich deputowanych frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów na tle polskich przedstawicieli z innych grup politycznych. W przypadku wystąpień na posiedzeniach plenarnych, średnia przypadająca na jednego polskiego posła ECR jest zbliżona do przedstawicieli dwóch największych frakcji. Na czele tego rankingu znajdują się deputowani Solidarnej Polski. Zdecydowanie większe różnice obserwuje się analizując
111
Aktywność polskich posłów do Parlamentu Europejskiego kadencji 2009-2014
średnią składanych pytań parlamentarnych. Przedstawiciele polskich partii prawicowych, będący członkami ECR oraz EFD, są na tym polu zdecydowanie aktywniejsi od przedstawicieli frakcji chadeckiej i socjaldemokratycznej. W porównaniu do deputowanych PO i PSL, średnia polityków prawicy jest trzykrotnie wyższa, a względem przedstawicieli polskiej lewicy prawie czterokrotnie.
Istotnym aspektem działalności deputowanych do Parlamentu Europejskiego jest praca w komisjach i delegacjach. Najważniejszą rolę spełniają 22 komisje stałe, składające się z przewodniczącego, wiceprzewodniczących, członków oraz zastępców, które specjalizują się w poszczególnych obszarach funkcjonowania Unii Europejskiej. Podstawowym ich zadaniem jest opracowywanie projektów legislacyjnych, przedkładanych następnie pod obrady plenarne Parlamentu Europejskiego. Skład komisji jest odzwierciedleniem składu Parlamentu. Oprócz komisji stałych, tworzone są również podkomisje, komisje specjalne, zajmujące się konkretnymi problemami, a także komisje śledcze. Istotą delegacji Parlamentu Europejskiego
Istotnym aspektem działalności deputowanych do Parlamentu Europejskiego jest praca w komisjach i delegacjach. Najważniejszą rolę spełniają 22 komisje stałe, składające się z przewodniczącego, wiceprzewodniczących, członków oraz zastępców, które specjalizują się w poszczególnych obszarach funkcjonowania Unii Europejskiej. Podstawowym ich zadaniem jest opracowywanie projektów legislacyjnych, przedkładanych następnie pod obrady plenarne Parlamentu Europejskiego. Skład komisji jest odzwierciedleniem składu Parlamentu. Oprócz komisji stałych, tworzone są również podkomisje, komisje specjalne, zajmujące się konkretnymi problemami, a także komisje śledcze. Istotą delegacji Parlamentu Europejskiego