Na społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstwa składa się szereg działań w wielu obszarach: komunikacji, ładu korporacyjnego, relacji z interesariuszami, odpowiedzialności za środowisko naturalne, odpowiedzialności ekonomicznej, społeczeństwa, zasobów ludzkich.
CSR, by był autentyczny, wiarygodny i skuteczny, powinien obejmować wszystkie wymienione obszary. Wynika to wprost ze złożoności otoczenia - we współczesnej rzeczywistości każda organizacja codziennie wchodzi w dziesiątki interakcji, w swoich działaniach musi uwzględniać potrzeby i oczekiwania klientów, ale także brać pod uwagę inne czynniki determinujące jej działanie: kwestie społeczne, regulacje prawne, decyzje polityczne, problemy środowiskowe, itd.
Podstawowym pojęciem na którym zbudowany jest cały system norm i reguł
składających się na etykę biznesu jest odpowiedzialność. To słowo klucz łączy i składa w całość wzorce zachowań i postaw charakterystycznych dla wielu stron działania
biznesowego. Budując długofalową i systematyczną relację z otoczeniem firmy, należy pamiętać o systemie wartości i podstawowych, wynikających z niego celach, czyli pozyskania
akceptacji otoczenia dla postępowania i polityki danej organizacji, wzbudzanie czy odzyskiwanie zaufania i dobrej opinii i pozytywnego wizerunku firmy, rozwiązywaniu
konfliktów w otoczeniu oraz uznanie różnorodności racji i poglądów.
Wspólnie z bardzo szerokim zakresem innych obszarów działalności gospodarczej CSR tworzy niezwykle ważną tożsamość firmy, na którą wpływają:
misja, strategia, filozofia działania, kultura organizacyjna, osobowość firmy,
sposób prezentacji – system identyfikacji wizualnej,
sposób komunikowania się – model zintegrowanej komunikacji obowiązujący w firmie.157
Realizacja koncepcji społecznej odpowiedzialności wymaga całościowej zmiany
funkcjonowania oraz zintegrowanych działań w całej strukturze przedsiębiorstwa.
Jej skuteczność jest uzależniona przede wszystkim od konsekwencji i długofalowości, czego gwarantem mogą być sprawdzone, powszechnie uznane i zweryfikowane standardy CSR, również w zakresie raportowania, które przyczyniają się do rozwoju dialogu społecznego.158 Odpowiedzialność to jednak wciąż nowa wartość w świecie biznesu i jego cel długofalowy łączy się z wieloma innymi dziedzinami zarządzania firmą - wzrost konkurencyjności firmy poprzez budowę jej przyjaznego wizerunku i utrwalenie go w świadomości konsumentów i współpracowników.
Coraz częściej obserwuje się obecnie zainteresowanie wdrażaniem kodeksów etycznych, które wykorzystywane są również jako regulacyjne narzędzie HR. Jeżeli jednak,
założenia i wartości tych dokumentów są pracownikom obce, np. przeniesione bezpośrednio z firmy matki lub niewspółgrające ze strategią i celami firmy to narzędzie to nie przynosi
zakładanych rezultatów. Pracownicy potrzebują wzorców etycznych zachowań wśród
157 Materiały firmy CODES Consulting [w:] E. Pluta Public relations – moda czy konieczność? Teoria i praktyka, Twigger, Warszawa 2001, s. 29
158 Kompedium CSR, dodatek Dziennika Gazeta Prawna, 14 grudnia 2009r.
zarządu, aby świadomie stosować się do zasad kodeksu. Dobre efekty osiągają te firmy, które wspólnie ze swoimi pracownikami, formułują zasady i wartości obowiązujące w kodeksach.
Zaangażowanie w działalność CSR - poprzez działalność edukacyjną, aktywizację społeczności lokalnych, propagowanie dobrych wzorców - często prowadzi do rozwiązania, chociażby częściowego, istniejących problemów społecznych. Jednak istnieje podstawowy warunek: głoszone hasła muszą mieć odzwierciedlenie w bezpośredniej działalności operacyjnej firmy. Wymiernym efektem prowadzenia zaawansowanych strategicznie działań biznesowych są na przykład inwestycje społecznie odpowiedzialne (SRI). To długoterminowe, strategiczne działania podejmowane we współpracy ze wspólnotą lokalną na rzecz rozwiązywania pewnych określonych problemów społecznych, wybieranych i uznawanych przez kierownictwo za istotne dla wspierania interesów firmy i wzmacniających jej reputację.
Działania takie nie przynoszą wyraźnego zysku firmie, chociaż są opłacalne w dłuższej perspektywie.159 Terminem tym posłużyli się M. Porter i M. Kramer, pisząc: w pełni
strategiczna dobroczynność odnosi się równocześnie do ważnych celów społecznych i ekonomicznych i stara się oddziaływać na te elementy kontekstu konkurencyjnego, w obrębie
których – dzięki wykorzystaniu posiadanych zasobów – firma może przynieść korzyści zarówno społeczeństwu, jak i sobie.160 Ale jednocześnie twierdzili, że takie sytuacje występują niezwykle rzadko, bowiem większość programów dobroczynnych przedsiębiorstw nie ma nic wspólnego z ich strategiami.
Można przypuszczać, że rosnąca rola CSR będzie prowokowała coraz więcej pytań o jej miejsce w organizacji. Do zalet CSR najczęściej zalicza się następujące elementy:
budowanie pozytywnego wizerunku firmy,
uwiarygodnienie misji firmy w oczach klientów,
wzrost konkurencyjności,
zwiększenie lojalności konsumentów i interesariuszy,
pozyskanie przychylności społeczności lokalnej,
kształtowanie pozytywnego wizerunku firmy wśród pracowników,
poprawa relacji ze społecznością i władzami lokalnymi,
zwiększenie zainteresowania inwestorów,
159 B. Rok Więcej niż zysk, Forum Odpowiedzialnego Biznesu, 2001 r., s. 53
160 M. Porter, M. Kramer The Competitive Advantage of Corporate Philanthropy, Harvard Business Review, grudzień 2001 [w:] I. Kuraszko, B. Rok. Społeczna Odpowiedzialność biznesu i ekonomia społeczna, Ekonomia Społeczna, Teksty 2007, passim
pozyskanie i utrzymanie najlepszych pracowników,
podnoszenie poziomu kultury organizacyjnej firmy, również poprawa wewnętrznej sytuacji w firmie.
Działania związane z CSR często nie są realizowane w postaci oddzielnego projektu,
obejmującego wszystkie działy, ale coraz częściej zdarza się, przeważnie w międzynarodowych koncernach i w dużych polskich firmach, że są ważnym elementem
całościowej strategii zarządzania. Najlepsze efekty przynosi powiązanie zasad z działalnością
operacyjną firmy. Dlatego zestaw podstawowych reguł, jakie powinny być uwzględnione w procesie formułowania polityki CSR składa się, co najmniej z trzynastu głównych zasad:
1. obliczalności (accountability) – oznacza, że działania przedsiębiorstwa są przewidywalne, ponieważ wynikają z jasno i precyzyjnie określonych zasad i norm, których praktyczne zastosowanie odzwierciedla wcześniejsze deklaracje; przedsiębiorstwo odpowiada za konsekwencje swoich działań, spełnia kryteria transparentności.
2. uczestnictwa (inclusivity) – oznacza, że na każdym etapie działalności przedsiębiorstwo wykazuje chęć do podejmowania dialogu i współpracy z przedstawicielami poszczególnych grup interesariuszy, uwzględniając ich potrzeby i oczekiwania oraz wyrażając gotowość do udziału w działaniach zwalczających problemy społeczne.
3. zupełności (completness) – oznacza, że postawa społecznie odpowiedzialna przejawia się we wszystkich wymiarach działalności firmy; analizie podlegają możliwości różnorodnego wpływu, co w założeniach uniemożliwia pominięcie tzw. „niewygodnych”
obszarów działania.
4. wymierności (materiality) – oznacza gotowość do poddania ocenie wszystkich, ważnych punktu widzenia poszczególnych grup interesariuszy, informacji i sfer działania; zasada ta stanowi element mobilizacji przedsiębiorców do podejmowania starań w kierunku poszukiwania coraz lepszych wskaźników ich społecznego zaangażowania.
5. regularności (regularity) – oznacza konieczność czasowego harmonogramu
poszczególnych działań oraz ich systematyczną ewaluację i aktualizację; zasada ta przyczynić się ma do podniesienia poziomu precyzyjności aktywności społecznych oraz
uniknięcia sytuacji, w której stają się one sporadycznymi, jednorazowymi „zrywami”
o trudno przewidywalnych rezultatach.
6. zapewnienia jakości (quality assurance) – oznacza podejmowania kroków w kierunku potwierdzania jakości, a tym samym wiarygodności realizowanych działań, zwykle przez poddanie się zewnętrznemu audytowi.
7. dostępności (accessibility) – oznacza konieczność promowania i informowania o realizacji
polityki CSR; to wyszukiwanie najbardziej skutecznych kanałów komunikacji, które zapewnią swobodę dostępu do informacji o realizowanych działaniach jak
najszerszej grupie odbiorców (interesariusz), bez względu jednak na to czy artykułują one swoje rzeczywiste zainteresowanie poszczególnymi elementami prowadzonych projektów.
8. porównywalności (comparability) – oznacza takie gromadzenie i przetwarzanie danych dotyczących prowadzonej działalności społecznie odpowiedzialnej, które pozwoli na ich porównywanie w różnych momentach czasu oraz między różnymi podmiotami realizującymi politykę CSR.
9. wiarygodności (reliability) – oznacza przyjęcie sposobów gromadzenia i przetwarzania danych dotyczących działalności społecznie odpowiedzialnej zapewniających obiektywność, staranność i uczciwość analizy.
10. istotności (relevance) – oznacza podejmowania działań akcentujących wagę realizowanej polityki CSR.
11. zrozumiałości (understandability) – oznacza, że poszczególne dane dotyczące działalności społecznie odpowiedzialnej prezentowane są w sposób prosty i czytelny umożliwiający ich analizę nawet przez osoby niebędące specjalistami w danej dziedzinie.
12. kompleksowości (embeddedness) – oznacza, że proces zbierania danych, dokonywania ocen i przedstawiania wyników stanowi integralny element systemu strategicznego firmy, a więc zasady polityki społecznej są spójne z rzeczywistymi celami strategicznymi przedsiębiorstwa.
13. ciągłej poprawy (continous improvement) - oznacza gotowość do podejmowania działań usprawniających prowadzoną politykę CSR; to otwartość, chęć poznawania i wdrażania nowych procedur zakładających poprawę uzyskiwanych rezultatów.161
161 B. Rok System społecznej odpowiedzialności w praktyce zarządzania, 2011, s. 3-5 [za:] www.cebi.pl z dnia 16.02.2012r.
Można zgodzić się z tezą, że CSR przynosi korzyści jednocześnie społeczeństwu, jak i firmie. Po stronie biznesowych efektów zaangażowania społecznego wymieniane są korzyści marketingowe, związane z zarządzaniem zasobami ludzkimi czy dotyczące relacji
zewnętrznych. Przykładowe korzyści w perspektywie społecznej to pomoc w nagłośnieniu i rozwiązaniu istotnego problemu społecznego, udział w aktywizacji społeczności lokalnej,
stymulowanie rozwoju gospodarczego w środowisku lokalnym i przyczynienie się do wzrostu jego zamożności, a także edukowanie społeczeństwa i wreszcie popularyzacja postaw dobroczynnych.
Obszary społecznej odpowiedzialności w ujęciu systemowym
Przyjmując założenie, że paradygmat CSR jest wielowymiarową formą zarządzania nowoczesną organizacją, należy odnieść go do podstawowych obszarów funkcjonowania każdej firmy:
pracowników,
rynku,
środowiska naturalnego,
otoczenia społecznego.
Te właśnie obszary działalności przedsiębiorstwa są wyraźnie obecne w wielu, różnych modelach społecznej odpowiedzialności i bez względu na przyjęte ramy teoretycznie
nie można pominąć żadnego z tych obszarów. Takie ujęcie CSR przyjęte zostało również w niniejszej pracy jako porządkujące obszar empirycznych badań autorki oraz posłużyło do przeprowadzenia analizy systemowej zjawiska. Ich wyodrębnienie daje jasny obraz funkcjonalnej rzeczywistości społecznej przedsiębiorstwa w jego otoczeniu.
Dla wielu przedsiębiorstw podstawową grupą interesariuszy są pracownicy. Powinni
oni z jednej strony być podmiotem tych działań, brać w nich czynny udział, realizować, ale także inspirować. Z drugiej zaś strony – pracownicy są beneficjentami działań CSR.
Odpowiedzialna społecznie organizacja to organizacja, która zapewnia swoim pracownikom równowagę między życiem zawodowym, a prywatnym, buduje przyjazne środowisko społeczne wewnątrz firmy, dba o relacje interpersonalne, nie wspominając już o tak elementarnych kwestiach, jak bezpieczeństwo pracy i przestrzeganie praw pracowniczych.
W tym zakresie organizacje powinny podejmować działania polegające na opracowaniu
i wdrażaniu przejrzystych procedur wewnątrz firmy, obejmujących precyzyjnie ustalone i jasno komunikowane ścieżki rozwoju zawodowego oraz awansu, programy adaptacyjne, rozwiązania przyjazne wobec nowych pracowników i tych, którzy mają specyficzne potrzeby (np. młodych rodziców), stwarzanie pracownikom możliwości realizacji na wielu polach, nie tylko zawodowych, na przykład poprzez ułatwianie angażowania się w inicjatywy społeczne.
Zadaniem odpowiedzialnych działań organizacji w obszarze rynku, jest cały proces wytwarzania produktu lub usługi począwszy od zaopatrzenia, poprzez technologię produkcji, a na technikach sprzedaży i marketingu kończąc. Postawienie klienta u podstaw budowania strategii działania, było i jest jednym z najbardziej znaczących elementów kształtowania nowoczesnej polityki biznesowej. Klient, jako konsument produktu przedsiębiorstwa jest najbardziej wrażliwym elementem systemu społeczno-gospodarczego, a zarazem źródłem wielu zmian w tej sferze.162
Umiejętne stosowanie CSR pozwala zintegrować z podstawową działalnością biznesową problemy z innych obszarów, w których funkcjonuje firma: społeczne (np. relacje z pracownikami), ekologiczne (kwestie wpływu rozwiązań technologicznych stosowanych przez firmę na środowisko naturalne), etyczne (np. hierarchia wyznawanych przez organizację wartości). Implementacja zasad CSR w obszar relacji firmy z rynkiem powinna w ostateczności prowadzić do oferowania takiej usługi lub produktu, który spełnia wymagane wobec niego normy bezpieczeństwa i standardy jakości. Ważnym aspektem tych działań jest również podawanie przez firmę wiarygodnych i rzetelnych informacji o produkcie/usłudze, uczciwość wobec biznesowych kontrahentów (dostawców, podwykonawców, partnerów handlowych) oznaczająca chociażby terminowe realizowanie zobowiązań płatniczych, wspieranie lokalnej gospodarki poprzez nawiązywanie biznesowej współpracy z lokalnymi przedsiębiorcami, ze szczególnym uwzględnieniem podmiotów ekonomii społecznej.
Podobnie jak pierwszy obszar działań firmy (pracownicy) dla wielu organizacji, szczególnie tych o charakterze produkcyjnym innym, kluczowym obszarem jest ochrona środowiska. Świadomość ekologiczna i troska o wpływ działalności człowieka na stan środowiska naturalnego są jednym z fundamentów paradygmatu CSR w szerokim ujęciu.
Odpowiedzialność za środowisko naturalne rozpatrywana w tym kontekście nie sprowadza się
162 W. Wierżyński CSR – utopia czy trwała zmiana w biznesie?, [za:] www. pi.gov.pl z dnia 21.08.2012r.
jednak do jednorazowych akcji, lecz jest być integralnym elementem strategii przedsiębiorstwa i często ma charakter sformalizowany, ujęty w ramy certyfikowanych norm.
Budowanie i utrwalania dobrych relacji między organizacją a jej otoczeniem społecznym to kolejny, newralgiczny obszar działania firmy. Corporate Social Responsibility przypomina nam wszystkim, że organizacje: podmioty gospodarcze, zakłady pracy,
korporacje, instytucje, urzędy, nie są bytami osadzonymi i działającymi w próżni, lecz stanowią integralną część całej struktury społecznej. Aktywność w tym obszarze oznacza
oczywiście wiele stosunkowo prostych inicjatyw społecznych, takich jak: działania
charytatywne, festyny, eventy. Ale rozwinięty model CSR skupia się na zaangażowaniu w ważne społeczne problemy, podejmowaniu na drodze dialogu z innymi instytucjami
wchodzącymi w skład otoczenia społecznego rozwiązań trudnych problemów społecznych
(np. lokalnej aktywizacji zawodowej). Każda organizacja, która działa w zgodzie z paradygmatem CSR musi więc sobie odpowiedzieć na pytanie: co z naszej obecności,
działalności i rozwoju wynika dla innych. Ten sposób wkład biznesu w rozwój społeczny czy integrację społeczną buduje innowacje społeczne, najwyżej cenione inicjatywy społecznie odpowiedzialne. Aktywność w tym obszarze oznacza taki rozwój przedsiębiorstwa, któremu towarzyszą pozytywne zmiany społeczne. Pozwala to na legitymizację działań przedsiębiorstwa i zdobycie przez organizację społecznej akceptacji prowadzonych działań.
Próby systematyzowania idei
Obecnie społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa to nie tylko teoria, ale praktyka społeczna, bowiem przedsiębiorstwa działające na rynkach coraz częściej podejmują praktyczne działania w zakresie wdrażania tej koncepcji. Z biegiem czasu pojawiły się standardy i instrumenty CSR, dotyczące wdrażania zasad odpowiedzialności w codziennej
praktyce biznesowej, obejmujące wskaźniki, metody i narzędzia ewaluacji, oceny i komunikacji praktyk CSR. Pierwotnym celem tych wszystkich instrumentów było
stworzenie podstaw - poziomu minimum, jeśli chodzi o praktyki CSR. Miały one też zachęcać do ciągłego rozwoju i doskonalenia, tworzenia coraz bardziej rozbudowanych, indywidualnych dla każdej firmy programów i strategii. Obecnie pomagają zarządzać społeczną odpowiedzialnością, podsuwają wzory postępowań i sposób ich wdrożenia, uczą oceniać i uwzględniać w swej działalności wpływ na otoczenie. Towarzyszy temu znaczne
zróżnicowanie w zakresie rozmiarów i zawartości, jak również poziomu udokumentowania, sformalizowania, możliwości wdrożenia oraz istnienia systemu monitoringu. Różnice
uzależnione są w szczególności od obszaru, którego dotyczy dany instrument, jak również od źródła pochodzenia danego instrumentu.
Wszystkie próby usystematyzowania instrumentów CSR podejmowane były po to, by dostarczyć przedsiębiorstwom akceptowanych wzorów i pożądanych metod postępowania. W zależności od tego jaki jest cel obejmują, mogą to być:
I. Zasady i kodeksy postępowania
Grupa ta obejmuje cały szereg kodeksów branżowych, zawierających kwestie specyficzne dla przedsiębiorstw prowadzących biznes w jednym obszarze (np. Global oil and gas industry association for environmental and social issues IPIECA, ICMM, etc.). Niektóre uwzględniają też elementy raportowania (np. UN Global Compact, The Ethical Traiding Initiative lub Globalne Zasady Sullivana), inne są podawane nieformalnej ocenie społecznej lub formalnej (system punktów w przypadku Wytycznych OECD dla Przedsiębiorstw Międzynarodowych).
Wspólną inicjatywą międzynarodowych firm biznesowych były obrady okrągłego stołu w szwajcarskim Caux, który zebrał się po raz pierwszy w 1986 rok, gdzie uczestnicy - międzynarodowa sieć top managerów - opracowali „Zasadami z Caux”, zwane też „Okrągłym Stołem w Caux” (Caux Round Table).163 Celem przedsięwzięcia było sformułowanie światowego standardu, który mógłby się stać miarę dla zachowań w biznesie. W założeniach organizatorów zasady te miały stanowić fundament dialogu i działań liderów gospodarczych oraz przyczynić się do wypracowania poczucia odpowiedzialności w biznesie. Sformułowano więc 7 zasad ogólnych prowadzenia działalności gospodarczej:
Zasada 1
Odpowiedzialność w prowadzeniu działalności gospodarczej: od odpowiedzialności wobec interesariuszy ku koncepcji odpowiedzialności wobec interesariuszy.
163 S. Young Czy kapitalizm może być etyczny, [w:] Rozmowy o dobrym biznesie, Grupa BOSS, Warszwa 2011, s. 11-13
Zasada 2
Ekonomiczne i społeczne oddziaływanie biznesu: ku innowacjom, sprawiedliwości i wspólnocie światowej.
Zasada 3
Postępowanie w biznesie: wyjście poza literę prawa ku duchowi zaufania.
Zasada 4
Poszanowanie dla reguł prawnych.
Zasada 5
Wspieranie wielostronnej wymiany handlowej.
Zasada 6
Szacunek dla środowiska naturalnego.
Zasada 7
Unikanie działań sprzecznych z prawem.164
Okrągły Stół z Caux jest o tyle ważną inicjatywą dla rozwoju idei CSR w świecie, że wypływa z potrzeb widzianych przez samych przedsiębiorców - praktyków, nie zaś teoretyków zarządzania.
II. Wytyczne odnośnie systemu zarządzania oraz systemy certyfikacji
Mogą dotyczyć samej organizacji (np. ISO, EMAS), miejsca pracy (np. SA8000) bądź produktu (np. FSC). ISO 14001 rekomenduje raportowanie w aspektach ochrony środowiska, w odróżnieniu od EMAS (Eco-Management and Auditing Scheme), który tego wymaga.
O ile normy środowiskowe: ISO 14000 i EMAS to normy obecnie powszechnie znane, o tyle warto wspomnieć, że certyfikat SA8000 wypracowany przez Social Accountability International (SAI) jest pierwszym globalnym systemem weryfikacji
164 Zasady Prowadzenia Działalności Gospodarczej przyjęte podczas obrad Okrągłego Stołu z Caux [za:]
www.cauxroundtable.org z dnia 28.12.2011r.
standardów pracy w łańcuchu dostaw. Był wypracowywany przy bliskiej współpracy z International Labour Organization (ILO), jest zintegrowany z GRI i spójny z normami ONZ
w tym zakresie. SA8000 jest normą międzynarodową, powstałą w oparciu o wartości zawarte w Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy, Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i Konwencji Narodów Zjednoczonych. Powstanie normy było wynikiem niezadowolenia
zgłaszanego przez pracowników i klientów na całym świecie. Niezadowolenie to wynikało z rozbieżności między deklaracjami składanymi przez firmy, a ich codzienną praktyką.
Norma definiuje 9 wymogów zakresie odpowiedzialności społecznej:
1. zakaz pracy dzieciom, które nie ukończyły 16 lat,
2. zakaz pracy przymusowej (np. zakaz brania w zastaw rzeczy należących do pracowników co mogłoby utrudnić im rozwiązanie stosunku pracy),
3. obowiązek przestrzegania przepisów BHP,
4. wolność zrzeszania się oraz prawo do negocjacji zbiorowych, 5. zakaz dyskryminacji w jakiejkolwiek formie,
6. zakaz stosowania kar cielesnych, przymusu fizycznego lub psychicznego, a także obraźliwego języka,
7. liczba godzin pracy jest ściśle określona,
8. gwarancja przynajmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, 9. system zarządzania obejmujący w szczególności:
• określenie polityki firmy w zakresie CSR,
• wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za przestrzeganie wymogów związanych z normą SA8000,
• kontrolę kontrahentów pod względem spełniania podstawowych wymogów normy SA8000,
• szybka reakcję na powstałe odchylenia od normy,
• umożliwianie weryfikacji poprawności stosowania normy SA8000,
• dokumentowanie kolejnych etapów stosowania normy SA8000.
W 2010 roku, Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna przedstawiła ostatecznie międzynarodową normę w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu – ISO 26000, której celem jest skłonienie organizacji do dobrowolnego angażowania się w działania CSR oraz próba uporządkowania i uzgodnienia wspólnie z interesariuszami zasad, definicji oraz metod ewaluacji powiązanych z tą koncepcją. W normie stosuje się pojęcie „Social
Responsibility” pozbawione przedrostka „Corporate” w celu podkreślenia szerokiej bazy odbiorców instytucjonalnych, u których norma ta może znaleźć zastosowanie. ISO 26000 w odróżnieniu od większości norm ISO, nie jest normą techniczną, lecz wytycznymi („Guidance on social responsibility”) i nie jest ona przeznaczona do certyfikacji.
Norma zawiera wytyczne dotyczące:
terminów i definicji związanych z odpowiedzialnością społeczną,
podstaw, trendów i charakterystyk odpowiedzialności społecznej,
zasad i praktyk odnoszących się do odpowiedzialności społecznej,
kluczowych obszarów odpowiedzialności społecznej,
wdrażania i promowania zachowania odpowiedzialnego społecznie w organizacji i w jej politykach i praktykach w obrębie jej sfery wpływu,
identyfikowania i angażowania interesariuszy,
komunikowania zobowiązań, osiągnięć i innych informacji związanych z odpowiedzialnością społeczną. 165
Jako główne zasady społecznej odpowiedzialności norma ISO 26000 uznaje:
odpowiedzialność (accountability),
przejrzystość (transparency),
etyczne zachowanie (ethical behaviour),
respektowanie interesariuszy (respect for stakeholder interests),
poszanowanie prawa (respect for the rule of law),
poszanowanie międzynarodowych norm społecznych (respect for international norms of behavior),
poszanowanie praw człowieka (respect for human rights).
W Polsce norma ISO 26000 weszła w życie w 2012 roku.166 W jej ramach
W Polsce norma ISO 26000 weszła w życie w 2012 roku.166 W jej ramach