Prostytucja G e neza i nat ur a p r o bl em u
Po roku 1990, w życiu Polaków nastąpiły zmiany nie tylko w ustroju społeczno-gospo-darczym kraju, ale także w życiu każdego obywatela. Gospodarka rynkowa doprowa-dziła do dużego zróżnicowania warunków życia i pracy dla prawie wszystkich (tych wygranych i tych bardzo wielu przegranych). Po latach nieobecności na dużą skalę powróciło bezrobocie, dla wielu głodowe pensje. Równocześnie coraz powszechniej wdzierał się agresywny i konsumpcyjny styl życia jako cel, który miał pomóc w zaspo-kojeniu szeroko pojętych potrzeb. Pękały przy tym niejednokrotnie hamulce moralne a nawet poczucie zwykłej przyzwoitości ludzkiej. Rozprzestrzeniały się różne formy patologii, niektóre z nich przez lata zapomniane; bezdomność, żebractwo, (skrywana przez lata) prostytucja.
Do specyfi cznych problemów społecznych, których rozwiązanie stwarza dylema-ty przy ustalania sposobów ich traktowania, należy prosdylema-tytucja. Przy rozpatrywaniu prostytucji celowym jest uwzględnianie takich właściwości i dyspozycji natury czło-wieka jak: wolność, odpowiedzialność, autonomia, kierowanie się wartościami two-rzącymi zasady etyki indywidualnej.
System zachowań seksualnych akceptowany przez człowieka związany jest najczęściej z jego własnym poglądem na życie seksualne, w którym uwzględnione powinny być jego rzeczywiste, oparte na podłożu biologicznym, potrzeby i sposób zaspokojenia taki jaki człowiek pragnie. Napotkać to może na sprzeczność, jaką sta-nowią normy etyczne, społeczne, obyczajowe, a nawet tabu. Dołącza się też do tego odmienny pogląd partnera o innej indywidualności i często o odmiennym systemie zainteresowań, pragnień i wartości. W życiu seksualnym może dochodzić w wie-lu przypadkach do zanegowania wartości i godności wyznawanych przez jednego z partnerów125.
Prostytucja powala na doprowadzanie do odprężenia seksualnego, niekiedy eliminując różne napięcia psychiczne. Rozładowania seksualnego poszukują różni mężczyźni: wdowcy, rozwiedzeni, kawalerowie szukający kontaktu seksualnego bez wiązania uczuciowego, mężczyźni oczekujący od prostytutki nie tylko rozładowania seksualnego, ale i nowych odmian technik i pogłębienia doświadczeń seksualnych. Żonaci szukają tego, czego im brak w małżeństwie a równocześnie nie chcą rezygno-wać z małżeństwa; zwłaszcza mężczyźni uprawiający seks, którego nie zna lub nie chce uprawiać partnerka126.
125 Por. szerzej: W. Drabik, Prostytucja i związane z nią niektóre problemy społeczne i etyczne.
Prostytucja w polityce społecznej zaliczana jest do jednej z najważniejszych pa-tologii społecznych. Jest ona naruszeniem podstawowych zasad – etyki i współżycia społecznego. W życiu seksualnym rodziny dochodzi wtedy od zanegowania godności i wartości. Naruszona zostaje godność kobiety jako żony i jako człowieka, któremu zburzono wiarę w nienaruszalność tego, co jest jego własnością. Zdradę piętnują wszystkie największe religie. Katechizm Kościoła Katolickiego określa prostytucję jako plagę społeczną a oddawanie się prostytucji – uznaje za grzech ciężki.
Prostytucja w Polsce stwarza (podobnie jak w innych krajach na świecie) poważ-ne problemy. Prowadzenie szerokich badań, i podejmowanie dotychczasowych roz-wiązań legislacyjnych nie przyniosło satysfakcjonujących rezultatów. Pozostaje więc dalsze poszukiwanie racjonalnych rozwiązań problemów związanych z prostytucją.
Prostytucja uwarunkowana jest splotem czynników społecznych, ekonomicz-nych, kulturowych i fi zjologicznych. Poglądy na przyczyny prostytucji są obecnie bar-dzo zróżnicowane.
Do czynników, które prowadzą do prostytucji dość często zalicza się: – wadliwą strukturę rodziny,
– złą atmosferę wychowawczą w domu rodzinnym, – niski poziom wykształcenia i przygotowania zawodowego, – alkoholizm lub nadużywanie alkoholu w rodzinach prostytutek, – zmienność środowisk wychowawczych,
– niski status materialny rodziny, – niski poziom wykształcenia rodziców,
– wczesne rozpoczynanie życia seksualnego z przygodnymi partnerami127. M. Poznańska oprócz ww. punktów dodatkowo wyróżnia:
– niezdolność do nawiązywania i utrzymywania prawidłowych i społecznie pozy-tywnych, kontaktów uczuciowych,
– zaburzenia w sferze motywacji, obniżenie uczuciowości wyższej, – zaburzenia popędowe128.
Na podstawie szeroko przeprowadzonych badań wśród młodych prostytutek M. Jasieńska, twierdzi, że przyczynami uprawiania nierządu są najczęściej:
– alkoholizm rodziców w 67% przypadków, – analfabetyzm rodziców w 72% przypadków – złe pożycie rodziców w 70% przypadków,
– brutalne traktowanie w domu w 40% przypadków.
W uzupełnieniu przytoczonych wyników, autorka badań stwierdza, że wejście na drogę prostytucji nierzadko poprzedzał udział w grupie chuligańskiej lub złodziej-skiej129.
Z kolei M. Antoniszyn i A. Marek uważają, że „należy odrzucić szkodliwy stereo-typ prostytutki, jako dziewczyny, która po nieszczęśliwym dzieciństwie i obcowaniu z chorymi na alkoholizm rodzicami albo pod wpływem zaburzeń osobowości i z po-wodu niskiej inteligencji rozpoczęła uprawiać nierząd. Pogląd taki przedstawia pro-127 U. Świętochowska, Patologie cywilizacji współczesnej, Toruń 1997.
128 M.W. Poznańska, Prostytucja, [w:] Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, t. IV, red. T. Pilch, Warszawa 2005, s. 996.
129 M. Antoniszyn, A. Marek, Prostytucja w świetle badań kryminologicznych, Warszawa 1985, s. 118.
55
I. Powszechne czynniki patogenne
stytutkę jako bezbronną ofi arę środowiskowych lub biologicznych uwarunkowań, jako mechanistycznie pojmowany produkt patologii rodziny albo osobę niesprawną umysłowo lub wręcz psychicznie chorą”130.
Na podstawie obserwacji, rozmów prowadzonych przez autora wyłania się bo-wiem obraz obecnej prostytutki nie tylko obciążonej skutkami środowiskowymi czy charakterologicznymi, ale coraz częściej kobiety inteligentnej wywodzącej się z nor-malnych rodzin o niezłym statusie materialnym. Zjawisko prostytucji w ostatnich latach przeszło swoistą ewolucję, sprawiając, że głównym motywem uprawiania nierządu (niezależnie od pochodzenia i środowiska uprawiających go kobiet) jest ko-rzyść materialna. Nierządem zajmują się kobiety i mężczyźni, niewątpliwie jednak dominują kobiety.
Element zapłaty i handlu własnym ciałem wywołuje potępienie szeroko rozumia-nej opinii publiczrozumia-nej. Ofi cjalnie mówi się, że grupa osób uprawiających nierząd jest gorszą częścią społeczeństwa jako zdemoralizowana, niezdolna i nieprzystosowana do życia w społeczeństwie.
Na osobne z punktu widzenia społecznego podkreślenie zasługuje również waga tematyki prostytucji nieletnich i motywy jej podejmowania.
Po j ę cia definicyjne
Prostytucja jest jednym z najstarszych zjawisk patologii społecznej; równocześnie mamy wiele sprzecznych opinii na temat tego, czym jest, jakie są jej formy i jakie niesie za sobą skutki.W literaturze przedmiotu spotykamy wiele defi nicji prostytucji, które różnie akcentują poszczególne znamiona tego zjawiska.
Dużo defi nicji nie jest już adekwatnych dla współczesnych form prostytucji. W niektórych zwracani uwagę na te cechy zjawiska, które uległy zmianie. Stąd bar-dzo trudno w każdym przypadku ustalić, czy obecnie dane zdarzenie jest, czy nie jest prostytucją131. Jak ocenić postępowanie kobiety często zmieniających partnerów życiowych lub mężatkę przyjmującą kosztowne prezenty od znajomego, z którym łą-czą ją okazjonalne kontakty o seksualnym charakterze. Nie można tu nie zauważyć pewnej ekwiwalentności dóbr i usług, w danym okresie.
W obecnych czasach, w warunkach często akceptowanej nadmiernej tolerancji trudno jest wyznaczyć granice między normą dopuszczalnego postępowania a za-chowaniem o charakterze patologicznym, naruszającym obowiązujące kanony mo-ralne.
Za prostytucję uważa się sprzedawanie własnego ciała partnerowi, który za tę usługę płaci. Element zapłaty stanowi zasadniczy motyw działania, bez względu na formę zapłaty, która w przeszłości, jak i współcześnie jest bardzo różna. Otwarty na-tomiast pozostaje problem, jakimi kategoriami ocenić dobrowolny związek, w któ-rym kobieta odpłatnie oddaje się mężczyźnie w celu zaspokojenia swojego popędu płciowego.
W różnego rodzaju publikacjach znajdujemy podobne, mniej lub bardziej szcze-gółowe, defi nicje omawianego zjawiska. Do najczęściej przywoływanych należą:
130 M. Jasińska, Proces społecznego wykolejenia młodocianych dziewcząt, Warszawa 1967, s. 141.
– Prostytucja (z. łac.) uprawianie stosunków płciowych w celach zarobkowych132. – Prostytucja (łac. pros tu o) uprawianie nierządu w celach zarobkowych133. – Prostytucja to zjawisko w skali społecznej polegające na tym, że większa lub
mniejsza liczba osób będących członkami danej społeczności uprawia proceder polegający na świadczeniu usług seksualnych w zamian za korzyści material-ne134.
– Prostytucja, to negatywne zjawisko społeczne, polegające na uprawianiu nierzą-du w celach zarobkowych, wiążące się ściśle z szerzeniem chorób wenerycznych i przestępczością135.
– Prostytutka, kobieta pobierająca opłaty za świadczenia usług seksualnych klien-tom, potocznie określa się to zajęcie jako „najstarszy zawód świata”136.
– Prostytutka to osoba, która zaspokaja potrzeby seksualne przygodnych partne-rów, bez zaangażowania uczuciowego i w zasadzie bez możliwości wyboru137. Rys hi sto r yczny
Najwcześniejsze doniesienia na temat prostytucji pochodzą ze starożytnej Mezopo-tamii, Egiptu, Grecji, Rzymu, Palestyny oraz Chin i Indii. W tym okresie występowały dwie formy prostytucji gościnna i sakralna. Na terenie Mezopotamii zapoczątkowano formę gościnną. Gościowi należało oddać do dyspozycji wszystko, czym dysponował gospodarz, nawet żonę lub córkę, gdyż jego obecność przynosiła szczęście domowi. Forma religijna funkcjonowała dwutorowo. Po pierwsze, kapłanki miały obowiązek oddawać się, aby przyczynić się do dobrych zbiorów i sukcesów w hodowli; nato-miast młode Babilonki zgodnie z obowiązującym prawodawstwem musiały się raz w życiu oddać za pieniądze obcemu mężczyźnie, a otrzymane pieniądze musiały da-rować kapłanom jako ofi arę dla bogów138.
W Starożytnym Egipcie prostytucja była legalna. Stąd kobietę czerpiącą zyski z tego procederu traktowano jak handlarkę. Równocześnie funkcjonowały prosty-tucja świątynna i świecka(bardziej rozpowszechniona)139. W Starożytnej Grecji rów-nież funkcjonowały dwa rodzaje prostytucji, a o jej popularności może świadczyć fakt, że w Koryncie znajdowało się ich ponad tysiąc, stąd wywodzi się określenie prostytutki – „córa Koryntu”. Z Grecji wywodzi się również określenie „hetera”, co oznacza kobietę lekkich obyczajów, na ogół o wysokim poziomie umysłowym, o wykształceniu literackim, fi lozofi cznym czy muzycznym140. Pierwszym państwem greckim, które objęło prostytucję kontrolą były Ateny, przy czym tą formę kontro-li rozwinękontro-li Rzymianie, upatrując w nim istotnego źródła dochodów i możkontro-liwości kontroli prostytucji legalnej i nielegalnej141. Już w Rzymie istniała nie tylko kontrola 132 Nowa encyklopedia powszechna PWN, red. D. Kalisiewicz, Warszawa 1994.
133 Słownik wyrazów obcych…, op. cit.
134 M. Jasińska, op. cit.
135 Mała encyklopedia medycyny, Warszawa 1990.
136 Z. Lew-Starowicz, Miłość i seks. Słownik encyklopedyczny, Warszawa 1999.
137 M. Jasińska, op. cit.
138 Por. m.in. Seksuologia kulturowa, red. K. Imieliński, Warszawa 1980, s. 318.
139 Zob. F.S.P. Dufour, Historia prostytucji, t. 1, Gdynia 1998, s. 35–41.
140 Słownik współczesnego języka polskiego…, t. 1, s. 303.
57
I. Powszechne czynniki patogenne
prostytutek, ale także ich podział na poszczególne kategorie. Domy publiczne uwa-żano za miejsce mające zapobiegać uwodzeniu żon142. W II wieku p.n.e. prostytutki zostały spisane w specjalnym rejestrze i musiały odtąd posiadać pozwolenie na wy-konywanie zawodu143.
W dawnych Chinach prostytutki musiały posługiwać się wyrafi nowaną sztuka mi-łosną; zależnie od klasy prostytutki przypisywane były poszczególnym stanom spo-łecznym. Te związane z najwyższymi stanami „miały uznanie towarzyskie” i wysokie dochody144.
W Indiach szeroko rozpowszechniona była prostytucja religijna. Obok kapłanów, kobiety te były darzone szczególnym szacunkiem i należały do najlepiej wykształco-nych w kraju. Prostytutki cieszyły się uznaniem i szacunkiem, zachowały prawa oby-watelskie i nigdy nie były prześladowane. To właśnie z Indii pochodzi słynna księga Kamasutra, związana z zachowaniami seksualnymi145.
Japonię charakteryzowała prostytucja rozwarstwiona: prostytutki zwykłe, gejsze i ojrany. Zgodnie z normami kulturowymi. Prostytutkom, gejszom i ojranom przy-sługiwało prawo szacunku. Wszystkie klasy prostytutek obsługiwały mężczyzn legal-nie. Prostytutki po odsłużeniu pewnej liczby lat wracały do normalnego życia i znów uchodziły za porządne kobiety. Ówczesne żony aprobowały wizyt swych mężów w domach publicznych.146.
W okresie średniowiecza kościół, władze oraz społeczeństwo uważały prostytu-cje za mniejsze zło, z którego czerpano zyski. Istniały nawet domy publiczne zakłada-ne m.in. przez zakony lub kapituły147. Sam św. Tomasz z Akwinu – mówił o prostytucji jako o zjawisku społecznie koniecznym i odgrywającym rolę toalety w pałacu. Wraz z końcem średniowiecza ograniczano możliwości ofi cjalnego uprawiania prostytucji, zamykano domy publiczne, zarówno w krajach protestanckich, jak i katolickich. We Francji w 1560 roku wydano dekret zakazujący uprawiania prostytucji. Anglia depor-towała w latach 1700–1780 około 10 tys., kobiet skazanych za uprawianie prosty-tucji. Jednak nie wszędzie nierząd był poddawany takim restrykcjom, np. w Rzymie prostytutki bardzo dobrze rozwinęły swoją działalność148.
Na początku XIX wieku wobec nieskuteczności działań represyjnych zaczęto na powrót organizować domy publiczne (np. we Francji wprowadził je Napoleon Bona-parte).
W XIX wieku trzeba zwrócić uwagę na nasilenie procesów emancypacji. Kobiet domagały się takich samych praw, co mężowie w instytucji małżeństwa, czyli wier-ności i czystości obyczajów. Feministki zwalczały podwójną moralność, w tym opinię mężczyzn o konieczności istnienia prostytucji; wykazywały, że źródłem jej jest upo-śledzenie kobiety – brak możliwości edukacji, dopuszczenie do swobody seksualnej mężczyzn i potępienie za nią kobiet. Zapoczątkowany przez angielkę Josephine Butle 142 B. Hołyst, Kryminologia, wyd. 9 rozszerzone, Warszawa 2007, s. 1029.
143 Za: F. Dufour, op. cit., t. 1, s. 63–218.
144 K. Imieliński, Manowce seksu. Prostytucja, Łódź 1990, s. 25.
145 Ibidem, s. 25.
146 Z. Lew-Starowicz, Erotyzm i techniki seksualne Wschodu, Warszawa 1999, s. 55–64.
147 J. Rossiad, Prostytucja w średniowieczu, Warszawa 1997, s. 39–54.
148 Zob. M. Kurzel-Runtscheiner, Córy Wenus. Kurtyzany XVI-wiecznego Rzymu, Gdynia 1998.
oraz Daniela Cooper’a w 1864 roku ruch abolicjonistyczny wymierzony był przeciw organizowaniu przez państwo prostytucji a zwłaszcza przeciw dozorowi urzędnicze-mu. Dążył on do zniesienia reglamentacji prostytucji, którą uważał za zło moralne, przymus i wyzysk kobiet149. Doszło więc do reform, które zawierały propozycje m.in. badań okresowych prostytutek. Niezależnie od tych prób poprawy sytuacji kobiet uprawiających nierząd, XIX wiek uchodzi za okres bezprecedensowego rozkwitu pro-stytucji związanego z kapitalistycznymi przeobrażeniami na świecie150.
W Polsce porozbiorowej obowiązywało prawodawstwo krajów zaborców. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1919 roku, Ministerstwo Zdrowia Publicz-nego wydało dekret o zamknięciu domów publicznych. Okres międzywojenny, to okresy bezrobocia, kryzysu lat 30., gdy złe warunki materialne sprzyjały rozwojowi prostytucji zarówno w Polsce, jak i innych krajach europejskich, z tym, ze stopień zorganizowania i legalności uprawiania prostytucji był zróżnicowany.
Po drugiej wojnie światowej prostytucja rozkwitała w różnorodnych formach. W PRL nie pozwalano na legalizację prostytucji. Domy publiczne działały jak wszę-dzie, ale w podziemiu. Prostytutki były rejestrowane (często wraz ze zdjęciem i od-ciskami palców). W latach 70. i 80. XX wieku liczba zaewidencjonowanych wahała się w granicach 10–13 tys. prostytutek151. W latach 70. widoczne były symptomy poprawy pozycji fi nansowej prostytutek ich wykształcenia i poziomu intelektualne-go. Przejściowe zahamowanie zjawiska prostytucji zaobserwowano w okresie stanu wojennego w 1981 roku152.
Fo r my p r o st y t u c j i
Prostytucja to jedyny zawód cieszący się zainteresowaniem, które z roku na rok coraz bardziej wzrasta. Jego wykonywanie może przyjmować różne formy, poczynając od sprzedawania się za środki pieniężne czy za prezenty (gratyfi kacje rzeczowe o różnej wartości); w niektórych sytuacjach połączone jest z możliwością wyboru partnerów z uwzględnieniem ich zamożności, wyglądu, czy intelektu.
Najczęściej wymienianymi odmianami prostytucji są153:
– prostytucja heteroseksualna – gdzie osoba odczuwa pociąg seksualny do osób płci przeciwnej, odnosi się to zarówno do kobiet, jak i mężczyzn154,
149 Zob. N. Roberts, Dziwki w historii: prostytucja w społeczeństwie zachodnim, Warszawa 1997.
150 Z bogatej literatury dotyczącej tego okresu wiemy, że w XIX wieku w Londynie przeby-wało 250 tys. prostytutek, w Paryżu 1000 tys. w Berlinie 50 tys. a w Sankt Petersburgu 35 tys. Nawet jeżeli te dane są znacznie zawyżone to i tak świadczą o olbrzymich rozmia-rach omawianego procederu. Szerzej m.in.: A. Rząśnicki, W sprawie prostytucji, Warsza-wa 1911, s. 4; J. Sikora-Kulesza, Zło toleroWarsza-wane. Prostytucja w Królestwie Polskim w XIX
wieku, Warszawa 2004, s. 5; L. Adler, Życie codzienne w domach publicznych w latach 1830–1930, Wrocław 1999.
151 Rozmiary prostytucji w Polsce, [w:] Przeciwdziałania wobec zjawiska przymuszonej
pro-stytucji i handlu kobietami, red. A. Czarnocki, Warszawa 2003, s. 55.
152 Zob. A. Bielska, Analiza wybranych społecznych konsekwencji prostytucji w Polsce, „Prze-gląd Policyjny” 1991, nr 2.
153 Słownik współczesnego języka polskiego…, op. cit.
59
I. Powszechne czynniki patogenne
– prostytucja homoseksualna – gdy kierowany jest popęd seksualny do osobników tej samej płci155, tj.: prostytucja męska (pederastyczna); prostytucja damska (les-bijska),
– prostytucja biseksualna – gdy popęd seksualny skierowany jest ku obu płciom156.
D ew i ac je s e ks ualn e
Klientela prostytutek niejednokrotnie ma swoje dodatkowe oczekiwania odnośnie różnych form zaspokajania seksualnego, mieszczące się w pojęciu określanym mia-nem dewiacji seksualnej.
Dewiacje seksualne157 obejmują wszelkie formy stałego zaspokajania popędu sek-sualnego w sposób odbiegający od typowego w danej kulturze; obejmuje zarówno jednostki seksuologiczne naruszające normy społeczne (np. transseksualizm, fety-szyzm, masochizm), jak i normy medyczne, zboczenia płciowe (np. niektóre postacie sadyzmu, pedofi lii, ekshibicjonizmu); poza zboczeniami płciowymi wyodrębnia się dewiacje seksualne pod względem obiektu zainteresowań seksualnych (np. geron-tofi lia, pigmalionizm, nekrofi lia), sposobu realizacji popędu seksualnego (np. oglą-dactwo) oraz tzw. nietypowe zachowania seksualne (transseksualizm, kazirodztwo); granica między zachowaniami mieszczącymi się w normie a dewiacjami seksualnymi jest płynna i zmienna, np. w zależności od kręgu kulturowego.
Ze względu na m ie js ce w y ko ny wan ia, występują następujące rodzaje prostytucji: • prostytucja uliczna
Kobiety pracujące na ulicy oferują szeroki zakres usług seksualnych po stosunko-wo niskich cenach. Ceny są niższe w porównaniu z cenami za usługi oferowane przez prostytuujących się ogłoszeniodawców czy pracownice zatrudnione w agencjach to-warzyskich. Ceny usług prostytutek są najczęściej wyższe niż tzw. rówek wpływają na to głównie warunki świadczenia usług. Kobiety pracujące na ulicy mają zazwyczaj ostry (krzykliwy) makijaż. Sam ubiór sygnalizuje ich profesję158.
Kobiety większość zarobionych środków fi nansowych przeznaczają na utrzymanie siebie i rodziny. Podczas gdy chłopcy „pracujący” w parku zarabiają więcej i przeważ-nie nikogo przeważ-nie mają na utrzymaniu. To pozwala im wydawać na własne potrzeby np. fi rmowe ubrania, sprzęt stereofoniczny, płyty, kasety czy akcesoria do komputera. Niekiedy chłopcy prostytuujący się są jeszcze pod opieką rodziców, którzy nie inte-resują się, skąd syn ma pieniądze. Niektórzy z chłopaków to osoby heteroseksualne, które mieszkają ze swoimi partnerkami. Partnerki rzadko wiedzą, na czym naprawdę polega praca ich chłopaka w odróżnieniu od mężów prostytuujących się kobiet, któ-rzy zazwyczaj wiedzą, czym zajmuje się żona pktó-rzynosząca pieniądze do domu.
Do prostytucji ulicznej należą także chłopcy „pracujący” w okolicach szaletów miejskich i na dworcu PKP lub w każdym miejscu, wskazanym przez klienta159: 155 Ibidem, s. 307.
156 Ibidem, s. 60.
157 Szerzej o wyspecyfi kowanej tematyce m.in. w: h p://pl.Wikipedia.org/wiki/Nekrofi lia itd.
158 M. Kowalczyk-Jamnicka, Społeczno-kulturowe uwarunkowania prostytucji w Polsce,
Byd-goszcz 1998, s. 57.
• prostytucja na drogach dojazdowych
Z usług tej grupy kobiet korzystają zazwyczaj przejeżdżający kierowcy, zajmujący się transportem ciężarowym, kierowcy zawodowi. Realizacja usługi następuje w sa-mochodzie klienta;
• prostytucja w agencjach towarzyskich
Agencje towarzyskie, są rejestrowane na zasadzie działalności gospodarczej, mają prawo działać wszędzie jako night club, centrum rekreacyjne, salon masażu, czy klub biznesmena. Kobiety pracujące w agencji, korzystają z pomieszczenia i z ochro-ny wewnątrz lokalu. Same z chęcią podejmują taka formę działania, odkładając cześć zysków na rzecz właściciela agencji, a zarobki są niemałe.
Kobiety pracujące w agencji często mają dobre maniery, znają języki obce, są estetycznie ubrane i używają drogich kosmetyków. Pracują na ogół w przyjemnie urządzonym czystym miejscu. W przypadkach niewłaściwego zachowania klientów mają prawo odmówić pracy, licząc na pomoc ochrony. Kobiety pracujące w agencji z reguły nie przekraczają trzydziestego roku życia. Występuje tutaj duża konkurencja i znaczna rotacja kadrowa. Z usług agencji korzystają przede wszystkim mężczyźni klasy średniej i wyższej.
• prostytucja w lokalach rozrywkowych
W lokalach rozrywkowych, szczególnie do tych w których uczęszcza młodzież przebywają dziewczyny nieletnie i nieco starsze. Z ich usług seksualnych korzystają przeważnie rówieśnicy. Formą zapłaty jest często tzw. sponsoring. Usługa odbywa się na miejscu, w samochodzie klienta lub mieszkaniu prywatnym. Dziewczyn tych nie uważa się na ogół za prostytutki, tylko za dziewczyny rozwiązłe. Najczęściej pochodzą z rodzin z problemem niedostosowania społecznego160;
• prostytucja wakacyjna i studencka
Każdego roku ucieka z domów – najczęściej podczas wakacji – ponad 5 tys. dzieci. Trudno jest określić, ile z nich płaci sobą za mieszkanie, jedzenie itp. wykrywalność takich spraw jest minimalna. Sezonowe prostytutki wiedza, że robią źle, ale skoro taki był tydzień, to już następny taki miesiąc nie zaszkodzi. Tak było w przypadku