• Nie Znaleziono Wyników

CZY DOPUSZCZALNY JEST WARUNEK LUB TERMIN PRZY USTANOWIENIU SPADKOBIERCY?

W dokumencie Wzory testamentów z komentarzem (Stron 48-59)

Zastrzeżenie warunku lub terminu, uczynione przy powołaniu spadkobiercy testamentowego, uważane jestzanie istniejące.Jeżeli jed­ nak z treści testamentu lub zokoliczności wynika,żebez takiego zastrze­ żenia spadkobierca nie zostałbypowołany, powołanie spadkobiercyjest nieważne. Przepisów tychniestosuje się,‘jeżeli ziszczenie się lub niezisz- czenie się warunku albo nadejście terminu nastąpiło przed otwarciem spadku(art. 962 kc).

5. PODSTAWIENIE

Można powołać spadkobiercę testamentowegona wypadek, gdyby inna osoba powołanajako spadkobierca ustawowy łub testamentowynie chciałalub nie mogła byćspadkobiercą (podstawienie) - art.963kc. Jest to tzw. podstawienie zwykłe, pospolite. Jest ono dopuszczalne w prawie.

Natomiastniedopuszczalnejesttzw. podstawienie powiernicze. „Pos­

tanowienia testamentu, przez które spadkodawca zobowiązuje spadko­ biercę do zachowania nabytego spadku i do pozostawienia goinnej oso­

bie, ma tylko ten skutek, że ta inna osoba jestpowołana dospadku na wypadek,gdyby spadkobierca nie chciał lubnie mógł być spadkobiercą.

Jeżeli jednak ztreści testamentu łubz okolicznościwynika,iż spadkobier­ cabez takiegoograniczenianie byłby powołany,powołanie spadkobier­

cy jestnieważne" (art.964 kc). Jest to„konwersja"(przekształcenie) pod­

stawienia powierniczego na zwykle (por. jednakart. 964 zd. 2). Przy pod­

stawieniu powierniczym występowałaby taka sytuacja, że do spadku 46

dochodziliby kolejno dwaj spadkobiercy, najpierw spadkobierca ustano­

wiony,a potem spadkobierca podstawiony.Odmiennie jest przypodsta­ wieniu zwykłym (pospolitym),gdzie do spadku dochodzi albospadko­ bierca ustanowiony albo spadkobierca podstawiony.

Jakpowiedziano, dopuszczalne jest podstawienie zwykłe (pospolite) - art. 963 kc. Spadkobierca podstawiony (testamentowy) dochodzi do spadku, gdy spadkobierca ustanowiony(testamentowy lub ustawowy) niechce (odrzucił spadek - art. 1012kc)lubniemoże(np.nie dożył chwili otwarcia spadku - art. 927§ 1,jest niegodny - art. 928 kc, zrzekł siędzie­ dziczenia - art. 1048 kc) być spadkobiercą. Dopuszczalnejest również dalsze podstawienie. Przykład: Dlaspadkobiercyustawowegospadku (A) testatorpodstawił osobę B, gdyby i taosoba (B) nie chciała lubniemogła dziedziczyć, powoła! spadkobiercęC.

Dla spadkobiercy (A) spadkodawca może podstawić kilka osób (np.

B, C, D), dochodzą oniw częściach równych do zwolnionego udziału, chybażespadkodawca wyraził odmienną wolę.

Dla kilku spadkobierców ustanowionych (np. A, B) można powołać jednego (lub kilku) spadkobierców podstawionych.

Zeswobody testowaniawynika,że spadkodawca możepodstawienie ograniczyćtylko do części(ułamkowej) zwolnionegoudziału (np. do 1/4), zaś co do pozostałej części (jeśli do niej nikogo nie podstawił) nastąpi przyrost,a gdyten nie działa - dziedziczenieustawowe.

Zeswobodytestowaniawynika również, żespadkodawca może pos­ tanowić, iż podstawienie po określonej osobie (np. A) nastąpi dopiero wtedy, gdynie tylko ona, ale wszyscy spadkobiercy ustanowieni nie ze-chcą lub niebędą mogli dziedziczyć(A, B, C).W tym przypadkupodsta­ wienie poprzedzaprzyrost. Przykład: A,B,C- spadkobiercytestamen­ towi, D- spadkobierca testamentowy podstawionydla A. D - przypo­ wyższym zastrzeżeniu- otrzyma udział po A dopiero wtedy, gdy żaden ze spadkobierców (A, B,C) niebędzie dziedziczył (art. 963kc). Podmiot D mógłby byćoczywiściepodstawionydla: A, B,C (łącznie),ewentual­ nie z dalszym zastrzeżeniem, żetylko do częściułamkowej (np. 1 /4zwol­

nionych udziałów po A, B i C).

6.PRZYROST

Jeżelispadkodawca powołał kilku (co najmniej dwóch - N. M.) spadkobierców testamentowych,a jeden z nichniechcelubnie może być spadkobiercą, przeznaczony dla niego udział, w braku odmiennejwoli

spadkodawcy, przypada pozostałym spadkobiercom testamentowym wstosunku do przypadających imudziałów (przyrost) -art. 965 kc.

Spadkodawca może wyłączyćprzyrost wprost lubprzez zamieszcze­ nie podstawienia. Kolejność bowiem jest taka, że najpierwnastępujepod­ stawienie (art.963 kc),potemprzyrost (art. 965 kc), a w braku itegoostat­ niego- dziedziczenie ustawowe.

Spadkodawca może wyłączyćprzyrostw całości lub w części (ułam­ kowej),np. w 1/2; możego wyłączyć (w całości, w części) co do wszyst­ kich spadkobiercówtestamentowych lub tylko co do niektórychspośród nich. Spadkodawca może bowiem nietylko wyłączyć,lecztakże zmodyfi­

kować zasady przyrostu (poza wskazanymi sposobami, np. podając, że manastąpić on w częściach równych,a nie proporcjonalnie do udziałów), art.965kc jest bowiem dyspozytywny.

Podstawienie poprzedzaprzyrost, spadkodawca nie może inaczejposta­ nowić, wrazie gdyby tak uczynił, należałoby testament tak interpretować, że spadkodawca ustanowił podstawienie na wypadek, gdy żadna z osób powołanych dospadku (z ustawy, z testamentu)nie chce (nie może) dziedziczyć lub wszystkie z nich odrzucą udział przypadającyimztytu­ łu przyrostu, a przyjmą z tytułupowołania(art. 1014 §2 kc).

Przy dziedziczeniu ustawowym i testamencie negatywnym nie ma przyrostu. Instytucjata jestbowiemzwiązana z dziedziczeniem testamen­

towym (art.965kc). Przy dziedziczeniu ustawowym następuje- według zasad ustawowych - podwyższenie części dziedzicznej (zwiększenie udziałów spadkowych).

Gdy trzeba obliczyć przyrost,a jednocześnie zmniejszyć udziałyspad­ kowe (rozrządzono ponadcałyspadek) lub je zwiększyć (udziały nie wyczerpują całego spadku), kolejność operacji, czy najpierwzmniejszyć (zwiększyć) udział czyteżobliczyć przyrost - jest obojętna.

Istniejekilkasposobów obliczenia przyrostu. Jeden z nich zostanie przedstawiony na przykładzie. Spadkodawca powołał do spadku osoby:

A, B, C; A - 1/4, B - w1/4, C-w1/2. Spadkobierca Bnie chce lub nie może dziedziczyć(np.zmarł przed spadkodawcą).

Sposób obliczenia przyrostu:

a)1/4 +1/4 + 1/2 = 1/4+ 1/4 + 2/4, 1/4+ 2/4 =3/4;

b) 1/3+ 2/3 = 3/3, A - 1/3, C-2/3.

48

Rozdział VII

Zapis

Rozważanianależy rozpocząć od zagadnień konstrukcyjnych tej instytucji. Ustawodawstwo™ (obecnym, dawnym) znane są dwa typy zapisu: windykacyjny (legatumpervindicationem) i zwykły(zktóregopły­ nie tylko wierzytelność). Trzeba jednak stworzyć jego ogólną konstruk­

cję, wyciągając przed nawias to, co jest wspólne dla obu typów zapisu.

Otóż jego istota sprowadzasię do tego, że zapisobierca(osobauprawniona z zapisu)nie wstępuje w ogółpraw i obowiązków zmarłegoczyteż ich ułamkową część -jakspadkobierca - lecz wposzczególneprawa, będące przedmiotem zapisu, z tymże wstępuje bądźzpełnymskutkiem (zapis windykacyjny), bądź- zesłabszym (zapiszwykły): zatem osoba takauzys­ kuje tylko roszczenie orealizacjęzapisu.

Przedmiotemzapisuwindykacyjnegomogą byćtylko te prawa,które wchodzą w skład spadku,wymóg ten nie obowiązuje w przypadku za­ pisu zwykłego (por. np. art. 976kc).

Istotazapisu windykacyjnego sprowadzasię do tego, że zapisobierca nabywa bezpośrednio (wprost) zapisane mu prawo. Przedmiotem zapi­ sutegotypu niemusi być tylko własność, ale takżeinneprawa wchodzą­

cew skład spadku (np. prawarzeczowe ograniczone, wierzytelności -dziedziczne, zbywalne).

Przeglądając definicje zapisu zwykłego można stwierdzić, żeniesąone we wszystkich punktach zgodne. Jedna cechatychujęćjest jednakwspólna:

zapisobierca uzyskuje tylko wierzytelność o realizację zapisanego prawa.

W sensie techniczno-prawnym zapis zwykły jestrozrządzeniem tes­

tamentowym,wktórymspadkodawca zobowiązuje spadkobiercę do speł­ nienia określonego świadczenia (majątkowego, niemajątkowego) na rzecz oznaczonej osoby, która jednak uzyskuje tylkoroszczenie o realizację za­ pisu. Zreguły ustawodawstwazezwalają na dalszyzapis,w którym ob­ ciążonym jest zapisobierca.

Poszczególne kodyfikacje mogą przytoczoną definicję modyfikować, np. przyjmujączamiast słowa „świadczenie" termin: „świadczenie ma­ jątkowe" (cozreguły właśnie czynią) lub używając jeszczeinnego sfor­ mułowania, np. „korzyść majątkowa", istota jednak nie możesię zmie­

nić, uprawniony ma tylko (w odróżnieniu od zapisu windykacyjnego) i aż (w odróżnieniu od polecenia)wierzytelność o spełnienie zapisu.Za­

sadnicza zatem różnica międzyzapisem windykacyjnym azwykłym spro­ wadza się do tego, żew pierwszym przypadku, zapisobierca wstępuje bezpośrednio(wprost) w zapisane mu prawa, w drugim-ma tylko wie­ rzytelnośćo przeniesienie na niego zapisanych mupraw.

Należy bliżej porównać te dwie instytucje:

a)wobu przypadkachniedochodzi do sukcesji uniwersalnej;

b)przyzapisie windykacyjnym sukcesja (bezpośrednia) następuje po spadkodawcy i ma ona charakter singularny, a przy zapisie zwykłym

„sukcesja" ma charakterpośredni, ale jest także singularna;

c)przyzapisie windykacyjnym nie może nastąpić sukcesja singularna po innejosobieniżspadkodawca, natomiast jest tomożliweprzy zapisie zwykłym(może tu do niej dojść, oczywiście konkretny ustawodawca może tęmożliwość wyłączyćlub ograniczyć);

d) przy zapisie windykacyjnym z natury rzeczy występuje i musi wystąpić sukcesja,natomiastprzy zapisie zwykłymmogą być przypad­ ki, gdziesukcesji (nawet pośredniej) w ogóle nie ma (np. zobowiązanie spadkobiercy do świadczenia usług).

Przedmiotem zapisu na tle kc możebyć także posiadanie.

Na tle obecnegoustawodawstwa (delege lata) zakaz zapisuwindyka­ cyjnego (legatum pervindicationem) wyłącza osiąganie poprzez czynności mortis causa (na wypadek śmierci) takich skutków, jakie możnaosiągnąć w drodzeczynności ínter vivos (między żyjącymi) (art.155, 234, 245 § 1, 1052§ 1 kc).Jestto zatem ograniczenieswobodytestowania. Nie wydaje się to konieczne. Zapis zwykły wydłużaproces przejściapraw na zapiso­

biercę, zmusza do podjęcia dodatkowych czynności. Niewystępuje to na­

tomiast przy zapisie windykacyjnym. Ten ostatni jest bardziej zgodny z wolą spadkodawcy,i niestanowi ograniczenia swobody testowania. Na przyszłość(de lege ferenda)zatemnależałoby postulowaćwprowadzenie zapisu windykacyjnego, tym bardziej, żekonstrukcja zapisuzwykłegojest dla większości spadkodawców bardzo sztuczna.

W przyszłej ustawie(de lege ferenda) należałoby postulować wprowa­

dzenie zapisu windykacyjnego zpozostawieniem zapisuzwykłego. Wy­

magałobyto odrębnychuwagogólnych.

50

Zapisem nie można obciążyć innychosób niż wskazane w ustawie(spad­ kobierców, zapisobierców). W szczególności osobyuprawnionejz polecenia niemożnaobciążyćzapisem.

Dopuszczalne jest zbycie wierzytelności z tytułu zapisu, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu (obciążonego zapisem-zapisobiercy) lub testamentowemualbo właściwości zobowią­

zania (art. 509§ 1 kc).

Wierzytelność z zapisujest w zasadzie dziedziczna (art.922 kc).

Spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spad­ kobiercęustawowego lub testamentowego do spełnienia określonegoświad­ czenia majątkowegona rzecz oznaczonej osoby(zapis) - art. 968 §1kc.

Spadkodawcamoże obciążyć zapisem także zapisobiercę (dalszy za­ pis) — art. 968 § 2 kc.

Ustawodawca polski przyjął zatemtylko(wyłącznie) zapiszwykły. Nie zna kc zapisu windykacyjnego.

Przykładowo, jeżelispadkodawcazapisał w testamencie zegarek dla oznaczonej osoby (zapisobiercy), to z chwiląotwarcia spadku (zgonu spadkodawcy)zapisobierca nie staje się właścicielem zegarka, ma tylko wierzytelność (roszczenie) o przeniesienie prawa własności zapisanego zegarka.Do przejściaprawa własności potrzebne jest zawarcie odrębnej umowy rzeczowej (rozporządzającej) przenoszącej prawowłasnościze­

garka na zapisobiercę.Tosamo dotyczy nieruchomości (gruntowych, budynkowych, lokalowych).

Zapisobierca — ponieważ nie jest następcą ogólnym — nie odpowia­ daza długi spadkowe.Za nieodpowiedzialność ponosispadkobierca.

Dopuszczalny jest zapis narzeczjednego z kilku współspadkobierców.

Zapis, który zapisobiercaotrzymuje ponad swójudział w spadku, nazy­

wa się zapisem naddziałowym (prelegatem).

Przedmiotemzapisujestświadczenie majątkowe (art. 968 kc). Świad­ czeniemoże polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2 kc).

Treśćzapisu możebyć zatem różnorodna, np. zapis prawa własności rze­ czy ruchomej lub nieruchomości (gruntowych, budynkowych czy loka­ lowych), praw rzeczowych ograniczonych (np. użytkowania, własnościo­

wego prawa dolokalu współdzielniach mieszkaniowych,służebności osobistej, np. mieszkania), kwoty pieniężnej (np. 1 000 zł), dożywocia, renty,używania odpłatnegolub nieodpłatnegolokalu, zegarka, samocho­ du itd. Odnośniedobudynków,to można zapisać jena własność (współ­ własność) - współwłasność - odrębnąwłasność lokali - użytkowanie -służebność osobistą - użyczenie - nieodpłatne lub odpłatne korzystanie

z lokalu itd. Dopuszczalny jest według mnie zapislokatorskiego prawa do lokalu w spółdzielni mieszkaniowej na rzecz osoby, któramoże wstą­ pićwto prawo (art. 221 prawa spółdzielczego), tj.osoby bliskiej.Jestto jednakdyskusyjne. (Odstępuję w tym miejscu od uprzednio prezentowa­

nego poglądu, że taki zapis jest niedopuszczalny).Do zapisu stosujesię art.

968 - 981 kc, o iletestator-w granicachprawnie dozwolonych - inaczejnie postanowi, a w kwestiach tam meuregulowanych przepisy kodeksu cywil­

nego o zobowiązaniach (art. 353 i nast. kc, art. 353 - 921 kc), jako że zapis jest normalnym stosunkiemzobowiązaniowym powstałym na podstawie testamentu.

Rozdział VIII

Polecenie

Polecenie(wsensie techniczno-prawnym) to rozrządzenie, w któ­ rymspadkodawcanakłada na spadkobiercę lub zapisobiercę obowiązek oznaczonegodziałania lub zaniechania, nie czyniąc nikogowierzycielem.

Cechąwspólną tej instytucji jestto, żez polecenia nie płynie wierzytel­

ność dlaosoby uprawnionej. Przypoleceniunie powstaje stosunek zobo­

wiązaniowy. Osobana rzecz której uczyniono polecenie, nie możeżądać jego wykonania. Wykonaniapoleceniamoże żądaćkażdyzespadkobier­ ców, jak również wykonawca testamentu, chyba żepoleceniemawyłącz­ nie na celu korzyść obciążonegopoleceniem. Jeżeli polecenie ma nawzglę­

dzie interesspołeczny, wykonania poleceniii może żądać właściwy organ państwowy (art. 985 kc).

Poleceniemożebyć uczynione w interesiespadkodawcy (np. wznie­ sienie nagrobka, wydanie jego rękopisów naukowych). Polecenie może być uczynione na rzecz osób trzecich (innych niż spadkodawca lubob­ ciążonypoleceniem), np. poleceniewypłatyoznaczonejkwoty pienięż­

nej trzem chorym na gruźlicę osobom, czy na cel społeczny. Polecenie możebyć uczynione na rzecz (w interesie) obciążonego poleceniem (spad­

kobiercy lub zapisobiercy), np. testator zobowiązuje spadkobiercęlub zapisobiercę dooznaczonego wykorzystania przypadającejim ztestamen­

tu korzyści, np.dokupnaksiążeknaukowych,wydania tomupoezji,le­

czenia w sanatorium.

Polecenie może miećcharaktermajątkowy lub niemajątkowy.

Uprawnienie do żądania wykonania polecenia niejest prawem podmiotowym, lecz uprawnieniem czystoprocesowym (art. 985 kc).

Polecenie,z którego płynie obowiązekprawny(dług bez wierzytelno­

ści), należy odróżnić od wszelkiego rodzaju dyspozycjinie nakładających na obciążonego takiegoobowiązku, atylko wskazujących naokreślone dzia­

łanie lub zaniechanie, pozostawiające jego realizację uznaniuobciążonego.

Nie jesttorozrządzenietestamentowe,wiąże ono tylko moralnie.

53

Spadkodawca może w testamencie włożyć na spadkobiercę lubzapiso­

biercę obowiązek oznaczonego działania łub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie)- art.982kc. W sprawie polecenia por.

art. 982 -985kc.W kwestiach nieuregulowanych przy poleceniu można wdrodze analogii ostrożniestosowaćprzepisy ozapisie.

Jeżeli zachowanie ma charakter majątkowy i czynione jestna rzecz osobytrzeciejlub w interesiespołecznym, to od woli testatora zależy, czy nada mu charakter zapisu, czypolecenia np. co do oznaczonej kwotypie­ niężnej. Z tego wynikają odmienne skutkiprawne (por. wyżej).

Rozdział IX

Wykonawca testamentu

Spadkodawca może powołać w testamencie wykonawcę testamen­

tu. Spadkodawca możepowołać jednego lub kilku(więcej) wykonawców testamentu,odmienny jest jednak pogląd literatury.Osoba,która niechce przyjąć tego obowiązku, powinna złożyć odpowiednieoświadczenie przed sądem (art. 987 kc, art. 664- 665 kpc).

Względem rzeczyznajdujących się wzarządziewykonawcy testamen­

tu jeston ich dzierżycielem. Jest on zastępcą pośrednim.Spadkodawca może ustanowić wykonawcę testamentu, ograniczającjegofunkcję tylko do czuwania nad wykonaniem niektórych rozrządzeńtestamentowych (np. polecenia).

Spadkodawca możeokreślić w testamencie zasady zarządu spadkiem przezspadkobiercówi sposóbkorzystaniaprzeznich ze spadku (art. 221, 1035 kc), nieustanawiającwykonawcy testamentu (lub go ustanawiając).

Zarząd spadku sprawowany przezwykonawcę testamentu macharak­ ter tymczasowy (art.988 §1 kc). Wykonawcą testamentu może być także spadkobierca.

Spadkodawca możewtestamencie uregulowaćsprawy zarządu mająt­ kiem spadkowym przez wykonawcę testamentu.Przepis art. 988§ 1 kcma bowiem charakter dyspozytywny.

Jeżelispadkodawcaniepostanowił inaczej, wykonawca testamentupo­

winienzarządzać majątkiem spadkowym,spłacićdługi spadkowe, w szcze­

gólności wykonać zapisy i polecenia, a następnie wydać spadkobiercom majątekspadkowy zgodniez wolą spadkodawcyi zustawą (art. 988 § 1kc).

Wykonawca testamentu może pozywać i być pozywany w sprawach wynikających z zarządu spadkiem. Może również pozywać wsprawach o prawa należące do spadku i być pozywany w sprawcach o długi spad­

kowe(art.988 § 2 kc).

Do wzajemnych roszczeń między spadkobiercą awykonawcą testa­

mentu wynikającychze sprawowania zarząduspadkiemstosuje się od-55

powiednioprzepisy o zleceniu za wynagrodzeniem (art. 989§ 1 kc). Ko­

szty zarządu majątkiem spadkowym oraz wynagrodzenie wykonawcy testamentu należą do długówspadkowych (art. 989 § 2 kc). Z ważnych powodów sąd możezwolnić wykonawcę testamentu (art. 990).

Spadkodawcamoże w testamencie powołaćwykonawcę testamentu (art.986 § 1 kc). Nie może byćwykonawcą testamentu, ktonie ma pełnej zdolności do czynności prawnych (art. 986 § 2 kc) (tj. osoby, które nie ukończyły18lat lub są prawomocnie ubezwłasnowolnione całkowicie lub częściowo orazdla którychprawomocnie ustanowiono doradcę tymcza­

sowego w trybie art. 548 i n. kpc). W praktycejest to instytucja martwa.

Wymaga rozwagi testatora przyustanawianiu wykonawcy testamentu, choćbyz uwagina ograniczenia jakie niesie ze sobą. Może byćjednak pożyteczna.

Rozdział X

Swoboda testowania

W dokumencie Wzory testamentów z komentarzem (Stron 48-59)

Powiązane dokumenty