Dziecięce odejmowanie

Cele ogólne:

– wprowadzanie odejmowania jako ubywania,

– uświadamianie negatywnych skutków chwalenia się.

Cele operacyjne:

Dziecko:

– rozpoznaje zapis odejmowania, – nie chwali się.

Środki dydaktyczne: wiersz I. Suchorzewskiej Chwalipięta, bębenek, kartoniki z cyframi i znakami matematycznymi, liczmany, nagranie muzyki w tempie umiarkowanym, ćwiczenie matematyczne Matematyczny domek, karty pracy, cz. 4, s. 32, 33, 34.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca uwagę i szybką reakcję Ruchliwy bębenek.I

Nauczyciel stoi na środku sali i akompaniuje na bębenku w rytmie ósemek. Dzieci poruszają się zgodnie z rytmem, lekkim biegiem, jednocześnie obserwując położenie bębenka. Jeśli na-uczyciel podniesie go do góry, dzieci zatrzymują się i klaszczą nad głową tyle razy, ile uderzeń usłyszały. Jeżeli nauczyciel trzyma bębenek nad podłogą – dzieci uderzają tyle razy dłonią w podłogę. Położenie instrumentu można zmieniać podczas jednego przebiegu serii ćwiczeń, np. cztery uderzenia w bębenek uniesiony w górę, dwa w trzymany nisko nad podłogą – dzieci klaszczą cztery razy nad głową i dwa razy uderzają o podłogę.

2. Karta pracy, cz. 4, s. 32.

Odszukiwanie w wyrazach innych wyrazów, ich zaznaczanie.

Ćwiczenia poranne – zestaw nr XXIV (przewodnik, s. 48).

Zabawa matematyczna Dzieci i czarodziej. II

• Nauczyciel dzieli dzieci na kilka nierównolicznych zespołów (największa liczba dzieci w ze-spole nie przekracza 8). Jedno z dzieci jest czarodziejem, który łapie dzieci próbujące przedo-stać się do swojego domu znajdującego się na mecie. Po kolei zespoły oznaczone kolorowymi szarfami stają na linii startu.

• Pozostałe dzieci siedzą z boku i liczą, ile dzieci znajduje się w danym zespole. Układają przed sobą tyle samo liczmanów. Czarodziej znajduje się w połowie drogi pomiędzy linią startu a mety. Nauczyciel najpierw prowadzi z dziećmi dialog (który jest modyfikacją popularnej zabawy Gąski, gąski do domu), a następnie dzieci biegną w kierunku mety. Kiedy znajdują się w połowie drogi, czarodziej je goni i łapie.

Dzieci, dzieci do domu!

Boimy się.

Czego?

Czarodzieja złego.

A gdzie on jest?

Pod lasem.

A co robi?

Stuka w ziemię obcasem.

Dzieci, dzieci nie powiem nikomu, szybciutko biegnijcie do swojego domu.

• Siedzący z boku liczą, ile dzieci Czarodziej złapał, i odejmują tyle liczmanów. Podają propo-zycje, w jaki sposób można obliczyć, ile dzieci dotarło do domu (od liczby wszystkich dzieci stojących na starcie należy odjąć liczbę tych, które zostały złapane). Nauczyciel pokazuje, jak wygląda znak odejmowania i w jaki sposób należy ułożyć działanie matematyczne. Przypina do tablicy kartoniki z cyframi i znakami matematycznym, np. 6 – 2 = 4; wyjaśnia, jak należy rozumieć ten zapis: Biegło sześcioro dzieci, dwoje zostało złapanych przez czarodzieja. Do domu dotarło czworo. Złapane dzieci zamieniają się w pomocników czarodzieja i pomagają mu przy powtórzeniu zabawy łapać kolegów z zespołu. Potem następuje zmiana zespołu i czarodzieja.

• Po każdym powtórzeniu zabawy dzieci przedstawiają powstałą sytuację na liczmanach, a następnie układają pasujące działanie matematyczne za pomocą poznanych cyfr i znaków;

nauczyciel w razie trudności naprowadza je pytaniami.

• Karty pracy, cz. 4, s. 33, 34.

• Liczenie kwiatów, czytanie działań.

• Liczenie figur. Uzupełnianie zapisów poprzez wklejanie odszukanych wśród naklejek cyfr.

Odczytywanie działań.

Zabawa ruchowa rozwijająca wyobraźnię przestrzenną Naśladujemy ruchy.

Dzieci poruszają się w rytmie tamburynu. Podczas przerwy w grze zatrzymują się. Nauczyciel wymienia imię wybranej osoby, która zaczyna poruszać się w różnych kierunkach w wymyślony przez siebie sposób. Pozostałe dzieci ustawiają się w rzędzie za prowadzącym i naśladują jego ruchy. Powrót akompaniamentu zaprasza dzieci do poruszania się w rozsypce zgodnie z jego rytmem.

Słuchanie wiersza I. Suchorzewskiej Chwalipięta.

1. Wyjaśnienie znaczenia słowa chwalipięta.

2. Zabawa z rymowanką.

Dzieci dobierają się parami, stają naprzeciwko siebie i powtarzając za nauczycielem rymo-wankę, uderzają raz w swoje ręce, raz w ręce partnera.

Chwali, chwali, chwalipięta.

Może ty? Może ja?

Nie! Nie! Nie!

My tak nigdy nie chwalimy się!

3. Słuchanie wiersza.

– Patrzcie!

Mam sukienkę w prążki, granatowe, piękne wstążki…

A wy nie!

Mam pierścionek i korale, aż pięć miśków i dwie lale…

A wy nie!

Mam akwarium i chomika, i zegarek, który cyka…

A wy nie!

I mam jeszcze szklane, nowe kulki różnokolorowe…

A wy nie!

Tak się chwali, tak się chlubi (nikt w przedszkolu jej nie lubi).

Tak się chwali, jak najęta!

Czemu? Bo jest chwalipięta.

A wy nie?

2. Wypowiedzi dzieci na temat wiersza.

− Czym dziewczynka się chwaliła?

− Czy chwalenie się jest zawsze złe?

− A czym można się chwalić?

− Często chwaląc się, kłamiecie – czy tak należy robić?

3. Wypowiedzi dzieci na temat sytuacji, w których zostały okłamane lub same zataiły prawdę.

Ukazanie negatywnych skutków kłamstwa. Podejmowanie prób oceny postępowania swojego i innych z wyeksponowaniem pozytywnych cech charakteru. Uświadomienie, że kłamstwo nie jest akceptowane społecznie. Podawanie przez dzieci innych przykładów zachowań aspołecz-nych – nieakceptowaaspołecz-nych przez środowisko, np. kradzież, agresja.

Zabawa ruchowa Miłe słowa.

Dzieci poruszają się przy akompaniamencie muzyki w tempie umiarkowanym. Podczas przerwy w grze podchodzą do wybranej osoby, przytulają ją i mówią jej coś miłego, np. Lubię kiedy się uśmiechasz; Podoba mi się twoja fryzura; Jesteś dobrym kolegą; Cieszę się, gdy bawisz się ze mną.

4. Podanie przykładów różnych, przykrych sytuacji oraz reakcji na nie.

Nauczyciel podaje przykłady różnych sytuacji, dzieci wskazują, w jaki sposób można zareago-wać na doznaną krzywdę oraz jakie konsekwencje takim zachowaniom mogą towarzyszyć, np.

Popchnąłem kolegę – reakcja: płacz, krzyk – konsekwencja: siniak na kolanie; Zabrałem bez

wiedzy kolegi jego zabawkę do domu – reakcja: zdenerwowanie, strata czasu podczas szuka-nia zabawki, płacz – konsekwencja: zasmucenie rodziców z powodu mojego postępowaszuka-nia;

Podarłem koledze rysunek dla siostry – reakcja: złość, skarga; konsekwencja: brak prezentu na imieniny siostry.

1. Ćwiczenia w dodawaniu i odejmowaniu w zakresie 8 – Matematyczny domek.III

Każde z dzieci otrzymuje kartkę, na której narysowany jest domek. Na jego poszczególnych elementach znajdują się działania matematyczne na dodawanie i odejmowanie, a pod spodem oznaczone kolorem liczby będące wynikiem poszczególnych działań. Zadaniem dzieci jest obliczenie poszczególnych działań, wycięcie i przyklejenie ich rozwiązań, a następnie poko-lorowanie domku na kolory przyporządkowane poszczególnym liczbom – wynikom działań.

Zabawa ruchowa Odszukaj swoją czwórkę.

Dzieci dobierają się w czteroosobowe grupy. Muszą zapamiętać kolegów ze swojej grupy.

Podczas akompaniamentu w rytmie ćwierćnut dzieci spacerują pojedynczo po sali. Kiedy pojawi się akompaniament punktowy do podskoków, odnajdują dzieci ze swojej grupy, podają sobie ręce i podskakują w kółeczkach. Akompaniament ósemkowy również oznacza ustawie-nie czwórkami, ale dzieci podają sobie wtedy ręce, tworząc szeregi, które biegają w różnych kierunkach.