Nasze dobre uczynki

Cele ogólne:

– organizowanie zabaw muzyczno-ruchowych z wykorzystaniem instrumentów perkusyjnych, – rozwijanie sprawności manualnej.

Cele operacyjne:

Dziecko:

– bierze udział w zabawach muzyczno-ruchowych, – wykonuje płaskorzeźbę – upominek dla bliskiej osoby.

Środki dydaktyczne: wierszyki T. Fiutowskiej Ważne słowa, piosenka Piosenka na zgodę, wybrane instrumenty perkusyjne, gałązki wierzby mandżurskiej, tekturowa tuba, papierowe serduszka, nakrętki od słoików, plastelina, materiał przyrodniczy, krążki: czerwone, niebieskie i żółte, karta pracy, cz. 4, s. 31.

Przebieg dnia

1. Określenie cech dobrego kolegi, koleżanki. Rysowanie swojego ulubionego kolegi lub ulubionej I koleżanki.

Ćwiczenia poranne – zestaw nr XXIV (przewodnik, s. 48).

Zabawy przy piosence Piosenka na zgodę. II

1. Zabawa rozwijająca koncentrację uwagi Moje dłonie prowadzą.

Dzieci dobierają się parami, stają naprzeciwko siebie i stykają się lekko dłońmi. Wolna i cicha muzyka jest sygnałem, aby jedno z nich (ustalone na początku zabawy), zaczęło poruszać rękami tak, jakby malowało przed sobą dowolny obraz. Ruchy powinny być płynne i urozmaicone, od małych do bardzo szerokich. Partner musi nadążyć za ruchami prowadzącego, sam biorąc tylko bierny udział w malowaniu. Muzyka głośna jest sygnałem dla drugiego dziecka, które przejmuje rolę prowadzącego.

2. Słuchanie piosenki Piosenka na zgodę (sł. i muz. K. Bayer).

Dro-dzy przy - ja - cie - le, chcia-łem was prze - pro-sić. I o

dzo przyk-ro, źle się za - cho - wa - łem. Prze-cież tak nie

wol - no, już to zro - zu - mia - łem. Już wiem, już

wiem, że grzecz - nym wciąż być chcę. Już wiem,

już wiem że, grzecz - nym wciąż być chcę.

wy ba czenie grzecznie was po pro sić. Jest mi bar

I. Drodzy przyjaciele, chciałem was przeprosić i o wybaczenie

grzecznie was poprosić.

Jest mi bardzo przykro, źle się zachowałem.

Przecież tak nie wolno, już to zrozumiałem.

Ref.: Już wiem, już wiem,

że grzecznym wciąż być chcę.

Już wiem, już wiem,

że grzecznym wciąż być chcę.

3. Rozmowa na temat piosenki.

− Kiedy kogoś przepraszamy?

− Za co przeprasza dziecko z piosenki?

− Jakim teraz chce być?

• Wypowiedzi dzieci na temat elementów, które się w niej powtarzają, jej tempa, nastroju.

4. Ćwiczenia emisyjne.

Powtarzanie fragmentów melodii na sylabach: na, na, ta, ta, la, la...

5. Rytmizowanie refrenu.

• Powtarzanie refrenu ciche i głośne, zgodnie ze wskazaniem nauczyciela (palec na ustach – cicho, bez palca na ustach – głośno).

6. Zabawa rytmiczna Powtórz i wyklaszcz.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie tamburynu. Podczas przerwy w grze zatrzymują się i wspólnie z nauczycielem śpiewają refren piosenki, wyklaskują jego rytm, przy kolejnych powtórzeniach w inny sposób, np. przed sobą, nad głową, w przysiadzie, w dłonie kolegi.

7. Zabawa Przysłowie i instrumenty (według U. Smoczyńskiej).

Na podłodze w dużym kole leżą instrumenty perkusyjne, rozłożone w taki sposób, aby takie same nie znajdowały się obok siebie. Dzieci zajmują miejsce obok instrumentów i wykonują na nich wspólnie rytm wybranego przysłowia, np. Żeby kózka, nie skakała, toby nóżki nie złamała.

Po zagraniu ustalonego przebiegu rytmicznego dzieci kładą instrumenty na podłodze i prze-suwają się o jedno miejsce w prawą stronę. Ujmują nowe instrumenty i ponownie wykonują na nich ten sam temat: ósemka, ósemka, ćwierćnuta, ćwierćnuta/ósemka, ósemka, ćwierćnuta, ćwierćnuta/ósemka, ósemka, ćwierćnuta, ćwierćnuta/ósemka, ósemka, ćwierćnuta, ćwierćnuta//.

Przesiadanie trwa do momentu, aż każde dziecko zetknie się ze wszystkimi instrumentami.

• Odmiana zabawy – temat rytmiczny mogą wykonywać tylko na podanych słownie lub na pokazanych przez nauczyciela instrumentach, np. same kołatki, same bębenki.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję – Zapamiętaj.

Dzieci poruszają się po sali podskokami. Na pierwszy odgłos bębenka zatrzymują się; na drugi – maszerują w tył; na trzeci – ponownie się zatrzymują; na czwarty – wracają do podskoków.

Wykonanie płaskorzeźby.

1. Wyjaśnienie pojęcia dobry uczynek.

• Wypowiedzi dzieci na temat ich dobrych uczynków w stosunku do kolegów, członków rodziny, nieznajomych. Zwrócenie uwagi na uczucia towarzyszące osobom czyniącym dobre uczynki i tym, dla których są one wykonywane; zachęcanie do robienia dobrych uczynków.

2. Wykonanie Drzewka dobroci.

Wspólne z nauczycielem wkładanie gałązek wierzby mandżurskiej do udrapowanej brązową bibułą lub szarym papierem tekturowej tuby, np. po wykładzinie, tworzącej pień drzewa. Wie-szanie na powstałym drzewku serduszek z imionami dzieci, które spełniły dla innych dobry uczynek.

3. Wykonanie upominku np. dla ulubionej koleżanki, chorego kolegi z wykorzystaniem materiału przyrodniczego.

Wypełnianie plasteliną nakrętek od słoików; tworzenie własnych kompozycji z wykorzystaniem:

grochu, fasoli, pestek słonecznika, dyni, ryżu, nasion zbóż...

• Podawanie imion osób, które dzieci chciałyby obdarować, wyjaśnienie dlaczego. Podkreślenie znaczenia sprawiania innym przyjemności.

• Oglądanie powstałych prac; zachęcanie autorów do wypowiedzi na ich temat.

Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw VII (przewodnik, s. 29).

1. Rozmowa o wartościach. III

• Wyjaśnienie znaczenia pojęcia wartość przez dzieci; podawanie przykładów wartości, które mają dla nich znaczenie, np. dobro, miłość, rodzina, spokój, bezpieczeństwo... Podkreślenie znaczenia wartości w życiu ludzi i zachęcanie do kierowania się nimi.

2. Rozmowa na temat tolerancji i lojalności. Próby wyjaśnienia przez dzieci, jak rozumieją te pojęcia; szukanie ich przykładów w doświadczeniach dzieci.

3. Karta pracy, cz. 4, s. 31.

Oglądanie i omawianie obrazków przedstawiających, jak dzieci pomagają sobie wzajemnie.

4. Zabawa Ważne słowa (według T. Fiutowskiej).

Dzieci otrzymują po trzy krążki w kolorach: żółtym, niebieskim i czerwonym. W zabawie każdy z nich zastępuje ważne słowo: proszę – żółty; dziękuję – niebieski; przepraszam – czerwony.

Nauczyciel sprawdza, czy dzieci zapamiętały, jakim słowom przyporządkowane zostały po-szczególne kolory. Pokazuje dzieciom krążki w różnej kolejności, a dzieci podają odpowia-dające im słowa. Następnie dzieci słuchają wierszowanych zagadek, na które odpowiadają podniesieniem do góry krążka pasującego do sytuacji przedstawionej w tekście.

Wietrzyk porwał mój kapelusz, biegnę za nim, już go chwytam, ale wietrzyk powiał znowu, a kapelusz dalej zmyka...

Pobiegł Tomek, co sił w nogach, z wiatrem wcale nie był w zmowie.

Zręcznie złapał mój kapelusz.

Już go niesie. Co mu powiem? (dziękuję – dzieci podnoszą niebieskie krążki) Obiad dziś jest bardzo smaczny,

bo jem ulubiony groszek.

Mam ochotę zjeść go więcej,

więc do mamy mówię... (proszę – dzieci podnoszą krążki żółte) Z butem Kasi coś się dzieje.

Stopa na bok gdzieś ucieka.

Sznurowadło rozwiązane, Kasia chce je więc nawlekać.

Ale to niełatwa praca.

Kasia męczy się i poci...

Kucnął przy niej urwis Wojtek, który zwykle tylko psoci.

Sznurowadła końce oba wkłada w dziurki jak należy.

Wojtku, powiem miłe słowo

za twą pomoc, bardzo szczerze... (dziękuję – dzieci podnoszą krążki

niebieskie)

Bartek w biegu trącił Jankę, bo chciał bardzo złapać Zdzisia.

Janka była obrażona, i na Bartka, i na Zdzisia.

Bartek jednak się zatrzymał:

Nie płacz Janka, wina nasza!

Ja za Zdzisia i za siebie bardzo, bardzo cię... (przepraszam – dzieci podnoszą krążki

czerwone)

Biegnę rano do sklepiku, ser kupuję, świeże bułki.

Proszę panią ekspedientkę o dwie śmietankowe rurki.

Pani cienki papier bierze, pyszne rurki już pakuje.

Pięknie pachną. Tak je lubię.

Pani mówię więc... (dziękuję – dzieci podnoszą krążki niebieskie) Skacze Anka na kanapie

i na brata właśnie spada.

Brat się krzywi, prawie płacze...

Co powiedzieć jej wypada... (przepraszam – dzieci podnoszą krążki czerwone)