W kosmicznej przestrzeni

Cele ogólne:

– zapoznanie z Układem Słonecznym,

– wyrażanie wiedzy na temat własnej planety w formie ekspresji plastycznej.

Cele operacyjne:

Dziecko:

− wie, że Ziemia jest trzecią planetą od Słońca,

– przedstawia, jak wygląda nasza planeta, wykorzystując różnorodny materiał.

Środki dydaktyczne: książki, ilustracje o tematyce kosmicznej, różne rodzaje klocków, opaski z nazwami planet, sznurek, piosenka Ziemia – zielona planeta, kolorowe gazety, nożyczki, klej, zielone kartki w kształcie kola, bibuła, metalowe przedmioty, karta pracy, cz. 4, s. 55.

Przebieg dnia

1. Oglądanie książek o tematyce związanej z kosmosem. Zainteresowanie dzieci tą tematyką. I Wyjaśnienie znaczenia słów: kosmos, planety, przestrzeń międzyplanetarna, rakieta, sputnik, UFO, pojazd kosmiczny...

• Zachęcanie do zdobywania informacji, ilustracji i materiałów do wykonania gazetki kosmicznej.

Wspólne jej wykonanie z przyniesionych przez dzieci materiałów; zachęcanie do posługiwania się pojęciami: kosmonauta, pojazd kosmiczny, baza kosmiczna.

2. Budowanie w małych zespołach wymyślonych przez dzieci stacji kosmicznych z różnorodnych klocków; wymyślanie im nazw. Podział tych nazw na głoski i sylaby.

Ćwiczenia poranne – zestaw nr XXVI (przewodnik, s. 76).

Rozmowa na temat Układu Słonecznego. II 1. Oglądanie planszy Układ Słoneczny.

• Wyjaśnienie pojęcia: Układ Słoneczny.

Układ Słoneczny to Słońce i osiem krążących wokół niego planet.

• Nazywanie poszczególnych planet, określanie ich: tej, na której żyjemy (Ziemia), największej (Jowisz), najmniejszej (Merkury), znajdującej się najbliżej Ziemi (Wenus, Mars).

2. Zabawa dydaktyczno-ruchowa Krążące planety.

Nauczyciel zakłada dzieciom opaski z nazwami poszczególnych planet (wcześniej dzieci je z nim odczytują). W centrum stoi Słońce, na podłodze ze sznurka nauczyciel układa orbity poszczególnych planet i po nich poruszają się dzieci – planety. Celem zabawy jest przestrzenne przybliżenie dzieciom wyglądu Układu Słonecznego i uświadomienie im, że planety krążą wokół Słońca w różnej odległości (Słońce – Merkury – Wenus – Ziemia – Mars – Jowisz – Saturn – Uran – Neptun).

3. Wypowiedzi dzieci na temat wyglądu Ziemi, jej mieszkańców.

4. Karta pracy, cz. 4, s. 55.

5. Kolorowanie na rysunkach orbit wyznaczonych liter, odczytywanie nazw planet, które krążą dokoła Słońca.

Zabawa ruchowa Start rakiety.

Nauczyciel odlicza: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0. Dzieci podczas odliczania rytmicznie klaszczą w dłonie z narastającą prędkością, następnie na wysokości brzucha rysują spiralę (maszyny zaczynają pracować), wydając dźwięk bzz (rakieta startuje). Sstaaart – rytmicznie uderzają dłońmi o uda, rakieta wystartowała – wyskakują w górę, wymachują ramionami do góry, wydają okrzyk hurra! Lot rakiety – dzieci poruszają się po sali przy dźwiękach tamburynu, przerwa w muzyce oznacza lądowanie.

Ziemia – nasza planeta – wykonanie kompozycji przedstawiającej naszą planetę widzianą oczami dziecka.

1. Słuchanie piosenki Ziemia – zielona wyspa (sł. H. Cenarska, muz. A. Nowak).

2. Rozmowa na temat jej treści, wypowiedzi dzieci o tym, co można spotkać na Ziemi, dlaczego powinniśmy o nią dbać i co można zrobić, aby była jeszcze piękniejsza.

3. Zabawa przy piosence.

Dzieci:

I. Nie warto mieszkać na Marsie, wykonują naprzemienne ruchy palcem

wskazującym przed sobą,

nie warto mieszkać na Wenus.

Na Ziemi jest życie ciekawe, klaszczą w dłonie,

powtarzam to każdemu. dłonie zbliżają do ust – kierują głowę w prawo

i w lewo do dzieci stojących obok,

Ref.: Bo Ziemia to wyspa, podskakują w parach w kółko w jedną stronę, to wyspa zielona.

Wśród innych dalekich planet.

To dom jest dla ludzi, zmieniają kierunek podskoków, dla ludzi i zwierząt,

więc musi być bardzo zadbany.

II. Chcę poznać życie delfinów, trzymają się za ręce, małymi kroczkami i wiedzieć, co piszczy w trawie. zbliżają się do wnętrza koła,

Zachwycać się lotem motyla naśladują ruchy motyla, cofają się,

i z kotem móc się pobawić. dłonie mają przy głowie (uszy kota), wysoko unoszą

kolana, naśladując skradanie się,

Ref.: Bo Ziemia to wyspa... jw.

III. Posadźmy kwiatów tysiące, naśladują sadzenie roślin, posadźmy krzewy i drzewa.

Niech z nieba uśmiecha się słońce, ręce w górze, wykonują obroty dłonią

z rozłożonymi palcami – świecą promienie słońca,

pozwólmy ptakom śpiewać. dłonie złożone w dzióbki – śpiewają ptaki.

Ref.: Bo Ziemia to wyspa... jw.

4. Wykonanie pracy przedstawiającej naszą planetę.

• Wycinanie z kolorowych gazet wybranych przez dzieci elementów.

• Naklejanie na jasnozielonych kartkach w kształcie koła.

• Uzupełnianie szczegółów flamastrami i kolorową bibułą.

• Wspólne oglądanie powstałych prac; zachęcanie do wypowiedzi na temat własnych prac.

• Zorganizowanie wystawy pod hasłem Ziemia widziana oczami dzieci.

Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw VIII.

Część wstępna.

• Czynności organizacyjno-porządkowe.

Dzieci wchodzą do sali i poruszają się w dowolny sposób, ostrożnie, między rozłożonymi gazetami. Na polecenie osoby prowadzącej zatrzymują się i każde dziecko podnosi gazetę.

• Zabawa ożywiająca.

Bieg z wymijaniem i potrząsaniem gazetami trzymanymi oburącz w górze. Na mocne uderzenie w tamburyn i zapowiedź: Burza dzieci zatrzymują się i – przyjmując dowolną pozycję – chronią się przed zmoknięciem, wykorzystując gazetę.

Część główna.

• Stanie w rozkroku, trzymanie oburącz złożonej gazety – w skłonie w przód wymachy gazetą w tył i w przód. Po kilku ruchach wyprost i potrząsanie gazetą w górze.

• Klęk podparty, dłonie na gazecie, skierowane palcami do wewnątrz – przy zgiętych w łokciach rękach opad tułowia w przód, dotknięcie gazety brodą i powrót do pozycji wyjściowej. Powtó-rzone ostatni raz ćwiczenie pozwoli przejść do leżenia przodem za przesuwaną gazetą.

• W leżeniu przodem – unoszenie gazety trzymanej za końce oburącz (ręce zgięte w łokciach, skierowane w bok), dmuchanie na gazetę i wprowadzanie jej w ruch.

• Położenie gazety na podłodze, zwinięcie jej po przekątnej w rulonik i przeskakiwanie przez nią bokiem z jednej strony na drugą, od jednego do drugiego końca (ćwiczenie można urozmaicić, łącząc się w dwójki, trójki – dzieci układają rulonik jeden z drugim i kolejno wykonują skoki, zachowując odstępy).

• W staniu, rulonik trzymany za końce z przodu – przełożenie nogi przez rulonik, wytrzymanie w staniu jednonóż, wykonując dowolne ruchy uniesioną nogą, a następnie tą samą drogą przejście do pozycji wyjściowej (ćwiczenie wykonać prawą i lewą nogą na zmianę).

• Odtwarzanie figur geometrycznych – dzieci biegają w różnych kierunkach, a na sygnał (jeden gwizdek) dobierają się w trójki i swoje ruloniki układają w ten sposób, żeby utworzył się trój-kąt, następnie siadają skrzyżnie przed wierzchołkami trójkąta. Na inny sygnał (dwa gwizdki) łączą się w czwórki i układają kwadraty (zabawę należy powtórzyć kilka razy).

• Ugniecenie gazety tak, aby powstała kulka (piłeczka) – rzuty i chwyty kulki w miejscu, w chodzie, w biegu, rzuty i chwyty z dodatkowymi zadaniami, np.: przed chwytem klaśnięcie, dotknięcie ręką podłogi, zakręcenie młynka rękami, wykonanie obrotu.

W leżeniu przodem – przetaczanie kulki z ręki do ręki, podrzucanie kulki oburącz, jednorącz.

• Marsz z kulką na głowie i utworzenie dwóch szeregów oddalonych od siebie o 5–6 kroków.

• Wyścigi szeregów – dzieci poprawiają swoje kulki i wkładają między kolana. Na sygnał zamie-niają się miejscami, skacząc obunóż skokiem kangura. Wygrywa szereg, którego uczestnicy

pierwsi ukończyli wyścig i nikt w czasie skoków nie zgubił kulki. Zabawę powtarzamy kilka razy i możemy wprowadzić współzawodnictwo, przy jednakowej liczbie uczestników w zespołach.

Część końcowa.

Ćwiczenia korektywne i uspokajające.

• Marsz we wspięciu na palcach z kulką na głowie i przejście do siadu skrzyżnego.

• W siadzie skrzyżnym – skręty głową w prawo w tył i w lewo w tył.

• W siadzie podpartym, kolana rozchylone, kulka między stopami – podrzucanie kulki stopami, chwytanie rękami.

• W marszu, kulki na dłoni (prawej, lewej) – ćwiczenie oddechowe – wdech nosem i próba zdmuchnięcia kulki z dłoni.

Czynności porządkowe: odłożenie kulek na wyznaczone miejsce, omówienie zajęć, ocena aktywności i inicjatywy twórczej dzieci.

1. Ćwiczenia słuchowe Co to za dźwięki? III

Rozpoznawanie odgłosów wydawanych przez poruszane metalowe przedmioty, np. monety, łyżki, pokrywki, klucze.

• Nauczyciel demonstruje zgromadzone przedmioty, dzieci je nazywają i określają, do czego służą.

• Próbują w różny sposób wydobyć z nich dźwięki.

• Po uprzednim odwróceniu się rozpoznają, jaki poruszany przedmiot wydaje dany dźwięk (najpierw dźwięki z przedmiotów wydobywa nauczyciel, potem chętne dzieci).

Zabawa ruchowa Start rakiety (przewodnik, s. 78).

2. Próba instrumentacji refrenu piosenki Ziemia – wyspa zielona z wykorzystaniem metalowych przedmiotów, zachęcanie do wspólnego śpiewu.