Kury, kurczęta i pisanki

Cele ogólne:

– wypowiadanie się na temat wysłuchanego utworu, – wyrażanie muzyki poprzez ruch.

Cele operacyjne:

Dziecko:

– mówi rozwiniętymi zdaniami, – ilustruje piosenkę ruchem.

Środki dydaktyczne: opowiadanie G. Kasdepke Najpiękniejsze..., ilustracje do opowiadania, ob-razki związane ze świętami Wielkanocnymi i Bożego Narodzenia, sylwety symboli świątecznych, szarfy, nagranie muzyki o zmiennym tempie, piosenka Cukrowy baranek, bębenek, emblematy z literami k, b, opaski z sylwetami lub napisami, duża kostka z napisami, karta pracy, cz. 4, s. 71.

Przebieg dnia 1. Zabawa Stop. I

Dzieci biegają swobodnie po sali do czasu, aż nauczyciel zawoła Stop! i pokaże kartonik z jakąś liczbą. Jeżeli będzie to np. liczba 2, muszą się zatrzymać i dotknąć podłogi dwiema częściami ciała. Następnie znów biegają po sali, aż usłyszą słowo Stop! i zobaczą kolejną liczbę (1, 3, 4 lub 5). Im liczba wyższa, tym będzie trudniej dzieciom wykonać ćwiczenia, toteż, wprowa-dzając liczby 6, 7, 8 i 9, można zaproponować dzieciom, aby dobrały się w pary i wtedy obaj partnerzy muszą umieścić na podłodze określoną liczbę części ciała.

Ćwiczenia poranne – zestaw nr XXVII (przewodnik, s. 88).

Słuchanie opowiadania G. Kasdepke Najpiękniejsze... z wykorzystaniem ilustracji.II 1. Ćwiczenia klasyfikacyjne Na jakie święta.

Oglądanie dwóch obrazków – wypowiedzi dzieci, z jakimi świętami się one kojarzą i po czym to poznały. Segregowanie sylwet związanych ze świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocy, umieszczenie ich przez dzieci pod odpowiednim obrazkiem. Np. Boże Narodzenie: szopka, siano, opłatek, żłóbek, trzech króli, choinka, bombki, gwiazda betlejemska... Wielkanoc: jajka, bazie, koszyk, baranek, palma, kurczątko, zajączek, owies, pisanki...

2. Słuchanie opowiadania nauczyciela (z książki G. Kasdepke Dziwne przypadki bajkopisarza).

Jak wiadomo, każda mama pragnie, aby jej dziecko było naj, naj, najwspanialsze!...

Prawda?

Tak samo rzecz się miała z pewnymi dobrze znanymi kurami.

Któregoś ranka wszystkie trzy zniosły jajka. Cóż to była z radość!

Gdakały wniebogłosy ze szczęścia! Spoglądały z miłością na swe jajeczka. Otulały je delikatnie!

Nasłuchiwały, czy zza kruchej skorupki nie dobiegnie ich czasem jakiś dźwięk! Jednym słowem, jak wszystkie mamy robiły sporo zamieszania.

– Z mojego jajeczka – gdakała pierwsza kura – wyrośnie najsilniejszy kogucik na całym podwórku.

– A z mojego – gdakała druga – najpiękniejsza nioska w całej wsi!

Zaś trzecia kura była tak szczęśliwa, że nie wiedziała nawet, czy wolałaby chłopca, czy dziewczynkę. Wszystkie jednak chciały, aby ich dzieci były najpiękniejsze. Postanowiły więc pomalować skorupki jajek najwspanialej, jak tylko potrafiły.

– Mój kogucik – gdakała pierwsza kura – będzie czerwony w niebieskie paski.

– A moja nioska – gdakała druga – będzie różowa w zielone groszki.

Zaś trzecia kura nie mogła się zdecydować, czy pomalować jajo na pomarańczowo w brązowe kwadraciki, czy na brązowo w pomarańczowe trójkąciki. Wszystkie były przekonane, że z tak

kolorowych jajek wyklują się najpiękniejsze kurczaczki na świecie. I rzeczywiście. Którejś nocy usłyszały jakieś ciche trzaski, jakieś popiskiwania... – zanim się obejrzały, z popękanych, kolorowych skorupek wyskoczyły ich dzieci.

– Jaka śliczniutka!... – wygdakała pierwsza kura.

– Mój ty kochany!... – rozczuliła się druga.

– Chlip, chlip! ... – płakała trzecia kura ze szczęścia.

A małe kurczaczki, wszystkie żółciutkie, jak gdyby pomalowało je samo słońce, rozejrzały się dookoła i krzyknęły radośnie: Mamo! Już jestem!.

3. Rozmowa na temat opowiadania.

Wypowiedzi dzieci dotyczące treści utworu; zwrócenie uwagi na zachowanie kur, ich pragnie-nia, sposób ozdobienia jajek, podkreślenie więzi matki z dzieckiem.

4. Zabawa z elementem dramy – Narodziny kurczątka.

Dzieci dobierają się parami. Jedno wciela się w rolę kurczątka znajdującego się w jajku, drugie – w rolę kury, jego mamy oczekującej na wyklucie się z jajka swojego dziecka. Odgrywanie scenek przedstawiających opiekę kury nad jajkiem, wykluwanie kurczaczka i powitanie dziecka z matką (bez użycia słów lub z krótkimi dialogami zgodnie z pomysłami dzieci).

5. Karta pracy, cz. 4, s. 71.

Oglądanie obrazków. Numerowanie ich według kolejności zdarzeń. Opowiadanie historyjki.

Zabawa ruchowa rozwijająca umiejętność reagowania na zmiany tempa akompaniamentu Kurczątka i kury.

Nauczyciel wybiera kurki (zielone szarfy), każda dobiera sobie po czworo kurczątek (czerwone szarfy). Przy muzyce wolnej kura prowadzi swoje kurczątka jedno za drugim po sali, kiedy pojawi się muzyka szybka, podają sobie ręce i tańczą w kółeczkach. Przy powtórzeniu zabawy kura zamienia się rolami z jednym ze swoich kurczątek.

Zabawy przy piosence Cukrowy baranek.

1. Zabawa Świąteczny spacer.

Dzieci dobierają się trójkami, dwoje to rodzice, w środku w przysiadzie, dziecko. Akompaniament bębenka w rytmie ćwierćnut oznacza, że świeci słońce i rodzinka spaceruje (z jednej strony mama trzyma dziecko za rękę, z drugiej tata). Zmiana akompaniamentu na ósemki oznacza zmianę pogo-dy – pada deszcz, rodzinka jak najszybciej musi się przed nim schować, ucieka ze środka sali pod ściany i przykuca. Pojawienie się akompaniamentu w rytmie ćwierćnut oznacza poprawę pogody i ponownie jest sygnałem do spaceru. Następuje zmiana osób odgrywających role dzieci.

2. Słuchanie piosenki Cukrowy baranek (sł. i muz. D. i K. Jagiełło).

Cu - kro - wy, świą - te - czny ba - ra - nek w ko - szy-czku dziś po-szedł spać

na noc, to zna - czy, że wkrót - ce, to zna - czy, że wkrót - ce, to

zna - czy, że bę - dzie Wiel - ka - noc, to zna - czy, że wkrót - ce, to

zna - czy, że wkrót - ce, to zna - czy, że bę - dzie Wiel - ka - noc.

I. Cukrowy, świąteczny baranek, w koszyczku dziś poszedł spać na noc, to znaczy, że wkrótce, to znaczy, że wkrótce, to znaczy, że będzie Wielkanoc. (bis) II. W powietrzu czuć zapach mazurków,

bo mama wciąż o nich pamięta, to znaczy, że będą, to znaczy, że będą, to znaczy, że będą znów święta. (bis) III. Zakwitły dziś bazie na łąkach,

pisanki już dzieci malują,

to znaczy, że wszyscy, to znaczy, że wszyscy, wielkanocnych świąt oczekują. (bis) 3. Rozmowa na temat piosenki.

Wypowiedzi dzieci dotyczące nastroju, tempa, powtarzających się elementów.

4. Ćwiczenia emisyjne: powtarzanie fragmentów melodii na sylabach: na, na, ba, ba, da, da.

5. Zabawa rytmiczna Nasz baranek.

Dzieci skaczą jak baranki w różnych kierunkach. Kiedy pojawi się melodia piosenki, zatrzymują się, rytmizują tekst: to znaczy, że wkrótce, to znaczy, że wkrótce, to znaczy, że będzie Wielkanoc, wystukując rytm o podłogę.

6. Określanie kierunku linii melodycznej.

Nauczyciel śpiewa na kolejnych dźwiękach gamy tekst Baran wchodzi po drabinie (dźwięki gamy wznoszą się do, re, mi, fa, sol, la, si, do) i ma bardzo śmieszną minę (dźwięki gamy opadają – do, si, la, sol, fa, mi, re, do).

• Dzieci określają, przy których słowach melodia wznosi się, a przy których opada.

• Próbują śpiewać razem z nauczycielem, ilustrując wznoszenie i opadanie melodii ruchem ręki, a następnie powoli podnosząc się z przysiadu do pozycji stojącej i odwrotnie.

7. Zabawa Kurki i zajączki.

Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy: kurek i baranków, oznacza je emblematami z literami k (kurki) i b (baranki). Dzieci poruszają się po sali przy melodii piosenki. Na przerwę baranki podchodzą do kurek, klaszczą w ręce i rytmicznie powtarzają tekst: Kurko, kurko, kurko ma, daj mi jajka, jajka dwa; kurki im odpowiadają, wykonując ruch przeczenia palcem wskazującym przed sobą: Nie dam jajek, nie dam ci, bo kurczaczków, braknie mi.

1. Rysowanie koszyka wielkanocnego. III

Zabawa ruchowa przy piosence Cukrowy baranek (przewodnik, s. 94).

2. Ćwiczenia ortofoniczne Kostka z napisami.

Nauczyciel prezentuje dzieciom dużą kostkę, na której bokach naklejone są napisy, np. kura, baranek, koza, kogut, wrona, kotek. Dzieci rzucają kostką. W zależności od tego, jaki napis wypadnie, odczytują go i naśladują głos danego zwierzątka: kura – ko, ko, ko; kogut – kukury-ku, baranek – bee, bee, bee; wrona: kra, kra, kra; koza: mee, mee, mee; kotek: miauu, miauu, miauu.