W tak ogromnym i zróŜnicowanym pod kaŜdym względem kraju jakim, są dzisiaj Stany Zjednoczone, wielkiej wagi nabiera w ostatnich latach problem starzenia się społe-czeństwa. Dzieje się tak równieŜ, co dobitnie pokazują statystyki, w zachodniej części stanu Nowy Jork (Western New York), o której mowa będzie w dalszej części artykułu.1
Według oficjalnych przewidywań, do roku 2009 populacja w tej części stanu zmniej-szy się o 1.6%. O 4.4% zmaleje liczba dzieci i młodzieŜy poniŜej 18. roku Ŝycia, o 4.7% zmniejszy się populacja w grupie wiekowej 18-44 lat. Liczba osób w przedziale wieko-wym 45 do 64 lat zwiększy się o 3.6%, zaś w przedziale wiekowieko-wym 65-74 lat o 1.3%. Za-kłada się, Ŝe liczba osób w wieku między 75-84 lat zmniejszy się o 1.3%, podczas, gdy liczba osób powyŜej 85 lat wzrośnie o 10.1%. Do negatywnych trendów, na które zwraca się uwagę, naleŜy takŜe spadek (o 5.5%) liczby kobiet w wieku rozrodczym (18-44 lat)2.
Niekorzystne tendencje demograficzne wymuszają poszukiwania adekwatnych roz-wiązań organizacyjnych, prawnych i finansowych.
W niniejszym artykule przyjrzymy się formom opieki nad osobami starszymi zapew-nianej przez wyspecjalizowane instytucje, Catholic Health System oraz Catholic Chari-ties, działające pod auspicjami Kościoła katolickiego na terenie diecezji Buffalo. Utwo-rzona w 1847 roku diecezja Buffalo obejmuje 8 hrabstw (obszar 6,5 tysiąca mil kwadra-towych z 703 tysiącami katolików)3. Jakkolwiek tradycje takiej działalności sięgają juŜ 150 lat, to warto podkreślić, iŜ w obecnym kształcie organizacyjnym szeroko rozumiana opieka medyczna, adresowana nie tylko do osób starszych, prowadzona jest od ośmiu lat w ramach Catholic Health System (CHS) (organem załoŜycielskim są trzy zakony kato-lickie oraz diecezja Buffalo). O jej rozmachu świadczy fakt, Ŝe CHS dysponuje czterema szpitalami, dziesięcioma ośrodkami podstawowej opieki medycznej, dziewięcioma cen-trami diagnostyczno-zabiegowymi, samodzielnym centrum operacyjnym, jedenastoma ośrodkami długotrwałej opieki, domami dla dorosłych, świadczy pomoc i opiekę chorym przebywającymi w domach rodzinnych, zapewnia doradztwo psychologiczne4. Opieka nad osobami starszymi przybierać moŜe zróŜnicowane formy. Bardzo duŜą wagę pracow-nicy CHS przywiązują do akcentowania roli domu rodzinnego oraz najbliŜszych w opiece nad tymi, którzy wkroczyli w ostatni etap swego Ŝycia. Przebywanie w środowisku,
1
Przy pisaniu niniejszego tekstu wykorzystano materiały prasowe - z Buffalo News oraz Western New York Catholic; dane dostępne na stronach internetowych diecezji Buffalo, Catholic Charities i Catholic Health System oraz informacje zebrane podczas wywiadów przeprowadzonych w zachodniej części stanu Nowy Jork (Western New York).
2
Zob. Catholic Health System Community Service Report for the Year 2004, s. 19-20.
3 Zob. The Diocese of Buffalo's web site.
4
Tomasz Herzog
118
w którym osoby starsze spędziły najaktywniejsze lata swojego Ŝycia, pozwala zachować poczucie godności, niezaleŜności oraz nie pozbawia kontaktu z członkami najbliŜszej ro-dziny i przyjaciółmi. Stwarza szansę, jakŜe często utrudnionego, ze względu na ogromną mobilność Amerykanów, kontaktu róŜnych pokoleń w rodzinie.
Oczywiście to nie wszystko. Niezbędna jest takŜe opieka specjalistyczna, tak więc osoby starsze liczyć mogą, w swoich mieszkaniach, na fachową pomoc dochodzących lub zatrudnionych na stałe pielęgniarek i pomocy domowych, na rozmaite zabiegi rehabilita-cyjne. Korzystający z oferty CHS mają zapewniony w domach niezbędny specjalistyczny sprzęt medyczny, a w nagłych sytuacjach takŜe udzielenie natychmiastowej pomocy (w ramach całodobowego tzw. personal emergency response system). O zakresie ofero-wanych usług niech świadczy fakt, iŜ gwarantowana jest zarówno dostawa posiłków do domu czy, kompletnie odmienna w swym charakterze, opieka duchowa. Realizowaniem tak postawionych zadań zajmują się w ramach CHS cztery wyspecjalizowane agencje: 1) McAuley Seton Home Care; 2) Sisters Long Term Home Health Care; 3) Mercy Home Care of Western New York oraz 4) Lifeline.
W sytuacji, gdy samodzielność starszej osoby ulega znaczącemu ograniczeniu, a ro-dzina nie moŜe (lub nie chce) sprawować niezbędnej opieki, wówczas rozwiązaniem mo-Ŝe być zamieszkanie w jednym z prowadzonych przez CHS ośrodków opieki długotermi-nowej (long-term care). Zadania takich placówek są z załoŜenia róŜne od tych przypisa-nych tradycyjnym centrom opieki medycznej. Przez długoterminową opiekę w CHS ro-zumie się szeroki zakres usług mających na celu zapewnienie nie tylko opieki medycznej, ale takŜe stworzenie warunków do zaspokajania osobistych potrzeb oraz angaŜowania w aktywne spędzanie czasu wespół z innymi mieszkańcami. Do zamieszkania w domach opieki długoterminowej kwalifikuje się osoby przewlekle chore, niepełnosprawne, cier-piące na miaŜdŜycę tętnic lub chorobę Alzheimera.
DuŜą wagę przywiązuje się w CHS do promowania myślenia o losie swoim i swoich bliskich z duŜym wyprzedzeniem, zanim nieoczekiwany bieg zdarzeń Ŝyciowych postawi nas przed koniecznością podjęcia decyzji o przyszłości. Przy wyborze placówki sugeruje się branie pod uwagę kryteriów, które pomogą uniknąć pomyłki i pozwolą szybko za-aklimatyzować się w nowym otoczeniu, w którym najprawdopodobniej przyjdzie nam lub naszym bliskim spędzić najbliŜsze miesiące lub lata. Na decyzję o wyborze tego czy in-nego ośrodka moŜe mieć wpływ odpowiedź na pytania o to, czy:
– pensjonariusze są stosownie i czysto ubrani, – personel szybko reaguje na wezwania o pomoc,
– relacje między kierownikiem ośrodka i jego podwładnymi oraz pensjonariuszami są Ŝyczliwe,
– pensjonariusze mają codziennie tych samych opiekunów,
– w czasie dyŜurów nocnych, w dni wolne i święta wystarczająca liczba personelu za-bezpiecza sprawne funkcjonowanie ośrodków CHS.
Decyzja o zamieszkaniu w ośrodku opieki długoterminowej z pewnością nie jest de-cyzją łatwą. Dla osób, które przez zdecydowaną większość swego Ŝycia cieszyły się nie-zaleŜnością, waŜną sprawą jest zachowanie poczucia, Ŝe zmiana miejsca zamieszkania nie wiąŜe się ze swego rodzaju uwięzieniem czy ubezwłasnowolnieniem. Znajomość praw i obowiązków czyni Ŝycie pensjonariuszy łatwiejszym, a rodzinom daje gwarancję, Ŝe ich najbliŜsi nie będą zdani na łaskę lub niełaskę pracowników Catholic Health System.
Formy pomocy ludziom starszym - z doświadczeń amerykańskich organizacji katolickich 119 Do Ŝelaznych zasad obowiązujących w ośrodkach long-term care moŜna zaliczyć prawo pensjonariuszy do bycia traktowanym z godnością i szacunkiem5. Przed podjęciem decyzji o zamieszkaniu w ośrodku opieki długoterminowej kandydaci otrzymują na pi-śmie informacje o świadczonych usługach i wszelkich kosztach z tym związanych. Mieszkańcy domów zachowują prawo do dysponowania swoimi pieniędzmi lub do upo-waŜnienia kogoś innego do dysponowani nimi. Niezwykle duŜą wagę przywiązuje się do respektowania prywatności pensjonariuszy. Przez prywatność rozumie się tutaj takŜe prawo do posiadania swoich rzeczy osobistych oraz majątku. Od mieszkańca placówek CHS oczekuje się jedynie, Ŝe prawo posiadania nie będzie w Ŝadnym względzie naruszać praw, zdrowia czy bezpieczeństwa innych osób. O poszanowaniu wolności osobistej mieszkańców świadczyć moŜe takŜe fakt, iŜ kaŜdy z nich, posiadając prawo do kontaktu ze swoim lekarzem, prawo do informacji o swoim stanie zdrowia oraz o podawanych le-kach, moŜe takŜe odmówić przyjmowania lekarstw lub poddawania się zabiegom lekar-skim. Pobyt w ośrodkach CHS nie ma być z definicji Ŝadną wegetacją czy oczekiwaniem na śmierć, wręcz przeciwnie. Osoby decydujące się na zamieszkanie w domach long-term care mają prawo, a wręcz zachęcane są do funkcjonowania w nowej rzeczywistości tak, by kaŜdy dzień pobytu w placówkach CHS niósł z sobą poczucie satysfakcji, rodził chęć do przeŜywania czasu w ulubiony sposób.
Prawa pensjonariuszy traktowane są niezmiernie powaŜnie, bo jak głosi dewiza Ca-tholic Health System: Rezydenci i pacjenci nie mieszkają w naszym ośrodku, to my pracu-jemy w ich domu. W razie jakiegokolwiek niezadowolenia z warunków panujących w placówkach CHS oczekuje się, Ŝe mieszkańcy domów zgłoszą swoje uwagi personelo-wi. Rezydenci ośrodków long-term care, nie tylko tych administrowanych przez Catholic Health System, mogą równieŜ szukać - za pośrednictwem bezpłatnej linii telefonicznej - wsparcia u Rzecznika Ochrony Praw Mieszkańców Ośrodków Opieki Długoterminowej (Long-Term Care Ombudsman) lub w stanowej organizacji IPRO, powołanej do podej-mowania działań na rzecz poprawy jakości usług medycznych i socjalnych.
Oferta adresowana do osób starszych to nie tylko domy opieki długoterminowej, ale takŜe centra opieki krótkoterminowej (subacute/short-term care). Placówki te słuŜą po-mocą osobom starszym, choć nie tylko, które po okresie hospitalizacji wymagają, przed powrotem do domów rodzinnych, pobytu w domach opieki przejściowej (transitional ca-re setting). Celem pobytu w ośrodkach opieki krótkotrwałej jest przywrócenie osobom tam przebywającym moŜliwie najwyŜszego poziomu funkcjonowania oraz samowystar-czalności.
Trzecią opcją, którą CHS proponuje swoim pacjentom i klientom jest tzw. Assisted living, zamieszkanie w domach opieki, gdzie mieszkańcy mogą liczyć na całodobową opiekę lekarską i pielęgniarską oraz na szeroką gamę aktywności kulturalnych i społecznych, organizowanych przez tamtejszy personel.
Innym waŜnym elementem oferty CHS adresowanej równieŜ do osób starszych są ośrodki całodziennej opieki medycznej (medical adult day healthcare).Warto podkreślić, iŜ w ośrodkach tych osoby starsze oraz inni uczestnicy programów prowadzonych w ramach medical adult day healthcare nie tylko spędzają wolny czas, ale takŜe korzysta-ją z fachowej pomocy w zakresie fizykoterapii, badań audiologicznych, porad w zakresie
5
Tomasz Herzog
120
Ŝywienia, opieki pielęgniarskiej itp. Osoby uczęszczające do ośrodków całodziennej opieki medycznej mogą liczyć takŜe na pomoc pracowników socjalnych w rozwiązywa-niu codziennych problemów, a w razie potrzeby mają takŜe do swej dyspozycji psycholo-gów oraz duchownych.
Kompleksowa oferta CHS nie jest, jak się moŜna domyślać, tania. Kto więc pokrywa koszty szeroko rozumianej opieki medycznej i duchowej nad osobami starszymi, korzy-stającymi z pomocy personelu CHS? Wydatki związane z popytem w ośrodkach długo-terminowej opieki nad osobami starszymi pokrywane są ze środków:
5) Medicare - systemu ubezpieczeń fundowanego z pieniędzy publicznych tylko dla osób starszych i niepełnosprawnych;
6) Medicaid - programu zarządzanego przez poszczególne stany (w omawianym przypadku, przez władze stanu Nowy Jork) i finansowanego wspólnie przez władze stanowe i rząd federalny w celu zapewnienia ubezpieczenia zdrowotnego osobom i rodzinom o niskich dochodach;
7) tychŜe osób (oszczędności oraz dodatkowe, prywatne, programy ubezpieczeniowe) Filozofia działania Catholic Health System opiera się na załoŜeniu, Ŝe naleŜy troszczyć się nie tylko o zdrowie fizyczne osób starszych, ale takŜe o ich dobre samopoczucie psychiczne i, co szczególnie waŜne, zaspokojanie potrzeb duchowych. Jak to wygląda w praktyce? Personel CHS wiele czasu i uwagi poświęca kontaktom ze swoimi podopiecznymi. Stara się stwarzać okazje do rozmów o tym, co dla pensjonariuszy istotne, o ich radościach, troskach i kłopotach. Do mówienia o starości, chorobach, poczuciu samotności. Wysiłki pracowników wspierają kapelani, nie tylko zresztą katoliccy, pracujący w CHS w ramach Spiritual Care Ministry. Uprzednio przeszkoleni w ramach Clinical Pastoral Education Program, obejmują duchową opieką mieszkańców domów seniora, osoby mieszkające w swoich domach; rodziny pensjonariuszy oraz pracownikow CHS. Dostępni przez całą dobę słuŜą potrzebującym konsultacją, modlitwą, posługą sakramentalną. Działalność duchownych róŜnych wyznań traktowana jest w katolickiej CHS jako coś normalnego, naturalnego. Niejednokrotnie w wypowiedziach kierownictwa i pracowników CHS akcentowana jest myśl, iŜ zadaniem CHS jest holistyczne podejście do osób korzystających z jego usług - wspieranie zarówno medyczne, jak i duchowe oraz psychologiczne.
Domy dla seniorów prowadzone przez Catholic Health System gwarantują swoim mieszkańcom wysoki standard Ŝycia i prywatności. O atrakcyjności placówek decyduje takŜe ich lokalizacja - połoŜone najczęściej w aglomeracjach miejskich, a zarazem w otoczeniu zieleni, z reguły sąsiadują z duŜymi kompleksami szpitalnymi (ma to niekiedy ogromne znaczenie w sytuacjach zagroŜenia Ŝycia lub zdrowia rezydentów domów opieki). Równie istotne jest to, iŜ łatwo do nich dotrzeć samochodem lub środkami transportu publicznego. Ze względów bezpieczeństwa w domach instaluje się systemy alarmowe (m.in. uniemoŜliwiające opuszczenie budynków przez tych rezydentów, którzy wymagają stałej opieki i nadzoru). Do dyspozycji seniorów pozostają mikrobusy, które dowoŜą mieszkańców na zakupy w lokalnych sklepach i centrach handlowych, na wycieczki nad wodospad Niagara lub na pikniki w licznych w tej części stanu Nowy Jork parkach. Amatorom innych form spędzania wolnego czasu poza miejscem zamieszkania oferuje się rejsy promami po okolicznych rzekach i jeziorach, a nawet... eskapady do połoŜonego w pobliŜu granicy z Kanadą kasyna. W samych
Formy pomocy ludziom starszym - z doświadczeń amerykańskich organizacji katolickich 121 ośrodkach na brak rozrywek takŜe nie moŜna narzekać - często organizowane są spotkania rekreacyjne, pogodne wieczory, podwieczorki, loterie, działają koła zainteresowań (w jednym z ośrodków, Nazareth Home, aktywnością wyróŜnia się grupa miłośników pieczenia ciast!). MoŜliwość korzystania z przystosowanych do tych celów sal gościnnych pozwala zachować rodzinny charakter spotkań z bliskimi lub na organizowanie małych przyjęć lub innych imprez towarzyskich. Raz w tygodniu w domowej kaplicy odprawiana jest katolicka msza święta lub naboŜeństwa protestanckie. Co miesiąc do rąk mieszkańców i pacjentów trafia biuletyn z rozmaitymi ciekawostkami ze świata oraz informacjami dotyczącymi Ŝycia ich społeczności.
Niezwykle waŜną i poŜyteczną inicjatywą Catholic Health System jest wykorzystanie Internetu w celu dotarcia z informacjami nie tylko do osób starszych. Od 2001 roku na stronach internetowych CHS znaleźć moŜna bardzo wiele informacji przydatnych obecnym lub przyszłym podopiecznym Catholic Health System. Adresy i opis działalności placówek prowadzonych przez tę instytucję; szczegółowe informacje o finansowych i prawnych aspektach leczenia lub pobytu w ośrodkach CHS, nazwiska i adresy lekarzy specjalistów. Liczne zdjęcia oraz dokładne opisy poszczególych domów pozwalają sobie wyrobić wstępną opinię na ich temat. Ale to nie wszystko. Internetowa strona CHS to kompendium wiedzy o najrozmaitszych schorzeniach i problemach natury medycznej prezentowanej w niezwykle przystępny, zrozumiały dla laika sposób. KaŜdy moŜe znaleźć odpowiedź na nurtujące go pytania dotyczące na przykład rozmaitych etapów choroby nowotworowej, problemów ze wzrokiem itp. Obok informacji anglojęzycznych duŜo jest informacji w języku hiszpańskim (nie jest to kwestią przypadku, gdyŜ zarówno w innych regionach Stanów Zjednoczonych, jak i w zachodniej części stanu Nowy Jork osoby hiszpańskojęzyczne stanowią bez wątpienia najgwałtowniej rozwijającą się demograficznie grupę), a takŜe (np. informacje o prawach pacjenta) dostępne w kilku innych językach (m.in. po rosyjsku i hebrajsku.)
Sprawy dotyczące osób starszych naleŜą do zagadnień szczególnie akcentowanych na stronach CHS. Wśród materiałów poświęconych w całości rozmaitym aspektom starzenia i starości znajdujemy informacje dotyczące utraty zdrowia, malejącej sprawności fizycznej, zaŜywania lekarstw itd. Jesień Ŝycia nie musi kojarzyć się ze zniedołęŜnieniem oraz podatnością na coraz to liczniejsze choroby, o czym przekonują umieszczone na stronach internetowych CHS materiały promujące zdrowy tryb Ŝycia - ruch, odŜywianie, odpoczynek. Specjaliści radzą takŜe, co robić, by minimalizować ból i inne uciąŜliwości będące konsekwencją przewlekłych stanów chorobowych. Internet jest bez wątpienia niezwykle skutecznym medium, ale nie jest to jedyny, i być moŜe nie najwaŜniejszy sposób docierania z ofertą i pomocą do osób starszych.
Catholic Health System, jak juŜ wspomniano, nie jest instytucją wyłącznie zorientowaną na osiąganie zysku. Podkreślmy raz jeszcze, iŜ Catholic Health System, jakkolwiek kierujący swą ofertę do wszystkich, nie tylko do katolików, funkcjonuje w ramach diecezji amerykańskiego Kościoła katolickiego, co znajduje wyraźne odzwierciedlenie w jego filozofii i działaniu.
Przedstawiając pokrótce działające na terenie diecezji Buffalo instytucje koncentrujące się w swej pracy na rozwiązywaniu problemów ludzi starszych, nie sposób nie wspomnieć bardzo pręŜnej i zasłuŜonej Catholic Charities of Buffalo. Catholic Charities (CC) jest obecnie największą agencją pomocy humanitarnej na terenie Western New
Tomasz Herzog
122
York. 50 oddziałów tej organizacji rozsianych jest na obszarze 8 hrabstw. CC spieszy z pomocą wszystkim potrzebującym, bez względu na ich wiek, rasę, narodowość czy religię. Na co dzień jej personel współpracuje z rodzicami, szkołami, administratorami, instytucjami samorządowymi i rządowymi; z tymi wszystkimi, których działalność zorientowana jest na zapewnienie lepszej przyszłości pojedyńczym ludziom, rodzinom i całym społecznościom. Dwa spośród ośmiu programów stale realizowanych w ramach Catholic Charities, Senior Services oraz Parish Based Services, bezpośrednio dotyczą problematyki osób w podeszłym wieku6.
Na program Senior Services składa się siedem szczegółowych projektów adresowanych do osób starszych będących w trudnej sytuacji materialnej. I tak, w ramach projektu Aging Intake udziela się pomocy osobom, które przekroczyły sześćdziesiąty rok Ŝycia. Podczas przeprowadzania wywiadu środowiskowego przedstawiciele CC zapoznają się z sytuacją Ŝyciową ludzi, którzy o taką pomoc proszą. Zebrane informacje skierowane zostają następnie do wyspecjalizowanych agend CC z sugestią udzielenia pomocy przy zakupie lekarstw czy rozwiązania kłopotów mieszkaniowych.
W ramach Housing & Supportive Services osobom starszym świadczy się pomoc nie tylko w kwestii medykamentów, ale równieŜ udziela konsultacji w zakresie planowania budŜetu domowego, zmiany miejsca zamieszkania, przeprowadzania remontów domów czy pośredniczy w sporach z administracją budynków.
W kolejnym z realizowanych w ramach Senior Services projektów, Chautauqua Services to the Aging, Catholic Charities stara sie zaspokajać duchowe/ religijne potrzeby swoich podopiecznych. Jest to moŜliwe dzięki włączeniu do współpracy licznych wspólnot parafialnych oraz ich duszpasterzy (wielu z nich przeszło szkolenia w zakresie pracy pastoralnej i rozwiązywania problemów socjalnych).
Dzięki projektowi Day care seniorzy uczestniczą w zajęciach korekcyjnych, otrzymują dwa posiłki dziennie, a następnie odwoŜeni są do miejsc stałego zamieszkania. Kolejny z projektów, Foster Grandparents, przełamuje wizerunek schorowanego czy zrezygnowanego emeryta. Osoby w wieku powyŜej sześćdziesięciu lat, o trudnej sytuacji materialnej, biorące udział w tym programie otrzymują stypendium, posiłek oraz mają zapewniony transport. W zamian kaŜda osoba starsza otrzymuje pod swoja kuratelę jedno z dzieci określanych mianem trudnych lub specjalnej troski. Starsze panie i panów, uczestników projektu, spotkać moŜna w miejscowych szpitalach, szkołach, sierocińcach, zakładach poprawczych. Jest to niezwykłe i zarazem bardzo udane, jak się wydaje, przedsięwzięcie. Wielu seniorom, niekiedy nieposiadającym własnych rodzin, potomstwa, kontakt z młodymi, ale często juŜ negatywnie naznaczonymi przez Ŝycie ludźmi, fakt bycia potrzebnym, pozwala odkryć na nowo wartość i godność swojego Ŝycia. Poświęcając czas dzieciom i młodzieŜy, ludzie starsi czują się potrzebni, społecznie uŜyteczni, a bardzo często, jak pokazują doświadczenia minionych lat, kochani przez swoich wnuków. Młodzi ludzie znajdują w osobach starszych oddanych przyjaciół, potrafiących doradzić, podtrzymać na duchu, i co najwaŜniejsze, wysłuchać. Dzięki pozytywnemu oddziaływaniu seniorów wielu nastolatków nie kończy na ulicy, w grupach przestępczych, nie sięga po narkotyki.
6
Formy pomocy ludziom starszym - z doświadczeń amerykańskich organizacji katolickich 123 Celem kolejnego z projektów realizowanych w ramach Senior Services, Family Focus, jest objęcie wszechstronną opieką rodzin osób wymagających umieszczenia w ośrodkach długoterminowej opieki specjalistycznej. DuŜym zainteresowaniem cieszą się organizowane przez Catholic Charities warsztaty i seminaria dla opiekunów osób starszych, w trakcie których korzystają oni z porad lekarzy, terapeutów, wymieniają doświadczenia z ludźmi będącymi w podobnej sytuacji.
W ramach innego projektu, Friendly Phones, wolontariusze uczestniczą w skoordy-nowanej akcji codziennego sprawdzania drogą telefoniczną sytuacji i samopoczucia zgłoszonych do Catholic Charities osób samotnych, niepełnosprawnych i starszych.
Równie duŜą wagę przywiązuje się w Catholic Charities do drugiego ze wspomnia-nych wcześniej programów, Parish Based Services. Jego istotą jest przygotowanie zarówno duchownych, jak i świeckich do organizowania w parafiach diecezji Buffalo rozmaitych form pomocy osobom potrzebującym.
Bardzo waŜną rolę w medialnym nagłaśnianiu tego typu aktywności Kościoła odgrywają lokalne media katolickie. W audycjach radiowych, programach telewizyjnych oraz na łamach diecezjalnego miesięcznika Western New York Catholic temat pomocy osobom w starszym wieku pojawia się bardzo często. Wskazać moŜna kilka znaczących przyczyn tego stanu rzeczy. Po pierwsze, jak juŜ sygnalizowano, społeczność zachodniej części stanu Nowy Jork gwałtownie się starzeje. Ze względu na pogarszającą się sytuację ekonomiczną regionu Western New York (negatywne skutki przenoszenia amerykańskich zakładów produkcyjnych do Azji) oraz rosnące bezrobocie bardzo wielu młodych i dynamicznych ludzi szuka perspektyw na przyszłość w innych rejonach Stanów Zjednoczonych. W konsekwencji wzrasta takŜe średnia wieku parafian, a co za tym idzie - pojawia sie coraz wyraźniejsza potrzeba materialnego i pastoralnego odpowiedzenia na problemy starzejących się wspólnot parafialnych i zakonnych.