Klasy kategorii tematycznych (etap II analizy)

Przydatność ekologicznego rozumienia rozwoju w analizie jakościowej

Opisane wyżej kategorie treściowe pogrupowano w odniesieniu do elementów ekosystemu opisanych w bioekologicznej teorii Uri Bronfenbrennera oraz jej nowszej wersji stworzonej przy współpracy z Pamelą Morris (Bronfenbrenner, 1979;

Bronfenbrenner, Morris, 2006). Integracyjny charakter teorii przy uwzględnianiu różnych kontekstów funkcjonowania człowieka stanowi użyteczną ramę do przeprowadzania badań jakościowych i ilościowych (Onwuegbuzie, 2013). Podejście ekologiczne, określając szeroko kontekst rozwoju, uwzględnia w sposób całościowy obszary codziennych doświadczeń, co może być szczególnie użyteczne przy kategoryzacji swobodnie przywoływanych wspomnień. Ponadto teoria bioekologiczna służy do rozumienia rozwoju człowieka w perspektywie biegu życia;

mimo że najczęściej jest przywoływana w kontekście rozwoju dziecka, jej autorzy odnieśli się wprost do założeń psychologii life-span sformułowanych przez Paula Baltesa (Baltes, Schaie, 1976).

WYNIKI

Co więcej, nowsza wersja teorii określa nie tylko różne konteksty rozwoju, ale stara się ująć bardziej całościowo proces zmiany, zwracając uwagę na osobę, proces, kontekst oraz czas, w tym czas historyczny. Wydaje się, że dzięki temu wychodzi ona na przeciw praktycznemu problemowi adekwatnego grupowania bardzo różnorodnych treści epizodów, który wyłonił się w trakcie analizy. Mianowicie, osoba badana relacjonując wspomnienie mogła skupiać się bardziej na osobie, na tym, co ona robi, czy w końcu na tym, w jakich warunkach działa, a nawet na zmianach zachodzących w kontekście czasowym. Przykładowo przywołując wspomnienie z wakacji mogła wysuwać na pierwszy plan proces zabawy (proces), charakter interakcji z subsystemem grupy rówieśniczej (kontekst), własne charakterystyki, które ujawniały się w tym czasie (osoba), czy różnice w charakterze zabaw między kolejnymi pokoleniami (czas). Podczas pierwszego etapu kategoryzacji nie rozróżniano tych elementów.

Próba zastosowania modelu Uri Bronfenbrennera do kategoryzacji treści

Teoria Uri Bronfenbrennera bazuje na założeniu, że rozwój człowieka przebiega w procesie interakcji pomiędzy cechami indywidualnymi osoby a jej otoczeniem. We wczesnej wersji teorii (1979) wyróżniono systemy zagnieżdżone stanowiące elementy tego otoczenia: mikrosystem, mezosystem, egzosystem, makrosystem. Elementem bezpośrednio oddziałującym na osobę jest mikrosystem:

rodzina, grupa rówieśnicza, środowisko szkolne. Mezosystem obejmuje interakcje między elementami różnych mikrosystemów, w których uczestniczy jednostka, na przykład związek między rodziną danej osoby a jej nauczycielami.

W mezosystemie interakcje zachodzą bezpośrednio między dwoma elementami mikrosystemów wpływających na rozwój jednostki. Elementy mikrosystemu nie

WYNIKI

wpływające bezpośrednio na jednostkę, ale mogące to robić pośrednio tworzą egzosystem. Przykładem może być praca zarobkowa rodzica. Makrosystem obejmuje przekonania społeczne, kulturę, programy, które wpływają na rozwój jednostki takie jak rola płciowa, religia.

Niespełna trzy dekady później Uri Bronfenbrenner i Pamela Moris (2006) rozbudowali klasyczną już teorię tworząc model proces - osoba - kontekst - czas (Process - Person - Context - Time PPCT). Pierwszym elementem modelu są procesy proksymalne (proces) będące interakcjami osoby ze środowiskiem, czyli z elementami wymienionych subsystemów. Zachodzą w czasie i są podstawowym mechanizmem rozwoju. Kolejny element – osoba – zawiera charakterystyki jednostki oraz jej zasoby psychologiczne i materialne. Kontekst stanowią wcześniej wyróżnione systemy, z jednym wyjątkiem, a mianowicie chronosystem, który tworzy kolejny element, jakim jest czas. Czas wpływa na systemowe interakcje w ciągu życia jednostki i na przestrzeni pokoleń; uwzględnia się też czas historyczny.

Wyróżnione kategorie wspomnień pogrupowano w klasy odpowiadające wymienionym w teorii elementom ekosystemu: osoba, proces, czas oraz kontekst – w tym mikrosystem, mezosystem, egzosystem i makrosystem. Klasa kategorii proces zawierała następujące treści: kontakty z rówieśnikami, relacje rodzinne, relacje damsko-męskie. Klasa osoba zawierała: autocharakterystykę, dostrzeżenie zmiany w wyglądzie, doznania estetyczne, dysfunkcje emocji i zachowania, leczenie, problemy zdrowotne, narodziny, rozliczanie dzieciństwa, sposoby spędzania czasu wolnego, zdobywanie niezależności, marzenia senne. Klasa kategorii mikrosystem zawierała: jedzenie, posiłki, przedmioty, warunki materialne, obowiązki domowe, śmierć, zwierzęta domowe. Klasa kategorii mezosystem zawierała: edukację, tradycje

WYNIKI

i rytuały. Klasa kategorii czas zawierała: historię członków rodziny, niespodziewany wypadek, wydarzenia historyczne.

Analiza ilościowa treści wspomnień

Kontekst. Analizując frekwencję występowania tematów w poszczególnych

klasach kategorii posłużono się wskaźnikiem proporcji liczby jednostek analizy, w których wystąpiła dana kategoria tematyczna do liczby wszystkich jednostek analizy w wywiadzie. Najczęściej przywoływane były wspomnienia dotyczące zbiorczo ujętego kontekstu rozwoju, wskaźnik proporcji dla klasy kategorii kontekst wyniósł 0,39, co oznaczało, że ponad jedna trzecia wspomnień dotyczyła wszystkich systemów zagnieżdżonych. Wskaźnik był podobnie wysoki u badanych z wczesnej i średniej dorosłości – wyniósł średnio¹⁹ 0,35 i 0,37, natomiast w późnej dorosłości był wyższy, bo wyniósł średnio 0,44. Do wykrycia różnic między grupami wiekowymi użyto nieparametrycznego testu Kruskalla-Wallisa. Wykazano związek na pograniczu istotności między grupą wiekową a wielkością wskaźnika określającego częstość występowania klasy kategorii kontekst w proporcji do wieku (H=5,80(2), p=,05). Porównania wielostronne między grupami ujawniły jedynie różnicę na pograniczu istotności między wczesną i późną dorosłością (p=0,05).

Na powyższą zbiorczą klasę kontekst składały się klasy związane z poszczególnymi systemami (mikrosystemem, mezosystemem, egzosystemem, makrosystemem); wskaźniki frekwencji policzone dla każdego z nich osobno przyjęły wielkości niższe od wskaźników frekwencji klas kategorii związanych z osobą i procesem. Nie wykazano istotnego związku grupy wiekowej z częstością

19 Omawiano średnią jako miarę tendencji centralnej, gdyż liczność poszczególnych kategorii była wyższa niż w poprzednich wskaźnikach, a mediany w większości były zbliżone do średnich; jedynie w przypadku rzadziej występujących klas kategorii mediany były niższe od średnich. Odchylenia standardowe

WYNIKI

występowania poszczególnych elementów kontekstu. Najczęściej osoby badane wspominając dzieciństwo skupiały się na mikrosystemie i mezosystemie, średni wskaźnik proporcji przyjął wielkość 0,14 (0,12-0,16 w poszczególnych grupach) i 0,15 (0,14-0,17). Kolejny, co do częstości występowania treści był egzosystem;

średnia wskaźnika proporcji frekwencji występowania tej klasy kategorii wyniósł dla niej: 0,08 (w grupach 0,07-0,08), najrzadszą był makrosystem ze wskaźnikiem przyjmującym jednie 0,02 (w grupach: 0,02-0,03).

Osoba. Poza zbiorczą klasą kategorii kontekst, badani najczęściej

przywoływali wspomnienia, których głównym tematem była własna osoba. Wskaźnik proporcji dla klasy kategorii osoba wyniósł aż 0,29, co oznaczało, że obejmowała ona niemal jedną trzecią wszystkich jednostek analizy. Warto zauważyć, że ta klasa kategorii zajmowała czołową pozycję w każdej z grup wiekowych, kolejno: 0,30, 0,32 i 0,26. Różnice pomiędzy tymi wielkościami nie były istotne statycznie.

Proces. Zbliżoną objętością część narracji stanowiły wspomnienia skupiające się na relacjach interpersonalnych: wskaźnik proces wyniósł średnio 0,17, a w poszczególnych grupach odpowiednio 0,32, 0,29 i 0,15. Grupa istotnie różnicowała wysokość wskaźnika (H=18,21(2), p<0,001); porównania parami wykazały różnice pomiędzy grupą średniej i późnej dorosłości (p<0,01) oraz między grupą wczesnej i późnej dorosłości (p<0,001). Czyli, innymi słowy, seniorzy znacznie rzadziej skupiali się na procesie interakcji osoby ze środowiskiem.

Czas. Najrzadziej występowały wspomnienia związane z czasem, średni

wskaźnik dla tej klasy wyniósł 0,10, czyli na wymiarze temporalnym koncentrowała się średnio jedna dziesiąta wspomnień. Mimo relatywnie niskiej frekwencji tej klasy kategorii treściowej, poszczególne grupy znacząco się różniły tym, jak często się do

WYNIKI

niej odnoszono (H=25,81(2), p<,001). Aspekt czasowy wzrastał wraz z wiekiem:

w grupie wczesnej dorosłości wskaźnik wyniósł 0,03, w średniej dorosłości 0,08, w późnej dorosłości 0,18. Czyli osoby w średniej dorosłości odnosiły się do aspektu czasowego dwa i pół razy częściej niż młodzi dorośli, jednak różnica ta nie była istotna statystycznie. Istotne różnice ujawniły się między grupą późnej dorosłości a dwiema pozostałymi: znacznie więcej wspomnień seniorów zawierało się w klasie kategorii czas; testy post-hoc porównań wielokrotnych ujawniły różnice pomiędzy grupą średniej i późnej dorosłości (p<0,05) oraz między grupą wczesnej i późnej dorosłości (p<0,001) w częstości występowania tej klasy kategorii.

Tabela 21 pokazuje częstość występowania klas kategorii tematycznych;

przedstawione statystyki opisowe dotyczą wskaźnika proporcji do całego tekstu.

W celu lepszego zobrazowania wyników poszczególnych grup wiekowych, wielkości wskaźników zaprezentowano w formie graficznej na wykresach 15 i 16. Z kolei w tabelach 22 i 23 zawarto opisane wyżej wyniki analizy wariancji rang Kruskala-Wallisa i testów post-hoc opisujących różnice międzygrupowe w odniesieniu do klas kategorii.

WYNIKI

21. Klasy kategorii tematycznych – frekwencja występowania.

Statystyki opisowe: średnia, mediana i odchylenie standardowe wskaźnika proporcji do całości tekstu

22. Różnice w częstości występowania klas kategorii treściowych między grupami wiekowymi. Wyniki analizy testem Anova rang Kruskala-Wallisa

WYNIKI

23. Różnice między grupami wiekowymi w występowaniu wypowiedzi dotyczących dorosłości. Wyniki testów post-hoc: wartość z, istotność dwustronna

gr. 1 vs gr. 2 gr. 2 vs gr. 3 gr. 1 vs gr. 3

z p z p z p

Proces 1,12 n.i. 2,96 < ,01 4,13 < ,001

Kontekst (zbiorczo) 0,84 n.i. 1,51 n.i. 2,38 = ,05

Czas 2,26 n.i. 2,69 < ,05 5,02 < ,001

Wykres 15. Klasy kategorii treściowych. Średnia, mediana, 95% przedział ufności

WYNIKI

Wykres 16. Klasy kategorii treściowych odnoszących się do kontekstu rozwoju.

Średnia, mediana, 95% przedział ufności

***

Ponad trzy czwarte wspomnień koncentrowało się wokół spędzania czasu wolnego, relacji rodzinnych, edukacji, tradycji i rytuałów, przedmiotów, miejsc wychowania oraz kontaktów z rówieśnikami, przy czym dwie pierwsze kategorie tematyczne zdecydowanie dominowały, obejmując aż jedną trzecią tekstu. Pozostałe wspomnienia były bardzo zróżnicowane pod względem treści.

Pogrupowanie wszystkich wyłonionych kategorii w klasy odpowiadające elementom modelu ekologicznego Bronfenbrennera (op.cit.) pokazało, że w opowiadaniach dominowały wspomnienia dotyczące procesu interakcji jednostki

WYNIKI

z najbliższym otoczeniem społecznym, własnej osoby oraz kontekstu funkcjonowania – każda z tych klas kategorii obejmowała około jedną czwartą do jednej trzeciej tekstu, a jedynie około jedna dziesiąta wspomnień traktowała o wymiarze czasowym.

Tylko w odniesieniu do niektórych klas kategorii wykryto różnice grupowe.

Wypowiedzi seniorów znacznie rzadziej dotyczyły procesu, natomiast nieznacznie częściej kontekstu i znacznie częściej aspektu czasowego.